Travelstoryteller
Member
- Μηνύματα
- 301
- Likes
- 1.820
- Επόμενο Ταξίδι
- Η.Π.Α.
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ωκεανία
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Η Αίγυπτος και άλλα επεισόδια
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Πετώντας με μια χρονομηχανή
- Karibu Zanzibar
- Μα είναι ωραία στον παράδεισο
- Γενέθλια στην Αφρική
- Μα πως χτίζεις ένα σχολείο;
- Μα είναι ωραία στον Παράδεισο 2
- Εκεί στο Nungwi
- Nungwi#2 - Ο θηλυκός Μπόμπ Μάρλει και η συνομωσία της πισίνας
- Nungwi#3 - The local party
- Dirty Dancing με τους Μασάι
- Μα είναι ωραία στον παράδεισο 3
- Αποστολή μέσα στην καρδιά της ζούγκλας
- Οι μαγικές νύχτες της Stone Town
- Με το ΚΤΕΛ στην Τανζανία
- Περικυκλωμένοι...
- Το σπίτι μεσα στη Ζούγκλα
- Στην πόλη των 50’s
- Η εισβολή μέσα στην νύχτα
- Η επέλαση των τρακτέρ
- Το ατυχές σαφάρι και μια μπύρα στο πουθενά
- Περίεργα πράγματα
- Η Απαγωγή!
Εάν έχετε τον Θεό σας δηλαδή... που έβγαζε η πόρτα;;;
Στο λόμπι ενός ... πεντάστερου ξενοδοχείου!!!
Βγήκαμε σε έναν τεράστιο διάδρομο με υπέροχους πίνακες, λουλούδια, καναπεδάρες, bistro, μάρμαρα και δεν συμμαζεύεται. Το μέρος έσφυζε από πολυτέλεια, ντιζάιν και υψηλή αισθητική. (Ποιά ιδεολογία, ποιός Τσε, ποιός Γκάντι, κάτι τέτοια μέρη θα σε κάνουν μια μέρα να πουλήσεις τη ψυχή σου στο διάολο...). Και εκεί, πίσω από την όμορφη τζαμαρία του λόμπι, το μάτι μας έπιασε κάτι μπλε που παιχνίδιζε χαρούμενα στον ήλιο. Το ξενοδοχείο είχε ΚΑΙ ΠΙΣΙΝΑ. Μια πισινάρα ΝΑ με το συμπάθιο.
"Κρίμα γαμώτο που δεν έχουμε τα μαγι..." Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω την πρόταση και είδα το μούτρο του συντρόφου να αστράφτει. Ρε το φάρδος το αμέτρητο, είχε το μαγιό μαζί του!!!
Ηθικό Δίδαγμα: Πάντα στην χειραποσκευή μαγιό και δεύτερο βρακί. Κανόνας απαράβατος. Μην κοιτάτε που την πάτησα σαν πρωτάρα. Ως συνήθως πρώτα παθαίνεις και μετά μαθαίνεις.
Το δωμάτιο που μας παραχώρησαν έφτανε στα τετραγωνικά μέτρα το πρώτο μας διαμέρισμα. Κρεβατάρα, μπανάρα με υδρομασάζ και μια τεράστια flat screen tv που σαν καλωσόρισμα έγραφε πάνω (λανθασμένα) το επώνυμο του συντρόφου:
"Welcome Mr. Diakopares".
Δεν μπορούσαμε να συμφωνήσουμε περισσότερο! Καλώς ορίσατε διακοπάρες!!!
Με κύριο Διακοπάρες λοιπόν να πλατσουρίζει ως πάπιος στην πισίνα, εγώ υπέμεινα το μαρτύριο του χλωρίου υπομονετικά, σιχτιρίζοντας την επιλογή μου να ντυθώ σε total black η βλαμμένη, στους 38 βαθμούς κελσίου. Μετά έκανα και εγώ το φρεσκάρισμα μου στο υδρομασάζ του μπάνιου μας, κάτω από ντους ψιλής βροχής, σαπουνόφουσκες και τα ρέστα, και ανανεωμένοι κατηφορίσαμε για το δείπνο. Αχ ναι - δεν σας το είπα - δικαιούμαστε ΚΑΙ δείπνο!
Είχαμε δικό μας – ολόδικό μας μπουφέ - με δεκάδες ευρωπαϊκές και τοπικές επιλογές κυρίως πιάτου, ορεκτικού, συνοδευτικού, σαλάτας και γύρω στις 45 επιλογές γλυκών! Αφού φάγαμε μέχρι σκασμού, κατά το επιδόρπιο ήρθε και η Νεοζηλανδέζα και κάθισε στο τραπέζι μας. Ήταν από εκείνες τις μαγικές βραδιές, μέσα στο παραθυράκι του χωροχρόνου του τράνζιτ, εκεί που το σήμερα το αύριο και το χθες συνδέονται μονάχα από εσένα. Γνωριστήκαμε με την Νεοζηλανδέζα η οποία ζούσε στο Μπαλί, όπου εργαζόταν σαν σχεδιάστρια μόδας. Μιλήσαμε για ταξίδια, για τις καθημερινότητες μας - τόσο διαφορετικές μα και τόσο ίδιες -, τους στόχους και τις προσδοκίες μας ώσπου στο τέλος αποχαιρετιστήκαμε, ανταλλάσσοντας ευχές για καλή τύχη στο δρόμο μας.
Στο λόμπι ενός ... πεντάστερου ξενοδοχείου!!!
Βγήκαμε σε έναν τεράστιο διάδρομο με υπέροχους πίνακες, λουλούδια, καναπεδάρες, bistro, μάρμαρα και δεν συμμαζεύεται. Το μέρος έσφυζε από πολυτέλεια, ντιζάιν και υψηλή αισθητική. (Ποιά ιδεολογία, ποιός Τσε, ποιός Γκάντι, κάτι τέτοια μέρη θα σε κάνουν μια μέρα να πουλήσεις τη ψυχή σου στο διάολο...). Και εκεί, πίσω από την όμορφη τζαμαρία του λόμπι, το μάτι μας έπιασε κάτι μπλε που παιχνίδιζε χαρούμενα στον ήλιο. Το ξενοδοχείο είχε ΚΑΙ ΠΙΣΙΝΑ. Μια πισινάρα ΝΑ με το συμπάθιο.
"Κρίμα γαμώτο που δεν έχουμε τα μαγι..." Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω την πρόταση και είδα το μούτρο του συντρόφου να αστράφτει. Ρε το φάρδος το αμέτρητο, είχε το μαγιό μαζί του!!!
Ηθικό Δίδαγμα: Πάντα στην χειραποσκευή μαγιό και δεύτερο βρακί. Κανόνας απαράβατος. Μην κοιτάτε που την πάτησα σαν πρωτάρα. Ως συνήθως πρώτα παθαίνεις και μετά μαθαίνεις.
Το δωμάτιο που μας παραχώρησαν έφτανε στα τετραγωνικά μέτρα το πρώτο μας διαμέρισμα. Κρεβατάρα, μπανάρα με υδρομασάζ και μια τεράστια flat screen tv που σαν καλωσόρισμα έγραφε πάνω (λανθασμένα) το επώνυμο του συντρόφου:
"Welcome Mr. Diakopares".
Δεν μπορούσαμε να συμφωνήσουμε περισσότερο! Καλώς ορίσατε διακοπάρες!!!
Με κύριο Διακοπάρες λοιπόν να πλατσουρίζει ως πάπιος στην πισίνα, εγώ υπέμεινα το μαρτύριο του χλωρίου υπομονετικά, σιχτιρίζοντας την επιλογή μου να ντυθώ σε total black η βλαμμένη, στους 38 βαθμούς κελσίου. Μετά έκανα και εγώ το φρεσκάρισμα μου στο υδρομασάζ του μπάνιου μας, κάτω από ντους ψιλής βροχής, σαπουνόφουσκες και τα ρέστα, και ανανεωμένοι κατηφορίσαμε για το δείπνο. Αχ ναι - δεν σας το είπα - δικαιούμαστε ΚΑΙ δείπνο!Είχαμε δικό μας – ολόδικό μας μπουφέ - με δεκάδες ευρωπαϊκές και τοπικές επιλογές κυρίως πιάτου, ορεκτικού, συνοδευτικού, σαλάτας και γύρω στις 45 επιλογές γλυκών! Αφού φάγαμε μέχρι σκασμού, κατά το επιδόρπιο ήρθε και η Νεοζηλανδέζα και κάθισε στο τραπέζι μας. Ήταν από εκείνες τις μαγικές βραδιές, μέσα στο παραθυράκι του χωροχρόνου του τράνζιτ, εκεί που το σήμερα το αύριο και το χθες συνδέονται μονάχα από εσένα. Γνωριστήκαμε με την Νεοζηλανδέζα η οποία ζούσε στο Μπαλί, όπου εργαζόταν σαν σχεδιάστρια μόδας. Μιλήσαμε για ταξίδια, για τις καθημερινότητες μας - τόσο διαφορετικές μα και τόσο ίδιες -, τους στόχους και τις προσδοκίες μας ώσπου στο τέλος αποχαιρετιστήκαμε, ανταλλάσσοντας ευχές για καλή τύχη στο δρόμο μας.
