Καμπότζη Λάος Ταϊλάνδη «Holiday in Cambodia» κι άλλες ιστορίες από την Ινδοκίνα

[psilos3]

SKG – ATH – IST – SIN – SAI. Μια μικρή Οδύσσεια



Το εξάμηνο της αναμονής πέρασε εύκολα και η ευλογημένη 6η του Μάρτη είχες κιόλας φτάσει πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι την περίμενα, εν μέσω εργασιακού παραλογισμού γι’ άλλη μια φορά, τρέχοντας ως την τελευταία στιγμή σα τον τρελό, έτσι, για να μη χαλάω και τις παραδόσεις…

Μικρή σημασία βέβαια έχουν όλα αυτά όταν επιτέλους πατάς στη σκάλα του αεροπλάνου και ξεκινάς, αφήνοντας τα πίσω σου με ιδιαίτερη ευκολία. Βοήθησαν βέβαια και τα δύο Ιαπωνικά ουισκάκια -με απόσταξη από θαλασσινό νερό παρακαλώ- που με κέρασε ο ευγενέστατος υπάλληλος του καταστήματος duty free μόλις πέρασα τον έλεγχο της εκτός σέγκεν στην Αθήνα και ήταν στα υπό δοκιμή για υποψήφιους πελάτες, έχοντας ξεκινήσει απ’ τη Θεσσαλονίκη μια ώρα νωρίτερα:

Μια υπέροχη πτήση μ’ έφερε αρχικά πάνω απ’ το Αιγαίο, τη θάλασσα του Μαρμαρά και τα «νυχτερινά καράβια που περνούν το Βόσπορο», υποθέτοντας πως κάπως έτσι αντίστοιχα θα εμπνεύστηκαν και οι δημιουργοί του πολύ ωραίου τραγουδιού του Νταλάρα.

Η διαδικασία τροχοδρόμησης, αποβίβασης, διαβατηριακού ελέγχου και παραλαβής αποσκευών στο χαοτικό αυτό αεροδρόμιο κρατάει αρκετά, με αποτέλεσμα να αργήσω εν τέλει να φτάσω στο πολύ τίμιο για τα 25€ δωμάτιο που είχα κλείσει:

Ήθελα πάρα πολύ να μείνω στο κέντρο της Πόλης για να κάνω και τις βόλτες μου, όμως βάζοντας κάτω τις αποστάσεις και το χρόνο που είχα στη διάθεση μου έκρινα πως δεν υπήρχε λόγος, βγαίνοντας μια βόλτα λίγο αργότερα στο Arnavutköy που όπως είναι λογικό δεν έχει και πολλά πράγματα να κάνεις:

Εντάξει, ας μην είμαι υπερβολικός, από εστιατόρια άλλο τίποτα, τόσο που ακόμα κι εγώ δε μπόρεσα ν’ αντισταθώ σ’ ένα πεντανόστιμο και καυτερό ντονέρ συνοδείας Ayran, ενθυμούμενος την εκδρομή του 2019 στα ίδια μέρη, με τα ίδια σπουδαία φαγητά. EPOC:

Αφού κοιμήθηκα εξαιρετικά και περισσότερες απ' το συνηθισμένο ώρες κατόπιν τέτοιων συνθηκών, κατευθύνθηκα πάλι στο αεροδρόμιο στις 9:30 του πρωινού της επομένης, πίνοντας ένα καφεδάκι και περιμένοντας την άφιξη του Νίκου με την πτήση από Αθήνα που έφτανε γύρω στις 11:

Είχα πρωτίστως βέβαια περάσει το διπλό (!) έλεγχο αποσκευών αλλά κι από τον γκισέ της Singapore όπου και παρέλαβα τις κάρτες επιβίβασης, κάτι που δεν ήταν απαραίτητο αλλά το ήθελα, παρουσιάζοντας την έγκριση εισόδου/βίζα της Καμπότζης όπως και το εισιτήριο εξόδου από τη χώρα, γεγονός που μου έκανε εντύπωση. Μα που στο καλό είναι η πτήση μου και δε μπορώ να τη βρω;

Α εντάξει, στη μέσω κάτω-κάτω. Ωραία!

Βρεθήκαμε παραδόξως εύκολα με τον Νίκο και χωρίς να κωλυσιεργήσουμε για κανένα λόγο στο πανάκριβο αεροδρόμιο κατευθυνθήκαμε προς το σαλόνι υποδοχής της Turkish και το αγαπημένο μας τραπέζι, το ίδιο με δύο χρόνια πριν που πετούσαμε με προορισμό την Αμερική. Μετά λύπης διαπιστώσαμε πως ακόμη δεν υφίσταται σοβαρό αλκοόλ, αρκούμενοι σε κάτι μικρές Efes και μερικά ποτήρια κρασιού. Αιδώς!

Το αεροσκάφος και η όλη εμπειρία με τη Singapore μας κέρδισε εξ’ αρχής όπως είναι λογικό με μια τέτοια αεροπορική εταιρεία, με πολύ καλό φαγητό εκτός των άλλων, ποτάκια και μπυρίτσες αλλά και ωραίους τρόπους ψυχαγωγίας στις οθόνες. Προσωπικά ήμουν διπλά και τριπλά χαρούμενος. Επιτέλους χωρίς την κλασσική κοντή που ρίχνει τη θέση μπροστά μου, αλλά και με άδεια τη διπλανή μου τριάδα, όπως θα έπρεπε δηλαδή ΠΑΝΤΑ να συμβαίνει σε τέτοιες πτήσεις για τους ανθρώπους που δεν έχουνε ύψος Ιάπωνα αλλά κομματάκι παραπάνω:

Κάπως έτσι λοιπόν ο χρόνος κύλησε νεράκι και δίχως να το καταλάβουμε μέχρι τη Σιγκαπούρη, με το κλασσικό κύμα ζέστης και υγρασίας της να μας κοπανάει αμέσως με την άφιξη μας. Η ώρα ήταν περασμένη (λόγω της διαφοράς) και το θαυμαστό αυτό αεροδρόμιο με τους κήπους και τις λιμνούλες με τα ψάρια αρκετά άδειο, δίνοντας μας την ευκαιρία να το χαζέψουμε λίγο πριν μπούμε στο τρενάκι για αλλαγή τερματικού σταθμού:

Το Lounge στο συγκεκριμένο σημείο μπορεί να φαίνεται ωραίο, δεν ήταν όμως τίποτα το ιδιαίτερο σας πληροφορώ. Τουλάχιστον είχε βότκα που ως γνωστόν κάνει το χρόνο να περνάει πολύ πιο ευχάριστα, μασουλώντας παράλληλα μερικά από τα εδέσματα του, Ασιατικά και μη.

Η ώρα κύλησε γοργά, καταφτάνοντας πρωί πλέον προς την πύλη προκειμένου να περάσουμε ακόμη έναν έλεγχο, ότι βαριόμαστε δηλαδή περισσότερο. Υπενθυμίζω (και το βλέπετε κιόλας) πως στο συγκεκριμένο αεροδρόμιο εφαρμόζεται η τρομερή ιδέα του ελέγχου πριν τη πύλη αναχώρησης. Εύγε! Τουλάχιστον ξεμπερδέψαμε γρήγορα και φορτωθήκαμε στο –γεμάτο συνταξιούχους Γάλλους- αεροπλάνο με προορισμό την Καμπότζη:

Τρεις ώρες μετά είχαμε περάσει και τις διαδικασίες βίζας που μας δυσκόλεψαν κάπως τη ζωή ξανακάνοντας εκ νέου ηλεκτρονική δήλωση, παίρνοντας το περιζήτητο αυτοκόλλητο του βασιλείου, αναπνέοντας τον ποθητό φρέσκο, υγρό, Καμποτζιανό αέρα.

Η περιπέτεια ξεκινούσε!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• …

  Go to chapter

  Go
• 23

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 23

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Καιρός ήταν.
Γεννηθήκαμε έτοιμοι!
Εσύ αργείς

 

[ANASTAPAP]

«Holiday in Cambodia» κι άλλες ιστορίες από την Ινδοκίνα

​

Χαρά. Μια μεγάλη και ανείπωτη χαρά. Αυτό είναι το βασικότερο συναίσθημα που αν με ρωτούσε κάποιος θα του έλεγα δίχως δισταγμό ότι με διακατέχει ξεκινώντας την συγγραφή μιας ακόμα ιστορίας, της δεύτερης δικής μου Ασιατικής ιστορίας.

Από πού προκύπτει όμως κάτι τέτοιο; Ίσως από το ίδιο το γεγονός της επιστροφής έξι έτη μετά -και κατόπιν όσων μεσολάβησαν- στην αγαπημένη αυτή γωνιά του πλανήτη που ονομάζεται ευρύτερα «Ινδοκίνα» ,ένα μέρος που πάντα συγκλονίζει με τις δυνατές και ιστορικές εικόνες του τον επισκέπτη, μέρος που είχαμε υποσχεθεί στους εαυτούς μας να επιστρέψουμε, εξερευνώντας όσο γίνεται περισσότερα πράγματα.

Ίσως από την άλλη η χαρά να οφείλεται και στο γεγονός πως ετοιμάζομαι να περιγράψω ένα ταξίδι που αν και είχε αντικειμενικές δυσκολίες όπως μικρό χρονικό διάστημα περάτωσης, δέκα πτήσεις, είσοδο κι έξοδο από τέσσερις χώρες, επιτόπου απαιτητικές εκδρομές, δύσκολες συνθήκες λόγω υπερβολικής ζέστης και υγρασίας κ.α, ολοκληρώθηκε με απόλυτη κατά τη γνώμη μου επιτυχία και σε τελικό συμπέρασμα αυτό είναι που μένει.

Η αλήθεια είναι πως το είχαμε στο μυαλό μας ως σενάριο, συζητώντας το ακόμα από το μακρινό πλέον 2019 που βρεθήκαμε σ’ εκείνα τα μέρη. Είναι από τις περιπτώσεις που πάντα τοποθετείς αόριστα σε μια ταξιδιωτική κουβέντα δίχως να έχεις ψάξει τι παίζει, θέτοντας απλά έναν ταξιδιωτικό στόχο για συγκεκριμένους λόγους, κάτι που νομίζω κάνουμε όλοι μας. Ακριβολογώντας, οι γνωστές αυτές χώρες και πιο συγκεκριμένα πόλεις που επισκεφτήκαμε για να είμαι πιο δίκαιος αποτελούν το ορόσημο νομίζω της περιοχής, οπότε η γέννηση της ιδέας δεν ήταν και πολύ δύσκολη εδώ που τα λέμε.

Η κατάρτιση όμως του πλάνου και ο συνδυασμός όλων αυτών που πρόκειται να εξιστορήσω ήθελε δουλίτσα, καλό ψάξιμο, είχε σε ορισμένα εγχειρήματα αυξημένο κόστος και όπως διαπιστώσαμε για να πραγματοποιηθεί τελικά απαιτούσε ευνοϊκές συγκυρίες και για άλλη μια φορά ιδανικό συγχρονισμό γεγονότων, εισιτηρίων (μιλίων), όπως θα δείτε απ’ το αμέσως επόμενο κεφάλαιο.

Angkor Wat, Cambodia
View attachment 498582

Παλιά μου τέχνη κόσκινο θα πει κανείς, μιας και για κάτι τέτοια τελικά ζούμε και ταξιδεύουμε, καθώς η προετοιμασία πολλές φορές όπως μεταξύ σοβαρού και αστείου λέω αποτελεί το μισό ταξίδι. Πόσο μάλλον όταν όλο αυτό πηγαίνει τελικά κατ’ ευχήν, σε κάνει να χαίρεσαι σαν μικρό παιδί όταν μέρες μετά πραγματοποιείς τον απολογισμό σου.

Kuang Si, Laos
View attachment 498584

Χαρά λοιπόν για το Siem Reap και το τεράστιας σημασίας μνημείο της Καμπότζης που είδαν τα μάτια μας κι αποτελούσε το βασικότερο κίνητρο της εκδρομής, χαρά για την εκπληκτική Luang Prabang στο Λάος και τις γύρω περιοχές του ποταμού Menkong με τις ασύλληπτες φυσικές εικόνες του, χαρά και για την σπουδαία χαοτική μητρόπολη με την παρακμιακή κι όχι μόνο γοητεία που ονομάζεται Bangkok στην Ταϊλάνδη, σ’ ένα τριεθνές ταξίδι που θα μνημονεύουμε σίγουρα για αρκετό καιρό.

Damnoen Saduak, Thailand
View attachment 498585

Δανείζομαι λοιπόν ευθύς αμέσως τον τίτλο απ’ το διάσημο τραγούδι των Dead Kennedys, ξεδιαλέγω τις καλύτερες φωτογραφίες μου, συγκεντρώνω και καταγράφω τις πληροφορίες και προσπαθώντας να μη το ξεχειλώσω αυτή τη φορά (δύσκολο) και λέω να ξεκινήσω, αποφεύγοντας επιφανειακές ιστορικές προσεγγίσεις (συνήθως μέσω wiki) που σιχαίνομαι, για τις δύσκολες αλλά πανέμορφες αυτές χώρες που είχαμε την τύχη να βρεθούμε.
Χώρες τόσο ίδιες σε ορισμένα πράγματα αλλά συνάμα τόσο διαφορετικές, με ξεχωριστή κουλτούρα και ιστορία. Μέχρι και οι -παρόμοιες κατά μία έννοια- σημαίες τους συνηγορούν σε αυτό…

View attachment 498588


Είστε έτοιμοι;

Πανέτοιμοι!

 

[psilos3]

Καιρός ήταν.
Γεννηθήκαμε έτοιμοι!
Εσύ αργείς

Το καλό πράμα αργεί, χρειάζεται υπεμονή!

Πανέτοιμοι!

Πήρα φόρα!

 

[psilos3]

Μην αγνοείς τα σημάδια (για νιοστή φορά)



Όχι, δεν ήταν μόνο το γεγονός πως θέλαμε να κάνουμε κάποιο ταξίδι. Πάντα θέλουμε, δεν αλλάζει αυτό. Ούτε η κοινή μας απόφαση πως ήρθε επιτέλους η ώρα να ξοδέψουμε τα μίλια που με κόπο μαζεύουμε τόσο καιρό, αγοράζοντας ηλεκτρικές σκούπες και μίξερ, ψωνίζοντας σαμπουάν & φυστικοβούτυρα, βάζοντας πετρέλαιο ή με οποιονδήποτε άλλο ευφάνταστο και μη τρόπο.

Υπήρχε η κοινή απόφαση μετά την περσινή εκδρομή μας στο Περού, πως το βλέμμα μας θα πέσει αποκλειστικά στη δεξιά «πλευρά» του χάρτη, έχοντας ξεκάθαρο στόχο την ανατολή. Θέλω Ασία φίλε, είπα σχεδόν επιτακτικά πριν ξεκινήσουμε το ψαχτήρι, μου ‘χει λείψει αυτό το χυμαδιό, μη σου πω και η βρωμιά της, ακόμα και το ποντίκι που περνάει από μπροστά μου των ώρα που τρώω! Πειστικό το επιχείρημα δε λέω, όχι πως ο Νίκος είναι απ’ αυτούς που φέρνουν αντιρρήσεις σε τέτοια πράγματα…

Κάπως έτσι ξεκίνησε λοιπόν το καλοκαίρι του 2024 άλλη μια διαδικασία αναζήτησης, ή καλύτερα καψίματος θα έλεγα, αυτού ακριβώς που λατρεύουμε και μη σας πω προσδοκούμε κιόλας, ένα βήμα πίσω όμως αυτή τη φορά καθώς το πρώτο μέλημα μας ήταν να βρούμε προορισμό. Όπως γνωρίζετε θαρρώ οι περισσότεροι, η αναζήτηση μακρινών εισιτηρίων με εξαργύρωση μιλίων είναι μια πολύπλοκη διαδικασία που απαιτεί καλή έρευνα και πολλές φορές τύχη ή απλά φώτιση προκειμένου να σου έρθει η κατάλληλη ιδέα στο δαιδαλώδες σύστημα προορισμών που προσφέρει.

Ήταν 20 του Σεπτέμβρη, με το ραντεβού μας να δίνεται στο σαλόνι υποδοχής της Aegean στη Θεσσαλονίκη, όπου πίνοντας ποτάκια ξεκινήσαμε να μελετάμε τις εισηγήσεις μας, περιμένοντας παράλληλα την βραδινή πτήση για Ηράκλειο προκειμένου να γράψουμε ακόμα ένα καλοκαιρινό τριήμερο σ’ έναν αδελφικό μου φίλο που ζει και εργάζεται στα Μάλια.

• Βρήκες τίποτα καλό;
• Έχω υπεραναλύσει τις πτήσεις από & προς Ιαπωνία, βγαίνει άκρη. Εσύ;
• Το ίδιο, μόνο που κοιτούσα με αναχώρηση τη Θεσσαλονίκη. Επίσης βρήκα και για Κίνα, με λιγότερο κόστος σε φόρους.
• Ωραία ιδέα, τι τελικά σκέφτεσαι να κάνουμε για να ψάξουμε καλύτερα;
• Δε ξέρω φίλε, μου αρέσουν και με μπερδεύουν όμως όλα, γι’ αυτό βρήκα και μια τρίτη εναλλακτική πρόταση.
• Για πες;
• Αναχώρηση από Κωνσταντινούπολη, προορισμός η Καμπότζη κι επιστροφή από Ταϊλάνδη, με εξευτελιστικούς μάλιστα φόρους. Θυμάσαι πόσες φορές το έχουμε συζητήσει αυτό το σενάριο έτσι;
• Εννοείται, όλα είναι καλά, ας πιούμε τις τσικουδιές μας στην Κρήτη το ΣΚ και το βλέπουμε.

Όπως καταλαβαίνετε όλα τα σενάρια ήταν πολύ θελκτικά στα μάτια μας, το μπέρδεμα όμως είχε γίνει μεγαλύτερο αδυνατώντας να κατασταλάξουμε, όσο κι αν το συζητήσαμε τις επόμενες ώρες, κλίνοντας περισσότερο προς Ιαπωνία μεριά. Ήταν απλά από ‘κείνες τις στιγμές που με κάποιο τρόπο -ο οποίος συνήθως δε βασίζεται σε καμία λογική- περιμένεις μια ένδειξη, μια κατεύθυνση, ή καλύτερα όπως αρέσκομαι να λέω ένα σημάδι.

Παιχνίδι της μοίρας, ανώτερη δύναμη του καλού θεούλη των ταξιδιωτών, αυθυποβολή ή κάτι άλλο; Δε ξέρω και δεν έχει σημασία, αυτό που μετράει είναι πως συνέβη για άλλη μια φορά έτσι ώστε να μη το αγνοήσουμε, ξεδιαλύνοντας τη σκέψη και την αναποφασιστικότητα στην οποία είχαμε περιέλθει. Ήταν η επόμενη κιόλας μέρα, το απόγευμα περιμένοντας τον Κώστα να σχολάσει από τη δουλειά του.

• Ψηλέ πλάκωσε κόσμος, σε κανένα μισάωρο σχολάω κι ετοιμάζομαι να πάμε για φαγητό και ρακές.
• Με την ησυχία σου φίλε, εμείς έτσι κι αλλιώς τουρίστες είμαστε, θα πάμε να πιούμε μια μπύρα εδώ πιο κάτω σε μια ωραία παμπ που ανακαλύψαμε και θα σε περιμένουμε.
• Που θα πάτε ρε μαλάκες, στην παμπ της Καμποτζιανής;
• Ορίστε; Πως το πες αυτό;
• Ναι ρε, αυτήν εδώ πιο κάτω λέτε την ξέρω. Μια κοπέλα απ’ την Καμπότζη την έχει, προφανώς μετανάστρια μαζί με τον Ευρωπαίο άντρα της.

Κοιταχτήκαμε με το Νίκο για ένα δευτερόλεπτό και χαμογελάσαμε. Ήταν αρκετό, δε χρειάστηκε να πούμε ούτε κουβέντα καθώς μετά από τόσα χρόνια συνεννοούμαστε σε άλλο επίπεδο. Η απόφαση είχε παρθεί κι εμείς δεν είχαμε σχεδόν καμία συμμετοχή σ’ αυτό. Το πεπρωμένο βλέπετε…

Ούτε 24 ώρες μετά είμασταν κιόλας έτοιμοι για το επόμενο αποφασιστικό βήμα, έχοντας μπροστά μας άλλους έξι μήνες να διαμορφώσουμε την εκδρομή όπως θέλουμε.
Η δουλειά έγινε γρήγορα, όπως έπρεπε κι όπως σας έχω πει πολλάκις κινδυνεύοντας να χαρακτηριστώ γραφικός:

«Το καλύτερο ταξίδι είναι αυτό που κλείνεται όταν βρίσκεσαι ήδη σε ταξίδι».

Πόσο μάλλον σ’ ένα παραδοσιακό καφενείο της Κρήτης, πίνοντας παγωμένες μπυρίτσες. Υπάρχει καλύτερος τρόπος;

Ο κύβος ερρίφθη!

 

[varioAthens]

Κι αναρωτιομουν γιατι αυτο το αψηλο παληκαρι δεν εχει ξεκινησει τοσο καιρο την ιστορια την ασιατική!!! Για παμε!!!

 

[psilos3]

Κι αναρωτιομουν γιατι αυτο το αψηλο παληκαρι δεν εχει ξεκινησει τοσο καιρο την ιστορια την ασιατική!!! Για παμε!!!

Μόνο οι φωτογραφίες και η επεξεργασία τους μου έφαγαν πόσες μέρες, χώρια το γραπτό που μου πήρε πάνω από μήνα να ολοκληρώσω και να μου μένουν μόνο διορθώσεις... Για να δούμε.

 

[psilos3]

Η προσεκτική και ιδιαίτερη προετοιμασία



Το καλό με την κράτηση σε βάθος εξαμήνου ήταν πως υπήρχε άφθονος χρόνος, οπότε έχοντας τα εισιτήρια στα χέρια μπορούσαμε να μελετήσουμε με την ησυχία μας και να προσαρμόσουμε το ταξίδι όπως θέλαμε κι όπως ήταν καλύτερα εφικτό μέσα στις μέρες που είχαμε στη διάθεση μας.

Μιας που είπα για εισιτήρια ας ξεκινήσω από αυτό γιατί δε το διευκρίνισα επακριβώς έως τώρα. Κόστισε 90.000 μίλια Star Alliance έκαστος συν 56€ φόρων, σ’ ένα πολύ καλή όπως ψάξαμε ανταλλαγή (δε ξέρω αν συμφωνείτε οι πιο έμπειροι), μιας και το αντίστοιχο εισιτήριο της Singapore Airlines με την οποία ταξιδέψαμε είχε κόστος πάνω από 1150€ κανονικά. Αφετηρία ήταν το αεροδρόμιο IST της Κωνσταντινούπολης, όπου μέσω Σιγκαπούρης θα προσγειωνόμασταν στο SAI του Σιεμ Ρεπ της Καμπότζης. Επιστροφή πάλι μέσω Σιγκαπούρης, αυτή τη φορά όμως από το BKK της Μπανγκόκ στην Ταϊλάνδη.

Ένα ακόμη μεγάλο πλεονέκτημα της κράτησης αυτής που θα διευκόλυνε πολύ τις μικρές ή μεγάλες αναμονές μας, ήταν η χρυσή βαθμίδα του Νίκου που μας έδινε πρόσβαση σε όλα τα διαθέσιμα σαλόνια. Είναι εντελώς διαφορετικό το ταξίδι έτσι.

Η πτήση από/προς την Κωνσταντινούπολη ήταν ξεχωριστή υπόθεση για τον καθένα μας εφόσον είχαμε διαφορετική αφετηρία, κόστισε όμως σχεδόν ισάξια λίγο πάνω από 150€, εκμεταλλευόμενοι την προσφορά που έτρεχε τον Σεπτέμβρη του 2024 και κάποια κουπόνια της Aegean.

Αεροπορικά εισιτήρια αφορούσε και το τρίτο μας μέλημα για τα ενδο-Ασιατικά αυτή τη φορά, ειδικότερα από τη στιγμή που γνωρίζαμε πως οι πτήσεις μεταξύ των πόλεων που θα επισκεπτόμασταν ήταν λίγες και σε μια περίπτωση μονοπωλιακές. Πιο συγκεκριμένα η πτήση της Vietnam Airlines από το Σιεμ Ρεπ προς το αεροδρόμιο LPQ στο Λάος μας πόνεσε στάζοντας 170€ κατ’ άτομο, με την αντίστοιχη της Bangkok Airways από τη Λουάνγκ Πραμπάνγκ προς το BKK της Μπανγκόκ να κοστίζει περί τα 100€, αμφότερες με αποσκευή μιας και τα κιλά που έδιναν στον οικονομικό ναύλο προσωπικό αντικείμενο ήταν για γέλια. Οι κρατήσεις αυτές πραγματοποιήθηκαν πέντε μήνες πριν το ταξίδι κι όπως συμπεράναμε παρακολουθώντας τις τιμές πράξαμε σοφά κλείνοντας τες νωρίς, μιας και συνέχιζαν την ανοδική τάση τους με το πέρασμα των μηνών.

(Οι δέκα πτήσεις μου)

Σειρά είχαν οι κρατήσεις των καταλυμάτων, που τη φορά αυτή έγιναν αποκλειστικά μέσω της πλατφόρμας booking μέσα στον Νοέμβριο του 2024. Τέσσερα βράδια στο «Home Indochine D'angkor Hotel» στη Σιεμ Ρεπ και τιμή 135$, τρία βράδια στο «Sabai Sabai Luang Prabang Hostel» στην Λουάνγ Πραμπάνγκ με τιμή 105$, κι άλλα τρία στο «Samsen Street Hotel» της Μπανγκόκ με κόστος 120$. Όχι κι άσχημα λοιπόν, με συνολική τιμή περίπου 155€ για τον καθένα μας για διαμονή σε ιδιωτικό δωμάτιο με κλιματισμό (πολύ βασικό), πρωινό (εξίσου), καθώς και πισίνα στο καθένα που θα καταλάβετε στην εξιστόρηση πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε τελικά. Η Ασία όσο κι αν ακρίβυνε κι αυτή κρατάει κάποια δεδομένα:

(οι θέσεις των ξενοδοχείων στο κέντρο των πόλεων)


Για μένα υπήρχε και μια επιπλέον κράτηση καθώς θεώρησα σκόπιμο να διανυκτερεύσω στην Κωνσταντινούπολη παρά στην Αθήνα με μεγαλύτερη ταλαιπωρία, κρατώντας ένα δωμάτιο στην περιοχή Arnavutköy με το όνομα «Meshk Airport Hotel» σε τιμή 25€ μόνο.



Εισιτήρια είχαμε, διαμονή είχαμε, τι άλλο έμενε; Μα φυσικά οι βίζες σε δύο από τις τρεις χώρες (εξαιρείται η Ταϊλάνδη που δε χρειαζόταν) με τη διαδικασία να είναι προαπαιτούμενη τουλάχιστον για την Καμπότζη, ένα μήνα πριν το ταξίδι μέσω της σελίδας «www.evisa.gov.kh» και κόστος 52€ και για τους δύο. Από την άλλη το Λάος μας χορήγησε Visa νωρίτερα, επίσης μέσω της επίσημης ιστοσελίδας του «laoevisa.gov.la» σε διπλάσιο κόστος, 110€ μαζί. Πολύ ωραία τα έγγραφα που λάβαμε, είχα την προσδοκία να κολληθούν και στο διαβατήριο όπως ανάλογα είχε συμβεί στο Βιεντάμ, κάτι που δυστυχώς δεν έγινε.



Σειρά είχαν τα αξιοθέατα και οι δραστηριότητες που είχαμε κατά νου και θα αναλύσω στα επιμέρους κεφάλαια για να μη μακρύνω περισσότερο αυτό. Πρέπει όμως να αναφερθώ στο αποκορύφωμα ίσως της εκδρομής που δεν ήταν άλλο από την επίσκεψη στο Angkor Wat, όπου με βαριά καρδιά και κατόπιν σκέψης κλείσαμε ημερήσιο εισιτήριο κόστους 37$ μέσω της επίσημης ιστοσελίδας «www.angkorenterprise.gov.kh» ,που σου επιτρέπει να κάνεις κράτηση το πολύ ένα μήνα πριν. Στην ίδια σελίδα, μπορείς μάλιστα να δεις και τη μέτρηση επισκεψιμότητας του μνημείου από την αρχή του έτους!

Ένα ακόμη ζήτημα για το οποίο δε θέλαμε να σπαταλήσουμε χρόνο ήταν οι μετακινήσεις από τα αεροδρόμια προς τα ξενοδοχεία και αντίστροφα, ειδικά στην Σιεμ Ρεπ και την Μπανγκόκ που οι αποστάσεις ήταν ιδιαίτερα μεγάλες. Κράτηση μέσω booking κι εδώ για ταξί αεροδρομίου με κόστη 58€, 34€ και 31€ μετ’ επιστροφής και για τις τρεις περιπτώσεις.

Εφόσον είχαν δρομολογηθεί τα περισσότερα ψάξαμε τον τελευταίο μήνα και για τα υπόλοιπα διαδικαστικά, ξεκινώντας από την προληπτική ασφάλεια υγείας, μέσω της Mondial Assistance αυτή τη φορά με κόστος περί τα 52€ κατ’ άτομο. Μια που έπιασα τα της υγείας, να πω ότι απ’ όσο είχα ψάξει κανένα κράτος από τα τρία δεν είχε την απαίτηση για κάποιο εμβόλιο, βρήκα όμως την ευκαιρία μετά από επίσκεψη σ’ ένα γιατρό του ΕΟΠΥ να γράψω και να ανανεώσω αυτό του τετάνου, αλλά να κάνω και ένα τεστ αντισωμάτων για να δω αν χρειαστεί να γίνει το ίδιο με αυτά της ηπατίτιδάς.

Να πω επίσης ότι το μικρό φαρμακείο που κουβαλάω σε τέτοια ταξίδια εμπλουτίστηκε αυτή τη φορά με βιταμίνες αλλά και δύο πολύ βασικά ακόμη προϊόντα, ένα αντηλιακό υψηλού δείκτη προστασίας και του συγκεκριμένου δυνατού και πολύ καλού αντικουνουπικού σπρέι. Άκρως απαραίτητα και τα δύο από την αρχή έως το τέλος της εκδρομής!



Απαραίτητα ήταν και τα δολάρια που μας έκοψε κι αγοράσαμε μερικές ημέρες πριν την αναχώρηση μας, μιας και οι κάρτες σε κάτι τέτοια μέρη συνήθως δε φτουράνε, κάτι που θα διαπιστώναμε με κακό τρόπο. Συν τοις άλλοις ήμασταν ενήμεροι πως το συγκεκριμένο νόμισμα χρησιμοποιείται για συναλλαγές τουλάχιστον στην Καμπότζη (τελικά και στις άλλες δύο) οπότε η ανταλλαγή τελικά κρίθηκε ακόμη πιο χρήσιμη.

Τέλος όσον αφορά την πρόσβαση στο ίντερνετ μέσω δεδομένων κινητής θα το βλέπαμε επιτόπου και θα σας αναφέρω τι λύση βρήκαμε σε κάθε κεφάλαιο κατά την άφιξη μας στις χώρες, μιας και δε διαθέτουμε τηλέφωνα με esim. Τους αντάπτορες φόρτισης μια φορά τσάμπα τους κουβάλησα καθώς δεν χρειάστηκαν πουθενά πέρα από το αεροπλάνο ίσως σε περίπτωση που χρειαστεί κανείς να φορτίσει φορητό υπολογιστή.

Θεωρώντας πως είχαμε κάνει ότι μπορούσαμε αναφορικά με την προετοιμασία, ήμασταν πλέον έτοιμοι για την επιστροφή μας στην Ασία, συμπληρώνοντας όπως πάντα τον ηλεκτρονικό χάρτη διαβάζοντας Travelstories:

(οι σημαδεμένες περιοχές με τα σημεία ενδιαφέροντος)


Για την ακρίβεια ανυπομονούσαμε!








*Πολλές ευχαριστίες κάπου εδώ σε @Kyriakao για τις πάντα σωστές συμβουλές του, @misha19 για την ιδέα του μέσω της ιστορίας του, @poised για ευνόητους λόγους Ασιατικής καταγραφής και φυσικά @erodios που διάβασα την ιστορία του παράλληλα με τη συγγραφή της δικής μου για το Περού και με έψησε υποσυνείδητα, καθώς όμως και όλους τους γράφοντες όλα αυτά τα χρόνια που διευκολύνουν με τον τρόπο τους το έργο μας.

 

[IrisAthens]

Τι ωραία αρχή! Dead Kennedys και έκρηξη χαράς! Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[psilos3]

Τι ωραία αρχή! Dead Kennedys και έκρηξη χαράς!

Σ' ευχαριστώ πολύ, αν και συνήθως αυτά τα δύο δε πάνε μαζί, αλλά για τις ανάγκες της ιστορίας όλα γίνοναι...

Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

Από ΄δω και πέρα ξεκινάνε τα καλά.

 

[Vicks]

«Holiday in Cambodia» κι άλλες ιστορίες από την Ινδοκίνα

​

Χαρά. Μια μεγάλη και ανείπωτη χαρά. Αυτό είναι το βασικότερο συναίσθημα που αν με ρωτούσε κάποιος θα του έλεγα δίχως δισταγμό ότι με διακατέχει ξεκινώντας την συγγραφή μιας ακόμα ιστορίας, της δεύτερης δικής μου Ασιατικής ιστορίας.

Από πού προκύπτει όμως κάτι τέτοιο; Ίσως από το ίδιο το γεγονός της επιστροφής έξι έτη μετά -και κατόπιν όσων μεσολάβησαν- στην αγαπημένη αυτή γωνιά του πλανήτη που ονομάζεται ευρύτερα «Ινδοκίνα» ,ένα μέρος που πάντα συγκλονίζει με τις δυνατές και ιστορικές εικόνες του τον επισκέπτη, μέρος που είχαμε υποσχεθεί στους εαυτούς μας να επιστρέψουμε, εξερευνώντας όσο γίνεται περισσότερα πράγματα.

Ίσως από την άλλη η χαρά να οφείλεται και στο γεγονός πως ετοιμάζομαι να περιγράψω ένα ταξίδι που αν και είχε αντικειμενικές δυσκολίες όπως μικρό χρονικό διάστημα περάτωσης, δέκα πτήσεις, είσοδο κι έξοδο από τέσσερις χώρες, επιτόπου απαιτητικές εκδρομές, δύσκολες συνθήκες λόγω υπερβολικής ζέστης και υγρασίας κ.α, ολοκληρώθηκε με απόλυτη κατά τη γνώμη μου επιτυχία και σε τελικό συμπέρασμα αυτό είναι που μένει.

Η αλήθεια είναι πως το είχαμε στο μυαλό μας ως σενάριο, συζητώντας το ακόμα από το μακρινό πλέον 2019 που βρεθήκαμε σ’ εκείνα τα μέρη. Είναι από τις περιπτώσεις που πάντα τοποθετείς αόριστα σε μια ταξιδιωτική κουβέντα δίχως να έχεις ψάξει τι παίζει, θέτοντας απλά έναν ταξιδιωτικό στόχο για συγκεκριμένους λόγους, κάτι που νομίζω κάνουμε όλοι μας. Ακριβολογώντας, οι γνωστές αυτές χώρες και πιο συγκεκριμένα πόλεις που επισκεφτήκαμε για να είμαι πιο δίκαιος αποτελούν το ορόσημο νομίζω της περιοχής, οπότε η γέννηση της ιδέας δεν ήταν και πολύ δύσκολη εδώ που τα λέμε.

Η κατάρτιση όμως του πλάνου και ο συνδυασμός όλων αυτών που πρόκειται να εξιστορήσω ήθελε δουλίτσα, καλό ψάξιμο, είχε σε ορισμένα εγχειρήματα αυξημένο κόστος και όπως διαπιστώσαμε για να πραγματοποιηθεί τελικά απαιτούσε ευνοϊκές συγκυρίες και για άλλη μια φορά ιδανικό συγχρονισμό γεγονότων, εισιτηρίων (μιλίων), όπως θα δείτε απ’ το αμέσως επόμενο κεφάλαιο.

Angkor Wat, Cambodia
View attachment 498582

Παλιά μου τέχνη κόσκινο θα πει κανείς, μιας και για κάτι τέτοια τελικά ζούμε και ταξιδεύουμε, καθώς η προετοιμασία πολλές φορές όπως μεταξύ σοβαρού και αστείου λέω αποτελεί το μισό ταξίδι. Πόσο μάλλον όταν όλο αυτό πηγαίνει τελικά κατ’ ευχήν, σε κάνει να χαίρεσαι σαν μικρό παιδί όταν μέρες μετά πραγματοποιείς τον απολογισμό σου.

Kuang Si, Laos
View attachment 498584

Χαρά λοιπόν για το Siem Reap και το τεράστιας σημασίας μνημείο της Καμπότζης που είδαν τα μάτια μας κι αποτελούσε το βασικότερο κίνητρο της εκδρομής, χαρά για την εκπληκτική Luang Prabang στο Λάος και τις γύρω περιοχές του ποταμού Menkong με τις ασύλληπτες φυσικές εικόνες του, χαρά και για την σπουδαία χαοτική μητρόπολη με την παρακμιακή κι όχι μόνο γοητεία που ονομάζεται Bangkok στην Ταϊλάνδη, σ’ ένα τριεθνές ταξίδι που θα μνημονεύουμε σίγουρα για αρκετό καιρό.

Damnoen Saduak, Thailand
View attachment 498585

Δανείζομαι λοιπόν ευθύς αμέσως τον τίτλο απ’ το διάσημο τραγούδι των Dead Kennedys, ξεδιαλέγω τις καλύτερες φωτογραφίες μου, συγκεντρώνω και καταγράφω τις πληροφορίες και προσπαθώντας να μη το ξεχειλώσω αυτή τη φορά (δύσκολο) και λέω να ξεκινήσω, αποφεύγοντας επιφανειακές ιστορικές προσεγγίσεις (συνήθως μέσω wiki) που σιχαίνομαι, για τις δύσκολες αλλά πανέμορφες αυτές χώρες που είχαμε την τύχη να βρεθούμε.
Χώρες τόσο ίδιες σε ορισμένα πράγματα αλλά συνάμα τόσο διαφορετικές, με ξεχωριστή κουλτούρα και ιστορία. Μέχρι και οι -παρόμοιες κατά μία έννοια- σημαίες τους συνηγορούν σε αυτό…

View attachment 498588


Είστε έτοιμοι;

Τι λες τώρα! Πανέτοιμοι!

 

[panlek30]

Μόνο οι φωτογραφίες και η επεξεργασία τους μου έφαγαν πόσες μέρες

Ψηλε τις παραεπεξεργάζεσαι θα έλεγα και χάνουν παρα προσθέτουν (ταπεινη μου γνώμη). Αναμένω με αγωνια τη συνέχεια..