Γαλλία Πως είναι στα Γαλλικά το φθηνό; Αφιέρωμα στις πόλεις της Γαλλίας.

[Señor_Nada]

Paris (μέρος 4ο)

Βρισκόμαστε στο έτος 1789 και συγκεκριμένα στις 17 Ιουνίου. Οι τότε βουλευτές μαζί με κάποια μέλη του κλήρου διακηρύσσουν τους εαυτούς τους εθνοσυνέλευση και ισχυρίζονται ότι αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο μέρος του έθνους. Ο Louis XVI αντιδρά κλείνοντας την αίθουσα που θα πραγματοποιούσαν την επόμενη συνάντηση τους και στα καπάκια προγραμματίζει πανηγυρική συνεδρία στις 23 Ιουνίου. Οι βουλευτές δεν το βάζουν κάτω και πραγματοποιούν τη συνέλευση τους στην αίθουσα του Jeu de Paume (le serment du jeu de paume) που βρίσκεται στους κήπους Tuileries και σήμερα λειτουργεί σαν μουσείο φωτογραφίας και βίντεο (είναι απ'τα μέρη που δυστυχώς δεν έχω καταφέρει να επισκεφθώ). Ακριβώς απέναντι βρίσκεται το μουσείο Orangerie, το οποίο επίσης δεν έχω επισκεφθεί και δεν με τραβάει καθόλου για να πω την αλήθεια.

Η le serment du jeu de paume θεωρείται θεμελιώδης για τη Γαλλική επανάσταση αφού έδωσαν όρκο να μην χωριστούν πριν παραδώσουν ένα νέο σύνταγμα στο βασίλειο. Ο βασιλιάς φαίνεται να υποχωρεί αλλά ταυτόχρονα μαζεύει στρατεύματα στο Παρίσι και στις Βερσαλλίες. Στις 14 Ιουλίου ο λαός λεηλατεί το hôtel des Invalides κλέβοντας ντουφέκια και κανόνια και οδεύει προς το φρούριο της Βαστίλης που λειτουργούσε σαν φυλακή από τον 17ο αιώνα για να πάρει πυρομαχικά. Ο κυβερνήτης της Βαστίλης αρνείται να τους τα δώσει και ο όχλος τον σκοτώνει με έναν πραγματικό χασάπη να τον αποκεφαλίζει και να περιφέρουν το κεφάλι του στην άκρη ενός ξύλου. Το φρούριο αργότερα ισοπεδώθηκε και σήμερα στη θέση του είναι η πλατεία της Βαστίλης. Μια αδιάφορη πλατεία για μένα. Στο κέντρο της βρίσκεται μια στήλη στη μνήμη της Ιουλιανής επανάστασης, όχι αυτής του 1789 αλλά αυτής του 1830. Η επανάσταση είχε πάρα πολλά στάδια. Σε αυτή την πλατεία βρίσκεται η όπερα. Τριγύρω υπάρχουν αμέτρητα θέατρα, καφέ, μπαρ, φαγάδικα. Είναι χωρίς αμφιβολία το αγαπημένο μου μέρος για να βγαίνω το βράδυ. Πάρα πολλές επιλογές για όλα τα γούστα. Το ακόμα καλύτερο είναι ότι μπορεί εύκολα να συνδυαστεί με βόλτες πχ περπάτημα από hôtel de ville μέχρι εκεί, περνώντας από τα ενδιαφέροντα σημεία της les marais (θα γράψω σε επόμενο ποστ) ή κάνοντας μια βόλτα στο πολύ όμορφο υπερυψωμένο πάρκο Coulée verte René-Dumont.

Εκεί κοντά είναι κι ένα γραφικό δρομάκι στο οποίο απαγορεύονται οι φωτογραφίες και φαντάζομαι ότι οι κάτοικοι του θα έχουν αγανακτήσει. Ειλικρινά διάβασα ότι απαγορεύονται οι φωτογραφίες αφού την είχα τραβήξει. Δεν περπάτησα καν μέσα στο δρομάκι. Η rue Crémieux:

Εναλλακτικά μπορείτε να πάτε προς rue Oberkampf όπου και εκεί γίνεται χαμός από μπαρ και φαγάδικα. Επιβάλλεται μια βόλτα εκεί το βράδυ. Κάπου ανάμεσα θα πετύχετε και το Bataclan στο οποίο έγινε η τρομοκρατική επίθεση το 2015 από μουσουλμάνους πολιτογραφημένους Γάλλους με καταγωγή από την Αλγερία (για τις σχέσεις Γαλλίας-Αλγερίας θα γράψω σε επόμενο ποστ). Το Bataclan είναι ένα θέατρο που χτίστηκε το 1864 και σήμερα σε αυτό πραγματοποιούνται παραστάσεις και συναυλίες. Είναι ένας από τους καλύτερους συναυλιακούς χώρους που έχω πάει. Πανέμορφο κτίριο, κρυστάλλινος ήχος και μπαλκονάκι με αναπαυτικές καρέκλες για τα γεροντοπαλίκαρα.

Να ενημερώσω σε αυτό το σημείο τους άντρες, ότι οι αντρικές τουαλέτες του Bataclan, όπως και σε πολλά άλλα ροκ και μεταλ μαγαζιά του Παρισιού, έχουν κοινό ουρητήριο χωρίς κάτι να εμποδίζει τα αδιάκριτα βλέμματα ενδιάμεσα. Φανταστείτε κάτι σαν ταΐστρα αλλά αντί για πρόβατα είναι κάτι μαντραχαλαίοι με τις μαλαπέρδες έξω. Θλιβερή εικόνα και ακόμα χειρότερη μυρωδιά. Στο Bataclan είδα τους In Flames και ήταν συναυλιάρα. Ε, ε μην πετάτε ντομάτες, μισό λεπτό να σας εξηγήσω. Ήμουν πολύ κουρασμένος, κάτω γινόταν πανικός, ανεβαίνω λίγο πάνω όσο έπαιζαν οι at the gates, κάθομαι κι εκεί καταλαβαίνω ότι δεν υπάρχει γυρισμός και θα έβλεπα όλο το live καθιστός. Χτυπιόμουν με τη μουσική σας το ορκίζομαι!

Αν το λέει η καρδιά σας και τα πόδια σας μπορείτε να συνεχίσετε μέχρι την Belleville - προειδοποιώ ότι έχει μπόλικη ανηφόρα. Μία γειτονιά με μπόλικη street art και έντονο το πολιτικό στοιχείο. Ήταν ιστορικά μια συνοικία εργατών που υποστήριξε θερμά την Παρισινή κομμούνα. Θα δείτε σίγουρα αφίσες με καλέσματα σε πορείες. Η μοναδική γειτονιά που δεν έχω δει ποτέ κάποιο από τα κλασσικά ψώνια του Παρισιού. Ερμηνεύστε αυτή την πρόταση όπως νομίζετε.

Το πάρκο της Belleville έχει ωραία θέα του Παρισιού, Belvédère de Belleville.

Εκεί βρίσκεται το maison de l'air. Ένα πρώην μουσείο στο οποίο έχει κάνει κατάληψη μια κολεκτίβα και παρουσιάζει εκθέσεις και διάφορα δρώμενα. Η συμπεριφορά των ανθρώπων με κάνει να ξεχνάω ότι είμαι στο Παρίσι. Αυτή την περιοχή θα την χαρακτήριζα το αποκούμπι μου. Από τις ατάκες που λυπάμαι που δεν την σκέφτηκα εγώ:

Επιστροφή στην όχι και τόσο πεζή πραγματικότητα του 1789. Ο Louis XVI πηγαίνει στο hôtel de ville στις 17 Ιουλίου όπου λαμβάνει ένα έμβλημα με τρία χρώματα, το άσπρο που αντιπροσωπεύει τη μοναρχία, το μπλε και το κόκκινο που είναι τα χρώματα του Παρισιού. Τσάμπα η χαρά του. Ακριβώς ένα χρόνο μετά την πολιορκία της Βαστίλης ο Louis XVI δηλώνει ότι θα σεβαστεί το σύνταγμα που προτείνει η Επανάσταση. Έχουμε την la fête de la Fédération που μαζί με την πολιορκία της Βαστίλης γιορτάζεται κάθε χρόνο μία από τις μεγαλύτερες εθνικές γιορτές της Γαλλίας. Στην πράξη ο Louis δεν δέχτηκε τίποτα. Έτσι φτάνουμε στις 10 Αυγούστου του 1792 με τους περίφημους sans-culottes να καταλαμβάνουν το παλάτι Tuileries και τον βασιλιά να συμφωνεί για μια νέα εκλεγμένη εθνική συνέλευση. Η βόλτα στους κήπους Tuileries επιβάλλεται ακόμα κι αν έχει αυτή την χτυπητή παραφωνία!

Η μοναρχία καταργείται, η δημοκρατία ιδρύεται με την διακήρυξη των δικαιωμάτων του άντρα και του πολίτη (δεν υπήρχαν γυναίκες τότε, μετά ανακαλύφθηκαν) αλλά την ίδια ώρα υπάρχουν διαμάχες με γειτονικές χώρες, ενώ και εντός Γαλλίας υπάρχουν αντιφρονούντες της νέας Συνέλευσης που δεν θα έλεγες ότι ήθελαν να λύσουν τις διαφωνίες τους ειρηνικά. Στο παλάτι του Tuileries βρίσκουν κάποια ύποπτα ντοκουμέντα για τον Louis XVI ότι συνεργαζόταν με τους εισβολείς. Η απόφαση ήταν δημοκρατική κατά πλειοψηφία, ο Louis XVI έπρεπε να έχει το τέλος που αρμόζει σε κάθε βασιλιά, θάνατος στα βαθειά γεράματα στην παραθαλάσσια έπαυλη του. Αστειεύομαι. Δημόσιος αποκεφαλισμός με γκιλοτίνα στην place de la révolution ή όπως την γνωρίζουμε σήμερα place de la concorde. Στο κέντρο της πλατείας ξεχωρίζει ο αρχαίος οβελίσκος του Luxor, ένα δώρο της κυβέρνησης της Αιγύπτου τον 19ο αιώνα.

Προτείνω βόλτα που να ξεκινά από Λούβρο, να συνεχίζει Tuileries, να φτάνει μέχρι Concorde όπου θα δείτε και το Γαλλικό κοινοβούλιο και που μένει ο βασιλιάς της Ανδόρας, μετά μπορείτε να συνεχίσετε προς Invalides και να πιάσετε και Champs-Élysées. Είναι ωραία για περπάτημα και πίσω απ'το palais Élysée που έχει πολλές πρεσβείες που στεγάζονται σε ωραία κτίρια, ενώ και τα μαγαζιά είναι ωραία. Μιλάμε για την καρδιά του Παρισιού.

Το 1793 γίνεται επικεφαλής της Συνέλευσης ο Robespierre. Ένας καλοκάγαθος άνθρωπος που δεν ήθελε το κακό κανενός. Οι κακοπροαίρετοι βάφτισαν την κυριαρχία του "ο Τρόμος". Την ίδια χρονιά οι sans-culottes πιέζουν και καταφέρνουν να καθιερωθεί η μέγιστη τιμή στα προϊόντα καθώς και αυξήσεις στους μισθούς. Ο Τρόμος κάνει ξεκάθαρο ότι όσοι δεν συμφωνούν με τη Συνέλευση είναι εχθροί του κράτους και θα φυλακίζονται στο μεσαιωνικό κάστρο Conciergerie και εκτός απροόπτου θα εκτελούνται. Πάλι κάποιοι κακοπροαίρετοι μπορεί να πουν ότι αυτός είναι ένας πλάγιος τρόπος να βγάζεις από την μέση στην κυριολεξία τους πολιτικούς σου αντιπάλους. Δεν θέλω να πιστέψω κάτι τέτοιο για τον Robespierre! Στη Conciergerie φυλακίστηκε και η Marie-Antoinette και αργότερα δικάστηκε και αποκεφαλίστηκε με γκιλοτίνα στην place de la Concorde. Η Conciergerie είναι επισκέψιμη και μπορείτε να δείτε και το δωμάτιο που κρατούσαν τη Marie-Antoinette το οποίο για κάποιο λόγο έχει μετατραπεί σε ξωκλήσι. Είναι από τα μέρη που επίσης προτείνω για τις δωρεάν Κυριακές και συνδυάζεται πανεύκολα με Saint-Chapelle, είναι δίπλα.

Ένα χρόνο αργότερα ο Robespierre τιμωρήθηκε κατά τα έργα του σε δημόσιο αποκεφαλισμό με γκιλοτίνα στην place de la Concorde. Η κυριαρχία του τρόμου είχε τελειώσει. Οι καταστροφές σε παλάτια και εκκλησίες συνεχίζονταν όμως, όπως πχ στην εκκλησία Saint-Jacques από την οποία έχει απομείνει μόνο ένα πύργος (μπορείς να ανέβεις για θέα μαζί με ξενάγηση, δεν το έχω κάνει) ή στο παλάτι Sceaux.

Ένα παλάτι με καταπληκτικό πάρκο που είναι ιδανικό για επίσκεψη όταν έχουν ανθίσει οι κερασιές του.

Οι πολιτικές αναταράξεις συνεχίζονται με εμφάνιση φιλοβασιλικών να θέλουν να πάρουν την εξουσία (και με τους Άγγλους να σιγοντάρουν). Τον Gracchus Babeuf να οργανώνει κίνημα και να καλεί σε ένοπλο αγώνα ενάντια της μπουρζουαζίας με σκοπό την απόλυτη δημοκρατία που όλοι θα είναι ίσοι. Τον σκότωσαν και αυτόν και τους ακόλουθους του με αποκεφαλισμό στη γκιλοτίνα. Κάπου εκεί εμφανίζεται ένας φτωχός και μόνος καουμπόι που στον φόβο να πάρουν την εξουσία οι φιλοβασιλικοί κάνει πραξικόπημα και παίρνει ο ίδιος την εξουσία λέγοντας ότι θα σεβαστεί την Επανάσταση. Είχε έρθει η ώρα του Napoléon Bonaparte. Όσο αστείο κι αν ακούγεται ο Ναπολέων δεν γούσταρε τη βασιλεία..... των άλλων. Δεν σεβάστηκε και πολύ την Επανάσταση αφού ένα από τα πράγματα που είχαν καταργήσει και επανέφερε ήταν η δουλεία στις αποικίες της Γαλλίας. Έκανε τα Γαλλικά την επίσημη γλώσσα της χώρας, σκοτώνοντας τοπικές διαλέκτους όπως αυτή στη Bretagne, αλλά ταυτόχρονα προώθησε το ίδιο σύστημα εκπαίδευσης σε όλη τη Γαλλία. Έκανε την καθολική εκκλησία την επίσημη θρησκεία του κράτους. Στο τέλος κατέληξε να γίνει αυτοκράτορας και να θέλει να κατακτήσει τον κόσμο. Ευτυχώς απέτυχε παταγωδώς. Όπως έχω γράψει ο τάφος του βρίσκεται στο hôtel des Invalides.

Διάφορα μνημεία μπορείτε να επισκεφθείτε σήμερα και να δείτε τη μεγαλομανία του Ναπολέοντα του 1ου.

Arc de Triomphe du Carrousel

Arc de Triomphe de l'Étoile (μάλλον το πιο χαρακτηριστικό του).

Όπου έχω ανέβει και πάνω για θέα. Δεν τρελάθηκα και σίγουρα δεν θα ήθελα να έχω πληρώσει για κάτι τέτοιο. Πήγα μια δωρεάν Κυριακή αργά το απόγευμα και δεν είχε σχεδόν καθόλου αναμονή.

Ενώ στη θητεία του έγιναν και πολύ ωραία έργα όπως γέφυρες, το νεκροταφείο Pére Lachaise (θα επανέλθω σε επόμενο ποστ) και η καταπληκτική εκκλησία Madeleine. Εδώ με συνοδεία μουσικής από την Καραϊβική.

Είναι και το εσωτερικό κομμάτι καταπληκτικό. Είχα παρακολουθήσει και δωρεάν συναυλία κλασσικής μουσικής (δεν την αντέχω δευτερόλεπτο) με έναν οργανοπαίχτη να την παίζει σόλο στο εκκλησιαστικό όργανο. Προτιμώ τα τύμπανα στην αποπάνω φώτο.

Οι Γάλλοι για το Ναπολέοντα μάλλον δεν έχουν την ίδια άποψη που έχει ο υπόλοιπος πλανήτης. Ακόμα και τώρα υπάρχουν πολλοί Γάλλοι που θα πουν κάποια καλά λόγια για αυτόν και θα πάνε σε εκθέσεις του.

Αυτή η έκθεση είχε γίνει στο πάρκο La Vilette, ένα πιο σύγχρονο πάρκο με μοντέρνα κτίρια. Είχα πάει βόλτα στο πάρκο και όχι στην έκθεση. Σε αυτό το πάρκο βρίσκεται η φιλαρμονική του Παρισιού.

Μου άρεσε και η βόλτα μέχρι εκεί περπατώντας παράλληλα με το κανάλι Saint-Martin.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 30
• 31
• 32
• 33
• 34
• …

  Go to chapter

  Go
• 46

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 32 of 46

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Sassenach77]

Επιτέλους!

 

[paefstra]

Και στο ΗΒ το open university δεχεται φοιτητες χωρις προυποθεσεις εδω και δεκαετιες και οποιος μπορει το τελειωνει και μαλιστα εχει υψηλο επιπεδο σπουδων. Ο κλειστος αριθμος εισακτεων ειναι ελληνικο καταλοιπο που συνδεοταν με την κοινωνικη κινητικοτητα που επεφερε ενα πτυχιο (Βασιλακης Καιλας απο λουστρακος γιατρος). Σε καποιες χωρες δεν υπαρχει κοινωνικη κινητικοτητα γιατι ο "λουστρακος" δεν θα προσπαθησει ποτε να γινει γιατρος για πολλους λογους και εχουν μπει απο νωρις οι κοινωνικες προυποθεσεις γι αυτο. Σταματω εδω, πολυ περιπλοκο θεμα που εχει αναλυθει εκτεταμενα στην κοινωνιολογια της εκπαιδευσης.
Ωραιο τοπικ, παρακολουθω.

 

[chrisbd]

Γαλλία ανεξάντλητη... οτι και να πούμε είναι λίγο.. Πόλεις, φύση, πολιτισμος ιστορία .. λατρεία..

Αυτό με την γραφή το θυμάμαι απο μικρός στο γυμνάσιο, κάπου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, όταν η όμορφη καθηγήτριά μας πάσχιζε να μάθει σε μας τα βούρλα όπως και το αξάν, αλλά εις μάτην, είχε χαθεί η συγκέντρωση .. μιλάμε για 70's σε Αρρένων..

Η ολιγόχρονη παραμονή στο Παρίσι με όλη την οικογένεια μου δημιούργησε πολλά σύνδρομα.. Για το εκπαιδευτικό έχω ξαναγράψει πριν χρόνια εδω και ισως το ξανακάνω πάλι ... υπάρχει μεγάλη διαφορά με μας αλλά το πιο σημαντικό είναι η διαφορά φιλοσοφίας απο όλους.. εκπαιδευτικούς και γονείς.. Και αυτό που με εκνεύριζε ήταν ότι αρκετοί δεν ηταν ικανοποιημένοι..

 

[paefstra]

Μια παρατηρηση: σε ενα απο τα ταξιδια μου ειχα πεσει στην τεραστια απεργια των σιδηροδρομικων που ειχε παραλυσει τη χωρα και μου εκανε εντυπωση η ισχυς των σωματειων. Με εκπληξη διαβαζω τωρα πως και τα εκπαιδευτικα σωματεια ειναι πανισχυρα. Μπραβο τους.

 

[panpan]

Έχοντας ζήσει ήδη κοντά στα 4 χρόνια στη Γαλλία

Που ακριβώς είσαι Γαλλία;

ανοίγω αυτό το θέμα στο οποίο θα γράφω την άποψή μου για τις Γαλλικές πόλεις

Περιμένω με ενδιαφέρον την άποψη σου , ειδικά για τις δυτικές περιοχές (πόλεις)
Languedoc Roussillon, Midi Pyrenees, Aquitaine.

 

[Señor_Nada]

Ο κλειστος αριθμος εισακτεων ειναι ελληνικο καταλοιπο

Και στη Γαλλία ο αριθμός των εισακτέων είναι συγκεκριμένος κι επειδή δεν έχουν εισαγωγικές εξετάσεις αυτό δημιουργεί κάποια προβλήματα. Δεν θέλω να επεκταθώ γιατί φοβάμαι ότι θα αρχίσει πολιτική κουβέντα..... για την Ελλάδα!

Που ακριβώς είσαι Γαλλία;

Είμαι στη Δουνκέρκη αλλά σύντομα θα μετακομίσω σε προάστιο του Παρισιού.

Περιμένω με ενδιαφέρον την άποψη σου , ειδικά για τις δυτικές περιοχές

H Aquitaine είναι στα πλάνα μου για φέτος το καλοκαίρι αν συνεχιστούν οι δυσκολίες στις μετακινήσεις εκτός χώρας. Οι άλλες περιοχές που έγραψες είναι απ'τις αγαπημένες μου στην Γαλλία

 

[Παρίσακτος]

Γαλλία και @Señor_Nada, εννοείται ακολουθώ.

Για την Aquitaine (Μπορντώ, Δορδόνη) έχω ακούσει τα καλύτερα, μαζί με την Προβηγκία από τις τοπ προτεραιότητές μου στη χώρα. Οπότε καθόλου κακό πλάνο για το καλοκαίρι του 2021.

Προσωπικά δεν θα είχα πρόβλημα να μοιραστείς και τις εντυπώσεις σου κι από τη ζωή στη Γαλλία (όπως είχες κάνει και με την Ολλανδία στο παρελθόν), καθώς είναι από τις χώρες που θα ήθελα να ζήσω (και θα το είχα καταφέρει αν δεν με προλάβαινε ο κορωνοϊός).

 

[Señor_Nada]

Προσωπικά δεν θα είχα πρόβλημα να μοιραστείς και τις εντυπώσεις σου κι από τη ζωή στη Γαλλία

Προτιμώ σε αυτό το τοπικ να γράψω μόνο για πόλεις. Αν θες το συζητάμε σε άλλο τοπικ. Φυσικά αν έχεις κάποια απορία ή χρειάζεσαι βοήθεια σε κάτι μην διστασεις. Πάντως έχω γράψει κατά καιρούς κάποια πράγματα.

 

[Señor_Nada]

Θα ξεκινήσω με τις πιο "γεμάτες" περιοχές της Γαλλίας και αυτές που θα πρότεινα να επισκεφθείτε ειδικά αν δεν έχετε ταξιδέψει στην χώρα. Αυτές είναι η Occitanie και η Provence. Σε αυτές τις περιοχές μπορείτε να δείτε πόλεις με πανέμορφη αρχιτεκτονικη, ρωμαϊκά αρχαία σε απίστευτη κατάσταση, προϊστορικές σπηλαιογραφίες, μεσαιωνικές πόλεις, πόλεις Ουνέσκο, μνημεία Ουνέσκο, φύση. Χάνει η μάνα το παιδί! Έχω κάτσει συνολικά 2 βδομάδες στην περιοχή κι υπάρχουν πολλά πράγματα ακόμα που θέλω να δω.

Avignon

Το όνομα της πόλης έχει Ελληνικές ρίζες. Ήταν η πόλη στην οποία για ένα διάστημα ζούσε ο πάπας (για την ακρίβεια 7 διαδοχικοί) αντί της Ρώμης. Το παλάτι που ζούσε, Palais des Papes, δεσπόζει στο κέντρο της πόλης. Τα μεσαιωνικά της τείχη που περιβάλλουν την πόλη διατηρούνται σε εξαιρετική κατάσταση με το ιστορικό της κέντρο να ανήκει στην λίστα της Ουνέσκο. Μου αρέσει πολύ αυτή η πόλη αλλά έχει τόσο όμορφες πόλεις αυτή η χώρα που δεν θα έμπαινε σε δεκάδα από αυτές που έχω δει μέχρι στιγμής. Την θεωρώ όμως άχαστο μέρος γιατί έχει πολύ ενδιαφέρον, είναι όμορφη αλλά κυρίως επειδή βρίσκεται κοντά σ'ένα μέρος που θα αναφέρω στο δεύτερο κομμάτι του ποστ.

Μια γέυση απ'τα τείχη της πόλης.

Εδώ τα τείχη και στο βάθος υπερυψωμένο το Palais des Papes. Η είσοδος στο παλάτι κοστίζει 12ε.

Αν και το δυνατό σημείο της Γαλλίας είναι τα κέντρα των πόλεων, στα δικά μου μάτια πάσχουν στις πλατείες. Μου φαίνονται απλά άδειοι ανοιχτοί χώροι. Μία απ΄τις εξαιρέσεις είναι η πλατεία μπροστά απ΄το Palais des Papes. Ο συνδυασμός του κτιρίου με τα δέντρα μου αρέσει. Πίσω απ'το παλάτι είναι ένας κινηματογράφος που ονομάζεται Utopia και στον οποίο σερβίρουν και καφέδες, ποτά. Είναι καταπληκτικός χώρος και τον προτείνω. Προειδοποίηση, μαζεύει πολύ κόσμο.

Απ΄την πόλη περνάει το ποτάμι Rhône και ένα απ'τα χαρακτηριστικά σημεία της πόλης είναι η γέφυρα Saint-Bénézet. Μια μεσαιωνική γέφυρα που πλέον της λείπει ένα κομμάτι. Η ιστορία της έχει ενδιαφέρον. Για να ανέβεις στη γέφυρα πληρώνεις εισιτήριο (5ε, υπάρχει και συνδυαστικό εισιτήριο μαζί με το παλάτι) που περιλαμβάνει και αφήγηση της ιστορίας της. Το αν αξίζει η είσοδος ή όχι το αφήνω σε εσάς.

Αυτό που μου αρέσει στη Γαλλία είναι ότι και τα μοντέρνα κομμάτια της πόλης με τα μαγαζιά και τα φαγάδικα είναι συνήθως καλόγουστα.

Να πω επίσης ότι είναι ζωντανή πόλη με αρκετή νυχτερινή ζωή και ειδικά το καλοκαίρι υπάρχουν πολλά δρώμενα στην πόλη.

Orange

Μόλις 15 λεπτά μακριά με το τρένο βρίσκεται η πόλη Orange. Αυτός για μένα είναι ο βασικός λόγος που δεν χάνεται η Avignon. Σε αυτή την πολή υπάρχουν 2 μνημεία Ουνέσκο που είναι κι απ΄τα πιο εντυπωσιακά ολόκληρης της χώρας. Είχα διαβάσει και είχα δει φωτογραφίες απ'το ρωμαϊκό αμφιθέατρο που πιθανότατα είναι το πιο καλοδιατηρημένο σήμερα και παρόλα αυτά το δέος που ένιωσα ήταν μοναδικό. Αντίστοιχο δέος με ρωμαϊκο δημιούργημα έχω νιώσει μόνο με το Πάνθεον στη Ρώμη. Τα τείχη πίσω απ΄τη σκηνή διατηρούνται σε τέτοια κατάσταση που πρέπει να το δεις για να το πιστέψεις. Βασικά όταν έφτασα απ'έξω και είδα τα τείχη ξανακοίταγα τον χάρτη για να βεβαιωθώ ότι είναι αυτό γιατι δεν μπορούσα να το πιστέψω.

Οι πύλες και οι διάδρομοι είναι κάπως έτσι.

Όταν μπαίνεις μέσα και βλέπεις αυτό, νομίζω ότι τα λόγια είναι περιττά.

Η είσοδος στο θέατρο κοστίζει 9.5ε και περιλαμβάνει και είσοδο στο μουσείο που βρίσκεται ακριβώς απέναντι. Το μουσείο είναι μικρό και με λίγα εκθέματα. Υπάρχουν και συνδυαστικά εισιτήρια με τα αξιοθέατα της Nîmes (θα αναφερθώ σε άλλο ποστ) που κοστίζει 18,5ε. Πάντως το καταπληκτικό είναι ότι δεν χρειάζεται καν να πληρώσετε είσοδο για να δείτε τον εσωτερικό χώρο αφού ακριβώς από πίσω υπάρχει λόφος και έχεις το θέατρο στο πιάτο.

Το άλλο μνημείο Ουνέσκο που βρίσκεται στην πόλη είναι η αψίδα του θριάμβου που έχει χτιστεί επίσης απ'τους Ρωμαίους. Αν δείτε φωτογραφίες θα δείτε ότι και αυτή είναι σε τρομερή κατάσταση. Δυστυχώς όταν βρέθηκα στην πόλη έκαναν καποιες εργασίες συντήρησης στην αψίδα και ήταν όλη κρυμμένη πίσω από σιδεριές. Θα ξαναπάω οπωσδήποτε στην πόλη όμως γιατί θέλω να δω και βραδινή παράσταση σε αυτό το θέατρο (γίνονται κανονικά παράστασεις και συναυλίες) και ελπίζω να την δω τότε.

Το κέντρο της πόλης είναι επίσης συμπαθητικό. Ότι πρέπει για χαλαρή βόλτα.

Αν δεν υπάρχει χρόνος για βόλτα αξίζει η επίσκεψη στην πόλη ακόμα και μόνο για να δείτε αυτό το μοναδικό θέατρο.

 

[gkalla]

Μία απ΄τις εξαιρέσεις είναι η πλατεία μπροστά απ΄το Palais des Papes.

Σ' αυτή την καταπληκτική πλατεία συχνά παίζουν πολλοί πλανόδιοι μουσικοί. Μου έχει τύχει να υπάρχουν ταυτόχρονα στις 3 άκρες της, ένα μίνι αναγεννησιακό συγκρότημα, ένα περουβιανό συγκρότημα με τους χαρακτηριστικούς αυλούς και ένας ροκάς με την ηλεκτρική του κιθάρα.

ένα απ'τα χαρακτηριστικά σημεία της πόλης είναι η γέφυρα Saint-Bénézet

Γνωστή για το περίφημο παιδικό τραγουδάκι "Sur le pont d'Avignon" που μαθαίναμε ως παιδιά από την καθηγήτρια Γαλλικών στο γυμνάσιο.

και ειδικά το καλοκαίρι υπάρχουν πολλά δρώμενα στην πόλη.

Υπάρχει σταθερά (νομίζω κάθε καλοκαίρι, Ιούλιο;; ) ένα πολύ γνωστό φεστιβάλ θεάτρου που για την Γαλλία τουλάχιστον είναι σημαντικότατο.

Μόλις 15 λεπτά μακριά με το τρένο βρίσκεται η πόλη Orange. Αυτός για μένα είναι ο βασικός λόγος που δεν χάνεται η Avignon.

Καλή η Orange αλλά η Avignon είναι κλάσεις ανώτερη, κατά την γνώμη μου πάντα. Πέρα από το παλάτι των Παπών (που εσωτερικά δεν λέει και πολλά) η ίδια η παλιά πόλη σε "μεταφέρει" απ' ευθείας στον Μεσαίωνα.

 

[Señor_Nada]

Καλή η Orange αλλά η Avignon είναι κλάσεις ανώτερη, κατά την γνώμη μου πάντα.

Αυτό το έγραψα με την λογική ότι είναι τόσο κοντά η Orange και τόσο εύκολο να πας που την επισκέφθεσαι με βάση την Avignon, εκεί πήγαινε το είναι ο βασικός λόγος για να πας. Το θέατρο δεν χάνεται κατά τη γνώμη μου. Φυσικά συμφωνώ μαζί σου ότι αν τις συγκρίνεις σαν πόλεις η Avignon είναι κλάσεις ανώτερη, είναι μεγαλύτερη, έχει πράγματα να δεις, έχει μέρη για να βγεις το βράδυ. Η Orange όπως έγραψα έχει απλά ένα συμπαθητικό κέντρο.