ggonholidays
Member
- Μηνύματα
- 576
- Likes
- 1.164
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησιά Γκαλαπάγκος
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Chiang Mai (Ι)
- Chiang Mai (ΙΙ)
- Chiang Mai (III)
- Chiang Mai (ΙV)
- Chiang Mai (V)
- Chiang Mai (VΙ)
- Chiang Mai (VII)
- Ατελείωτοι Λογαριασμοί Part I
- Κο Σαμούι (Ι)
- Κο Σαμούι (ΙΙ)
- Ao Nang
- Hong Island
- 4 Νησιά
- Khao Lak (I)
- Khao Lak (II)
- Mu Ko Surin
- Ko Πανγκάν (Ι)
- Ko Πανγκάν (ΙΙ)
- Ατελείωτοι Λογαριασμοί Part II
- Μπανγκόκ (Ι)
- Μπανγκόκ (ΙΙ)
- Μπανγκόκ (ΙΙΙ)
- Μπανγκόκ (ΙV)
- Μπανγκόκ (V)
- Μπανγκόκ (VI)
Chiang Mai ημέρα 1η-Doi Suthep και το χωριό της Ομπρέλας
Η πτήση της Bangkok Air απροβλημάτιστη, το σέρβις άψογο, το φαγητό αδιάφορο. Προσγειωνόμαστε στη Τσιαγκ Μαι και απογειωνόμαστε από τον ενθουσιασμό. Το χαμόγελο δεν μπορεί να γίνει πιο μεγάλο. Κατευθυνόμαστε προς τον έλεγχο διαβατηρίων, ανάβουμε το κινητό και ...τέλεια!!! μήνυμα από τον Πολ!!!
«ο ξεναγός σας ονομάζετε Αd και θα σας περιμένει στην αίθουσα αφίξεων»
Από τη ταραχή δεν μπορούσα καν να το διαβάσω! Είχα γίνει έξαλλη! Έχοντας τη προηγούμενη εμπειρία με την προσπάθεια ανεύρεσης ξεναγού ένιωθα ότι ο τύπος με είχε πιάσει κορόιδο και τα είχα πάρει στο κρανίο! Μέχρι και την πινακίδα που θα κρατάει μου είχε στείλει ο άτιμος για να τον εντοπίσω εύκολα!
Το αεροδρόμιο της Τσιαγκ Μαι είναι μικρό και σε μερικά λεπτά είχαμε περάσει τον έλεγχο διαβατηρίων και περιμέναμε τις αποσκευές. Ανασύνταξη και σύσκεψη για αποφάσεις. Τι κάνουμε με τον ξεναγό? Ο σύζυγος πιο διαλλακτικός έθεσε την ιδέα να τον δούμε σήμερα και αν δεν μας κάνει τον ακυρώνουμε για την επόμενη φορά. Εγώ πιο αδιάλλακτη το κρατούσα μανιάτικο και δεν το συζητούσα καν.
-Ξέρεις χριστιανή μου τι να κάνουμε χωρίς αυτόν ή θα φάμε άδικα τις ώρες μας?
-Ξέρω! Ξέρω! Αλλά και να μην ήξερα το ίδιο θα έκανα. Δεν θα με πιάσει κορόιδο έμενα αυτός ο Πολ? (θα με πιάσουν άλλοι αργότερα
)
Μετά από μια σύντομη δημοκρατική συζήτηση ζεύγους που το θηλυκό βράζει από θυμό, αποφασίσαμε ότι θα συνεχίζαμε μόνοι μας χωρίς τη βοήθεια του Ad που μπορεί ο άνθρωπος να ήταν και ο καλύτερος ξεναγός στη περιοχή αλλά εμείς δεν το μάθαμε ποτέ. Ίσως να έπρεπε να έδινα μια ευκαιρία αλλά πραγματικά εκείνη την ώρα είχα θολώσει. Ενημερώσαμε τον Πολ για την απόφαση μας και αφού παραλάβαμε τις αποσκευές προχωρήσαμε προς ανεύρεση ταξί. Στην έξοδο προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε τον Ad για να μην περιμένει άδικα αλλά μάταια μάλλον είχε ενημερωθεί από τον Πολ.
Το πρόγραμμα που είχαμε κανονίσει με τον Πολ ήταν μετά την άφιξη, που ήταν στις 11.20 πμ, να πάμε κατευθείαν στο Doi Suthep και μετά αφού κάναμε check in στο ξενοδοχείο μας να δούμε τους κυριότερους από τους πολυάριθμους ναούς της Τσιαγκ Μια. Ευτυχώς η απόφαση για να πάρουμε ξεναγό πάρθηκε μερικές μέρες πριν την αναχώρηση γι αυτό είχα ήδη μελετήσει το πως να κινηθούμε μόνοι μας.
Για να πάρεις ταξί από το αεροδρόμιο της Τσιαγκ Μει πρέπει πρώτα να περάσεις από τα γραφεία των ταξί στην αίθουσα αφίξεων. Εκεί υπάρχουν δύο εταιρείες (Chiang Mai Airport Taxi και Taxi Meter) . Η πρώτη εταιρεία που είδαμε μπροστά μας ήταν η Taxi Meter που βρισκόταν αριστερά της εξόδου αφίξεων. Η κοπέλα μας είπε ότι χρεώνουν 50 Β και επιπλέον ότι γράψει το ταξίμετρο, ήξερα όμως ότι η άλλη εταιρεία χρεώνει στάνταρ ποσό των 120 Β. Απολογήθηκα στη κοπελιά που μας ενημέρωνε και εξήγησα ότι προτιμούσα να πληρώσω το στάνταρ ποσό των 120 Β στην άλλη εταιρεία. Με τη μια μας λέει «οκ μάνταμ, 120 Β φιξ πραη (μετάφραση fixed price). Πληρώνουμε το ναύλο για τη πόλη, μας δίνει το απόκομμα και μας κατευθύνει προς την έξοδο που περίμεναν οι οδηγοί της εταιρείας της.
Αν είναι διατεθειμένος κάποιος να ταλαιπωρηθεί λίγο περισσότερο τότέ αν βγεί από αεροδρόμιο και ψάξει για ταξί μπορεί να γλυτώσει τα 50Β που είναι το airport fee. Επίσης υπάρχει και η επιλογή των τουκ τουκ και των songthaew.
Με το που μπήκαμε στο ταξί μου πέρασαν και τα νεύρα και ο Πολ αποτελούσε παρελθόν. Ο οδηγός του ταξί, ο κος Τσιαγκτσιαη ήταν ευγενικός και πρόσχαρος και μιλούσε λίγα αγγλικά. Έτσι μπήκαμε κατευθείαν στο ψητό. Με λίγα αγγλικά, λίγα νοήματα και κυρίως την βοήθεια ενός ντοσιέ που είχε στο αμάξι με τα διάφορα αξιοθέατα κατάλαβε που θέλαμε να πάμε και ότι θα έπρεπε να μας περιμένει για να μας πάει στη πόλη. «800 B» λέει και παρόλο που προσπαθήσαμε να παζαρέψουμε αποδείχτηκε ότι ήταν σκληρός και σταθερός διαπραγματευτής. (Παρένθεση, 920 Β είχε πει και η κοπέλα στα γραφεία της εταιρείας αλλά σκεφτήκαμε ότι με τον οδηγό θα είχαμε καλύτερη τύχη.)
- Και πόσο για να μας πας και στο χωρίο της ομπρέλας?
Ο πρώτος που αντέδρασε ήταν ο σύζυγος,(ο άλλος δύσκολο να το πιάσει από την πρώτη).
- Ποιο χωρίο της ομπρέλας? Δεν είπαμε ότι δεν θα πάμε εκεί γιατί είναι μόνο μια τουριστική παγίδα? (Φτουουουου! Το θυμάται ακόμα! Πάνε τρεις μήνες που το είχαμε συζητήσει)
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα κανένα ενδιαφέρον να δω το χωρίο της ομπρέλας. Αυτό που μου καρφώθηκε στο μυαλό και το θεώρησα εξαιρετική ιδέα ήταν να μας έφτιαχναν μια ομπρέλα δώρο για την πιτσιρίκα μας με το όνομά της πάνω. Γυναικεία σαχλαμάρα θα μου πείτε, αλλά την φαντάζομαι μετά από χρόνια να λέει « αυτό μου το έφερε η μάνα μου από την Ταϊλάνδη» ( όταν με παρατούσε και έτρεχε στις Ασίες μάλλον θα συμπληρώσει, αλλά αυτό δεν αποτελεί μέρος του οράματος)
Αφού τον διαβεβαίωσα ότι δεν θα έπαιρνε πάνω από 30 λεπτά η όλη επίσκεψη, πήραμε άλλη μια δημοκρατική απόφαση και ξεκινήσαμε άλλον ένα αγώνα συνεννόησης με τον κο Τσιάγκτσιαη. Τελικά καταλήξαμε στα 900 Β συνολικά και για τους δύο προορισμούς.
Ο δρόμος προς τη κορυφή του Doi Suthep ανηφορικός και με πάρα πολλές στροφές, ανάμεσα σε οργιώδη βλάστηση.
Το βουνό έχει μέγιστο ύψος 1676 μέτρα. Ο οδηγός μας προχωρούσε αργά και προσεκτικά για να μην μας ζαλίσει σε αντίθεση με άλλους οδηγούς που μας προσπερνούσαν επικίνδυνα και έκαναν τα κεφάλια των επιβατών φραπεδάκι.
Με τα από μερικά λεπτά μας ρωτάει:
- Από πού είστε φίλοι μου?
- Από Κύπρο φίλε μου. Cyprus!
- Cyyyyyy??? What? Σε ποια χώρα βρίσκεται?
Σοκ! Σοκ! Σοκ! Πώς είναι δυνατόν να μην γνωρίζει το κέντρο του κόσμου? Τον ομφαλό της γής? Τη σύγχρονη Ατλαντίδα?
Αφού σταματήσαμε να γελάμε του εξηγήσαμε ότι πρόκειται για χώρα που βρίσκεται στη μεσόγειο πάνω από τον Λίβανο.
- Και τι γλώσσα μιλάτε?
- Ελληνικά?
- Είστε Έλληνες δηλαδή?
- Ναι
- Μετανάστες? Γιατί μένετε σε άλλη χώρα?
- Στη χώρα μας μιλάμε Ελληνικά και είμαστε Έλληνες αλλά ήμαστε ξεχωριστή χώρα (μάλλον τον μπερδέψαμε περισσότερο)
- Κάνω πολλά χρόνια αυτή τη δουλειά αλλά πρώτη φορά γνωρίζω κόσμος από την Σαϊπλους!!!! :roll:
Μετά από περίπου 50 λεπτά διαδρομής φτάσαμε στον μεγαλεπήβολο ναό Wat Phrathat που βρισκόταν στη κορυφή του λόφου. Το ταξί μας άφησε σε μια πλατεία με μικροπωλητές φαγητού και διαφόρων άλλων ειδών. Για να πας στο ναό πρέπει να ανεβείς 309 σκαλιά ή να πάρεις το λιφτ με χρέωση 30 Β. Πήραμε μια βαθιά ανάσα και. πήραμε το λιφτ!
Αξιοπερίεργο 1ο: Στο κουβούκλιο του λίφτ υπήρχε ένα κανονικό κλιματιστικό εσωτερικού χώρου. Αναρωτιέμαι που είχαν βάλει τον κομπρεσέρ?
Αξιοπερίεργο 2ο: Για να μπεις στη τουαλέτα έπρεπε να βγάλεις τα παπούτσια σου! Στην είσοδο άφηνες τα δικά σου παπούτσια και έβαζες πλαστικές παντόφλες παραλίας αμφιβόλου υγιεινής. Αυτό το συνάντησα άλλη μια φορά κατά την διάρκεια του ταξιδιού μου στη Αγιουτάγια.
Για περισσότερο από μια ώρα περιπλανηθήκαμε στον υπέροχο ναό και στο προαύλιο του. Ο ναός χρονολογείται από το 1383 μ.χ και θεωρείται από τους Ταϊλανδούς ένας από τους πιο ιερούς της χώρας. Στο κέντρο υπάρχει μια εντυπωσιακή χρυσή στούπα και γύρω γύρω διαφορετικά παρεκκλήσια και περίτεχνα αγάλματα μεταξύ των οποίων και ένα αντίγραφο το Emerald Buddha (το πρωτότυπο βρίσκεται στο Μεγάλο Παλάτι στην Μπανγκόκ. Το εσωτερικό των παρεκκλησιών ήταν διακοσμημένο με τοιχογραφίες και αγάλματα, ενώ μοναχοί έδιναν την ευλογία τους στους πιστούς. Κάναμε το γύρω της στούπας με τη φορά των δεικτών του ρολογιού μαζί με τους πιστούς που απάγγελλαν προσευχές. Ο χώρος ήταν κατάμεστος από κόσμο και ήταν δύσκολο να τραβήξεις φωτογραφία χωρίς το κεφάλι κάποιου μέσα.
Ο τουριστικός οδηγός μας είχε παραμείνει στις αποσκευές μας αφού θεωρητικά θα είχαμε ξεναγό για να μας δώσει λεπτομέρειες για αυτό τον υπέροχο ναό αλλά φανήκαμε τυχεροί και είχα κατεβάσει στο κινητό μου ένα οδηγό για την Ταϊλάνδη με πληροφορίες από συνοπτικές πληροφορίες από Wikipedia. Ο οδηγός αυτός μας φάνηκε πολύ χρήσιμος τόσο τη συγκεκριμένη στιγμή όσο και πολλές άλλες κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.
Ο μύθος λέει ότι ένας μοναχός από την Sukhothai αφού είδε ένα όραμα, πήγε στο Pang Cha όπου βρήκε ένα οστό το οποίο πιστεύεται ότι ήταν από τον ώμο του Βούδα. Το οστό αυτό είχε μαγικές δυνάμεις, έλαμπε, εξαφανιζόταν, περιφερόταν μόνο του και πολλαπλασιαζόταν. Ο μοναχός πήγε το οστό στον βασιλιά της Sukhothai αλλά αυτό αποφάσισε να μην αποκαλύψει στο βασιλιά τα υπερφυσικά του προσόντα, έτσι ο βασιλιάς είπε στο μοναχό να κρατήσει το οστό. Ο βασιλιάς της Lanna όμως έμαθε γιαυτό το υπερφυσικό οστό και ζήτησε από τον μοναχό να το δώσει σε αυτόν. Έτσι ο μοναχός με την άδεια του βασιλιά της Sukhothai πήγε το οστό στο βασιλιά της Lanna. Το οστό χωρίστηκε στα δύο, το ένα ίσο με το πρώτο και το άλλο μικρότερο. Το μικρότερο οστό τοποθετήθηκε σε ένα ναό στη Suandok. Το άλλο στη πλάτη ενός άσπρου ελέφαντα που αφέθηκε ελεύθερος στη ζούγκλα. Ο ελέφαντας ανέβηκε στο Doi Suthep και πέθανε εκεί. Θεωρήθηκε σημάδι από τον βασιλιά της Lanna o οποίος διέταξε το κτίσιμο ενός ναού σε αυτό το σημείο.
Στο προαύλιο του ναού συναντάς δύο όψεις. Από την μια καλοδιατηρημένοι κήποι και όμορφα διακοσμητικά στοιχεία και από την άλλη κτίρια που φαίνονταν αφημένα και παρατημένα, που ήταν φανερή η προσπάθεια να τα καμουφλάρουν αλλά απέτυχαν. Το πιο εντυπωσιακό όμως από το προαύλιο του ναού είναι η θέα. Από εκεί πάνω έχεις πιάτο μπροστά σου όλη την Τσιαγκ Μεϊ. Τη μέρα που πήγαμε εμείς ο ουρανός ήταν μουντός και ένα λεπτό πέπλο από σύνεφα έδινε μια απόκοσμη αίσθηση στην εικόνα. Παρόλο που η ορατότητα στο βάθος ήταν περιορισμένη εντούτοις η θέα σε μάγευε. Είναι από τις εικόνες που ο φωτογραφικός φακός δεν μπορεί να αποθανατίσει αλλά σου μένουν χαραγμένες στο μυαλό. Φαντάζομαι ότι σε μια καθαρή μέρα η θέα θα είναι ακόμα πιο φανταστική.
Αφού κτυπήσαμε τις καμπάνες στο ναό και πήραμε μια γεύση από το street food της Ταϊλάνδης στη πλατεία κάτω από τον ναό,
πήραμε το δρόμο για το χωριό της ομπρέλας.
Εκει ουσιαστικά τέσσερις κυρίες κάθονταν στη σειρά και έδειχναν το κάθε στάδιο κατασκευής του σκελετού της ομπρέλας.
Μια 5η πιο πίσω ετοίμαζε τα πανιά που εφαρμόζονται πάνω στις ομπρέλες και πιο πέρα κάθονταν στη σειρά 3-4 ζωγράφοι που δημιουργούσαν περίτεχνα σχέδια σε οτιδήποτε.
Ομπρέλες, μπλουζάκια, καπελάκια κλπ. Μας κατεύθυναν προς ένα μεγάλο υπόστεγο που πωλούσαν διάφορες χειροτεχνίες για να πάρουμε την ομπρέλα που θα μας ζωγράφιζαν πάνω. Παρακολουθήσαμε την διαδικασία όσο ο καλλιτέχνης ζωγράφισε την ομπρέλα και μόλις τελείωσε πήραμε την ομπρέλα μας και ξεκινήσαμε για τη πόλη και το ξενοδοχείο μας.
Δεν ξέρω αν η επίσκεψη στο χωριό της ομπρέλας αξίζει και τόσο αλλά μια φορά εγώ την ομπρέλα μου τη πήρα! Χι χι χι χι
Η συνέχεια μόλις συνέλθω από το κούρεμα καταθέσεων
Σημειώσεις:
- Στο Doi Suthep μπορείς να πας από την πόλη με κόκκινα songthaew. Το κόστος είναι 40Β αν μοιραστείτε το songthaew με άλλους.
- Η είσοδος στο ναό είναι δωρεάν. Πληρώνεις μόνο προαιρετικά την χρήση του ανελκυστήρα.
Η πτήση της Bangkok Air απροβλημάτιστη, το σέρβις άψογο, το φαγητό αδιάφορο. Προσγειωνόμαστε στη Τσιαγκ Μαι και απογειωνόμαστε από τον ενθουσιασμό. Το χαμόγελο δεν μπορεί να γίνει πιο μεγάλο. Κατευθυνόμαστε προς τον έλεγχο διαβατηρίων, ανάβουμε το κινητό και ...τέλεια!!! μήνυμα από τον Πολ!!!
«ο ξεναγός σας ονομάζετε Αd και θα σας περιμένει στην αίθουσα αφίξεων»
Από τη ταραχή δεν μπορούσα καν να το διαβάσω! Είχα γίνει έξαλλη! Έχοντας τη προηγούμενη εμπειρία με την προσπάθεια ανεύρεσης ξεναγού ένιωθα ότι ο τύπος με είχε πιάσει κορόιδο και τα είχα πάρει στο κρανίο! Μέχρι και την πινακίδα που θα κρατάει μου είχε στείλει ο άτιμος για να τον εντοπίσω εύκολα!
Το αεροδρόμιο της Τσιαγκ Μαι είναι μικρό και σε μερικά λεπτά είχαμε περάσει τον έλεγχο διαβατηρίων και περιμέναμε τις αποσκευές. Ανασύνταξη και σύσκεψη για αποφάσεις. Τι κάνουμε με τον ξεναγό? Ο σύζυγος πιο διαλλακτικός έθεσε την ιδέα να τον δούμε σήμερα και αν δεν μας κάνει τον ακυρώνουμε για την επόμενη φορά. Εγώ πιο αδιάλλακτη το κρατούσα μανιάτικο και δεν το συζητούσα καν.
-Ξέρεις χριστιανή μου τι να κάνουμε χωρίς αυτόν ή θα φάμε άδικα τις ώρες μας?
-Ξέρω! Ξέρω! Αλλά και να μην ήξερα το ίδιο θα έκανα. Δεν θα με πιάσει κορόιδο έμενα αυτός ο Πολ? (θα με πιάσουν άλλοι αργότερα
)Μετά από μια σύντομη δημοκρατική συζήτηση ζεύγους που το θηλυκό βράζει από θυμό, αποφασίσαμε ότι θα συνεχίζαμε μόνοι μας χωρίς τη βοήθεια του Ad που μπορεί ο άνθρωπος να ήταν και ο καλύτερος ξεναγός στη περιοχή αλλά εμείς δεν το μάθαμε ποτέ. Ίσως να έπρεπε να έδινα μια ευκαιρία αλλά πραγματικά εκείνη την ώρα είχα θολώσει. Ενημερώσαμε τον Πολ για την απόφαση μας και αφού παραλάβαμε τις αποσκευές προχωρήσαμε προς ανεύρεση ταξί. Στην έξοδο προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε τον Ad για να μην περιμένει άδικα αλλά μάταια μάλλον είχε ενημερωθεί από τον Πολ.
Το πρόγραμμα που είχαμε κανονίσει με τον Πολ ήταν μετά την άφιξη, που ήταν στις 11.20 πμ, να πάμε κατευθείαν στο Doi Suthep και μετά αφού κάναμε check in στο ξενοδοχείο μας να δούμε τους κυριότερους από τους πολυάριθμους ναούς της Τσιαγκ Μια. Ευτυχώς η απόφαση για να πάρουμε ξεναγό πάρθηκε μερικές μέρες πριν την αναχώρηση γι αυτό είχα ήδη μελετήσει το πως να κινηθούμε μόνοι μας.
Για να πάρεις ταξί από το αεροδρόμιο της Τσιαγκ Μει πρέπει πρώτα να περάσεις από τα γραφεία των ταξί στην αίθουσα αφίξεων. Εκεί υπάρχουν δύο εταιρείες (Chiang Mai Airport Taxi και Taxi Meter) . Η πρώτη εταιρεία που είδαμε μπροστά μας ήταν η Taxi Meter που βρισκόταν αριστερά της εξόδου αφίξεων. Η κοπέλα μας είπε ότι χρεώνουν 50 Β και επιπλέον ότι γράψει το ταξίμετρο, ήξερα όμως ότι η άλλη εταιρεία χρεώνει στάνταρ ποσό των 120 Β. Απολογήθηκα στη κοπελιά που μας ενημέρωνε και εξήγησα ότι προτιμούσα να πληρώσω το στάνταρ ποσό των 120 Β στην άλλη εταιρεία. Με τη μια μας λέει «οκ μάνταμ, 120 Β φιξ πραη (μετάφραση fixed price). Πληρώνουμε το ναύλο για τη πόλη, μας δίνει το απόκομμα και μας κατευθύνει προς την έξοδο που περίμεναν οι οδηγοί της εταιρείας της.
Αν είναι διατεθειμένος κάποιος να ταλαιπωρηθεί λίγο περισσότερο τότέ αν βγεί από αεροδρόμιο και ψάξει για ταξί μπορεί να γλυτώσει τα 50Β που είναι το airport fee. Επίσης υπάρχει και η επιλογή των τουκ τουκ και των songthaew.
Με το που μπήκαμε στο ταξί μου πέρασαν και τα νεύρα και ο Πολ αποτελούσε παρελθόν. Ο οδηγός του ταξί, ο κος Τσιαγκτσιαη ήταν ευγενικός και πρόσχαρος και μιλούσε λίγα αγγλικά. Έτσι μπήκαμε κατευθείαν στο ψητό. Με λίγα αγγλικά, λίγα νοήματα και κυρίως την βοήθεια ενός ντοσιέ που είχε στο αμάξι με τα διάφορα αξιοθέατα κατάλαβε που θέλαμε να πάμε και ότι θα έπρεπε να μας περιμένει για να μας πάει στη πόλη. «800 B» λέει και παρόλο που προσπαθήσαμε να παζαρέψουμε αποδείχτηκε ότι ήταν σκληρός και σταθερός διαπραγματευτής. (Παρένθεση, 920 Β είχε πει και η κοπέλα στα γραφεία της εταιρείας αλλά σκεφτήκαμε ότι με τον οδηγό θα είχαμε καλύτερη τύχη.)
- Και πόσο για να μας πας και στο χωρίο της ομπρέλας?
Ο πρώτος που αντέδρασε ήταν ο σύζυγος,(ο άλλος δύσκολο να το πιάσει από την πρώτη).
- Ποιο χωρίο της ομπρέλας? Δεν είπαμε ότι δεν θα πάμε εκεί γιατί είναι μόνο μια τουριστική παγίδα? (Φτουουουου! Το θυμάται ακόμα! Πάνε τρεις μήνες που το είχαμε συζητήσει)
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα κανένα ενδιαφέρον να δω το χωρίο της ομπρέλας. Αυτό που μου καρφώθηκε στο μυαλό και το θεώρησα εξαιρετική ιδέα ήταν να μας έφτιαχναν μια ομπρέλα δώρο για την πιτσιρίκα μας με το όνομά της πάνω. Γυναικεία σαχλαμάρα θα μου πείτε, αλλά την φαντάζομαι μετά από χρόνια να λέει « αυτό μου το έφερε η μάνα μου από την Ταϊλάνδη» ( όταν με παρατούσε και έτρεχε στις Ασίες μάλλον θα συμπληρώσει, αλλά αυτό δεν αποτελεί μέρος του οράματος)
Αφού τον διαβεβαίωσα ότι δεν θα έπαιρνε πάνω από 30 λεπτά η όλη επίσκεψη, πήραμε άλλη μια δημοκρατική απόφαση και ξεκινήσαμε άλλον ένα αγώνα συνεννόησης με τον κο Τσιάγκτσιαη. Τελικά καταλήξαμε στα 900 Β συνολικά και για τους δύο προορισμούς.
Ο δρόμος προς τη κορυφή του Doi Suthep ανηφορικός και με πάρα πολλές στροφές, ανάμεσα σε οργιώδη βλάστηση.
Το βουνό έχει μέγιστο ύψος 1676 μέτρα. Ο οδηγός μας προχωρούσε αργά και προσεκτικά για να μην μας ζαλίσει σε αντίθεση με άλλους οδηγούς που μας προσπερνούσαν επικίνδυνα και έκαναν τα κεφάλια των επιβατών φραπεδάκι.
Με τα από μερικά λεπτά μας ρωτάει:
- Από πού είστε φίλοι μου?
- Από Κύπρο φίλε μου. Cyprus!
- Cyyyyyy??? What? Σε ποια χώρα βρίσκεται?
Σοκ! Σοκ! Σοκ! Πώς είναι δυνατόν να μην γνωρίζει το κέντρο του κόσμου? Τον ομφαλό της γής? Τη σύγχρονη Ατλαντίδα?
Αφού σταματήσαμε να γελάμε του εξηγήσαμε ότι πρόκειται για χώρα που βρίσκεται στη μεσόγειο πάνω από τον Λίβανο.
- Και τι γλώσσα μιλάτε?
- Ελληνικά?
- Είστε Έλληνες δηλαδή?
- Ναι
- Μετανάστες? Γιατί μένετε σε άλλη χώρα?
- Στη χώρα μας μιλάμε Ελληνικά και είμαστε Έλληνες αλλά ήμαστε ξεχωριστή χώρα (μάλλον τον μπερδέψαμε περισσότερο)
- Κάνω πολλά χρόνια αυτή τη δουλειά αλλά πρώτη φορά γνωρίζω κόσμος από την Σαϊπλους!!!! :roll:
Μετά από περίπου 50 λεπτά διαδρομής φτάσαμε στον μεγαλεπήβολο ναό Wat Phrathat που βρισκόταν στη κορυφή του λόφου. Το ταξί μας άφησε σε μια πλατεία με μικροπωλητές φαγητού και διαφόρων άλλων ειδών. Για να πας στο ναό πρέπει να ανεβείς 309 σκαλιά ή να πάρεις το λιφτ με χρέωση 30 Β. Πήραμε μια βαθιά ανάσα και. πήραμε το λιφτ!
Αξιοπερίεργο 1ο: Στο κουβούκλιο του λίφτ υπήρχε ένα κανονικό κλιματιστικό εσωτερικού χώρου. Αναρωτιέμαι που είχαν βάλει τον κομπρεσέρ?
Αξιοπερίεργο 2ο: Για να μπεις στη τουαλέτα έπρεπε να βγάλεις τα παπούτσια σου! Στην είσοδο άφηνες τα δικά σου παπούτσια και έβαζες πλαστικές παντόφλες παραλίας αμφιβόλου υγιεινής. Αυτό το συνάντησα άλλη μια φορά κατά την διάρκεια του ταξιδιού μου στη Αγιουτάγια.
Για περισσότερο από μια ώρα περιπλανηθήκαμε στον υπέροχο ναό και στο προαύλιο του. Ο ναός χρονολογείται από το 1383 μ.χ και θεωρείται από τους Ταϊλανδούς ένας από τους πιο ιερούς της χώρας. Στο κέντρο υπάρχει μια εντυπωσιακή χρυσή στούπα και γύρω γύρω διαφορετικά παρεκκλήσια και περίτεχνα αγάλματα μεταξύ των οποίων και ένα αντίγραφο το Emerald Buddha (το πρωτότυπο βρίσκεται στο Μεγάλο Παλάτι στην Μπανγκόκ. Το εσωτερικό των παρεκκλησιών ήταν διακοσμημένο με τοιχογραφίες και αγάλματα, ενώ μοναχοί έδιναν την ευλογία τους στους πιστούς. Κάναμε το γύρω της στούπας με τη φορά των δεικτών του ρολογιού μαζί με τους πιστούς που απάγγελλαν προσευχές. Ο χώρος ήταν κατάμεστος από κόσμο και ήταν δύσκολο να τραβήξεις φωτογραφία χωρίς το κεφάλι κάποιου μέσα.
Ο τουριστικός οδηγός μας είχε παραμείνει στις αποσκευές μας αφού θεωρητικά θα είχαμε ξεναγό για να μας δώσει λεπτομέρειες για αυτό τον υπέροχο ναό αλλά φανήκαμε τυχεροί και είχα κατεβάσει στο κινητό μου ένα οδηγό για την Ταϊλάνδη με πληροφορίες από συνοπτικές πληροφορίες από Wikipedia. Ο οδηγός αυτός μας φάνηκε πολύ χρήσιμος τόσο τη συγκεκριμένη στιγμή όσο και πολλές άλλες κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.
Ο μύθος λέει ότι ένας μοναχός από την Sukhothai αφού είδε ένα όραμα, πήγε στο Pang Cha όπου βρήκε ένα οστό το οποίο πιστεύεται ότι ήταν από τον ώμο του Βούδα. Το οστό αυτό είχε μαγικές δυνάμεις, έλαμπε, εξαφανιζόταν, περιφερόταν μόνο του και πολλαπλασιαζόταν. Ο μοναχός πήγε το οστό στον βασιλιά της Sukhothai αλλά αυτό αποφάσισε να μην αποκαλύψει στο βασιλιά τα υπερφυσικά του προσόντα, έτσι ο βασιλιάς είπε στο μοναχό να κρατήσει το οστό. Ο βασιλιάς της Lanna όμως έμαθε γιαυτό το υπερφυσικό οστό και ζήτησε από τον μοναχό να το δώσει σε αυτόν. Έτσι ο μοναχός με την άδεια του βασιλιά της Sukhothai πήγε το οστό στο βασιλιά της Lanna. Το οστό χωρίστηκε στα δύο, το ένα ίσο με το πρώτο και το άλλο μικρότερο. Το μικρότερο οστό τοποθετήθηκε σε ένα ναό στη Suandok. Το άλλο στη πλάτη ενός άσπρου ελέφαντα που αφέθηκε ελεύθερος στη ζούγκλα. Ο ελέφαντας ανέβηκε στο Doi Suthep και πέθανε εκεί. Θεωρήθηκε σημάδι από τον βασιλιά της Lanna o οποίος διέταξε το κτίσιμο ενός ναού σε αυτό το σημείο.
Στο προαύλιο του ναού συναντάς δύο όψεις. Από την μια καλοδιατηρημένοι κήποι και όμορφα διακοσμητικά στοιχεία και από την άλλη κτίρια που φαίνονταν αφημένα και παρατημένα, που ήταν φανερή η προσπάθεια να τα καμουφλάρουν αλλά απέτυχαν. Το πιο εντυπωσιακό όμως από το προαύλιο του ναού είναι η θέα. Από εκεί πάνω έχεις πιάτο μπροστά σου όλη την Τσιαγκ Μεϊ. Τη μέρα που πήγαμε εμείς ο ουρανός ήταν μουντός και ένα λεπτό πέπλο από σύνεφα έδινε μια απόκοσμη αίσθηση στην εικόνα. Παρόλο που η ορατότητα στο βάθος ήταν περιορισμένη εντούτοις η θέα σε μάγευε. Είναι από τις εικόνες που ο φωτογραφικός φακός δεν μπορεί να αποθανατίσει αλλά σου μένουν χαραγμένες στο μυαλό. Φαντάζομαι ότι σε μια καθαρή μέρα η θέα θα είναι ακόμα πιο φανταστική.
Αφού κτυπήσαμε τις καμπάνες στο ναό και πήραμε μια γεύση από το street food της Ταϊλάνδης στη πλατεία κάτω από τον ναό,
πήραμε το δρόμο για το χωριό της ομπρέλας.
Εκει ουσιαστικά τέσσερις κυρίες κάθονταν στη σειρά και έδειχναν το κάθε στάδιο κατασκευής του σκελετού της ομπρέλας.
Μια 5η πιο πίσω ετοίμαζε τα πανιά που εφαρμόζονται πάνω στις ομπρέλες και πιο πέρα κάθονταν στη σειρά 3-4 ζωγράφοι που δημιουργούσαν περίτεχνα σχέδια σε οτιδήποτε.
Ομπρέλες, μπλουζάκια, καπελάκια κλπ. Μας κατεύθυναν προς ένα μεγάλο υπόστεγο που πωλούσαν διάφορες χειροτεχνίες για να πάρουμε την ομπρέλα που θα μας ζωγράφιζαν πάνω. Παρακολουθήσαμε την διαδικασία όσο ο καλλιτέχνης ζωγράφισε την ομπρέλα και μόλις τελείωσε πήραμε την ομπρέλα μας και ξεκινήσαμε για τη πόλη και το ξενοδοχείο μας.
Δεν ξέρω αν η επίσκεψη στο χωριό της ομπρέλας αξίζει και τόσο αλλά μια φορά εγώ την ομπρέλα μου τη πήρα! Χι χι χι χι
Η συνέχεια μόλις συνέλθω από το κούρεμα καταθέσεων
Σημειώσεις:
- Στο Doi Suthep μπορείς να πας από την πόλη με κόκκινα songthaew. Το κόστος είναι 40Β αν μοιραστείτε το songthaew με άλλους.
- Η είσοδος στο ναό είναι δωρεάν. Πληρώνεις μόνο προαιρετικά την χρήση του ανελκυστήρα.
...
