soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.702
- Likes
- 6.320
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο]Μετά από 31 μέρες παραμονή στην Κεϋλάνη ξεκινήσαμε για Ταϊλάνδη. Ταϊλάνδη, πρώην Σιάμ, με μια όμορφη Βασίλισσα να το κυβερνά, ειρηνική χώρα, χωρίς να απασχολεί τον τύπο με πολέμους ή εμφύλιους. Αυτές ήταν οι γνώσεις μου τότε γι’ αυτή τη χώρα. Στρίψουμε από την νότια άκρη του νησιού και συνεχίζουμε ανατολικά. Οι μέρες είναι ηλιόλουστες και η θάλασσα γαλήνια. Στο στενό μεταξύ Κεϋλάνης και Ινδίας είναι η Γέφυρα του Αδάμ που όμως λέει ο Καββαδίας: [I]«Πέρα απ’ τη γέφυρα του Αδάμ στην Νότια Κίνα-χιλιάδες παραλάβαινες τσουβάλια σόγια…»[/I
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
O πλοηγός ανέβηκε αμέσως στο καράβι και μας οδήγησε προς το ποτάμι. Αυτός θα δίνει εντολές μέχρι να φτάσουμε. Είναι ένα φαρδύ ποτάμι, και τα νερά του είναι κόκκινα από τα χώματα που κατεβάσει διασχίζοντας ολόκληρη τη χώρα. Δεξιά και αριστερά απλώνονται τεράστιες εκτάσεις μέχρι τη γραμμή του ορίζοντα από καρύδες και χουρμαδιές. Να και ένα χρώμα διαφορετικό από το συνεχή γαλάζιο της θάλασσας. Είναι όμορφο ένα τέτοιο ταξίδι. Γνωρίζεις τη χώρα, αναπνέεις οξυγόνο, οι εικόνες εναλλάσσονται. Σαν ταξίδι αναψυχής. Για μένα δεν ήταν το πρώτο ποτάμι. Είχε προηγηθεί ο Τίγρης που με πήγε στην Βασόρα, αργότερα,ο Μισσισσιπής, Rio de la Plata, ο Τίβερης, κ.α. Τόσα εκατομμύρια κυβικά νερού να χύνονται αιωνίως στην θάλασσα, όταν κάπου αλλού πεθαίνουν από την έλλειψη του.
Το ταξίδι μέσα στο ποτάμι διήρκησε δέκα ώρες. Όσο πλησιάζαμε τόσο μεγάλωνε η κίνηση από πλεούμενα. Μαούνες, φορτηγίδες, μικρά επιβατηγά, ψαράδικα, βαρκάκια, καΐκια μανάβικα, καΐκια εστιατόρια. Λίγο πριν αγκυροβολήσουμε ένα σκάφος ταξίδευε παράλληλα με μας, και μέσα βλέπαμε μικρά κορίτσια και μας χαιρετούσαν. Φαινόταν σαν να ήταν σχολείο που πήγαιναν εκδρομή. Αγκυροβολήσαμε, κι ‘εδώ στο αγκυροβόλιο ξανά θα γίνει η φόρτωση ρυζιού σε τσουβάλια, που τελικός προορισμός του θα είναι η Ολλανδία. Όπως έχω ξαναγράψει, οι πρώτοι που έρχονται στο πλοίο όταν φτάνει σε λιμάνι, είναι το λιμεναρχείο και το τελωνείο. Μετά από τις τυπικές διαδικασίες, μπορούν να ανέβουν και οι υπόλοιποι. Πράκτορες του φορτίου, αρχιεργάτες για την φόρτωση ή εκφόρτωση, τροφοδότες, νερουλάδες, άλλοι για καύσιμα, έμποροι μαζί με το εμπόρευμα τους, αν φυσικά το επιτρέπουν οι αρχές του λιμανιού, και διάφοροι άλλοι «απατεώνες». Ρίξαμε την άγκυρα, φτάσαμε. Πριν ακόμα τακτοποιήσουμε το σφίξιμο της καδένας της άγκυρας, πριν ακόμα μείνει ακίνητο το πλοίο, το σκάφος που είχε μέσα τα κορίτσια που τα νομίζαμε για μαθήτριες, πλησίασε στη σκάλα του πλοίου και άρχισαν να ανεβαίνουν. -Τι γίνεται κύριε πλοηγέ; Αααα εδώ στην Βανγκόκ αυτές έχουν τον πρώτο λόγο και μετά είναι οι αρχές.- Και τι έρχονται να κάνουν; -Να σας υποδεχτούνε και να παντρευτούνε. Την βλέπεται εκείνη την ηλικιωμένη; Αυτή είναι η διευθύντρια τους. Αν έχετε παράπονο να απευθυνθείτε σ΄ αυτή. Είναι όμως όλα ελεγχόμενα και εγγυημένα δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα. Τέτοιες ομάδες υπάρχουν πολλές. Σε σας έτυχε αυτή. Ήταν σα να έκαναν κατάληψη στο πλοίο. Ήταν ηλικίας από 17 μέχρι 22 χρονών. Αιφνιδιαστήκαμε μ’ αυτό το αναπάντεχο. Το πλήρωμα εξαφανίστηκε. Πήγαν να διαλέξουν την καλύτερη. -Παιδιά έχουμε και δουλειές να τους λέω, δεν διαλέγετε αργότερα; -Κορίτσια θα φύγετε; -Εμεις; Που να πάμε, όλες τις μέρες εδώ θα είμαστε. Θα φύγουμε τελευταίες!! Μερικές είχαν στο λαιμό περασμένα δυο στεφάνια από ψεύτικα λουλούδια. Μόλις έβρισκαν «γαμπρό», το ένα στεφάνι του το περνούσανε στο λαιμό.
Το ταξίδι μέσα στο ποτάμι διήρκησε δέκα ώρες. Όσο πλησιάζαμε τόσο μεγάλωνε η κίνηση από πλεούμενα. Μαούνες, φορτηγίδες, μικρά επιβατηγά, ψαράδικα, βαρκάκια, καΐκια μανάβικα, καΐκια εστιατόρια. Λίγο πριν αγκυροβολήσουμε ένα σκάφος ταξίδευε παράλληλα με μας, και μέσα βλέπαμε μικρά κορίτσια και μας χαιρετούσαν. Φαινόταν σαν να ήταν σχολείο που πήγαιναν εκδρομή. Αγκυροβολήσαμε, κι ‘εδώ στο αγκυροβόλιο ξανά θα γίνει η φόρτωση ρυζιού σε τσουβάλια, που τελικός προορισμός του θα είναι η Ολλανδία. Όπως έχω ξαναγράψει, οι πρώτοι που έρχονται στο πλοίο όταν φτάνει σε λιμάνι, είναι το λιμεναρχείο και το τελωνείο. Μετά από τις τυπικές διαδικασίες, μπορούν να ανέβουν και οι υπόλοιποι. Πράκτορες του φορτίου, αρχιεργάτες για την φόρτωση ή εκφόρτωση, τροφοδότες, νερουλάδες, άλλοι για καύσιμα, έμποροι μαζί με το εμπόρευμα τους, αν φυσικά το επιτρέπουν οι αρχές του λιμανιού, και διάφοροι άλλοι «απατεώνες». Ρίξαμε την άγκυρα, φτάσαμε. Πριν ακόμα τακτοποιήσουμε το σφίξιμο της καδένας της άγκυρας, πριν ακόμα μείνει ακίνητο το πλοίο, το σκάφος που είχε μέσα τα κορίτσια που τα νομίζαμε για μαθήτριες, πλησίασε στη σκάλα του πλοίου και άρχισαν να ανεβαίνουν. -Τι γίνεται κύριε πλοηγέ; Αααα εδώ στην Βανγκόκ αυτές έχουν τον πρώτο λόγο και μετά είναι οι αρχές.- Και τι έρχονται να κάνουν; -Να σας υποδεχτούνε και να παντρευτούνε. Την βλέπεται εκείνη την ηλικιωμένη; Αυτή είναι η διευθύντρια τους. Αν έχετε παράπονο να απευθυνθείτε σ΄ αυτή. Είναι όμως όλα ελεγχόμενα και εγγυημένα δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα. Τέτοιες ομάδες υπάρχουν πολλές. Σε σας έτυχε αυτή. Ήταν σα να έκαναν κατάληψη στο πλοίο. Ήταν ηλικίας από 17 μέχρι 22 χρονών. Αιφνιδιαστήκαμε μ’ αυτό το αναπάντεχο. Το πλήρωμα εξαφανίστηκε. Πήγαν να διαλέξουν την καλύτερη. -Παιδιά έχουμε και δουλειές να τους λέω, δεν διαλέγετε αργότερα; -Κορίτσια θα φύγετε; -Εμεις; Που να πάμε, όλες τις μέρες εδώ θα είμαστε. Θα φύγουμε τελευταίες!! Μερικές είχαν στο λαιμό περασμένα δυο στεφάνια από ψεύτικα λουλούδια. Μόλις έβρισκαν «γαμπρό», το ένα στεφάνι του το περνούσανε στο λαιμό.
