Señor_Nada
Member
- Μηνύματα
- 1.722
- Likes
- 9.609
- Ταξίδι-Όνειρο
- Άβυσσος
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Avignon και Orange
- Marseille
- Arles και Montpellier
- Nîmes
- Perpignan και Carcassonne
- Pérouges και Albi
- Toulouse
- Lyon και Annecy
- Αλσατία: Strasbourg
- Obernai, Sélestat και Colmar
- Centre-Val de Loire: Orléans και Blois
- Centre-Val de Loire: Tours και Rennes
- Νορμανδία: Mont Saint-Michel, Honfleur και Étretat
- Νορμανδία: Rouen και Caen
- Hauts-de-France: Noyelles-sur-mer, Saint-Valery-sur-Somme και Berck ή Berck-sur-Mer
- Hauts-de-France: Amiens, Arras, Cambrai
- Lille
- Nord+Pas-de-Calais: Montreuil-sur-Mer, Bergues, Saint-Omer
- Nord+Pas-de-Calais: Dunkerque, Boulogne-sur-Mer, Calais
- Chartres, Le Mans
- Angers, Nantes
- Nancy, Metz
- Vienne, Dijon
- Provins, Dinan
- Saint-Malo, Dol-de-Bretagne,
- Bordeaux, Bayonne
- Κάστρα Chambord και Chenonceau και Amboise
- Paris (μέρος 1ο)
- Paris (μέρος 2ο)
- Paris (μέρος 3ο)
- Paris (μέρος 4ο)
- Paris (μέρος 5ο)
- Paris (μέρος 6ο και τελευταίο!)
- Le Havre και Troyes
- Vitré και Vannes
- Fougères
- Πρώτη μου φορά στη Γαλλία, που να πάω;
- Carnac και Quimper
- Paris (μέρος 7ο η επιστροφή!)
- Paris (μέρος 8ο και τελευταίο, αυτή τη φορά το εννοώ!)
- Reims και Laon
- Autun, Beaune και Lorient
- Saint-Rémy-de-Provence και Aix-en-Provence
- Monaco και Grenoble
- Nice
Η ώρα του Παρισιού! Δεν έχει έρθει ακόμα.... Υπόσχομαι ότι όταν έρθει θα καλύψω όσα περισσότερα πράγματα μπορώ. Για την ώρα ας μεταφερθούμε στο νοτιοδυτικό κομμάτι, την Aquitaine. Μια περιοχή με πολλά παλαιολιθικά ευρήματα όπως τις σπηλαιογραφίες στη Dordogne ή ακόμα και γλυπτά 20000+ ετών όπως την Dame de Brassempouy (αρχαιολογικό μουσείο Saint-Germain-en-Laye), μεσαιωνικές πόλεις, μνημεία Ουνέσκο και εμπορικά λιμάνια με ιστορία στα βάθη των αιώνων. Μια περιοχή με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού σε αυτήν ανήκει και το γαλλικό τμήμα της χώρας των Βάσκων. Επισκέφθηκα μόνο 2 πόλεις και οι εντυπώσεις που έχω είναι πολύ καλές. Σίγουρα θέλω να δω περισσότερα μέρη στην περιοχή.
Bordeaux
Άλλη μία Γαλλική πόλη που ανήκει στη λίστα της Ουνέσκο. Η τοποθεσία αυτής της πόλης είναι αυτό που λέμε αν έχεις τύχη διάβαινε. Μια πόλη που βρέχεται απ'τον Ατλαντικό κι από την οποία περνάει ποτάμι που την ενώνει με άλλες πόλεις της Γαλλίας ακόμα και της Ισπανίας και που με την σύνδεση με άλλους ποταμούς βγαίνει μέχρι τη Μεσόγειο. Τον καιρό της επίσης θα τον ζήλευαν πολλές περιοχές. Τις μισές μέρες του χρόνου βρέχει ενώ έχει και μπόλικη ηλιοφάνεια. Αυτός ο καιρός μάλλον ευνοεί την καλλιέργεια σταφυλιών με αποτέλεσμα η Bordeaux να έχει ένα απ'τα διασημότερα κρασιά στον κόσμο. Είμαι άσχετος από κρασιά, μην περιμένετε ανάλυση επί του θέματος. Φυσικά δοκίμασα κι έχω δοκιμάσει και παλιότερα, νόστιμα μου φαίνονται αλλά αν δεν μου πεις από ποια περιοχή είναι ένα κρασί δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω.
Οι πρώτες εικόνες της πόλης μου θύμισαν Παρίσι σε λιγότερο μεγαλειώδη εκδοχή.
Η πιο διάσημη γέφυρα που περνάει πάνω απ'τον Garrone είναι η Pont de Pierre, παραγγελιά του Ναπολέοντα του 1ου. Το ποτάμι είχε αυτήν την έντονη χωματίλα σε όλα τα σημεία που το είδα.
Μία απ'τις πύλες για το κέντρο της πόλης είναι μέσα απ'το καμπαναριό Grosse Cloche. Ένα απ'τα παλιότερα καμπαναριά της Γαλλίας και είναι το μοναδικό τμήμα των μεσαιωνικών τειχών της πόλης που μπορούμε να δούμε σήμερα. Χρονολογείται τον 13ο αιώνα.
Στη Bordeaux συνέβη κάτι αντίστοιχο με το Παρίσι. Η πόλη ανακατασκευάστηκε ακολουθώντας ένα πιο μοντέρνο στυλ. Όχι φυσικά στο ίδιο μέγεθος ούτε στο ίδιο αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση όμορφο είναι το κέντρο του και στο στυλ που περιμένω στη Γαλλία δηλαδή με γραφικά μαγαζάκια της γειτονιάς και ωραία κτίρια.
Το πιο φωτογραφημένο σημείο του Bordeaux είναι πιθανότατα ο καθρέφτης νερού και στο βάθος η βασιλική πλατεία place de la Bourse με τα ιστορικά κτίρια. Άλλο ένα πράγμα για το οποίο μου θύμισε το Παρίσι η συγκεκριμένη πόλη. Ένα σύγχρονο έργο τέχνης δίπλα σε ιστορικά κτίρια. Στο Παρίσι τα αντίστοιχα έργα έχουν ένα ενδιαφέρον, το συγκεκριμένο μου φάνηκε αδιάφορο. Αν δεν το γνώριζα εκ των προτέρων και πέρναγα δίπλα του μπορεί να μην το έπαιρνα χαμπάρι. Θα σκεφτόμουν απλά α έβρεξε και μάζεψε νερά, με όλο τον σεβασμό στον καλλιτέχνη πάντα.
Προχωρώντας κατα μήκος του ποταμού θα συναντήσετε το άγαλμα της Modeste Testas. Μια Αφρικάνα που πουλήθηκε για σκλάβα του σεξ στην αποικία των Γάλλων στον τότε Άγιο Δομίνικο. Μέχρι το 2019 στην τοποθεσία υπήρχε απλά μια τιμητική πλάκα. Το άγαλμα είναι σχεδιασμένο από Αϊτιανό καλλιτέχνη. Θα επανέλθω στο θέμα δουλεμπόριο.
Έχω γράψει και σε προηγούμενα ποστ ότι η πολιτισμική κουλτούρα στις Γαλλικές πόλεις είναι στην πρώτη γραμμή. Μουσεία και θέατρα υπάρχουν σε όλες τις πόλεις και συνήθως είναι και τα πιο ωραία κτίρια τους. Το Grand Théâtre της Bordeaux είναι πανέμορφο. Δυστυχώς δεν μπήκα μέσα, μου έχουν πει ότι η αίθουσα του είναι φανταστική. Λειτουργεί από τον 18ο αιώνα και είναι σημαντικό ιστορικά για την Γαλλία αφού στην αίθουσα του έχουν πραγματοποιηθεί σημαντικές Εθνοσυνελεύσεις.
Από τα πιο ωραία σημεία της πόλης είναι η πλατεία με το παλάτι Rohan, το οποίο χτίστηκε τον 18ο αιώνα για την αρχιεπισκοπή. Φυσικά μετά τη Γαλλική επανάσταση η αρχιεπισκοπή χαιρέτησε και αργότερα αποτέλεσε το δημαρχείο της πόλης. Είναι επισκέψιμο το παλάτι.
Όπως επισκέψιμος είναι και ο κήπος του.
Στον οποίο κήπο θα δείτε αυτό το έργο τέχνης που τοποθετήθηκε το 2019. Εξαιρετικό έργο τέχνης με πολύ βάθος. Το τριγωνικό σχήμα που έχουν τοποθετηθεί δεν είναι τυχαίο, συμβολίζει το τρίγωνο της διαδρομής των σκλάβων από την Αφρική στη Bordeaux και από εκεί στην Αμερική.
Στην πλατεία που βρίσκεται το παλάτι Rohan, βρίσκεται και ο εντυπωσιακός καθεδρικός της πόλης καθώς κι ένας πύργος που σου δίνει τη δυνατότητα να δεις την πόλη από ψηλά. Δεν ανέβηκα δεν έχω άποψη για το αν αξίζει.
Και αυτή η πόλη έζησε τη Ρωμαϊκή κυριαρχία και μάλιστα τότε λεγόταν Burdigala. Το μοναδικό ρωμαϊκό ερείπιο που μπορείς να δεις σήμερα στην πόλη είναι ένα κομμάτι του αμφιθέατρου. Το μεγάλο τμήμα του διαλύθηκε μετά τη Γαλλική επανάσταση όταν το θεώρησαν ένα άχρηστο κτίριο. Σήμερα κάνει καριέρα με το όνομα Palais Gallier.
Οι μεσαιωνικές πύλες γκρεμίστηκαν και στη θέση τους χτίστηκαν πιο σύγχρονες τον 18ο αιωνα, όπως η πύλη Aquitaine η οποία λένε αν το πάρεις όλο ευθεία σε βγάζει στην Ισπανία.
Από εκεί ξεκινάει ένας ατελείωτος πραγματικά πεζόδρομος. Είναι σίγουρα ο μακρύτερος που έχω δει κι απ'ότι διαβάζω είναι από τους μακρύτερους στον κόσμο. Ονομάζεται rue Sainte-Catherine. Αυτός ο πεζόδρομος δεν μου άρεσε καθόλου. Δεν θυμίζει Γαλλία, τα γραφικά μαγαζάκια είναι είδος προς εξαφάνιση και υπάρχει μποτιλιάρισμα στους πεζούς.
Άλλο ένα σημείο που μου θύμισε το Παρίσι είναι ότι και η Bordeaux έχει passages couverts (στοές) σε παρόμοιο στυλ, σαφέστατα υποδεέστερες όμως από αυτές του Παρισιού.
Το 2016 άνοιξε στην πόλη η Cité du Vin. Κάτι αντίστοιχο με αυτό που είχα ποστάρει για την Dijon. Ένας πολυχώρος με εστιατόρια, κάβες, μαγαζιά για οινογνωσία κλπ πιο προσεγμένος από αυτόν στη Dijon. Βρίσκεται σχετικά μακριά από το κέντρο της πόλης, αλλά υπάρχουν τραμ με μεγάλη συχνότητα που καλύπτουν πολύ μεγάλο κομμάτι της πόλης κι έχουν στάση σε όλα τα σημεία κλειδιά. Η αρχιτεκτονική της Cité du Vin είναι επίσης ξεχωριστή.
Στην πόλη θα βρείτε και κλειστές αγορές που μπορείτε να φάτε κιόλας ή να πιείτε καφέ/κρασί.
Η πόλη διαθέτει και βοτανικό κήπο, απέναντι απ'τον οποίο θα δείτε μια τριγωνική πλατεία που όπως ίσως φαντάζεστε μόνο τυχαίο δεν είναι το σχήμα της. Στη μία γωνία είναι η προτομή του Toussaint Louverture, σημαντική μορφή της Αϊτιανής επανάστασης. Και αυτό το έργο είναι δημιουργία Αϊτιανού καλλιτέχνη. Η προτομή τοποθετήθηκε εκεί το 2005 απ'τον δήμαρχο Hugues Martin που ήταν ο πρώτος δήμαρχος της πόλης που ήθελε να αναδείξει τα εγκλήματα της Γαλλίας και ιδιαίτερα τον βρώμικο ρόλο της Bordeaux στο δουλεμπόριο.
Για το τέλος άφησα το τοπ αξιοθέατο της πόλης κατα τη γνώμη μου που είναι το μουσείο της Aquitaine. Η είσοδος κοστίζει 8ε και περιλαμβάνει και τις προσωρινές εκθέσεις. Αυτήν την περίοδο είχε μία με θέμα τις βεντάλιες (έχουν και χιούμορ απ'ότι φαίνεται) και μία για τον Aristides de Sousa Mendes πρόξενος της Πορτογαλίας ο οποίος έκανε μια απίστευτη κίνηση ανθρωπιάς και αξίζει να διαβάσετε την ιστορία του αν δεν την γνωρίζετε. Την περίοδο του 2ου ΠΠ ο ισαποστάκιας πρωθυπουργός της Πορτογαλίας δεν ήθελε να ταράξει την σχέση του με τους ναζιστές και είχε δώσει εντολή να μην εκδίδονται εύκολα βίζες σε Εβραίους και αντιστασιακούς για να ξεφύγουν στην Πορτογαλία. Αφού οι ναζί κατέκτησαν και τη Bordeaux ο Aristides de Sousa Mendes άρχισε να μοιράζει βίζες σε χιλιάδες Γάλλους σώζοντας τους. Αθάνατος!
Στα μόνιμα εκθέματα του μουσείου θα δείτε όλη την ιστορία της περιοχής. Κατά τη γνώμη μου αξίζει να είναι το πρώτο πράγμα που θα επισκεφθείτε στην πόλη καθώς μπορεί να σας δώσει ιδέες για την συνέχεια του ταξιδιού σας, αλλά ίσως και να δείτε την ίδια την πόλη με άλλο μάτι. Πολλά απ'τα εκθέματα έχουν και Αγγλικές ή Ισπανικές λεζάντες αλλά όχι όλα.
Το μουσείο ξεκινάει από την προϊστορία έχει και παλαιολιθικά αντικείμενα είτε αυθεντικά είτε ρέπλικες. Μέχρι και σκαλιστά θα δείτε. Η αυθεντική έκδοση του συγκεκριμένου μέχρι τον Μάη του 2023 θα βρίσκεται στο musée de l'homme στο Παρίσι.
Έχει και μπόλικα Ρωμαϊκά, αλλά και Αγγλικά απ'όταν η περιοχή πέρασε στα χέρια των Άγγλων. Από το 2009 έχει προστεθεί στο μουσείο ένα κομμάτι αφιερωμένο στα αποικιοκρατικά χρόνια της πόλης. Μάλιστα πριν μπεις σε αυτό το τμήμα του μουσείου υπάρχει ένα κείμενο που κάνει λόγο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που έκαναν οι Γάλλοι. Μεγάλο φάουλ που αυτό το κείμενο είναι γραμμένο μόνο στα Γαλλικά. Αν κάτι έπρεπε να είναι γραμμένο σε πολλές γλώσσες είναι αυτό το κείμενο. Με τα τραγελαφικά που συμβαίνουν γύρω μας δεν αποκλείω κάποια στιγμή να "το πάρει ο αέρας" αυτό το χαρτί.
Η Bordeaux δεν ήταν το μόνο λιμάνι που συμμετείχε στο δουλεμπόριο και στο πλιάτσικο των φυσικών πόρων της Αμερικής. Σίγουρα όμως ήταν αυτό που είχε την μεγαλύτερη συμμετοχή τουλάχιστον για τη Γαλλία. Υπολογίζεται ότι εκείνη την εποχή οι εισαγωγές μόνο από τον Άγιο Δομήνικο ήταν περισσότερες από το 1/4 όλων των εισαγωγών της. Καραβιές έφευγαν οι σκλάβοι από την Αφρική. Κάποιοι από αυτούς έμεναν σαν υπηρέτες στα σπίτια του Bordeaux και η συντριπτική πλειοψηφία κατέληγε στην Αμερική. Μιας και λίγες Ευρωπαίες πήγαιναν στις αποικίες εκείνη την εποχή, οι Αφρικάνες συνήθως κατέληγαν σκλάβες του σεξ. Αυτό το τμήμα του μουσείου είναι πολύ βαρύ. Έχει ντοκουμέντα της εποχής από τιμοκαταλόγους για τους σκλάβους μέχρι κείμενα της εποχής ανθρώπων που ζητούσαν να καταργηθεί η σκλαβιά και άλλων που έλεγαν ότι θα καταρρεύσει όλο το κράτος αν γίνει κάτι τέτοιο. Υπάρχουν και φωτογραφικά ντοκουμέντα αφού η σκλαβιά συνεχίστηκε νόμιμα μέχρι τον 19ο αιώνα και παράνομα μέχρι ακόμα τον 20ο.
Υπάρχει και τμήμα με αρχαιολογικά ευρήματα από την Αλάσκα μέχρι την Αυστραλία από τα διάφορα πλιάτσικα που έκαναν, αλλά όχι στον εξοργιστικά μεγάλο αριθμό που υπάρχουν στο μουσείο Quai Branly στο Παρίσι.
Στα καλά του μουσείου επίσης είναι ότι το εισιτήριο ισχύει για όλη την ημέρα και μπορείς να βγεις και να ξαναμπείς. Σημαντικό αυτό γιατί το μουσείο δεν είναι μικρό.
Η πόλη έχει ακόμα πολλά πράγματα να δεις και είναι και αρκετά ζωντανή. Ευχαρίστως θα την ξαναεπισκεπτόμουν.
Σημείωση: Ένα από τα πιο διάσημα Γαλλικά γλυκά το canelé γεννήθηκε σε αυτή την πόλη. Μην παραλείψετε να το δοκιμάσετε κατα προτίμηση από κάποιο φούρνο της γειτονιάς.
Bayonne
Δυστυχώς αν κι έχω πολύ καλούς φίλους Βάσκους απ'το Ισπανικό τμήμα, δεν έχω επισκεφθεί ακόμα αυτό το κομμάτι. Τελικά επισκέφθηκα πρώτα μια Γαλλοβασκική πόλη. Ειδικά τώρα θέλω ακόμα πιο πολύ να πάω στο Ισπανικό κομμάτι μιας και η Bayonne μου άφησε πολύ θετική εντύπωση. Γενικά η χώρα των Βάσκων είναι μια περιοχή που με ιντριγκάρει. Από την απομόνωση τους από την υπόλοιπη Ευρώπη τα παλιά τα χρόνια και μια γλώσσα που μοιάζει τελείως ξένη μέχρι αυτόν τον πανκ αέρα που έχει ο κόσμος σήμερα ή που τουλάχιστον αυτήν την εικόνα έχω εγώ.
Η Bayonne είναι μια μικρή πόλη με ένα γραφικό κέντρο που περπατιέται εύκολα. Δεν έχει πολλά σημεία ενδιαφέροντος η αλήθεια είναι αλλά για μια χαλαρή γεμάτη μέρα στην πόλη είναι ότι πρέπει.
Η πρώτη εικόνα που αντίκρισα με τις γέφυρες και το ποτάμι Nive ήταν πολύ ωραία.
Πολύ ωραίο το δημαρχείο τους, στο οποίο στεγάζεται και θεατρική σκηνή.
Καθώς πλησιάζεις πιο κεντρικά κάνουν την εμφάνιση τους και τα πιο γραφικά κτίρια με τις χαρακτηριστικές ρίγες.
Μπαίνοντας στην καρδιά του κέντρου η ομορφιά χτυπάει κόκκινο.
Η πόλη έχει λαογραφικό μουσείο της χώρας των Βάσκων. Αξίζει η επίσκεψη για να δείτε την ομοιότητα του Γαλλικού με το Ισπανικό τμήμα. Ίδιες παραδόσεις, ίδια έθιμα, ίδια αθλήματα, ντύσιμο. Η μεγάλη διαφορά τους είναι ότι σήμερα το Βάσκικο στοιχείο είναι μάλλον πιο έντονο στο Ισπανικό κομμάτι. Η συντριπτική πλειοψηφία που μιλάει σήμερα Βάσκικα είναι Ισπανοί. Το μουσείο είχε και προσωρινή έκθεση του ζωγράφου Léon Bonnat γέννημα θρέμμα της Bayonne. Αν έχετε επισκεφθεί κάποιο μουσείο καλών τεχνών στη Γαλλία πιθανότατα να έχετε δει κάποιο έργο του, ειδικά αν έχετε πάει στο Orsay. To πορτραίτο του Hugo (που φαίνεται και στην παρακάτω φώτο) είναι από τα πιο χαρακτηριστικά του έργα. Η προσωρινή έκθεση περιλαμβανόταν στη γενική είσοδο. Είναι και ωραίο παλιό κτίριο το μουσείο.
Και αυτή η πόλη οχυρώθηκε με βάση το σχεδιασμό του Vauban.
Η πόλη διαθέτει και κάστρα το chateau neuf και το chateau vieux που βλέπεται στην παρακάτω φώτο.
Το πανκ στοιχείο του κόσμου το είδα και στην Bayonne. Η διαφορά είναι ότι όπως και στην υπόλοιπη Γαλλία μπορεί να είναι μαζεμένος κόσμος σε μια πλατεία ή σε ένα μαγαζί και να μιλάνε τόσο χαμηλόφωνα και να είναι τόσο ήσυχοι που μέχρι να τους δεις να νομίζεις ότι δεν υπάρχει ψυχή. Σε αντίθεση με την Ισπανία που τους ακούς από κανα χιλιόμετρο μακριά.
Το φαγητό επίσης μοιάζει πολύ με Ισπανία. Από τις πιο εύκολες Γαλλικές πόλεις που έχω πάει στο θέμα φαγητού. Και πολλές επιλογές στο μενού σε αντίθεση με τις 2-3 που συνηθίζουν τα Γαλλικά εστιατόρια. Σκόρδο, χαμόν, chipirons (έτσι το λένε) και chistorra παίζουν πάρα πολύ. Έχει κι ένα νόστιμο street food που ονομάζεται taloa και είναι κάτι μεταξύ κρέπας και τορτίγιας. Οι τιμές στα φαγητά παραμένουν Γαλλικές ίσως ελάχιστα φθηνότερες.
Αν έχεις μια σκελίδα σκόρδο, ένα κομμάτι χαμόν κι ένα ζευγάρι εσπαντρίγιας ξαναχτίζεις την Ισπανία.
Η πόλη διαθέτει και κάτι σαν κλειστή αγορά με φαγάδικα κοντά στο ποτάμι από την οποία είναι και η παραπάνω φώτο. Περισσότερο μου έμοιαζε για τουριστοπαγίδα παρά για αληθινό τοπικό στέκι.
Η πόλη φημίζεται για την σοκολάτα της. Υπάρχουν αναφορές σε αυτήν από τον 17ο αιώνα. Θυμηθείτε ότι βρίσκεται κοντά στη Bordeaux. Θα δείτε πάρα πολλά ατελιέ σοκολάτας.
Η πόλη διαθέτει και αρένα για ταυρομαχίες, είναι απ'τις πόλεις στις οποίες επιτρέπονται οι ταυρομαχίες μέχρι σήμερα.
Επίσης να πω ότι αυτήν την εποχή και ο καιρός ήταν καλοκαιρινός. Κοντομάνικο και παγωτό!
Δεν έχει νόημα να σταθώ περισσότερο σε αυτή την πόλη καθώς δεν έχει την ίδια βαρύτητα με άλλες. Θεωρώ ότι είναι καλή περίπτωση για μια γεμάτη μέρα συν διανυκτέρευση. Είναι κάτι το διαφορετικό σε σχέση με άλλες Γαλλικές πόλεις.
Bordeaux
Άλλη μία Γαλλική πόλη που ανήκει στη λίστα της Ουνέσκο. Η τοποθεσία αυτής της πόλης είναι αυτό που λέμε αν έχεις τύχη διάβαινε. Μια πόλη που βρέχεται απ'τον Ατλαντικό κι από την οποία περνάει ποτάμι που την ενώνει με άλλες πόλεις της Γαλλίας ακόμα και της Ισπανίας και που με την σύνδεση με άλλους ποταμούς βγαίνει μέχρι τη Μεσόγειο. Τον καιρό της επίσης θα τον ζήλευαν πολλές περιοχές. Τις μισές μέρες του χρόνου βρέχει ενώ έχει και μπόλικη ηλιοφάνεια. Αυτός ο καιρός μάλλον ευνοεί την καλλιέργεια σταφυλιών με αποτέλεσμα η Bordeaux να έχει ένα απ'τα διασημότερα κρασιά στον κόσμο. Είμαι άσχετος από κρασιά, μην περιμένετε ανάλυση επί του θέματος. Φυσικά δοκίμασα κι έχω δοκιμάσει και παλιότερα, νόστιμα μου φαίνονται αλλά αν δεν μου πεις από ποια περιοχή είναι ένα κρασί δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω.
Οι πρώτες εικόνες της πόλης μου θύμισαν Παρίσι σε λιγότερο μεγαλειώδη εκδοχή.

Η πιο διάσημη γέφυρα που περνάει πάνω απ'τον Garrone είναι η Pont de Pierre, παραγγελιά του Ναπολέοντα του 1ου. Το ποτάμι είχε αυτήν την έντονη χωματίλα σε όλα τα σημεία που το είδα.

Μία απ'τις πύλες για το κέντρο της πόλης είναι μέσα απ'το καμπαναριό Grosse Cloche. Ένα απ'τα παλιότερα καμπαναριά της Γαλλίας και είναι το μοναδικό τμήμα των μεσαιωνικών τειχών της πόλης που μπορούμε να δούμε σήμερα. Χρονολογείται τον 13ο αιώνα.

Στη Bordeaux συνέβη κάτι αντίστοιχο με το Παρίσι. Η πόλη ανακατασκευάστηκε ακολουθώντας ένα πιο μοντέρνο στυλ. Όχι φυσικά στο ίδιο μέγεθος ούτε στο ίδιο αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση όμορφο είναι το κέντρο του και στο στυλ που περιμένω στη Γαλλία δηλαδή με γραφικά μαγαζάκια της γειτονιάς και ωραία κτίρια.


Το πιο φωτογραφημένο σημείο του Bordeaux είναι πιθανότατα ο καθρέφτης νερού και στο βάθος η βασιλική πλατεία place de la Bourse με τα ιστορικά κτίρια. Άλλο ένα πράγμα για το οποίο μου θύμισε το Παρίσι η συγκεκριμένη πόλη. Ένα σύγχρονο έργο τέχνης δίπλα σε ιστορικά κτίρια. Στο Παρίσι τα αντίστοιχα έργα έχουν ένα ενδιαφέρον, το συγκεκριμένο μου φάνηκε αδιάφορο. Αν δεν το γνώριζα εκ των προτέρων και πέρναγα δίπλα του μπορεί να μην το έπαιρνα χαμπάρι. Θα σκεφτόμουν απλά α έβρεξε και μάζεψε νερά, με όλο τον σεβασμό στον καλλιτέχνη πάντα.

Προχωρώντας κατα μήκος του ποταμού θα συναντήσετε το άγαλμα της Modeste Testas. Μια Αφρικάνα που πουλήθηκε για σκλάβα του σεξ στην αποικία των Γάλλων στον τότε Άγιο Δομίνικο. Μέχρι το 2019 στην τοποθεσία υπήρχε απλά μια τιμητική πλάκα. Το άγαλμα είναι σχεδιασμένο από Αϊτιανό καλλιτέχνη. Θα επανέλθω στο θέμα δουλεμπόριο.

Έχω γράψει και σε προηγούμενα ποστ ότι η πολιτισμική κουλτούρα στις Γαλλικές πόλεις είναι στην πρώτη γραμμή. Μουσεία και θέατρα υπάρχουν σε όλες τις πόλεις και συνήθως είναι και τα πιο ωραία κτίρια τους. Το Grand Théâtre της Bordeaux είναι πανέμορφο. Δυστυχώς δεν μπήκα μέσα, μου έχουν πει ότι η αίθουσα του είναι φανταστική. Λειτουργεί από τον 18ο αιώνα και είναι σημαντικό ιστορικά για την Γαλλία αφού στην αίθουσα του έχουν πραγματοποιηθεί σημαντικές Εθνοσυνελεύσεις.

Από τα πιο ωραία σημεία της πόλης είναι η πλατεία με το παλάτι Rohan, το οποίο χτίστηκε τον 18ο αιώνα για την αρχιεπισκοπή. Φυσικά μετά τη Γαλλική επανάσταση η αρχιεπισκοπή χαιρέτησε και αργότερα αποτέλεσε το δημαρχείο της πόλης. Είναι επισκέψιμο το παλάτι.

Όπως επισκέψιμος είναι και ο κήπος του.

Στον οποίο κήπο θα δείτε αυτό το έργο τέχνης που τοποθετήθηκε το 2019. Εξαιρετικό έργο τέχνης με πολύ βάθος. Το τριγωνικό σχήμα που έχουν τοποθετηθεί δεν είναι τυχαίο, συμβολίζει το τρίγωνο της διαδρομής των σκλάβων από την Αφρική στη Bordeaux και από εκεί στην Αμερική.

Στην πλατεία που βρίσκεται το παλάτι Rohan, βρίσκεται και ο εντυπωσιακός καθεδρικός της πόλης καθώς κι ένας πύργος που σου δίνει τη δυνατότητα να δεις την πόλη από ψηλά. Δεν ανέβηκα δεν έχω άποψη για το αν αξίζει.

Και αυτή η πόλη έζησε τη Ρωμαϊκή κυριαρχία και μάλιστα τότε λεγόταν Burdigala. Το μοναδικό ρωμαϊκό ερείπιο που μπορείς να δεις σήμερα στην πόλη είναι ένα κομμάτι του αμφιθέατρου. Το μεγάλο τμήμα του διαλύθηκε μετά τη Γαλλική επανάσταση όταν το θεώρησαν ένα άχρηστο κτίριο. Σήμερα κάνει καριέρα με το όνομα Palais Gallier.

Οι μεσαιωνικές πύλες γκρεμίστηκαν και στη θέση τους χτίστηκαν πιο σύγχρονες τον 18ο αιωνα, όπως η πύλη Aquitaine η οποία λένε αν το πάρεις όλο ευθεία σε βγάζει στην Ισπανία.

Από εκεί ξεκινάει ένας ατελείωτος πραγματικά πεζόδρομος. Είναι σίγουρα ο μακρύτερος που έχω δει κι απ'ότι διαβάζω είναι από τους μακρύτερους στον κόσμο. Ονομάζεται rue Sainte-Catherine. Αυτός ο πεζόδρομος δεν μου άρεσε καθόλου. Δεν θυμίζει Γαλλία, τα γραφικά μαγαζάκια είναι είδος προς εξαφάνιση και υπάρχει μποτιλιάρισμα στους πεζούς.

Άλλο ένα σημείο που μου θύμισε το Παρίσι είναι ότι και η Bordeaux έχει passages couverts (στοές) σε παρόμοιο στυλ, σαφέστατα υποδεέστερες όμως από αυτές του Παρισιού.

Το 2016 άνοιξε στην πόλη η Cité du Vin. Κάτι αντίστοιχο με αυτό που είχα ποστάρει για την Dijon. Ένας πολυχώρος με εστιατόρια, κάβες, μαγαζιά για οινογνωσία κλπ πιο προσεγμένος από αυτόν στη Dijon. Βρίσκεται σχετικά μακριά από το κέντρο της πόλης, αλλά υπάρχουν τραμ με μεγάλη συχνότητα που καλύπτουν πολύ μεγάλο κομμάτι της πόλης κι έχουν στάση σε όλα τα σημεία κλειδιά. Η αρχιτεκτονική της Cité du Vin είναι επίσης ξεχωριστή.

Στην πόλη θα βρείτε και κλειστές αγορές που μπορείτε να φάτε κιόλας ή να πιείτε καφέ/κρασί.

Η πόλη διαθέτει και βοτανικό κήπο, απέναντι απ'τον οποίο θα δείτε μια τριγωνική πλατεία που όπως ίσως φαντάζεστε μόνο τυχαίο δεν είναι το σχήμα της. Στη μία γωνία είναι η προτομή του Toussaint Louverture, σημαντική μορφή της Αϊτιανής επανάστασης. Και αυτό το έργο είναι δημιουργία Αϊτιανού καλλιτέχνη. Η προτομή τοποθετήθηκε εκεί το 2005 απ'τον δήμαρχο Hugues Martin που ήταν ο πρώτος δήμαρχος της πόλης που ήθελε να αναδείξει τα εγκλήματα της Γαλλίας και ιδιαίτερα τον βρώμικο ρόλο της Bordeaux στο δουλεμπόριο.

Για το τέλος άφησα το τοπ αξιοθέατο της πόλης κατα τη γνώμη μου που είναι το μουσείο της Aquitaine. Η είσοδος κοστίζει 8ε και περιλαμβάνει και τις προσωρινές εκθέσεις. Αυτήν την περίοδο είχε μία με θέμα τις βεντάλιες (έχουν και χιούμορ απ'ότι φαίνεται) και μία για τον Aristides de Sousa Mendes πρόξενος της Πορτογαλίας ο οποίος έκανε μια απίστευτη κίνηση ανθρωπιάς και αξίζει να διαβάσετε την ιστορία του αν δεν την γνωρίζετε. Την περίοδο του 2ου ΠΠ ο ισαποστάκιας πρωθυπουργός της Πορτογαλίας δεν ήθελε να ταράξει την σχέση του με τους ναζιστές και είχε δώσει εντολή να μην εκδίδονται εύκολα βίζες σε Εβραίους και αντιστασιακούς για να ξεφύγουν στην Πορτογαλία. Αφού οι ναζί κατέκτησαν και τη Bordeaux ο Aristides de Sousa Mendes άρχισε να μοιράζει βίζες σε χιλιάδες Γάλλους σώζοντας τους. Αθάνατος!
Στα μόνιμα εκθέματα του μουσείου θα δείτε όλη την ιστορία της περιοχής. Κατά τη γνώμη μου αξίζει να είναι το πρώτο πράγμα που θα επισκεφθείτε στην πόλη καθώς μπορεί να σας δώσει ιδέες για την συνέχεια του ταξιδιού σας, αλλά ίσως και να δείτε την ίδια την πόλη με άλλο μάτι. Πολλά απ'τα εκθέματα έχουν και Αγγλικές ή Ισπανικές λεζάντες αλλά όχι όλα.
Το μουσείο ξεκινάει από την προϊστορία έχει και παλαιολιθικά αντικείμενα είτε αυθεντικά είτε ρέπλικες. Μέχρι και σκαλιστά θα δείτε. Η αυθεντική έκδοση του συγκεκριμένου μέχρι τον Μάη του 2023 θα βρίσκεται στο musée de l'homme στο Παρίσι.

Έχει και μπόλικα Ρωμαϊκά, αλλά και Αγγλικά απ'όταν η περιοχή πέρασε στα χέρια των Άγγλων. Από το 2009 έχει προστεθεί στο μουσείο ένα κομμάτι αφιερωμένο στα αποικιοκρατικά χρόνια της πόλης. Μάλιστα πριν μπεις σε αυτό το τμήμα του μουσείου υπάρχει ένα κείμενο που κάνει λόγο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που έκαναν οι Γάλλοι. Μεγάλο φάουλ που αυτό το κείμενο είναι γραμμένο μόνο στα Γαλλικά. Αν κάτι έπρεπε να είναι γραμμένο σε πολλές γλώσσες είναι αυτό το κείμενο. Με τα τραγελαφικά που συμβαίνουν γύρω μας δεν αποκλείω κάποια στιγμή να "το πάρει ο αέρας" αυτό το χαρτί.
Η Bordeaux δεν ήταν το μόνο λιμάνι που συμμετείχε στο δουλεμπόριο και στο πλιάτσικο των φυσικών πόρων της Αμερικής. Σίγουρα όμως ήταν αυτό που είχε την μεγαλύτερη συμμετοχή τουλάχιστον για τη Γαλλία. Υπολογίζεται ότι εκείνη την εποχή οι εισαγωγές μόνο από τον Άγιο Δομήνικο ήταν περισσότερες από το 1/4 όλων των εισαγωγών της. Καραβιές έφευγαν οι σκλάβοι από την Αφρική. Κάποιοι από αυτούς έμεναν σαν υπηρέτες στα σπίτια του Bordeaux και η συντριπτική πλειοψηφία κατέληγε στην Αμερική. Μιας και λίγες Ευρωπαίες πήγαιναν στις αποικίες εκείνη την εποχή, οι Αφρικάνες συνήθως κατέληγαν σκλάβες του σεξ. Αυτό το τμήμα του μουσείου είναι πολύ βαρύ. Έχει ντοκουμέντα της εποχής από τιμοκαταλόγους για τους σκλάβους μέχρι κείμενα της εποχής ανθρώπων που ζητούσαν να καταργηθεί η σκλαβιά και άλλων που έλεγαν ότι θα καταρρεύσει όλο το κράτος αν γίνει κάτι τέτοιο. Υπάρχουν και φωτογραφικά ντοκουμέντα αφού η σκλαβιά συνεχίστηκε νόμιμα μέχρι τον 19ο αιώνα και παράνομα μέχρι ακόμα τον 20ο.

Υπάρχει και τμήμα με αρχαιολογικά ευρήματα από την Αλάσκα μέχρι την Αυστραλία από τα διάφορα πλιάτσικα που έκαναν, αλλά όχι στον εξοργιστικά μεγάλο αριθμό που υπάρχουν στο μουσείο Quai Branly στο Παρίσι.
Στα καλά του μουσείου επίσης είναι ότι το εισιτήριο ισχύει για όλη την ημέρα και μπορείς να βγεις και να ξαναμπείς. Σημαντικό αυτό γιατί το μουσείο δεν είναι μικρό.
Η πόλη έχει ακόμα πολλά πράγματα να δεις και είναι και αρκετά ζωντανή. Ευχαρίστως θα την ξαναεπισκεπτόμουν.
Σημείωση: Ένα από τα πιο διάσημα Γαλλικά γλυκά το canelé γεννήθηκε σε αυτή την πόλη. Μην παραλείψετε να το δοκιμάσετε κατα προτίμηση από κάποιο φούρνο της γειτονιάς.
Bayonne
Δυστυχώς αν κι έχω πολύ καλούς φίλους Βάσκους απ'το Ισπανικό τμήμα, δεν έχω επισκεφθεί ακόμα αυτό το κομμάτι. Τελικά επισκέφθηκα πρώτα μια Γαλλοβασκική πόλη. Ειδικά τώρα θέλω ακόμα πιο πολύ να πάω στο Ισπανικό κομμάτι μιας και η Bayonne μου άφησε πολύ θετική εντύπωση. Γενικά η χώρα των Βάσκων είναι μια περιοχή που με ιντριγκάρει. Από την απομόνωση τους από την υπόλοιπη Ευρώπη τα παλιά τα χρόνια και μια γλώσσα που μοιάζει τελείως ξένη μέχρι αυτόν τον πανκ αέρα που έχει ο κόσμος σήμερα ή που τουλάχιστον αυτήν την εικόνα έχω εγώ.
Η Bayonne είναι μια μικρή πόλη με ένα γραφικό κέντρο που περπατιέται εύκολα. Δεν έχει πολλά σημεία ενδιαφέροντος η αλήθεια είναι αλλά για μια χαλαρή γεμάτη μέρα στην πόλη είναι ότι πρέπει.
Η πρώτη εικόνα που αντίκρισα με τις γέφυρες και το ποτάμι Nive ήταν πολύ ωραία.

Πολύ ωραίο το δημαρχείο τους, στο οποίο στεγάζεται και θεατρική σκηνή.

Καθώς πλησιάζεις πιο κεντρικά κάνουν την εμφάνιση τους και τα πιο γραφικά κτίρια με τις χαρακτηριστικές ρίγες.

Μπαίνοντας στην καρδιά του κέντρου η ομορφιά χτυπάει κόκκινο.



Η πόλη έχει λαογραφικό μουσείο της χώρας των Βάσκων. Αξίζει η επίσκεψη για να δείτε την ομοιότητα του Γαλλικού με το Ισπανικό τμήμα. Ίδιες παραδόσεις, ίδια έθιμα, ίδια αθλήματα, ντύσιμο. Η μεγάλη διαφορά τους είναι ότι σήμερα το Βάσκικο στοιχείο είναι μάλλον πιο έντονο στο Ισπανικό κομμάτι. Η συντριπτική πλειοψηφία που μιλάει σήμερα Βάσκικα είναι Ισπανοί. Το μουσείο είχε και προσωρινή έκθεση του ζωγράφου Léon Bonnat γέννημα θρέμμα της Bayonne. Αν έχετε επισκεφθεί κάποιο μουσείο καλών τεχνών στη Γαλλία πιθανότατα να έχετε δει κάποιο έργο του, ειδικά αν έχετε πάει στο Orsay. To πορτραίτο του Hugo (που φαίνεται και στην παρακάτω φώτο) είναι από τα πιο χαρακτηριστικά του έργα. Η προσωρινή έκθεση περιλαμβανόταν στη γενική είσοδο. Είναι και ωραίο παλιό κτίριο το μουσείο.

Και αυτή η πόλη οχυρώθηκε με βάση το σχεδιασμό του Vauban.

Η πόλη διαθέτει και κάστρα το chateau neuf και το chateau vieux που βλέπεται στην παρακάτω φώτο.

Το πανκ στοιχείο του κόσμου το είδα και στην Bayonne. Η διαφορά είναι ότι όπως και στην υπόλοιπη Γαλλία μπορεί να είναι μαζεμένος κόσμος σε μια πλατεία ή σε ένα μαγαζί και να μιλάνε τόσο χαμηλόφωνα και να είναι τόσο ήσυχοι που μέχρι να τους δεις να νομίζεις ότι δεν υπάρχει ψυχή. Σε αντίθεση με την Ισπανία που τους ακούς από κανα χιλιόμετρο μακριά.
Το φαγητό επίσης μοιάζει πολύ με Ισπανία. Από τις πιο εύκολες Γαλλικές πόλεις που έχω πάει στο θέμα φαγητού. Και πολλές επιλογές στο μενού σε αντίθεση με τις 2-3 που συνηθίζουν τα Γαλλικά εστιατόρια. Σκόρδο, χαμόν, chipirons (έτσι το λένε) και chistorra παίζουν πάρα πολύ. Έχει κι ένα νόστιμο street food που ονομάζεται taloa και είναι κάτι μεταξύ κρέπας και τορτίγιας. Οι τιμές στα φαγητά παραμένουν Γαλλικές ίσως ελάχιστα φθηνότερες.
Αν έχεις μια σκελίδα σκόρδο, ένα κομμάτι χαμόν κι ένα ζευγάρι εσπαντρίγιας ξαναχτίζεις την Ισπανία.

Η πόλη διαθέτει και κάτι σαν κλειστή αγορά με φαγάδικα κοντά στο ποτάμι από την οποία είναι και η παραπάνω φώτο. Περισσότερο μου έμοιαζε για τουριστοπαγίδα παρά για αληθινό τοπικό στέκι.

Η πόλη φημίζεται για την σοκολάτα της. Υπάρχουν αναφορές σε αυτήν από τον 17ο αιώνα. Θυμηθείτε ότι βρίσκεται κοντά στη Bordeaux. Θα δείτε πάρα πολλά ατελιέ σοκολάτας.
Η πόλη διαθέτει και αρένα για ταυρομαχίες, είναι απ'τις πόλεις στις οποίες επιτρέπονται οι ταυρομαχίες μέχρι σήμερα.
Επίσης να πω ότι αυτήν την εποχή και ο καιρός ήταν καλοκαιρινός. Κοντομάνικο και παγωτό!
Δεν έχει νόημα να σταθώ περισσότερο σε αυτή την πόλη καθώς δεν έχει την ίδια βαρύτητα με άλλες. Θεωρώ ότι είναι καλή περίπτωση για μια γεμάτη μέρα συν διανυκτέρευση. Είναι κάτι το διαφορετικό σε σχέση με άλλες Γαλλικές πόλεις.
