Καμπότζη Λάος Ταϊλάνδη «Holiday in Cambodia» κι άλλες ιστορίες από την Ινδοκίνα

[psilos3]

Η άλλη όψη της πόλης


Παραδόξως σταθήκαμε αρκετά τυχεροί αποφεύγοντας τη φριχτή κίνηση της Μπανγκόκ στην επιστροφή, κερδίζοντας έτσι χρόνο που δεν είχαμε και άφθονο.

Αφιχθήκαμε κεντρικά λοιπόν στο σημείο συνάντησης και δίχως μεγάλη σκέψη κατηφορίσαμε στο ήσυχο την ώρα εκείνη κέντρο, με απώτερο σκοπό ίσως και κάποια ψώνια:

Αυτή είναι η εικόνα του Khao San την ώρα που ετοιμαζόταν να πεζοδρομηθεί. Καμία σχέση με όσα βλέπεις τη νύχτα, τον λες απλά ένα συνηθισμένο Ασιατικό δρόμο μεγαλούπολης με μαγαζάκια όλων των ειδών:

Αφού σταμπάραμε κάποια ωραία αντικείμενα χωρίς τελικά ν’ αγοράσουμε, αποφασίσαμε να πιούμε δύο δροσερές LEO και να καταστρώσουμε το πλάνο για το υπόλοιπο της ημέρας με την ησυχία μας, αποφασίζοντας για αρχή να γυρίσουμε προς το ξενοδοχείο:

Ήμασταν ήδη στο δρόμο γι’ αυτό, όταν μια πολύ ωραία εικόνα απέναντι από το ναό «Bowonniwetwiharn Ratchaworawiharn» μας έκανε να κοντοσταθούμε και να πλησιάσουμε. Μια μπάντα από παιδιά που πιθανολογώ πως δεν ήταν πάνω από 15-16 καθώς φορούσαν και σχολικές στολές είχε στήσει τα όργανα και ερμήνευε εξαιρετικά Guns n Roses, AC/DC και πολλά άλλα τέτοια ωραία. Μπράβο στα παιδιά και τους γονείς τους για τη μουσική τους αγωγή:

Στα όρια της ακόμα μιας μπύρας που με δυσκολία αποφύγαμε συνεχίσαμε την πορεία μας προς το ξενοδοχείο, περνώντας το κανάλι και την γειτονιά με τα καταστήματα εστίασης που εκείνη την ώρα άρχισαν σιγά-σιγά να γεμίζουν, μιας και ο ήλιος είχε πάρει την κάτω βόλτα. Όλα φάνταζαν πολύ ομορφότερα:

Μ’ ένα Grab κι ένα καλό μπλέξιμο στο μποτιλιάρισμα της πόλης φτάναμε στην νυχτερινή αγορά «Pratunam» λίγο μετά τις επτά, έτοιμοι κιόλας για το βράδυ. Ωραία μεν, λίγα πράγματα δε, χωρίς κάτι ενδιαφέρον προς αγορά:

Δε μείναμε παρά λίγα λεπτά μόνο και χρησιμοποιώντας την υπερυψωμένη πεζογέφυρα με φόντο τους επιβλητικούς ουρανοξύστες κινηθήκαμε προς την απέναντι πλευρά του μεγάλου δρόμου:

Θα έλεγε κανείς ότι η αγορά «Palladium Night Market» που συναντήσαμε κατεβαίνοντας αποτελεί μια πιο κυριλέ έκδοση πρόχειρου φαγητού στην Bangkok, οι τιμές όμως ήταν εντελώς αποτρεπτικές, σχεδόν ευρωπαϊκές και παρόλο που τα φαγητά έδειχναν εξαιρετικά δε νομίζω ότι άξιζε τον κόπο:

Έτσι, αφού παιδευτήκαμε αρχικά μέσω του εμπορικού κέντρου κι έπειτα του ξενοδοχείου που τελικά ήταν η είσοδος αλλάζοντας ασανσέρ, φτάσαμε και στο «View Bangkok Rooftop Bar & Restaurant» ,αντικρύζοντας αυτήν εδώ, την αλλιώτικη όπως λέω και στον τίτλο εκδοχή της πόλης:

Είναι φημισμένη άλλωστε η Bangkok για τα πολλά τέτοιου τύπου μπαρ της, με μια έρευνα θα βρείτε αρκετά, άλλα περισσότερο κι άλλα λιγότερο τουριστικά. Θέλαμε να πάμε για προσκύνημα σε αυτό που ο Ζακ Γαλιφιανάκης κήρυξε την εκκίνηση του σπουδαίου πονήματος με τίτλο Hangover II, ωστόσο δεν ήταν εφικτό και βολευτήκαμε μ’ αυτό που είχαμε δίπλα μας. Σίγουρα καλό αλλά αρκετά ακριβό για δεδομένα Ασίας θυμίζοντας τις τιμές και τα χούγια της Αμερικής, οπότε ένα πέρασμα και μόνο για την εμπειρία αρκεί:

Ένα Grub όχημα με εξωφρενικά δυνατό Air condition μας έφερε αρκετή ώρα μετά -δυσανάλογα πολλή για τα πέντε χιλιόμετρα- λόγω εξωφρενικής και πάλι κίνησης στο κέντρο της πόλης. Καταλαβαίναμε πλέον καλά γιατί μυρίζαμε συνέχεια χόρτο, απλά και μόνο γιατί πουλιούνταν παντού και προφανώς θα είναι νόμιμο στην Ταϊλάνδη, με τα αντίστοιχα μαγαζιά να βρίσκονται σε κάθε στενό του κέντρου:

Χωρίς πολλές περιστροφές και παραπάνω ψάξιμο επιλέξαμε το αγαπημένο μας σημείο και το υπαίθριο εστιατόριο, συνεχίζοντας τις δοκιμές στα τοπικά πιάτα και τις μπύρες, κάτι που κάναμε με ιδιαίτερη όρεξη μετά από τόσες ώρες νηστικοί:

Ήταν μια εξαίρετη ευκαιρία πάνω στη βόλτα της χώνεψης και για μερικά ψώνια, δωράκια ως επί το πλείστον καθώς δεν είχαν όλοι την ίδια τύχη με τα νούμερα στα παπούτσια. Όσοι φοράνε άνω του 48 είναι παιδιά αλλουνού θεού…

Από το προηγούμενο βράδυ όμως είχαμε σταμπάρει ένα μαγαζάκι που φαινόταν ιδιαίτερα ωραίο και δελεαστικό προς εμάς με όνομα «Adhere 13th blues bar» ,έτσι μιας και ήταν ακόμη νωρίς κινηθήκαμε προς εκείνο, συναντώντας αρκετό και ιδιαίτερο κόσμο που στην Ελλάδα θα λάμβαναν εύκολα τον τίτλο του ιντελεκτουέλ.

Πάλι καλά που βρήκαμε θέση σ’ ένα κοινόχρηστο τραπέζι και μπορέσαμε να έχουμε θέα κι ακρόαση. Με τις μπύρες μας στο χέρι ακούσαμε μαγεμένοι τα εξαιρετικά ερμηνευμένα Blues από μια πολύ δουλεμένη μπάντα η οποία διέθετε μέχρι και πνευστά. Καταπληκτικοί πραγματικά μουσικοί αν και πιτσιρικάδες στην πλειοψηφία τους, για άλλη μια νύχτα σ’ αυτήν εδώ τη πόλη:

Σιγά να μη τελειώναμε τόσο νωρίς βέβαια τη βραδιά, εξάλλου μόνο δώδεκα η ώρα ήταν ακόμα, έτσι αφού πεταχτήκαμε ν’ αφήσουμε ψώνια και φωτογραφική μηχανή ξανακατεβήκαμε με γοργό βήμα πάλι προς το κέντρο:

Το μπαράκι που την προηγούμενη ακούγαμε ροκιές ζωντανά, είχε μεταβληθεί σε Εγγλέζικη Pub λόγω της παρουσίας αρκετών οπαδών Liverpool & Newcastle για τον επικείμενο τελικό του Carabao Cup. Δε σε πειράζει να κάνω ένα deal φίλε, έχει προσφορά αν πάρεις τέσσερις μεγάλες Carabao μπύρες λόγω του αγώνα με ρώτησε ο Νίκος, λες και είμαι απ’ αυτούς που φέρνουν αντίρρηση.

Είδαμε το ματσάκι μας, ήπιαμε αυτό το αίσχος (κακή μπύρα μη μπείτε στον πειρασμό να τη δοκιμάσετε), κάναμε μια βόλτα και λίγο πριν τις τρεις πήραμε το δρόμο της επιστροφής, με την πρωτεύουσα να ‘χει ησυχάσει αρκετά:

Σε λίγο θα ξημέρωνε η τελευταία μέρα της εκδρομής…

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 17
• 18
• 19
• 20
• 21
• 23
• 23

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 19 of 23

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Καιρός ήταν.
Γεννηθήκαμε έτοιμοι!
Εσύ αργείς

 

[ANASTAPAP]

«Holiday in Cambodia» κι άλλες ιστορίες από την Ινδοκίνα

​

Χαρά. Μια μεγάλη και ανείπωτη χαρά. Αυτό είναι το βασικότερο συναίσθημα που αν με ρωτούσε κάποιος θα του έλεγα δίχως δισταγμό ότι με διακατέχει ξεκινώντας την συγγραφή μιας ακόμα ιστορίας, της δεύτερης δικής μου Ασιατικής ιστορίας.

Από πού προκύπτει όμως κάτι τέτοιο; Ίσως από το ίδιο το γεγονός της επιστροφής έξι έτη μετά -και κατόπιν όσων μεσολάβησαν- στην αγαπημένη αυτή γωνιά του πλανήτη που ονομάζεται ευρύτερα «Ινδοκίνα» ,ένα μέρος που πάντα συγκλονίζει με τις δυνατές και ιστορικές εικόνες του τον επισκέπτη, μέρος που είχαμε υποσχεθεί στους εαυτούς μας να επιστρέψουμε, εξερευνώντας όσο γίνεται περισσότερα πράγματα.

Ίσως από την άλλη η χαρά να οφείλεται και στο γεγονός πως ετοιμάζομαι να περιγράψω ένα ταξίδι που αν και είχε αντικειμενικές δυσκολίες όπως μικρό χρονικό διάστημα περάτωσης, δέκα πτήσεις, είσοδο κι έξοδο από τέσσερις χώρες, επιτόπου απαιτητικές εκδρομές, δύσκολες συνθήκες λόγω υπερβολικής ζέστης και υγρασίας κ.α, ολοκληρώθηκε με απόλυτη κατά τη γνώμη μου επιτυχία και σε τελικό συμπέρασμα αυτό είναι που μένει.

Η αλήθεια είναι πως το είχαμε στο μυαλό μας ως σενάριο, συζητώντας το ακόμα από το μακρινό πλέον 2019 που βρεθήκαμε σ’ εκείνα τα μέρη. Είναι από τις περιπτώσεις που πάντα τοποθετείς αόριστα σε μια ταξιδιωτική κουβέντα δίχως να έχεις ψάξει τι παίζει, θέτοντας απλά έναν ταξιδιωτικό στόχο για συγκεκριμένους λόγους, κάτι που νομίζω κάνουμε όλοι μας. Ακριβολογώντας, οι γνωστές αυτές χώρες και πιο συγκεκριμένα πόλεις που επισκεφτήκαμε για να είμαι πιο δίκαιος αποτελούν το ορόσημο νομίζω της περιοχής, οπότε η γέννηση της ιδέας δεν ήταν και πολύ δύσκολη εδώ που τα λέμε.

Η κατάρτιση όμως του πλάνου και ο συνδυασμός όλων αυτών που πρόκειται να εξιστορήσω ήθελε δουλίτσα, καλό ψάξιμο, είχε σε ορισμένα εγχειρήματα αυξημένο κόστος και όπως διαπιστώσαμε για να πραγματοποιηθεί τελικά απαιτούσε ευνοϊκές συγκυρίες και για άλλη μια φορά ιδανικό συγχρονισμό γεγονότων, εισιτηρίων (μιλίων), όπως θα δείτε απ’ το αμέσως επόμενο κεφάλαιο.

Angkor Wat, Cambodia
View attachment 498582

Παλιά μου τέχνη κόσκινο θα πει κανείς, μιας και για κάτι τέτοια τελικά ζούμε και ταξιδεύουμε, καθώς η προετοιμασία πολλές φορές όπως μεταξύ σοβαρού και αστείου λέω αποτελεί το μισό ταξίδι. Πόσο μάλλον όταν όλο αυτό πηγαίνει τελικά κατ’ ευχήν, σε κάνει να χαίρεσαι σαν μικρό παιδί όταν μέρες μετά πραγματοποιείς τον απολογισμό σου.

Kuang Si, Laos
View attachment 498584

Χαρά λοιπόν για το Siem Reap και το τεράστιας σημασίας μνημείο της Καμπότζης που είδαν τα μάτια μας κι αποτελούσε το βασικότερο κίνητρο της εκδρομής, χαρά για την εκπληκτική Luang Prabang στο Λάος και τις γύρω περιοχές του ποταμού Menkong με τις ασύλληπτες φυσικές εικόνες του, χαρά και για την σπουδαία χαοτική μητρόπολη με την παρακμιακή κι όχι μόνο γοητεία που ονομάζεται Bangkok στην Ταϊλάνδη, σ’ ένα τριεθνές ταξίδι που θα μνημονεύουμε σίγουρα για αρκετό καιρό.

Damnoen Saduak, Thailand
View attachment 498585

Δανείζομαι λοιπόν ευθύς αμέσως τον τίτλο απ’ το διάσημο τραγούδι των Dead Kennedys, ξεδιαλέγω τις καλύτερες φωτογραφίες μου, συγκεντρώνω και καταγράφω τις πληροφορίες και προσπαθώντας να μη το ξεχειλώσω αυτή τη φορά (δύσκολο) και λέω να ξεκινήσω, αποφεύγοντας επιφανειακές ιστορικές προσεγγίσεις (συνήθως μέσω wiki) που σιχαίνομαι, για τις δύσκολες αλλά πανέμορφες αυτές χώρες που είχαμε την τύχη να βρεθούμε.
Χώρες τόσο ίδιες σε ορισμένα πράγματα αλλά συνάμα τόσο διαφορετικές, με ξεχωριστή κουλτούρα και ιστορία. Μέχρι και οι -παρόμοιες κατά μία έννοια- σημαίες τους συνηγορούν σε αυτό…

View attachment 498588


Είστε έτοιμοι;

Πανέτοιμοι!

 

[psilos3]

Καιρός ήταν.
Γεννηθήκαμε έτοιμοι!
Εσύ αργείς

Το καλό πράμα αργεί, χρειάζεται υπεμονή!

Πανέτοιμοι!

Πήρα φόρα!

 

[psilos3]

Μην αγνοείς τα σημάδια (για νιοστή φορά)



Όχι, δεν ήταν μόνο το γεγονός πως θέλαμε να κάνουμε κάποιο ταξίδι. Πάντα θέλουμε, δεν αλλάζει αυτό. Ούτε η κοινή μας απόφαση πως ήρθε επιτέλους η ώρα να ξοδέψουμε τα μίλια που με κόπο μαζεύουμε τόσο καιρό, αγοράζοντας ηλεκτρικές σκούπες και μίξερ, ψωνίζοντας σαμπουάν & φυστικοβούτυρα, βάζοντας πετρέλαιο ή με οποιονδήποτε άλλο ευφάνταστο και μη τρόπο.

Υπήρχε η κοινή απόφαση μετά την περσινή εκδρομή μας στο Περού, πως το βλέμμα μας θα πέσει αποκλειστικά στη δεξιά «πλευρά» του χάρτη, έχοντας ξεκάθαρο στόχο την ανατολή. Θέλω Ασία φίλε, είπα σχεδόν επιτακτικά πριν ξεκινήσουμε το ψαχτήρι, μου ‘χει λείψει αυτό το χυμαδιό, μη σου πω και η βρωμιά της, ακόμα και το ποντίκι που περνάει από μπροστά μου των ώρα που τρώω! Πειστικό το επιχείρημα δε λέω, όχι πως ο Νίκος είναι απ’ αυτούς που φέρνουν αντιρρήσεις σε τέτοια πράγματα…

Κάπως έτσι ξεκίνησε λοιπόν το καλοκαίρι του 2024 άλλη μια διαδικασία αναζήτησης, ή καλύτερα καψίματος θα έλεγα, αυτού ακριβώς που λατρεύουμε και μη σας πω προσδοκούμε κιόλας, ένα βήμα πίσω όμως αυτή τη φορά καθώς το πρώτο μέλημα μας ήταν να βρούμε προορισμό. Όπως γνωρίζετε θαρρώ οι περισσότεροι, η αναζήτηση μακρινών εισιτηρίων με εξαργύρωση μιλίων είναι μια πολύπλοκη διαδικασία που απαιτεί καλή έρευνα και πολλές φορές τύχη ή απλά φώτιση προκειμένου να σου έρθει η κατάλληλη ιδέα στο δαιδαλώδες σύστημα προορισμών που προσφέρει.

Ήταν 20 του Σεπτέμβρη, με το ραντεβού μας να δίνεται στο σαλόνι υποδοχής της Aegean στη Θεσσαλονίκη, όπου πίνοντας ποτάκια ξεκινήσαμε να μελετάμε τις εισηγήσεις μας, περιμένοντας παράλληλα την βραδινή πτήση για Ηράκλειο προκειμένου να γράψουμε ακόμα ένα καλοκαιρινό τριήμερο σ’ έναν αδελφικό μου φίλο που ζει και εργάζεται στα Μάλια.

• Βρήκες τίποτα καλό;
• Έχω υπεραναλύσει τις πτήσεις από & προς Ιαπωνία, βγαίνει άκρη. Εσύ;
• Το ίδιο, μόνο που κοιτούσα με αναχώρηση τη Θεσσαλονίκη. Επίσης βρήκα και για Κίνα, με λιγότερο κόστος σε φόρους.
• Ωραία ιδέα, τι τελικά σκέφτεσαι να κάνουμε για να ψάξουμε καλύτερα;
• Δε ξέρω φίλε, μου αρέσουν και με μπερδεύουν όμως όλα, γι’ αυτό βρήκα και μια τρίτη εναλλακτική πρόταση.
• Για πες;
• Αναχώρηση από Κωνσταντινούπολη, προορισμός η Καμπότζη κι επιστροφή από Ταϊλάνδη, με εξευτελιστικούς μάλιστα φόρους. Θυμάσαι πόσες φορές το έχουμε συζητήσει αυτό το σενάριο έτσι;
• Εννοείται, όλα είναι καλά, ας πιούμε τις τσικουδιές μας στην Κρήτη το ΣΚ και το βλέπουμε.

Όπως καταλαβαίνετε όλα τα σενάρια ήταν πολύ θελκτικά στα μάτια μας, το μπέρδεμα όμως είχε γίνει μεγαλύτερο αδυνατώντας να κατασταλάξουμε, όσο κι αν το συζητήσαμε τις επόμενες ώρες, κλίνοντας περισσότερο προς Ιαπωνία μεριά. Ήταν απλά από ‘κείνες τις στιγμές που με κάποιο τρόπο -ο οποίος συνήθως δε βασίζεται σε καμία λογική- περιμένεις μια ένδειξη, μια κατεύθυνση, ή καλύτερα όπως αρέσκομαι να λέω ένα σημάδι.

Παιχνίδι της μοίρας, ανώτερη δύναμη του καλού θεούλη των ταξιδιωτών, αυθυποβολή ή κάτι άλλο; Δε ξέρω και δεν έχει σημασία, αυτό που μετράει είναι πως συνέβη για άλλη μια φορά έτσι ώστε να μη το αγνοήσουμε, ξεδιαλύνοντας τη σκέψη και την αναποφασιστικότητα στην οποία είχαμε περιέλθει. Ήταν η επόμενη κιόλας μέρα, το απόγευμα περιμένοντας τον Κώστα να σχολάσει από τη δουλειά του.

• Ψηλέ πλάκωσε κόσμος, σε κανένα μισάωρο σχολάω κι ετοιμάζομαι να πάμε για φαγητό και ρακές.
• Με την ησυχία σου φίλε, εμείς έτσι κι αλλιώς τουρίστες είμαστε, θα πάμε να πιούμε μια μπύρα εδώ πιο κάτω σε μια ωραία παμπ που ανακαλύψαμε και θα σε περιμένουμε.
• Που θα πάτε ρε μαλάκες, στην παμπ της Καμποτζιανής;
• Ορίστε; Πως το πες αυτό;
• Ναι ρε, αυτήν εδώ πιο κάτω λέτε την ξέρω. Μια κοπέλα απ’ την Καμπότζη την έχει, προφανώς μετανάστρια μαζί με τον Ευρωπαίο άντρα της.

Κοιταχτήκαμε με το Νίκο για ένα δευτερόλεπτό και χαμογελάσαμε. Ήταν αρκετό, δε χρειάστηκε να πούμε ούτε κουβέντα καθώς μετά από τόσα χρόνια συνεννοούμαστε σε άλλο επίπεδο. Η απόφαση είχε παρθεί κι εμείς δεν είχαμε σχεδόν καμία συμμετοχή σ’ αυτό. Το πεπρωμένο βλέπετε…

Ούτε 24 ώρες μετά είμασταν κιόλας έτοιμοι για το επόμενο αποφασιστικό βήμα, έχοντας μπροστά μας άλλους έξι μήνες να διαμορφώσουμε την εκδρομή όπως θέλουμε.
Η δουλειά έγινε γρήγορα, όπως έπρεπε κι όπως σας έχω πει πολλάκις κινδυνεύοντας να χαρακτηριστώ γραφικός:

«Το καλύτερο ταξίδι είναι αυτό που κλείνεται όταν βρίσκεσαι ήδη σε ταξίδι».

Πόσο μάλλον σ’ ένα παραδοσιακό καφενείο της Κρήτης, πίνοντας παγωμένες μπυρίτσες. Υπάρχει καλύτερος τρόπος;

Ο κύβος ερρίφθη!

 

[varioAthens]

Κι αναρωτιομουν γιατι αυτο το αψηλο παληκαρι δεν εχει ξεκινησει τοσο καιρο την ιστορια την ασιατική!!! Για παμε!!!

 

[psilos3]

Κι αναρωτιομουν γιατι αυτο το αψηλο παληκαρι δεν εχει ξεκινησει τοσο καιρο την ιστορια την ασιατική!!! Για παμε!!!

Μόνο οι φωτογραφίες και η επεξεργασία τους μου έφαγαν πόσες μέρες, χώρια το γραπτό που μου πήρε πάνω από μήνα να ολοκληρώσω και να μου μένουν μόνο διορθώσεις... Για να δούμε.

 

[psilos3]

Η προσεκτική και ιδιαίτερη προετοιμασία



Το καλό με την κράτηση σε βάθος εξαμήνου ήταν πως υπήρχε άφθονος χρόνος, οπότε έχοντας τα εισιτήρια στα χέρια μπορούσαμε να μελετήσουμε με την ησυχία μας και να προσαρμόσουμε το ταξίδι όπως θέλαμε κι όπως ήταν καλύτερα εφικτό μέσα στις μέρες που είχαμε στη διάθεση μας.

Μιας που είπα για εισιτήρια ας ξεκινήσω από αυτό γιατί δε το διευκρίνισα επακριβώς έως τώρα. Κόστισε 90.000 μίλια Star Alliance έκαστος συν 56€ φόρων, σ’ ένα πολύ καλή όπως ψάξαμε ανταλλαγή (δε ξέρω αν συμφωνείτε οι πιο έμπειροι), μιας και το αντίστοιχο εισιτήριο της Singapore Airlines με την οποία ταξιδέψαμε είχε κόστος πάνω από 1150€ κανονικά. Αφετηρία ήταν το αεροδρόμιο IST της Κωνσταντινούπολης, όπου μέσω Σιγκαπούρης θα προσγειωνόμασταν στο SAI του Σιεμ Ρεπ της Καμπότζης. Επιστροφή πάλι μέσω Σιγκαπούρης, αυτή τη φορά όμως από το BKK της Μπανγκόκ στην Ταϊλάνδη.

Ένα ακόμη μεγάλο πλεονέκτημα της κράτησης αυτής που θα διευκόλυνε πολύ τις μικρές ή μεγάλες αναμονές μας, ήταν η χρυσή βαθμίδα του Νίκου που μας έδινε πρόσβαση σε όλα τα διαθέσιμα σαλόνια. Είναι εντελώς διαφορετικό το ταξίδι έτσι.

Η πτήση από/προς την Κωνσταντινούπολη ήταν ξεχωριστή υπόθεση για τον καθένα μας εφόσον είχαμε διαφορετική αφετηρία, κόστισε όμως σχεδόν ισάξια λίγο πάνω από 150€, εκμεταλλευόμενοι την προσφορά που έτρεχε τον Σεπτέμβρη του 2024 και κάποια κουπόνια της Aegean.

Αεροπορικά εισιτήρια αφορούσε και το τρίτο μας μέλημα για τα ενδο-Ασιατικά αυτή τη φορά, ειδικότερα από τη στιγμή που γνωρίζαμε πως οι πτήσεις μεταξύ των πόλεων που θα επισκεπτόμασταν ήταν λίγες και σε μια περίπτωση μονοπωλιακές. Πιο συγκεκριμένα η πτήση της Vietnam Airlines από το Σιεμ Ρεπ προς το αεροδρόμιο LPQ στο Λάος μας πόνεσε στάζοντας 170€ κατ’ άτομο, με την αντίστοιχη της Bangkok Airways από τη Λουάνγκ Πραμπάνγκ προς το BKK της Μπανγκόκ να κοστίζει περί τα 100€, αμφότερες με αποσκευή μιας και τα κιλά που έδιναν στον οικονομικό ναύλο προσωπικό αντικείμενο ήταν για γέλια. Οι κρατήσεις αυτές πραγματοποιήθηκαν πέντε μήνες πριν το ταξίδι κι όπως συμπεράναμε παρακολουθώντας τις τιμές πράξαμε σοφά κλείνοντας τες νωρίς, μιας και συνέχιζαν την ανοδική τάση τους με το πέρασμα των μηνών.

(Οι δέκα πτήσεις μου)

Σειρά είχαν οι κρατήσεις των καταλυμάτων, που τη φορά αυτή έγιναν αποκλειστικά μέσω της πλατφόρμας booking μέσα στον Νοέμβριο του 2024. Τέσσερα βράδια στο «Home Indochine D'angkor Hotel» στη Σιεμ Ρεπ και τιμή 135$, τρία βράδια στο «Sabai Sabai Luang Prabang Hostel» στην Λουάνγ Πραμπάνγκ με τιμή 105$, κι άλλα τρία στο «Samsen Street Hotel» της Μπανγκόκ με κόστος 120$. Όχι κι άσχημα λοιπόν, με συνολική τιμή περίπου 155€ για τον καθένα μας για διαμονή σε ιδιωτικό δωμάτιο με κλιματισμό (πολύ βασικό), πρωινό (εξίσου), καθώς και πισίνα στο καθένα που θα καταλάβετε στην εξιστόρηση πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε τελικά. Η Ασία όσο κι αν ακρίβυνε κι αυτή κρατάει κάποια δεδομένα:

(οι θέσεις των ξενοδοχείων στο κέντρο των πόλεων)


Για μένα υπήρχε και μια επιπλέον κράτηση καθώς θεώρησα σκόπιμο να διανυκτερεύσω στην Κωνσταντινούπολη παρά στην Αθήνα με μεγαλύτερη ταλαιπωρία, κρατώντας ένα δωμάτιο στην περιοχή Arnavutköy με το όνομα «Meshk Airport Hotel» σε τιμή 25€ μόνο.



Εισιτήρια είχαμε, διαμονή είχαμε, τι άλλο έμενε; Μα φυσικά οι βίζες σε δύο από τις τρεις χώρες (εξαιρείται η Ταϊλάνδη που δε χρειαζόταν) με τη διαδικασία να είναι προαπαιτούμενη τουλάχιστον για την Καμπότζη, ένα μήνα πριν το ταξίδι μέσω της σελίδας «www.evisa.gov.kh» και κόστος 52€ και για τους δύο. Από την άλλη το Λάος μας χορήγησε Visa νωρίτερα, επίσης μέσω της επίσημης ιστοσελίδας του «laoevisa.gov.la» σε διπλάσιο κόστος, 110€ μαζί. Πολύ ωραία τα έγγραφα που λάβαμε, είχα την προσδοκία να κολληθούν και στο διαβατήριο όπως ανάλογα είχε συμβεί στο Βιεντάμ, κάτι που δυστυχώς δεν έγινε.



Σειρά είχαν τα αξιοθέατα και οι δραστηριότητες που είχαμε κατά νου και θα αναλύσω στα επιμέρους κεφάλαια για να μη μακρύνω περισσότερο αυτό. Πρέπει όμως να αναφερθώ στο αποκορύφωμα ίσως της εκδρομής που δεν ήταν άλλο από την επίσκεψη στο Angkor Wat, όπου με βαριά καρδιά και κατόπιν σκέψης κλείσαμε ημερήσιο εισιτήριο κόστους 37$ μέσω της επίσημης ιστοσελίδας «www.angkorenterprise.gov.kh» ,που σου επιτρέπει να κάνεις κράτηση το πολύ ένα μήνα πριν. Στην ίδια σελίδα, μπορείς μάλιστα να δεις και τη μέτρηση επισκεψιμότητας του μνημείου από την αρχή του έτους!

Ένα ακόμη ζήτημα για το οποίο δε θέλαμε να σπαταλήσουμε χρόνο ήταν οι μετακινήσεις από τα αεροδρόμια προς τα ξενοδοχεία και αντίστροφα, ειδικά στην Σιεμ Ρεπ και την Μπανγκόκ που οι αποστάσεις ήταν ιδιαίτερα μεγάλες. Κράτηση μέσω booking κι εδώ για ταξί αεροδρομίου με κόστη 58€, 34€ και 31€ μετ’ επιστροφής και για τις τρεις περιπτώσεις.

Εφόσον είχαν δρομολογηθεί τα περισσότερα ψάξαμε τον τελευταίο μήνα και για τα υπόλοιπα διαδικαστικά, ξεκινώντας από την προληπτική ασφάλεια υγείας, μέσω της Mondial Assistance αυτή τη φορά με κόστος περί τα 52€ κατ’ άτομο. Μια που έπιασα τα της υγείας, να πω ότι απ’ όσο είχα ψάξει κανένα κράτος από τα τρία δεν είχε την απαίτηση για κάποιο εμβόλιο, βρήκα όμως την ευκαιρία μετά από επίσκεψη σ’ ένα γιατρό του ΕΟΠΥ να γράψω και να ανανεώσω αυτό του τετάνου, αλλά να κάνω και ένα τεστ αντισωμάτων για να δω αν χρειαστεί να γίνει το ίδιο με αυτά της ηπατίτιδάς.

Να πω επίσης ότι το μικρό φαρμακείο που κουβαλάω σε τέτοια ταξίδια εμπλουτίστηκε αυτή τη φορά με βιταμίνες αλλά και δύο πολύ βασικά ακόμη προϊόντα, ένα αντηλιακό υψηλού δείκτη προστασίας και του συγκεκριμένου δυνατού και πολύ καλού αντικουνουπικού σπρέι. Άκρως απαραίτητα και τα δύο από την αρχή έως το τέλος της εκδρομής!



Απαραίτητα ήταν και τα δολάρια που μας έκοψε κι αγοράσαμε μερικές ημέρες πριν την αναχώρηση μας, μιας και οι κάρτες σε κάτι τέτοια μέρη συνήθως δε φτουράνε, κάτι που θα διαπιστώναμε με κακό τρόπο. Συν τοις άλλοις ήμασταν ενήμεροι πως το συγκεκριμένο νόμισμα χρησιμοποιείται για συναλλαγές τουλάχιστον στην Καμπότζη (τελικά και στις άλλες δύο) οπότε η ανταλλαγή τελικά κρίθηκε ακόμη πιο χρήσιμη.

Τέλος όσον αφορά την πρόσβαση στο ίντερνετ μέσω δεδομένων κινητής θα το βλέπαμε επιτόπου και θα σας αναφέρω τι λύση βρήκαμε σε κάθε κεφάλαιο κατά την άφιξη μας στις χώρες, μιας και δε διαθέτουμε τηλέφωνα με esim. Τους αντάπτορες φόρτισης μια φορά τσάμπα τους κουβάλησα καθώς δεν χρειάστηκαν πουθενά πέρα από το αεροπλάνο ίσως σε περίπτωση που χρειαστεί κανείς να φορτίσει φορητό υπολογιστή.

Θεωρώντας πως είχαμε κάνει ότι μπορούσαμε αναφορικά με την προετοιμασία, ήμασταν πλέον έτοιμοι για την επιστροφή μας στην Ασία, συμπληρώνοντας όπως πάντα τον ηλεκτρονικό χάρτη διαβάζοντας Travelstories:

(οι σημαδεμένες περιοχές με τα σημεία ενδιαφέροντος)


Για την ακρίβεια ανυπομονούσαμε!








*Πολλές ευχαριστίες κάπου εδώ σε @Kyriakao για τις πάντα σωστές συμβουλές του, @misha19 για την ιδέα του μέσω της ιστορίας του, @poised για ευνόητους λόγους Ασιατικής καταγραφής και φυσικά @erodios που διάβασα την ιστορία του παράλληλα με τη συγγραφή της δικής μου για το Περού και με έψησε υποσυνείδητα, καθώς όμως και όλους τους γράφοντες όλα αυτά τα χρόνια που διευκολύνουν με τον τρόπο τους το έργο μας.

 

[IrisAthens]

Τι ωραία αρχή! Dead Kennedys και έκρηξη χαράς! Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[psilos3]

Τι ωραία αρχή! Dead Kennedys και έκρηξη χαράς!

Σ' ευχαριστώ πολύ, αν και συνήθως αυτά τα δύο δε πάνε μαζί, αλλά για τις ανάγκες της ιστορίας όλα γίνοναι...

Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

Από ΄δω και πέρα ξεκινάνε τα καλά.

 

[Vicks]

«Holiday in Cambodia» κι άλλες ιστορίες από την Ινδοκίνα

​

Χαρά. Μια μεγάλη και ανείπωτη χαρά. Αυτό είναι το βασικότερο συναίσθημα που αν με ρωτούσε κάποιος θα του έλεγα δίχως δισταγμό ότι με διακατέχει ξεκινώντας την συγγραφή μιας ακόμα ιστορίας, της δεύτερης δικής μου Ασιατικής ιστορίας.

Από πού προκύπτει όμως κάτι τέτοιο; Ίσως από το ίδιο το γεγονός της επιστροφής έξι έτη μετά -και κατόπιν όσων μεσολάβησαν- στην αγαπημένη αυτή γωνιά του πλανήτη που ονομάζεται ευρύτερα «Ινδοκίνα» ,ένα μέρος που πάντα συγκλονίζει με τις δυνατές και ιστορικές εικόνες του τον επισκέπτη, μέρος που είχαμε υποσχεθεί στους εαυτούς μας να επιστρέψουμε, εξερευνώντας όσο γίνεται περισσότερα πράγματα.

Ίσως από την άλλη η χαρά να οφείλεται και στο γεγονός πως ετοιμάζομαι να περιγράψω ένα ταξίδι που αν και είχε αντικειμενικές δυσκολίες όπως μικρό χρονικό διάστημα περάτωσης, δέκα πτήσεις, είσοδο κι έξοδο από τέσσερις χώρες, επιτόπου απαιτητικές εκδρομές, δύσκολες συνθήκες λόγω υπερβολικής ζέστης και υγρασίας κ.α, ολοκληρώθηκε με απόλυτη κατά τη γνώμη μου επιτυχία και σε τελικό συμπέρασμα αυτό είναι που μένει.

Η αλήθεια είναι πως το είχαμε στο μυαλό μας ως σενάριο, συζητώντας το ακόμα από το μακρινό πλέον 2019 που βρεθήκαμε σ’ εκείνα τα μέρη. Είναι από τις περιπτώσεις που πάντα τοποθετείς αόριστα σε μια ταξιδιωτική κουβέντα δίχως να έχεις ψάξει τι παίζει, θέτοντας απλά έναν ταξιδιωτικό στόχο για συγκεκριμένους λόγους, κάτι που νομίζω κάνουμε όλοι μας. Ακριβολογώντας, οι γνωστές αυτές χώρες και πιο συγκεκριμένα πόλεις που επισκεφτήκαμε για να είμαι πιο δίκαιος αποτελούν το ορόσημο νομίζω της περιοχής, οπότε η γέννηση της ιδέας δεν ήταν και πολύ δύσκολη εδώ που τα λέμε.

Η κατάρτιση όμως του πλάνου και ο συνδυασμός όλων αυτών που πρόκειται να εξιστορήσω ήθελε δουλίτσα, καλό ψάξιμο, είχε σε ορισμένα εγχειρήματα αυξημένο κόστος και όπως διαπιστώσαμε για να πραγματοποιηθεί τελικά απαιτούσε ευνοϊκές συγκυρίες και για άλλη μια φορά ιδανικό συγχρονισμό γεγονότων, εισιτηρίων (μιλίων), όπως θα δείτε απ’ το αμέσως επόμενο κεφάλαιο.

Angkor Wat, Cambodia
View attachment 498582

Παλιά μου τέχνη κόσκινο θα πει κανείς, μιας και για κάτι τέτοια τελικά ζούμε και ταξιδεύουμε, καθώς η προετοιμασία πολλές φορές όπως μεταξύ σοβαρού και αστείου λέω αποτελεί το μισό ταξίδι. Πόσο μάλλον όταν όλο αυτό πηγαίνει τελικά κατ’ ευχήν, σε κάνει να χαίρεσαι σαν μικρό παιδί όταν μέρες μετά πραγματοποιείς τον απολογισμό σου.

Kuang Si, Laos
View attachment 498584

Χαρά λοιπόν για το Siem Reap και το τεράστιας σημασίας μνημείο της Καμπότζης που είδαν τα μάτια μας κι αποτελούσε το βασικότερο κίνητρο της εκδρομής, χαρά για την εκπληκτική Luang Prabang στο Λάος και τις γύρω περιοχές του ποταμού Menkong με τις ασύλληπτες φυσικές εικόνες του, χαρά και για την σπουδαία χαοτική μητρόπολη με την παρακμιακή κι όχι μόνο γοητεία που ονομάζεται Bangkok στην Ταϊλάνδη, σ’ ένα τριεθνές ταξίδι που θα μνημονεύουμε σίγουρα για αρκετό καιρό.

Damnoen Saduak, Thailand
View attachment 498585

Δανείζομαι λοιπόν ευθύς αμέσως τον τίτλο απ’ το διάσημο τραγούδι των Dead Kennedys, ξεδιαλέγω τις καλύτερες φωτογραφίες μου, συγκεντρώνω και καταγράφω τις πληροφορίες και προσπαθώντας να μη το ξεχειλώσω αυτή τη φορά (δύσκολο) και λέω να ξεκινήσω, αποφεύγοντας επιφανειακές ιστορικές προσεγγίσεις (συνήθως μέσω wiki) που σιχαίνομαι, για τις δύσκολες αλλά πανέμορφες αυτές χώρες που είχαμε την τύχη να βρεθούμε.
Χώρες τόσο ίδιες σε ορισμένα πράγματα αλλά συνάμα τόσο διαφορετικές, με ξεχωριστή κουλτούρα και ιστορία. Μέχρι και οι -παρόμοιες κατά μία έννοια- σημαίες τους συνηγορούν σε αυτό…

View attachment 498588


Είστε έτοιμοι;

Τι λες τώρα! Πανέτοιμοι!

 

[panlek30]

Μόνο οι φωτογραφίες και η επεξεργασία τους μου έφαγαν πόσες μέρες

Ψηλε τις παραεπεξεργάζεσαι θα έλεγα και χάνουν παρα προσθέτουν (ταπεινη μου γνώμη). Αναμένω με αγωνια τη συνέχεια..