psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.503
- Likes
- 59.912
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Μην αγνοείς τα σημάδια (για νιοστή φορά)
- Η προσεκτική και ιδιαίτερη προετοιμασία
- SKG – ATH – IST – SIN – SAI. Μια μικρή Οδύσσεια
- Επιτέλους Ασία!
- Τα «πλωτά» χωριά της Καμπότζης
- Ηλιοβασίλεμα στη λίμνη & πίσω στη βάση
- Ανακαλύπτοντας το θαύμα των Χμερ
- Ώρα Angkor Wat
- Εξερευνώντας το Krong Siem Reap
- Καμπότζη, για λίγο ακόμα
- Πάμε για αλλαγή χώρας;
- Τα μαγικά τοπία του Λάος
- Δειλινό στον ποταμό Mekong!
- Ανακαλύπτοντας την Luang Prabang
- Στη σκιά του Βούδα
- Τι γίνεται, πάλι πετάμε;
- Στην πλωτή αγορά και το τρένο
- Η άλλη όψη της πόλης
- Λίγοι (λέμε τώρα) ακόμα ναοί…
- Πλέοντας την Bangkok
- Ασία κιόλας τέλος
- Απολογισμός & συμπεράσματα
Ηλιοβασίλεμα στη λίμνη & πίσω στη βάση
Είναι γεγονός πως ανυπομονούσαμε για όσα ακόμη μας επιφύλασσε αυτή μέρα παρόλο που είχαμε δει ήδη αρκετά, μπαίνοντας για τα καλά στο κλίμα της Ινδοκίνας, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Η βάρκα αναχώρησε άμεσα μόλις επιβιβαστήκαμε όλοι και κατατοπιστήκαμε χωροταξικά για λόγους ισορροπίας. Επέλεξα φυσικά να καθίσουμε χύμα στην οροφή για λόγους φωτογράφισης, ανάμεσα στο πυκνό δάσος δεξιά κι αριστερά του ποταμού με τα πολλά ζωάκια του, που επίσης καλύπτεται σε μεγάλο μέρος του από τα νερό κατά τη βροχερή περίοδο όπως μάθαμε!
Να και ο Τομ, αγέρωχος στην πλώρη να δίνει το σύνθημα και να εξηγεί τα όσα βλέπαμε, σε μια υπέροχη διαδρομή που κανένα τέταρτο μετά έφτασε προς την έξοδο, την απόληξη ουσιαστικά του ποταμού:
Πλέαμε πλέον ανάμεσα σε φυτείες με ρύζι, έχοντας μπροστά μας σε κοντινή απόσταση τις πλωτές κατασκευές. Που βρισκόμασταν όμως;
Μα στη διάσημη «Tonlé Sap» και την αρχή ουσιαστικά της μεγαλύτερης λίμνης γλυκού νερού της Νοτιοανατολικής Ασίας κι ενός από τα μεγαλύτερα και πιο παραγωγικά οικοσυστήματα του κόσμου με έντονη βιοποικιλότητα, που κινδυνεύει βέβαια και αυτό από την παρέμβαση του ανθρώπου και την κλιματική αλλαγή.
Με μια κίνηση δέσαμε πλάι σ’ ένα άλλο πλοίο χρησιμοποιώντας πρακτικά ως προβλήτα ένα από τα πλωτά μπαρ-εστιατόρια, στο οποίο θα κάναμε στάση για λίγες ώρες. Ένας μικρός κροκόδειλος σε πλαστικό βαρέλι κι ένας μεγαλύτερος που δε πρόλαβα να δω γιατί χώθηκε κάτω απ' το νερό σε περιφραγμένο σημείο αποτελούσαν τις μορφές του συγκεκριμένου καταστήματος, όπου εκτός των άλλων μπορούσες να δοκιμάσεις να γευτείς το κρέας τους:
Όσο να πεις είχε την ιδιαιτερότητα του όλο αυτό, καθώς είναι νομίζω κάτι εντελώς ασυνήθιστο στα δικά μας δεδομένα. Περιεργάστηκα όλο το χώρο του πλωτού εστιατορίου, βλέποντας απέναντι τις βάρκες των ψαράδων:
Μέχρι που γύρισα στο τραπέζι προκειμένου να εξασκήσουμε το αγαπημένο μας σπορ:
Το ζητούμενο της όλης ιστορίας ήταν φυσικά να δούμε το ηλιοβασίλεμα μέσα στη λίμνη όπως το επιτάσσουν οι συνθήκες, κάτι που δε φανταζόμουν σε καμία περίπτωση ότι θα είναι τόσο μα τόσο ωραίο:
Δίχως άλλη αναβολή πήρα τη φωτογραφική μηχανή κι ανέβηκα πάνω στην πλατφόρμα, για καλύτερες νομίζω λήψεις, με τον ήλιο να χαρίζει απίστευτα χρώματα όσο βουτούσε στη μεγάλη αυτή Ασιατική λίμνη:
Ήταν ώρα να κινήσουμε κι εμείς για την επιστροφή, αφού πρώτα απομακρύνθηκαν όλοι οι «λαθρεπιβάτες» που προκάλεσαν αναστάτωση. Τέλος καλό, όλα καλά:
Η βάρκα μας επιδίδονταν σ’ έναν άτυπο αγώνα ταχύτητας ως πιο γρήγορη από τις άλλες κάνοντας και προσπεράσεις, μ’ εμένα ν΄ απολαμβάνω για άλλη μια στιγμή τις εικόνες αυτού του σούρουπου στην Καμπότζη, φωτογραφικά και μη:
Μια ώρα μετά το λεωφορείο θα μας άφηνε κοντά στο ξενοδοχείο μας σε μια γειτονιά με ιδιαίτερο χρώμα στην οποία αποφασίσαμε να επιστρέψουμε τη μεθεπόμενη μέρα:
Είναι προφανές πως αφού φτάσαμε δε κατεβήκαμε καθόλου στην πισίνα για χαλάρωμα πίνοντας τις μπύρες μας στο μπαρ, μιας και δεν είμαστε τέτοιοι τύποι:
Παράλληλα το φαγητό είχε μπει κιόλας σε παραγγελία με τις -ακόμη πιο- Ασιατικές γεύσεις που αποφασίσαμε να τιμήσουμε εκείνο το βράδυ, κι εμένα να λύνω επιτέλους το μυστήριο ετών:
Ξέρετε γιατί οι Ασιάτες τρώνε με ξυλάκια; Γιατί δεν έχουν γένια και δε προβληματίζονται μη τα κάνουν πολύχρωμα απ’ τις σάλτσες τους, αυτός είναι ο λόγος. (Την έπαθε ένας φίλος, δε τον ξέρετε, είναι απ’ το χωριό).
Απόλυτα χορτάτοι και απόλυτα ψεκασμένοι από αντικουνουπικό μιας και κατά τη διάρκεια του φαγητού το είχαμε ξεχάσει και μας θέρισαν, κατεβήκαμε στους δρόμους για τη βραδινή μας βόλτα ακολουθώντας την καθιερωμένη διαδρομή παράλληλα με το ποτάμι:
Ήταν χρέος μας να ξεκινήσουμε από το χθεσινό μπαρ με τα μπεκρόμουτρα για να δώσουμε παρών που εκείνη τη νύχτα εκτός των άλλων είχε και ζωντανή μουσική, όμως δε κάτσαμε πολύ μιας κι ο χρόνος ήταν σχετικά περιορισμένος:
Ορίστε, τα λέω, τα ξαναλέω και γίνομαι γραφικός, ακόμα και αυτές οι εικόνες δε φανταζόμουν πόσο μου είχαν λείψει τόσα χρόνια:
Στρωθήκαμε για μερικά ακόμη στα tuk-tuk bars,
συνεχίζοντας προς τη νυχτερινή αγορά όπου εκτός των άλλων σταμπάραμε ένα μαγαζάκι με ωραία πράγματα στο οποίο θα επανερχόμασταν. Δεν ήμασταν για Pub Street μιας και δεν αντεχόταν η βαβούρα της, οπότε κάτσαμε για συνέχεια στο Beatnik Speakeasy μέχρι να πάρουμε νωρίς σχετικά το δρόμο της επιστροφής:
Έλα όμως που ο δρόμος περνούσε αναγκαστικά από τη γέφυρα Old Market, δεξιά της οποίας βρισκόταν πέρα απ’ τα φαγάδικα κι ένα πολύ γουστόζικο μπαράκι με ένα χαμογελαστό κι ευγενικό παιδί που το δούλευε. Κρίμα δε θα ήταν να μη καθίσουμε κι εκεί για μια παγωμένη;
Παγωμένη και ίσως …προφητική, για τα σπουδαία που θα έφερνε η επόμενη μέρα.
Εις υγείαν - Τσολ μόι (chull muy) όπως λένε και στην Καμπότζη!
Είναι γεγονός πως ανυπομονούσαμε για όσα ακόμη μας επιφύλασσε αυτή μέρα παρόλο που είχαμε δει ήδη αρκετά, μπαίνοντας για τα καλά στο κλίμα της Ινδοκίνας, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Η βάρκα αναχώρησε άμεσα μόλις επιβιβαστήκαμε όλοι και κατατοπιστήκαμε χωροταξικά για λόγους ισορροπίας. Επέλεξα φυσικά να καθίσουμε χύμα στην οροφή για λόγους φωτογράφισης, ανάμεσα στο πυκνό δάσος δεξιά κι αριστερά του ποταμού με τα πολλά ζωάκια του, που επίσης καλύπτεται σε μεγάλο μέρος του από τα νερό κατά τη βροχερή περίοδο όπως μάθαμε!
Να και ο Τομ, αγέρωχος στην πλώρη να δίνει το σύνθημα και να εξηγεί τα όσα βλέπαμε, σε μια υπέροχη διαδρομή που κανένα τέταρτο μετά έφτασε προς την έξοδο, την απόληξη ουσιαστικά του ποταμού:
Πλέαμε πλέον ανάμεσα σε φυτείες με ρύζι, έχοντας μπροστά μας σε κοντινή απόσταση τις πλωτές κατασκευές. Που βρισκόμασταν όμως;
Μα στη διάσημη «Tonlé Sap» και την αρχή ουσιαστικά της μεγαλύτερης λίμνης γλυκού νερού της Νοτιοανατολικής Ασίας κι ενός από τα μεγαλύτερα και πιο παραγωγικά οικοσυστήματα του κόσμου με έντονη βιοποικιλότητα, που κινδυνεύει βέβαια και αυτό από την παρέμβαση του ανθρώπου και την κλιματική αλλαγή.
Με μια κίνηση δέσαμε πλάι σ’ ένα άλλο πλοίο χρησιμοποιώντας πρακτικά ως προβλήτα ένα από τα πλωτά μπαρ-εστιατόρια, στο οποίο θα κάναμε στάση για λίγες ώρες. Ένας μικρός κροκόδειλος σε πλαστικό βαρέλι κι ένας μεγαλύτερος που δε πρόλαβα να δω γιατί χώθηκε κάτω απ' το νερό σε περιφραγμένο σημείο αποτελούσαν τις μορφές του συγκεκριμένου καταστήματος, όπου εκτός των άλλων μπορούσες να δοκιμάσεις να γευτείς το κρέας τους:
Όσο να πεις είχε την ιδιαιτερότητα του όλο αυτό, καθώς είναι νομίζω κάτι εντελώς ασυνήθιστο στα δικά μας δεδομένα. Περιεργάστηκα όλο το χώρο του πλωτού εστιατορίου, βλέποντας απέναντι τις βάρκες των ψαράδων:
Μέχρι που γύρισα στο τραπέζι προκειμένου να εξασκήσουμε το αγαπημένο μας σπορ:
Το ζητούμενο της όλης ιστορίας ήταν φυσικά να δούμε το ηλιοβασίλεμα μέσα στη λίμνη όπως το επιτάσσουν οι συνθήκες, κάτι που δε φανταζόμουν σε καμία περίπτωση ότι θα είναι τόσο μα τόσο ωραίο:
Δίχως άλλη αναβολή πήρα τη φωτογραφική μηχανή κι ανέβηκα πάνω στην πλατφόρμα, για καλύτερες νομίζω λήψεις, με τον ήλιο να χαρίζει απίστευτα χρώματα όσο βουτούσε στη μεγάλη αυτή Ασιατική λίμνη:
Ήταν ώρα να κινήσουμε κι εμείς για την επιστροφή, αφού πρώτα απομακρύνθηκαν όλοι οι «λαθρεπιβάτες» που προκάλεσαν αναστάτωση. Τέλος καλό, όλα καλά:
Η βάρκα μας επιδίδονταν σ’ έναν άτυπο αγώνα ταχύτητας ως πιο γρήγορη από τις άλλες κάνοντας και προσπεράσεις, μ’ εμένα ν΄ απολαμβάνω για άλλη μια στιγμή τις εικόνες αυτού του σούρουπου στην Καμπότζη, φωτογραφικά και μη:
Μια ώρα μετά το λεωφορείο θα μας άφηνε κοντά στο ξενοδοχείο μας σε μια γειτονιά με ιδιαίτερο χρώμα στην οποία αποφασίσαμε να επιστρέψουμε τη μεθεπόμενη μέρα:
Είναι προφανές πως αφού φτάσαμε δε κατεβήκαμε καθόλου στην πισίνα για χαλάρωμα πίνοντας τις μπύρες μας στο μπαρ, μιας και δεν είμαστε τέτοιοι τύποι:
Παράλληλα το φαγητό είχε μπει κιόλας σε παραγγελία με τις -ακόμη πιο- Ασιατικές γεύσεις που αποφασίσαμε να τιμήσουμε εκείνο το βράδυ, κι εμένα να λύνω επιτέλους το μυστήριο ετών:
Ξέρετε γιατί οι Ασιάτες τρώνε με ξυλάκια; Γιατί δεν έχουν γένια και δε προβληματίζονται μη τα κάνουν πολύχρωμα απ’ τις σάλτσες τους, αυτός είναι ο λόγος. (Την έπαθε ένας φίλος, δε τον ξέρετε, είναι απ’ το χωριό).
Απόλυτα χορτάτοι και απόλυτα ψεκασμένοι από αντικουνουπικό μιας και κατά τη διάρκεια του φαγητού το είχαμε ξεχάσει και μας θέρισαν, κατεβήκαμε στους δρόμους για τη βραδινή μας βόλτα ακολουθώντας την καθιερωμένη διαδρομή παράλληλα με το ποτάμι:
Ήταν χρέος μας να ξεκινήσουμε από το χθεσινό μπαρ με τα μπεκρόμουτρα για να δώσουμε παρών που εκείνη τη νύχτα εκτός των άλλων είχε και ζωντανή μουσική, όμως δε κάτσαμε πολύ μιας κι ο χρόνος ήταν σχετικά περιορισμένος:
Ορίστε, τα λέω, τα ξαναλέω και γίνομαι γραφικός, ακόμα και αυτές οι εικόνες δε φανταζόμουν πόσο μου είχαν λείψει τόσα χρόνια:
Στρωθήκαμε για μερικά ακόμη στα tuk-tuk bars,
συνεχίζοντας προς τη νυχτερινή αγορά όπου εκτός των άλλων σταμπάραμε ένα μαγαζάκι με ωραία πράγματα στο οποίο θα επανερχόμασταν. Δεν ήμασταν για Pub Street μιας και δεν αντεχόταν η βαβούρα της, οπότε κάτσαμε για συνέχεια στο Beatnik Speakeasy μέχρι να πάρουμε νωρίς σχετικά το δρόμο της επιστροφής:
Έλα όμως που ο δρόμος περνούσε αναγκαστικά από τη γέφυρα Old Market, δεξιά της οποίας βρισκόταν πέρα απ’ τα φαγάδικα κι ένα πολύ γουστόζικο μπαράκι με ένα χαμογελαστό κι ευγενικό παιδί που το δούλευε. Κρίμα δε θα ήταν να μη καθίσουμε κι εκεί για μια παγωμένη;
Παγωμένη και ίσως …προφητική, για τα σπουδαία που θα έφερνε η επόμενη μέρα.
Εις υγείαν - Τσολ μόι (chull muy) όπως λένε και στην Καμπότζη!
Last edited by a moderator:
