kalspiros
Member
- Μηνύματα
- 2.554
- Likes
- 3.998
- Επόμενο Ταξίδι
- remaining UK
- Ταξίδι-Όνειρο
- yeah, whatever...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Trip to the under: μικρή γνωριμία με την μαγεία...
- Οι νύχτες της Ακκρά
- Πρωτεύουσα στο φως της ημέρας
- Κυριακή στην παραλία
- Μια βόλτα στα προάστια
- You choose life, Life choose you
- Obruni Vol1
- Obruni Vol2 - The Volta move
- Λαμπερή συλλογή
- Στερεογραφήματα (look closer)
- Ουόταα (το νερό στα Γκανέζικα)
- Obruni Vol3 - Obibini call (για κοιτα με στο χρώμα, λοιπόν...)
- Βραδιές θεάτρου στην Γκάνα?
- Ασκήσεις αντανακλαστικών
- Δαμάζοντας το Eastern Region
- Asafo ένα χωριό σαν όλα τ' άλλα
- Η πρεσβεία των αισθήσεων και των παραισθήσεων
- Η ιστορία του ενός σημείου
- Εικόνες απ' το βάζο vol1
- Εικόνες απ' το βάζο vol2
- Μια Volta στα νησιά
- Πεζός στους αιθέρες: Kakum
- Μια απαίσια ιστορία
- Αθήνα- Elmina έστω κι αυθημερόν
- Συνοπτικά, σύντομα.. πριν το αντίο...
- Μαύρο είναι το δέρμα (αποχαιρετώντας την Γκάνα)][media=youtube]0VgScmN66sM[/media
Την αμέσως επόμενη ημέρα είχαμε πάλι έξοδο. Θα πηγαίναμε βόρεια της πόλης, πάνω σε έναν λόφο να δούμε μια κεραία. Μέχρι να φτάσουμε στο πόδι του λόφου, τυραννιστήκαμε big time από την κίνηση, τις λακκούβες (δεν σας έχω μιλήσει ακόμα για τις λακκούβες?? άα! Καλύτερα να τις ονομάσουμε καλντέρες!), το χώμα και την αφόρητη κίνηση. Η κινούμενη αγορά πανταχού παρούσα. Δεν κρύβω όμως ότι μετά από 20 μέρες, πλέον η θέασή της είναι ενοχλητική και λυπηρή. Φτάνουμε λοιπόν κοντά στον λόφο, πληρώνουμε διόδια για τον υπερσύχρονο δρόμο που απλώνεται μπροστά μας (!!!) και αρχίζουμε την ανάβαση σε καταπράσινο λόφο (σαν τους δικούς μας καταπράσινους, μη νομίζετε) με υπερπολυτελή βίλλες εδώ κι εκεί. Η θέα προς την Ακκρά, μοναδική αν και η ατμόσφαιρα είναι (ως συνήθως) μουντή και υγρή. Από δω και πέρα όλα είναι σαφέστατα πιο καθαρά και περιποιημένα. Οι μεγαλοαστοί προτιμούν τις περιοχές αυτές λόγω της (υποτιθέμενης) δροσιάς. Οι δρόμοι λόγω της μειωμένης κίνησης, είναι σε άριστη κατάσταση. Λίγο πριν το χωριό Aburi(γνωστό για τον Βοτανικό κήπο του), στάση στο ξενοδοχείο-εστιατόριο Hillburi. Εξαίσιος χώρος, χορταστική θέα, πισίνα (κολυμπήθρα) ότι πρέπει για διαμονή μακριά από την πολύβουη πρωτεύουσα. Συνεχίζουμε την πορεία προς τον προορισμό μας, το Akouapim Mampong. Έξω από το Aburi βρίσκεται το σπίτι όπου διαμένει η Rita Marley το οποίο είναι στολισμένο με λιοντάρια ενώ όλοι οι τοίχοι είναι ζωγραφισμένοι με την μορφή του Bob Marley. Η εικόνα του δρόμου ως τον σταθμό, εντυπωσιακά καθαρή, πράσινη και καλοφτιαγμένη.
Ουσιαστικά ξανά βγήκαμε από την πορεία της ρουτίνας μας μετά από 6 μέρες, την χθεσινή Κυριακή όπου κόψαμε μερικές βόλτες στην πόλη. Περάσαμε για παράδειγμα από το club Makoumba (πίσω από το supermarket Koala στις αρχές της Oxford/ Cantonments Ave.) όπου όταν μπαίνεις βράδυ εκεί μέσα, δεν μιλάς..... όλα γίνονται μόνα τους..... (καταλαβαινόμαστε έτσι?). Βέβαια μας ενημερώσανε ότι τα πράγματα γίνονται πιο hardcore στο Wakiki το οποίο αγνοώ την θέση του στην πόλη. Είδαμε όλες τις εκκλησίες γεμάτες. Κάποιες γειτονιές αντηχούσαν από τα gospel, μέσα από κάποια παράθυρα άνθρωποι χορεύανε και δοξάζανε τα θεία. Έχουμε φτάσει πλέον στην παραλία και προσεγγίζουμε το Omanie center(Art Alliance). Εδώ είναι ένας τριώροφος θεόρατος χώρος όπου διαθέτει όλη την αφρικανική και γκανέζικη τέχνη. Πίνακες, ξυλόγλυπτα, φέρετρα, εκθέματα από σίδερο, μπιμπελό, κολιέ, μπρελόκ, σουβενί(γ), κα(γ)μπιρατέ(γ), μπιντέ.. .. (ctrl+alt+del), φορέματα, σανδάλια και ό,τι άλλο χωρά ο νους σας που μπορείτε να το σχετίσετε με την Αφρική. Εδώ όμως οι τιμές είναι fix. Δε σηκώνει παζάρι η υπόθεση. Όπως κι αν έχει αξίζει να το επισκεφτείτε. Βρίσκεται στον παραλιακό ανατολικά του κέντρου. Τελικά κατευθυνόμαστε προς το καλύτερο ξενοδοχείο της πόλης (και μάλλον και της χώρας καθώς το προτίμησαν προσωπικότητες όπως ο Τόνυ Μπλερ και η Βασίλισσα Diana). Εξωτερικά αυτό που γεμίζει περισσότερο το μάτι είναι η πλειάδα πολυτελών αυτοκινήτων (τα οποία δεν είναι και τόσο συνηθισμένα όπως αντιλαμβάνεστε). Εσωτερικά ο χώρος βρωμάει κλεισούρα, μούχλα και υγρασία η οποία όμως συνηθίζεται (!!) σύντομα. Το περιβάλλον πολύ όμορφο, ντυμένο στο ξύλο ενώ τα έπιπλα παραπέμπουν στην Γκανέζικη παράδοση (πολλά παραδοσιακά σκαμπουδάκια και βαριά μεγάλα έπιπλα). Παίρνουμε το buffet μας το οποίο είναι εκπληκτικό. Καρύδα για ποτό, σαλάτες με πλούσιες σάλτσες, εύγευστα κρέατα (ειδικότερα το λεμονάτο κοτόπουλο. Όνειρο!) και, συνηθισμένα μεν, λαχταριστά δε, γλυκά. Στην συνέχεια ξάπλα περί της πισίνας (κολυμπήθρα x2) απολαμβάνοντας την .. μπόχα από την παρακείμενη λασπουριά που (αν έχουν τον θεό τους) την συντηρούν κιόλας!! Τι σημαίνει την συντηρούν; Έχουν χτίσει ξύλινες εξέδρες και γεφυράκια από πάνω της (μιλάμε για πολύ λάσπη!) και σαν να μην έφτανε αυτό, έχουν βάλει και σιντριβάνια!! Τα γεφυράκια τώρα οδηγούν στην prive παραλία του ξενοδοχείου (και όταν λέμε πριβέ, το εννοούμε. Ασφαλίτες βρίσκονταν μπροστά στις εισόδους της πλαζ!)
Αλλάζουμε εικόνες καθώς φεύγουμε για Tema από τον παραλιακό. Ο Έλι φρόντισε για άλλη μια φορά να μας δείξει ότι μπορούσε παραπάνω έτσι μας οδηγεί μέσα από προάστια- απελπισία και από το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, την Tema (προσωρινά μεγαλύτερο καθώς επεκτείνεται εκείνο του Cape Coast). Η διαδρομή πλέον συνηθισμένη, εικόνες από ντοκιμαντέρ την Τσόκλη, προσέγγιση πάλι στην παραλία κοντά στο λιμάνι η οποία είναι αποκλειστικά κατειλημμένη από ντόπιους και τέλος μια ολόκληρη πόλη από container κοντά στο λιμάνι. Άφιξη στο γραφείο...

Ουσιαστικά ξανά βγήκαμε από την πορεία της ρουτίνας μας μετά από 6 μέρες, την χθεσινή Κυριακή όπου κόψαμε μερικές βόλτες στην πόλη. Περάσαμε για παράδειγμα από το club Makoumba (πίσω από το supermarket Koala στις αρχές της Oxford/ Cantonments Ave.) όπου όταν μπαίνεις βράδυ εκεί μέσα, δεν μιλάς..... όλα γίνονται μόνα τους..... (καταλαβαινόμαστε έτσι?). Βέβαια μας ενημερώσανε ότι τα πράγματα γίνονται πιο hardcore στο Wakiki το οποίο αγνοώ την θέση του στην πόλη. Είδαμε όλες τις εκκλησίες γεμάτες. Κάποιες γειτονιές αντηχούσαν από τα gospel, μέσα από κάποια παράθυρα άνθρωποι χορεύανε και δοξάζανε τα θεία. Έχουμε φτάσει πλέον στην παραλία και προσεγγίζουμε το Omanie center(Art Alliance). Εδώ είναι ένας τριώροφος θεόρατος χώρος όπου διαθέτει όλη την αφρικανική και γκανέζικη τέχνη. Πίνακες, ξυλόγλυπτα, φέρετρα, εκθέματα από σίδερο, μπιμπελό, κολιέ, μπρελόκ, σουβενί(γ), κα(γ)μπιρατέ(γ), μπιντέ.. .. (ctrl+alt+del), φορέματα, σανδάλια και ό,τι άλλο χωρά ο νους σας που μπορείτε να το σχετίσετε με την Αφρική. Εδώ όμως οι τιμές είναι fix. Δε σηκώνει παζάρι η υπόθεση. Όπως κι αν έχει αξίζει να το επισκεφτείτε. Βρίσκεται στον παραλιακό ανατολικά του κέντρου. Τελικά κατευθυνόμαστε προς το καλύτερο ξενοδοχείο της πόλης (και μάλλον και της χώρας καθώς το προτίμησαν προσωπικότητες όπως ο Τόνυ Μπλερ και η Βασίλισσα Diana). Εξωτερικά αυτό που γεμίζει περισσότερο το μάτι είναι η πλειάδα πολυτελών αυτοκινήτων (τα οποία δεν είναι και τόσο συνηθισμένα όπως αντιλαμβάνεστε). Εσωτερικά ο χώρος βρωμάει κλεισούρα, μούχλα και υγρασία η οποία όμως συνηθίζεται (!!) σύντομα. Το περιβάλλον πολύ όμορφο, ντυμένο στο ξύλο ενώ τα έπιπλα παραπέμπουν στην Γκανέζικη παράδοση (πολλά παραδοσιακά σκαμπουδάκια και βαριά μεγάλα έπιπλα). Παίρνουμε το buffet μας το οποίο είναι εκπληκτικό. Καρύδα για ποτό, σαλάτες με πλούσιες σάλτσες, εύγευστα κρέατα (ειδικότερα το λεμονάτο κοτόπουλο. Όνειρο!) και, συνηθισμένα μεν, λαχταριστά δε, γλυκά. Στην συνέχεια ξάπλα περί της πισίνας (κολυμπήθρα x2) απολαμβάνοντας την .. μπόχα από την παρακείμενη λασπουριά που (αν έχουν τον θεό τους) την συντηρούν κιόλας!! Τι σημαίνει την συντηρούν; Έχουν χτίσει ξύλινες εξέδρες και γεφυράκια από πάνω της (μιλάμε για πολύ λάσπη!) και σαν να μην έφτανε αυτό, έχουν βάλει και σιντριβάνια!! Τα γεφυράκια τώρα οδηγούν στην prive παραλία του ξενοδοχείου (και όταν λέμε πριβέ, το εννοούμε. Ασφαλίτες βρίσκονταν μπροστά στις εισόδους της πλαζ!)
Αλλάζουμε εικόνες καθώς φεύγουμε για Tema από τον παραλιακό. Ο Έλι φρόντισε για άλλη μια φορά να μας δείξει ότι μπορούσε παραπάνω έτσι μας οδηγεί μέσα από προάστια- απελπισία και από το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, την Tema (προσωρινά μεγαλύτερο καθώς επεκτείνεται εκείνο του Cape Coast). Η διαδρομή πλέον συνηθισμένη, εικόνες από ντοκιμαντέρ την Τσόκλη, προσέγγιση πάλι στην παραλία κοντά στο λιμάνι η οποία είναι αποκλειστικά κατειλημμένη από ντόπιους και τέλος μια ολόκληρη πόλη από container κοντά στο λιμάνι. Άφιξη στο γραφείο...
Attachments
-
168,7 KB Προβολές: 4.092