soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.702
- Likes
- 6.320
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο]Μετά από 31 μέρες παραμονή στην Κεϋλάνη ξεκινήσαμε για Ταϊλάνδη. Ταϊλάνδη, πρώην Σιάμ, με μια όμορφη Βασίλισσα να το κυβερνά, ειρηνική χώρα, χωρίς να απασχολεί τον τύπο με πολέμους ή εμφύλιους. Αυτές ήταν οι γνώσεις μου τότε γι’ αυτή τη χώρα. Στρίψουμε από την νότια άκρη του νησιού και συνεχίζουμε ανατολικά. Οι μέρες είναι ηλιόλουστες και η θάλασσα γαλήνια. Στο στενό μεταξύ Κεϋλάνης και Ινδίας είναι η Γέφυρα του Αδάμ που όμως λέει ο Καββαδίας: [I]«Πέρα απ’ τη γέφυρα του Αδάμ στην Νότια Κίνα-χιλιάδες παραλάβαινες τσουβάλια σόγια…»[/I
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
Εδώ κοντά βρισκόταν και το seamens club, με μια θαυμάσια πισίνα σε διαστάσεις πισίνας κολυμβητηρίου. Ήμουν τακτικός πελάτης, και μια βουτιά στα καθαρά νερά της ήταν σαν βάλσαμο μέσα στην αποπνικτική ζέστη. Τα Seamens clubs που
μεταφράζονται σε λέσχες ναυτικών, είναι οάσεις γι’ αυτούς που έρχονται στο λιμάνι μετά από ένα μακρύ ταξίδι. Η εκκλησία των καθολικών, των διαμαρτυρομένων, ή των προτεσταντών, έχουν αναλάβει την οργάνωση και επίβλεψη αυτών των χώρων. Ιδρύθηκαν από την εποχή που κυριαρχούσαν στην παγκόσμια ναυτιλία η Αγγλία και οι Σκανδιναβικές χώρες. Στις λέσχες αυτές μπορείς να στείλεις την αλληλογραφία σου, να πάρεις καφέ, ποτό ή και φαγητό σε καλές τιμές ή να ζητήσεις πληροφορίες για την πόλη. Έχουν επιτραπέζια παιχνίδια όπως μπιλιάρδα, πινγκ πονγκ κλπ.. Άλλα έχουν γήπεδα μπάσκετ, ποδοσφαίρου όπου διοργανώνουν αγώνες μεταξύ των πληρωμάτων των πλοίων. Έχουν βιβλιοθήκη όπου σε μερικά μέρη βρίσκεις ακόμα και ελληνικά βιβλία. Πολλά διαθέτουν λεωφορείο που σε μεταφέρει από και προς το πλοίο. Οργανώνουν εκδρομές όπως αυτή που έκανα στη NASΑ, μέσω του Seamens club του Χιούστον, το οποίο είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο, και σε μια άλλη μας πήγαν για σαφάρι στην Κένυα, Υπάρχει τέτοια λέσχη και στον Πειραιά που λειτουργεί και σαν ξενοδοχείο.
Στο Seamens club στου Μπανγκόκ περισσότερο ξεχώριζε η πισίνα, στην οποία μάλιστα ήμουν τις πιο πολλές φορές ο μοναδικός πελάτης.
Όπως σε κάθε περιοχή που βρίσκεται κοντά σε ποτάμι, έτσι κι εδώ κυριαρχούν τα κουνούπια. Τη μέρα τα μεγάλα που τα λέγαμε ελικόπτερα, και το βράδι τα μικρά και περισσότερο επικίνδυνα. Όλη η περιοχή τη νύχτα μύριζε καμένο κεράκι που το άναβαν μέσα κι έξω από τα σπίτια και καταστήματα. Τα κρεβάτια στα σπίτια ήταν τελείως καλυμμένα από κουνουπιέρα. Γι’ αυτό το λόγο, το μοναδικό μπαρ που υπήρχε στην περιοχή ονομαζόταν Mosquito bar. Στο ισόγειο λειτουργούσε καφετερία από το πρωί, και πάνω ήταν η discotheque με καθίσματα και μισοσκότεινη πίστα. Στην καφετερία το δημοφιλή μας ποτό ήταν η καρύδα. Την έκοβαν στο πάνω μέρος με ένα μεγάλο μαχαίρι, έβαζαν παγάκια και καλαμάκι. Στο τέλος με ένα κουτάλι έξυζες από μέσα την άσπρη μαλακή σάρκα. Στη disco που ήταν αρκετά ευρύχωρη, κυριαρχούσαν αποκλειστικά και μόνo οι μουσικές επιτυχίες των Beatles, Rolling Stones, Abba, Mamas and Papas, Bob Dylan, Santana, ονόματα που μεσουρανούσαν τότε, και κάθε μέρα έβγαζαν καινούργιες παγκόσμιες επιτυχίες. Δηλαδή… μουσική πανδαισία.
Στο καράβι μέσα οι παντρεμένοι, οι χωρισμένοι και ξαναπαντρεμένοι, όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Οι σύζυγοι στα καθήκοντα τους, και αργά το απόγευμα επέστρεφαν στην καμπίνα την οποία εύρισκαν τακτοποιημένη, καθαρή, τα άπλυτα ρούχα πλυμένα και απλωμένα για στέγνωμα. Οι γυναίκες τους μετά την καθημερινή λάτρα, κουτσομπόλευαν με τις γειτόνισσες, ή πήγαιναν στο κατάστρωμα για το Ταϊλανδέζικο τους φαγητό στα πρόχειρα μαγειρεία που είχαν εγκατασταθεί στο πλοίο και εξυπηρετούσαν τους εργάτες. Από το δικό μας προτιμούσαν μόνο τα φρούτα .
Την τελευταία βραδιά στο Mosquito bar, το τραγούδι που επικρατούσε έναντι των άλλων ήταν το «Kiss me Goodbye» του Gary Puckett...τι μελωδία!!!!!
Μετά από τριάντα μέρες παραμονή στο Μπανγκόκ, κατηφορίζουμε ξανά το ποτάμι που θα μας βγάλει στο πέλαγος. Ξανά στη θάλασσα. Κατήφεια και βουβαμάρα στο πλήρωμα!!!Σε τέσσερεις μέρες θα φτάσουμε Σιγκαπούρη όπου θα σταματήσουμε για εφοδιασμό με πετρέλαιο και τρόφιμα. Όμως εκεί, ένα παραδείσιο όνομα θα μας αλλάξει την ψυχολογία!!!………
μεταφράζονται σε λέσχες ναυτικών, είναι οάσεις γι’ αυτούς που έρχονται στο λιμάνι μετά από ένα μακρύ ταξίδι. Η εκκλησία των καθολικών, των διαμαρτυρομένων, ή των προτεσταντών, έχουν αναλάβει την οργάνωση και επίβλεψη αυτών των χώρων. Ιδρύθηκαν από την εποχή που κυριαρχούσαν στην παγκόσμια ναυτιλία η Αγγλία και οι Σκανδιναβικές χώρες. Στις λέσχες αυτές μπορείς να στείλεις την αλληλογραφία σου, να πάρεις καφέ, ποτό ή και φαγητό σε καλές τιμές ή να ζητήσεις πληροφορίες για την πόλη. Έχουν επιτραπέζια παιχνίδια όπως μπιλιάρδα, πινγκ πονγκ κλπ.. Άλλα έχουν γήπεδα μπάσκετ, ποδοσφαίρου όπου διοργανώνουν αγώνες μεταξύ των πληρωμάτων των πλοίων. Έχουν βιβλιοθήκη όπου σε μερικά μέρη βρίσκεις ακόμα και ελληνικά βιβλία. Πολλά διαθέτουν λεωφορείο που σε μεταφέρει από και προς το πλοίο. Οργανώνουν εκδρομές όπως αυτή που έκανα στη NASΑ, μέσω του Seamens club του Χιούστον, το οποίο είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο, και σε μια άλλη μας πήγαν για σαφάρι στην Κένυα, Υπάρχει τέτοια λέσχη και στον Πειραιά που λειτουργεί και σαν ξενοδοχείο.
Στο Seamens club στου Μπανγκόκ περισσότερο ξεχώριζε η πισίνα, στην οποία μάλιστα ήμουν τις πιο πολλές φορές ο μοναδικός πελάτης.
Όπως σε κάθε περιοχή που βρίσκεται κοντά σε ποτάμι, έτσι κι εδώ κυριαρχούν τα κουνούπια. Τη μέρα τα μεγάλα που τα λέγαμε ελικόπτερα, και το βράδι τα μικρά και περισσότερο επικίνδυνα. Όλη η περιοχή τη νύχτα μύριζε καμένο κεράκι που το άναβαν μέσα κι έξω από τα σπίτια και καταστήματα. Τα κρεβάτια στα σπίτια ήταν τελείως καλυμμένα από κουνουπιέρα. Γι’ αυτό το λόγο, το μοναδικό μπαρ που υπήρχε στην περιοχή ονομαζόταν Mosquito bar. Στο ισόγειο λειτουργούσε καφετερία από το πρωί, και πάνω ήταν η discotheque με καθίσματα και μισοσκότεινη πίστα. Στην καφετερία το δημοφιλή μας ποτό ήταν η καρύδα. Την έκοβαν στο πάνω μέρος με ένα μεγάλο μαχαίρι, έβαζαν παγάκια και καλαμάκι. Στο τέλος με ένα κουτάλι έξυζες από μέσα την άσπρη μαλακή σάρκα. Στη disco που ήταν αρκετά ευρύχωρη, κυριαρχούσαν αποκλειστικά και μόνo οι μουσικές επιτυχίες των Beatles, Rolling Stones, Abba, Mamas and Papas, Bob Dylan, Santana, ονόματα που μεσουρανούσαν τότε, και κάθε μέρα έβγαζαν καινούργιες παγκόσμιες επιτυχίες. Δηλαδή… μουσική πανδαισία.
Στο καράβι μέσα οι παντρεμένοι, οι χωρισμένοι και ξαναπαντρεμένοι, όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Οι σύζυγοι στα καθήκοντα τους, και αργά το απόγευμα επέστρεφαν στην καμπίνα την οποία εύρισκαν τακτοποιημένη, καθαρή, τα άπλυτα ρούχα πλυμένα και απλωμένα για στέγνωμα. Οι γυναίκες τους μετά την καθημερινή λάτρα, κουτσομπόλευαν με τις γειτόνισσες, ή πήγαιναν στο κατάστρωμα για το Ταϊλανδέζικο τους φαγητό στα πρόχειρα μαγειρεία που είχαν εγκατασταθεί στο πλοίο και εξυπηρετούσαν τους εργάτες. Από το δικό μας προτιμούσαν μόνο τα φρούτα .
Την τελευταία βραδιά στο Mosquito bar, το τραγούδι που επικρατούσε έναντι των άλλων ήταν το «Kiss me Goodbye» του Gary Puckett...τι μελωδία!!!!!
Μετά από τριάντα μέρες παραμονή στο Μπανγκόκ, κατηφορίζουμε ξανά το ποτάμι που θα μας βγάλει στο πέλαγος. Ξανά στη θάλασσα. Κατήφεια και βουβαμάρα στο πλήρωμα!!!Σε τέσσερεις μέρες θα φτάσουμε Σιγκαπούρη όπου θα σταματήσουμε για εφοδιασμό με πετρέλαιο και τρόφιμα. Όμως εκεί, ένα παραδείσιο όνομα θα μας αλλάξει την ψυχολογία!!!………
