soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.781
- Likes
- 6.647
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο]Μετά από 31 μέρες παραμονή στην Κεϋλάνη ξεκινήσαμε για Ταϊλάνδη. Ταϊλάνδη, πρώην Σιάμ, με μια όμορφη Βασίλισσα να το κυβερνά, ειρηνική χώρα, χωρίς να απασχολεί τον τύπο με πολέμους ή εμφύλιους. Αυτές ήταν οι γνώσεις μου τότε γι’ αυτή τη χώρα. Στρίψουμε από την νότια άκρη του νησιού και συνεχίζουμε ανατολικά. Οι μέρες είναι ηλιόλουστες και η θάλασσα γαλήνια. Στο στενό μεταξύ Κεϋλάνης και Ινδίας είναι η Γέφυρα του Αδάμ που όμως λέει ο Καββαδίας: [I]«Πέρα απ’ τη γέφυρα του Αδάμ στην Νότια Κίνα-χιλιάδες παραλάβαινες τσουβάλια σόγια…»[/I
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
O τουρισμός στην Ταϊλανδή χώρα που δεν ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση όπως μερικές γειτονικές της , δεν είχε ξεκινήσει ακόμα. Ούτε υπήρχαν οργανωμένα ταξίδια για την ανατολή. Περιπλανήσεις τότε σε ζούγκλες, δάση και νησιά σαν αυτές που διαβάζω εδώ δεν υπήρχαν. Στην Ελλάδα τότε ταξίδευαν μόνο οι μετανάστες, που ερχόντουσαν για διακοπές. Έτσι το δολάριο το είχαν είτε ο αμερικάνικος στόλος είτε οι ναυτικοί. Όλες οι χώρες εκεί πέρασαν από το ίδιο στάδιο. Οι φτωχοί της επαρχίας έστελναν τα κορίτσια τους από την ηλικία των 16 χρονών στις πόλεις, «δούλευαν» στις ομάδες αυτών των δυστυχισμένων, και έστελνα τα χρήματα που τους αναλογούσαν στην οικογένεια τους. Στη Ιαπωνία μέχρι και δέκα χρόνια μετά το τέλος του πολέμου επικρατούσε η ίδια κατάσταση. Συνήλθαν όμως γρήγορα και ξεπέρασαν πολλούς. Στην Ν. Κορέα το 85 που πήγα για τελευταία φορά, το ίδιο. Στην Κορέα όταν βλέπεις τα βουνά της, νομίζεις πως βλέπεις τα ελληνικά των νησιών του Αιγαίου ή της Κρήτης Το ίδιο ξερά και άδενδρα είναι. Κι΄ όμως, έφτασε εκεί που βρίσκεται σήμερα και είμαι σίγουρος πως το «πρόβλημα» έχει εξαφανιστεί σήμερα με την ανάπτυξη που έχει. Το ίδιο ¨πρόβλημα» στην Ταιβάν και στις Φιλιππίνες. Όμως στην Ταϊλάνδη είχαν την καλύτερη οργάνωση…Η φήμη της Ταϊλάνδης είχε εξαπλωθεί στους Βορειοευρωπαίους και άρχισε σιγά-σιγά ο τουρισμός προ τη χώρα, αλλά ήταν σεξοτουρισμός στην άγρια μορφή του, ο οποίος πολύ κατακρίθηκε από τον διεθνή τύπο της εποχής εκείνης, γιατί με ελάχιστα χρήματα «αγόραζαν» και ικανοποιούσαν τις πιο κτηνώδεις τους ορέξεις. Αυτό δηλαδή που στην χώρα τους δεν μπορούσαν άνετα και όχι χωρίς ενοχή να απολαύσουν. Τότε κυκλοφόρησαν και κείνα τα 2-3 έργα, τολμηρά για την εποχή εκείνη, και που το θέμα τους διαδραματιζόταν σε εκείνη την περιοχή.
