kalspiros
Member
- Μηνύματα
- 2.554
- Likes
- 3.998
- Επόμενο Ταξίδι
- remaining UK
- Ταξίδι-Όνειρο
- yeah, whatever...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Trip to the under: μικρή γνωριμία με την μαγεία...
- Οι νύχτες της Ακκρά
- Πρωτεύουσα στο φως της ημέρας
- Κυριακή στην παραλία
- Μια βόλτα στα προάστια
- You choose life, Life choose you
- Obruni Vol1
- Obruni Vol2 - The Volta move
- Λαμπερή συλλογή
- Στερεογραφήματα (look closer)
- Ουόταα (το νερό στα Γκανέζικα)
- Obruni Vol3 - Obibini call (για κοιτα με στο χρώμα, λοιπόν...)
- Βραδιές θεάτρου στην Γκάνα?
- Ασκήσεις αντανακλαστικών
- Δαμάζοντας το Eastern Region
- Asafo ένα χωριό σαν όλα τ' άλλα
- Η πρεσβεία των αισθήσεων και των παραισθήσεων
- Η ιστορία του ενός σημείου
- Εικόνες απ' το βάζο vol1
- Εικόνες απ' το βάζο vol2
- Μια Volta στα νησιά
- Πεζός στους αιθέρες: Kakum
- Μια απαίσια ιστορία
- Αθήνα- Elmina έστω κι αυθημερόν
- Συνοπτικά, σύντομα.. πριν το αντίο...
- Μαύρο είναι το δέρμα (αποχαιρετώντας την Γκάνα)][media=youtube]0VgScmN66sM[/media
(ξεχασμένη λεπτομέρεια: βγαίνοντας από το club βρίσκουμε ανθρώπους να κοιμούνται στους δρόμους. Δεν είναι άστεγοι αλλά εργαζόμενοι στην πόλη που τελειώσανε αργά την δουλειά τους και δεν είχανε τρόπο να γυρίσουν σπίτι. Την βγάζουνε λοιπόν όπου βρουν)
Πριν αρχίσουμε την βόλτα στην πρωτεύουσα, θα ήθελα να συγκεντρώσω σκόρπια λόγια και εικόνες (να με συγχωράτε για το ασύνδετο στην όλη παράγραφο αλλά κάποια τα κουβαλάω μαζί μου από την πρώτη μέρα περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή!)
Πολλά κατσίκια ρε παιδιά! Μικρά κατσικάκια στο μπιχλέ τους τριγυρνάμε στην πόλη. Επίσης πολύ αστυνομία (ο επονομαζόμενος «κίτρινος πυρετός» λόγω της στολής τους) σε κάθε φανάρια. Εν αναμονή για την παράβαση όπου ή τους πληρώνεις ή σε τρέχουν στις ασφάλειες και χάνεις την μέρα σου. Και βέβαια μην και τους βρίσεις! Την πάτησες! Γενικώς οι Γκανέζοι δεν είναι καθόλου συνηθισμένοι στις προσβολές. Θες να τους αποσβολώσεις και να τους μαζεύεις λιπόθυμους από τα πατώματα? Ρίξτε τους ένα: «where the fuck are you» και τους αποτελειώσατε! Εκεί που δεν παίζει πρόβλημα είναι με τις χειραψίες! Όσες θέλετε (μόνο μην αναρωτηθείτε τι πιάνανε πριν από εσάς καθώς η αφόδευση στην άκρη των δρόμων είναι, καθ’ όλα, θεμιτή). Είναι βέβαια λίγο πλαδερή (.....η χειραψία τους, έτσι? Γιατί, κατά τ’ άλλα: «το μέγεθος μετράει» και πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου δύσκολο να το διαπιστώσετε με αυτά που φοράνε ή δεν φοράνε!!) αλλά υπάρχει λόγος. Η χειραψία ξεκινάει με ένα ελαφρύ έννομα των χεριών τα οποία γλιστράνε μεταξύ τους με την απομάκρυνση. Το τελευταίο μέρος επαφής είναι τα δάχτυλα του δείκτη, του μεσαίου και του αντίχειρα σου οι οποίοι ρίχνουν ένα ρυθμικό χτύπημα μεταξύ τους (όπως όταν κρατάμε ρυθμό). Τέλος: βάζεις τα ρούχα σου για πλύσιμο. Τα απλώνεις. Στην συνέχεια τα σιδερώνεις όλα.. ΌΛΑ! Στην χώρα ζούνε κάποιες πεταλούδες που γενούν τα αυγά τους στα απλωμένα ρούχα. Τα συγκεκριμένα σκουλήκια έχουν την κακιά συνήθεια να περνάνε από το δέρμα, μέσα στον οργανισμό. Η επιχείρηση αφαίρεσής τους δεν θα αναλυθεί εδώ. Σιδερώνετε εσείς και όλα θα πάνε καλά.
Πρωινό ξύπνημα 09:30. Η Pat ετοιμαζόταν για την εκκλησία που ξεκινάει εκείνη την ώρα και διαρκεί κάνα πεντάωρο. (Η Marian ψόφια από τα χθεσινά!). Ξεκινάμε την βόλτα: ανοίγουμε a/c και ραδιόφωνο όπου παραγωγοί μιλούν με προσκαλεσμένους ή με τηλεφωνικές γραμμές. Μιλάνε Αγγλικά και την τοπική γλώσσα (των Ga) με αδιάκοπες εναλλαγές μεταξύ τους! Ο μακαρονισμός στο μεγαλείο του! Αρχίζουμε από τα βόρεια: Επιβάλλεται επίσκεψη στο πανεπιστήμιο της Ακκρά (συνολικά η Γκάνα έχει τρία. Τα άλλα δύο: Kumasi, Tamale). Ο χώρος είναι εκπληκτικός με πανέμορφους κήπους και αποικιοκρατικά κτίρια (ειδικότερα της βιβλιοθήκης είναι κόσμημα). Ο δρόμος οδηγεί στον λόφο- σπίτι του πρύτανη. Από εκεί έχεις θέα σε όλη την πόλη της Ακκρά (ναι ρε παιδιά, τονίζεται στην λήγουσα τελικά! Ακκρά!).
Στην συνέχεια, πορεία νότια. Στα αριστερά μας μετά το αεροδρόμιο, το στρατιωτικό νοσοκομείο. Για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο, το απογευματάκι συγκεντρώνονται στην περιοχή άπειρες νυχτερίδες που ορισμένες φορές κρύβουν ακόμα και τον ουρανό (ελπίζω να τις δω κάποια στιγμή)! Θρύλος βέβαια για αυτή την προσέλευση, υπάρχει και σχετίζεται με κάποιον ντόπιο (δεν θυμάμαι ακριβώς) που πέθανε στο νοσοκομείο. Λίγο πιο κάτω η κατοικία του προέδρου της χώρας (πρώην ζωολογικός κήπος), ένα κατασκεύασμα που περισσότερο θυμίζει παγόδα παρά τον χαρακτηριστικό αρχιτεκτονικό ρυθμό των Ashanti.
Το κέντρο της πόλης ορίζεται κάπως αδιόρατα, γύρω από το εθνικό θέατρο, την αγορά Makola και το εργοτάξιο που προορίζεται για Sheraton. Συνεχίζοντας προς παραλία, βγαίνουμε μπροστά στο ιδιαίτερο μνημείο προς τιμήν του Kwame Nkrumah (πρώτος Πρόεδρος της χώρας μετά την αποχώρηση (κατά τους λευκούς)/ απελευθέρωση (κατά τους μαύρους) από τους Βρετανούς το 1957
Πριν αρχίσουμε την βόλτα στην πρωτεύουσα, θα ήθελα να συγκεντρώσω σκόρπια λόγια και εικόνες (να με συγχωράτε για το ασύνδετο στην όλη παράγραφο αλλά κάποια τα κουβαλάω μαζί μου από την πρώτη μέρα περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή!)
Πολλά κατσίκια ρε παιδιά! Μικρά κατσικάκια στο μπιχλέ τους τριγυρνάμε στην πόλη. Επίσης πολύ αστυνομία (ο επονομαζόμενος «κίτρινος πυρετός» λόγω της στολής τους) σε κάθε φανάρια. Εν αναμονή για την παράβαση όπου ή τους πληρώνεις ή σε τρέχουν στις ασφάλειες και χάνεις την μέρα σου. Και βέβαια μην και τους βρίσεις! Την πάτησες! Γενικώς οι Γκανέζοι δεν είναι καθόλου συνηθισμένοι στις προσβολές. Θες να τους αποσβολώσεις και να τους μαζεύεις λιπόθυμους από τα πατώματα? Ρίξτε τους ένα: «where the fuck are you» και τους αποτελειώσατε! Εκεί που δεν παίζει πρόβλημα είναι με τις χειραψίες! Όσες θέλετε (μόνο μην αναρωτηθείτε τι πιάνανε πριν από εσάς καθώς η αφόδευση στην άκρη των δρόμων είναι, καθ’ όλα, θεμιτή). Είναι βέβαια λίγο πλαδερή (.....η χειραψία τους, έτσι? Γιατί, κατά τ’ άλλα: «το μέγεθος μετράει» και πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου δύσκολο να το διαπιστώσετε με αυτά που φοράνε ή δεν φοράνε!!) αλλά υπάρχει λόγος. Η χειραψία ξεκινάει με ένα ελαφρύ έννομα των χεριών τα οποία γλιστράνε μεταξύ τους με την απομάκρυνση. Το τελευταίο μέρος επαφής είναι τα δάχτυλα του δείκτη, του μεσαίου και του αντίχειρα σου οι οποίοι ρίχνουν ένα ρυθμικό χτύπημα μεταξύ τους (όπως όταν κρατάμε ρυθμό). Τέλος: βάζεις τα ρούχα σου για πλύσιμο. Τα απλώνεις. Στην συνέχεια τα σιδερώνεις όλα.. ΌΛΑ! Στην χώρα ζούνε κάποιες πεταλούδες που γενούν τα αυγά τους στα απλωμένα ρούχα. Τα συγκεκριμένα σκουλήκια έχουν την κακιά συνήθεια να περνάνε από το δέρμα, μέσα στον οργανισμό. Η επιχείρηση αφαίρεσής τους δεν θα αναλυθεί εδώ. Σιδερώνετε εσείς και όλα θα πάνε καλά.
Πρωινό ξύπνημα 09:30. Η Pat ετοιμαζόταν για την εκκλησία που ξεκινάει εκείνη την ώρα και διαρκεί κάνα πεντάωρο. (Η Marian ψόφια από τα χθεσινά!). Ξεκινάμε την βόλτα: ανοίγουμε a/c και ραδιόφωνο όπου παραγωγοί μιλούν με προσκαλεσμένους ή με τηλεφωνικές γραμμές. Μιλάνε Αγγλικά και την τοπική γλώσσα (των Ga) με αδιάκοπες εναλλαγές μεταξύ τους! Ο μακαρονισμός στο μεγαλείο του! Αρχίζουμε από τα βόρεια: Επιβάλλεται επίσκεψη στο πανεπιστήμιο της Ακκρά (συνολικά η Γκάνα έχει τρία. Τα άλλα δύο: Kumasi, Tamale). Ο χώρος είναι εκπληκτικός με πανέμορφους κήπους και αποικιοκρατικά κτίρια (ειδικότερα της βιβλιοθήκης είναι κόσμημα). Ο δρόμος οδηγεί στον λόφο- σπίτι του πρύτανη. Από εκεί έχεις θέα σε όλη την πόλη της Ακκρά (ναι ρε παιδιά, τονίζεται στην λήγουσα τελικά! Ακκρά!).
Στην συνέχεια, πορεία νότια. Στα αριστερά μας μετά το αεροδρόμιο, το στρατιωτικό νοσοκομείο. Για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο, το απογευματάκι συγκεντρώνονται στην περιοχή άπειρες νυχτερίδες που ορισμένες φορές κρύβουν ακόμα και τον ουρανό (ελπίζω να τις δω κάποια στιγμή)! Θρύλος βέβαια για αυτή την προσέλευση, υπάρχει και σχετίζεται με κάποιον ντόπιο (δεν θυμάμαι ακριβώς) που πέθανε στο νοσοκομείο. Λίγο πιο κάτω η κατοικία του προέδρου της χώρας (πρώην ζωολογικός κήπος), ένα κατασκεύασμα που περισσότερο θυμίζει παγόδα παρά τον χαρακτηριστικό αρχιτεκτονικό ρυθμό των Ashanti.
Το κέντρο της πόλης ορίζεται κάπως αδιόρατα, γύρω από το εθνικό θέατρο, την αγορά Makola και το εργοτάξιο που προορίζεται για Sheraton. Συνεχίζοντας προς παραλία, βγαίνουμε μπροστά στο ιδιαίτερο μνημείο προς τιμήν του Kwame Nkrumah (πρώτος Πρόεδρος της χώρας μετά την αποχώρηση (κατά τους λευκούς)/ απελευθέρωση (κατά τους μαύρους) από τους Βρετανούς το 1957
Attachments
-
168,7 KB Προβολές: 4.092