ggonholidays
Member
- Μηνύματα
- 592
- Likes
- 1.171
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησιά Γκαλαπάγκος
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Chiang Mai (Ι)
- Chiang Mai (ΙΙ)
- Chiang Mai (III)
- Chiang Mai (ΙV)
- Chiang Mai (V)
- Chiang Mai (VΙ)
- Chiang Mai (VII)
- Ατελείωτοι Λογαριασμοί Part I
- Κο Σαμούι (Ι)
- Κο Σαμούι (ΙΙ)
- Ao Nang
- Hong Island
- 4 Νησιά
- Khao Lak (I)
- Khao Lak (II)
- Mu Ko Surin
- Ko Πανγκάν (Ι)
- Ko Πανγκάν (ΙΙ)
- Ατελείωτοι Λογαριασμοί Part II
- Μπανγκόκ (Ι)
- Μπανγκόκ (ΙΙ)
- Μπανγκόκ (ΙΙΙ)
- Μπανγκόκ (ΙV)
- Μπανγκόκ (V)
- Μπανγκόκ (VI)
Πρωί πρωί με την αυγούλα ξεκινήσαμε για Αγιουτάγια. Προτιμήσαμε και πάλι να κλείσουμε ταξί με 2000Β ώστε να είμαστε ευέλικτοι και να εξοικονομήσουμε χρόνο. Επίσης αυτό έκανε και την περιήγηση μας μέσα στο ιστορικό πάρκο της Αγιουτάγια πολύ πιο εύκολη μιας και οι αποστάσεις μεταξύ των μνημείων είναι αρκετά μεγάλες και επιπρόσθετα η ζέστη ήταν αμείλικτη έτσι ο κλιματιζόμενο ταξί ήταν σαν όαση. Στην Αγιουτάγια μπορεί να φτάσει κάποιος πιο οικονομικά με τρένο ή λεωφορείο ή ακόμα και με οργανωμένο τουρ που μπορεί εύκολα να κλείσει από το ξενοδοχείο του ή οποιοδήποτε τουριστικό γραφείο που βρίσκει σε κάθε γωνιά της Μπανγκόκ.
Η Αγιουτάγια βρίσκετε 64 χιλιόμετρα μακριά από την Μπανγκόκ στη κοιλάδα το ποταμού Τσάο Πράγια. Η διαδρομή κράτησε περίπου μια ώρα. Η πόλη ιδρύθηκε το 1350 και έγινε η δεύτερη πρωτεύουσα του Σιαμ. Καταστράφηκε όμως από το στρατό της Μπούρμα το 1767 συνοδευόμενη το τέλος της αυτοκρατορίας. Η Αγουτάγια έχει αναγνωριστεί σαν μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την Ουνέσκο. Ναοί, μοναστήρια και στούπες μαρτυρούν σήμερα την αίγλη που είχε κάποτε η πόλη αυτή.
Μικροί Βούδες...
Μεγάλοι Βούδες
Χρυσοί Βούδες
Σμαραγδένιοι Βούδες
Καθηστοί Βούδες
Ξαπλώτοί Βούδες
Πολλοί Βούδες
Ναοί
Ναοί με κοκόρια
Στούπες
Αγορές
Αλλά το εντυπωσιακότερο από όλα ήταν διάσημο κεφάλι του Βούδα ανάμεσα στις ρίζες των δέντρων. Η αλήθεια είναι ότι το περίμενα μεγαλύτερο βλέποντας στο στις φωτο αλλά παραμένει να είναι εντυπωσιακό.
Περιηγηθήκαμε στα χαλάσματα και στους ναούς της αρχαίας πόλης για περίπου 4 ώρες χωρίς να εξαντλήσουμε όλα τα μνημεία που υπάρχουν εκεί και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε πίσω στην Μπανγκόκ. Το ταξί μας άφησε έξω από το Loumpini Park και ήταν ότι έπρεπε για να χαλαρώσουμε μετά την περιήγηση στη Αγιουτάγια. Το πάρκο είναι μια όαση στη πολύβουη Μπανγκόκ. Με το που περνάς τη πύλη ξεχνάς ότι είσαι σε μια φασαριόζική μεγαλούπολη. Όμορφοι κήποι με λίμνες, λουλούδια και δέντρα, πουλιά και σκιουράκια. Παιδάκια να τρέχουν ανέμελα, άλλοι να απολαμβάνουν τη βόλτα τους και άλλοι να παίρνουν κανένα υπνάκο κάτω από κανένα δέντρο. Υπήρχαν αρκετοί που αθλούνταν και ένα μέρος του πάρκου είχε μετατραπεί σε υπαίθριο γυμναστήριο. Καθίσαμε σε ένα παγκάκι και χαζεύαμε τριγύρω.
- Και για πες μου γιατί ήρθαμε εδώ?
- Για τις σαύρες?
- Ε?
- Διάβασα στο Travelstories ότι εδώ κυκλοφορούν κάτι τεράστιες σαύρες. Θα τις βρούμε κοντά στη λίμνη.
- Και γιατί πρέπει να τις δούμε?
- Γιατί είναι μεγάλες.
- (Καμία απάντηση)
Τραπήκαμε λοιπόν σε προς αναζήτηση των σαυρών και πήραμε γύρω γύρω τη λίμνη μέχρι που εντοπίσαμε μια.
- Ααααα! Να μια εκεί κάτω.
- Άσε μην πλησιάσεις. Δεν θέλεις να δεις.
- Τι δεν θέλω, τόση ώρα τις ψάχνω. Πάμε πιο κοντά.
- Άσε σου λέω μην κοιτάς. Πάμε από κει.
- Ωχ… τι έχει στο στόμα, χελώνα είναι αυτό? Μη καλέ..όχι… άστο… πάει …τη σκότωσε.
Η τεράστια σαύρα είχε αρπάξει από το λαιμό μια μεγαλούτσικη χελώνα και την είχε γυρίσει ανάποδα. Μετά συνέχισε αμέριμνη να τρώει με λαιμαργία την καημένη τη χελώνα. Κανόνας της φύσης θα μου πείτε αλλά το λυπήθηκα το καημένο το ζωντανό.
Ακολουθεί φώτο ακατάλληλη για άτομα κάτω των 18 ή με καρδιακά προβλήματα. Παρακαλώ απομακρίνετε τα παιδιά από την οθώνη
Κατακουρασμένοι και με το στομάχι διπλό κόμπο μετά το φονικό που εξελίχθηκε μπροστά στα μάτια μου ανασυνταχθήκαμε για να κανονίσουμε το υπόλοιπο πρόγραμμα της μέρας. Ήταν αργά το απόγευμα και ο σύζυγος ήθελε να πάμε στο ξενοδοχείο για φρεσκάρισμα και να αμοληθούμε το βράδυ στις αγορές της Μπανγκόκ. Εγώ πάλι ήθελα να πάω σε ένα mall.
- Οκ! Πήγαινε εσύ στο ξενοδοχείο και γω θα πάω μόνη μου σε ένα mall.
- Ωραία… (3 δεύτερα σιγής). Άσε θα έρθω μαζί σου καλύτερα. (Μάλλον θα σκέφτηκε «Άσε…Θα χαθεί αυτή στη Μπανγκόκ και ψάχνω να την βρω»)
- Τέλεια! Θα πάμε στο ΜΒΚ*.
Φτάσαμε εύκολα με το μετρό και ξεκινήσαμε να τριγυρνάμε στους ορόφους και όλο πέφταμε πάνω σε εστιατόρια ή διαφημίστηκες πινακίδες εστιατορίων και εκεί διαπιστώσαμε ότι δεν είχαμε φάει γεύμα όλη τη μέρα και ήταν μεγάλη παράλειψη και σαν άτομα που βάζουμε σωστά της προτεραιότητες μας αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό και να αφήσουμε τα ψώνια για αργότερα. Διαλέξαμε ένα Ιαπωνικό. Γεμίσαμε τα πιάτα μας από το μπουφέ και ενώ απολάμβανα τα σούσι μου έφτιαχνα και μια σουπίτσα από τα υλικά που περνούσαν από μπροστά μας. Και πάνω που ζούσα στιγμές απόλαυσης πέφτει το μαύρο σκοτάδι!Γίνεται μια πλήρης συσκότιση. Τίποτα… Η μαύρη μαυρίλα. Οι ελάχιστοι δυτικοί που ήταν στο μαγαζί έδειχναν ανήσυχοι , αντίθετα οι Ταϊλανδοί συνέχισαν να τρώνε σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Οι υπάλληλοι του μολ έτρεχαν πάνω κάτω. Εμείς δεν ξέραμε τι να κάνουμε και τι είχε συμβεί. Σαν αισιόδοξος άνθρωπος άρχισα να σκέφτομαι τρομοκρατικές επιθέσεις, πυρκαγίες, βιβλικές καταστροφές κ.α ανάλαφρα. Άρχισα να τάζω λάμπάδες 2 φορές το μπόι μου (μην με πάρουν τα άγια και για τσιγκούνα), ήθελα να πάρω τηλέφωνο να αποχαιρετίσω το παιδί μου, πάει... ήρθε το τέλος μας κτλ. Η κατάσταση αυτή διήρκησε για κανένα τέταρτο μέχρι που ο μέτρ του εστιατορίου μας ενημέρωσε ότι είχε γίνει μπλακ αουτ σε όλη τη περιοχή πράγμα πολύ σύνηθες αλλά ήταν άγνωστο πότε θα επανέλθει το ρεύμα και όσοι είχαν μπεί στο εστιατόριο την τελευταία μισή ώρα μπορούν να φύγουν χωρίς να πληρώσουν. Το μόνο που με στεναχωρεί είναι ότι δεν κατάφερα να ψήσω τη σουπίτσα μου. Έτσι είχε και σκοτεινό τέλος η απόπειρα μου για ψώνια στη Μπανγκόκ αλλά δεν με πείραξε καθόλου μιας και η επομένη που ήταν και η τελευταία μέρα του ταξιδιού ήταν Σάββατο και το πρόγραμμα είχε μόνοChatuchak Weekend Market !
*Υ.Γ : Θα ήταν σοφότερη επιλογή το Siam Paragon αντί το ΜΒΚ, όπου ο σύζυγος θα μπορούσε να απασχοληθεί το ενυδρείο αλλά αυτό το σκέφτηκα πολύ αργότερα. Εκείνη την ώρα είχα θολώσει από το φόνο της χελώνας. Στη δική μας περίπτωση μάλλον και γω στο ενυδρείο θα κατέληγα και κρίμα που δεν πήγα να το δώ, αλλά το αναφέρω σαν λύση για της φίλες που αντιμετωπίζουν το ίδιο δράμα με εμένα. Δηλαδή έχουν σύζυγο που βαριέται τα ψώνια!
Η Αγιουτάγια βρίσκετε 64 χιλιόμετρα μακριά από την Μπανγκόκ στη κοιλάδα το ποταμού Τσάο Πράγια. Η διαδρομή κράτησε περίπου μια ώρα. Η πόλη ιδρύθηκε το 1350 και έγινε η δεύτερη πρωτεύουσα του Σιαμ. Καταστράφηκε όμως από το στρατό της Μπούρμα το 1767 συνοδευόμενη το τέλος της αυτοκρατορίας. Η Αγουτάγια έχει αναγνωριστεί σαν μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την Ουνέσκο. Ναοί, μοναστήρια και στούπες μαρτυρούν σήμερα την αίγλη που είχε κάποτε η πόλη αυτή.
Μικροί Βούδες...
Μεγάλοι Βούδες
Χρυσοί Βούδες
Σμαραγδένιοι Βούδες
Καθηστοί Βούδες
Ξαπλώτοί Βούδες
Πολλοί Βούδες
Ναοί
Ναοί με κοκόρια
Στούπες
Αγορές
Αλλά το εντυπωσιακότερο από όλα ήταν διάσημο κεφάλι του Βούδα ανάμεσα στις ρίζες των δέντρων. Η αλήθεια είναι ότι το περίμενα μεγαλύτερο βλέποντας στο στις φωτο αλλά παραμένει να είναι εντυπωσιακό.
Περιηγηθήκαμε στα χαλάσματα και στους ναούς της αρχαίας πόλης για περίπου 4 ώρες χωρίς να εξαντλήσουμε όλα τα μνημεία που υπάρχουν εκεί και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε πίσω στην Μπανγκόκ. Το ταξί μας άφησε έξω από το Loumpini Park και ήταν ότι έπρεπε για να χαλαρώσουμε μετά την περιήγηση στη Αγιουτάγια. Το πάρκο είναι μια όαση στη πολύβουη Μπανγκόκ. Με το που περνάς τη πύλη ξεχνάς ότι είσαι σε μια φασαριόζική μεγαλούπολη. Όμορφοι κήποι με λίμνες, λουλούδια και δέντρα, πουλιά και σκιουράκια. Παιδάκια να τρέχουν ανέμελα, άλλοι να απολαμβάνουν τη βόλτα τους και άλλοι να παίρνουν κανένα υπνάκο κάτω από κανένα δέντρο. Υπήρχαν αρκετοί που αθλούνταν και ένα μέρος του πάρκου είχε μετατραπεί σε υπαίθριο γυμναστήριο. Καθίσαμε σε ένα παγκάκι και χαζεύαμε τριγύρω.
- Και για πες μου γιατί ήρθαμε εδώ?
- Για τις σαύρες?
- Ε?
- Διάβασα στο Travelstories ότι εδώ κυκλοφορούν κάτι τεράστιες σαύρες. Θα τις βρούμε κοντά στη λίμνη.
- Και γιατί πρέπει να τις δούμε?
- Γιατί είναι μεγάλες.
- (Καμία απάντηση)
Τραπήκαμε λοιπόν σε προς αναζήτηση των σαυρών και πήραμε γύρω γύρω τη λίμνη μέχρι που εντοπίσαμε μια.
- Ααααα! Να μια εκεί κάτω.
- Άσε μην πλησιάσεις. Δεν θέλεις να δεις.
- Τι δεν θέλω, τόση ώρα τις ψάχνω. Πάμε πιο κοντά.
- Άσε σου λέω μην κοιτάς. Πάμε από κει.
- Ωχ… τι έχει στο στόμα, χελώνα είναι αυτό? Μη καλέ..όχι… άστο… πάει …τη σκότωσε.
Η τεράστια σαύρα είχε αρπάξει από το λαιμό μια μεγαλούτσικη χελώνα και την είχε γυρίσει ανάποδα. Μετά συνέχισε αμέριμνη να τρώει με λαιμαργία την καημένη τη χελώνα. Κανόνας της φύσης θα μου πείτε αλλά το λυπήθηκα το καημένο το ζωντανό.
Κατακουρασμένοι και με το στομάχι διπλό κόμπο μετά το φονικό που εξελίχθηκε μπροστά στα μάτια μου ανασυνταχθήκαμε για να κανονίσουμε το υπόλοιπο πρόγραμμα της μέρας. Ήταν αργά το απόγευμα και ο σύζυγος ήθελε να πάμε στο ξενοδοχείο για φρεσκάρισμα και να αμοληθούμε το βράδυ στις αγορές της Μπανγκόκ. Εγώ πάλι ήθελα να πάω σε ένα mall.
- Οκ! Πήγαινε εσύ στο ξενοδοχείο και γω θα πάω μόνη μου σε ένα mall.
- Ωραία… (3 δεύτερα σιγής). Άσε θα έρθω μαζί σου καλύτερα. (Μάλλον θα σκέφτηκε «Άσε…Θα χαθεί αυτή στη Μπανγκόκ και ψάχνω να την βρω»)
- Τέλεια! Θα πάμε στο ΜΒΚ*.
Φτάσαμε εύκολα με το μετρό και ξεκινήσαμε να τριγυρνάμε στους ορόφους και όλο πέφταμε πάνω σε εστιατόρια ή διαφημίστηκες πινακίδες εστιατορίων και εκεί διαπιστώσαμε ότι δεν είχαμε φάει γεύμα όλη τη μέρα και ήταν μεγάλη παράλειψη και σαν άτομα που βάζουμε σωστά της προτεραιότητες μας αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό και να αφήσουμε τα ψώνια για αργότερα. Διαλέξαμε ένα Ιαπωνικό. Γεμίσαμε τα πιάτα μας από το μπουφέ και ενώ απολάμβανα τα σούσι μου έφτιαχνα και μια σουπίτσα από τα υλικά που περνούσαν από μπροστά μας. Και πάνω που ζούσα στιγμές απόλαυσης πέφτει το μαύρο σκοτάδι!Γίνεται μια πλήρης συσκότιση. Τίποτα… Η μαύρη μαυρίλα. Οι ελάχιστοι δυτικοί που ήταν στο μαγαζί έδειχναν ανήσυχοι , αντίθετα οι Ταϊλανδοί συνέχισαν να τρώνε σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Οι υπάλληλοι του μολ έτρεχαν πάνω κάτω. Εμείς δεν ξέραμε τι να κάνουμε και τι είχε συμβεί. Σαν αισιόδοξος άνθρωπος άρχισα να σκέφτομαι τρομοκρατικές επιθέσεις, πυρκαγίες, βιβλικές καταστροφές κ.α ανάλαφρα. Άρχισα να τάζω λάμπάδες 2 φορές το μπόι μου (μην με πάρουν τα άγια και για τσιγκούνα), ήθελα να πάρω τηλέφωνο να αποχαιρετίσω το παιδί μου, πάει... ήρθε το τέλος μας κτλ. Η κατάσταση αυτή διήρκησε για κανένα τέταρτο μέχρι που ο μέτρ του εστιατορίου μας ενημέρωσε ότι είχε γίνει μπλακ αουτ σε όλη τη περιοχή πράγμα πολύ σύνηθες αλλά ήταν άγνωστο πότε θα επανέλθει το ρεύμα και όσοι είχαν μπεί στο εστιατόριο την τελευταία μισή ώρα μπορούν να φύγουν χωρίς να πληρώσουν. Το μόνο που με στεναχωρεί είναι ότι δεν κατάφερα να ψήσω τη σουπίτσα μου. Έτσι είχε και σκοτεινό τέλος η απόπειρα μου για ψώνια στη Μπανγκόκ αλλά δεν με πείραξε καθόλου μιας και η επομένη που ήταν και η τελευταία μέρα του ταξιδιού ήταν Σάββατο και το πρόγραμμα είχε μόνοChatuchak Weekend Market !
*Υ.Γ : Θα ήταν σοφότερη επιλογή το Siam Paragon αντί το ΜΒΚ, όπου ο σύζυγος θα μπορούσε να απασχοληθεί το ενυδρείο αλλά αυτό το σκέφτηκα πολύ αργότερα. Εκείνη την ώρα είχα θολώσει από το φόνο της χελώνας. Στη δική μας περίπτωση μάλλον και γω στο ενυδρείο θα κατέληγα και κρίμα που δεν πήγα να το δώ, αλλά το αναφέρω σαν λύση για της φίλες που αντιμετωπίζουν το ίδιο δράμα με εμένα. Δηλαδή έχουν σύζυγο που βαριέται τα ψώνια!
...
