soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.702
- Likes
- 6.319
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο]Μετά από 31 μέρες παραμονή στην Κεϋλάνη ξεκινήσαμε για Ταϊλάνδη. Ταϊλάνδη, πρώην Σιάμ, με μια όμορφη Βασίλισσα να το κυβερνά, ειρηνική χώρα, χωρίς να απασχολεί τον τύπο με πολέμους ή εμφύλιους. Αυτές ήταν οι γνώσεις μου τότε γι’ αυτή τη χώρα. Στρίψουμε από την νότια άκρη του νησιού και συνεχίζουμε ανατολικά. Οι μέρες είναι ηλιόλουστες και η θάλασσα γαλήνια. Στο στενό μεταξύ Κεϋλάνης και Ινδίας είναι η Γέφυρα του Αδάμ που όμως λέει ο Καββαδίας: [I]«Πέρα απ’ τη γέφυρα του Αδάμ στην Νότια Κίνα-χιλιάδες παραλάβαινες τσουβάλια σόγια…»[/I
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
Τρεις μέρες αφότου περάσαμε το νοτιότερο άκρο της Αφρικής ξεγνοιάσαμε. Τα επικίνδυνα μέρη για πιθανή κακοκαιρία πέρασαν. Τώρα άρχισε ένα ταξίδι όνειρο. Οι ζέστες αυτή τη φορά είναι υποφερτές χάρη σε ένα μικρό αεράκι. Πλέουμε τώρα σε γνωστά μας νερά. Για τέταρτη φόρα θα περάσουμε τον Ισημερινό.
Ένα βράδυ ήμουν στη γέφυρα και κοίταζα τη σκοτεινή θάλασσα. Ξαφνικά σένα σημείο στην επιφάνεια της, φάνηκε ένα φως ή κάτι που ήταν σαν φωτιά αλλά έσβησε αμέσως. Σε λίγο νάτο πάλι το ίδιο σε άλλο σημείο. Ήταν το κύμα που προκαλούσαν μικρά ψάρια όταν πηδούσαν έξω από το νερό, και επειδή σε κείνη την περιοχή υπήρχε πολύ φώσφορο, το κύμα που σήκωναν τα ψάρια πέφτοντας, φαινόταν σαν φωτιά. Το ίδιο γινόταν αν πετούσες ένα μπουκάλι στο νερό και σήκωνε κύμα. Το φαινόμενο αυτό το βλέπει κανείς πολύ συχνά στη νότια Ερυθρά Θάλασσα και στον κόλπο του Άντεν, όπου λόγω των πολλών κοιτασμάτων σε πετρελαίου σ΄ αυτό το μέρος της γης, υπάρχει πολύ φώσφορο στη θάλασσα.
Φάνηκαν οι πρώτες στεριές της Αφρικής. Μετά από δεκαεπτά μέρες ταξίδι από το Ντούρμπαν φτάσαμε στο Ντακάρ, πλευρίσαμε στην προβλήτα για ανεφοδιασμό. Ο ναύτης μας ο ψηλός ο Μ… με μερικές λέξεις από το κοράνι που ξεφώνιζε , έκανε κάθε λίγο και λιγάκι τους εργάτες στην προβλήτα να στρώνουν το χαλί και να προσεύχονται! Τους λυπήθηκε τελικά και σταμάτησε.
Φύγαμε από το Ντακάρ για τη Λισσαβώνα. Είμαστε πάλι κοντά στα Κανάρια. Στην Ευρώπη είναι χειμώνας . Στις βόρειες χώρες έχει χιόνια. Εμείς εδώ μετά το 30ο παράλληλο βγάλαμε τις μάλλινες μπλούζες και τα μακριά παντελόνια από τη ναφθαλίνη που τα είχαμε τόσους μήνες. Κάθε μέρα είναι και πιο κρύα από την προηγούμενη. Οι άνεμοι γύρω στα 6-7 μποφόρ. Μια συννεφιασμένη μέρα με κρύο και βροχή φτάσαμε στη Λισαβόνα όπου μείναμε τρεις μέρες για να φορτώσουμε δεμάτια από φελλό τα οποία θα τοποθετηθούν πάνω στα αμπάρια. Είναι μεγάλα κομμάτια από φελλό, και από την Ευρώπη, μόνο η Ισπανία και η Πορτογαλία παράγει.
Το πρώτο πρωινό στη Λισαβόνα ξεμπάρκαρε ο Ελβετός απόφοιτος. Νωρίς το πρωί στον πίνακα ανακοινώσεων του σαλονιού του πληρώματος, ήταν καρφιτσωμένο ένα αρκετά συγκινητικό γράμμα απ αυτόν. Απευθυνόταν σε όλο το πλήρωμα. Γράμμα γεμάτο ευχαριστίες, ευχές για καλά ταξίδια, παινέματα για τους «Έλληνες συντρόφους» όπως έγραφε και για το άψογο τρόπο που του συμπεριφερθήκαμε στο πλοίο. Κι΄ αυτός όμως ήταν πολύ εργατικός, ευγενικός και χαμηλών τόνων.
Την Λισαβόνα με τα πολλά παλιά της κτίρια, την όμορφη γέφυρα πάνω από τον Τάγο, αλλά και με τους θλιμμένους, και άκομψα ντυμένους ανθρώπους θα τη γνωρίσω μια άλλη φορά. Αυτή τη φορά με καιρό βροχερό και συννεφιασμένο θα γνωρίσω τα ταβερνεία της, τα καπηλειά της, αυτά που είναι αποκλειστικά για ψάρι. Ολόφρεσκος τηγανητός μπακαλιάρος ή άλλο χοντρό ψάρι σε φέτες μαζί με το φίνο μαύρο κρασί Τίντο.
Μετά από το τρίτο ποτηράκι αρχίζαμε να συζητάμε για «παραδείσους», για ζεστές χώρες, για νύχτες μαγικές.. Τι δουλειά έχουμε στη Ευρώπη; Η Ευρώπη είναι γειτονιά μας, και την θέλουν αυτοί που για διαφόρους λόγους θέλουν να πάνε σπίτια τους. Εμείς λαχταράμε το επόμενο μεγάλο ταξίδι. Αυτό που περνά Ισημερινό.
Κάποιος στην παρέα μας λέει: -Τώρα που θα γεμίσουμε το καράβι με φελλό θα είναι σαν να έχει σωσίβιο. Δε θα έχουμε πρόβλημα όταν θα περνάμε τον Μπέϊ. -Ποιόν Μπέϊ ; ρώτησα εγώ, - Μα το Βισκαϊκό κόλπο, έτσι τον λένε. Δύσκολο πέρασμα για τα καράβια. Πόσα και πόσα της παλιάς εποχής έχει καταπιεί!!! Για θυμηθείτε την Ισπανική Αρμάδα το στραπάτσο που έπαθε όταν την κυνήγησαν οι Άγγλοι. Εκεί, τα αβαθή νερά που έχει ο κόλπος προκαλούν τρικυμίες γνωστές στους ναυτικούς.
Δεν μας έφτανε η «Καλή Ελπίδα», θα έχουμε τώρα που τελειώνει το ταξίδι και την έγνοια του Μπέϊ!!!!!
Ένα βράδυ ήμουν στη γέφυρα και κοίταζα τη σκοτεινή θάλασσα. Ξαφνικά σένα σημείο στην επιφάνεια της, φάνηκε ένα φως ή κάτι που ήταν σαν φωτιά αλλά έσβησε αμέσως. Σε λίγο νάτο πάλι το ίδιο σε άλλο σημείο. Ήταν το κύμα που προκαλούσαν μικρά ψάρια όταν πηδούσαν έξω από το νερό, και επειδή σε κείνη την περιοχή υπήρχε πολύ φώσφορο, το κύμα που σήκωναν τα ψάρια πέφτοντας, φαινόταν σαν φωτιά. Το ίδιο γινόταν αν πετούσες ένα μπουκάλι στο νερό και σήκωνε κύμα. Το φαινόμενο αυτό το βλέπει κανείς πολύ συχνά στη νότια Ερυθρά Θάλασσα και στον κόλπο του Άντεν, όπου λόγω των πολλών κοιτασμάτων σε πετρελαίου σ΄ αυτό το μέρος της γης, υπάρχει πολύ φώσφορο στη θάλασσα.
Φάνηκαν οι πρώτες στεριές της Αφρικής. Μετά από δεκαεπτά μέρες ταξίδι από το Ντούρμπαν φτάσαμε στο Ντακάρ, πλευρίσαμε στην προβλήτα για ανεφοδιασμό. Ο ναύτης μας ο ψηλός ο Μ… με μερικές λέξεις από το κοράνι που ξεφώνιζε , έκανε κάθε λίγο και λιγάκι τους εργάτες στην προβλήτα να στρώνουν το χαλί και να προσεύχονται! Τους λυπήθηκε τελικά και σταμάτησε.
Φύγαμε από το Ντακάρ για τη Λισσαβώνα. Είμαστε πάλι κοντά στα Κανάρια. Στην Ευρώπη είναι χειμώνας . Στις βόρειες χώρες έχει χιόνια. Εμείς εδώ μετά το 30ο παράλληλο βγάλαμε τις μάλλινες μπλούζες και τα μακριά παντελόνια από τη ναφθαλίνη που τα είχαμε τόσους μήνες. Κάθε μέρα είναι και πιο κρύα από την προηγούμενη. Οι άνεμοι γύρω στα 6-7 μποφόρ. Μια συννεφιασμένη μέρα με κρύο και βροχή φτάσαμε στη Λισαβόνα όπου μείναμε τρεις μέρες για να φορτώσουμε δεμάτια από φελλό τα οποία θα τοποθετηθούν πάνω στα αμπάρια. Είναι μεγάλα κομμάτια από φελλό, και από την Ευρώπη, μόνο η Ισπανία και η Πορτογαλία παράγει.
Το πρώτο πρωινό στη Λισαβόνα ξεμπάρκαρε ο Ελβετός απόφοιτος. Νωρίς το πρωί στον πίνακα ανακοινώσεων του σαλονιού του πληρώματος, ήταν καρφιτσωμένο ένα αρκετά συγκινητικό γράμμα απ αυτόν. Απευθυνόταν σε όλο το πλήρωμα. Γράμμα γεμάτο ευχαριστίες, ευχές για καλά ταξίδια, παινέματα για τους «Έλληνες συντρόφους» όπως έγραφε και για το άψογο τρόπο που του συμπεριφερθήκαμε στο πλοίο. Κι΄ αυτός όμως ήταν πολύ εργατικός, ευγενικός και χαμηλών τόνων.
Την Λισαβόνα με τα πολλά παλιά της κτίρια, την όμορφη γέφυρα πάνω από τον Τάγο, αλλά και με τους θλιμμένους, και άκομψα ντυμένους ανθρώπους θα τη γνωρίσω μια άλλη φορά. Αυτή τη φορά με καιρό βροχερό και συννεφιασμένο θα γνωρίσω τα ταβερνεία της, τα καπηλειά της, αυτά που είναι αποκλειστικά για ψάρι. Ολόφρεσκος τηγανητός μπακαλιάρος ή άλλο χοντρό ψάρι σε φέτες μαζί με το φίνο μαύρο κρασί Τίντο.
Μετά από το τρίτο ποτηράκι αρχίζαμε να συζητάμε για «παραδείσους», για ζεστές χώρες, για νύχτες μαγικές.. Τι δουλειά έχουμε στη Ευρώπη; Η Ευρώπη είναι γειτονιά μας, και την θέλουν αυτοί που για διαφόρους λόγους θέλουν να πάνε σπίτια τους. Εμείς λαχταράμε το επόμενο μεγάλο ταξίδι. Αυτό που περνά Ισημερινό.
Κάποιος στην παρέα μας λέει: -Τώρα που θα γεμίσουμε το καράβι με φελλό θα είναι σαν να έχει σωσίβιο. Δε θα έχουμε πρόβλημα όταν θα περνάμε τον Μπέϊ. -Ποιόν Μπέϊ ; ρώτησα εγώ, - Μα το Βισκαϊκό κόλπο, έτσι τον λένε. Δύσκολο πέρασμα για τα καράβια. Πόσα και πόσα της παλιάς εποχής έχει καταπιεί!!! Για θυμηθείτε την Ισπανική Αρμάδα το στραπάτσο που έπαθε όταν την κυνήγησαν οι Άγγλοι. Εκεί, τα αβαθή νερά που έχει ο κόλπος προκαλούν τρικυμίες γνωστές στους ναυτικούς.
Δεν μας έφτανε η «Καλή Ελπίδα», θα έχουμε τώρα που τελειώνει το ταξίδι και την έγνοια του Μπέϊ!!!!!
