ggonholidays
Member
- Μηνύματα
- 576
- Likes
- 1.164
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησιά Γκαλαπάγκος
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Chiang Mai (Ι)
- Chiang Mai (ΙΙ)
- Chiang Mai (III)
- Chiang Mai (ΙV)
- Chiang Mai (V)
- Chiang Mai (VΙ)
- Chiang Mai (VII)
- Ατελείωτοι Λογαριασμοί Part I
- Κο Σαμούι (Ι)
- Κο Σαμούι (ΙΙ)
- Ao Nang
- Hong Island
- 4 Νησιά
- Khao Lak (I)
- Khao Lak (II)
- Mu Ko Surin
- Ko Πανγκάν (Ι)
- Ko Πανγκάν (ΙΙ)
- Ατελείωτοι Λογαριασμοί Part II
- Μπανγκόκ (Ι)
- Μπανγκόκ (ΙΙ)
- Μπανγκόκ (ΙΙΙ)
- Μπανγκόκ (ΙV)
- Μπανγκόκ (V)
- Μπανγκόκ (VI)
Σας είχα αφήσει στη πτήση για Μπανγκόκ. Τώρα βρισκόμαστε στη πτήση για Surat Thani. Έχει προηγηθεί προσγείωση στην Μπανγκόκ και διανυκτέρευση στο Amari Don Muang Airport Hotel (http://www.booking.com/hotel/th/amari-don-muang-airport.en.html), το οποίο συνιστώ ανεπιφύλακτα για τέτοιες περιπτώσεις αφού συνδέεται με μια γέφυρα με το αεροδρόμιο και έχει το ποιο γρήγορο check in και check out που έχω κάνει ποτέ μου. Η πτήση Μπανγκόκ – Surat Thani διαρκεί περίπου 1 ώρα. Στο ναύλο της AirAsia περιλαμβανόταν η μετάβαση με λεωφορείο στην προβλήτα και το ναύλο της βάρκας μέχρι Κο Σαμούι. Έτσι με την προσγείωση κατευθυνθήκαμε μαζί με πολλούς άλλους στα γραφεία της AirAsia όπου δείχνοντας τους τα εισιτήρια μας, μας έδωσαν χαρτάκια με τον τελικό προορισμό μας. 2 μέτρα παρακάτω μας έπαιρναν τα χαρτάκια και μας κολλούσαν ένα αυτοκόλλητο στο στήθος. Κατευθυνθήκαμε στο λεωφορείο για να τοποθετήσουμε της βαλίτσες μας στο χώρο αποσκευών.
-Ωχ! Ψιχάλα είναι αυτό που μου ήρθε στο κεφάλι ή κανένα πουλί με τίμησε; Ωχ! Κοίτα τον ουρανό… έχει συννεφιά ε; Είναι που είμαστε στην ενδοχώρα. Τώρα που θα πάμε στο νησί θα αλλάξει. Ε καλέ μου; (καμία απάντηση)
Η διαδρομή με το λεωφορείο προς το λιμάνι κράτησε περίπου 1,5 ώρα. Πήρα εννοείται το χαπάκι για τη ναυτία(όχι το extreme, το άλλο. Δεν την ξαναπατάω
) Ένας υπάλληλος μας ρώτησε αν ενδιαφερόμαστε για μεταφορά με minibus στο ξενοδοχείο μας για 150Β το άτομο και αφού δεν είχαμε κάνει άλλες διευθετήσεις το κλείσαμε και πήραμε άλλο ένα αυτοκολλητάκι στο στήθος όταν κάπου στην πορεία ανοίγουν οι ουρανοί.
-Τροπική μπόρα θα είναι. Σε λίγο θα ξαναβγεί ο ήλιος. Ε καλέ μου; (καμία απάντηση)
Μέχρι να φτάσουμε στο λιμάνι είχε κοπάσει η μπόρα αλλά ο ουρανός παρέμενε φορτωμένος με σύννεφα. Εκεί μας κόλλησαν άλλο ένα αυτοκολλητάκι και σαν περήφανοι πρόσκοποι επιβιβαστήκαμε στο ρο ρο καράβι σέρνοντας τις βαλίτσες μας εν μέσω νταλικών και βυτιοφόρων και μετανιώνοντας για άλλη μια φορά που κουβάλησα τη προίκα μου μαζί μου.
Απορρίψαμε με συνοπτικές διαδικασίες το να κάτσουμε στη καμπίνα λόγω των πολικών συνθηκών που επικρατούσαν με θερμοκρασία γύρω στο -3 και προσπαθήσαμε να βρούμε θέση στο κατάστρωμα που οι περισσότερες θέσεις ήταν βρεγμένες. Με απόφαση του συζύγου πήραμε 2 θέσεις στη μεσαία σειρά που ήταν από τις ελάχιστες στεγνές.
-Να μην κάτσουμε άκρη άκρη; Θα έχουμε καλύτερη θέα.
-Κάτσε δω γιατί θα γίνουμε μούσκεμα.
Μετά από μερικά λεπτά το κατάστρωμα σχεδόν γέμισε. Η θάλασσα είχε λίγο κυματάκι και ο αέρας γινόταν όλο και πιο δυνατός.
-Ε … όταν μπούμε στα ανοικτά θα κοπάσει. (Το μόνο που εισέπραξα ήταν ένα βλέμμα γεμάτο απορία σαν να έλεγε «τα εννοείς αυτα που λες;;;;»
Τις επόμενες 2 ώρες το καράβι πάλευε με τα κύματα και πλην ελάχιστων διαλειμμάτων ψιχάλιζε συνέχεια μέχρι που αυτοί που είχαν καταλήξει στις ακρινές θέσεις έψαχναν να προστατευτούν αφού είχαν γίνει μούσκεμα. Εμείς ατσαλάκωτοι στις μεσαίες μας θέσεις, που όσο και να φυσούσε δεν έφτανε η βροχή, παρακολουθούσαμε τον κόσμο που προσπαθούσε άρον άρον να μετακινήσει τις αποσκευές του.
-Ε… μέχρι να φτάσουμε στο νησί θα έχει καθαρίσει, ε καλέ μου; Δεν απαντάς πάλι, γιατί δεν απαντάς; Πες κάτι αισιόδοξο…
-Μου άρεσε πολύ η Β. Ταϋλάνδη. Δεν θα με πείραζε να περνούσαμε ακόμα μερικές μέρες εκεί.
Φτάνοντας στο νησί επιβιβαστήκαμε στο Minibus και μερικά λεπτά αργότερα αρχίσαμε να κατευθυνόμαστε προς την Chaweng. Η μόνη μεταβολή στο καιρό ήταν ότι ο άνεμος γινόταν ακόμα ποιο έντονος.
-Ε… Τώρα θα έχει φτάσει εδώ, φαίνεται ακολουθούσαμε τη μπόρα. Σε καμιά ώρα θα ανοίξει. Ε… καλέ μου; Δεν απαντάς, γιατί δεν απαντάς και δαγκώνεσαι;
40 λεπτά πέρασαν μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο καμία μεταβολή στο καιρό. Αυτή ήταν και η μόνη συζήτηση όλων των επιβατών στο λεωφορείο. Ένας ηλικιωμένος άγγλος επαναλάμβανε συνέχεια « Idon’tlikeit!... Ireallydon’tlikeit…»
-Τι απαισιόδοξος άνθρωπος! Αφού θα αλλάξει, δεν θα αλλάξει; Ε… καλέ μου; Δεν απαντάς. Γιατί δεν απαντάς;
-Δεν μου λες… το ξενοδοχείο είναι εδώ είναι πληρωμένο ε; Στο Κο Ταο και Κο Πανγκαν;
-Στο Κο Ταο δεν έχουμε κάνει κράτηση, θα βρούμε κάτι εκεί. Στο Παγκαν ναι και δεν έχει δωρεάν ακύρωση.Γιατί;;;….. γιατί ρωτάς; Δεν απαντάς. Πάλι δεν απαντάς.
Το ξενοδοχείο μας, SansSouciSamuiβρισκόταν στο νότια άκρο της Chaweng, σε ένα ήσυχο κομμάτι. Ήταν πολύ συμπαθητικό με μια λιμνούλα με ψάρια και όμορφους κήπους μέσα από τους οποίους περνούσαν ξύλινοι διάδρομοι που σε οδηγούσαν στα δωμάτια.
Όταν φτάσαμε στην υποδοχή δεν υπήρχε κανείς και με νοήματα ο φύλακας μας είπε να περιμένουμε λίγο.
-Θα φτιάξει ο καιρός ε; Ε καλέ μου; Δεν μου απαντάς πάλι. Γιατί δεν απαντάς;
-Θα σου απαντήσω σε λίγο που θα ανάψω τον υπολογιστή και δω τις προβλέψεις γιατί αν είναι αυτό που φαντάζομαι….
-Μια χαρά θα είναι! Οι στατιστικές λένε ότι ο Φεβρουάριος είναι ο καλύτερος μήνας για την Ταϋλάνδη. Θα φτιάξει. Ε καλέ μου; Δεν απαντάς πάλι;
-Πάω στη παραλία μέχρι να κάνεις τσεκ ιν για να δω τι παίζει.
Γύρισε την ώρα που τελείωνα το τσεκ ιν και προσπαθούσα να μάθω από τη κοπέλα για τον καιρό αλλά η συνεννόηση μας ήταν απλά ανύπαρκτη. Με πλησίασε ανέκφραστος, απαθής και κυρίως σιωπηλός.
-Πως σου φάνηκε η παραλία; Καταπληκτική ε;
-Έχει 2 μέτρα κύμα, από τον άνεμο δεν μπορείς να σταθείς στα πόδια σου και έχει κόκκινες σημαίες για να μην μπαίνεις στο νερό.
-Έλα, άσε την πλάκα.
-Δεν σου κάνω καθόλου πλάκα.
-Πάω να δω.
Δυστυχώς το μόνο που διαπίστωσα ήταν ότι ήταν πολύ ακριβής στις περιγραφές του.
Η χαριστική βολή δόθηκε μερικά λεπτά αργότερα όταν είδαμε τις προβλέψεις για τον καιρό. Όλη την επόμενη εβδομάδα ο καιρός θα ήταν ίδιος και χειρότερος. Με άνεμους να φτάνουν τα 45 χιλ την ώρα. Καθημερινές βροχές και σχεδόν καθόλου ηλιοφάνεια. Δυστυχώς οι ίδιες συνθήκες επικρατούσαν και σε Κο Παγκαν και Ταο.
-Δεν είναι δυνατόν να μας συμβαίνει αυτό! Τι κακό κάναμε; Σε ποιο πηγάδι κατουρήσαμε; Τι γκαντεμιά είναι αυτή; Αυτόοοοοο….. αυτό το νησί δεν με θέλει καθόλου! Τόσες φορές επιδίωξα να έρθω και πάντα κάτι συμβαίνει. Γιατίιιιιιιι, γιατί; Είμαι καλή κοπέλα και τρώω όλο το φαί μου. Αυτήηηηηη…. αυτή η γειτόνισσα η γρουσούζα και σου πα να την αποφύγουμε το πρωί που φεύγαμε. Τέτοια γκαντεμιά σε ταξίδι πρώτη φορά μου συμβαίνει.
-Ε δεν θα το έλεγα… Θυμάσαι τότε που…
-Καλά αυτό θα σχολιάσεις τώρα; Τι θα κάνουμε μου λες; Θα πνιγούμε εδώ που ήρθαμε, θα μας πάρει ο άνεμος. Τι θα κάνουμε; Τι θα κάνουμε;
-Θα πάμε να φάμε. Πεινάω σαν λύκος. Εσύ;
-Φυσικά. Πάμε να βρούμε κανένα παραλιακό μαγαζί.
-Παραλιακό θες ε;
Μέγα λάθος. Πιασμένοι αγκαζέ παλεύαμε ενάντια στον άνεμο. Δύο βήματα εμπρός, ένα πίσω. Κάθε βήμα μας γινόταν με μεγάλη δυσκολία. Ένα μεγάλο κύμα μας έβρεξε τα πόδια. Ωωωωωωωωωω θεοί!!! Θερμοκρασία νερού ίδια με της μπανιέρας μου. Γιατί μου το κάνετε αυτό;;;; Μια θάλασσα στην ιδανική θερμοκρασία και να μην μπορώ να μπώ μέσα. Τι την κουβάλησα εγώ τη μάσκα μου τόσα χιλιόμετρα; Και αφού ψυχολογικά έπιασα πάτο και ήμουν έτοιμη να ξεσπάσω σε αναφιλητά παραδέχτηκα ότι η επιλογή μου για παραθαλάσσιο εστιατόριο ήταν εντελώς άκυρη και συμβιβάστηκα σε ένα εστιατόριο στον κεντρικό δρόμο. Είπαμε ψυχικός ράκος μεν αλλά όλα κι όλα το μεσημεριανό μου δεν το θυσιάζω.
Συνεχίζεται...
-Ωχ! Ψιχάλα είναι αυτό που μου ήρθε στο κεφάλι ή κανένα πουλί με τίμησε; Ωχ! Κοίτα τον ουρανό… έχει συννεφιά ε; Είναι που είμαστε στην ενδοχώρα. Τώρα που θα πάμε στο νησί θα αλλάξει. Ε καλέ μου; (καμία απάντηση)
Η διαδρομή με το λεωφορείο προς το λιμάνι κράτησε περίπου 1,5 ώρα. Πήρα εννοείται το χαπάκι για τη ναυτία(όχι το extreme, το άλλο. Δεν την ξαναπατάω
) Ένας υπάλληλος μας ρώτησε αν ενδιαφερόμαστε για μεταφορά με minibus στο ξενοδοχείο μας για 150Β το άτομο και αφού δεν είχαμε κάνει άλλες διευθετήσεις το κλείσαμε και πήραμε άλλο ένα αυτοκολλητάκι στο στήθος όταν κάπου στην πορεία ανοίγουν οι ουρανοί.-Τροπική μπόρα θα είναι. Σε λίγο θα ξαναβγεί ο ήλιος. Ε καλέ μου; (καμία απάντηση)
Μέχρι να φτάσουμε στο λιμάνι είχε κοπάσει η μπόρα αλλά ο ουρανός παρέμενε φορτωμένος με σύννεφα. Εκεί μας κόλλησαν άλλο ένα αυτοκολλητάκι και σαν περήφανοι πρόσκοποι επιβιβαστήκαμε στο ρο ρο καράβι σέρνοντας τις βαλίτσες μας εν μέσω νταλικών και βυτιοφόρων και μετανιώνοντας για άλλη μια φορά που κουβάλησα τη προίκα μου μαζί μου.
Απορρίψαμε με συνοπτικές διαδικασίες το να κάτσουμε στη καμπίνα λόγω των πολικών συνθηκών που επικρατούσαν με θερμοκρασία γύρω στο -3 και προσπαθήσαμε να βρούμε θέση στο κατάστρωμα που οι περισσότερες θέσεις ήταν βρεγμένες. Με απόφαση του συζύγου πήραμε 2 θέσεις στη μεσαία σειρά που ήταν από τις ελάχιστες στεγνές.
-Να μην κάτσουμε άκρη άκρη; Θα έχουμε καλύτερη θέα.
-Κάτσε δω γιατί θα γίνουμε μούσκεμα.
Μετά από μερικά λεπτά το κατάστρωμα σχεδόν γέμισε. Η θάλασσα είχε λίγο κυματάκι και ο αέρας γινόταν όλο και πιο δυνατός.
-Ε … όταν μπούμε στα ανοικτά θα κοπάσει. (Το μόνο που εισέπραξα ήταν ένα βλέμμα γεμάτο απορία σαν να έλεγε «τα εννοείς αυτα που λες;;;;»
Τις επόμενες 2 ώρες το καράβι πάλευε με τα κύματα και πλην ελάχιστων διαλειμμάτων ψιχάλιζε συνέχεια μέχρι που αυτοί που είχαν καταλήξει στις ακρινές θέσεις έψαχναν να προστατευτούν αφού είχαν γίνει μούσκεμα. Εμείς ατσαλάκωτοι στις μεσαίες μας θέσεις, που όσο και να φυσούσε δεν έφτανε η βροχή, παρακολουθούσαμε τον κόσμο που προσπαθούσε άρον άρον να μετακινήσει τις αποσκευές του.
-Ε… μέχρι να φτάσουμε στο νησί θα έχει καθαρίσει, ε καλέ μου; Δεν απαντάς πάλι, γιατί δεν απαντάς; Πες κάτι αισιόδοξο…
-Μου άρεσε πολύ η Β. Ταϋλάνδη. Δεν θα με πείραζε να περνούσαμε ακόμα μερικές μέρες εκεί.
Φτάνοντας στο νησί επιβιβαστήκαμε στο Minibus και μερικά λεπτά αργότερα αρχίσαμε να κατευθυνόμαστε προς την Chaweng. Η μόνη μεταβολή στο καιρό ήταν ότι ο άνεμος γινόταν ακόμα ποιο έντονος.
-Ε… Τώρα θα έχει φτάσει εδώ, φαίνεται ακολουθούσαμε τη μπόρα. Σε καμιά ώρα θα ανοίξει. Ε… καλέ μου; Δεν απαντάς, γιατί δεν απαντάς και δαγκώνεσαι;
40 λεπτά πέρασαν μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο καμία μεταβολή στο καιρό. Αυτή ήταν και η μόνη συζήτηση όλων των επιβατών στο λεωφορείο. Ένας ηλικιωμένος άγγλος επαναλάμβανε συνέχεια « Idon’tlikeit!... Ireallydon’tlikeit…»
-Τι απαισιόδοξος άνθρωπος! Αφού θα αλλάξει, δεν θα αλλάξει; Ε… καλέ μου; Δεν απαντάς. Γιατί δεν απαντάς;
-Δεν μου λες… το ξενοδοχείο είναι εδώ είναι πληρωμένο ε; Στο Κο Ταο και Κο Πανγκαν;
-Στο Κο Ταο δεν έχουμε κάνει κράτηση, θα βρούμε κάτι εκεί. Στο Παγκαν ναι και δεν έχει δωρεάν ακύρωση.Γιατί;;;….. γιατί ρωτάς; Δεν απαντάς. Πάλι δεν απαντάς.
Το ξενοδοχείο μας, SansSouciSamuiβρισκόταν στο νότια άκρο της Chaweng, σε ένα ήσυχο κομμάτι. Ήταν πολύ συμπαθητικό με μια λιμνούλα με ψάρια και όμορφους κήπους μέσα από τους οποίους περνούσαν ξύλινοι διάδρομοι που σε οδηγούσαν στα δωμάτια.
Όταν φτάσαμε στην υποδοχή δεν υπήρχε κανείς και με νοήματα ο φύλακας μας είπε να περιμένουμε λίγο.
-Θα φτιάξει ο καιρός ε; Ε καλέ μου; Δεν μου απαντάς πάλι. Γιατί δεν απαντάς;
-Θα σου απαντήσω σε λίγο που θα ανάψω τον υπολογιστή και δω τις προβλέψεις γιατί αν είναι αυτό που φαντάζομαι….
-Μια χαρά θα είναι! Οι στατιστικές λένε ότι ο Φεβρουάριος είναι ο καλύτερος μήνας για την Ταϋλάνδη. Θα φτιάξει. Ε καλέ μου; Δεν απαντάς πάλι;
-Πάω στη παραλία μέχρι να κάνεις τσεκ ιν για να δω τι παίζει.
Γύρισε την ώρα που τελείωνα το τσεκ ιν και προσπαθούσα να μάθω από τη κοπέλα για τον καιρό αλλά η συνεννόηση μας ήταν απλά ανύπαρκτη. Με πλησίασε ανέκφραστος, απαθής και κυρίως σιωπηλός.
-Πως σου φάνηκε η παραλία; Καταπληκτική ε;
-Έχει 2 μέτρα κύμα, από τον άνεμο δεν μπορείς να σταθείς στα πόδια σου και έχει κόκκινες σημαίες για να μην μπαίνεις στο νερό.
-Έλα, άσε την πλάκα.
-Δεν σου κάνω καθόλου πλάκα.
-Πάω να δω.
Δυστυχώς το μόνο που διαπίστωσα ήταν ότι ήταν πολύ ακριβής στις περιγραφές του.
Η χαριστική βολή δόθηκε μερικά λεπτά αργότερα όταν είδαμε τις προβλέψεις για τον καιρό. Όλη την επόμενη εβδομάδα ο καιρός θα ήταν ίδιος και χειρότερος. Με άνεμους να φτάνουν τα 45 χιλ την ώρα. Καθημερινές βροχές και σχεδόν καθόλου ηλιοφάνεια. Δυστυχώς οι ίδιες συνθήκες επικρατούσαν και σε Κο Παγκαν και Ταο.
-Δεν είναι δυνατόν να μας συμβαίνει αυτό! Τι κακό κάναμε; Σε ποιο πηγάδι κατουρήσαμε; Τι γκαντεμιά είναι αυτή; Αυτόοοοοο….. αυτό το νησί δεν με θέλει καθόλου! Τόσες φορές επιδίωξα να έρθω και πάντα κάτι συμβαίνει. Γιατίιιιιιιι, γιατί; Είμαι καλή κοπέλα και τρώω όλο το φαί μου. Αυτήηηηηη…. αυτή η γειτόνισσα η γρουσούζα και σου πα να την αποφύγουμε το πρωί που φεύγαμε. Τέτοια γκαντεμιά σε ταξίδι πρώτη φορά μου συμβαίνει.
-Ε δεν θα το έλεγα… Θυμάσαι τότε που…
-Καλά αυτό θα σχολιάσεις τώρα; Τι θα κάνουμε μου λες; Θα πνιγούμε εδώ που ήρθαμε, θα μας πάρει ο άνεμος. Τι θα κάνουμε; Τι θα κάνουμε;
-Θα πάμε να φάμε. Πεινάω σαν λύκος. Εσύ;
-Φυσικά. Πάμε να βρούμε κανένα παραλιακό μαγαζί.
-Παραλιακό θες ε;
Μέγα λάθος. Πιασμένοι αγκαζέ παλεύαμε ενάντια στον άνεμο. Δύο βήματα εμπρός, ένα πίσω. Κάθε βήμα μας γινόταν με μεγάλη δυσκολία. Ένα μεγάλο κύμα μας έβρεξε τα πόδια. Ωωωωωωωωωω θεοί!!! Θερμοκρασία νερού ίδια με της μπανιέρας μου. Γιατί μου το κάνετε αυτό;;;; Μια θάλασσα στην ιδανική θερμοκρασία και να μην μπορώ να μπώ μέσα. Τι την κουβάλησα εγώ τη μάσκα μου τόσα χιλιόμετρα; Και αφού ψυχολογικά έπιασα πάτο και ήμουν έτοιμη να ξεσπάσω σε αναφιλητά παραδέχτηκα ότι η επιλογή μου για παραθαλάσσιο εστιατόριο ήταν εντελώς άκυρη και συμβιβάστηκα σε ένα εστιατόριο στον κεντρικό δρόμο. Είπαμε ψυχικός ράκος μεν αλλά όλα κι όλα το μεσημεριανό μου δεν το θυσιάζω.
Συνεχίζεται...
...
