isabelle
Member
- Μηνύματα
- 908
- Likes
- 4.238
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Μια τζούρα από Γροιλανδία
- Βεστφιδιρ
- Τοπίο Στην Ομίχλη
- Πρακτικές Πληροφορίες
- Περιδιαβαίνοντας Ισλανδικό Βορρά
- Λίγα Λόγια Περι Φαλαινοθηρίας
- Μύβατν
- Κοχλάζουσα Γη
- Dettifoss
- Διευκρινίσεις
- Στο δρόμο για την Askja
- Viti όπως λέμε κόλαση
- Ο ταρανδοκυνηγός
- Στου Vatnajokull την ράχη
- Jokulsarlon, η λίμνη με τα παγάκια
- Laki
- Vik
- Ολίγη από Ρέικιαβικ
- Χρυσός Κύκλος
- Landmannalaugar των χρωμάτων
Dettifoss
Με τον χάρτη απλωμένο στο τραπέζι της κουζίνας, μελετάμε τη διαδρομή της σημερινής ημέρας. Όπερ σημαίνει ότι για την προσέγγιση στο Dettifoss καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα σε δυο εναλλακτικές δυνατότητες: Αφού πρώτα προχωρήσουμε ανατολικά του Μύβατν μέσω της RingRoad, μπορούμε να πάρουμε την F862 που οδηγεί στους καταρράκτες από την δυτική όχθη του ποταμού Jokulsa, ή να στρίψουμε λίγο πιο κάτω στην F864 και να απολαύσουμε το θέαμα από την ανατολική όχθη. Εννοείται ότι οι δυο δρόμοι δεν επικοινωνούν μεταξύ τους αφού τους χωρίζει το φαράγγι και γέφυρα δεν υπάρχει. Χμμμ… Και τώρα παιδιά, ποια διαδρομή διαλέγουμε;
Φαντάζομαι να μαντέψατε ήδη την απάντηση. Μπροστά σε τέτοια διλήμματα, μία είναι η σωστή απόφαση και εννοείται πως δεν είναι άλλη από «και τις δύο»! Στο κάτω κάτω, όλη η μέρα δική μας είναι. Άσε που εφόσον πρόκειται για δρόμους σημειωμένους στον χάρτη με την ένδειξη «F», δηλαδή χωμάτινους, σημαίνει ότι δίνεται και μία θαυμάσια ευκαιρία στο 4χ4 να βρεθεί στο στοιχείο του για μια πρόβα τζενεράλε εν όψει της μεγάλης δοκιμασία της επόμενης μέρας στο δρόμο για την Askja στην καρδιά του νησιού. Αλλά ας μην προτρέχουμε! Για την ώρα είμαστε ακόμα στο Μύβατν και πίνουμε ένα χορταστικό πρωϊνό πριν πακετάρουμε τα φρουτοψωμοσολομοτύρια μας για το μεσημεριανό κολατσιό. Έτοιμοι; Φύγαμε!
Από τα πρώτα κι όλας χιλιόμετρα γίνεται φανερό ότι η F862 είναι η χαρά της off road οδήγησης δηλαδή ένας απόλυτος εφιάλτης για κάθε «κανονικό» αυτοκίνητο. Με απλά λόγια, χωρίς 4χ4 δεν πας. Ή μάλλον δεν πήγαινες, γιατί όσα περιγράφω αφορούν την κατάσταση πραγμάτων όπως την ζήσαμε εμείς τον Αύγουστο 2009. Στο μεταξύ όμως κάπου διάβασα ότι η F862 ασφαλτοστρώθηκε προσφάτως (οπότε και έπαψε να είναι F), τουλάχιστον στο τμήμα της που οδηγεί από την Ring Road μέχρι το Dettifoss. Μην σας πάρω όμως στο λαιμό μου, αν είναι να πάτε, ελέγξετε πως έχουν τα πράγματα πριν ξεκινήσετε.
Στην «εποχή μας» πάντως, η F862 τα είχε όλα: από πέτρες, κοτρόνια και γλιστερές λάσπες, μέχρι κάτι λακκούβες να, για να κάνεις ποδόλουτρο. Τι θα ’ταν όμως το ταξίδι χωρίς αυτές τις δυσκολίες; Και πώς να εκτιμήσεις πραγματικά την αξία ενός στόχου αν δεν κοπιάσεις πρώτα για να τον προσεγγίζεις παρά σου σερβίρεται έτοιμος στο πιάτο;
Ήδη από το σημείο στάθμευσης, ακούσαμε τη βουή του. Και πριν ακόμα μας αποκαλυφθεί μας είχε φτάσει το σπρέι. Ώσπου:
Επιτέλους νάτος! Ο μεγαλύτερος σε όγκο νερού καταρράκτης της Ευρώπης κατακρημνίζεται μπροστά μας από το ύψος των δεκαπέντε ορόφων του, σκορπώντας παντού τόνους από σταγονίδια που φτάνουν μέχρι και σε ένα χιλιόμετρο απόσταση.
Μα η ομορφιά δεν έγκειται μόνο στο υπερθέαμα του νερού, αλλά ίσως ακόμα περισσότερο στην αίσθηση απομόνωσης, αγριάδας και, πάνω απ’ όλα, του αδιατάραχτου της φύσης. Οι ελάχιστοι άνθρωποι που βρίσκονται εδώ δεν είναι τίποτε παραπάνω από μικρές χρωματιστές πινελιές στο φόντο του αφρού. Κάπου στο βάθος διακρίνονται και οι επισκέπτες της ανατολικής όχθης, εκεί όπου φιλοδοξούμε να βρεθούμε κι εμείς αργότερα μέσα στη μέρα.
Για να το πράξουμε, έχουμε και πάλι δυο επιλογές:
Η πρώτη έγκειται στο να επιστρέψουμε από τον ίδιο δρόμο που ήρθαμε, να βγούμε στην Ring Road, να συναντήσουμε λίγο πιο κάτω την F864 και μέσω αυτής να φτάσουμε στο πάρκινγκ της απέναντι πλευράς.
Η δεύτερη εναλλακτική προϋποθέτει να συνεχίσουμε την F862 μέχρι το τέλος της κοντά στην κοιλάδα του Asbyrgi, όπου o Jokulsa εκβάλλει από τη στενωπό του φαραγγιού και ξεθυμαίνει την ορμή του. Εκεί πια υπάρχει η δυνατότητα να διασχίσουμε το ποτάμι, να συναντήσουμε την F864 που ξεκινάει την πορεία της από την άλλη όχθη, ν’ ανέβουμε παράλληλα με το ποτάμι μέχρι τους καταρράκτες, και βεβαίως από κει να συνεχίσουμε μέχρι να βγούμε στην Ring Road.
Αφού διευκρινίσω ότι η δεύτερη διαδρομή είναι σαφώς μακρύτερη και δυσκολότερη δεν φαντάζομαι να μην καταλάβατε ποια λύση επιλέξαμε;
Το φαράγγι του Jokulsa
Στη κοιλάδα του Asbyrgi, το βουκολικό τοπίο δεν σ’ αφήνει με τίποτε να υποψιαστείς τις γεωλογικές ανακατατάξεις που προηγήθηκαν της δημιουργίας του. Και όμως, σύμφωνα με τους γεωλόγους, το κάνυον του Jokulsa δεν προήλθε από την επί αιώνες διαβρωτική δράση του ποταμού αλλά γεννήθηκε εν μία νυκτί (άντε σε μερικά εικοσιτετράωρα) από μια κοσμογονική έκρηξη της καλδέρας του Grimsvotn που συνεχίζει και σήμερα να σιγοβράζει κάτω από τον γιγάντιο παγετώνα Vatnajokull. Ο λιωμένος πάγος στο βάθος του παγετώνα διοχετεύτηκε ορμητικά μέσα στο νεοδημιουργηθέν φαράγγι και… αυτό ήταν!
Μετά από μερικές ώρες φραπέδιασμα στους χωματόδρομους, πικ νικ στο χορτάρι και άπειρες στάσεις, να’ σου επιτέλους και η άλλη όψη του Dettifoss.
Στα συν της ανατολικής όχθης είναι ότι το σπρέι εδώ δεν σε πιάνει παρά ελάχιστα και, το σημαντικότερο, μπορείς να πλησιάσεις τον καταρράκτη από κοντά με σχετική ασφάλεια. Κι όταν λέμε κοντά, εννοούμε πολύ κοντά!
Από την άλλη, στα μείον αυτής της πλευράς είναι ο αριθμός των επισκεπτών που είναι σαφώς πολυπληθέστερος, βοηθούσης της ευκολότερης πρόσβασης μέσω της F864 από την Ring Road (Ήδη το 2009 μπορούσε κανείς να φτάσει εδώ και με συμβατικό αυτοκίνητο οδηγώντας πολύ προσεκτικά). Καλά, όταν λέμε «πολυπληθέστερος», μην φανταστείτε καμιά διαδήλωση!
Dettifoss τέλος. Ώρα για επιστροφή στη φάρμα μας για ξεκούραση και ανασυγκρότηση. Αύριο, για να μην ξεχνιόμαστε, ξημερώνει η μεγάλη μέρα. Κι αν προβλέπεται συναρπαστική, δεν θα είναι καθόλου μα καθόλου παίξε γέλασε. Askja ερχόμαστε!
Για περισσότερες φωτογραφίες από τα περίχωρα του Μύβατν και τους καταρράκτες Dettifoss, πατήστε εδώ: Φωτογραφίες Ταξιδιών | Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν
Με τον χάρτη απλωμένο στο τραπέζι της κουζίνας, μελετάμε τη διαδρομή της σημερινής ημέρας. Όπερ σημαίνει ότι για την προσέγγιση στο Dettifoss καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα σε δυο εναλλακτικές δυνατότητες: Αφού πρώτα προχωρήσουμε ανατολικά του Μύβατν μέσω της RingRoad, μπορούμε να πάρουμε την F862 που οδηγεί στους καταρράκτες από την δυτική όχθη του ποταμού Jokulsa, ή να στρίψουμε λίγο πιο κάτω στην F864 και να απολαύσουμε το θέαμα από την ανατολική όχθη. Εννοείται ότι οι δυο δρόμοι δεν επικοινωνούν μεταξύ τους αφού τους χωρίζει το φαράγγι και γέφυρα δεν υπάρχει. Χμμμ… Και τώρα παιδιά, ποια διαδρομή διαλέγουμε;
Φαντάζομαι να μαντέψατε ήδη την απάντηση. Μπροστά σε τέτοια διλήμματα, μία είναι η σωστή απόφαση και εννοείται πως δεν είναι άλλη από «και τις δύο»! Στο κάτω κάτω, όλη η μέρα δική μας είναι. Άσε που εφόσον πρόκειται για δρόμους σημειωμένους στον χάρτη με την ένδειξη «F», δηλαδή χωμάτινους, σημαίνει ότι δίνεται και μία θαυμάσια ευκαιρία στο 4χ4 να βρεθεί στο στοιχείο του για μια πρόβα τζενεράλε εν όψει της μεγάλης δοκιμασία της επόμενης μέρας στο δρόμο για την Askja στην καρδιά του νησιού. Αλλά ας μην προτρέχουμε! Για την ώρα είμαστε ακόμα στο Μύβατν και πίνουμε ένα χορταστικό πρωϊνό πριν πακετάρουμε τα φρουτοψωμοσολομοτύρια μας για το μεσημεριανό κολατσιό. Έτοιμοι; Φύγαμε!
Από τα πρώτα κι όλας χιλιόμετρα γίνεται φανερό ότι η F862 είναι η χαρά της off road οδήγησης δηλαδή ένας απόλυτος εφιάλτης για κάθε «κανονικό» αυτοκίνητο. Με απλά λόγια, χωρίς 4χ4 δεν πας. Ή μάλλον δεν πήγαινες, γιατί όσα περιγράφω αφορούν την κατάσταση πραγμάτων όπως την ζήσαμε εμείς τον Αύγουστο 2009. Στο μεταξύ όμως κάπου διάβασα ότι η F862 ασφαλτοστρώθηκε προσφάτως (οπότε και έπαψε να είναι F), τουλάχιστον στο τμήμα της που οδηγεί από την Ring Road μέχρι το Dettifoss. Μην σας πάρω όμως στο λαιμό μου, αν είναι να πάτε, ελέγξετε πως έχουν τα πράγματα πριν ξεκινήσετε.
Στην «εποχή μας» πάντως, η F862 τα είχε όλα: από πέτρες, κοτρόνια και γλιστερές λάσπες, μέχρι κάτι λακκούβες να, για να κάνεις ποδόλουτρο. Τι θα ’ταν όμως το ταξίδι χωρίς αυτές τις δυσκολίες; Και πώς να εκτιμήσεις πραγματικά την αξία ενός στόχου αν δεν κοπιάσεις πρώτα για να τον προσεγγίζεις παρά σου σερβίρεται έτοιμος στο πιάτο;
Ήδη από το σημείο στάθμευσης, ακούσαμε τη βουή του. Και πριν ακόμα μας αποκαλυφθεί μας είχε φτάσει το σπρέι. Ώσπου:
Επιτέλους νάτος! Ο μεγαλύτερος σε όγκο νερού καταρράκτης της Ευρώπης κατακρημνίζεται μπροστά μας από το ύψος των δεκαπέντε ορόφων του, σκορπώντας παντού τόνους από σταγονίδια που φτάνουν μέχρι και σε ένα χιλιόμετρο απόσταση.
Μα η ομορφιά δεν έγκειται μόνο στο υπερθέαμα του νερού, αλλά ίσως ακόμα περισσότερο στην αίσθηση απομόνωσης, αγριάδας και, πάνω απ’ όλα, του αδιατάραχτου της φύσης. Οι ελάχιστοι άνθρωποι που βρίσκονται εδώ δεν είναι τίποτε παραπάνω από μικρές χρωματιστές πινελιές στο φόντο του αφρού. Κάπου στο βάθος διακρίνονται και οι επισκέπτες της ανατολικής όχθης, εκεί όπου φιλοδοξούμε να βρεθούμε κι εμείς αργότερα μέσα στη μέρα.
Για να το πράξουμε, έχουμε και πάλι δυο επιλογές:
Η πρώτη έγκειται στο να επιστρέψουμε από τον ίδιο δρόμο που ήρθαμε, να βγούμε στην Ring Road, να συναντήσουμε λίγο πιο κάτω την F864 και μέσω αυτής να φτάσουμε στο πάρκινγκ της απέναντι πλευράς.
Η δεύτερη εναλλακτική προϋποθέτει να συνεχίσουμε την F862 μέχρι το τέλος της κοντά στην κοιλάδα του Asbyrgi, όπου o Jokulsa εκβάλλει από τη στενωπό του φαραγγιού και ξεθυμαίνει την ορμή του. Εκεί πια υπάρχει η δυνατότητα να διασχίσουμε το ποτάμι, να συναντήσουμε την F864 που ξεκινάει την πορεία της από την άλλη όχθη, ν’ ανέβουμε παράλληλα με το ποτάμι μέχρι τους καταρράκτες, και βεβαίως από κει να συνεχίσουμε μέχρι να βγούμε στην Ring Road.
Αφού διευκρινίσω ότι η δεύτερη διαδρομή είναι σαφώς μακρύτερη και δυσκολότερη δεν φαντάζομαι να μην καταλάβατε ποια λύση επιλέξαμε;
Το φαράγγι του Jokulsa
Στη κοιλάδα του Asbyrgi, το βουκολικό τοπίο δεν σ’ αφήνει με τίποτε να υποψιαστείς τις γεωλογικές ανακατατάξεις που προηγήθηκαν της δημιουργίας του. Και όμως, σύμφωνα με τους γεωλόγους, το κάνυον του Jokulsa δεν προήλθε από την επί αιώνες διαβρωτική δράση του ποταμού αλλά γεννήθηκε εν μία νυκτί (άντε σε μερικά εικοσιτετράωρα) από μια κοσμογονική έκρηξη της καλδέρας του Grimsvotn που συνεχίζει και σήμερα να σιγοβράζει κάτω από τον γιγάντιο παγετώνα Vatnajokull. Ο λιωμένος πάγος στο βάθος του παγετώνα διοχετεύτηκε ορμητικά μέσα στο νεοδημιουργηθέν φαράγγι και… αυτό ήταν!
Μετά από μερικές ώρες φραπέδιασμα στους χωματόδρομους, πικ νικ στο χορτάρι και άπειρες στάσεις, να’ σου επιτέλους και η άλλη όψη του Dettifoss.
Στα συν της ανατολικής όχθης είναι ότι το σπρέι εδώ δεν σε πιάνει παρά ελάχιστα και, το σημαντικότερο, μπορείς να πλησιάσεις τον καταρράκτη από κοντά με σχετική ασφάλεια. Κι όταν λέμε κοντά, εννοούμε πολύ κοντά!
Από την άλλη, στα μείον αυτής της πλευράς είναι ο αριθμός των επισκεπτών που είναι σαφώς πολυπληθέστερος, βοηθούσης της ευκολότερης πρόσβασης μέσω της F864 από την Ring Road (Ήδη το 2009 μπορούσε κανείς να φτάσει εδώ και με συμβατικό αυτοκίνητο οδηγώντας πολύ προσεκτικά). Καλά, όταν λέμε «πολυπληθέστερος», μην φανταστείτε καμιά διαδήλωση!
Dettifoss τέλος. Ώρα για επιστροφή στη φάρμα μας για ξεκούραση και ανασυγκρότηση. Αύριο, για να μην ξεχνιόμαστε, ξημερώνει η μεγάλη μέρα. Κι αν προβλέπεται συναρπαστική, δεν θα είναι καθόλου μα καθόλου παίξε γέλασε. Askja ερχόμαστε!
Για περισσότερες φωτογραφίες από τα περίχωρα του Μύβατν και τους καταρράκτες Dettifoss, πατήστε εδώ: Φωτογραφίες Ταξιδιών | Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν
Attachments
Last edited by a moderator:
