soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.702
- Likes
- 6.320
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο]Μετά από 31 μέρες παραμονή στην Κεϋλάνη ξεκινήσαμε για Ταϊλάνδη. Ταϊλάνδη, πρώην Σιάμ, με μια όμορφη Βασίλισσα να το κυβερνά, ειρηνική χώρα, χωρίς να απασχολεί τον τύπο με πολέμους ή εμφύλιους. Αυτές ήταν οι γνώσεις μου τότε γι’ αυτή τη χώρα. Στρίψουμε από την νότια άκρη του νησιού και συνεχίζουμε ανατολικά. Οι μέρες είναι ηλιόλουστες και η θάλασσα γαλήνια. Στο στενό μεταξύ Κεϋλάνης και Ινδίας είναι η Γέφυρα του Αδάμ που όμως λέει ο Καββαδίας: [I]«Πέρα απ’ τη γέφυρα του Αδάμ στην Νότια Κίνα-χιλιάδες παραλάβαινες τσουβάλια σόγια…»[/I
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
Μετά από τριάντα ώρες παραμονή στη Σιγκαπούρη ταξιδεύαμε ξανά στα στενά της Μαλαισίας. Σήμερα αυτή η περιοχή είναι επίφοβη για πειρατεία, αλλά τότε δεν είχαν ακόμη τα σύγχρονα μέσα και την οργάνωση για να καταλάβουν πλοίο. Μπήκαμε ξανά στο φιλόξενο Ινδικό. Θάλασσες ήρεμες ζέστη πολύ. Η πορεία μας ήταν για τη Βικτώρια την πρωτεύουσα των Σεϋχελών. Σε αυτά τα νησάκια του Ινδικού είναι πολύ σπάνιο να τύχη ταξίδι για τα φορτηγά, γιατί ήταν μικρά, λίγοι οι κάτοικοι και γι’ αυτό εμπορική τους κίνηση ήταν ελάχιστη. Να όμως που βρέθηκε ναύλος για μας. Θα ξεφορτώναμε μια μικρή ποσότητα ρύζι και θα φορτώναμε κανέλα. Το μόνο που γνωρίζαμε για τα νησιά αυτά ήταν ότι εξόρισαν εδώ το Μακάριο, και ότι σύμφωνα με τα γραφόμενα στις εφημερίδες ήταν νησιά παραδεισένια.
Τώρα ταξιδεύαμε με δύο άτομα στο πλήρωμα επιπλέον. Από το Κολόμπο πήραμε ένα Ινδό ηλικίας περίπου εξήντα ετών για λαδά στο μηχανοστάσιο. Η ιστορία του ήταν ότι τον καταζητούσε η αστυνομία στις Ινδίες και αυτός κοιμόταν στα παγκάκια της αστυνομίας! Από τη Μπανγκόκ πήραμε ένα Ελβετό γύρω στα εικοσιπέντε ετών, απόφοιτο πανεπιστημίου που μας ζήτησε να το ναυτολογήσουμε για επιστρέψει στη χώρα του. Στη Μπαγκόκ πήγε με άλλο πλοίο, και ξεμπάρκαρε εκεί για να μελετήσει τη χώρα και τους ανθρώπους της. Συχνά νέοι από την Ευρώπη μπάρκαραν τζόβενα, ξεμπάρκαραν στο πρώτο λιμάνι της αρέσκειας τους, και μετά από πολύχρονη παραμονή επέστρεφαν ναυτολογημένοι σε άλλο.. Έτσι είχαν το μισθό τους, το φαγητό τους και δωρεάν ταξίδι. Τον Ελβετό δεν το θέλαμε γιατί δεν χρειαζόμασταν προσωπικό. Δέχθηκε, τότε να δουλεύει αμισθί αρκεί να επιστρέψει στην Ευρώπη που ήταν ο προορισμός μας και να πάει σπίτι του. Μετά από δεκαπέντε μέρες το ελληνικό φιλότιμο δεν μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστο και μια που ήταν εργατικός, του κανονίσαμε μισθό. Ήταν ψηλός, με ξανθά σγουρά μαλλιά, αθλητικός, και ευγενικός. Τον ελεύθερο χρόνο του έφτιανε τόξα και βέλη.
Το κουτσομπολιό τις ζεστές νύχτες στο κατάστρωμα, τα πειράγματα, και τα καλαμπούρια σχετικά με την Μπανγκόκ ήταν στις δόξες τους. Έβγαιναν όλα τα «άπλυτα» καθενός στην φόρα.
Μια σκοτεινή νύχτα μετά από έντεκα μέρες ταξίδι, αγκυροβολήσαμε μπροστά σε ένα μαύρο όγκο, που το ύψος του έφτανε μέχρι τον ουρανό. Δίπλα μας υπήρχαν άλλοι μικρότεροι μαύροι όγκοι, που ήταν νησάκια. Στο βάθος βλέπαμε ελάχιστα φώτα αναμμένα. Ήταν η Βικτώρια η πρωτεύουσα των Σεϋχελών, που βρίσκεται στο νησί Μαχέ, το μεγαλύτερο του αρχιπελάγους.
Τώρα ταξιδεύαμε με δύο άτομα στο πλήρωμα επιπλέον. Από το Κολόμπο πήραμε ένα Ινδό ηλικίας περίπου εξήντα ετών για λαδά στο μηχανοστάσιο. Η ιστορία του ήταν ότι τον καταζητούσε η αστυνομία στις Ινδίες και αυτός κοιμόταν στα παγκάκια της αστυνομίας! Από τη Μπανγκόκ πήραμε ένα Ελβετό γύρω στα εικοσιπέντε ετών, απόφοιτο πανεπιστημίου που μας ζήτησε να το ναυτολογήσουμε για επιστρέψει στη χώρα του. Στη Μπαγκόκ πήγε με άλλο πλοίο, και ξεμπάρκαρε εκεί για να μελετήσει τη χώρα και τους ανθρώπους της. Συχνά νέοι από την Ευρώπη μπάρκαραν τζόβενα, ξεμπάρκαραν στο πρώτο λιμάνι της αρέσκειας τους, και μετά από πολύχρονη παραμονή επέστρεφαν ναυτολογημένοι σε άλλο.. Έτσι είχαν το μισθό τους, το φαγητό τους και δωρεάν ταξίδι. Τον Ελβετό δεν το θέλαμε γιατί δεν χρειαζόμασταν προσωπικό. Δέχθηκε, τότε να δουλεύει αμισθί αρκεί να επιστρέψει στην Ευρώπη που ήταν ο προορισμός μας και να πάει σπίτι του. Μετά από δεκαπέντε μέρες το ελληνικό φιλότιμο δεν μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστο και μια που ήταν εργατικός, του κανονίσαμε μισθό. Ήταν ψηλός, με ξανθά σγουρά μαλλιά, αθλητικός, και ευγενικός. Τον ελεύθερο χρόνο του έφτιανε τόξα και βέλη.
Το κουτσομπολιό τις ζεστές νύχτες στο κατάστρωμα, τα πειράγματα, και τα καλαμπούρια σχετικά με την Μπανγκόκ ήταν στις δόξες τους. Έβγαιναν όλα τα «άπλυτα» καθενός στην φόρα.
Μια σκοτεινή νύχτα μετά από έντεκα μέρες ταξίδι, αγκυροβολήσαμε μπροστά σε ένα μαύρο όγκο, που το ύψος του έφτανε μέχρι τον ουρανό. Δίπλα μας υπήρχαν άλλοι μικρότεροι μαύροι όγκοι, που ήταν νησάκια. Στο βάθος βλέπαμε ελάχιστα φώτα αναμμένα. Ήταν η Βικτώρια η πρωτεύουσα των Σεϋχελών, που βρίσκεται στο νησί Μαχέ, το μεγαλύτερο του αρχιπελάγους.
