Γαλλία Πως είναι στα Γαλλικά το φθηνό; Αφιέρωμα στις πόλεις της Γαλλίας.

[Señor_Nada]

Paris (μέρος 5ο)

Η βασιλεία δεν έχει τελειώσει στη Γαλλία. Στις αρχές του 19ου αιώνα έχουμε επιστροφή στο Παρίσι του Louis XVIII και στη συνέχεια τον διάδοχό του Charles X με τους φιλοβασιλικούς ultras να θέλουν επιστροφή της Γαλλίας στην εποχή προ επανάστασης, δηλαδή εμείς να περνάμε καλά και η πλειοψηφία ας τρώει αρουραίους, τόσους έχει το Παρίσι. Φτάνουμε στο 1830 που ήταν άλλη μια σημαντική χρονιά για τη Γαλλία. Τον Μάη έχουμε την κατάκτηση της Αλγερίας. Τα εγκλήματα των Γάλλων κατά των Αλγερινών δεν έχουν τελειωμό. Όχι μόνο τον 19ο αιώνα αλλά ακόμα και τον 20ο και τον 21ο. Οι σχέσεις τους σήμερα εξακολουθούν να μην είναι καλές με την Αλγερία να μην δέχεται τον επαναπατρισμό ακόμα και παράνομων μεταναστών για τους οποίους έχει βγει απόφαση να απελαθούν. Για μια τέτοια περίπτωση ίσως να διαβάσατε/ακούσατε πρόσφατα με μία Αλγερινή που βίασε και σκότωσε μια μαθήτρια, ενώ έπρεπε να είχε απελαθεί μήνες πριν. Το 1961 έχουμε το μακελειό στο Παρίσι που η αστυνομία σκοτώνει εκατοντάδες Αλγερινούς διαδηλωτές (η Γαλλία έχει αναγνωρίσει επίσημα 40 δολοφονίες) σε πορεία υπέρ της ανεξαρτησίας της Αλγερίας. Ο επικεφαλής της αστυνομίας Maurice Papon καταδικάστηκε για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ο Papon δεν έχει δώσει δικαιώματα, αν εξαιρέσεις το μακελειό του 1962 στο Παρίσι με την αστυνομία να σκοτώνει διαδηλωτές μέλη συνδικάτων και ότι κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής ήταν επικεφαλής της αστυνομίας του Bordeaux και συνεργαζόταν με τους ναζί στέλνοντας Εβραίους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Για τρία μεμονωμένα περιστατικά θα καταδικάσουμε έναν άνθρωπο; Που πήγε η δημοκρατία μας; Το 2020 σε ένα περιστατικό που θυμίζει ταινία με τον Τσάκωνα, η Γαλλία επιστρέφει λάθος κρανία των ηρώων της ανεξαρτησίας της Αλγερίας. Α ναι, κατα την διάρκεια της αποικιοκρατίας άρεσε στους Γάλλους να αποκεφαλίζουν τους ιθαγενείς, ιδιαίτερα όσους πολεμούσαν τη Γαλλική εισβολή, να κρατάνε μόνο τα κρανία και να τα στέλνουν σε αυτό που έχουν το θράσος να αποκαλούν μουσείο του ανθρώπου (musée de l'homme). Στο υπόγειο του βρίσκονται σήμερα χιλιάδες κρανία ιθαγενών και ευτυχώς δεν είναι επισκέψιμο. Έχω επισκεφθεί το μουσείο που βρίσκεται στην πλατεία Trocadéro και είναι εύκολα προσβάσιμο. Δεν ενδιαφερόμουν για τα κύρια εκθέματα του αλλά για την προσωρινή έκθεση με προϊστορικά έργα τέχνης. Το παρακάτω έκθεμα κανονικά βρίσκεται στο μουσείο της Aquitaine στη Bordeaux όπως είχα γράψει στο αντίστοιχο ποστ.

Η ιστορία του εκθέματος έχει και λίγο πλάκα. Ο αρχαιολόγος Lalanne που το βρήκε ζήτησε να κόψουν το βράχο και να το μεταφέρουν σπίτι του όπου και παρέμεινε μέχρι οι απόγονοι του να φιλοτιμηθούν να το δώσουν στο μουσείο!

Επιστροφή στο 1830 και συγκεκριμένα τον Ιούλιο με 3 ημέρες αναταραχών (27, 28 και 29) που έμειναν στην ιστορία με το όνομα Trois Glorieuses. Οι εργάτες παλεύουν πλάι με τους φιλελεύθερους αστούς για να ξεφορτωθούν τον βασιλιά και τα καταφέρνουν. Οι αστοί φυσικά οικειοποιήθηκαν αυτό που ονομάστηκε Ιουλιανή επανάσταση.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να τονιστεί ο καθοριστικός ρόλος των ιστορικών καφέ του Παρισιού στις διάφορες φάσεις της επανάστασης. Ήταν χώροι ανταλλαγής ιδεών, προτάσεων και οργάνωσης της επανάστασης. Αξίζει βόλτα στην περιοχή Saint-Germain-des-Prés που είναι πολύ ωραία συνοικία από μόνη της για να δείτε τα καφέ. Συνδυάζεται εύκολα με Île de la Cité και με Saint Sulpice. Είναι πολύ ωραία και το βράδυ εκεί. Από καφέ έχω κάτσει μόνο στο le procope που διαφημίζεται ως το παλαιότερο καφέ του Παρισιού, αν και για πολλά χρόνια είχε σταματήσει να λειτουργεί ως τέτοιο. Υπέροχος χώρος και είναι ωραία και για βόλτα από την πίσω μεριά που είναι η στοά.

Από τους καλύτερους café gourmand που έχω πιεί, αλλά το προφιτερόλ ήταν απαράδεκτα μέτριο για αυτή την τιμή. Γενικά είναι ακριβό για καφέ.

Οι πολιτικές αναταραχές αλληλοεπηρεάστηκαν με τη λογοτεχνία με τους Hugo, Balzac και αργότερα τον Zola να γίνονται εκφραστές των κοινωνικών αδικιών μέσα από τα έργα τους, αν και ο Hugo ήταν φιλοβασιλικός στα νιάτα του. Τα σπίτια των Hugo και Balzac βρίσκονται στο Παρίσι και είναι επισκέψιμα δωρεάν. Έχω επισκεφτεί μόνο αυτό του Hugo. Κατά τη γνώμη μου αξίζει επίσκεψη για να δείτε μια έπαυλη της εποχής πέρα απ'το ότι ήταν το σπίτι ενός τόσο σπουδαίου λογοτέχνη. Ακόμα και να έχει ουρά, επειδή η επίσκεψη στον χώρο δεν κρατάει πολύ, λογικά δεν θα περιμένετε πολύ ώρα.

Το σπίτι βρίσκεται στην ομορφότερη πλατεία του Παρισιού κατά τη γνώμη μου, την πέμπτη και τελευταία βασιλική πλατεία για την οποία γράφω την place des Vosges. Μια πλατεία που διαφέρει από τις κλασσικές άδειες μεγάλες Γαλλικές πλατείες αφού έχει σχεδιαστεί με πρότυπο τις Ιταλικές πλατείες. Τα τριγύρω κτίρια όπως φαντάζεστε έχουν πανάκριβα ενοίκια.

Και ωραίες καμάρες στα υπόστεγα.

Οι οικονομικές κρίσεις συνεχίζονται, οι διαδηλώσεις επίσης και η χολέρα χτυπάει τη Γαλλία και ιδιαίτερα το Παρίσι. Φτάνουμε στα μέσα του 19ου αιώνα που οι Γάλλοι (μόνο οι άντρες προφανώς, όπως είπαμε οι γυναίκες ανακαλύφθηκαν τον 20ο αιώνα) ψηφίζουν για πρώτη φορά στις προεδρικές εκλογές. Βγαίνει με συντριπτική πλειοψηφία ο Ναπολέων ο τρίτος, ανιψιός του Ναπολέοντα του 1ου. Αργότερα για να κρατήσει την εξουσία έκανε κι ένα πραξικοπηματάκι. Η εικόνα του Παρισιού αλλάζει ριζικά κι έχουμε τη μεταμόρφωση της πόλης σε αυτό που γνωρίζουμε σήμερα. Το πιο ωραίο χαρακτηριστικό της νέας εποχής είναι για μένα η δημιουργία των galeries ή passages couvertes ή στοές για να συνεννοούμαστε καλύτερα. Οι στοές είναι γεμάτες γραφικά μαγαζάκια που θυμίζουν μια άλλη εποχή. Προτείνω την εξής βόλτα: ξεκινάτε απ'το palais royal και παίρνετε τις στοές με τη σειρά galerie Vivienne, Panorama, Jouffroy και συνεχίζετε όσο βαστάνε τα πόδια σας. Έχω κάνει αυτό το κομμάτι με ξεναγό, θα σας το πρότεινα. Δεν ξέρω αν υπάρχει δωρεάν walking tour, εγώ είχα πληρώσει (ο ξεναγός δεν γνώριζε καθόλου Αγγλικά).

Θα δείτε τέτοια σκηνικά.

Βιβλιοπωλείο που σύχναζαν ο Hugo κι ο Balzac.

Αν με ρώταγαν τι να μην χάσω απ'το Παρίσι οι στοές με τους κήπους του palais Royal είναι τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό.

Από το 1853 μέχρι το 1870 ο Ναπολέων εμπιστεύεται στον Haussmann την ριζική αλλαγή της πόλης μετατρέποντας τη σε μια μοντέρνα πρωτεύουσα. Μέχρι εκείνο το σημείο το Παρίσι είχε στενούς δρόμους, κακό αποχετευτικό σύστημα, λίγες πηγές νερού. Όλα αυτά άλλαξαν. Χιλιάδες νέα έργα μετέτρεψαν το Παρίσι σε ένα απέραντο εργοτάξιο. Νέα κτίρια κατασκευάστηκαν, χιλιάδες γκρεμίστηκαν, νέοι σταθμοί, νέα μεγάλα μαγαζιά, μεγάλοι πεζόδρομοι, άρχισαν να χτίζουν μια μεγαλειώδη πόλη. Αυτό το απέραντο εργοτάξιο είχε και το καλό για την κυβέρνηση να εμποδίζει διαδηλώσεις. Έχω ακούσει ότι η ομοιομορφία της πόλης είναι μονότονη. Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ το τελικό αποτέλεσμα. Είναι μια πόλη που συνδυάζει το μοντέρνο με το κλασσικό, ελάχιστες είναι οι φορές που θα δω κάτι που δεν κολλάει με την υπόλοιπη πόλη. Σε αντίθεση με το Λονδίνο και τη (έχω μικρή εικόνα) Νέα Υόρκη που μου φαίνονται ένας αχταρμάς.

Τότε έχουμε την δημιουργία του μεγάλου εμπορικού Printemps. Υπάρχουν και ξεναγήσεις στο εμπορικό που σε πηγαίνουν και σε κομμάτια του κτιρίου που δεν είναι ανοιχτά στους επισκέπτες. Δεν έχω πάει ακόμα. Νομίζω δεν έχω μπει καθόλου μέσα στο κτίριο.

Συνδυάζεται σε βόλτα με άλλη μεγάλη κατασκευή της περιοχής, το παλάτι Garnier στο οποίο στεγαζόταν η παλιά όπερα.

Αν βρεθείτε σε εκείνα τα μέρη μην παραλείψετε να περάσετε από το παλιότερο κτίριο στον κόσμο που στεγάζεται η ντροπή των εστιατορίων. Όπως είχα διαβάσει σε ένα σχόλιο ακόμα κι αν φύγει απ'το κτίριο, η μυρωδιά του καμένου λαδιού θα στοιχειώνει το κτίριο αιώνια.

Φτιάχτηκε το Παρίσι, ώρα για νέα επανάσταση! Το 1871 η Γαλλία έχει ηττηθεί από τη Γερμανία και κάποιοι Γάλλοι στρατιώτες καταλαμβάνουν το Παρίσι και δεν αναγνωρίζουν την κυβέρνηση της Γαλλίας. Ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας Adolphe Thiers, που έπαιξε σημαντικό ρόλο και στην επανάσταση του 1830 και σε αυτή του 1848 εγκαθίσταται στις Βερσαλλίες και φαίνεται να θέλει να πάρει τον ρόλο της πρωτεύουσας απ'το Παρίσι. Στέλνει στρατό στη Μονμάρτη που είχαν μαζευτεί οι αντάρτες με σκοπό να πάρει πίσω τον οπλισμό τους. Η αποστολή στέφεται με αποτυχία. Στις 26 Μαρτίου εκλέγεται η Κομμούνα που συστήνεται ως κυβέρνηση της εξέγερσης με έμβλημά της την κόκκινη σημαία. Στο κοινωνικό τους πρόγραμμα ανακοινώνουν την κατάργηση της νυχτερινής δουλειάς (οι φούρνοι έμεναν ανοιχτοί όλη τη νύχτα), κάνει την εκπαίδευση υποχρεωτική και δωρεάν και φυσικά αποφασίζει τον διαχωρισμό εκκλησίας κράτους.

Η Μονμάρτη είναι μία απ'τις αγαπημένες μου περιοχές για βόλτα. Θα ξεκίναγα με βόλτα από Moulin Rouge και θα ανέβαινα προς τα πάνω.

Θα έριχνα μια μάτια σε moulin de la galette, ο μόνος παλιός μύλος που έχει διατηρηθεί.

Οπωσδήποτε πέρασμα από την πλακόστρωτη πλατεία Émile Goudeau που έζησε ο Picasso.

Γενικά έχει πανέμορφα δρομάκια η Μονμάρτη. Ξεχωρίζω τη rue de l'Abreuvoir ούτε ζωγράφος να τη σχεδίασε.

Δρομάκια που ξεχνάς ότι είσαι στο Παρίσι.

Περάστε μια βόλτα κι απ'το καμπαρέ au lapin agile που διατηρείται ακόμα στο παραδοσιακό στυλ των καμπαρέ και είναι και ωραίο κτίριο και ρίξτε και μια ματιά στο αμπέλι της Μονμάρτης που βγάζει κρασί μέχρι σήμερα. Τον Οκτώβρη έχουν και γιορτή του κρασιού με διάφορα δρώμενα και ξενάγηση στο αμπέλι. Κάνουν και παρελάσεις οι διάφορες τοπικές οργανώσεις. Εδώ μία που παρωδεί την Κομμούνα.

Ναι οκ ρίχτε μια βόλτα κι από την place du Tertre. Για εμένα όλη αυτή η κατάσταση με τα σουβενιράδικα, τις μύτες στο θεό κλπ είναι απωθητική όσο δεν πάει.

Δύο μήνες μετά την έναρξη της κυβέρνησης της Κομμούνας, ο πρόεδρος της Γαλλίας μαζεύει εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες και πολιορκεί το Παρίσι. Φυλακίζουν και σκοτώνουν δεκάδες χιλιάδες communards, οι οποίοι για αντίποινα αρχίζουν να καίνε το Παρίσι από άκρη σε άκρη, τότε είναι που καταστράφηκε το παλάτι Tuileries. Οι τελευταίοι communards βρίσκουν καταφύγιο στο νεκροταφείο Pére Lachaise όπου εκτελούνται κι έτσι μπαίνει τέλος στην Κομμούνα και σε αυτό που ονομάστηκε αιματοβαμμένη βδομάδα. Στο νεκροταφείο υπάρχει πλακέτα στη μνήμη των communards.

Το νεκροταφείο Pére Lachaise είναι το νούμερο 1 νεκροταφείο σε επισκεψιμότητα στον κόσμο. Αξίζει σίγουρα επίσκεψη όχι μόνο γιατί θα δείτε τους τάφους του Chopin (έργο τέχνης πραγματικά), του Oscar Wylde, της Edith Piaf, του Jim Morrison κλπ αλλά γιατί είναι γενικά πολύ ατμοσφαιρικός. Αν πάτε φθινόπωρο προσοχή γιατί βρέχει κάστανα!

Αν σας ενδιαφέρει η ιστορία της Κομμούνας προτείνω το μουσείο d'art et d'histoire στο Saint Denis που μπορείτε να το συνδυάσετε με τη μονή που γεννήθηκε το γοτθικό στυλ. Το μουσείο παρουσιάζει όλη την ιστορία της Κομμούνας με πολλά ντοκουμέντα. Τα πάντα είναι στα Γαλλικά, δεν είμαι σίγουρος αν υπάρχει δυνατότητα για Αγγλική ξενάγηση ή έστω audioguide.

Αφού έπεσε η Κομμούνα η οποία ήταν συνώνυμη της Μονμάρτης, η κυβέρνηση αποφασίζει να χτίσει μια εκκλησία όλως τυχαίως στη Μονμάρτη. Κάποιοι λένε ότι η εκκλησία χτίστηκε για να σφραγίσει την επόμενη ημέρα μια ενωμένης Γαλλίας και γίνεται ωρέ Παριζιάνοι να τουφεκάνε Παριζιάνους; Η δική μου ερμηνεία των πραγμάτων είναι η άλλη άποψη που λέει ότι αφού τελείωσαν με την Κομμούνα ήθελαν να δείξουν ότι κουμάντο στη Μονμάρτη και στο Παρίσι κάνουν αυτοί, χτίζοντας κάτι που μισούσαν οι communards. Η περίφημη Sacré-Cœur είναι ένα ακόμα σύμβολο εξουσίας κατά την ταπεινή μου γνώμη. Ακόμα κι αν έχετε μηδενικό ταλέντο στη φωτογράφιση, σας εγγυώμαι ότι με φόντο την Sacré-Cœur θα νιώσετε πραγματικοί ινφλουένσερς.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 31
• 32
• 33
• 34
• 35
• …

  Go to chapter

  Go
• 46

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 33 of 46

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Sassenach77]

Επιτέλους!

 

[paefstra]

Και στο ΗΒ το open university δεχεται φοιτητες χωρις προυποθεσεις εδω και δεκαετιες και οποιος μπορει το τελειωνει και μαλιστα εχει υψηλο επιπεδο σπουδων. Ο κλειστος αριθμος εισακτεων ειναι ελληνικο καταλοιπο που συνδεοταν με την κοινωνικη κινητικοτητα που επεφερε ενα πτυχιο (Βασιλακης Καιλας απο λουστρακος γιατρος). Σε καποιες χωρες δεν υπαρχει κοινωνικη κινητικοτητα γιατι ο "λουστρακος" δεν θα προσπαθησει ποτε να γινει γιατρος για πολλους λογους και εχουν μπει απο νωρις οι κοινωνικες προυποθεσεις γι αυτο. Σταματω εδω, πολυ περιπλοκο θεμα που εχει αναλυθει εκτεταμενα στην κοινωνιολογια της εκπαιδευσης.
Ωραιο τοπικ, παρακολουθω.

 

[chrisbd]

Γαλλία ανεξάντλητη... οτι και να πούμε είναι λίγο.. Πόλεις, φύση, πολιτισμος ιστορία .. λατρεία..

Αυτό με την γραφή το θυμάμαι απο μικρός στο γυμνάσιο, κάπου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, όταν η όμορφη καθηγήτριά μας πάσχιζε να μάθει σε μας τα βούρλα όπως και το αξάν, αλλά εις μάτην, είχε χαθεί η συγκέντρωση .. μιλάμε για 70's σε Αρρένων..

Η ολιγόχρονη παραμονή στο Παρίσι με όλη την οικογένεια μου δημιούργησε πολλά σύνδρομα.. Για το εκπαιδευτικό έχω ξαναγράψει πριν χρόνια εδω και ισως το ξανακάνω πάλι ... υπάρχει μεγάλη διαφορά με μας αλλά το πιο σημαντικό είναι η διαφορά φιλοσοφίας απο όλους.. εκπαιδευτικούς και γονείς.. Και αυτό που με εκνεύριζε ήταν ότι αρκετοί δεν ηταν ικανοποιημένοι..

 

[paefstra]

Μια παρατηρηση: σε ενα απο τα ταξιδια μου ειχα πεσει στην τεραστια απεργια των σιδηροδρομικων που ειχε παραλυσει τη χωρα και μου εκανε εντυπωση η ισχυς των σωματειων. Με εκπληξη διαβαζω τωρα πως και τα εκπαιδευτικα σωματεια ειναι πανισχυρα. Μπραβο τους.

 

[panpan]

Έχοντας ζήσει ήδη κοντά στα 4 χρόνια στη Γαλλία

Που ακριβώς είσαι Γαλλία;

ανοίγω αυτό το θέμα στο οποίο θα γράφω την άποψή μου για τις Γαλλικές πόλεις

Περιμένω με ενδιαφέρον την άποψη σου , ειδικά για τις δυτικές περιοχές (πόλεις)
Languedoc Roussillon, Midi Pyrenees, Aquitaine.

 

[Señor_Nada]

Ο κλειστος αριθμος εισακτεων ειναι ελληνικο καταλοιπο

Και στη Γαλλία ο αριθμός των εισακτέων είναι συγκεκριμένος κι επειδή δεν έχουν εισαγωγικές εξετάσεις αυτό δημιουργεί κάποια προβλήματα. Δεν θέλω να επεκταθώ γιατί φοβάμαι ότι θα αρχίσει πολιτική κουβέντα..... για την Ελλάδα!

Που ακριβώς είσαι Γαλλία;

Είμαι στη Δουνκέρκη αλλά σύντομα θα μετακομίσω σε προάστιο του Παρισιού.

Περιμένω με ενδιαφέρον την άποψη σου , ειδικά για τις δυτικές περιοχές

H Aquitaine είναι στα πλάνα μου για φέτος το καλοκαίρι αν συνεχιστούν οι δυσκολίες στις μετακινήσεις εκτός χώρας. Οι άλλες περιοχές που έγραψες είναι απ'τις αγαπημένες μου στην Γαλλία

 

[Παρίσακτος]

Γαλλία και @Señor_Nada, εννοείται ακολουθώ.

Για την Aquitaine (Μπορντώ, Δορδόνη) έχω ακούσει τα καλύτερα, μαζί με την Προβηγκία από τις τοπ προτεραιότητές μου στη χώρα. Οπότε καθόλου κακό πλάνο για το καλοκαίρι του 2021.

Προσωπικά δεν θα είχα πρόβλημα να μοιραστείς και τις εντυπώσεις σου κι από τη ζωή στη Γαλλία (όπως είχες κάνει και με την Ολλανδία στο παρελθόν), καθώς είναι από τις χώρες που θα ήθελα να ζήσω (και θα το είχα καταφέρει αν δεν με προλάβαινε ο κορωνοϊός).

 

[Señor_Nada]

Προσωπικά δεν θα είχα πρόβλημα να μοιραστείς και τις εντυπώσεις σου κι από τη ζωή στη Γαλλία

Προτιμώ σε αυτό το τοπικ να γράψω μόνο για πόλεις. Αν θες το συζητάμε σε άλλο τοπικ. Φυσικά αν έχεις κάποια απορία ή χρειάζεσαι βοήθεια σε κάτι μην διστασεις. Πάντως έχω γράψει κατά καιρούς κάποια πράγματα.

 

[Señor_Nada]

Θα ξεκινήσω με τις πιο "γεμάτες" περιοχές της Γαλλίας και αυτές που θα πρότεινα να επισκεφθείτε ειδικά αν δεν έχετε ταξιδέψει στην χώρα. Αυτές είναι η Occitanie και η Provence. Σε αυτές τις περιοχές μπορείτε να δείτε πόλεις με πανέμορφη αρχιτεκτονικη, ρωμαϊκά αρχαία σε απίστευτη κατάσταση, προϊστορικές σπηλαιογραφίες, μεσαιωνικές πόλεις, πόλεις Ουνέσκο, μνημεία Ουνέσκο, φύση. Χάνει η μάνα το παιδί! Έχω κάτσει συνολικά 2 βδομάδες στην περιοχή κι υπάρχουν πολλά πράγματα ακόμα που θέλω να δω.

Avignon

Το όνομα της πόλης έχει Ελληνικές ρίζες. Ήταν η πόλη στην οποία για ένα διάστημα ζούσε ο πάπας (για την ακρίβεια 7 διαδοχικοί) αντί της Ρώμης. Το παλάτι που ζούσε, Palais des Papes, δεσπόζει στο κέντρο της πόλης. Τα μεσαιωνικά της τείχη που περιβάλλουν την πόλη διατηρούνται σε εξαιρετική κατάσταση με το ιστορικό της κέντρο να ανήκει στην λίστα της Ουνέσκο. Μου αρέσει πολύ αυτή η πόλη αλλά έχει τόσο όμορφες πόλεις αυτή η χώρα που δεν θα έμπαινε σε δεκάδα από αυτές που έχω δει μέχρι στιγμής. Την θεωρώ όμως άχαστο μέρος γιατί έχει πολύ ενδιαφέρον, είναι όμορφη αλλά κυρίως επειδή βρίσκεται κοντά σ'ένα μέρος που θα αναφέρω στο δεύτερο κομμάτι του ποστ.

Μια γέυση απ'τα τείχη της πόλης.

Εδώ τα τείχη και στο βάθος υπερυψωμένο το Palais des Papes. Η είσοδος στο παλάτι κοστίζει 12ε.

Αν και το δυνατό σημείο της Γαλλίας είναι τα κέντρα των πόλεων, στα δικά μου μάτια πάσχουν στις πλατείες. Μου φαίνονται απλά άδειοι ανοιχτοί χώροι. Μία απ΄τις εξαιρέσεις είναι η πλατεία μπροστά απ΄το Palais des Papes. Ο συνδυασμός του κτιρίου με τα δέντρα μου αρέσει. Πίσω απ'το παλάτι είναι ένας κινηματογράφος που ονομάζεται Utopia και στον οποίο σερβίρουν και καφέδες, ποτά. Είναι καταπληκτικός χώρος και τον προτείνω. Προειδοποίηση, μαζεύει πολύ κόσμο.

Απ΄την πόλη περνάει το ποτάμι Rhône και ένα απ'τα χαρακτηριστικά σημεία της πόλης είναι η γέφυρα Saint-Bénézet. Μια μεσαιωνική γέφυρα που πλέον της λείπει ένα κομμάτι. Η ιστορία της έχει ενδιαφέρον. Για να ανέβεις στη γέφυρα πληρώνεις εισιτήριο (5ε, υπάρχει και συνδυαστικό εισιτήριο μαζί με το παλάτι) που περιλαμβάνει και αφήγηση της ιστορίας της. Το αν αξίζει η είσοδος ή όχι το αφήνω σε εσάς.

Αυτό που μου αρέσει στη Γαλλία είναι ότι και τα μοντέρνα κομμάτια της πόλης με τα μαγαζιά και τα φαγάδικα είναι συνήθως καλόγουστα.

Να πω επίσης ότι είναι ζωντανή πόλη με αρκετή νυχτερινή ζωή και ειδικά το καλοκαίρι υπάρχουν πολλά δρώμενα στην πόλη.

Orange

Μόλις 15 λεπτά μακριά με το τρένο βρίσκεται η πόλη Orange. Αυτός για μένα είναι ο βασικός λόγος που δεν χάνεται η Avignon. Σε αυτή την πολή υπάρχουν 2 μνημεία Ουνέσκο που είναι κι απ΄τα πιο εντυπωσιακά ολόκληρης της χώρας. Είχα διαβάσει και είχα δει φωτογραφίες απ'το ρωμαϊκό αμφιθέατρο που πιθανότατα είναι το πιο καλοδιατηρημένο σήμερα και παρόλα αυτά το δέος που ένιωσα ήταν μοναδικό. Αντίστοιχο δέος με ρωμαϊκο δημιούργημα έχω νιώσει μόνο με το Πάνθεον στη Ρώμη. Τα τείχη πίσω απ΄τη σκηνή διατηρούνται σε τέτοια κατάσταση που πρέπει να το δεις για να το πιστέψεις. Βασικά όταν έφτασα απ'έξω και είδα τα τείχη ξανακοίταγα τον χάρτη για να βεβαιωθώ ότι είναι αυτό γιατι δεν μπορούσα να το πιστέψω.

Οι πύλες και οι διάδρομοι είναι κάπως έτσι.

Όταν μπαίνεις μέσα και βλέπεις αυτό, νομίζω ότι τα λόγια είναι περιττά.

Η είσοδος στο θέατρο κοστίζει 9.5ε και περιλαμβάνει και είσοδο στο μουσείο που βρίσκεται ακριβώς απέναντι. Το μουσείο είναι μικρό και με λίγα εκθέματα. Υπάρχουν και συνδυαστικά εισιτήρια με τα αξιοθέατα της Nîmes (θα αναφερθώ σε άλλο ποστ) που κοστίζει 18,5ε. Πάντως το καταπληκτικό είναι ότι δεν χρειάζεται καν να πληρώσετε είσοδο για να δείτε τον εσωτερικό χώρο αφού ακριβώς από πίσω υπάρχει λόφος και έχεις το θέατρο στο πιάτο.

Το άλλο μνημείο Ουνέσκο που βρίσκεται στην πόλη είναι η αψίδα του θριάμβου που έχει χτιστεί επίσης απ'τους Ρωμαίους. Αν δείτε φωτογραφίες θα δείτε ότι και αυτή είναι σε τρομερή κατάσταση. Δυστυχώς όταν βρέθηκα στην πόλη έκαναν καποιες εργασίες συντήρησης στην αψίδα και ήταν όλη κρυμμένη πίσω από σιδεριές. Θα ξαναπάω οπωσδήποτε στην πόλη όμως γιατί θέλω να δω και βραδινή παράσταση σε αυτό το θέατρο (γίνονται κανονικά παράστασεις και συναυλίες) και ελπίζω να την δω τότε.

Το κέντρο της πόλης είναι επίσης συμπαθητικό. Ότι πρέπει για χαλαρή βόλτα.

Αν δεν υπάρχει χρόνος για βόλτα αξίζει η επίσκεψη στην πόλη ακόμα και μόνο για να δείτε αυτό το μοναδικό θέατρο.

 

[gkalla]

Μία απ΄τις εξαιρέσεις είναι η πλατεία μπροστά απ΄το Palais des Papes.

Σ' αυτή την καταπληκτική πλατεία συχνά παίζουν πολλοί πλανόδιοι μουσικοί. Μου έχει τύχει να υπάρχουν ταυτόχρονα στις 3 άκρες της, ένα μίνι αναγεννησιακό συγκρότημα, ένα περουβιανό συγκρότημα με τους χαρακτηριστικούς αυλούς και ένας ροκάς με την ηλεκτρική του κιθάρα.

ένα απ'τα χαρακτηριστικά σημεία της πόλης είναι η γέφυρα Saint-Bénézet

Γνωστή για το περίφημο παιδικό τραγουδάκι "Sur le pont d'Avignon" που μαθαίναμε ως παιδιά από την καθηγήτρια Γαλλικών στο γυμνάσιο.

και ειδικά το καλοκαίρι υπάρχουν πολλά δρώμενα στην πόλη.

Υπάρχει σταθερά (νομίζω κάθε καλοκαίρι, Ιούλιο;; ) ένα πολύ γνωστό φεστιβάλ θεάτρου που για την Γαλλία τουλάχιστον είναι σημαντικότατο.

Μόλις 15 λεπτά μακριά με το τρένο βρίσκεται η πόλη Orange. Αυτός για μένα είναι ο βασικός λόγος που δεν χάνεται η Avignon.

Καλή η Orange αλλά η Avignon είναι κλάσεις ανώτερη, κατά την γνώμη μου πάντα. Πέρα από το παλάτι των Παπών (που εσωτερικά δεν λέει και πολλά) η ίδια η παλιά πόλη σε "μεταφέρει" απ' ευθείας στον Μεσαίωνα.

 

[Señor_Nada]

Καλή η Orange αλλά η Avignon είναι κλάσεις ανώτερη, κατά την γνώμη μου πάντα.

Αυτό το έγραψα με την λογική ότι είναι τόσο κοντά η Orange και τόσο εύκολο να πας που την επισκέφθεσαι με βάση την Avignon, εκεί πήγαινε το είναι ο βασικός λόγος για να πας. Το θέατρο δεν χάνεται κατά τη γνώμη μου. Φυσικά συμφωνώ μαζί σου ότι αν τις συγκρίνεις σαν πόλεις η Avignon είναι κλάσεις ανώτερη, είναι μεγαλύτερη, έχει πράγματα να δεις, έχει μέρη για να βγεις το βράδυ. Η Orange όπως έγραψα έχει απλά ένα συμπαθητικό κέντρο.