ggonholidays
Member
- Μηνύματα
- 576
- Likes
- 1.164
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησιά Γκαλαπάγκος
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Chiang Mai (Ι)
- Chiang Mai (ΙΙ)
- Chiang Mai (III)
- Chiang Mai (ΙV)
- Chiang Mai (V)
- Chiang Mai (VΙ)
- Chiang Mai (VII)
- Ατελείωτοι Λογαριασμοί Part I
- Κο Σαμούι (Ι)
- Κο Σαμούι (ΙΙ)
- Ao Nang
- Hong Island
- 4 Νησιά
- Khao Lak (I)
- Khao Lak (II)
- Mu Ko Surin
- Ko Πανγκάν (Ι)
- Ko Πανγκάν (ΙΙ)
- Ατελείωτοι Λογαριασμοί Part II
- Μπανγκόκ (Ι)
- Μπανγκόκ (ΙΙ)
- Μπανγκόκ (ΙΙΙ)
- Μπανγκόκ (ΙV)
- Μπανγκόκ (V)
- Μπανγκόκ (VI)
Ο ύπνος μου διακόπηκε βάναυσα στις 6 πμ από ένα συνεχές επίμονο κουδούνισμα σαν ποδήλατου. Μετά από 30 βασανίστηκα λεπτά και αφού μου μπήκε η ιδέα μήπως ο παππούς μας είπε λάθος ώρα αναχώρησης για τα νησιά Σουριν αποφάσισα να κατεβώ στη ρεσεψιόν να δω τι γίνεται. Κατεβαίνω τρέχοντας τη σκάλα και αντικρίζω μια αφηνιασμένη κινέζα να κτυπάει το επανειλημμένα το κουδούνι που υπήρχε πάνω στη ρεσεψιόν, έκανε μια παύση μερικών δευτερολέπτων για να δει ποιος κατέβηκε, και αφού διαπίστωσε ότι αποκλείεται να είμαι η υπάλληλος του ξενοδοχείου ( ναι! Αυτή η καλή κοπέλα) συνέχισε να κοπανάει το κουδούνι ασταμάτητα. Αφού κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια να μην βιαιοπραγήσω και να της φέρω το κουδούνι στο κεφάλι, προσπάθησα να της εξηγήσω ότι μετά τις 7.30 θα είναι κάποιος εκεί και επιτέλους ξεράθηκε δίπλα στη μάνα της στο καναπέ της ρεσεψιόν. Μεταβολή για το δωμάτιο αλλά… είχα κλείσει τη πόρτα της σκάλας πίσω μου η οποία ανοίγει μόνο με τη κάρτα του δωματίου! Κινητό δεν είχα μαζί μου και το τηλέφωνο της ρεσεψιόν είχε … κλειδαριά! Έκατσα λοιπόν δίπλα από τα ερείπια των κινέζων και ευχόμουν να μπει η περιέργεια στο σύζυγο και να αναρωτηθεί ‘’ Μα που πήγε επιτέλους αυτή;’’ και να κάνει μια προσπάθεια να με ψάξει αφού σε λιγότερο από 40 λεπτά θα ερχόταν το λεωφορείο για το τουρ. Τα λεπτά περνούσαν και εγώ προσπαθούσα να στείλω τηλεπαθητικά μηνύματα στο σύζυγο με αρκετή επιτυχία μπορώ να πώ, αφού 20 λεπτά αργότερα κατέβηκε ο νεαρός από το διπλανό δωμάτιο. Μπορεί να ήταν το λάθος άτομο αλλά αποστολή εξετελέσθη. Η πόρτα άνοιξε! 
Κάπως έτσι ξεκίνησε μια μέρα που έμελε να είναι η καλύτερη του ταξιδιού.
30 λεπτά αργότερα ήμασταν στο λεωφορείο για το σημείο αναχώρησης του ταχύπλοου. Η διαδρομή κράτησε περίπου μια ώρα. Κατά την άφιξη μας περίμεναν καφέδες και τσιμπήματα καθώς και ένα τεράστιο μπολ με δραμαμίνες! Επιβιβαστήκαμε στο ταχύπλοο περίπου 30 άτομα. Ξεχώρισα μια οικογένεια Γάλλων, η γιαγιά και ένα ζευγάρι με τα δυο πιτσιρίκια τους, 6 και 8 χρονών. Όπως μας είπαν αργότερα πήγαιναν για να περάσουν 3 ολόκληρες μέρες στα νησιά. Η περίπου 1 ώρα διαδρομής πέρασε ευχάριστα παρατηρώντας μια εκστασιασμένη Ταϊλανδή που αρνιόταν να καθίσει αλλά αντίθετα κρατιόταν με το ένα χέρι από ένα πόμολο στην άκρη της βάρκας και το άλλο χέρι έξω από τη βάρκα. Τον αέρα να της παίρνει τις φούστες, τα μαλλιά να ανεμίζουν και τα κύματα να την κάνουν λούτσα πατόκορφα τσιρίζοντας κάθε φορά που το νερό την κατάβρεχε. Δεν θυμάμαι να μίλησε κάποιος από τους υπόλοιπους επιβάτες σε αυτή τη διαδρομή. Θυμάμαι μόνο τις απορριμμένες φάτσες τους να την κοιτάνε με το στόμα ανοικτό.
Το εθνικό πάρκο Mu Ko Surin αποτελείτε από ένα αρχιπέλαγος 5 νησιών στη θάλασσα του Άνταμαν 55 χιλιόμετρα από τα παράλια κοντά στα θαλάσσια σύνορα με τη Βιρμανία. Είναι ένα από τα διασημότερα κέντρα καταδύσεων αλλά και ένα από τα καλύτερα μέρη για σνορκέλιγκ αφού οι υπέροχοι ύφαλοι βρίσκονται σε μικρό βάθος. Στα νησιά κατοικούν δύο μικρές κοινότητες της μειονότητας Μοκεν αλλιώς γύφτοι της θάλασσας .
Η βάρκα κάνει τη πρώτη της στάση και εμείς με συνοπτικές διαδικασίες βουτάμε στο νερό για να δεχτούμε μια εγκάρδια υποδοχή από αυτόν
και προφίλ
Ο λόγος μου είναι πολύ φτωχός και δυστυχώς ούτε οι φωτογραφίες μπορούν να μεταφέρουν το τι βιώσαμε τα επόμενα 50 λεπτά καθώς και στις μετέπειτα βουτιές μας στα νησιά Σουριν. Υπέροχα κοράλλια, απίστευτη ποικιλία θαλάσσιας ζωής να παρελαύνει από κάτω μας. Σαν να βρισκόμασταν σε ένα τεράστιο ενυδρείο και το μόνο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να επιπλέουμε στην επιφάνεια. Ζωντανά κοράλλια, πολύχρωμα εξωτικά ψάρια όλων των μεγεθών, αγέλες ψαριών μικρών και μεγάλων. Τεράστια κοχύλια, πελώριοι αστερίες και εξωτικοί αχινοί με γιγάντια αγκάθια. Δεν θυμάμαι να έβγαλα τα κεφάλι από το νερό για 50 λεπτά. Που και που πετύχαινα κάποιον από τους συνεπιβάτες να έχει το ίδιο με μένα εντυπωσιασμένο ύφος. Τα γαλλάκια να κολυμπάνε δίπλα μου χωρίς πέδιλα ή σωσίβια και το μπαμπά Γάλλο να κάνει ελεύθερη κατάδυση σε πολλά μέτρα βάθος. Αφέθηκα στη μαγεία αυτού του υπέροχου βυθού και με soundtrack τον άκρως χαλαρωτικό ήχο του αναπνευστήρα μου χάθηκα σε ένα κόσμο μαγικό.
Αναχωρήσαμε από το πρώτο σημείο για να μεταβούμε στο σταθμό των νησιών όπου θα κάναμε και διάλυμα για μεσημεριανό. Το σημείο αυτό είναι ένα από τα δύο σημεία που μπορεί κάποιος να διανυκτερεύσει στα νησιά. Υπάρχει ένα εστιατόριο, μερικές ξύλινες καλύβες και σκηνές κατασκήνωσης. Το μέρος είναι απλά μαγευτικό. Το νησί ήταν καλυμμένο με πυκνή βλάστηση και οι μικρές παραλίες του νησιού είχαν κάτασπρη άμμο και τα πιο τιρκουάζ νερά που έχω δει στη ζωή μου. Μετάνιωσα οικτρά που δεν άφησα το σύζυγο να με πείσει να διανυκτερεύσουμε στα νησιά. Ήμουν ικανή να κοιμηθώ σε ψάθινο χαλάκι στη παραλία αν δεν υπήρχε σκηνή διαθέσιμη αλλά είχαμε κανονίσει ήδη την μετακίνηση μας στο Κο Παγκαν την επόμενη μέρα. Αλλά και σκηνές υπήρχαν και σπιτάκια αλλά ήταν πλέον αργά. Άλλωστε μόλις πήγα να κάνω μια νύξη το τι άκουσα από το σύζυγο για το αγύριστό μου το κεφάλι είναι ακατάλληλο προς δημοσίευση γι αυτό και τον διάλογο αυτό θα τον αφήσω πίσω!
Χαλαρώσαμε στην παραμυθένια παραλία και περιπλανηθήκαμε για λίγο στο νησί ψάχνοντας για τα ζωάκια που το κατοικούν. Συναντήσαμε πιθηκάκια και ιπτάμενους σκίουρους.
Επιβιβαστήκαμε στη βάρκα για τη τελευταία μας στάση όπου είχαμε 2 επιλογές. Σνορκελιγκ ή επίσκεψη στο χωρίο των Μοκεν. Εννοείται ότι επιλέξαμε το μπανιστήρι στο βυθό παρά το μπανιστήρι στη ζωή των ανθρώπων. Το χωρίο το βλέπαμε από μακριά, αποτελείτο από μικρά ξύλινα σπιτάκια πάνω σε πασσάλους μέσα στη θάλασσα. Από το τσουνάμι του 2004 η κυβέρνηση της Ταϊλάνδης ανάγκασε τους Μόκεν να μένουν στα σπίτια αυτό ενώ μέχρι τότε κατοικούσαν μέσα στις βάρκες τους. Δυστυχώς το τσουνάμι έπληξε πολύ τη κοινότητα των Μοκεν.
Άλλη μια ώρα απόλαυσης του βυθού των Σουριν. Η ορατότητα ήταν καταπληκτική, με διαυγή νερά και τον ύφαλο σχεδόν να αγγίζει την επιφάνεια της θάλασσας. Όμορφες εικόνες εναλλάσσονταν μπροστά στα μάτια μας. Θα μπορούσα να περνούσα αμέτρητες ώρες να επιπλέω σε αυτά τα νερά και να παρατηρώ τη ζωή εκεί κάτω. Ο χρόνος περνούσε χωρίς να το καταλάβω και γω προσπαθούσα να ρουφήξω όσες παραπάνω εικόνες μπορούσα από αυτό το παραμυθένιο τοπίο.
Δεν μπορώ να διαλέξω από τις δεκάδες φώτο που έχω. Έχω ανεβάσει ακόμα μερικές στο άλπουμ.
Πήραμε το δρόμο του γυρισμού γεμάτοι ενθουσιασμό και τις καλύτερες εντυπώσεις και ευτυχώς χωρίς την Ταϊλανδή. Ποτέ δεν μάθαμε τι απέγινε. Στο λεωφορείο της επιστροφής η αδρεναλίνη ήταν στα ύψη. Δεν βολευόμουν με τίποτα στο κάθισμα. «Μα τι στο καλό; Κάρβουνα έχει αυτό το κάθισμά ;» Φωτιά όμως είχαν οι γάμπες μου που είχαν κατακαεί από την πολύωρη έκθεση στον ήλιο αλλά ήμουν πολύ απασχολημένη για να το πάρω χαμπάρι. Κολυμπούσα με μπλουζάκι αφού η πλάτη μου υπέφερε από τις απροσεξίες των προηγούμενων ημερών, δεν είχα σκεφτεί όμως το κάτω μέρος του σώματος μου. Αυτά τα αναφέρω για παραδειγματισμό. Στις αποσκευές σας βάλτε αντηλιακό 50+ Extremely Water Resistance.
Η μέρα τέλειωσε βλέποντας το ηλιοβασίλεμα στη Khao Lak και περιγράφοντας ο ένας στον άλλο τι είδε κατά την διάρκεια της μέρας. Διαπιστώσαμε ότι πολλά από αυτά που είχα δει εγώ δεν τα συνάντησε ο σύζυγος και άλλα τόσα είδε αυτός που δεν τα είδα εγώ.
Απολαυστικό δείπνο στη καντίνα απέναντι από το Khao Lak Seafood Family House και αποχαιρετήσαμε τη Khao Lak αφού το πρωί θα ξεκινούσαμε για Κο Παγκάν. Η επίσκεψη στα Σουριν ήταν το Highlight των διακοπών μας και δεν ήταν καν στο πρόγραμμα μας. Ένα μέρος που δεν θα βρισκόμασταν ποτέ αν δεν ήμασταν τόσο γκαντέμηδες και ο καιρός στο Σαμούι δεν ήταν τόσο χάλια. Και κοιμήθηκα χαρούμενη ότι τελικά ο καλός θεούλης με αγαπάει γιατί δεν ήξερα τι θα μου ξημέρωνε η επόμενη μέρα και τι ετοίμαζε για μας αυτή η καλή κοπέλα.
Υ.Γ. Εύχομαι καλή χρονιά σε όλους σας με πολλά υπέροχα ταξίδια!!!
Κάπως έτσι ξεκίνησε μια μέρα που έμελε να είναι η καλύτερη του ταξιδιού.30 λεπτά αργότερα ήμασταν στο λεωφορείο για το σημείο αναχώρησης του ταχύπλοου. Η διαδρομή κράτησε περίπου μια ώρα. Κατά την άφιξη μας περίμεναν καφέδες και τσιμπήματα καθώς και ένα τεράστιο μπολ με δραμαμίνες! Επιβιβαστήκαμε στο ταχύπλοο περίπου 30 άτομα. Ξεχώρισα μια οικογένεια Γάλλων, η γιαγιά και ένα ζευγάρι με τα δυο πιτσιρίκια τους, 6 και 8 χρονών. Όπως μας είπαν αργότερα πήγαιναν για να περάσουν 3 ολόκληρες μέρες στα νησιά. Η περίπου 1 ώρα διαδρομής πέρασε ευχάριστα παρατηρώντας μια εκστασιασμένη Ταϊλανδή που αρνιόταν να καθίσει αλλά αντίθετα κρατιόταν με το ένα χέρι από ένα πόμολο στην άκρη της βάρκας και το άλλο χέρι έξω από τη βάρκα. Τον αέρα να της παίρνει τις φούστες, τα μαλλιά να ανεμίζουν και τα κύματα να την κάνουν λούτσα πατόκορφα τσιρίζοντας κάθε φορά που το νερό την κατάβρεχε. Δεν θυμάμαι να μίλησε κάποιος από τους υπόλοιπους επιβάτες σε αυτή τη διαδρομή. Θυμάμαι μόνο τις απορριμμένες φάτσες τους να την κοιτάνε με το στόμα ανοικτό.
Το εθνικό πάρκο Mu Ko Surin αποτελείτε από ένα αρχιπέλαγος 5 νησιών στη θάλασσα του Άνταμαν 55 χιλιόμετρα από τα παράλια κοντά στα θαλάσσια σύνορα με τη Βιρμανία. Είναι ένα από τα διασημότερα κέντρα καταδύσεων αλλά και ένα από τα καλύτερα μέρη για σνορκέλιγκ αφού οι υπέροχοι ύφαλοι βρίσκονται σε μικρό βάθος. Στα νησιά κατοικούν δύο μικρές κοινότητες της μειονότητας Μοκεν αλλιώς γύφτοι της θάλασσας .
Η βάρκα κάνει τη πρώτη της στάση και εμείς με συνοπτικές διαδικασίες βουτάμε στο νερό για να δεχτούμε μια εγκάρδια υποδοχή από αυτόν
και προφίλ
Ο λόγος μου είναι πολύ φτωχός και δυστυχώς ούτε οι φωτογραφίες μπορούν να μεταφέρουν το τι βιώσαμε τα επόμενα 50 λεπτά καθώς και στις μετέπειτα βουτιές μας στα νησιά Σουριν. Υπέροχα κοράλλια, απίστευτη ποικιλία θαλάσσιας ζωής να παρελαύνει από κάτω μας. Σαν να βρισκόμασταν σε ένα τεράστιο ενυδρείο και το μόνο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να επιπλέουμε στην επιφάνεια. Ζωντανά κοράλλια, πολύχρωμα εξωτικά ψάρια όλων των μεγεθών, αγέλες ψαριών μικρών και μεγάλων. Τεράστια κοχύλια, πελώριοι αστερίες και εξωτικοί αχινοί με γιγάντια αγκάθια. Δεν θυμάμαι να έβγαλα τα κεφάλι από το νερό για 50 λεπτά. Που και που πετύχαινα κάποιον από τους συνεπιβάτες να έχει το ίδιο με μένα εντυπωσιασμένο ύφος. Τα γαλλάκια να κολυμπάνε δίπλα μου χωρίς πέδιλα ή σωσίβια και το μπαμπά Γάλλο να κάνει ελεύθερη κατάδυση σε πολλά μέτρα βάθος. Αφέθηκα στη μαγεία αυτού του υπέροχου βυθού και με soundtrack τον άκρως χαλαρωτικό ήχο του αναπνευστήρα μου χάθηκα σε ένα κόσμο μαγικό.
Αναχωρήσαμε από το πρώτο σημείο για να μεταβούμε στο σταθμό των νησιών όπου θα κάναμε και διάλυμα για μεσημεριανό. Το σημείο αυτό είναι ένα από τα δύο σημεία που μπορεί κάποιος να διανυκτερεύσει στα νησιά. Υπάρχει ένα εστιατόριο, μερικές ξύλινες καλύβες και σκηνές κατασκήνωσης. Το μέρος είναι απλά μαγευτικό. Το νησί ήταν καλυμμένο με πυκνή βλάστηση και οι μικρές παραλίες του νησιού είχαν κάτασπρη άμμο και τα πιο τιρκουάζ νερά που έχω δει στη ζωή μου. Μετάνιωσα οικτρά που δεν άφησα το σύζυγο να με πείσει να διανυκτερεύσουμε στα νησιά. Ήμουν ικανή να κοιμηθώ σε ψάθινο χαλάκι στη παραλία αν δεν υπήρχε σκηνή διαθέσιμη αλλά είχαμε κανονίσει ήδη την μετακίνηση μας στο Κο Παγκαν την επόμενη μέρα. Αλλά και σκηνές υπήρχαν και σπιτάκια αλλά ήταν πλέον αργά. Άλλωστε μόλις πήγα να κάνω μια νύξη το τι άκουσα από το σύζυγο για το αγύριστό μου το κεφάλι είναι ακατάλληλο προς δημοσίευση γι αυτό και τον διάλογο αυτό θα τον αφήσω πίσω!
Χαλαρώσαμε στην παραμυθένια παραλία και περιπλανηθήκαμε για λίγο στο νησί ψάχνοντας για τα ζωάκια που το κατοικούν. Συναντήσαμε πιθηκάκια και ιπτάμενους σκίουρους.
Επιβιβαστήκαμε στη βάρκα για τη τελευταία μας στάση όπου είχαμε 2 επιλογές. Σνορκελιγκ ή επίσκεψη στο χωρίο των Μοκεν. Εννοείται ότι επιλέξαμε το μπανιστήρι στο βυθό παρά το μπανιστήρι στη ζωή των ανθρώπων. Το χωρίο το βλέπαμε από μακριά, αποτελείτο από μικρά ξύλινα σπιτάκια πάνω σε πασσάλους μέσα στη θάλασσα. Από το τσουνάμι του 2004 η κυβέρνηση της Ταϊλάνδης ανάγκασε τους Μόκεν να μένουν στα σπίτια αυτό ενώ μέχρι τότε κατοικούσαν μέσα στις βάρκες τους. Δυστυχώς το τσουνάμι έπληξε πολύ τη κοινότητα των Μοκεν.
Άλλη μια ώρα απόλαυσης του βυθού των Σουριν. Η ορατότητα ήταν καταπληκτική, με διαυγή νερά και τον ύφαλο σχεδόν να αγγίζει την επιφάνεια της θάλασσας. Όμορφες εικόνες εναλλάσσονταν μπροστά στα μάτια μας. Θα μπορούσα να περνούσα αμέτρητες ώρες να επιπλέω σε αυτά τα νερά και να παρατηρώ τη ζωή εκεί κάτω. Ο χρόνος περνούσε χωρίς να το καταλάβω και γω προσπαθούσα να ρουφήξω όσες παραπάνω εικόνες μπορούσα από αυτό το παραμυθένιο τοπίο.
Δεν μπορώ να διαλέξω από τις δεκάδες φώτο που έχω. Έχω ανεβάσει ακόμα μερικές στο άλπουμ.
Πήραμε το δρόμο του γυρισμού γεμάτοι ενθουσιασμό και τις καλύτερες εντυπώσεις και ευτυχώς χωρίς την Ταϊλανδή. Ποτέ δεν μάθαμε τι απέγινε. Στο λεωφορείο της επιστροφής η αδρεναλίνη ήταν στα ύψη. Δεν βολευόμουν με τίποτα στο κάθισμα. «Μα τι στο καλό; Κάρβουνα έχει αυτό το κάθισμά ;» Φωτιά όμως είχαν οι γάμπες μου που είχαν κατακαεί από την πολύωρη έκθεση στον ήλιο αλλά ήμουν πολύ απασχολημένη για να το πάρω χαμπάρι. Κολυμπούσα με μπλουζάκι αφού η πλάτη μου υπέφερε από τις απροσεξίες των προηγούμενων ημερών, δεν είχα σκεφτεί όμως το κάτω μέρος του σώματος μου. Αυτά τα αναφέρω για παραδειγματισμό. Στις αποσκευές σας βάλτε αντηλιακό 50+ Extremely Water Resistance.
Η μέρα τέλειωσε βλέποντας το ηλιοβασίλεμα στη Khao Lak και περιγράφοντας ο ένας στον άλλο τι είδε κατά την διάρκεια της μέρας. Διαπιστώσαμε ότι πολλά από αυτά που είχα δει εγώ δεν τα συνάντησε ο σύζυγος και άλλα τόσα είδε αυτός που δεν τα είδα εγώ.
Απολαυστικό δείπνο στη καντίνα απέναντι από το Khao Lak Seafood Family House και αποχαιρετήσαμε τη Khao Lak αφού το πρωί θα ξεκινούσαμε για Κο Παγκάν. Η επίσκεψη στα Σουριν ήταν το Highlight των διακοπών μας και δεν ήταν καν στο πρόγραμμα μας. Ένα μέρος που δεν θα βρισκόμασταν ποτέ αν δεν ήμασταν τόσο γκαντέμηδες και ο καιρός στο Σαμούι δεν ήταν τόσο χάλια. Και κοιμήθηκα χαρούμενη ότι τελικά ο καλός θεούλης με αγαπάει γιατί δεν ήξερα τι θα μου ξημέρωνε η επόμενη μέρα και τι ετοίμαζε για μας αυτή η καλή κοπέλα.
Υ.Γ. Εύχομαι καλή χρονιά σε όλους σας με πολλά υπέροχα ταξίδια!!!
...
