psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.503
- Likes
- 59.912
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Μην αγνοείς τα σημάδια (για νιοστή φορά)
- Η προσεκτική και ιδιαίτερη προετοιμασία
- SKG – ATH – IST – SIN – SAI. Μια μικρή Οδύσσεια
- Επιτέλους Ασία!
- Τα «πλωτά» χωριά της Καμπότζης
- Ηλιοβασίλεμα στη λίμνη & πίσω στη βάση
- Ανακαλύπτοντας το θαύμα των Χμερ
- Ώρα Angkor Wat
- Εξερευνώντας το Krong Siem Reap
- Καμπότζη, για λίγο ακόμα
- Πάμε για αλλαγή χώρας;
- Τα μαγικά τοπία του Λάος
- Δειλινό στον ποταμό Mekong!
- Ανακαλύπτοντας την Luang Prabang
- Στη σκιά του Βούδα
- Τι γίνεται, πάλι πετάμε;
- Στην πλωτή αγορά και το τρένο
- Η άλλη όψη της πόλης
- Λίγοι (λέμε τώρα) ακόμα ναοί…
- Πλέοντας την Bangkok
- Ασία κιόλας τέλος
- Απολογισμός & συμπεράσματα
Εξερευνώντας το Krong Siem Reap
Δε θέλαμε να το κάψουμε, όχι πως υπήρχε ιδιαίτερη βιασύνη αλλά γιατί να χάσουμε το πρωινό; Ξυπνήσαμε μια λογική ώρα λοιπόν με σκοπό να φάμε και να οργανωθούμε πίνοντας ένα καφεδάκι, χαιρετώντας και τους Γερμανούς που είχαν βγάλει ρίζες στην πισίνα. Τι διάλο, εκεί κοιμήθηκαν;
Να και το δωμάτιο μας τώρα που τα λέμε, με την περίεργη διαρρύθμιση ξεχωριστού ντους από τουαλέτας, τη βουδιστικού τύπου είσοδο και το ωραίο αίθριο για τα γεύματα:
Περιττό πλέον να κάνω αναφορά στην υπερβολική ζέστη και της συγκεκριμένης ημέρας που από νωρίς καταλάβαμε ότι θα έχουμε αντίπαλο, κατεβαίνοντας στη γνωστή διαδρομή προς το κέντρο:
Αφού φτάσαμε και πάλι στο ποτάμι, συνειδητοποιήσαμε πως θα χρειαστούμε μια γενναία ποσότητα καφέ ακόμη, προτού συνεχίσουμε προς την αλλιώτικη την ώρα εκείνη Pub street. Καμία σχέση με το βράδυ:
Η κλειστή αγορά ήταν ακόμα πιο ζεστή με τους ανεμιστήρες οροφής να είναι απλά διακοσμητικοί, έτσι η πρώτη σοβαρή στάση για ψώνια έγινε λίγο αργότερα στο κατάστημα ρούχων μιας πολύ ευγενικής κοπέλας που κατάφερε να μας ψυχολογήσει, ψωνίζοντας τα παραδοσιακά πουκαμισάκια της Ασίας αλλά και μερικές φανελίτσες για τη συλλογή μας.
Θα επανερχόμασταν αργότερα για τα υπόλοιπα, μιας και οι απαντήσεις που έλαβα ψάχνοντας τον ντόπιο καφέ ήταν εξωφρενικές, τύπου 25$ τα 250 γραμμάρια. Δε πίνουμε μια μπύρα να το φιλοσοφήσουμε και βλέπουμε;
Δε χρειάστηκε και πολύ, θα ακολουθούσαμε ότι μπορούσαμε από το πρόγραμμα της ημέρας και θα κάναμε και τα ψώνια μας, πρώτα όμως έπρεπε να προμηθευτούμε από ένα μπουκάλι παγωμένο νερό από το κλασσικό 24ωρο μάρκετ καθώς ο ήλιος δεν έκανε αστεία:
Θα ανεβαίναμε παράλληλα με την pub street, ανάμεσα από τα στενάκια με τα σπίτια των ντόπιων, εικόνες τόσο περίεργες για το κέντρο άλλης πόλης, όχι όμως αυτής εδώ της ηπείρου:
Ο στόχος μας εξάλλου βρισκόταν πολύ κεντρικά, πέφτοντας πάνω στη μεγαλεπήβολη είσοδο του μερικά λεπτά μετά:
Γεγονός είναι πως ο ναός «Wat Preah Prom Rath» σ’ εντυπωσιάζει με το καλημέρα, όντας κυρίως τόσο μακριά από τα δικά μας δεδομένα:
Πρακτικά πρόκειται για ένα λειτουργικό βουδιστικό μοναστήρι με μια τυπική παγόδα τύπου Χμερ, που βρίσκονται σε μια μεγάλη αυλή με αγάλματα που απεικονίζουν διαφορετικές βουδιστικές πεποιθήσεις, αλλά και για μια αίθουσα που περιβάλλεται από ζωγραφισμένους στο χέρι τοίχους που περιέχουν ένα γιγάντιο άγαλμα του καθισμένου Βούδα:
Η χρονολογία της τοποθεσίας μας πηγαίνει πίσω στις αρχές του 16ου αιώνα, όπου για χάρη ενός μύθου κάποιου βουδιστή μοναχού που σώθηκε με μια κατεστραμμένη βάρκα ως εκ θαύματος από τα ποτάμια της περιοχής, ξεκίνησε ουσιαστικά η κατασκευή:
Αφού εξερευνήσαμε αρκετά το χώρο και ήπιαμε το νεράκι μας, συνεχίσαμε προς το επόμενο αξιοθέατο. Θα ήταν εμπειρία να τσιμπήσουμε αυτό το τουκ-τουκ Harley Davidson, ωστόσο είπαμε να συνεχίσουμε ποδαράτοι:
Σειρά είχε ακόμη ένας θρησκευτικός τόπος λατρείας της περιοχής με το όνομα «Wat Bo» από την άλλη πλευρά του ποταμού τη φορά αυτή, με τον χώρο να είναι την ώρα εκείνη λιγότερο πολυσύχναστος και σαφώς πιο ήσυχος, δίνοντας αφορμή και για …σιέστα:
Ο ναός του 18ου αιώνα είναι ένας από τους παλαιότερους γνωστούς βουδιστικούς ναούς στο Siem Reap και στο εσωτερικό του υπάρχουν αγιογραφίες που χρονολογούνται από τον 19ο αιώνα και είναι σε πολύ καλή κατάσταση έως σήμερα. Αυτό που δε ξέραμε όμως είναι οι κατάλληλες ώρες επίσκεψης προκειμένου να δούμε τους μοναχούς, κάτι που συμβαίνει συνήθως μετά τις πέντε. Έτσι αρκεστήκαμε σε μερικές φωτογραφίες –με μια Ασιάτισσα να ποζάρει με καμάρι μόλις με είδε με τη μηχανή- και μια μικρή περιήγηση ακόμα ανάμεσα σε παγόδες:
Τι καλύτερο από μια στάση για μερικές στάλες δροσιάς στον απάλευτο καύσωνα; Το ψιλικατζίδικο – σπίτι του φιλόξενου Καμποτζιανού για δύο παγωμένες ήταν το καλύτερο δυνατό:
Βερισκόμασταν εδώ και ώρα σε μια διαφορετική περιοχή σε σχέση με το κέντρο πλάι στο ποτάμι, στολισμένο με αμέτρητα σημαιάκια ίσως και στα πλαίσια κάποιας γιορτής, δε κατάλαβα καλά:
Το μόνο σίγουρο ήταν πως τα οικήματα και τα κτήρια ήταν εντελώς διαφορετικά στην πλευρά αυτής της πόλης, με αρκετά κυβερνητικά εξ αυτών καθώς και πρεσβείες. Τι πιο σύνηθες από μια φωτογράφηση γάμου ντάλα μεσημέρι που πάλι πέτυχα σε ταξίδι θα μου πει κανείς. Στα δικά σας οι λεύτερες:
Ένα ανοικτό γήπεδο beach (ή καλύτερα χωμάτινου) volley που αρκετοί ντόπιοι δοκίμαζαν τις τύχες τους μας υπενθύμισε ότι φτάναμε στην επόμενη στάση της ημέρας, την πιο κυριλέ αγορά «Made in Cambodia», που αφορούσε είδη λαϊκής τέχνης, κοσμήματα, αναμνηστικά, και πολλά άλλα ωραία πράγματα, χωρίς όμως να μου θυμίζει και τόσο Ασία αλλά την αντίστοιχη στη Νέα Ορλεάνη όπως πριν δυο χρόνια.
Ψωνίσαμε κι εμείς κάποια δωράκια πριν σταθούμε όπως είναι λογικό στον πάγκο με τα ποτά, όπου η πολύ ευγενική πωλήτρια μάλλον έκοψε τιμπεκρόμουτρα πελάτες είμαστε και μας έδωσε να δοκιμάσουμε πολλά και διάφορα τοπικά εκλεκτά ποτά όπως ρούμι, αλλά κι ένα καταπληκτικό απόσταγμα μπανάνας που ψωνίσαμε και οι δύο. Παρόλο που η τιμή ήταν τσιμπημένη, δε μπορούσαμε να μη το πάρουμε καθώς μας άρεσε πολύ, είχαμε πλέον και παραδοτέα βαλίτσα στη συνέχεια του ταξιδιού, οπότε δεν αποτελούσε πρόβλημα!
Ακόμα ένα μέρος λατρείας όμως στην περιοχή περίμενε την επίσκεψη μας, μάλιστα εντός του συγκροτήματος της βασιλικής κατοικίας, με το όνομα «Preah Ang Chek Preah Ang Chorm» και τα ιδιαίτερα αγάλματα του –λαυτρευτικά και μη- ,μέρος των Βασιλικών κήπων κάποια εξ αυτών. Αρκετά καταστήματα πλανοδίων με ένα είδος λουλουδιού που αγοράζουν οι πιστοί ως προσφορά βρίσκονται περιμετρικά των κιγκλιδωμάτων:
Ώρα να συνεχίσουμε την πορεία μας…
Δε θέλαμε να το κάψουμε, όχι πως υπήρχε ιδιαίτερη βιασύνη αλλά γιατί να χάσουμε το πρωινό; Ξυπνήσαμε μια λογική ώρα λοιπόν με σκοπό να φάμε και να οργανωθούμε πίνοντας ένα καφεδάκι, χαιρετώντας και τους Γερμανούς που είχαν βγάλει ρίζες στην πισίνα. Τι διάλο, εκεί κοιμήθηκαν;
Να και το δωμάτιο μας τώρα που τα λέμε, με την περίεργη διαρρύθμιση ξεχωριστού ντους από τουαλέτας, τη βουδιστικού τύπου είσοδο και το ωραίο αίθριο για τα γεύματα:
Περιττό πλέον να κάνω αναφορά στην υπερβολική ζέστη και της συγκεκριμένης ημέρας που από νωρίς καταλάβαμε ότι θα έχουμε αντίπαλο, κατεβαίνοντας στη γνωστή διαδρομή προς το κέντρο:
Αφού φτάσαμε και πάλι στο ποτάμι, συνειδητοποιήσαμε πως θα χρειαστούμε μια γενναία ποσότητα καφέ ακόμη, προτού συνεχίσουμε προς την αλλιώτικη την ώρα εκείνη Pub street. Καμία σχέση με το βράδυ:
Η κλειστή αγορά ήταν ακόμα πιο ζεστή με τους ανεμιστήρες οροφής να είναι απλά διακοσμητικοί, έτσι η πρώτη σοβαρή στάση για ψώνια έγινε λίγο αργότερα στο κατάστημα ρούχων μιας πολύ ευγενικής κοπέλας που κατάφερε να μας ψυχολογήσει, ψωνίζοντας τα παραδοσιακά πουκαμισάκια της Ασίας αλλά και μερικές φανελίτσες για τη συλλογή μας.
Θα επανερχόμασταν αργότερα για τα υπόλοιπα, μιας και οι απαντήσεις που έλαβα ψάχνοντας τον ντόπιο καφέ ήταν εξωφρενικές, τύπου 25$ τα 250 γραμμάρια. Δε πίνουμε μια μπύρα να το φιλοσοφήσουμε και βλέπουμε;
Δε χρειάστηκε και πολύ, θα ακολουθούσαμε ότι μπορούσαμε από το πρόγραμμα της ημέρας και θα κάναμε και τα ψώνια μας, πρώτα όμως έπρεπε να προμηθευτούμε από ένα μπουκάλι παγωμένο νερό από το κλασσικό 24ωρο μάρκετ καθώς ο ήλιος δεν έκανε αστεία:
Θα ανεβαίναμε παράλληλα με την pub street, ανάμεσα από τα στενάκια με τα σπίτια των ντόπιων, εικόνες τόσο περίεργες για το κέντρο άλλης πόλης, όχι όμως αυτής εδώ της ηπείρου:
Ο στόχος μας εξάλλου βρισκόταν πολύ κεντρικά, πέφτοντας πάνω στη μεγαλεπήβολη είσοδο του μερικά λεπτά μετά:
Γεγονός είναι πως ο ναός «Wat Preah Prom Rath» σ’ εντυπωσιάζει με το καλημέρα, όντας κυρίως τόσο μακριά από τα δικά μας δεδομένα:
Πρακτικά πρόκειται για ένα λειτουργικό βουδιστικό μοναστήρι με μια τυπική παγόδα τύπου Χμερ, που βρίσκονται σε μια μεγάλη αυλή με αγάλματα που απεικονίζουν διαφορετικές βουδιστικές πεποιθήσεις, αλλά και για μια αίθουσα που περιβάλλεται από ζωγραφισμένους στο χέρι τοίχους που περιέχουν ένα γιγάντιο άγαλμα του καθισμένου Βούδα:
Η χρονολογία της τοποθεσίας μας πηγαίνει πίσω στις αρχές του 16ου αιώνα, όπου για χάρη ενός μύθου κάποιου βουδιστή μοναχού που σώθηκε με μια κατεστραμμένη βάρκα ως εκ θαύματος από τα ποτάμια της περιοχής, ξεκίνησε ουσιαστικά η κατασκευή:
Αφού εξερευνήσαμε αρκετά το χώρο και ήπιαμε το νεράκι μας, συνεχίσαμε προς το επόμενο αξιοθέατο. Θα ήταν εμπειρία να τσιμπήσουμε αυτό το τουκ-τουκ Harley Davidson, ωστόσο είπαμε να συνεχίσουμε ποδαράτοι:
Σειρά είχε ακόμη ένας θρησκευτικός τόπος λατρείας της περιοχής με το όνομα «Wat Bo» από την άλλη πλευρά του ποταμού τη φορά αυτή, με τον χώρο να είναι την ώρα εκείνη λιγότερο πολυσύχναστος και σαφώς πιο ήσυχος, δίνοντας αφορμή και για …σιέστα:
Ο ναός του 18ου αιώνα είναι ένας από τους παλαιότερους γνωστούς βουδιστικούς ναούς στο Siem Reap και στο εσωτερικό του υπάρχουν αγιογραφίες που χρονολογούνται από τον 19ο αιώνα και είναι σε πολύ καλή κατάσταση έως σήμερα. Αυτό που δε ξέραμε όμως είναι οι κατάλληλες ώρες επίσκεψης προκειμένου να δούμε τους μοναχούς, κάτι που συμβαίνει συνήθως μετά τις πέντε. Έτσι αρκεστήκαμε σε μερικές φωτογραφίες –με μια Ασιάτισσα να ποζάρει με καμάρι μόλις με είδε με τη μηχανή- και μια μικρή περιήγηση ακόμα ανάμεσα σε παγόδες:
Τι καλύτερο από μια στάση για μερικές στάλες δροσιάς στον απάλευτο καύσωνα; Το ψιλικατζίδικο – σπίτι του φιλόξενου Καμποτζιανού για δύο παγωμένες ήταν το καλύτερο δυνατό:
Βερισκόμασταν εδώ και ώρα σε μια διαφορετική περιοχή σε σχέση με το κέντρο πλάι στο ποτάμι, στολισμένο με αμέτρητα σημαιάκια ίσως και στα πλαίσια κάποιας γιορτής, δε κατάλαβα καλά:
Το μόνο σίγουρο ήταν πως τα οικήματα και τα κτήρια ήταν εντελώς διαφορετικά στην πλευρά αυτής της πόλης, με αρκετά κυβερνητικά εξ αυτών καθώς και πρεσβείες. Τι πιο σύνηθες από μια φωτογράφηση γάμου ντάλα μεσημέρι που πάλι πέτυχα σε ταξίδι θα μου πει κανείς. Στα δικά σας οι λεύτερες:
Ένα ανοικτό γήπεδο beach (ή καλύτερα χωμάτινου) volley που αρκετοί ντόπιοι δοκίμαζαν τις τύχες τους μας υπενθύμισε ότι φτάναμε στην επόμενη στάση της ημέρας, την πιο κυριλέ αγορά «Made in Cambodia», που αφορούσε είδη λαϊκής τέχνης, κοσμήματα, αναμνηστικά, και πολλά άλλα ωραία πράγματα, χωρίς όμως να μου θυμίζει και τόσο Ασία αλλά την αντίστοιχη στη Νέα Ορλεάνη όπως πριν δυο χρόνια.
Ψωνίσαμε κι εμείς κάποια δωράκια πριν σταθούμε όπως είναι λογικό στον πάγκο με τα ποτά, όπου η πολύ ευγενική πωλήτρια μάλλον έκοψε τι
Ακόμα ένα μέρος λατρείας όμως στην περιοχή περίμενε την επίσκεψη μας, μάλιστα εντός του συγκροτήματος της βασιλικής κατοικίας, με το όνομα «Preah Ang Chek Preah Ang Chorm» και τα ιδιαίτερα αγάλματα του –λαυτρευτικά και μη- ,μέρος των Βασιλικών κήπων κάποια εξ αυτών. Αρκετά καταστήματα πλανοδίων με ένα είδος λουλουδιού που αγοράζουν οι πιστοί ως προσφορά βρίσκονται περιμετρικά των κιγκλιδωμάτων:
Ώρα να συνεχίσουμε την πορεία μας…
Last edited by a moderator:
