ggonholidays
Member
- Μηνύματα
- 576
- Likes
- 1.164
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησιά Γκαλαπάγκος
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Chiang Mai (Ι)
- Chiang Mai (ΙΙ)
- Chiang Mai (III)
- Chiang Mai (ΙV)
- Chiang Mai (V)
- Chiang Mai (VΙ)
- Chiang Mai (VII)
- Ατελείωτοι Λογαριασμοί Part I
- Κο Σαμούι (Ι)
- Κο Σαμούι (ΙΙ)
- Ao Nang
- Hong Island
- 4 Νησιά
- Khao Lak (I)
- Khao Lak (II)
- Mu Ko Surin
- Ko Πανγκάν (Ι)
- Ko Πανγκάν (ΙΙ)
- Ατελείωτοι Λογαριασμοί Part II
- Μπανγκόκ (Ι)
- Μπανγκόκ (ΙΙ)
- Μπανγκόκ (ΙΙΙ)
- Μπανγκόκ (ΙV)
- Μπανγκόκ (V)
- Μπανγκόκ (VI)
Οι εντυπώσεις μου από τον κεντρικό δρόμο της Chaweng το μόνο που έκαναν ήταν να μεγαλώσουν την απογοήτευση μου. Δεν θέλω να είμαι άδικη γιατί ήταν και η ψυχολογία μου χάλια αλλά όλα μου έδειχναν ότι η Chaweng ήταν λάθος επιλογή. Καθόλου γραφική και τίποτα δεν θύμιζε το εξωτικό νησί που βρισκόμασταν. Το φαγητό πάντως ήταν μια χαρά! Συζητώντας με το γκαρσόνι του εστιατορίου μάθαμε ότι αυτές οι καιρικές συνθήκες επικρατούσαν τις τελευταίες μέρες και ήταν ασυνήθιστες για την εποχή. Τόσο αυτός όσο και ένας ταξιδιωτικός πράκτορας αργότερα, μας είπαν ότι ο καιρός επηρεαζόταν από ένα μουσώνα που κτυπούσε το Βιετνάμ και ότι θα κλιμακώνονταν τις επόμενες μέρες. Εμείς δεν καταφέραμε να το διασταυρώσουμε οπόταν το αναφέρω με επιφυλάξεις. Ρωτήσαμε αν υπήρχαν άλλες παραλίες πιο απάνεμες αλλά δυστυχώς η απάντηση που πήραμε ήταν «τσού». Αν πάμε Κο Ταο ή Παγκαν; -Τα ίδια και χειρότερα. Κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι πολλά τουρ ακυρώνονταν λόγω του καιρού.
-Και τι θα κάνουμε τώρα; Κάναμε τόσο δρόμο για να καθόμαστε μέσα στο δωμάτιο; Δεν είναι δυνατόν να μας συμβαίνει αυτό. Δεν είναι δυνατόν! Τι θα κάνουμε; Τι θα κάνουμε;
-Να φύγουμε. Να πάμε αλλού.
-Τι λες παιδάκι μου; Που να πάμε; Εδώ έχουμε δώσει τόσα λεφτά. Δεν μπορούμε να τα πάρουμε πίσω. Και τι; Να χάσουμε και Κο Ταο Κο Παγκαν; Το Κο Νangyuan; Εκεί τον είδε τον καρχαρία η go2dbeach.
-Το ξέρω χριστιανή μου, αλλά τα λεφτά που πλήρωσες για να έρθεις μέχρι εδώ δεν τα σκέφτεσαι; Άσε που με τα νεύρα που έχουμε μέχρι να φύγουμε θα έχουμε χωρίσει. Εκεί να δεις έξοδα...
-Να φύγουμε να πάμε που; Σε άλλη πόλη, σε άλλη χώρα, σε άλλον πλανήτη;
Το τελευταίο απορρίπτεται άμεσα, δεν φτάνει το όριο της πιστωτικής. Σε άλλη πόλη ή άλλη χώρα; Η απάντηση πάρθηκε μετά από προσεκτική μελέτη των προβλέψεων καιρού, διασταύρωση στοιχείων και σύγκριση δεδομένων. Η δυτική πλευρά της χώρας δεν φαινόταν να αντιμετώπιζε πρόβλημα παρά μόνο στα νότια. Το Κο Λιπε δηλαδή μετά μεγάλης μου λύπης έφαγε χι. Άρα είχαμε επιλογή Πουκέτ και Κράμπι που υπήρχε και απευθείας αεροπορική σύνδεση με Σαμούι. Εύκολα κέρδισε το Κράμπι που ήταν ένας από τους προορισμούς που με έβαλαν σε μεγάλο δίλημμα όταν ετοίμαζα το πρόγραμμα. Κράμπι λοιπόν!!! Να κλείσουμε εισιτήρια από το λαπτοπ αλλά πώς να τα τυπώσουμε; Δεν θα έχει εκτυπωτή το ξενοδοχείο; Πάμε να ρωτήσουμε.
-Σύζυγος: Θα σας ήμουν ιδιαίτερα ευγνώμων αν μας επιτρέπατε να χρησιμοποιήσουμε τον εκτυπωτή σαν για να τυπώσουμε κάτι.
-Α;
-Έχετε πριντερ;
-Α;
-Πρίντερ; Αυτό το μηχάνημα που βάζεις το χαρτί κενό και βγαίνει με γράμματα πάνω; Πρίντερ;
-Α;
-Πρίντερ! Αυτό το μηχάνημα που είναι ενωμένο με το κομπιούτερ;
- Α;
-Άσε εμένα. Μας κατέστρεψες με την Οξφορδιανή προφορά σου. Άκου δω ρε κοπελιά. Πλίντελ. ΠΛΙ – ΝΤΕΛ έχετε;
-Αααααααααααααααα!!!!!!!!!!! Πλίντελ!!!!!!!!!
-Α γεια σου!
-ΝΟ.
Στη συνέχεια εκτυλίχθησαν σκηνές από ταινία βουβού ασπρόμαυρού κινηματογράφου αφού κοιταχτήκαμε και σχεδόν τρέχοντας ο ένας πίσω απ τον άλλο βγήκαμε από το ξενοδοχείο και μπήκαμε στο πρώτο ταξιδιωτικό γραφείο που βρήκαμε μπροστά μας. Κλείσαμε εισιτήρια για την επόμενη μέρα το πρωί που είχε πτήση για Κράμπι, επιβεβαιώσαμε αυτά που είχαμε ακούσει για τον καιρό και φύγαμε. Ήρεμοι πλέον μπήκαμε στο πρώτο μασατζίδικο που βρήκαμε μπροστά μας για να αποβάλουμε κάθε ίχνος κακής ενέργειας.
Το βραδάκι βγήκαμε για βόλτα στη Chaweng. Ακόμα πιο απογοητευτική το βράδυ. Γεμάτη μεθυσμένους βρετανούς να κάνουν χαζομάρες στη μέση το δρόμου. Θετικό στοιχείο το foodcourt που βρισκόταν σε μια πάροδο όπου τσιμπήσαμε κάτι και απολαύσαμε ένα χυμό καρύδας. Άλλο θετικό το Ninja που πέσαμε τυχαία πάνω του και το τιμήσαμε. Εξαιρετικό φαγητό σε πολύ καλές τιμές.
Η νύκτα έκλεισε με ποτάκι παρέα με 2 φίλους που περνούσαν την τελευταία τους νύχτα στο νησί μετά από περίπου ένα μήνα διακοπές σε Κο Σαμούι, Κο Παγκαν, Κο Τάο. Ανανεωμένοι, δροσεροί ξεκούραστοι και με ένα χαμόγελο μόνιμα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο μας έδειχναν φωτογραφίες από τα μέρη που είχαμε ονειρευτεί αλλά δεν θα τα βλέπαμε ποτέ. Οι φωτογραφίες τους η μια καλύτερη από την άλλη. Λευκές αμμουδερές παραλίες με κοκκοφοίνικες να βουτάνε στο νερό. Στο άκουσμα δε ότι στο Κο Τάο τα ψάρια έρχονταν και σε έβρισκαν ενώ κολυμπούσες και έκανες προσπάθεια να μην πέσεις πάνω τους είπα Ήμαρτον. -Έλεος, λυπηθείτε με, θα κάνω χαρακίρι. Και αφού κατάλαβαν ότι το μάτι μου άρχισε να γυαλίζει, αλλάξαμε συζήτηση.
Το επόμενο πρωί μας βρήκε με εντελώς άλλη διάθεση. Το είχαμε χωνέψει και αρχίσαμε να ενθουσιαζόμαστε με την ιδέα του Κράμπι. Είχα διαβάσει αρκετά για την περιοχή και ήξερα τι να περιμένω και δεν μου κακόπεφτε καθόλου. Ο καιρός στη Chaweng ήταν ηλιόλουστος αλλά ο άνεμος καλά κρατούσε. Οι κόκκινες σημαίες πήραν επάξια τη θέση τους στη παραλία. Πήραμε το πρωινό μας στο ξενοδοχείο και αναχωρήσαμε για το αεροδρόμιο.
Η φωτογραφία δεν αντικατοπτρίζει ούτε στο ελάχιστο τον χαμό που επικρατούσε.
Κλέφτης Πρωινού
Κόστος ταξί 400Β. Το αεροδρόμιο του Σαμούι απλά κουκλίστικο. Το ομορφότερο αεροδρόμιο που έχω βρεθεί ποτέ μου και να σκεφτείτε ότι θα το έχανα αν δεν γίνονταν έτσι τα πράγματα. Αισιοδοξία λοιπόν.
Η '' αίθουσα'' αναμονής του αεροδρομίου!!!
Η αλήθεια είναι ότι αυτό που με πονούσε περισσότερο δεν ήταν τοσο το Σαμούι αλλά το Παγκαν και Κο Ταο. Όλους αυτούς τους μήνες που σχεδίαζα αυτό το ταξίδι είχα πωρωθεί με αυτά τα δύο νησιά. Επίσης μετά την περιγραφή της g2dbeach (αν διαβάσετε ποτέ σας, σας καθιστώ υπεύθυνη κυρία μου), δεν έβλεπα την ώρα να βρεθώ στο KoΝangyuan.
Καφεδάκι στο υπαίθριο lounge της BangkokAirμε δωρεάν ιντερνετ και έρευνα για ξενοδοχείο στην AoNang. Δεν καταφέραμε να εντοπίσουνε κάτι ιδιαίτερα καλό έτσι είπανε να συνεχίσουμε με το σχέδιο μας να βρούμε κάτι επιτόπου. Αυτό που δεν κάναμε και ήταν μεγάλο σφάλμα ήταν να φυλάξουμε κάπως την έρευνα που κάναμε ή έστω να παίρναμε σημειώσεις για αργότερα που δεν θα είχαμε ιντερνετ.
Η απογείωση έγινε στην ώρα της, το σέρβις άψογο, το φαγητό αδιάφορο. Δίπλα μου δύο ισραηλινές έδειχναν η μια στην άλλη τα σοβαρά εγκαύματα που είχαν πάθει. Πραγματικά δεν έχω ξαναδεί τόσο σοβαρά εγκαύματα από τον ήλιο. Ήταν σαν να είχαν καεί από εξάτμιση μηχανής. – Δες καλέ μου! Καλά πώς την έπαθαν έτσι. Και να μην είχαν ήλιο στο Ισραήλ να πω ...
Αποχαιρέτα το λοιπόν το Σαμούι σου που χάνεις... Πετώντας πάνω από το νησί εντοπίσαμε μερικές παραλίες που τα νερά έδειχναν ήρεμα. Βρε λες να βιαστήκαμε; Ποιος ξέρει;
Θα σας δω στο Κράμπι λοιπόν.....
-Και τι θα κάνουμε τώρα; Κάναμε τόσο δρόμο για να καθόμαστε μέσα στο δωμάτιο; Δεν είναι δυνατόν να μας συμβαίνει αυτό. Δεν είναι δυνατόν! Τι θα κάνουμε; Τι θα κάνουμε;
-Να φύγουμε. Να πάμε αλλού.
-Τι λες παιδάκι μου; Που να πάμε; Εδώ έχουμε δώσει τόσα λεφτά. Δεν μπορούμε να τα πάρουμε πίσω. Και τι; Να χάσουμε και Κο Ταο Κο Παγκαν; Το Κο Νangyuan; Εκεί τον είδε τον καρχαρία η go2dbeach.
-Το ξέρω χριστιανή μου, αλλά τα λεφτά που πλήρωσες για να έρθεις μέχρι εδώ δεν τα σκέφτεσαι; Άσε που με τα νεύρα που έχουμε μέχρι να φύγουμε θα έχουμε χωρίσει. Εκεί να δεις έξοδα...
-Να φύγουμε να πάμε που; Σε άλλη πόλη, σε άλλη χώρα, σε άλλον πλανήτη;
Το τελευταίο απορρίπτεται άμεσα, δεν φτάνει το όριο της πιστωτικής. Σε άλλη πόλη ή άλλη χώρα; Η απάντηση πάρθηκε μετά από προσεκτική μελέτη των προβλέψεων καιρού, διασταύρωση στοιχείων και σύγκριση δεδομένων. Η δυτική πλευρά της χώρας δεν φαινόταν να αντιμετώπιζε πρόβλημα παρά μόνο στα νότια. Το Κο Λιπε δηλαδή μετά μεγάλης μου λύπης έφαγε χι. Άρα είχαμε επιλογή Πουκέτ και Κράμπι που υπήρχε και απευθείας αεροπορική σύνδεση με Σαμούι. Εύκολα κέρδισε το Κράμπι που ήταν ένας από τους προορισμούς που με έβαλαν σε μεγάλο δίλημμα όταν ετοίμαζα το πρόγραμμα. Κράμπι λοιπόν!!! Να κλείσουμε εισιτήρια από το λαπτοπ αλλά πώς να τα τυπώσουμε; Δεν θα έχει εκτυπωτή το ξενοδοχείο; Πάμε να ρωτήσουμε.
-Σύζυγος: Θα σας ήμουν ιδιαίτερα ευγνώμων αν μας επιτρέπατε να χρησιμοποιήσουμε τον εκτυπωτή σαν για να τυπώσουμε κάτι.
-Α;
-Έχετε πριντερ;
-Α;
-Πρίντερ; Αυτό το μηχάνημα που βάζεις το χαρτί κενό και βγαίνει με γράμματα πάνω; Πρίντερ;
-Α;
-Πρίντερ! Αυτό το μηχάνημα που είναι ενωμένο με το κομπιούτερ;
- Α;
-Άσε εμένα. Μας κατέστρεψες με την Οξφορδιανή προφορά σου. Άκου δω ρε κοπελιά. Πλίντελ. ΠΛΙ – ΝΤΕΛ έχετε;
-Αααααααααααααααα!!!!!!!!!!! Πλίντελ!!!!!!!!!
-Α γεια σου!
-ΝΟ.
Στη συνέχεια εκτυλίχθησαν σκηνές από ταινία βουβού ασπρόμαυρού κινηματογράφου αφού κοιταχτήκαμε και σχεδόν τρέχοντας ο ένας πίσω απ τον άλλο βγήκαμε από το ξενοδοχείο και μπήκαμε στο πρώτο ταξιδιωτικό γραφείο που βρήκαμε μπροστά μας. Κλείσαμε εισιτήρια για την επόμενη μέρα το πρωί που είχε πτήση για Κράμπι, επιβεβαιώσαμε αυτά που είχαμε ακούσει για τον καιρό και φύγαμε. Ήρεμοι πλέον μπήκαμε στο πρώτο μασατζίδικο που βρήκαμε μπροστά μας για να αποβάλουμε κάθε ίχνος κακής ενέργειας.
Το βραδάκι βγήκαμε για βόλτα στη Chaweng. Ακόμα πιο απογοητευτική το βράδυ. Γεμάτη μεθυσμένους βρετανούς να κάνουν χαζομάρες στη μέση το δρόμου. Θετικό στοιχείο το foodcourt που βρισκόταν σε μια πάροδο όπου τσιμπήσαμε κάτι και απολαύσαμε ένα χυμό καρύδας. Άλλο θετικό το Ninja που πέσαμε τυχαία πάνω του και το τιμήσαμε. Εξαιρετικό φαγητό σε πολύ καλές τιμές.
Η νύκτα έκλεισε με ποτάκι παρέα με 2 φίλους που περνούσαν την τελευταία τους νύχτα στο νησί μετά από περίπου ένα μήνα διακοπές σε Κο Σαμούι, Κο Παγκαν, Κο Τάο. Ανανεωμένοι, δροσεροί ξεκούραστοι και με ένα χαμόγελο μόνιμα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο μας έδειχναν φωτογραφίες από τα μέρη που είχαμε ονειρευτεί αλλά δεν θα τα βλέπαμε ποτέ. Οι φωτογραφίες τους η μια καλύτερη από την άλλη. Λευκές αμμουδερές παραλίες με κοκκοφοίνικες να βουτάνε στο νερό. Στο άκουσμα δε ότι στο Κο Τάο τα ψάρια έρχονταν και σε έβρισκαν ενώ κολυμπούσες και έκανες προσπάθεια να μην πέσεις πάνω τους είπα Ήμαρτον. -Έλεος, λυπηθείτε με, θα κάνω χαρακίρι. Και αφού κατάλαβαν ότι το μάτι μου άρχισε να γυαλίζει, αλλάξαμε συζήτηση.
Το επόμενο πρωί μας βρήκε με εντελώς άλλη διάθεση. Το είχαμε χωνέψει και αρχίσαμε να ενθουσιαζόμαστε με την ιδέα του Κράμπι. Είχα διαβάσει αρκετά για την περιοχή και ήξερα τι να περιμένω και δεν μου κακόπεφτε καθόλου. Ο καιρός στη Chaweng ήταν ηλιόλουστος αλλά ο άνεμος καλά κρατούσε. Οι κόκκινες σημαίες πήραν επάξια τη θέση τους στη παραλία. Πήραμε το πρωινό μας στο ξενοδοχείο και αναχωρήσαμε για το αεροδρόμιο.
Η φωτογραφία δεν αντικατοπτρίζει ούτε στο ελάχιστο τον χαμό που επικρατούσε.
Κλέφτης Πρωινού
Κόστος ταξί 400Β. Το αεροδρόμιο του Σαμούι απλά κουκλίστικο. Το ομορφότερο αεροδρόμιο που έχω βρεθεί ποτέ μου και να σκεφτείτε ότι θα το έχανα αν δεν γίνονταν έτσι τα πράγματα. Αισιοδοξία λοιπόν.
Η '' αίθουσα'' αναμονής του αεροδρομίου!!!
Η αλήθεια είναι ότι αυτό που με πονούσε περισσότερο δεν ήταν τοσο το Σαμούι αλλά το Παγκαν και Κο Ταο. Όλους αυτούς τους μήνες που σχεδίαζα αυτό το ταξίδι είχα πωρωθεί με αυτά τα δύο νησιά. Επίσης μετά την περιγραφή της g2dbeach (αν διαβάσετε ποτέ σας, σας καθιστώ υπεύθυνη κυρία μου), δεν έβλεπα την ώρα να βρεθώ στο KoΝangyuan.
Καφεδάκι στο υπαίθριο lounge της BangkokAirμε δωρεάν ιντερνετ και έρευνα για ξενοδοχείο στην AoNang. Δεν καταφέραμε να εντοπίσουνε κάτι ιδιαίτερα καλό έτσι είπανε να συνεχίσουμε με το σχέδιο μας να βρούμε κάτι επιτόπου. Αυτό που δεν κάναμε και ήταν μεγάλο σφάλμα ήταν να φυλάξουμε κάπως την έρευνα που κάναμε ή έστω να παίρναμε σημειώσεις για αργότερα που δεν θα είχαμε ιντερνετ.
Η απογείωση έγινε στην ώρα της, το σέρβις άψογο, το φαγητό αδιάφορο. Δίπλα μου δύο ισραηλινές έδειχναν η μια στην άλλη τα σοβαρά εγκαύματα που είχαν πάθει. Πραγματικά δεν έχω ξαναδεί τόσο σοβαρά εγκαύματα από τον ήλιο. Ήταν σαν να είχαν καεί από εξάτμιση μηχανής. – Δες καλέ μου! Καλά πώς την έπαθαν έτσι. Και να μην είχαν ήλιο στο Ισραήλ να πω ...
Αποχαιρέτα το λοιπόν το Σαμούι σου που χάνεις... Πετώντας πάνω από το νησί εντοπίσαμε μερικές παραλίες που τα νερά έδειχναν ήρεμα. Βρε λες να βιαστήκαμε; Ποιος ξέρει;
Θα σας δω στο Κράμπι λοιπόν.....
...
