Yorgos
Member
- Μηνύματα
- 10.219
- Likes
- 55.390
- Επόμενο Ταξίδι
- Nipon-Αλάσκα-Yellowstone
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού τότε, τώρα, πάντα
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Αίγυπτος
- Photos Αίγυπτος
- Σουδάν
- Photos Σουδάν
- Ιορδανία
- Photos Ιορδανία
- Ισραήλ κ Παλαιστίνη
- Photos Ισραήλ
- Top 5 Ισραήλ-Παλαιστίνης
- Σεούλ
- Photos Σεούλ
- Γκουάμ
- Photos Γκουάμ
- Παλάου
- Photos Παλάου
- Μικρονησία
- Photos Μικρονησία
- Top 5 Μικρονησίας
- Χαβάη
- Photos Χαβάη
- Αυστραλία
- Photos Αυστραλία
- Top 5 Αυστραλίας
- Βιρμανία
- Photos Βιρμανία
- Top 5 Βιρμανίας
- Χονγκ Κονγκ & Μακάο
- Photos Χονγκ Κονγκ & Μακάο
- Top 5 Hong Kong
- Λονδίνο κ περίχωρα
- Photos Λονδίνο
- Επίλογος & Αποτίμηση
- TOP-20 ταξιδιού, συνολικά.
ΤΟΠ-5 Ισραήλ (και Παλαιστίνης)
1. Η επίσκεψη στους εποίκους.
2. Το τουρ στη Χεβρώνα
3. Η ατμόσφαιρα στα Ιεροσόλυμα
4. Μασάντα, αποκάλυψη
5. Το Μουσείο του Ισραήλ
Ατάκες:
1. Μπαίνουμε στο Ισραήλ από την Ιορδανία, στην πρώτη στάση του λεωφορείου σταματάει σε ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο στη μέση της ξεραϊλας, ακριβά εστιατόρια, φαστφουντάδικα και λέω "καλά, σαν αποικία της Αμερικής είναι εδώ", σοκαρισμένος από τη διαφορά με την Ιορδανία. Γιαπωνέζα:" Δεν κατάλαβες, η Αμερική είναι αποικία του Ισραήλ".
2. Επισκεπτόμαστε ένα σπίτι Παλαιστινίων στη Χεβρώνα. Ο γιος του ιδιοκτήτη σε άψογα Αγγλικά με αμερικάνικη προφορά μας δείχνει τα βίντεο που έχει γυρίσει για την καθημερινή κακοποίηση από τους Εβραίους: επαγγελματική δουλειά, με πολλά λεφτά. Μια Αμερικανίδα του γκρουπ χειροκροτάει με δάκρυα στα μάτια "αχ μπράβο, είστε ήρωες... ήρωες! Μα καλά , πώς αντέχετε και δεν κάνετε αντίποινα;". Απαντάει ο τύπος "είμαστε μουσουλμάνοι... ο Προφήτης λέει να υπομένουμε και να μην είμαστε βίαιοι, θα μας δικαιώσει ο Αλλάχ" λέει και χαμηλώνει το βλέμμα σε μια επιτηδευμένη προσπάθεια ταπεινοφροσύνης, οπότε και η Αμερικανίδα ξαναξεσπάει σε χειροκροτήματα "ήρωες! ήρωες! αξιοθαύμαστοι, να έρθει το CNN να τα καταγράψει αυτά! Για Νόμπελ είστε, για Νόμπελ!!!". Δύο λεπτά αργότερα τον ρωτάω τον τύπο: "Από όλους αυτούς τους εποίκους που μένουν εδώ, κάνεις παρέα έστω με έναν; Μιλάς με έναν, μπαλα παίζετε λες καλημέρα έστω και σε έναν;". Απάντηση με μίσος στο βλέμμα: "'Οχι βέβαια, ούτε με έναν! Είναι όλοι τους αρουραίοι, σκουλήκια, ανθρώπινες κουράδες! Θα καούν στην κόλαση οι π...δες!".
3. Τελειώνουμε το τουρ με τον Μπρους και μας επιστρέφει στα Ιεροσόλυμα. Στο αμάξι μαζί μας είναι η αδερφή του, που ήρθε από την Καλιφόρνια για να "κάνει διακοπές" (στα κατεχόμενα! τρελές διακοπές). Κοιτάει έξω από το παράθυρο και μονολογεί: "ξέρω πως πολλοί από σας τους ξένους πιστεύουν πως οι έποικοι είναι τέρατα. Στην πραγματικότητα το μόνο που θέλουμε είναι ένα κομμάτι γης, να έχουμε κι εμείς το κράτος μας. Υπάρχουν κράτη για Βουδιστές, Μουσουλμάνους, Χριστιανούς, να μην έχουμε κι εμείς ένα για μας; Και λένε ότι έχουμε απαρτχάιντ. Εγώ δε βλέπω κανένα απαρτχάιντ εδώ, έχουμε... παραλελχάιντ: ζούμε παράλληλες ζωές, εμείς από εδώ, οι μουσουλμάνοι από εκεί. Πού είναι το απαρτχάιντ;".
Εγώ από τα λίγα που κατάλαβα είναι ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Αν η διαμάχη ήταν για το πετρέλαιο, τα εδαφικά, την πολιτική, μπορεί και να τα έβρισκαν μια μέρα. Από την ώρα που το θέμα πάει στο υπερφυσικό, στο ποιανού η Αγία Γραφή λέει ποιος είναι ο περιούσιος, που σταυρώθηκε κάποιος που περπατούσε στο νερό, πήγε σε ένα γάμο κι έκανε τα νερά κρασιά και στο τέλος αναστήθηκε, πού πάτησε ο Μωάμεθ για να γίνει η ανάληψή του, άκρη δε θα βγάλουν ποτέ. Δε γίνεται να μιλήσεις λογικά για πράγματα υπερφυσικά, που δεν έχουν καμία λογική. Και να βρεθούν δυο άνθρωποι σοβαροί να κάνουν μια συμφωνία έστω με τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή, θα πεταχτούν οι εκατέρωθεν μουτζαχεντίν και θα γίνει πάλι ρόιδο, όπως έγινε με τη δολοφονία του Ράμπι ή με τον εμφύλιο Χαμάς-Φατάχ. No hope και βέβαια θα υποφέρει περισσότερο ο φτωχότερος και πιο αδύναμος από τους δύο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως και οι άλλοι ζουν ξένοιαστοι. Εγώ τους λυπάμαι αυτούς που ζουν εκεί. Όλους. Οίκτο μου προκαλούν, ούτε συμπάθεια ούτε αντιπάθεια.
Tέλος από Ισραήλ, πετάω για Σεούλ.
1. Η επίσκεψη στους εποίκους.
2. Το τουρ στη Χεβρώνα
3. Η ατμόσφαιρα στα Ιεροσόλυμα
4. Μασάντα, αποκάλυψη
5. Το Μουσείο του Ισραήλ
Ατάκες:
1. Μπαίνουμε στο Ισραήλ από την Ιορδανία, στην πρώτη στάση του λεωφορείου σταματάει σε ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο στη μέση της ξεραϊλας, ακριβά εστιατόρια, φαστφουντάδικα και λέω "καλά, σαν αποικία της Αμερικής είναι εδώ", σοκαρισμένος από τη διαφορά με την Ιορδανία. Γιαπωνέζα:" Δεν κατάλαβες, η Αμερική είναι αποικία του Ισραήλ".
2. Επισκεπτόμαστε ένα σπίτι Παλαιστινίων στη Χεβρώνα. Ο γιος του ιδιοκτήτη σε άψογα Αγγλικά με αμερικάνικη προφορά μας δείχνει τα βίντεο που έχει γυρίσει για την καθημερινή κακοποίηση από τους Εβραίους: επαγγελματική δουλειά, με πολλά λεφτά. Μια Αμερικανίδα του γκρουπ χειροκροτάει με δάκρυα στα μάτια "αχ μπράβο, είστε ήρωες... ήρωες! Μα καλά , πώς αντέχετε και δεν κάνετε αντίποινα;". Απαντάει ο τύπος "είμαστε μουσουλμάνοι... ο Προφήτης λέει να υπομένουμε και να μην είμαστε βίαιοι, θα μας δικαιώσει ο Αλλάχ" λέει και χαμηλώνει το βλέμμα σε μια επιτηδευμένη προσπάθεια ταπεινοφροσύνης, οπότε και η Αμερικανίδα ξαναξεσπάει σε χειροκροτήματα "ήρωες! ήρωες! αξιοθαύμαστοι, να έρθει το CNN να τα καταγράψει αυτά! Για Νόμπελ είστε, για Νόμπελ!!!". Δύο λεπτά αργότερα τον ρωτάω τον τύπο: "Από όλους αυτούς τους εποίκους που μένουν εδώ, κάνεις παρέα έστω με έναν; Μιλάς με έναν, μπαλα παίζετε λες καλημέρα έστω και σε έναν;". Απάντηση με μίσος στο βλέμμα: "'Οχι βέβαια, ούτε με έναν! Είναι όλοι τους αρουραίοι, σκουλήκια, ανθρώπινες κουράδες! Θα καούν στην κόλαση οι π...δες!".
3. Τελειώνουμε το τουρ με τον Μπρους και μας επιστρέφει στα Ιεροσόλυμα. Στο αμάξι μαζί μας είναι η αδερφή του, που ήρθε από την Καλιφόρνια για να "κάνει διακοπές" (στα κατεχόμενα! τρελές διακοπές). Κοιτάει έξω από το παράθυρο και μονολογεί: "ξέρω πως πολλοί από σας τους ξένους πιστεύουν πως οι έποικοι είναι τέρατα. Στην πραγματικότητα το μόνο που θέλουμε είναι ένα κομμάτι γης, να έχουμε κι εμείς το κράτος μας. Υπάρχουν κράτη για Βουδιστές, Μουσουλμάνους, Χριστιανούς, να μην έχουμε κι εμείς ένα για μας; Και λένε ότι έχουμε απαρτχάιντ. Εγώ δε βλέπω κανένα απαρτχάιντ εδώ, έχουμε... παραλελχάιντ: ζούμε παράλληλες ζωές, εμείς από εδώ, οι μουσουλμάνοι από εκεί. Πού είναι το απαρτχάιντ;".
Εγώ από τα λίγα που κατάλαβα είναι ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Αν η διαμάχη ήταν για το πετρέλαιο, τα εδαφικά, την πολιτική, μπορεί και να τα έβρισκαν μια μέρα. Από την ώρα που το θέμα πάει στο υπερφυσικό, στο ποιανού η Αγία Γραφή λέει ποιος είναι ο περιούσιος, που σταυρώθηκε κάποιος που περπατούσε στο νερό, πήγε σε ένα γάμο κι έκανε τα νερά κρασιά και στο τέλος αναστήθηκε, πού πάτησε ο Μωάμεθ για να γίνει η ανάληψή του, άκρη δε θα βγάλουν ποτέ. Δε γίνεται να μιλήσεις λογικά για πράγματα υπερφυσικά, που δεν έχουν καμία λογική. Και να βρεθούν δυο άνθρωποι σοβαροί να κάνουν μια συμφωνία έστω με τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή, θα πεταχτούν οι εκατέρωθεν μουτζαχεντίν και θα γίνει πάλι ρόιδο, όπως έγινε με τη δολοφονία του Ράμπι ή με τον εμφύλιο Χαμάς-Φατάχ. No hope και βέβαια θα υποφέρει περισσότερο ο φτωχότερος και πιο αδύναμος από τους δύο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως και οι άλλοι ζουν ξένοιαστοι. Εγώ τους λυπάμαι αυτούς που ζουν εκεί. Όλους. Οίκτο μου προκαλούν, ούτε συμπάθεια ούτε αντιπάθεια.
Tέλος από Ισραήλ, πετάω για Σεούλ.