Travelstoryteller
Member
- Μηνύματα
- 301
- Likes
- 1.820
- Επόμενο Ταξίδι
- Η.Π.Α.
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ωκεανία
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Η Αίγυπτος και άλλα επεισόδια
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Πετώντας με μια χρονομηχανή
- Karibu Zanzibar
- Μα είναι ωραία στον παράδεισο
- Γενέθλια στην Αφρική
- Μα πως χτίζεις ένα σχολείο;
- Μα είναι ωραία στον Παράδεισο 2
- Εκεί στο Nungwi
- Nungwi#2 - Ο θηλυκός Μπόμπ Μάρλει και η συνομωσία της πισίνας
- Nungwi#3 - The local party
- Dirty Dancing με τους Μασάι
- Μα είναι ωραία στον παράδεισο 3
- Αποστολή μέσα στην καρδιά της ζούγκλας
- Οι μαγικές νύχτες της Stone Town
- Με το ΚΤΕΛ στην Τανζανία
- Περικυκλωμένοι...
- Το σπίτι μεσα στη Ζούγκλα
- Στην πόλη των 50’s
- Η εισβολή μέσα στην νύχτα
- Η επέλαση των τρακτέρ
- Το ατυχές σαφάρι και μια μπύρα στο πουθενά
- Περίεργα πράγματα
- Η Απαγωγή!
Εκεί στο Nungwi
Η άφιξη μας στο Nungwi έγινε με την υπόκρουση ενός καταπληκτικού trans Dj set που βάραγε σαν να μην υπάρχει αύριο από το cdplayer του διαλυμένου αυτοκινήτου του Γιάκομπ.
Στο δρόμο για το Nungwi
Δεν είχαμε προκάμει να κλείσουμε δωμάτιο αλλά ρωτώντας από δω και από κει βρήκαμε ένα (τρισάθλιο) οικονομικό σχετικά κοντά στην παραλία του χωριού. Το δωμάτιο ήταν σαν κάποιος να είχε καταπιεί 5 μπιτόνια μπογιές και μετά είχε ξεράσει στους τοίχους, μικρό και κλειστοφοβικό σαν τάφος, με μπαλκόνι που πάταγε πάνω στο δρόμο και ένα απαίσιο μπάνιο. Κάπου το χε πάρει εν το μεταξύ το μάτι μου στο internet πριν φύγουμε αυτό το πολύχρωμο ξέρασμα αλλά λόγω πολύ κακών κριτικών μάλλον το είχε απορρίψει η μνήμη μου. Στο Nungwi λοιπόν δεν συνέβη τίποτα το συγκλονιστικό, ή μάλλον όχι. Ας το πάρουμε επιγραμματικά: Ποιά ήταν τα σημαντικότερα γεγονότα του παραθερισμού μας στο Nungwi:
Nungwi#1 - Run Forest Run
Δεν ξέρω εάν φταίμε εμείς ή ο αθάνατος Ελληνικός ωχαδερφισμός αλλά ενώ επαναλαμβάνουμε συνέχεια, σαν "παλιοί" τράβελερς, τι ΔΕΝ πρέπει να κάνεις όταν ταξιδεύεις, πολύ συχνά καταλήγουμε να μην ακολουθούμε την ίδια μας την συμβουλή. Όμως στην Αφρική τα λάθη δεν συγχωρούνται εύκολα... Όταν λοιπόν βρίσκεσαι σε ένα καινούργιο μέρος και ψάχνεις για τροφή είναι φρόνιμο να πηγαίνεις σε μέρη όπου επιλέγει η πλειοψηφία για να σιτιστεί και να μην κάθεσαι όπου σου κατέβει. Οπότε όταν βλέπεις 2 μαγαζιά δίπλα δίπλα και στο ένα γίνεται της μουρλής ενώ το άλλο είναι ολοάδειο, τι οφείλεις, σαν συνειδητοποιημένος ταξιδιώτης, να πράξεις; Γιατί εμείς επιλέξαμε την κουρτίνα 1, βλέπε ολοάδεια μπαροκαφετέρια. Ο λόγος; Θέλαμε να φάμε ΠΙΤΣΑ τρομάρα μας. Δεν θέλω να δυσφημίσω το μέρος (CHOLOS λέγεται το τρισκατάρατο, που να πέσει πείνα και των γονέων και να αναγκαστούν να φάνε αυτά που μαγειρεύουνε!!!) αλλά τα γεγονότα εκτυλίχθηκαν ως εξής. Καθόμαστε λοιπόν τα βλαμμένα, ενάντια στη φωνή της συνείδησης και της κοινής λογικής, και παραγγέλνουμε μια πίτσα από τον κατάλογο.
"΄Ααααα, λυπάμαι, δεν την έχουμε αυτή" μας λέει ο σερβιτόρος. "Μήπως προτιμάτε να πάρετε αυτή (που μας την επέστρεψε πελάτης πριν από δυο εβδομάδες και μας έχει μείνει αμανάτι);" μας αντιπρότεινε. "Chicken masala την λένε". Ας είναι, ανασηκώσαμε τους ώμους. Έρχεται η πίτσα και ξεκινάμε να τρώμε. Είχε μια λίγο περίεργη γεύση, μια κάπως μυστήρια εσάνς αλλά ας πάει στα κομμάτια!
Την επομένη ανεβήκαμε στην αίθουσα πρωινού του ξενοδοχείου να φάμε το πρωινό μας. Στην Ζανζιβάρη λοιπόν αντί για πορτοκαλάδα σου προσφέρουν τον Bungo juice ο οποίος είναι αμαρτωλά πεντανόστιμος. Εάν υποθέσουμε ότι ο Λούκι Λούκ είναι πιο γρήγορος από την σκιά του, ο Bungo juice είναι πιο γρήγορος και από τον Λούκι Λούκ σε ότι αφορά τις λειτουργίες που συνήθως παίρνουν μπρος με έναν καφέ και ένα τσιγάρο. Κατεβάζω λοιπόν μισό ποτήρι Bungo αχόρταγα γιατί διψούσα, μα πριν κατορθώσω να το ακουμπήσω κάτω ακούστηκε ένας βρυχηθμός από τα βάθη του στομάχου μου, όμοιος με λειτουργία καφετιέρας όταν ολοκληρώσει το έργο της. Με έλουσε κρύος ιδρώτας και πετάγομαι από την θέση μου και αρχίζω να τρέχω, κουτρουβαλάω τις σκάλες, φτάνω στην πόρτα, ψάχνω στην τσάντα μου για το κλειδί, το κλειδί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΤΣΑΝΤΑ, ξανανεβαίνω τα σκαλιά τρία τρία, φτάνω στο τραπέζι αρπάζω τα κλειδιά και κατηφορίζω με μεγάλα σάλτα, και το κάθαρμα ο σύντροφος πίσω μου να φωνάζει: Run Forest RUN!
Πίστεψα ότι είχε έρθει η ώρα μου... Κάτι εργάτες που είχαν την ατυχία να εργάζονται εκείνη τη στιγμή κοντά στο παράθυρο της τουαλέτας, ευτυχώς απομακρύνθηκαν διακριτικά και ανέβασαν μάλιστα την ένταση της μουσικής στο ραδιόφωνο τους για να ευνόητους λόγους. (Επίσης αφού πιάσαμε την σκα.. συζήτηση κυρίες μου και ίσως κάποιοι κύριοι, τα κόλπα τύπου πατάω το καζανάκι 85 φορές ή αφήνω την βρύση να τρεεεχει καθόλη τη διάρκεια για αντιπερισπασμό καλό είναι να τα ξεχάσετε γιατί βρίσκεστε στην Αφρική).
Επέστρεψα στο πρωινό σαν θύμα πολέμου, ξέπνοη και καταϊδρωμένη. Ο άλλος, γελούσε ακόμα το κάθαρμα, αλλά γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος. Πάνω που απολάμβανε το γελαστό μου αγόρι τον καφέ και το τσιγαράκι του, ενώ συνέχιζε να μου τη λέει που "κάθομαι και πίνω άγνωστης ταυτότητας χυμούς λες και βρίσκομαι στην Αθήνα, και να, εκείνος ούτε που άγγιξε τον χυμό του"... ακούστηκε η ηχητική ειδοποίηση της δικής του "καφετιέρας" και η ρητορική του διεκόπη απότομα. Η θεία δίκη ήταν αμείλικτη ... Run Forest, RUN!!!
The pizza from hell
(Ηθικό δίδαγμα: Ποτέ μην υποτιμάς τη κοινή λογική και το μέρος που βρίσκεσαι! Βγήκε βέβαια και ένα καλό από αυτή τη κατάσταση που κράτησε δύο ολόκληρες εβδομάδες. Επιστρέψαμε 5 κιλά ελαφρύτεροι!)
Η άφιξη μας στο Nungwi έγινε με την υπόκρουση ενός καταπληκτικού trans Dj set που βάραγε σαν να μην υπάρχει αύριο από το cdplayer του διαλυμένου αυτοκινήτου του Γιάκομπ.
Στο δρόμο για το NungwiΔεν είχαμε προκάμει να κλείσουμε δωμάτιο αλλά ρωτώντας από δω και από κει βρήκαμε ένα (τρισάθλιο) οικονομικό σχετικά κοντά στην παραλία του χωριού. Το δωμάτιο ήταν σαν κάποιος να είχε καταπιεί 5 μπιτόνια μπογιές και μετά είχε ξεράσει στους τοίχους, μικρό και κλειστοφοβικό σαν τάφος, με μπαλκόνι που πάταγε πάνω στο δρόμο και ένα απαίσιο μπάνιο. Κάπου το χε πάρει εν το μεταξύ το μάτι μου στο internet πριν φύγουμε αυτό το πολύχρωμο ξέρασμα αλλά λόγω πολύ κακών κριτικών μάλλον το είχε απορρίψει η μνήμη μου. Στο Nungwi λοιπόν δεν συνέβη τίποτα το συγκλονιστικό, ή μάλλον όχι. Ας το πάρουμε επιγραμματικά: Ποιά ήταν τα σημαντικότερα γεγονότα του παραθερισμού μας στο Nungwi:
Nungwi#1 - Run Forest Run
Δεν ξέρω εάν φταίμε εμείς ή ο αθάνατος Ελληνικός ωχαδερφισμός αλλά ενώ επαναλαμβάνουμε συνέχεια, σαν "παλιοί" τράβελερς, τι ΔΕΝ πρέπει να κάνεις όταν ταξιδεύεις, πολύ συχνά καταλήγουμε να μην ακολουθούμε την ίδια μας την συμβουλή. Όμως στην Αφρική τα λάθη δεν συγχωρούνται εύκολα... Όταν λοιπόν βρίσκεσαι σε ένα καινούργιο μέρος και ψάχνεις για τροφή είναι φρόνιμο να πηγαίνεις σε μέρη όπου επιλέγει η πλειοψηφία για να σιτιστεί και να μην κάθεσαι όπου σου κατέβει. Οπότε όταν βλέπεις 2 μαγαζιά δίπλα δίπλα και στο ένα γίνεται της μουρλής ενώ το άλλο είναι ολοάδειο, τι οφείλεις, σαν συνειδητοποιημένος ταξιδιώτης, να πράξεις; Γιατί εμείς επιλέξαμε την κουρτίνα 1, βλέπε ολοάδεια μπαροκαφετέρια. Ο λόγος; Θέλαμε να φάμε ΠΙΤΣΑ τρομάρα μας. Δεν θέλω να δυσφημίσω το μέρος (CHOLOS λέγεται το τρισκατάρατο, που να πέσει πείνα και των γονέων και να αναγκαστούν να φάνε αυτά που μαγειρεύουνε!!!) αλλά τα γεγονότα εκτυλίχθηκαν ως εξής. Καθόμαστε λοιπόν τα βλαμμένα, ενάντια στη φωνή της συνείδησης και της κοινής λογικής, και παραγγέλνουμε μια πίτσα από τον κατάλογο.
"΄Ααααα, λυπάμαι, δεν την έχουμε αυτή" μας λέει ο σερβιτόρος. "Μήπως προτιμάτε να πάρετε αυτή (που μας την επέστρεψε πελάτης πριν από δυο εβδομάδες και μας έχει μείνει αμανάτι);" μας αντιπρότεινε. "Chicken masala την λένε". Ας είναι, ανασηκώσαμε τους ώμους. Έρχεται η πίτσα και ξεκινάμε να τρώμε. Είχε μια λίγο περίεργη γεύση, μια κάπως μυστήρια εσάνς αλλά ας πάει στα κομμάτια!
Την επομένη ανεβήκαμε στην αίθουσα πρωινού του ξενοδοχείου να φάμε το πρωινό μας. Στην Ζανζιβάρη λοιπόν αντί για πορτοκαλάδα σου προσφέρουν τον Bungo juice ο οποίος είναι αμαρτωλά πεντανόστιμος. Εάν υποθέσουμε ότι ο Λούκι Λούκ είναι πιο γρήγορος από την σκιά του, ο Bungo juice είναι πιο γρήγορος και από τον Λούκι Λούκ σε ότι αφορά τις λειτουργίες που συνήθως παίρνουν μπρος με έναν καφέ και ένα τσιγάρο. Κατεβάζω λοιπόν μισό ποτήρι Bungo αχόρταγα γιατί διψούσα, μα πριν κατορθώσω να το ακουμπήσω κάτω ακούστηκε ένας βρυχηθμός από τα βάθη του στομάχου μου, όμοιος με λειτουργία καφετιέρας όταν ολοκληρώσει το έργο της. Με έλουσε κρύος ιδρώτας και πετάγομαι από την θέση μου και αρχίζω να τρέχω, κουτρουβαλάω τις σκάλες, φτάνω στην πόρτα, ψάχνω στην τσάντα μου για το κλειδί, το κλειδί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΤΣΑΝΤΑ, ξανανεβαίνω τα σκαλιά τρία τρία, φτάνω στο τραπέζι αρπάζω τα κλειδιά και κατηφορίζω με μεγάλα σάλτα, και το κάθαρμα ο σύντροφος πίσω μου να φωνάζει: Run Forest RUN!Πίστεψα ότι είχε έρθει η ώρα μου... Κάτι εργάτες που είχαν την ατυχία να εργάζονται εκείνη τη στιγμή κοντά στο παράθυρο της τουαλέτας, ευτυχώς απομακρύνθηκαν διακριτικά και ανέβασαν μάλιστα την ένταση της μουσικής στο ραδιόφωνο τους για να ευνόητους λόγους. (Επίσης αφού πιάσαμε την σκα.. συζήτηση κυρίες μου και ίσως κάποιοι κύριοι, τα κόλπα τύπου πατάω το καζανάκι 85 φορές ή αφήνω την βρύση να τρεεεχει καθόλη τη διάρκεια για αντιπερισπασμό καλό είναι να τα ξεχάσετε γιατί βρίσκεστε στην Αφρική).
Επέστρεψα στο πρωινό σαν θύμα πολέμου, ξέπνοη και καταϊδρωμένη. Ο άλλος, γελούσε ακόμα το κάθαρμα, αλλά γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος. Πάνω που απολάμβανε το γελαστό μου αγόρι τον καφέ και το τσιγαράκι του, ενώ συνέχιζε να μου τη λέει που "κάθομαι και πίνω άγνωστης ταυτότητας χυμούς λες και βρίσκομαι στην Αθήνα, και να, εκείνος ούτε που άγγιξε τον χυμό του"... ακούστηκε η ηχητική ειδοποίηση της δικής του "καφετιέρας" και η ρητορική του διεκόπη απότομα. Η θεία δίκη ήταν αμείλικτη ... Run Forest, RUN!!!
The pizza from hell
(Ηθικό δίδαγμα: Ποτέ μην υποτιμάς τη κοινή λογική και το μέρος που βρίσκεσαι! Βγήκε βέβαια και ένα καλό από αυτή τη κατάσταση που κράτησε δύο ολόκληρες εβδομάδες. Επιστρέψαμε 5 κιλά ελαφρύτεροι!)
