Travelstoryteller
Member
- Μηνύματα
- 301
- Likes
- 1.820
- Επόμενο Ταξίδι
- Η.Π.Α.
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ωκεανία
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Η Αίγυπτος και άλλα επεισόδια
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Πετώντας με μια χρονομηχανή
- Karibu Zanzibar
- Μα είναι ωραία στον παράδεισο
- Γενέθλια στην Αφρική
- Μα πως χτίζεις ένα σχολείο;
- Μα είναι ωραία στον Παράδεισο 2
- Εκεί στο Nungwi
- Nungwi#2 - Ο θηλυκός Μπόμπ Μάρλει και η συνομωσία της πισίνας
- Nungwi#3 - The local party
- Dirty Dancing με τους Μασάι
- Μα είναι ωραία στον παράδεισο 3
- Αποστολή μέσα στην καρδιά της ζούγκλας
- Οι μαγικές νύχτες της Stone Town
- Με το ΚΤΕΛ στην Τανζανία
- Περικυκλωμένοι...
- Το σπίτι μεσα στη Ζούγκλα
- Στην πόλη των 50’s
- Η εισβολή μέσα στην νύχτα
- Η επέλαση των τρακτέρ
- Το ατυχές σαφάρι και μια μπύρα στο πουθενά
- Περίεργα πράγματα
- Η Απαγωγή!
Περίεργα πράγματα
"Μωρό μου εσύ άνοιξες το λάπτοπ;" ρώτησα τον σύντροφο την ώρα που έπινε το πρωινό του καφεδάκι στη κουζίνα. Όπως έκανα τις προετοιμασίες για την αναχώρηση μας, είχα ανακαλύψει την οθόνη του λάπτοπ μας ανοιχτή. Το λάπτοπ είχε διανυκτερεύσει στο σαλόνι για να φορτίσει, καθώς το δικό μας δωμάτιο δεν διέθετε ελεύθερη πρίζα. Ήμουνα όμως σίγουρη ότι είχα κλείσει την οθόνη το προηγούμενο βράδυ πριν πάω για ύπνο. Το Γκόλουμ είχε μόλις σηκωθεί από το καναπέ και έπινε τον καφέ του, καπνίζοντας αυτά τα μακριά τσιγάρα του. Το τεράστιο δαχτυλίδι του ακτινοβολούσε το φως του ήλιου, στέλνοντας σκόρπιες δεσμίδες φωτός στους τοίχους του δωματίου. Βγάλαμε το κεφάλι μας στο άνοιγμα της πόρτας κοιτάζοντας τον καχύποπτα.
"Και να την άνοιξε ρε μωρό μου την οθόνη, σιγά μην ήξερε πως να το χειριστεί." κάγχασε ο σύντροφος, μη δίνοντας βάση στον προβληματισμό μου. Γρήγορα και εγώ το ξέχασα καθώς είχα μεγαλύτερα προβλήματα να με απασχολούνε. Είχε προκύψει ένα θεματάκι και έπρεπε επειγόντως να κατέβουμε στην αγορά. Μόλις μερικά λεπτά όμως πριν φύγουμε για την πόλη, εμφανίστηκαν οι φίλοι του Γκόλουμ, δηλαδή οι οδηγοί μας. Ένας νεαρός τανζανός με την γυναίκα του, χριστιανοί αμφότεροι, είχαν καταφθάσει 4 ώρες νωρίτερα από την ώρα που είχαμε συμφωνήσει. Ο Ρίκι τους υποδέχτηκε και τους επέτρεψε να περιμένουν στο σαλόνι όση ώρα θα απουσιάζαμε. Έκλεισα την πόρτα του δωματίου μας και μαζί με τα παιδιά αναχωρήσαμε αφήνοντας το Γκόλουμ με τους ζευγάρι μόνους τους στο σπίτι.
Όταν επιστρέψαμε η πόρτα του δωματίου μας ήταν ... μισάνοιχτη! Έτρεξα κατευθείαν να ανοίξω το τσαντάκι με τα χρήματα και τα διαβατήρια μας. Μέτρησα και ξαναμέτρησα τα χρήματα. Δεν έμοιαζε να λείπει τίποτα. Κοίταξα και τις τσάντες μας οι οποίες δεν φαινόντουσαν πειραγμένες. Ενημέρωσα τον σύντροφο αλλά μη έχοντας άλλες εναλλακτικές αποφασίσαμε να το αγνοήσουμε και αυτό το σημάδι. Μπορεί να έψαχναν το μπάνιο βρέ αδερφέ!
“Εάν όμως, χτύπα ξύλο, πάει να γίνει τίποτα περίεργο, τι κάνουμε...;”
“Θα γίνει μάχη!” όρθωσε το ανάστημα του ο σύντροφος.
“Καλά πάμε και βλέπουμε…” ξεφύσηξα συμβιβαστικά ενώ οι αμφιβολίες είχαν ήδη αρχίσει να μας ζώνουν…
Η ώρα πέρασε και αφού αποχαιρετήσαμε τους φίλους μας, επιβιβαστήκαμε στο τζιπάκι των Τανζανών για τον δρόμο της επιστροφής. Μας έβαλαν να καθίσουμε στις πίσω πίσω θέσεις, οι οποίες δεν διέθεταν πόρτα ή παράθυρο που ανοίγει, κάνοντας μας να νιώσουμε λίγο εγκλωβισμένοι. Ξεκινήσαμε λοιπόν για το Νταρ.
Jesus Christ the King
Κάποια στιγμή ρώτησα εάν μπορώ να καπνίσω. Το Γκόλουμ μετάφρασε το αίτημα μου στον οδηγό και η απάντηση του ήταν καταφατική. "Smoke all you want". Έβγαλα τον καπνό μου λοιπόν και άρχισα να στρίβω.
"Ganja?" με ρωτάει το Γκόλουμ συνωμοτικά περιεργάζοντας το περιεχόμενο του τσιγάρου μου.
"Tabacco" του απάντησα.
Παρόλα αυτά το Γκόλουμ πήρε θάρρος και έβγαλε ευθύς ένα "σέρτικο" τσιγάρο...
"Τι κάνει αυτός ρε;;; Θα μας δέσουνε..." μουρμούρισε ο σύντροφος. Η αλήθεια είναι ότι συχνά πυκνά είχαμε διακρίνει αστυνομικά μπλόκα στις παρυφές του δρόμου. Το Γκόλουμ διέκρινε τον αγχωμένο τόνο στην φωνή του συντρόφου και έσπευσε να τον καθησυχάσει.
"Relax brother..."
"Relax... No worries." λέει με την σειρά του ο οδηγός.
Ο τόνος της φωνής του μου θύμισε την ταινία Captain Philipps με τον Τομ Χάνκς, την ώρα που ο Σομαλός πειρατής λέει στον καπετάνιο: "Don't worry Irish..." και μετά ισοπεδώνεται το σύμπαν.
Η διαδρομή μετά από αυτό συνέχισε να κυλά ήρεμα, ενώ ο ήλιος έπαιρνε την κατιούσα χαρίζοντας μας ένα πανοραμικό on the road ηλιοβασίλεμα.
Την ηρεμία την έσπασε το τηλέφωνο του Γκόλουμ που κουδούνιζε. Ξεκίνησε μια περίεργη συνομιλία με το κινητό να αλλάζει χέρια, μηνύματα είχαν αρχίσει εισέρχονται στο κινητό του οδηγού, έπαιρνε η κοπέλα τηλέφωνα από το δικό της κινητό, το οποίο επίσης πέρναγε από χέρι σε χέρι. Οι συνομιλίες δεν κράτησαν πολύ ώρα, αλλά έξω είχε σκοτεινιάσει και εμείς είχαμε μια αίσθηση ότι μιλούσανε για εμάς...
Όταν λοιπόν το αυτοκίνητο παρέκλινε από το δρόμο και με ταχύτητα χώθηκε στον χωματόδρομο, μετατρέποντας την διαδρομή μας σε χορευτικό ταψί σε λούνα Παρκ του 80', η παράνοια είχε ήδη εισβάλλει στις μικρές διαστάσεις του οχήματος μας...
Την ώρα δε που το Γκόλουμ μας έδειξε την οθόνη του κινητού του, συνειδητοποιήσμε ότι .... τίποτα δεν μπορούσε να μας προετοιμάσει για αυτό που βλέπαμε ....
In God We Trust
Αλήθεια εσείς τι πιστεύετε ότι μας έδειξε στο κινητό του το Γκόλουμ;
"Μωρό μου εσύ άνοιξες το λάπτοπ;" ρώτησα τον σύντροφο την ώρα που έπινε το πρωινό του καφεδάκι στη κουζίνα. Όπως έκανα τις προετοιμασίες για την αναχώρηση μας, είχα ανακαλύψει την οθόνη του λάπτοπ μας ανοιχτή. Το λάπτοπ είχε διανυκτερεύσει στο σαλόνι για να φορτίσει, καθώς το δικό μας δωμάτιο δεν διέθετε ελεύθερη πρίζα. Ήμουνα όμως σίγουρη ότι είχα κλείσει την οθόνη το προηγούμενο βράδυ πριν πάω για ύπνο. Το Γκόλουμ είχε μόλις σηκωθεί από το καναπέ και έπινε τον καφέ του, καπνίζοντας αυτά τα μακριά τσιγάρα του. Το τεράστιο δαχτυλίδι του ακτινοβολούσε το φως του ήλιου, στέλνοντας σκόρπιες δεσμίδες φωτός στους τοίχους του δωματίου. Βγάλαμε το κεφάλι μας στο άνοιγμα της πόρτας κοιτάζοντας τον καχύποπτα.
"Και να την άνοιξε ρε μωρό μου την οθόνη, σιγά μην ήξερε πως να το χειριστεί." κάγχασε ο σύντροφος, μη δίνοντας βάση στον προβληματισμό μου. Γρήγορα και εγώ το ξέχασα καθώς είχα μεγαλύτερα προβλήματα να με απασχολούνε. Είχε προκύψει ένα θεματάκι και έπρεπε επειγόντως να κατέβουμε στην αγορά. Μόλις μερικά λεπτά όμως πριν φύγουμε για την πόλη, εμφανίστηκαν οι φίλοι του Γκόλουμ, δηλαδή οι οδηγοί μας. Ένας νεαρός τανζανός με την γυναίκα του, χριστιανοί αμφότεροι, είχαν καταφθάσει 4 ώρες νωρίτερα από την ώρα που είχαμε συμφωνήσει. Ο Ρίκι τους υποδέχτηκε και τους επέτρεψε να περιμένουν στο σαλόνι όση ώρα θα απουσιάζαμε. Έκλεισα την πόρτα του δωματίου μας και μαζί με τα παιδιά αναχωρήσαμε αφήνοντας το Γκόλουμ με τους ζευγάρι μόνους τους στο σπίτι.
Όταν επιστρέψαμε η πόρτα του δωματίου μας ήταν ... μισάνοιχτη! Έτρεξα κατευθείαν να ανοίξω το τσαντάκι με τα χρήματα και τα διαβατήρια μας. Μέτρησα και ξαναμέτρησα τα χρήματα. Δεν έμοιαζε να λείπει τίποτα. Κοίταξα και τις τσάντες μας οι οποίες δεν φαινόντουσαν πειραγμένες. Ενημέρωσα τον σύντροφο αλλά μη έχοντας άλλες εναλλακτικές αποφασίσαμε να το αγνοήσουμε και αυτό το σημάδι. Μπορεί να έψαχναν το μπάνιο βρέ αδερφέ!
“Εάν όμως, χτύπα ξύλο, πάει να γίνει τίποτα περίεργο, τι κάνουμε...;”
“Θα γίνει μάχη!” όρθωσε το ανάστημα του ο σύντροφος.
“Καλά πάμε και βλέπουμε…” ξεφύσηξα συμβιβαστικά ενώ οι αμφιβολίες είχαν ήδη αρχίσει να μας ζώνουν…
Η ώρα πέρασε και αφού αποχαιρετήσαμε τους φίλους μας, επιβιβαστήκαμε στο τζιπάκι των Τανζανών για τον δρόμο της επιστροφής. Μας έβαλαν να καθίσουμε στις πίσω πίσω θέσεις, οι οποίες δεν διέθεταν πόρτα ή παράθυρο που ανοίγει, κάνοντας μας να νιώσουμε λίγο εγκλωβισμένοι. Ξεκινήσαμε λοιπόν για το Νταρ.
Jesus Christ the King
Κάποια στιγμή ρώτησα εάν μπορώ να καπνίσω. Το Γκόλουμ μετάφρασε το αίτημα μου στον οδηγό και η απάντηση του ήταν καταφατική. "Smoke all you want". Έβγαλα τον καπνό μου λοιπόν και άρχισα να στρίβω.
"Ganja?" με ρωτάει το Γκόλουμ συνωμοτικά περιεργάζοντας το περιεχόμενο του τσιγάρου μου.
"Tabacco" του απάντησα.
Παρόλα αυτά το Γκόλουμ πήρε θάρρος και έβγαλε ευθύς ένα "σέρτικο" τσιγάρο...
"Τι κάνει αυτός ρε;;; Θα μας δέσουνε..." μουρμούρισε ο σύντροφος. Η αλήθεια είναι ότι συχνά πυκνά είχαμε διακρίνει αστυνομικά μπλόκα στις παρυφές του δρόμου. Το Γκόλουμ διέκρινε τον αγχωμένο τόνο στην φωνή του συντρόφου και έσπευσε να τον καθησυχάσει.
"Relax brother..."
"Relax... No worries." λέει με την σειρά του ο οδηγός.
Ο τόνος της φωνής του μου θύμισε την ταινία Captain Philipps με τον Τομ Χάνκς, την ώρα που ο Σομαλός πειρατής λέει στον καπετάνιο: "Don't worry Irish..." και μετά ισοπεδώνεται το σύμπαν.
Η διαδρομή μετά από αυτό συνέχισε να κυλά ήρεμα, ενώ ο ήλιος έπαιρνε την κατιούσα χαρίζοντας μας ένα πανοραμικό on the road ηλιοβασίλεμα.
Την ηρεμία την έσπασε το τηλέφωνο του Γκόλουμ που κουδούνιζε. Ξεκίνησε μια περίεργη συνομιλία με το κινητό να αλλάζει χέρια, μηνύματα είχαν αρχίσει εισέρχονται στο κινητό του οδηγού, έπαιρνε η κοπέλα τηλέφωνα από το δικό της κινητό, το οποίο επίσης πέρναγε από χέρι σε χέρι. Οι συνομιλίες δεν κράτησαν πολύ ώρα, αλλά έξω είχε σκοτεινιάσει και εμείς είχαμε μια αίσθηση ότι μιλούσανε για εμάς...
Όταν λοιπόν το αυτοκίνητο παρέκλινε από το δρόμο και με ταχύτητα χώθηκε στον χωματόδρομο, μετατρέποντας την διαδρομή μας σε χορευτικό ταψί σε λούνα Παρκ του 80', η παράνοια είχε ήδη εισβάλλει στις μικρές διαστάσεις του οχήματος μας...
Την ώρα δε που το Γκόλουμ μας έδειξε την οθόνη του κινητού του, συνειδητοποιήσμε ότι .... τίποτα δεν μπορούσε να μας προετοιμάσει για αυτό που βλέπαμε ....
In God We Trust
Αλήθεια εσείς τι πιστεύετε ότι μας έδειξε στο κινητό του το Γκόλουμ;
