ggonholidays
Member
- Μηνύματα
- 576
- Likes
- 1.164
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησιά Γκαλαπάγκος
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Chiang Mai (Ι)
- Chiang Mai (ΙΙ)
- Chiang Mai (III)
- Chiang Mai (ΙV)
- Chiang Mai (V)
- Chiang Mai (VΙ)
- Chiang Mai (VII)
- Ατελείωτοι Λογαριασμοί Part I
- Κο Σαμούι (Ι)
- Κο Σαμούι (ΙΙ)
- Ao Nang
- Hong Island
- 4 Νησιά
- Khao Lak (I)
- Khao Lak (II)
- Mu Ko Surin
- Ko Πανγκάν (Ι)
- Ko Πανγκάν (ΙΙ)
- Ατελείωτοι Λογαριασμοί Part II
- Μπανγκόκ (Ι)
- Μπανγκόκ (ΙΙ)
- Μπανγκόκ (ΙΙΙ)
- Μπανγκόκ (ΙV)
- Μπανγκόκ (V)
- Μπανγκόκ (VI)
Μετά από αυτή την αρκετά αναζωογονητική στάση ξεκινήσαμε τη πορεία μας προς τη China Town. Είχε ήδη βραδιάσει για τα καλά αλλά οι δρόμοι παρέμεναν γεμάτοι ζωή.
Μετά από μερικά λεπτά περπάτημα ο δρόμος εξελίχθηκε σε μια χονδρική αγορά λαχανικών. Πωλητές λαχανικών είχαν τα εμπορεύματα τους σε μεγάλα σακιά και δέσμες κατά μήκος του δρόμου. Ομολογώ πως πολλά από αυτά δεν τα αναγνώριζα καν και θα ήθελα πολύ να είχα κάποιον εκείνη την ώρα να μου εξηγήσει τι ήταν αυτά που έβλεπα. Συνεχίσαμε για αρκετή ώρα τη πορεία μας ο κόσμος αραίωνε αρκετά και σύμφωνα με το χάρτη μας θα έπρεπε να πάρουμε ένα κάθετο δρόμο κατά μήκος ενός καναλιού. Με το που κάναμε μερικά μέτρα σε αυτό το δρόμο διαπιστώσαμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ο δρόμος ήταν σκοτεινός, με ελάχιστο κόσμο και υπήρχαν κυρίως αποθήκες με λαχανικά που μερικοί εργάτες τα φόρτωναν σε φορτηγά και οι οποίοι έδειχναν να ενοχλούνται από την παρουσία μας . Αποφασίσαμε να επιστέψουμε στον κεντρικό δρόμο από το απέναντι πεζοδρόμιο που ήταν κατά μήκος του καναλιού. Ξαφνικά εμφανίστηκαν μπροστά μας τεράστια ποντίκια τα οποία σουλάτσαραν αμέριμνα και χωρίς να ενοχλούνται από τη παρουσία μας. Επιτάχυνα το βηματισμό μου ( να τρέξω ήθελα κατ ακρίβεια αλλά προσπαθούσα να το παίξω κυρία) κοιτώντας συνέχεια κάτω μην πατήσω κανένα ζωντανό και κοντεύω να σκοντάψω στο σώμα ενός άντρα που βρισκόταν κατάχαμα χωρίς αισθήσεις στο πεζοδρόμιο. Πραγματικά σοκαρίστηκα! Τα ποντίκια περνούσαν πάνω από το κεφάλι του και αυτός κειτόταν ακίνητος καταμεσής του πεζοδρομίου. Στάθηκα μερικά δευτερόλεπτα, οι εργάτες απέναντι κοιτούσαν επίμονα με καθόλου φιλικό ύφος . Ο σύζυγος με τραβάει λέγοντας μου πρέπει να φύγουμε ΤΩΡΑ και είχε απόλυτο δίκιο. Ακόμα δεν κατάλαβα αν ήταν ζωντανός αυτός ο άνθρωπος ή τύφλα στο μεθύσι ή ακόμα αν ήταν και παγίδα και αν είναι δικαιολογημένες οι τύψεις που νοιώθω που τα ποντίκια τον είχαν κάνει πάρκο δραστηριοτήτων και γω δεν έκανα τίποτα.
Συνεχίσαμε τη πορεία μας στον κεντρικό δρόμο που από λαχαναγορά μετατράπηκε σε λουλουδαγορά.. Ήταν απίστευτο πως άλλαξε το σκηνικό μέσα σε μερικά μέτρα. Εκεί γινόταν το αδιαχώρητο από τον κόσμο. Μαγαζιά γεμάτα όμορφα λουλούδια. Τα περισσότερα πωλούσαν ένα είδος λουλουδιού ενώ και οι συνθέσεις λόγω τις μέρας είχαν την τιμητική τους.
Προχωρούσαμε και προχωρούσαμε και China Town δεν βλέπαμε. Προσπαθήσαμε να ρωτήσουμε μερικούς περαστικούς αλλά σταθήκαμε άτυχοι με τη γλώσσα. Παρόλο που ήταν πολύ πρόθυμοι δεν μπορούσαν να μας εξηγήσουν πως να φτάσουμε. Καταλαβαίναμε μέχρι ένα σημείο και από εκεί βρίσκαμε κάποιον άλλο και πήγαινε λέγοντας. Μετά από έναν απίστευτο ποδαρόδρομο( τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε) φτάσαμε επιτέλους στη China Town.
Πολλής κόσμος, κινέζικα φαναράκια, neon πινακίδες, φαρμακεία να πουλάνε ότι μπορείς να φανταστείς και το street food σε όλο του το μεγαλείο. Μυρωδιές να αναδύουν από τους πάγκους άλλοτε δελεαστικές άλλοτε αηδιαστικές.
Αλλά ήμουν τόσο κουρασμένη που δεν μπορούσα να δοκιμάσω τίποτα από όλα αυτά τα δελεαστικά που έβλεπα μπροστά μου. Καθίσαμε σε ένα πεζοδρόμιο για μερικά λεπτά να σχεδιάσουμε τη πορεία μας. Κανονικά θα έπρεπε να γυρνούσαμε στο ξενοδοχείο μας αλλά αρνιόμουν να φύγω από την Μπανγκόκ και να μην δοκιμάσω το street food της China Town. Και εκεί πήραμε μια πολύ σοφή απόφαση. Food Massage για μια ώρα σε ένα από τα άπειρα μαγαζάκια που υπήρχαν. Ακριβώς ότι χρειάζονταν τα ταλαιπωρημένα μας ποδαράκια. Άκρως αναζωογονητικό και χαλαρωτικό και φεύγοντας από κει ήμουν τόσο πεινασμένη που θα έτρωγα ακόμα και τη πραμάτεια του φαρμακείου. Τελικά καθίσαμε εδώ. Πολύ καλό φαγητό με ότι θαλασσινό μπορείς να φανταστείς. Οι τιμές για street food δεν τις έλεγες και φτηνές αλλά με τα δυτικά δεδομένα ήταν πολύ καλά αλλά κυρίως ήταν πολύ νόστιμα. http://www.tripadvisor.com/Restaura...0300-Reviews-T_K_Seafood-Bangkok.html#REVIEWS
Μετά από μερικά λεπτά περπάτημα ο δρόμος εξελίχθηκε σε μια χονδρική αγορά λαχανικών. Πωλητές λαχανικών είχαν τα εμπορεύματα τους σε μεγάλα σακιά και δέσμες κατά μήκος του δρόμου. Ομολογώ πως πολλά από αυτά δεν τα αναγνώριζα καν και θα ήθελα πολύ να είχα κάποιον εκείνη την ώρα να μου εξηγήσει τι ήταν αυτά που έβλεπα. Συνεχίσαμε για αρκετή ώρα τη πορεία μας ο κόσμος αραίωνε αρκετά και σύμφωνα με το χάρτη μας θα έπρεπε να πάρουμε ένα κάθετο δρόμο κατά μήκος ενός καναλιού. Με το που κάναμε μερικά μέτρα σε αυτό το δρόμο διαπιστώσαμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ο δρόμος ήταν σκοτεινός, με ελάχιστο κόσμο και υπήρχαν κυρίως αποθήκες με λαχανικά που μερικοί εργάτες τα φόρτωναν σε φορτηγά και οι οποίοι έδειχναν να ενοχλούνται από την παρουσία μας . Αποφασίσαμε να επιστέψουμε στον κεντρικό δρόμο από το απέναντι πεζοδρόμιο που ήταν κατά μήκος του καναλιού. Ξαφνικά εμφανίστηκαν μπροστά μας τεράστια ποντίκια τα οποία σουλάτσαραν αμέριμνα και χωρίς να ενοχλούνται από τη παρουσία μας. Επιτάχυνα το βηματισμό μου ( να τρέξω ήθελα κατ ακρίβεια αλλά προσπαθούσα να το παίξω κυρία) κοιτώντας συνέχεια κάτω μην πατήσω κανένα ζωντανό και κοντεύω να σκοντάψω στο σώμα ενός άντρα που βρισκόταν κατάχαμα χωρίς αισθήσεις στο πεζοδρόμιο. Πραγματικά σοκαρίστηκα! Τα ποντίκια περνούσαν πάνω από το κεφάλι του και αυτός κειτόταν ακίνητος καταμεσής του πεζοδρομίου. Στάθηκα μερικά δευτερόλεπτα, οι εργάτες απέναντι κοιτούσαν επίμονα με καθόλου φιλικό ύφος . Ο σύζυγος με τραβάει λέγοντας μου πρέπει να φύγουμε ΤΩΡΑ και είχε απόλυτο δίκιο. Ακόμα δεν κατάλαβα αν ήταν ζωντανός αυτός ο άνθρωπος ή τύφλα στο μεθύσι ή ακόμα αν ήταν και παγίδα και αν είναι δικαιολογημένες οι τύψεις που νοιώθω που τα ποντίκια τον είχαν κάνει πάρκο δραστηριοτήτων και γω δεν έκανα τίποτα.
Συνεχίσαμε τη πορεία μας στον κεντρικό δρόμο που από λαχαναγορά μετατράπηκε σε λουλουδαγορά.. Ήταν απίστευτο πως άλλαξε το σκηνικό μέσα σε μερικά μέτρα. Εκεί γινόταν το αδιαχώρητο από τον κόσμο. Μαγαζιά γεμάτα όμορφα λουλούδια. Τα περισσότερα πωλούσαν ένα είδος λουλουδιού ενώ και οι συνθέσεις λόγω τις μέρας είχαν την τιμητική τους.
Προχωρούσαμε και προχωρούσαμε και China Town δεν βλέπαμε. Προσπαθήσαμε να ρωτήσουμε μερικούς περαστικούς αλλά σταθήκαμε άτυχοι με τη γλώσσα. Παρόλο που ήταν πολύ πρόθυμοι δεν μπορούσαν να μας εξηγήσουν πως να φτάσουμε. Καταλαβαίναμε μέχρι ένα σημείο και από εκεί βρίσκαμε κάποιον άλλο και πήγαινε λέγοντας. Μετά από έναν απίστευτο ποδαρόδρομο( τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε) φτάσαμε επιτέλους στη China Town.
Πολλής κόσμος, κινέζικα φαναράκια, neon πινακίδες, φαρμακεία να πουλάνε ότι μπορείς να φανταστείς και το street food σε όλο του το μεγαλείο. Μυρωδιές να αναδύουν από τους πάγκους άλλοτε δελεαστικές άλλοτε αηδιαστικές.
Αλλά ήμουν τόσο κουρασμένη που δεν μπορούσα να δοκιμάσω τίποτα από όλα αυτά τα δελεαστικά που έβλεπα μπροστά μου. Καθίσαμε σε ένα πεζοδρόμιο για μερικά λεπτά να σχεδιάσουμε τη πορεία μας. Κανονικά θα έπρεπε να γυρνούσαμε στο ξενοδοχείο μας αλλά αρνιόμουν να φύγω από την Μπανγκόκ και να μην δοκιμάσω το street food της China Town. Και εκεί πήραμε μια πολύ σοφή απόφαση. Food Massage για μια ώρα σε ένα από τα άπειρα μαγαζάκια που υπήρχαν. Ακριβώς ότι χρειάζονταν τα ταλαιπωρημένα μας ποδαράκια. Άκρως αναζωογονητικό και χαλαρωτικό και φεύγοντας από κει ήμουν τόσο πεινασμένη που θα έτρωγα ακόμα και τη πραμάτεια του φαρμακείου. Τελικά καθίσαμε εδώ. Πολύ καλό φαγητό με ότι θαλασσινό μπορείς να φανταστείς. Οι τιμές για street food δεν τις έλεγες και φτηνές αλλά με τα δυτικά δεδομένα ήταν πολύ καλά αλλά κυρίως ήταν πολύ νόστιμα. http://www.tripadvisor.com/Restaura...0300-Reviews-T_K_Seafood-Bangkok.html#REVIEWS
...
