psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.503
- Likes
- 59.912
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Μην αγνοείς τα σημάδια (για νιοστή φορά)
- Η προσεκτική και ιδιαίτερη προετοιμασία
- SKG – ATH – IST – SIN – SAI. Μια μικρή Οδύσσεια
- Επιτέλους Ασία!
- Τα «πλωτά» χωριά της Καμπότζης
- Ηλιοβασίλεμα στη λίμνη & πίσω στη βάση
- Ανακαλύπτοντας το θαύμα των Χμερ
- Ώρα Angkor Wat
- Εξερευνώντας το Krong Siem Reap
- Καμπότζη, για λίγο ακόμα
- Πάμε για αλλαγή χώρας;
- Τα μαγικά τοπία του Λάος
- Δειλινό στον ποταμό Mekong!
- Ανακαλύπτοντας την Luang Prabang
- Στη σκιά του Βούδα
- Τι γίνεται, πάλι πετάμε;
- Στην πλωτή αγορά και το τρένο
- Η άλλη όψη της πόλης
- Λίγοι (λέμε τώρα) ακόμα ναοί…
- Πλέοντας την Bangkok
- Ασία κιόλας τέλος
- Απολογισμός & συμπεράσματα
Δειλινό στον ποταμό Mekong!
Η μέρα μας είχε δώσει πολλά, γνωρίζαμε όμως πως δεν έχει ακόμη τελειώσει, επιφυλάσσοντας μας περισσότερα και εικόνες που δε χορταίναμε να βλέπουμε.
Εικόνες τέτοιες όπως αυτές που κράτησε ο φακός της φωτογραφικής μου μηχανής την ώρα που επιστρέφαμε μέσω της μικρής ξύλινης γέφυρας – προβλήτας προς το πλοίο:
Τα παιδιά του χωριού να γελούν, να παίζουν αμέριμνα και να βουτάνε στα νερά του ποταμού, έχοντας μάλιστα στην παρέα τους λίγο μετά κι έναν νεροβούβαλο (!), εικόνες που θα μείνουν χαραγμένες για πάντα στη μνήμη και την καρδιά μου. Ο ζωοδότης ποταμός Mekong και τα χωριά του!
Απέμενε περίπου μια ώρα γαλήνιας πλεύσης στα νερά του, που ο ξεναγός μας θα φρόντιζε να γίνει καλύτερη έχοντας κρατήσει μερικές παγωμένες για να τις πιούμε όπως πρέπει, συνοδείας τηγανιτής μπανάνας, ενός πολύ ωραίου μεζέ που θα έμελλε ν’ αγοράσουμε κιόλας στη συνέχεια της εκδρομής:
Ένα μυθικό ηλιοβασίλεμα μας περίμενε κατά τη διάρκεια, μια μικρή ακόμα γεύση από τις ομορφιές αυτής εδώ της χώρας, οι κάτοικοι της οποίας δε στερούνται βεβαίως εξυπνάδας και πατεντών, ακόμα και στο τιμόνι του σκάφους:
Ευχαριστούμε για όλα Mister Pong που σ’ αρέσει και το μούσι μου επειδή εσείς δεν έχετε (έτσι είπε γελώντας). Άμα το κόψω θα στο στείλω πακέτο.
Καλή αντάμωση!
Ήταν περασμένες έξι όταν και πιάναμε τις ακτές της πόλης, όπου υπήρχε η επιλογή για όσους το επιθυμούν να γυρίσουν με τα λεωφορεία του πρακτορείου στα καταλύματα τους:
Όχι εμείς όμως, που συμφωνήσαμε χωρίς δισταγμό να επιστρέψουμε με το πόδι κι ότι βρούμε. Σιγά την απόσταση εδώ που τα λέμε:
Εξάλλου η περιοχή αυτή και ο παραλιακός δρόμος «Khem Khong» με τα διάσημα καφέ και τα εστιατόρια του είχαν πολλά να πουν, φωτογραφικά και μη:
Αυτή είναι η Luang Prabang, ένα τυχαίο δειλινό του Μαρτίου ενός τυχαίου έτους πλάι απ’ τον ποταμό:
Χωρίς να θέλουμε κάπου να καθίσουμε στρίψαμε προς τον κεντρικότερο Sisavangvong με σκοπό να συνεχίσουμε τη βόλτα μας, έναν δρόμο που τέτοια ώρα συγκέντρωνε σαφώς μεγαλύτερο ενδιαφέρον:
Ο Σουηδός υπεύθυνος στο Manola μας έπιασε πάλι τη συζήτηση και μας παρέπεμψε στο μενού, με σκοπό να δοκιμάσουμε δύο συγκεκριμένα pint που είχε σε προσφορά εκείνη την ώρα.
Δε του χαλάσαμε το χατίρι, καλά όχι ότι θέλαμε και πολύ ψήσιμο εδώ που τα λέμε, μεταξύ μας τώρα μη κοροϊδευόμαστε:
Πριν τα κουνούπια μας αποδεκατίσουν εντελώς αποφασίσαμε να γυρίσουμε προς το Hostel για να γίνουμε λίγο άνθρωποι, περνώντας βεβαίως από τη νυχτερινή αγορά και πάλι που βρίσκεται όπως έχω πει στον ίδιο δρόμο, με σκοπό αν βρούμε κάτι που μας αρέσει ν΄ αγοράσουμε να κάνουμε στάση:
Τελικά το μόνο που βρήκαμε ήταν κάτι λευκές BeerLao στο ψυγείο του Hostel που σε συνδυασμό με μια βουτιά στην πισίνα θα ήταν ότι έπρεπε, όμως επειδή δε ξέρω αν σας το είπα πως δεν είμαστε τέτοιοι τύποι, τις αφήσαμε κατά μέρος…
Η ώρα είχε εξάλλου περάσει κι εμείς έπρεπε να βγούμε και πάλι έξω μιας και δεν ήταν κι ατελείωτη η νύχτα στη Luang Prabang όπως γνωρίζαμε από την προηγούμενη, αρχής γενομένης από το γνωστό και καταπληκτικό «στενάκι» απέναντι από την αγορά όπου θα κάναμε στάση για φαγητό μιας και παραδόξως πάλι είχε κόψει η λόρδα:
Εδώ ψηλέ μου δεν έχει αστεία, αν δε φας με ξυλάκι θα μείνεις νηστικός. Πάλι καλά που το ρύζι του Λάος «κολλάει» και μπορείς να το βουτήξεις μ’ ευκολία στην εξαίρετη και πολύ καυτερή σάλτσα, όπως εξίσου και τα ζουμερά ψητά σερβιρισμένα σε φύλλα μπανάνας:
Σηκωθήκαμε σκασμένοι όπως μπορείτε εύλογα να αντιληφθείτε, δε κάναμε όμως παρά λίγα μόνο βήματα μιας και το έμπειρο μάτι του Νίκου είχε κάνει και πάλι το θαύμα του, ανακαλύπτοντας το «Soodsoi mini bar» στο τέλος του στενού.
Ακόμα ένα υπαίθριο μικρό μπαράκι από τα πολλά της εκδρομής, όπου αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε τα τοπικά αποστάγματα υπό τη μορφή κοκτέιλ, αρκετά χωνευτικού τολμώ να δηλώσω. Ωραία ατμόσφαιρα, εξαιρετικά φιλικός ιδιοκτήτης και πελάτες απ’ όλες τις μεριές του πλανήτη:
Η τελευταία στάση της βραδιάς έγινε πάλι στο ήδη διάσημο «ร้านกาแฟคูณทะวี» ,αρκετά πιο πολυσύχναστο σε σχέση με το περασμένο βράδυ καθώς ήταν και λίγο πιο νωρίς, όπου δοκιμάσαμε και την πράσινη εκδοχή με παγάκια (!) της Beerlao.
Όσο πάει γίνεται καλύτερο, όπως και όλη η εκδρομή…
Η μέρα μας είχε δώσει πολλά, γνωρίζαμε όμως πως δεν έχει ακόμη τελειώσει, επιφυλάσσοντας μας περισσότερα και εικόνες που δε χορταίναμε να βλέπουμε.
Εικόνες τέτοιες όπως αυτές που κράτησε ο φακός της φωτογραφικής μου μηχανής την ώρα που επιστρέφαμε μέσω της μικρής ξύλινης γέφυρας – προβλήτας προς το πλοίο:
Τα παιδιά του χωριού να γελούν, να παίζουν αμέριμνα και να βουτάνε στα νερά του ποταμού, έχοντας μάλιστα στην παρέα τους λίγο μετά κι έναν νεροβούβαλο (!), εικόνες που θα μείνουν χαραγμένες για πάντα στη μνήμη και την καρδιά μου. Ο ζωοδότης ποταμός Mekong και τα χωριά του!
Απέμενε περίπου μια ώρα γαλήνιας πλεύσης στα νερά του, που ο ξεναγός μας θα φρόντιζε να γίνει καλύτερη έχοντας κρατήσει μερικές παγωμένες για να τις πιούμε όπως πρέπει, συνοδείας τηγανιτής μπανάνας, ενός πολύ ωραίου μεζέ που θα έμελλε ν’ αγοράσουμε κιόλας στη συνέχεια της εκδρομής:
Ένα μυθικό ηλιοβασίλεμα μας περίμενε κατά τη διάρκεια, μια μικρή ακόμα γεύση από τις ομορφιές αυτής εδώ της χώρας, οι κάτοικοι της οποίας δε στερούνται βεβαίως εξυπνάδας και πατεντών, ακόμα και στο τιμόνι του σκάφους:
Ευχαριστούμε για όλα Mister Pong που σ’ αρέσει και το μούσι μου επειδή εσείς δεν έχετε (έτσι είπε γελώντας). Άμα το κόψω θα στο στείλω πακέτο.
Καλή αντάμωση!
Ήταν περασμένες έξι όταν και πιάναμε τις ακτές της πόλης, όπου υπήρχε η επιλογή για όσους το επιθυμούν να γυρίσουν με τα λεωφορεία του πρακτορείου στα καταλύματα τους:
Όχι εμείς όμως, που συμφωνήσαμε χωρίς δισταγμό να επιστρέψουμε με το πόδι κι ότι βρούμε. Σιγά την απόσταση εδώ που τα λέμε:
Εξάλλου η περιοχή αυτή και ο παραλιακός δρόμος «Khem Khong» με τα διάσημα καφέ και τα εστιατόρια του είχαν πολλά να πουν, φωτογραφικά και μη:
Αυτή είναι η Luang Prabang, ένα τυχαίο δειλινό του Μαρτίου ενός τυχαίου έτους πλάι απ’ τον ποταμό:
Χωρίς να θέλουμε κάπου να καθίσουμε στρίψαμε προς τον κεντρικότερο Sisavangvong με σκοπό να συνεχίσουμε τη βόλτα μας, έναν δρόμο που τέτοια ώρα συγκέντρωνε σαφώς μεγαλύτερο ενδιαφέρον:
Ο Σουηδός υπεύθυνος στο Manola μας έπιασε πάλι τη συζήτηση και μας παρέπεμψε στο μενού, με σκοπό να δοκιμάσουμε δύο συγκεκριμένα pint που είχε σε προσφορά εκείνη την ώρα.
Δε του χαλάσαμε το χατίρι, καλά όχι ότι θέλαμε και πολύ ψήσιμο εδώ που τα λέμε, μεταξύ μας τώρα μη κοροϊδευόμαστε:
Πριν τα κουνούπια μας αποδεκατίσουν εντελώς αποφασίσαμε να γυρίσουμε προς το Hostel για να γίνουμε λίγο άνθρωποι, περνώντας βεβαίως από τη νυχτερινή αγορά και πάλι που βρίσκεται όπως έχω πει στον ίδιο δρόμο, με σκοπό αν βρούμε κάτι που μας αρέσει ν΄ αγοράσουμε να κάνουμε στάση:
Τελικά το μόνο που βρήκαμε ήταν κάτι λευκές BeerLao στο ψυγείο του Hostel που σε συνδυασμό με μια βουτιά στην πισίνα θα ήταν ότι έπρεπε, όμως επειδή δε ξέρω αν σας το είπα πως δεν είμαστε τέτοιοι τύποι, τις αφήσαμε κατά μέρος…
Η ώρα είχε εξάλλου περάσει κι εμείς έπρεπε να βγούμε και πάλι έξω μιας και δεν ήταν κι ατελείωτη η νύχτα στη Luang Prabang όπως γνωρίζαμε από την προηγούμενη, αρχής γενομένης από το γνωστό και καταπληκτικό «στενάκι» απέναντι από την αγορά όπου θα κάναμε στάση για φαγητό μιας και παραδόξως πάλι είχε κόψει η λόρδα:
Εδώ ψηλέ μου δεν έχει αστεία, αν δε φας με ξυλάκι θα μείνεις νηστικός. Πάλι καλά που το ρύζι του Λάος «κολλάει» και μπορείς να το βουτήξεις μ’ ευκολία στην εξαίρετη και πολύ καυτερή σάλτσα, όπως εξίσου και τα ζουμερά ψητά σερβιρισμένα σε φύλλα μπανάνας:
Σηκωθήκαμε σκασμένοι όπως μπορείτε εύλογα να αντιληφθείτε, δε κάναμε όμως παρά λίγα μόνο βήματα μιας και το έμπειρο μάτι του Νίκου είχε κάνει και πάλι το θαύμα του, ανακαλύπτοντας το «Soodsoi mini bar» στο τέλος του στενού.
Ακόμα ένα υπαίθριο μικρό μπαράκι από τα πολλά της εκδρομής, όπου αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε τα τοπικά αποστάγματα υπό τη μορφή κοκτέιλ, αρκετά χωνευτικού τολμώ να δηλώσω. Ωραία ατμόσφαιρα, εξαιρετικά φιλικός ιδιοκτήτης και πελάτες απ’ όλες τις μεριές του πλανήτη:
Η τελευταία στάση της βραδιάς έγινε πάλι στο ήδη διάσημο «ร้านกาแฟคูณทะวี» ,αρκετά πιο πολυσύχναστο σε σχέση με το περασμένο βράδυ καθώς ήταν και λίγο πιο νωρίς, όπου δοκιμάσαμε και την πράσινη εκδοχή με παγάκια (!) της Beerlao.
Όσο πάει γίνεται καλύτερο, όπως και όλη η εκδρομή…
Last edited by a moderator:
