soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.781
- Likes
- 6.647
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο]Μετά από 31 μέρες παραμονή στην Κεϋλάνη ξεκινήσαμε για Ταϊλάνδη. Ταϊλάνδη, πρώην Σιάμ, με μια όμορφη Βασίλισσα να το κυβερνά, ειρηνική χώρα, χωρίς να απασχολεί τον τύπο με πολέμους ή εμφύλιους. Αυτές ήταν οι γνώσεις μου τότε γι’ αυτή τη χώρα. Στρίψουμε από την νότια άκρη του νησιού και συνεχίζουμε ανατολικά. Οι μέρες είναι ηλιόλουστες και η θάλασσα γαλήνια. Στο στενό μεταξύ Κεϋλάνης και Ινδίας είναι η Γέφυρα του Αδάμ που όμως λέει ο Καββαδίας: [I]«Πέρα απ’ τη γέφυρα του Αδάμ στην Νότια Κίνα-χιλιάδες παραλάβαινες τσουβάλια σόγια…»[/I
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
Εξαίρεση αποτελούσε η Κίνα, γιατί ο Μάο πήρε τη μπουλντόζα και έριξε στο Κίτρινο ποταμό, όλους τους ναρκομανείς, τα παράσιτα, τα κακοποιά στοιχεία, μαζί και τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες, που πότιζαν το λαό με όπιο για να τους κυβερνούν ευκολότερα
Έδωσε δουλειά για όλους, τους φόρεσε τα ίδια ρούχα, και τους χαλιναγώγησε με συνθήματα και εμβατήρια.
Ταχύτατα βαρκάκια με μηχανή που η προπέλα τους ήταν τοποθετημένη στην άκρη ενός καλαμιού σε απόσταση 3-4 μέτρα από την πρύμη, σε πήγαιναν σε δυο λεπτά σε μια ξύλινη αποβάθρα. Ήταν περιοχή μακριά από το κεντρικό λιμάνι αλλά είχε αρκετή κίνηση. Η πόλη απ’ εδώ ήταν γύρω στην μισή ώρα με λεωφορείο. Αν εξαιρέσουμε τα δύο μεγάλα παλάτια και τους ναούς, δεν είχε κάποια ιδιαίτερη αρχιτεκτονική. Μεγάλοι λεωφόροι με κτιριακά συγκροτήματα κυρίως γραφεία, και μικρότεροι με εμπορική κίνηση, όπου χαιρόσουν να χαζεύεις το πλήθος των καταστημάτων με τα παράξενα προϊόντας τους, από εξωτικά φρούτα μέχρι κοσμηματοπωλεία που το κύριο εμπόρευμα τους τα κομψοτεχνήματα από επεξεργασμένο ελεφαντόδοντο. Στην περιοχή του πλοίου, όπου οι εμπορικοί δρόμοι ήταν λιγότεροι, υπήρχαν ξύλινα μικρά μαγαζάκια, με κάθε είδους εμπόρευμα. Εντυπωσιαζόμουν με τα μικρά εστιατόρια, με τις παράξενες γεύσεις, και μυρουδιές που έστελναν, τα μικρά μπωλάκια με τις πολύχρωμες σάλτσες, το σκέτο άσπρο ρύζι που το έτρωγαν με τα χέρια. Μου είπαν ότι αυτό είναι το ψωμί τους. Ήθελα να δοκιμάσω απ όλα, να μάθω τις γεύσεις των φαγητών αυτού του λαού νομίζοντας ότι θα τον καταλάβαινα καλύτερα Ήταν ο πρώτος ασιατικός που γνώριζα, και ο πρώτος απ’ όσους γνώριζα μέχρι τώρα, που μπορούσα να επικοινωνήσω μαζί του. Το μόνο που πρόσεχα ήταν μήπως φάω φιδάκια ή βατράχια. Μια φορά μόνο μια περίεργη γεύση αισθάνθηκα στο στόμα μου αλλά με μια γουλιά μπύρα το ξεπέρασα!! Δε σταμάταγε το μάτι μου να ελέγχει τη πιο μικρή λεπτομέρεια. Το ντύσιμο των ανθρώπων, τα χαρακτηριστικά τους, τις κινήσεις τους, το αιώνιο χαμόγελο τους που εδώ ακόμη ανήξερος το περνούσα για ένδειξη ευτυχίας. Δεν πήγα παραπάνω από τέσσερις φορές στην πόλη. Η πολύ ζέστη έκανε αποτρεπτική την επίσκεψη μέσα σ΄ αυτή τη μεγαλούπολη, και ο μόνος λόγος που πήγα ήταν τα μνημεία. Στη περιοχή που βρισκόταν το πλοίο ήταν πιο χαλαρά, μικρό το μέρος και με τη συχνή παρουσία μου με είχαν συνηθίσει. Φιλικοί, εξυπηρετικοί, καταδεκτικοί. Στη Κεϋλάνη το σοβαρό ύφος των Ινδών δεν σου άφηνε περιθώριο να ανοιχτείς μαζί τους.
Έδωσε δουλειά για όλους, τους φόρεσε τα ίδια ρούχα, και τους χαλιναγώγησε με συνθήματα και εμβατήρια.
Ταχύτατα βαρκάκια με μηχανή που η προπέλα τους ήταν τοποθετημένη στην άκρη ενός καλαμιού σε απόσταση 3-4 μέτρα από την πρύμη, σε πήγαιναν σε δυο λεπτά σε μια ξύλινη αποβάθρα. Ήταν περιοχή μακριά από το κεντρικό λιμάνι αλλά είχε αρκετή κίνηση. Η πόλη απ’ εδώ ήταν γύρω στην μισή ώρα με λεωφορείο. Αν εξαιρέσουμε τα δύο μεγάλα παλάτια και τους ναούς, δεν είχε κάποια ιδιαίτερη αρχιτεκτονική. Μεγάλοι λεωφόροι με κτιριακά συγκροτήματα κυρίως γραφεία, και μικρότεροι με εμπορική κίνηση, όπου χαιρόσουν να χαζεύεις το πλήθος των καταστημάτων με τα παράξενα προϊόντας τους, από εξωτικά φρούτα μέχρι κοσμηματοπωλεία που το κύριο εμπόρευμα τους τα κομψοτεχνήματα από επεξεργασμένο ελεφαντόδοντο. Στην περιοχή του πλοίου, όπου οι εμπορικοί δρόμοι ήταν λιγότεροι, υπήρχαν ξύλινα μικρά μαγαζάκια, με κάθε είδους εμπόρευμα. Εντυπωσιαζόμουν με τα μικρά εστιατόρια, με τις παράξενες γεύσεις, και μυρουδιές που έστελναν, τα μικρά μπωλάκια με τις πολύχρωμες σάλτσες, το σκέτο άσπρο ρύζι που το έτρωγαν με τα χέρια. Μου είπαν ότι αυτό είναι το ψωμί τους. Ήθελα να δοκιμάσω απ όλα, να μάθω τις γεύσεις των φαγητών αυτού του λαού νομίζοντας ότι θα τον καταλάβαινα καλύτερα Ήταν ο πρώτος ασιατικός που γνώριζα, και ο πρώτος απ’ όσους γνώριζα μέχρι τώρα, που μπορούσα να επικοινωνήσω μαζί του. Το μόνο που πρόσεχα ήταν μήπως φάω φιδάκια ή βατράχια. Μια φορά μόνο μια περίεργη γεύση αισθάνθηκα στο στόμα μου αλλά με μια γουλιά μπύρα το ξεπέρασα!! Δε σταμάταγε το μάτι μου να ελέγχει τη πιο μικρή λεπτομέρεια. Το ντύσιμο των ανθρώπων, τα χαρακτηριστικά τους, τις κινήσεις τους, το αιώνιο χαμόγελο τους που εδώ ακόμη ανήξερος το περνούσα για ένδειξη ευτυχίας. Δεν πήγα παραπάνω από τέσσερις φορές στην πόλη. Η πολύ ζέστη έκανε αποτρεπτική την επίσκεψη μέσα σ΄ αυτή τη μεγαλούπολη, και ο μόνος λόγος που πήγα ήταν τα μνημεία. Στη περιοχή που βρισκόταν το πλοίο ήταν πιο χαλαρά, μικρό το μέρος και με τη συχνή παρουσία μου με είχαν συνηθίσει. Φιλικοί, εξυπηρετικοί, καταδεκτικοί. Στη Κεϋλάνη το σοβαρό ύφος των Ινδών δεν σου άφηνε περιθώριο να ανοιχτείς μαζί τους.
