Μάλτα Σαράντα βαθμοί, λιώνει το κορμί στης Μάλτας το νησί!

[Klair]

Mdina (L-Imdina) και βραδινή Sliema
Τετάρτη 29 Ιουνίου 2022

Δεν αλλάξαμε δρόμο εξόδου από το Rabat ακολουθώντας, ξανά, την Triq San Pawl. Βγήκαμε στο γνωστό άπλωμα με το μεγάλο parking και την αέναη κίνηση οχημάτων, λεωφορείων και ιππήλατων αμαξών. Μπήκα στο μεγάλο σουβενιράδικο (Roman Villa Centre Souvenirs) της γωνίας και αγόρασα νερά και πάμφθηνα μαγνητάκια. Αμέσως μετά, χωθήκαμε μέσα στους σκιερούς Κήπους Χάουαρντ (Howard Gardens) οι οποίοι αποτελούν ένα φυσικό σύνορο μεταξύ της Mdina και του Rabat. Περπατώντας στους Κήπους με τα ελικοειδή μονοπάτια, είχαμε όμορφη θέα προς τα τείχη και την τάφρο της πόλης μέσα στην οποία έχουν δημιουργηθεί πράσινοι χώροι αναψυχής και χαλάρωσης.

Διασχίζοντας την Κεντρική Πύλη της Mdina, αφήσαμε πίσω μας τον σύγχρονο κόσμο ξεκινώντας ένα ανεπανάληπτο ταξίδι στο παρελθόν.

Η μεσαιωνική παλιά πρωτεύουσα είναι το διαμάντι της Μάλτας. Η Mdina, κυριεύτηκε από πολλούς κατακτητές, αλλάζοντας συνεχώς χέρια μέσα στη μακραίωνη πορεία της. Έπειτα από την πολιορκία των Αράβων, λεηλατήθηκε και όλοι οι κάτοικοι σφαγιάστηκαν. Η πόλη ερήμωσε και βυθίστηκε στη σιωπή. Κάμποσα χρόνια αργότερα Μουσουλμάνοι έμποροι έφτασαν εδώ, της έδωσαν καινούρια ζωή, και την ονομάτισαν Μεδίνα. Στη συνέχεια, η πόλη πέρασε στα χέρια πειρατών. Μια μέρα, όμως, κάτι συνέβη και πειρατές και μόνιμοι κάτοικοι την εγκατέλειψαν και δεν ξαναγύρισαν ποτέ. Έτσι, η Μεδίνα σώπασε και πάλι. Όταν οι Ιωαννίτες Ιππότες κατέκτησαν τη Μάλτα, η υψηλή κοινωνία εγκαταστάθηκε εδώ ξαναζωντανεύοντάς την.

Όταν η Βαλέτα έγινε η επίσημη πρωτεύουσα της Μάλτας, η Mdina άρχισε να ερημώνει. Πολλοί κάτοικοι μετακόμισαν στο νέο κέντρο του νησιού με αποτέλεσμα η καστροπολιτεία να σωπάσει ξανά.
Σήμερα, οι κάτοικοι της καστροπολιτείας φτάνουν το πολύ τους 300 και μετά την αποχώρηση των επισκεπτών η πόλη βυθίζεται στη σιωπή. Οι παλιές δόξες που γνώρισε η πρώην πρωτεύουσα έχουν παρέλθει. Μετά από όλα αυτά, η αρχαία Μελίτη αποκαλείται, πλέον, «Σιωπηλή Πόλη». Το «Citta Notabile» (Ευγενής Πόλη) ίσως να της ταιριάζει καλύτερα, κατά τη γνώμη μου.

Πατώντας τα πόδια μας μετά την Πύλη μόνο σιωπηλή δεν τη βρήκαμε. Έξω από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, το οποίο στεγάζεται στο Παλάτι Vilhena, και μπροστά στον Torre dello Standardo, οι αμαξάδες περίμεναν τους τουρίστες για μια ξενάγηση στα καλντερίμια της πόλης, ψιθυρίζοντας γλυκόλογα στους αγαπημένους τους συντρόφους. Μαζί στον αγώνα και στη βιοπάλη, άνθρωποι και ζώα, παλεύουν αιώνες τώρα για την επιβίωση.

Vilhena Palace: μπαρόκ Παλάτι που χτίστηκε, μεταξύ του 1726 και του 1728, σε σχέδια του Γάλλου αρχιτέκτονα Charles François de Mondion. Χρησιμοποιήθηκε ως νοσοκομείο τον 19ο και τον 20ο αιώνα και έγινε γνωστό ως Νοσοκομείο Connaught μετά το 1909. Η τοποθεσία του Παλατιού Vilhena κατοικείται από την αρχαιότητα και στην περιοχή έχουν βρεθεί μεταπουνικά λείψανα.​

Torre dello Standardo: Αποτελεί μέρος των οχυρώσεων της πόλης και χτίστηκε από το Τάγμα του Αγίου Ιωάννη μεταξύ του 1725 και του 1726, στη θέση ενός προηγούμενου πύργου. Σκοπός του ήταν να επικοινωνεί σήματα μεταξύ της Mdina και της υπόλοιπης Μάλτας. Μια φωτιά θα άναβε, για να στείλει προειδοποίηση στους κατοίκους και στους κοντινούς πύργους σε περίπτωση εισβολής, ενώ ήταν, επίσης, οπλισμένος με κανόνια που πυροβολούσαν κάθε βράδυ, πριν η πόλη κλείσει τις εισόδους.​

Άνθρωποι και αυτοκίνητα στριμώχνονταν στον στενό κεντρικό δρόμο Triq IL Villegaignon.

Η Triq IL Villegaignon​

Η Triq IL Villegaignon​

Ιστορικά κτίρια και παλάτια έστεκαν αγέρωχα στο πέρασμά μας καθηλώνοντας τις αισθήσεις μας. Ένα υπερθέαμα, παρόλη την κίνηση, μόλις είχε αρχίσει να μας αποκαλύπτεται. Η Kappella ta' Sant' Agata, η Knisja u Monasteru ta' San Pietru, το Palazzo Testaferrata, το Tales Of The Silent City και η Banca Giuratale ήταν τα αξιοθέατα που συναντήσαμε στα πρώτα μας βήματα.

Kappella ta' Sant' Agata: μικρή ρωμαιοκαθολική εκκλησία ​

Knisja u Monasteru ta' San Pietru: καθολικό μοναστήρι Βενεδικτίνων μοναχών και εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Πέτρο και τον Άγιο Βενέδικτο​

Palazzo Testaferrata: έδρα της παλιάς οικογένειας των ευγενών Testaferrata​

Tales Of The Silent City: Μουσείο με πίνακες σημαντικών γεγονότων που έλαβαν χώρα στην παλιά πρωτεύουσα της Μάλτας, από τον Μεσαίωνα έως τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο​

Υπέροχα ξύλινα μπαλκόνια του κτιρίου που στεγάζεται το Tales Of The Silent City​

Banca Giuratale, γνωστό και ως Δημοτικό Παλάτι: δημόσιο κτίριο που χτίστηκε τον 18ο αιώνα για να στεγάσει το διοικητικό συμβούλιο και τα δικαστήρια της πόλης και αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως ιδιωτική κατοικία και σχολείο. Τώρα, στεγάζει μέρος των Εθνικών Αρχείων της Μάλτας.​

Αμέσως μετά, τα μάτια μας κόλλησαν πάνω στο αριστούργημα του αρχιτέκτονα Gafà. O Μητροπολιτικός Καθεδρικός Ναός του Αγίου Παύλου (Il-Katidral Metropolitan ta' San Pawl) ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα και σύμφωνα με την παράδοση βρίσκεται στη θέση όπου ο St. Publius συνάντησε τον Άγιο Παύλο, μετά το ναυάγιό του στη Μάλτα. Το διπλό καμπαναριό, που φαίνεται από παντού, παίζει τον ρόλο και του ρολογιού (το ένα δείχνει την ώρα και το άλλο είναι ημερολογιακό, δείχνει μέρα και μήνα).

O Μητροπολιτικός Καθεδρικός Ναός του Αγίου Παύλου (Il-Katidral Metropolitan ta' San Pawl) ​

Μια επίσκεψη στο εσωτερικό του ναού ήταν επιβεβλημένη. Δε γινόταν να αγνοήσουμε τη δωρεάν είσοδο στην Έδρα της Ρωμαιοκαθολικής Αρχιεπισκοπής της Μάλτας όταν, μάλιστα, μοιράζεται αυτήν την ιδιότητα με τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ιωάννη της Βαλέτας, για την είσοδό μας στον οποίο είχαμε πληρώσει ένα ουδόλως ευκαταφρόνητο εισιτήριο.

Το εσωτερικό του Μητροπολιτικού Καθεδρικού Ναού του Αγίου Παύλου ​

Η Pjazza San Pawl ήταν μια οπτασία! Περιτριγυρισμένη από πανέμορφα κτίρια και παλάτια ήταν, στα δικά μου μάτια, το λαμπερό πετράδι του δαχτυλιδιού. Αν μπορούσα να παρομοιάσω την πόλη με ένα ολόχρυσο δαχτυλίδι, αυτή η Πλατεία ήταν το διαμάντι που το κοσμούσε. Το Μουσείο του Καθεδρικού (Mdina Cathedral Museum), το Παλάτι του Αρχιεπισκόπου (Archbishop's Palace), το Casa Del Magistrato, το Παλάτι των Επισκόπων (The Bishops Palace) είναι κτίρια ορόσημα για την πόλη.

Το Μουσείο του Καθεδρικού (Mdina Cathedral Museum) ​

Το Παλάτι του Αρχιεπισκόπου (Archbishop's Palace)​

Το Casa Del Magistrato: Δημόσια υπηρεσία ​

Εγώ ερωτεύτηκα το Casa Gourgion, ένα νεογοτθικό παλάτι που σχεδιάστηκε από τον εξαιρετικό Μαλτέζο αρχιτέκτονα Andrea Vassallo, με πρόσοψη που διαθέτει καμάρες, σκαλιστά διακοσμητικά στοιχεία και το οικόσημο των Knights Hospitaller, που ήταν το κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα της Μάλτας. Αν δεν έκανε τόση ζέστη, ίσως, να έβγαιναν οι Ιππότες έξω από το παλάτι τους και να έκαναν μια επιθεώρηση γύρω από την Πλατεία.

Tο υπέροχο Casa Gourgion​

Tο υπέροχο Casa Gourgion​

Ο λόφος στον οποίο χτίστηκε η Mdina, αρχικά, οχυρώθηκε μαζί με τις γύρω περιοχές από τους Φοίνικες, περίπου το 700 π.Χ., οι οποίοι στη συνέχεια άρχισαν να κατοικούν στην περιοχή που τότε ήταν γνωστή ως Μάλεθ. Οι Φοίνικες χρησιμοποιούσαν το νησί της Μάλτας και τα αδελφά νησιά Gozo και Comino ως σημεία στάσης στους εμπορικούς τους δρόμους. Το όνομα Μελίτη ήρθε αργότερα από τους Ρωμαίους. Κάποια από την αρχιτεκτονική της Mdina μπορεί να πιστωθεί στην αραβική βασιλεία κατά την περίοδο των Φατιμιδών της Μάλτας, από το 870 μ.Χ. έως το 1091 μ.Χ., όταν οι Νορμανδοί κατέκτησαν το νησί. Πόσες ιστορίες και πόσα μυστικά μπορεί να κρύβει πίσω από τις κλειστές και στενές πόρτες των κτιρίων της αυτή η μοναδική πόλη; Πόσες ιστορίες και πόσοι μύθοι έχουν φυλακιστεί κατά την πάροδο των αιώνων στα στενά δρομάκια της και στις υπέροχες πλατείες της;

Η εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (Knisja tal-Lunzjata tal-Madonna) βρέθηκε στα αριστερά της πορείας μας.

Η εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (Knisja tal-Lunzjata tal-Madonna) ​

Η πόρτα του υπέροχου μπαρόκ ναού ήταν ανοιχτή και φυσικά μπήκαμε μέσα θαυμάζοντας τον πλούσιο διάκοσμο και τα έργα τέχνης που στολίζουν το εσωτερικό του.

Στολίδια μέσα, στολίδια κι έξω. Η πρόσοψη είναι διακοσμημένη με ένα από τα καλύτερα γωνιακά αγάλματα στη Μάλτα, έργο του Sigismondo Dimech. Το άγαλμα ήταν, πιθανότατα, ανάθημα μετά την πανούκλα του 1813.

Kappella ta’ San Rokku (Chapel of St. Roque), γνωστό και ως το παρεκκλήσι της Παναγίας του Φωτός, απέναντι από την εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου ​

H Triq IL Villegaignon, από την οποία δεν είχαμε λοξοδρομήσει ούτε μέτρο μέχρι στιγμής, κατέληξε στη Bastion Square με τα όμορφα μεσαιωνικά αρχοντικά και το πέτρινο πηγάδι.

Η Bastion Square​

Η Bastion Square​

Η Bastion Square​

Όμορφο αρχοντικό στη Bastion Square​

Όμορφο αρχοντικό στη Bastion Square​

Φτάσαμε στην άκρη των τειχών της πόλης, στο Observation deck, και χαζέψαμε για κάμποση ώρα τη θέα που απλωνόταν μπροστά μας. Είδαμε τα κίτρινα χωράφια και τη μπλε θάλασσα, και, ανάμεσα στα πάρα πολλά κτίρια, ξεχωρίσαμε τη Mosta Rotunda την οποία είχαμε επισκεφθεί πριν από μερικές ώρες. Μέχρι στα σπίτια της Βαλέτας έφτασε η ματιά μας.

Εδώ βρίσκεται το Palazzo Falson, το μεσαιωνικό Παλάτι, μέσα στο οποίο εκτίθενται 45 εξαιρετικές συλλογές που περιλαμβάνουν πίνακες, ασημικά, έπιπλα, κοσμήματα, ρολόγια, ανατολίτικα χαλιά και όπλα. Στη βιβλιοθήκη του υπάρχουν πάνω από 4.500 βιβλία.

Το Palazzo Falson​

Στο γωνιακό Casa Mdina στεγάζεται ένα κατάστημα πώλησης χειροποίητων γυάλινων αντικειμένων που κατασκευάζονται από τους ντόπιους καλλιτέχνες της εταιρείας Valletta Glass

Το Casa Mdina​

και παραδίπλα, στην άκρη των τειχών, βρίσκεται το-πολυσυζητημένο στο forum-Fontanella Tea Garden. Η περιέργεια οδήγησε και εμάς στην είσοδο του μαγαζιού. Αρχικά, διαβάσαμε με πολλή προσοχή το μενού που ήταν αναρτημένο απέξω, μετά κάναμε μια βόλτα στους χώρους του, ανεβαίνοντας και στον επάνω-ανοιχτό-όροφο για να δούμε τη θέα, για το κάλλος της οποίας έχει χυθεί πολύ μελάνι. Δεν παρατηρήσαμε κάτι παραπάνω από αυτό που, ήδη, είχαμε δει λίγο πριν από το κατάστρωμα παρατήρησης, οπότε αποχωρήσαμε για την ώρα και είπαμε ότι θα επανεξετάσουμε το ενδεχόμενο να επιστρέψουμε εδώ για φαγητό αργότερα, αφού θα είχαμε ολοκληρώσει τη γνωριμία μας με τη Mdina.

Η θέα από τον επάνω όροφο του καφέ-εστιατορίου Fontanella Tea Garden​

Το καλύτερο κομμάτι της περιπλάνησής μας στη «Σιωπηλή Πόλη» ξεκίνησε από εδώ, από τη Bastion Square. Τρυπώνοντας σε στενά και δαιδαλώδη δρομάκια νιώσαμε, πραγματικά, ότι σταμάτησε ξαφνικά ο χρόνος. Δε συναντήσαμε άνθρωπο στο διάβα μας. Δεν ακούσαμε κανέναν ήχο, παρά μόνο τον θόρυβο της ιστορίας που έφτανε στα αυτιά μας από κάθε κτίριο, από κάθε κρυμμένη αυλή, από κάθε μπαλκόνι και από κάθε μικρή πλατεία. Σεργιανίσαμε στα στενά σοκάκια, ρουφώντας μέχρι τελευταίας ρανίδας την υπέροχη αρχιτεκτονική με τα πέτρινα σπίτια και τα παλάτια, θαυμάζοντας τα λιτά φαναράκια, μυρίζοντας τις λουλουδιασμένες βουκαμβίλιες και φωτογραφίζοντας τις υπέροχες πόρτες. Αφουγκραστήκαμε το ένδοξο παρελθόν της, αφεθήκαμε στη μαγεία της και φυλακίσαμε τον μεσαιωνικό της αέρα πολύ βαθιά μέσα στα πνευμόνια μας. Αυτός ο αέρας ήταν ο μόνος, που μπορώ με σιγουριά να πω, ότι μου προσέφερε ευεξία και δροσιά.

Σιωπώ και σας αφήνω να απολαύσετε τη Σιωπηλή Πόλη:

Στη διαδρομή μας συναντήσαμε το Knights Of Malta. Μέσα στο Casa Magazzini, που χτίστηκε από τους Ιππότες για την αποθήκευση πυρομαχικών, ζωντανεύει ένα 3D οπτικοακουστικό σόου με υπέροχο φωτισμό και οπτικά εφέ. Αφηγείται την άφιξη των Ιπποτών στα νησιά το 1530, πώς τα προστάτευσαν από την εχθρική εισβολή, και με ποιον τρόπο έγραψαν ιστορία κατά τη διάρκεια της ένδοξης διακυβέρνησής τους, μέχρι την εκδίωξή τους το 1798.

Ανακαλύψαμε και την Pjazza Mesquita με το πέτρινο πηγάδι η οποία μας καθήλωσε με τη γραφικότητα και την ομορφιά της. Το ίδιο πρέπει να συνέβη και στους δημιουργούς της επικής σειράς Game of Thrones οι οποίοι επέλεξαν αυτήν την Πλατεία της Mdina για κάποια γυρίσματα.

Σε μια γωνίτσα της Πλατείας φωλιάζει το Mdina Experience Restaurant, μια ταβέρνα που λειτουργεί σε ένα ιστορικό μεσαιωνικό κτίριο που χρονολογείται από τον 14ο αιώνα και είναι χτισμένο σε γοτθικό στιλ. Το εστιατόριο βγάζει τραπεζάκια πάνω στην Pjazza Mesquita και εδώ συναντήσαμε, μετά από πολλή ώρα, ανθρώπινη παρουσία. Εκείνη την ώρα μπήκε και αυτό το μαγαζί στη λίστα με τα υποψήφια εστιατόρια για φαγητό.

Οπλισμένη με πολύ μεγάλη υπομονή και ψάχνοντας ένα-ένα τα στενά σοκάκια κατάφερα να εντοπίσω, εν τέλει, την καφέ πόρτα πάνω στην οποία είναι γραμμένοι κάποιοι στίχοι από το ποίημα «Άρνηση» του Γιώργου Σεφέρη: «Με τι καρδιά, με τι πνοή, τι πόθους και τι πάθος πήραμε τη ζωή μας· λάθος! κι αλλάξαμε ζωή». Είναι άγνωστο ποιος μπορεί να έγραψε αυτούς τους στίχους πάνω στην πόρτα του «Παλειού Ελληνικού Μπουρδέλλου» της Mdina, πάντως εγώ, το είχα βάλει πείσμα και δεν επρόκειτο να αποχωρήσω από την πόλη αν δεν έβρισκα αυτήν την παλιά πόρτα. Μάλιστα, όση ώρα τη χάζευα και έβγαζα φωτογραφίες, εμφανίστηκε μια γυναίκα η οποία την ξεκλείδωσε και μπήκε στο εσωτερικό. Το μόνο που μπόρεσα να δω, στο άνοιξε-κλείσε, ήταν μια αυλή με στοιβαγμένα κάποια παλιά πράγματα.

Έφτασε η ώρα να ασχοληθούμε με το φαγητό μας. Θέλαμε πάρα πολύ να παραμείνουμε στη Mdina για το δείπνο μας. Απορρίψαμε τη Fontanella γιατί είχαμε δει, εν τω μεταξύ, το Coogi's Restaurant & Tea Garden που στεγάζεται σε ένα παλιό αραβικό αρχοντικό. Μας είχε κάνει εντύπωση το μπαλκόνι του που στέκεται πάνω από τον προμαχώνα κοιτάζοντας βόρεια προς τον κόλπο του Αγίου Παύλου. Αυτό το ανοιχτό μπαλκονάκι θα ήταν το ιδανικό μέρος για να δροσιστούμε από τον πολύ ποδαρόδρομο και για να απολαύσουμε το βραδινό φαγητό μας. Στην είσοδο του εστιατορίου μας ρώτησαν αν έχουμε κάνει κράτηση. Μετά την αρνητική απάντησή μας, ο υπεύθυνος μας είπε ότι το μόνο τραπέζι που μπορούσε να μας παραχωρήσει ήταν στην όμορφη εσωτερική αυλή του κτιρίου. Τριγύρω υπήρχαν φυτά, πάνω από τα τραπέζια απλωνόταν ένα αμπέλι τυλιγμένο σε μια πέργκολα, και αν θυμάμαι καλά υπήρχε και μια πηγή με αναβλύζον νερό. Όμορφο ήταν το σκηνικό, αλλά για κάποια άλλη μέρα ή εποχή. Εγώ, ένιωσα να πνίγομαι σε αυτόν τον κλειστό χώρο με την τόση ζέστη. Έτσι απορρίψαμε και αυτό το μαγαζί.

Το Coogi's Restaurant & Tea Garden​

Στην Triq IL Villegaignon υπάρχει το αδελφάκι του, το Coogi's Pizzeria @ Palazzo Costanzo, και εναποθέσαμε τις ελπίδες μας σε αυτό το εστιατόριο. Μπήκαμε στο εσωτερικό του και πάλι μας τέθηκε η ερώτηση: -«Έχετε κάνει κράτηση;». Μας ήρθε να βάλουμε τα γέλια, γιατί το μαγαζί είχε δύο «αχανείς» αίθουσες με τραπεζοκαθίσματα οι οποίες ήταν άδειες. Ζήτημα ήταν να κάθονταν δυό-τρεις παρέες για φαγητό. Υπήρχε, όμως, πολικό ψύχος από το air condition, να τα λέμε και αυτά. Μας οδήγησαν στη δεύτερη μεγάλη αίθουσα, στην οποία καθόταν μόνο μια παρέα κοριτσιών, και μας πρότειναν να καθίσουμε δίπλα στις τουαλέτες του καταστήματος. Τρέχοντας φύγαμε προς την έξοδο και βγήκαμε στην Pjazza San Pawl.

Θυμήθηκα το Mdina Experience Restaurant στην Pjazza Mesquita στο οποίο υπήρχαν, πριν που περάσαμε, ελεύθερα τραπέζια. Όταν φτάσαμε απέξω, ο κόσμος που έτρωγε είχε εξαφανιστεί και το εστιατόριο, μάλλον, ετοιμαζόταν να κλείσει. Προς τιμήν του ο ευγενικός υπάλληλος θέλησε να μας εξυπηρετήσει, αλλά ρίχνοντας μια ματιά το μενού διαπιστώσαμε ότι κανένα πιάτο δεν ταίριαζε στα δικά μας γούστα. Τα φαγητά μας φάνηκαν βαριά και δύσπεπτα για τα δικά μας ευαίσθητα στομάχια, οπότε αποχωρήσαμε ευχαριστώντας θερμά τον εξυπηρετικό υπάλληλο.

Το Mdina Experience Restaurant​

Είχαμε, πλέον, ξεμείνει εντελώς από λύσεις. Τελικά, η Mdina μας τάισε ιστορία, μας τάισε παραμυθένιες εικόνες και μεσαιωνική αύρα, αλλά αρνιόταν να μας ταΐσει και με φαγητό.

Πήραμε την απόφαση να αλλάξουμε εντελώς περιοχή και να αναζητήσουμε την τύχη μας σε ένα μέρος που, αν μη τι άλλο, μπορούσε να μας προσφέρει αμέτρητες λύσεις και επιλογές μαγαζιών. Στη Sliema θα καταλήγαμε, αλλά πριν γίνει αυτό, ρίξαμε λίγες ακόμα βόλτες στην ονειρική «Σιωπηλή Πόλη» η οποία, πράγματι, είχε αρχίσει να ησυχάζει αφού η ώρα ήταν, πλέον, περασμένη και τα πλήθη είχαν αποχωρήσει ακόμα και από τον κεντρικό δρόμο. Το μόνο σημείο που είχαμε αφήσει ανεξερεύνητο ήταν το Mdina Local Council. Σταθήκαμε στη Herald's Loggia, τη μικρή πλατεία που βρίσκεται μπροστά από τα Δημοτικά Δικαστήρια και στρέψαμε το βλέμμα μας προς το τρίτοξο «χαγιάτι του κήρυκα» το οποίο είναι ενσωματωμένο στο μακρόστενο δικαστικό κτίριο. Πάνω από τις τρεις καμάρες υπάρχει ανοιχτός εξώστης με διακοσμητικά κολονάκια.

Αυτό το μέρος χρησιμοποιήθηκε από τον κλήρο της πόλης που έφτανε εδώ από μια πόρτα που συνδέει το Δημοτικό Μέγαρο με το χαγιάτι. Φανταστήκαμε τους ιερείς να βγαίνουν στο μπαλκόνι και να διαβάζουν τους κανόνες και τους νόμους που είχε εκδώσει ο Δήμος. Όλα αυτά που ανακοινώνονταν εδώ σχετίζονταν με οικονομικά ζητήματα, υγειονομικούς κανονισμούς, τελωνειακούς δασμούς και παρόμοια θέματα.

Το Mdina Local Council ​

Το «χαγιάτι του κήρυκα» ​

To Δικαστικό κτίριο συνδέεται με το Παλάτι Vilhena. Η σύνδεση αυτή ήταν μια συμβολική χειρονομία για να δηλωθεί ότι τα δικαστήρια ήταν υπό τη δικαιοδοσία του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη. Σήμερα, εδώ, στεγάζεται το Δημαρχείο της Mdina και το οικοδόμημα αποτελεί την Έδρα του Τοπικού Δημοτικού Συμβουλίου. Στη μικρούλα πλατεία είδαμε την Trattoria AD 1530, αλλά δεν ασχοληθήκαμε μαζί της γιατί είχαμε, ήδη, πάρει την απόφαση να αναχωρήσουμε για τη Sliema.

Ο ήλιος είχε δύσει και η πόλη είχε ερημώσει όταν φτάσαμε στην Greeks Gate Square. Η Πλατεία εκτελεί χρέη parking, αποκλειστικά και μόνο, για τα οχήματα των κατοίκων, αφού τους έχει δοθεί ειδική άδεια για την είσοδό τους στην πόλη.

H Greeks Gate Square​

Διαβήκαμε την Πύλη των Ελλήνων και βρεθήκαμε στο μεγάλο parking αυτοκινήτων έτοιμοι για την αναχώρησή μας.

Η πείνα είχε αρχίσει να μας θερίζει και γρήγορα βάλαμε πλώρη για τη Sliema, το κέντρο των καταστημάτων, των εστιατορίων, των καφέ και των πολλών ξενοδοχείων.

Το πιο αξιόλογο σημείο της διαδρομής ήταν το Wignacourt Aqueduct (Υδραγωγείο Wignacourt) του 17ου αιώνα το οποίο χτίστηκε από το Τάγμα του Αγίου Ιωάννη για να μεταφέρει νερό από πηγές του Dingli και του Rabat στη νεόδμητη πρωτεύουσα Βαλέτα. Το νερό μεταφερόταν μέσω υπόγειων σωλήνων και πάνω από τοξωτές οδογέφυρες. Πήρε το όνομα του Μεγάλου Μαγίστρου Alof de Wignacourt, ο οποίος χρηματοδότησε, εν μέρει, την κατασκευή του και παρέμεινε σε χρήση μέχρι τον 20ο αιώνα. Οι περισσότερες από τις καμάρες του σώζονται μέχρι σήμερα, και εμείς τις συναντήσαμε στην πόλη Birkirkara. Οδηγώντας στην Triq L-Imdina απολαύσαμε ένα μεγάλο μέρος του Υδραγωγείου το οποίο εξασφάλιζε σταθερή παροχή νερού στην πρωτεύουσα, γεγονός υψίστης προτεραιότητας για τις στρατιωτικές αρχές σε περίπτωση πολιορκίας.

Tο Wignacourt Aqueduct (Υδραγωγείο Wignacourt)​

Tο Wignacourt Aqueduct (Υδραγωγείο Wignacourt)​

Όταν φτάσαμε στην παραλιακή της Sliema είχε πέσει το σκοτάδι. Η κίνηση ήταν πολύ αυξημένη. Αυτοκίνητα και κόσμος, σαν φουσκωμένο ποτάμι, πλημμύριζαν δρόμους και μαγαζιά. Μπήκαμε στο μεγάλο parking της προκυμαίας στο οποίο, ευτυχώς, υπήρχε θέση ελεύθερη. Εδώ, υπήρχε κανονικό κιόσκι με υπάλληλο στον οποίο πληρώσαμε 3 €. Το μόνο που προείχε, πλέον, ήταν να καθίσουμε σε κάποιο εστιατόριο για φαγητό. Από τα εκατοντάδες μαγαζιά που υπάρχουν στην προκυμαία της Sliema επιλέξαμε το Tiffany΄s Bistro το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στο Sliema Ferries. Η εξυπηρέτηση, παρόλη την πολυκοσμία, ήταν γρήγορη και φιλική.

Χορτάτοι και ανανεωμένοι ξεκινήσαμε να βολτάρουμε με χαλαρούς ρυθμούς στην προκυμαία. Η Sliema είναι μια σημαντική οικιστική και εμπορική περιοχή, ένα κέντρο για ψώνια, μπαρ, εστιατόρια και καφέ. Είναι, επίσης, η πιο πυκνοκατοικημένη πόλη του νησιού. Η ακτογραμμή είναι ένας περίπατος γνωστός ως Sliema Promenade που έχει γίνει το αγαπημένο σημείο για περιπατητές, καθώς και το μέρος συνάντησης για τους ντόπιους, αλλά και για τους επισκέπτες. Τα υπαίθρια εστιατόρια και οι καφετέριες έχουν κάνει τη Sliema το κέντρο της κοινωνικής νυχτερινής ζωής.

Περπατώντας δίπλα στη θάλασσα συναντήσαμε στη σειρά αμέτρητα σταντ εταιρειών που διαφήμιζαν ένα σωρό κρουαζιέρες στο νησί. Η Sliema, που σημαίνει ειρήνη, δε θυμίζει σε τίποτα το ήσυχο ψαροχώρι που ήταν κάποτε. Η ακτογραμμή, που φτάνει μέχρι το γειτονικό St. Julian΄s, αποτελεί το κύριο παράκτιο θέρετρο της Μάλτας και πραγματικά ήταν πάρα πολλές οι εικόνες και οι πληροφορίες που είχαμε να αφομοιώσουμε κάνοντας τη βόλτα μας στην πολύβουη Triq Ix-Xatt. Κλείσαμε τη βραδιά μας απολαμβάνοντας πολλή ώρα τη θέα προς τη Βαλέτα και «κλέψαμε» τις ωραιότερες βραδινές εικόνες που μπορούσε να μας προσφέρει η πρωτεύουσα.

Επιστρέψαμε στο St. Julian΄s την πιο ακατάλληλη ώρα, δηλαδή την ώρα που η προσέλευση του κόσμου στα εστιατόρια και τα μπαράκια της περιοχής βρισκόταν στο peak. Ήταν φυσικό, λοιπόν, να μη βρούμε ούτε σπιθαμή ελεύθερη για να παρκάρουμε το αυτοκίνητο. Φέραμε κάμποσες φορές γύρω-γύρω τους δρόμους της γειτονιάς μας, αλλά δε σταθήκαμε τυχεροί αυτήν τη φορά. Έτσι, καταλήξαμε στη μεγάλη «αγκαλιά» του Westin Parking του οποίου η είσοδος βρίσκεται στην Triq il-Wilga. Πληρώσαμε 8 €, ποσό που μας κάλυψε μέχρι το πρωινό της επόμενης μέρας. Κατεβαίνοντας από το αυτοκίνητο, τη ματιά μας τράβηξε το υπέρλαμπρα φωτισμένο Dragonara Casino (Il-Palazz tad-Dragunara) το οποίο καταλαμβάνει ένα σημαντικό τμήμα της χερσονήσου Dragonara Point. Αυτό το τεράστιο κτίριο ήταν παλάτι το οποίο χτίστηκε, το 1870, ως θερινή κατοικία για την οικογένεια του τραπεζίτη Scicluna. Το Παλάτι άνοιξε ως καζίνο στις 15 Ιουλίου του 1964, σε μια εποχή που το διπλανό Paceville άρχιζε τη μετάβασή του από μια κυρίως αγροτική περιοχή σε τουριστικό κόμβο. Το Dragonara Casino ήταν το πρώτο καζίνο στη Μάλτα, και αυτό ήταν ένα σημαντικό βήμα στην καθιέρωσή της ως τουριστικό προορισμό.

Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί εκείνο το βράδυ δεν τράβηξα ούτε μια φωτογραφία του νεοκλασικού κτιρίου με τις κιονοστοιχίες, παρόλο που η οπτική επαφή που είχαμε από το parking ήταν εξαιρετική. Σίγουρα, όμως, θυμάμαι ότι σκέφτηκα να κάνω μια βόλτα μέχρις εκεί για να το δω από κοντά, αφού η απόσταση με τα πόδια δεν ήταν παραπάνω από 400 με 500 μέτρα. Τελικά, ούτε αυτό έκανα. Οπότε, βάζω δυό φωτογραφίες από τη Wikipedia, έτσι για την ιστορία του κτιρίου, το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί και ως νοσοκομείο αξιωματικών κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Παλιά φωτογραφία του Παλατιού Dragonara με το άγαλμα του Ποσειδώνα να κοσμεί την είσοδό του
(Πηγή: Dragonara Palace - Wikipedia)​

Το Παλάτι Dragonara (Il-Palazz tad-Dragunara), σημερινό Dragonara Casino
(Πηγή: Dragonara Palace - Wikipedia)​

Όλα αυτά είδαμε και ζήσαμε την Τετάρτη 29 Ιουνίου του 2022. Η επόμενη μέρα ήταν, εξίσου, σπουδαία και συναρπαστική.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 11
• 12
• 13
• 14
• 15
• …

  Go to chapter

  Go
• 26

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 13 of 26

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Klair]

Η παραλαβή του αυτοκινήτου και η εξερεύνηση της Floriana
Δευτέρα 27 Ιουνίου 2022

Το πρωί ξυπνήσαμε νωρίς. Ανοίξαμε τη μπαλκονόπορτα και βγήκαμε στη βεράντα από την οποία βλέπαμε, εκτός από τα απέναντι κτίρια, ένα μικρό κομμάτι θάλασσας. Έκανε ζέστη και ο ουρανός, παρόλη την ηλιοφάνεια, δεν ήταν γαλάζιος αλλά θολός από την υγρασία.

Ετοιμαστήκαμε γρήγορα και ανεβήκαμε στον τελευταίο όροφο για να δούμε την πισίνα του ξενοδοχείου. Όπως ήταν αναμενόμενο ο χώρος ήταν έρημος τόσο πρωινή ώρα. Το σκηνικό δεν μας εντυπωσίασε, οπότε μια που το είδαμε και μια που αποφασίσαμε ότι δε θα το ξαναδούμε, χάνοντας χρόνο με πλατσουρίσματα στην εν λόγω πισίνα.

Κατεβήκαμε στη μεγάλη τραπεζαρία για πρωινό. Η ποικιλία των εδεσμάτων, των φρούτων και των γλυκών κάλυψε πρώτα τα οπτικά ερεθίσματα και στη συνέχεια και τα γευστικά. Βρήκα όμως υπερβολικά γλυκά τα γλυκά τους.

Στις 10:00 είχαμε ραντεβού για την παραλαβή του αυτοκινήτου. Η κράτηση έγινε, αρκετό καιρό πριν το ταξίδι, στην AVIS και σαν σημείο συνάντησης ορίστηκε το γραφείο της που βρίσκεται μέσα στο ξενοδοχείο HILTON στο St. Julian΄s. Η τιμή ήταν στα 241,24 € με πλήρη ασφάλεια για 4 ημέρες. Η ενοικίαση αυτοκινήτου με αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων ήταν αρκετά ακριβότερη και έτσι καταλήξαμε σε όχημα με χειροκίνητο κιβώτιο. Λίγες μέρες πριν την αναχώρηση συνέβη ένα εντελώς τυχαίο γεγονός. Ο σύζυγος, συζητώντας με μια πελάτισσά του, μαθαίνει ότι εργάζεται στην AVIS και μάλιστα αυτή μόλις είχε επιστρέψει από τα γραφεία της εταιρείας στη Μάλτα. Τον διαβεβαιώνει, λοιπόν, ότι θα τηλεφωνήσει στο γραφείο και ότι θα ζητήσει να μας δώσουν αυτοκίνητο με αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων κάνοντάς μας μια καλύτερη τιμή. Πράγματι, την επόμενη μέρα τηλεφωνεί στον σύζυγο και του λέει ότι κανόνισε να μας δώσουν αυτόματο όχημα χωρίς καμία επιπλέον οικονομική επιβάρυνση. Όλα καλά, λοιπόν!

Ανηφορίζοντας την Church Street, μετά το πρωινό μας φαγοπότι, είδαμε στα αριστερά μας τη χριστιανική Our Lady of Good Counsel Church

και λίγο μετά το Arkadia Foodstore. Ένα super market με το ένδοξο όνομα της Αρκαδίας ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσαμε να συναντήσουμε λίγα μόλις μέτρα από το κατάλυμά μας. Ήταν μια πηγή τροφοδοσίας σε νερά, κυρίως, αλλά και φαγώσιμα δίπλα στην πόρτα μας.

Ο κυκλικός κόμβος της Vjal Portomaso απείχε ελάχιστα μέτρα και μόλις τον συναντήσαμε στρίψαμε αριστερά

φτάνοντας έξω από την είσοδο του ξενοδοχείου HILTON η οποία κοσμείται από ένα μεγαλοπρεπές σιντριβάνι.

Ο αυλόγυρος του πεντάστερου ξενοδοχείου προσφέρει θέα στην Portomaso Marina που εκτείνεται βόρεια του Μεγάλου Λιμανιού της Μάλτας. Η κλειστή Marina, στην είσοδο του St. Julian΄s, λειτουργεί από το 1999 και έχει σχεδιαστεί ώστε να επιτρέπει ελλιμενισμό σε όλους τους τύπους και τα μεγέθη σκαφών. Το Portomaso Marina δεν είναι μόνο λιμάνι, αλλά και ένα πολυτελές συγκρότημα κατοικιών και επιχειρήσεων. Εμείς, πάντως, βρήκαμε κάπως κακόγουστη την ομοιομορφία των κτιρίων που περιβάλλουν τη Marina.

Διασχίζοντας την είσοδο του HILTON, ο αυστηρός πορτιέρης μας ρώτησε τον σκοπό της επίσκεψής μας στο κτίριο. Του είπαμε ότι έχουμε ραντεβού στο γραφείο της AVIS και τότε εκείνος μας έδειξε πορεία προς τα αριστερά. Φτάνοντας στο γραφείο το είδαμε κλειστό, ενώ αρκετός κόσμος περίμενε έξω από την πόρτα. Πρέπει να ήταν, τουλάχιστον, έξι άτομα πριν από εμάς, δηλαδή τρία ζευγάρια και μάλιστα το ένα από αυτά είχε και επιπλέον παρέα που περίμενε γιατί κάθε λίγο έρχονταν ένα-δυό ακόμα άτομα με έκδηλη ανησυχία συνομιλώντας μαζί τους. Η ώρα είχε πάει 10:30 και δεν φαινόταν κανένας. Εμείς και ένα ακόμα ζευγάρι κινηθήκαμε προς την είσοδο του ξενοδοχείου όπου υπήρχε ένα γραφείο με έναν υπάλληλο. Απευθυνθήκαμε σε αυτόν ζητώντας πληροφορίες για το γραφείο της AVIS λέγοντάς του ότι μας έχουν στήσει πάνω από μισή ώρα. Έπεσαν εκ μέρους του τα σχετικά τηλεφωνήματα και μας είπε να περιμένουμε λίγο ακόμα έξω από το γραφείο. Μετά από κάμποση ώρα έφτασε ένας τύπος ο οποίος μας ενημέρωσε ότι εκείνη την ημέρα το συγκεκριμένο γραφείο δεν μπορούσε να λειτουργήσει και ότι υπήρχε, έξω από το ξενοδοχείο, ένα βαν για να μας μεταφέρει στο άλλο γραφείο της εταιρείας για την παραλαβή των αυτοκινήτων. Έγινε ένας ψιλοχαμός με τους υπόλοιπους πελάτες οι οποίοι, δυσαρεστημένοι με τις εξελίξεις, αποφάσισαν να μην ακολουθήσουν. Εννοείται ότι και εμείς είχαμε εκνευριστεί με την ασυνέπεια και την καθυστερημένη αντίδραση της εταιρείας αλλά δε γινόταν να υπαναχωρήσουμε αφού όλο το πρόγραμμα του ταξιδιού ήταν σχεδιασμένο να υλοποιηθεί με αυτοκίνητο. Μπήκαμε, λοιπόν, στο βαν και οδηγηθήκαμε στο άλλο γραφείο της AVIS το οποίο βρίσκεται στην οδό Ix- Xatt Ta' L- Imsida, στη Msida Seafront, και απέναντι από την Creek Marina Pontoon B.

Ευτυχώς, μετά την υπαναχώρηση των υπολοίπων, ήμασταν οι μοναδικοί, εκείνη τη στιγμή, πελάτες οπότε η διαδικασία πληρωμής και παραλαβής έγινε γρήγορα χωρίς άλλες καθυστερήσεις και χάσιμο χρόνου. Τελικά, το αυτοκίνητο που μας δόθηκε ήταν ένα Toyota Aygo με χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων. Ο υπάλληλος μας είπε ότι δεν είχε καμία ενημέρωση για τη συμφωνία που είχε κάνει η πελάτισσα του συζύγου μου. Εδώ μας άφησαν να περιμένουμε πάνω από μια ώρα, χωρίς-έστω-ένα χαρτί κολλημένο στο τζάμι του γραφείου στο HILTON, θα ήταν γνώστες και ειδικών συμφωνιών? Πολλά ζητάω και εγώ. Όπως ήδη είπα η τιμή για 4 ημέρες με πλήρη ασφάλεια ήταν 241,24 €. Μας χρέωσαν επιπλέον 300 € ως εγγύηση για επιστροφή με γεμάτο ντεπόζιτο βενζίνης και τυχόν κλήσεις από παραβάσεις. Η ενοικίαση έγινε με χρεωστική και όχι πιστωτική κάρτα. Ο υπάλληλος σημείωσε μόνο ένα μεγάλο χτύπημα που υπήρχε μπροστά και αριστερά στο όχημα και τίποτε άλλο. Όταν του ζήτησα να σημειώσει κάποιες μικρές γρατζουνιές μου είπε να μην ανησυχούμε για τίποτα αφού έχουμε κάνει πλήρη ασφάλεια. Μπήκαμε στο μικρό κόκκινο αυτοκινητάκι μας και ξεκίνησε η οδηγική μας περιπέτεια αφού για πρώτη φορά θα αντιμετωπίζαμε ανάποδη οδήγηση.

Επεξεργαστήκαμε για λίγη ώρα το ταμπλό του αυτοκινήτου, είδαμε ότι δεν υπάρχει βάση αλλά ούτε και κάποιο βολικό σημείο για να τοποθετήσουμε το κινητό το οποίο θα εκτελούσε χρέη πλοηγού, οπότε η μόνη λύση ήταν να το κρατάει με το χέρι ο συνοδηγός, εγώ δηλαδή. Στο όχημα υπήρχε μια οθόνη αλλά δεν καταφέραμε, παρόλες τις προσπάθειες που κάναμε, να συνδεθούμε. Πριν το ταξίδι είχα κάνει εκτενή έρευνα και προετοιμασία για όλα τα parking που θα χρησιμοποιούσαμε στο νησί. Επιπλέον, το προηγούμενο βράδυ, κατά το check in στο Alexandra Hotel, είχαμε πάρει πληροφορίες για το θέμα του παρκαρίσματος γύρω από το ξενοδοχείο αφού το οίκημα δε διαθέτει δικό του χώρο. Μας είχε πει, λοιπόν, η ρεσεψιονίστ ότι μπορούμε να αφήνουμε το αυτοκίνητο, χωρίς να κινδυνεύουμε να δεχτούμε κλήση, όπου βλέπουμε λευκή διαγράμμιση στο οδόστρωμα. Αυτό ισχύει για όλο το νησί (καρατσεκαρισμένο από τη δική μας εμπειρία).

Πριν ξεκινήσουμε έπεσε το σχετικό τηλεφώνημα στην πελάτισσα του συζύγου η οποία εργάζεται στην εταιρεία AVIS στην Αθήνα, απλά και μόνο για να την ενημερώσουμε ότι όχι μόνο δεν έγινε καμία αναβάθμιση σε αυτόματο όχημα, αλλά ο υπάλληλος είχε παντελή άγνοια όλων των συνεννοήσεων που (υποτίθεται) έκανε αυτή για εμάς. Μη μείνει η γυναίκα με λανθασμένες εντυπώσεις. Ορίσαμε στον πλοηγό ένα δημόσιο parking στη 19 Vincenzo Dimech Rd, στην περιοχή Floriana, και ξεκινήσαμε, έχοντας αρκετό άγχος και μπόλικη ένταση για την ανάποδη οδήγηση, με στόχο να φτάσουμε σώοι και αβλαβείς στον προορισμό μας από τον οποίο θα ξεκινούσε η γνωριμία μας, αρχικά με τη Floriana, και στη συνέχεια με την πρωτεύουσα του νησιού, τη Βαλέτα.

Βγήκαμε στην οδό Triq Marina η οποία αγκαλιάζει όλη την κλειστή Msida Yacht Marina. Παρόλη την ανασφάλεια του πρωτάρη δε γινόταν να παραβλέψουμε την Knisja Parrokkjali tal-Imsida, την ενοριακή ρωμαιοκαθολική-μπαρόκ εκκλησία του Αγίου Ιωσήφ, που ορθώνεται επιβλητική στον μυχό του κόλπου.

Φωτογραφία από το Internet. Πηγή: St Joseph's Church, Msida - Wikipedia​

Ο σύζυγος-οδηγός είχε μονίμως καρφωμένα τα μάτια του στον δρόμο. Εγώ έριχνα, που και που, μερικές κλεφτές ματιές στα πολυτελή σκάφη που ήταν αγκυροβολημένα σε αυτήν την εντυπωσιακά τεράστια μαρίνα του νησιού. Όταν φτάσαμε στο Sa Maison Ferry Terminal αφήσαμε την παραλιακή Triq Marina και ανηφορίσαμε την Triq Sa Maison η οποία, αν και στη συνέχεια αλλάζει ονομασία, μας οδήγησε στο δημόσιο parking αυτοκινήτων το οποίο, εννοείται, είναι δωρεάν. Σε αυτά τα δημόσια parking της Μάλτας υπάρχει η εξής ιδιαιτερότητα: αφού παρκάρεις, εμφανίζεται από το πουθενά ένας τύπος φορώντας στον λαιμό μια κορδέλα από την οποία κρέμεται μια «ταυτότητα» και σου λέει ότι βρίσκεται εκεί για να προσέχει τα αυτοκίνητα. Πραγματικά, δε γνωρίζω αν είναι όντως δημοτικοί υπάλληλοι ή αεριτζήδες που προσπαθούν να βγάλουν ένα χαρτζιλίκι. Εμείς πάντα τους δίναμε 1 ή 2 ευρώ για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο.

Το δημόσιο parking στη 19 Vincenzo Dimech Rd στη Floriana
​

Ωραία τα καταφέραμε με το αυτοκίνητο μέχρις εδώ, ώρα να μπουν σε λειτουργία και τα ποδαράκια μας τώρα. Τα βήματά μας, μας οδήγησαν στην μακρόστενη πλατεία-πάρκο της Floriana.

Η ενοριακή εκκλησία της περιοχής τράβηξε την προσοχή μας και αμέσως σταθήκαμε μπροστά της. Η Knisja ta 'San Publiju (Saint Publius Parish Church) είναι μια ρωμαιοκαθολική εκκλησία που κατασκευάστηκε σε διάφορα στάδια μεταξύ του 18ου και του 20ου αιώνα. Μέρος της πρόσοψης της εκκλησίας και ο τρούλος της καταστράφηκαν από αεροπορικούς βομβαρδισμούς κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου όταν χτυπήθηκε από βόμβες, στις 3-4 Μαρτίου και στις 28 Απριλίου του 1942, και σκοτώθηκαν δεκαέξι (16) άνθρωποι. Η ανακατασκευή του ναού έγινε από τον αρχιτέκτονα Gustav Vincenti και ολοκληρώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Το εσωτερικό διακοσμήθηκε τις επόμενες δεκαετίες και ολοκληρώθηκε πλήρως στις αρχές της δεκαετίας του 1990.

Η Knisja ta 'San Publiju (Saint Publius Parish Church) ​

Μπροστά από την εκκλησία απλώνεται ένας απέραντος χώρος, η Pjazza San Publiju (St. Publius Square) που είναι ένας από τους μεγαλύτερους αστικούς ανοιχτούς χώρους στη Μάλτα και ως εκ τούτου χρησιμοποιείται για μεγάλες εκδηλώσεις. Πράγματι, κοιτάζοντας στο βάθος της Πλατείας είδαμε να στήνεται μια τεράστια εξέδρα η οποία, προφανώς, θα φιλοξενούσε κάποιο μουσικό γεγονός. Εκείνο, όμως, που μας εντυπωσίασε στην Pjazza San Publiju ήταν ο μεγάλος αριθμός βάθρων, σαν κολόνες αρχαίου ναού, που καλύπτουν όλη την επιφάνειά της. Στην πραγματικότητα, είναι τα «καπάκια» από 76 υπόγειες σιταποθήκες (Il-Fosos) καθεμία από τις οποίες χωρούσε 60 έως 80 τόνους σιταριού. Οι περισσότερες σιταποθήκες στη Floriana χτίστηκαν μεταξύ του 1657 και του 1660. Την εποχή των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη, η Μάλτα ήταν εκτεθειμένη σε συνεχή απειλή από τους Τούρκους και τα σιτηρά επρόκειτο να εξασφαλίσουν προμήθειες σε περίπτωση πολιορκίας.

Η Pjazza San Publiju (St. Publius Square) και οι σιταποθήκες (Il-Fosos)​

Στρίψαμε στο πλαινό δρομάκι (Triq San Publiju) για να κάνουμε τον γύρο της εκκλησίας. Στο γωνιακό κτίριο είδαμε αναρτημένη μια πλακέτα με το όνομα VINCENZO DIMECH (1768-1831). Ο Vincenzo Dimech ήταν Μαλτέζος γλύπτης ο οποίος βαπτίστηκε σε αυτήν την εκκλησία και σε αυτό το σπίτι δούλεψε για την κατασκευή του αγάλματος του Saint Publius που βρίσκεται στην παρακείμενη εκκλησία της Floriana.

Συνεχίσαμε να περπατάμε χαλαρά μέσα στον λουλουδιασμένο Κήπο Il-Mall. Το Mall είναι ένας ευχάριστος περίπατος κάτω από τη σκιά των φοινίκων, περνώντας δίπλα από μνημεία και σιντριβάνια, που χτίστηκε από τον Grandmaster Lascaris, το 1656, για την αναψυχή των Ιπποτών. Δεν είναι και λίγο πράγμα να ξέρεις ότι βολτάρεις στην παιδική χαρά των Ιπποτών της Μάλτας, οι οποίοι εδώ έπαιζαν το δημοφιλές παιχνίδι Maglio της εποχής εκείνης, το οποίο αποτελούνταν από μια αρκετά μεγάλη ξύλινη σφαίρα που έπρεπε να σπρωχτεί κατά μήκος ενός μονοπατιού (στιλ γκολφ) από ένα βαρύ σφυρί. Νικητής ήταν εκείνος που έφτανε στον στόχο με προκαθορισμένο αριθμό χτυπημάτων.

Ούτε ένα, ούτε δύο, ούτε τρία, αλλά εννέα μνημεία συναντήσαμε κατά μήκος του Κήπου τα οποία τιμούν εξέχουσες προσωπικότητες της Μάλτας, αλλά και αξιομνημόνευτα γεγονότα.

Το Μνημείο Christ the King σηματοδοτεί το τέλος του Κήπου, αλλά και της Floriana. Αυτό το χάλκινο άγαλμα του Χριστού του Λυτρωτή, από τον γλύπτη Antonio Sciortino, τιμά την 24η συνάντηση Ρωμαιοκαθολικών καρδιναλίων, αρχιεπισκόπων, κληρικών και λαϊκών από όλο τον κόσμο που έλαβε χώρα στη Μάλτα το 1913.

Το Μνημείο Christ the King
​

Το Σιντριβάνι των Τριτώνων (Il-Funtana tat-Tritoni), που συναντήσαμε αμέσως μετά, υποδέχεται τους επισκέπτες που έχουν επιλέξει να εισχωρήσουν στην πρωτεύουσα μέσω της Πύλης της Βαλέτας. Το σιντριβάνι είναι ένα από τα σημαντικότερα ορόσημα της Μάλτας και είναι αδύνατο να το πετύχεις χωρίς κόσμο τριγύρω για να το βγάλεις φωτογραφία. Είχα αρκετή υπομονή μέχρι να πετύχω τις παρακάτω λήψεις.

Λίγα μόλις βήματα μας χώριζαν, πλέον, από την Πύλη της πόλης (Bieb il-Belt).

 

[Klair]

Βαλέτα (Il-Belt)
Μέρος 1ο
Δευτέρα 27 Ιουνίου 2022

Μια γέφυρα, η Ponte La Valletta, με θέα στην τάφρο και στα οχυρά, μας οδήγησε στη Βαλέτα συνοδεία μουσικής υπόκρουσης από τους πλανόδιους μουσικούς που βρίσκονταν στην αρχή της.

Η Ponte La Valletta​

Οι οχυρώσεις και η τάφρος​

Οι οχυρώσεις και η τάφρος​

Διασχίσαμε την Πύλη της Βαλέτας (Bieb il-Belt) η οποία είναι η πέμπτη στη θέση αυτή. Χτίστηκε μεταξύ των ετών 2011 και 2014. Σχεδιάστηκε από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Renzo Piano. Η πρώτη Πύλη κατασκευάστηκε το 1569 και η τέταρτη γκρεμίστηκε το 2011.

Η Πύλη της Βαλέτας (Bieb il-Belt) ​

Το πρώτο κτίριο που τράβηξε τα βλέμματά μας δεν ήταν άλλο από το Κοινοβούλιο της Μάλτας (Dar il-Parlament) που κατασκευαζόταν από το 2011 έως το 2015, σε σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα Renzo Piano, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου έργου ανάπλασης της γύρω περιοχής. Η κατασκευή του Κτιρίου του Κοινοβουλίου προκάλεσε έντονες αντιπαραθέσεις, κυρίως λόγω του σύγχρονου σχεδιασμού του και του κόστους κατασκευής του το οποίο ανήλθε σε περίπου 90 εκατομμύρια ευρώ. Εμάς, πάντως, δεν μας χάλασε την αισθητική παρόλο που παρομοιάστηκε από το ευρύ κοινό με περιστερώνα ή και με τρίφτη τυριού.

Το Κοινοβούλιο (New Parliament Building)​

Και εδώ που τα λέμε πότε να προλάβει να χαλαστεί η αισθητική μας όταν το αμέσως επόμενο κτίριο, το Palazzo Ferreria του 19ου αιώνα, μας έβαλε για τα καλά στην ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της πόλης η οποία χαρακτηρίζεται, μεταξύ άλλων, από την προσθήκη χρωματιστών ξύλινων μπαλκονιών. Στο οικόπεδο του Παλατιού υπήρχε ένα πρώην χυτήριο του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη για την κατασκευή του οπλισμού των Ιπποτών. Ο Giuseppe Buttigieg και η σύζυγός του Giovanna Camilleri απέκτησαν τη γη από την κυβέρνηση και έχτισαν το Palazzo Ferreria το οποίο είναι το δεύτερο μεγαλύτερο παλάτι στη Βαλέτα μετά το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου [Grandmaster's Palace (Il-Palazz tal-Granmastru)].

Το Palazzo Ferreria (το δεύτερο κτίριο της φωτογραφίας)
​

Μόλις είχαμε ξεκινήσει να εξερευνούμε την πόλη και στον νου μας ήρθε το όνομα του ηγέτη Ζαν Παρισό Ντε Λα Βαλέτ (Jean Parisot de La Valette) στον οποίο οφείλει η πρωτεύουσα της Μάλτας την ονομασία της αφού, ως Μέγας Μάγιστρος, έγινε ο ήρωας του νησιού και ο πιο επιφανής ηγέτης διευθύνοντας την αντίσταση εναντίον των Οθωμανών στην πολιορκία της Μάλτας το 1565. Η Βαλέτα ήταν μια ονειρική μητρόπολη και με τα τεράστια τείχη της έγινε ένα φρούριο. Μια τέτοια πόλη δε θα μπορούσε να μην έχει και μια εντυπωσιακή Όπερα.

Χτισμένη το 1861, λόγω της αυξανόμενης δημοτικότητας της όπερας στα νησιά της Μάλτας, η μεγαλοπρεπής Βασιλική Όπερα σχεδιάστηκε από τον Άγγλο καλλιτέχνη Έντουαρντ Μίντλετον Μπάρι (Edward Middleton Barry). Αυτός ο υπέροχος χώρος παραστάσεων υπέστη δύο καταστροφικά χτυπήματα. Την πρώτη φορά μια πυρκαγιά, το 1873, κατέστρεψε το εσωτερικό του και είχε ως αποτέλεσμα την ανοικοδόμησή του. Τη δεύτερη φορά, μετά τον σφοδρό βομβαρδισμό κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, απέμειναν πολύ λίγα ερείπια. Ανακατασκευασμένο τον 21ο αιώνα, από τον ήδη γνωστό μας Renzo Piano, το υπέροχο Teatru Rjal (Royal Opera House) άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό το 2013 και από τότε είναι ένα μουσικό hotspot.

Το Teatru Rjal (Royal Opera House)​

Έκανε αφόρητη ζέστη. Πολλοί άνθρωποι περπατούσαν φορώντας τα καπέλα τους και φωτογραφίζοντας αυτό το ιδιαίτερο, αρχιτεκτονικά, κτίριο της Βασιλικής Όπερας. Πόση ομορφιά θα είχε πριν την καταστροφή του! Στη μια του πλευρά ένα καφέ είχε απλώσει τραπεζάκια και ομπρέλες και πολύς κόσμος είχε βρει καταφύγιο από τον καυτό ήλιο.

Το Teatru Rjal (Royal Opera House)
​

Ήταν πολύ νωρίς για να κάνουμε διάλειμμα οπότε, καταναλώνοντας άφθονο νερό, συνεχίσαμε να περπατάμε στον κεντρικό δρόμο κλέβοντας ακατάπαυστα εικόνες από κάθε γραφικό και ονειρεμένο δρομάκι που συναντούσαμε στην πορεία μας.

Η Πλατεία Καστίλλης (Pjazza Kastilja) βρίσκεται πάνω σε λόφο, στον Προμαχώνα του Saint James, και είναι μια από τις μεγαλύτερες πλατείες της πρωτεύουσας. Για εκεί κινήσαμε, ακολουθώντας την South Street, έχοντας στα δεξιά μας την επιβλητική πλευρά του Teatru Rjal με τους κίονες και τις καμάρες. Πριν προσεγγίσουμε την Pjazza Kastilja συναντήσαμε την Pjazza Jean de Vallette η οποία κοσμείται από το άγαλμα του Μεγάλου Μαγίστρου. Στο άγαλμα, ο La Valette εμφανίζεται με πανοπλία κρατώντας το σχέδιο της Βαλέτας στο ένα χέρι και ένα σπαθί στο άλλο.

Η Pjazza Jean de Vallette​

Εδώ βρίσκεται και η Knisja Santa Katerina tal-Italja, δηλαδή η Αγία Αικατερίνη της Ιταλίας. Η πολύ εντυπωσιακή ρωμαιοκαθολική εκκλησία χτίστηκε από τους Οσπιτάλιους Ιππότες της Ιταλίας και λειτουργεί ως ενοριακός ναός της ιταλικής κοινότητας της Μάλτας.

Η Knisja Santa Katerina tal-Italja (Αγία Αικατερίνη της Ιταλίας)​

Και μη νομίζετε ότι τελειώσαμε έτσι γρήγορα με τις εκκλησίες της Πλατείας. Απέναντι από την Αγία Αικατερίνη υπάρχει κι άλλη εκκλησία, η Knisja tal-Vittorja, η εκκλησία της Παναγίας της Νίκης που ήταν η πρώτη εκκλησία και κτίριο που ολοκληρώθηκε στη Βαλέτα. Το 1566, μετά τη Μεγάλη Πολιορκία της Μάλτας, o Jean Parisot de Valette και το Τάγμα του έδειξαν ενδιαφέρον να χτίσουν έναν ναό στο όνομα της Γέννησης της Θεοτόκου ως μορφή ευχαριστίας. Η εκκλησία χτίστηκε για να τιμήσει τη νίκη των Ιπποτών του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη και των Μαλτέζων επί των Οθωμανών εισβολέων στις 8 Σεπτεμβρίου του 1565. H κατασκευή χρηματοδοτήθηκε από τον De Valette. Το κτίριο περιλαμβάνεται στον Εθνικό Κατάλογο της Πολιτιστικής Περιουσίας των Νήσων της Μάλτας.

Η Knisja tal-Vittorja (εκκλησία της Παναγίας της Νίκης)​

Δίπλα στην εκκλησία της Παναγίας της Νίκης στέκεται το Μνημείο του Sir Paul Boffa. Ήταν Πρωθυπουργός της Μάλτας (1947-1950) που ανέλαβε τα καθήκοντά του μετά την αποκατάσταση της αυτοδιοίκησης από τη βρετανική αποικιακή αρχή αφού τελείωσε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος.

Το Μνημείο του Sir Paul Boffa​

Φτάνοντας στο κέντρο της Πλατείας Καστίλλης μας υποδέχτηκαν ένα λιτό σιντριβάνι και τρία μνημεία.

Η Pjazza Kastilja (Πλατεία Καστίλλης)​

Σε πρώτο πλάνο το Μνημείο του Manwel Dimech (Μαλτέζος σοσιαλιστής, φιλόσοφος, δημοσιογράφος, συγγραφέας, ποιητής, και κοινωνικός επαναστάτης)​

Το Μνημείο του Dom Mintoff (Μαλτέζος σοσιαλιστής πολιτικός, αρχιτέκτονας και πολιτικός μηχανικός, ηγέτης του Εργατικού Κόμματος από το 1949 έως το 1984. Ήταν ο 8ος Πρωθυπουργός της Μάλτας, από το 1955 έως το 1958, όταν η το νησί ήταν ακόμη βρετανική αποικία, και πάλι, μετά την ανεξαρτησία, από το 1971 έως το 1984.​

Valletta Summit of Migration: Η Σύνοδος Κορυφής της Βαλέτας για τη Μετανάστευση, που ονομάζεται επίσης Διάσκεψη της Βαλέτας για τη Μετανάστευση, ήταν μια σύνοδος που πραγματοποιήθηκε στη Βαλέτα στις 11-12 Νοεμβρίου του 2015, στην οποία Ευρωπαίοι και Αφρικανοί ηγέτες συζήτησαν την ευρωπαϊκή μεταναστευτική κρίση. Ένα Μνημείο στη μνήμη της συνόδου ανεγέρθηκε στην Πλατεία Καστίλλης η οποία μόλις είχε ανακαινιστεί. Το Μνημείο ονομάζεται «The Knot» και συμβολίζει την ενότητα μεταξύ Ευρώπης και Αφρικής, καθώς και τη γεωγραφική θέση της Μάλτας μεταξύ των δύο ηπείρων. Το Μνημείο σχεδιάστηκε από τον καλλιτέχνη Vince Briffa και είναι λαξευμένο με μάρμαρο Carrara.​

Ένα από τα πιο όμορφα κτίρια της Πλατείας είναι το Auberge de Castille (Berġa ta' Kastilja) το οποίο χτίστηκε το 1570 ως το σπίτι των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη, με το σημερινό κτίριο να χρονολογείται από το 1740. Το νέο κτίριο κατασκευάστηκε σε στιλ μπαρόκ και είναι τώρα το γραφείο του Πρωθυπουργού της Μάλτας. Έχει χαρακτηριστεί ως Εθνικό Μνημείο «Βαθμού 1» από την Αρχή Περιβάλλοντος και Σχεδιασμού της Μάλτας και περιλαμβάνεται, επίσης, στον Εθνικό Κατάλογο Πολιτιστικής Ιδιοκτησίας των Νήσων της Μάλτας.

Το Auberge de Castille (Berġa ta' Kastilja)​

Το Auberge de Castille (Berġa ta' Kastilja)
​

Η Πλατεία Καστίλλης πλαισιώνεται και από άλλα όμορφα κτίρια όπως το Malta Stock Exchange στα σκαλάκια του οποίου καθίσαμε να ξαποστάσουμε για λίγο και να δροσιστούμε πίνοντας με λύσσα όσο νερό μας είχε απομείνει. Έπρεπε επειγόντως να εφοδιαστούμε με καινούριες προμήθειες κάτι που θα κάναμε μόλις ολοκληρώναμε την επίσκεψή μας στην Pjazza Kastilja.

Το Malta Stock Exchange
​

Για την ώρα συρθήκαμε μέχρι το κτίριο της Κεντρικής Τράπεζας της Μάλτας και από εκεί σκαρφαλώσαμε στην άκρη του Προμαχώνα του Αγίου Ιακώβου όπου στέκεται το Μνημείο «Φλόγα που Ποτέ Δεν Σβήνει» (Flame Which Never Dies).

Το Μνημείο «Φλόγα που Ποτέ Δεν Σβήνει» (Flame Which Never Dies) και ο Προμαχώνας του Αγίου Ιακώβου​

Το Μνημείο «Φλόγα που Ποτέ Δεν Σβήνει» (Flame Which Never Dies)
​

Μια συγκλονιστική θέα αποτυπώθηκε από τα μάτια μας, αλλά και από τον φωτογραφικό φακό μας. Το βλέμμα μας έφτασε μέχρι τη Floriana με τον μεγαλοπρεπή ενοριακό ναό της να ορθώνει τους Πύργους του στον ορίζοντα της πόλης. Από την άλλη μεριά απλώθηκε μπροστά μας το Grand Harbour, το φυσικό λιμάνι, που αποτελεί το μεγαλύτερο γεωγραφικό πλεονέκτημα της Μάλτας.

Η Floriana και η Knisja ta 'San Publiju (Saint Publius Parish Church) ​

Το Grand Harbour (Μεγάλο Λιμάνι)​

Πριν εγκαταλείψουμε την Πλατεία Καστίλλης σταθήκαμε να θαυμάσουμε το Φρούριο Saint James Cavalier (Kavallier ta' San Ġakbu) που χτίστηκε από το Τάγμα του Αγίου Ιωάννη τον 16ο αιώνα. Έχει θέα στον Προμαχώνα του Αγίου Ιακώβου και ποτέ δεν χρησίμευσε σε στρατιωτική σύγκρουση. Σήμερα είναι πολιτιστικό κέντρο με το όνομα Spazju Kreattiv που περιλαμβάνει γκαλερί, θέατρο και κινηματογράφο.

Το Φρούριο Saint James Cavalier (Kavallier ta' San Ġakbu) και το Μνημείο του Manwel Dimech​

Το Φρούριο Saint James Cavalier (Kavallier ta' San Ġakbu)​

Το Μνημείο του Ġorġ Borg Olivier ήταν το τελευταίο αξιοθέατο που είδαμε στην Πλατεία. Ο Ġorġ Borg Olivier ήταν Μαλτέζος πολιτικός ο οποίος διετέλεσε δύο φορές πρωθυπουργός ως ηγέτης του Εθνικιστικού Κόμματος.

Το Μνημείο του Ġorġ Borg Olivier​

Κατηφορίσαμε προς την Πλατεία Jean de Valette

Η Pjazza Jean de Vallette
​

και στη συνέχεια σταθήκαμε μπροστά από την είσοδο του Μουσείου Καλών Τεχνών της Βαλέτας, που στεγάζεται στο Auberge d' Italie, για να απολαύσουμε την αρχιτεκτονική αυτού του υπέροχου κτιρίου που διαθέτει μια εκτενή συλλογή τοπικών αλλά και διεθνώς αναγνωρισμένων καλλιτεχνών.

Το Auberge d' Italie (Μουσείο Καλών Τεχνών της Βαλέτας)
​

Πολύ κοντά μας βρισκόταν και το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο οπότε περάσαμε να ρίξουμε μια ματιά σε ένα ακόμα ιστορικό κτίριο, το Auberge de Provence, που χτίστηκε τον 16ο αιώνα για να στεγάσει τους Ιππότες του Τάγματος του Ιωάννη από την Προβηγκία. Μια εντυπωσιακή συλλογή και μια σαγηνευτική εμπειρία της προϊστορίας και της πρώιμης ιστορίας των νησιών της Μάλτας με τεχνουργήματα που χρονολογούνται από τη νεολιθική περίοδο (5900-2500 π.Χ.) έως την πρώιμη φοινικική περίοδο (8ος-6ος αιώνας π.Χ.) στεγάζονται μέσα σε αυτό το κτίριο.

Το Auberge de Provence (Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Βαλέτας)
​

Στο δικό μας πρόγραμμα δεν υπήρχε πρόβλεψη για επίσκεψη στο εσωτερικό του Μουσείου οπότε συνεχίσαμε να βολτάρουμε στη Republic Street, την κύρια οδό της πρωτεύουσας, που είναι αφιερωμένη στους πεζούς και κατακλύζεται από μαγαζιά παντός είδους. Μετά τη Μεγάλη Πολιορκία της Μάλτας, η Βαλέτα σχεδιάστηκε και χτίστηκε σε διάταξη πλέγματος από το Τάγμα του Αγίου Ιωάννη, με την οδό Δημοκρατίας (τότε, Strada San Giorgio) στη μέση, για να γίνει ο κεντρικός δρόμος της πόλης. Σαν κεντρικός δρόμος και ντάλα καλοκαίρι γινόταν ο κακός χαμός από κόσμο. Μεμονωμένοι επισκέπτες, σαν κι εμάς, αλλά και πολυπληθή καραβάνια με ξεναγούς όργωναν πάνω-κάτω, αέναα, τον διάσημο δρόμο.

Η Republic Street
​

Αγοράσαμε νερά και συνεχίσαμε για τη Misraħ San Ġwann (St. John's Square) η οποία βρίσκεται απέναντι από τον Kon-Katidral ta' San Ġwann (St. John's Co-Cathedral). Φτάνοντας στην Πλατεία αντικρίσαμε έναν μικρό χώρο ο οποίος ήταν γεμάτος με τραπέζια, καρέκλες και ομπρέλες από τα καφέ που τον περιβάλλουν. Στο κέντρο της Misraħ San Ġwann είδαμε το Μνημείο του πρώην Πρωθυπουργού της Μάλτας Enrico Mizzi.

Η Misraħ San Ġwann (St. John's Square) και το Μνημείο του Enrico Mizzi
​

O Saint John's Co-Cathedral είναι ο ρωμαιοκαθολικός συνκαθεδρικός της Βαλέτας αφιερωμένος στον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή. Το εσωτερικό της εκκλησίας θεωρείται ένα από τα ωραιότερα δείγματα υψηλής αρχιτεκτονικής μπαρόκ στην Ευρώπη. Η εκκλησία, που χτίστηκε από το Τάγμα των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη, ολοκληρώθηκε το 1577 αμέσως μετά τη Μεγάλη Πολιορκία.

Ο Kon-Katidral ta' San Ġwann (St. John's Co-Cathedral)
​

Η είσοδος στον ναό είναι επιβεβλημένη, γι΄ αυτό μόλις πήραμε τις απαραίτητες φωτογραφίες από την πλευρά της Triq San Ġwann, κινηθήκαμε προς τη Republic Street απ΄ όπου γίνεται η είσοδος στον Saint John's Co-Cathedral. Στο γωνιακό καφέ (Triq San Ġwann και Republic Street) δεν έπεφτε καρφίτσα από τον κόσμο που απολάμβανε τη δροσιά (την ποια?) κάτω από την πλούσια σκιά των δέντρων.

Αυτά τα δέντρα θεωρούνται σημαντική κατοικία των πουλιών Wagtails (σουσουράδα) τα οποία μεταναστεύουν από τις ευρωπαϊκές περιοχές αναπαραγωγής κάθε χρόνο για να περάσουν τον χειμώνα στη Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και τη βορειοανατολική Αφρική.

Φτάσαμε στην είσοδο και ενώ περιμέναμε να βρούμε ατελείωτη ουρά, λόγω της πολυκοσμίας, δε συναντήσαμε κάτι τέτοιο.

Η αναμονή ήταν μικρή, αλλά όσο περιμέναμε μας δόθηκε η ευκαιρία να παρατηρήσουμε για λίγη ώρα το Μνημείο για τη Μεγάλη Πολιορκία της Μάλτας του 1565. Τρεις χάλκινες φιγούρες που συμβολίζουν την πίστη, το σθένος και τον πολιτισμό στέκονται απέναντι από το κτίριο του Δικαστηρίου της Μάλτας (Courts of Justice building) πίσω από τις πύλες του οποίου (υποτίθεται) ότι αποδίδεται δικαιοσύνη.

Το Μνημείο για τη Μεγάλη Πολιορκία της Μάλτας του 1565
​

Αυτό όμως το σημείο έχει επιλεγεί εσκεμμένα ως τόπος διαμαρτυρίας για τη δολοφονία της δημοσιογράφου Daphne Anne Caruana Galizia που έγινε γνωστή για την αποκάλυψη αμφιλεγόμενων και ευαίσθητων πληροφοριών που σχετίζονται με τα Έγγραφα του Παναμά. Η Δάφνη γνώριζε την εμπλοκή του Υπουργού Konrad Mizzi και του Προσωπάρχη του Γραφείου του Keith Schembri με εταιρείες στον Παναμά. Στις 22 Φεβρουαρίου άφησε να εννοηθεί στο ιστολόγιό της Running Commentary ότι ο Mizzi είχε διασυνδέσεις με τον Παναμά και τη Νέα Ζηλανδία. Αυτό ανάγκασε τον Υπουργό να αποκαλύψει την ύπαρξη του Καταπιστεύματος Ροτορούα (Rotorua Trust), ένα οικογενειακό καταπίστευμα καταχωρημένο στη Νέα Ζηλανδία, δύο μέρες αργότερα. Στις 25 Φεβρουαρίου η Καρουάνα Γκαλιζία αποκάλυψε ότι ο Schembri ήταν επίσης ιδιοκτήτης ενός άλλου καταπιστεύματος στη Νέα Ζηλανδία. H Δάφνη δολοφονήθηκε κοντά στο σπίτι της όταν το νοικιασμένο Peugeot 108 παγιδευμένο αυτοκίνητό της εξερράγη.

Την ημέρα που δολοφονήθηκε η Δάφνη, ο κόσμος άρχισε να βάζει λουλούδια και μηνύματα μπροστά στο Μνημείο. Λίγες μέρες αργότερα, μαθητές, προσωπικό, δάσκαλοι, γονείς και απόφοιτοι του σχολείου San Anton περπάτησαν στην οδό Republic στη μνήμη της. Όλο αυτό σηματοδότησε την έναρξη του Μνημείου ως τόπο διαμαρτυρίας.

Ήρθε η σειρά μας και αφού περάσαμε τον έλεγχο φτάσαμε μπροστά από το εκδοτήριο των εισιτηρίων. Η είσοδος κοστίζει 15 ευρώ αλλά υπάρχουν εισιτήρια ηλικιωμένων (60+) και φοιτητών που κοστίζουν 12 ευρώ. Για μένα αξίζει και με το παραπάνω να δώσει κάποιος αυτά τα χρήματα για να δει τους θησαυρούς που τον περιμένουν. Το μόνο αρνητικό ήταν η θερμοκρασία που επικρατούσε μέσα στον ναό. Ενώ θαμπώθηκα από το μεγαλείο και τον πλούτο, άρτι εισαχθείσα στη μεγάλη αίθουσα, αμέσως μετά έφαγα κατραπακιά γιατί ο συνκαθεδρικός δε διέθετε κλιματισμό, παρά μόνον ανεμιστήρες σε κάποια σημεία του χώρου. Τί να κάνουν οι ανεμιστήρες όταν έξω έβραζες αυγό κάτω από τον ήλιο? Μια ευκαιρία περίμενα και εγώ για να επανέλθω στις εργοστασιακές λειτουργίες, κατεβάζοντας λίγο τη θερμοκρασία της μηχανής, αλλά μάταια! Μας δόθηκε και audio guide και ξεκινήσαμε την περιήγηση.

Ο ναός χτίστηκε μεταξύ του 1572 και του 1577 από τους Ιππότες της Μάλτας κατόπιν αιτήματος του Μεγάλου Μαγίστρου Jean de la Cassière για να λειτουργήσει ως εκκλησία του Αγίου Ιωάννη. Η αυγή του 17ου αιώνα έφερε ένα νέο διακοσμητικό στιλ που όλοι γνωρίζουμε ως μπαρόκ. Κατά τη διάρκεια αυτού του αιώνα, ένα πρόγραμμα εξωραϊσμού ξεκίνησε όταν οι τοίχοι σκαλίστηκαν με περίτεχνα μοτίβα από επιχρυσωμένο φύλλωμα και περίτεχνα μαρμάρινα μνημεία που μεταμόρφωσαν το εσωτερικό σε ένα λαμπερό κόσμημα της τέχνης του μπαρόκ. Με κόκκινα, κυανά, κίτρινα, μαύρα, γκρίζα και λευκά κομμάτια μαρμάρου απεικονίζονται τα οικόσημα των 400 Ιπποτών που έχουν θαφτεί στον ναό. Όλο το δάπεδο είναι καλυμμένο με μαρμάρινες επιτύμβιες στήλες. Τιμούν μερικούς από τους πιο επιφανείς Ιππότες του Τάγματος. Αρκετοί από αυτούς ήταν μέλη ισχυρών αριστοκρατικών οικογενειών της Ευρώπης.

Διάφορα παρεκκλήσια προστέθηκαν στο πλάι του Καθεδρικού. Το εσωτερικό διακοσμήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τον Mattia Preti, τον Καλαβριανό καλλιτέχνη και Ιππότη, στο απόγειο της περιόδου του μπαρόκ. Ο Preti σχεδίασε τους περίπλοκους λαξευτούς πέτρινους τοίχους και ζωγράφισε τη θολωτή οροφή και τους πλαϊνούς βωμούς με σκηνές από τη ζωή του Ιωάννη του Βαπτιστή.

Κατά τη διάρκεια των αιώνων, πολλά δώρα και κληρονομιές που άφησαν οι διάφοροι Ιππότες κοσμούσαν περαιτέρω τον Καθεδρικό Ναό κι έτσι έγινε ένα πραγματικό κόσμημα. Ονομάζεται συνκαθεδρικός ναός καθώς μοιράζεται την έδρα της Ρωμαιοκαθολικής Αρχιεπισκοπής της Μάλτας μαζί με τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Παύλου στη Mdina.

Ένα πραγματικό θαύμα έχει συντελεστεί, επίσης, μέσα σε αυτόν τον ναό. Είναι μια ιστορία εξορίας και επιτεύγματος γιατί, πέντε αιώνες πριν, ένας φημισμένος καλλιτέχνης απέδρασε στη Μάλτα και έφτιαξε ένα έργο που ήταν καμπή στην ιστορία της τέχνης. Ο Caravaggio ήταν Ιταλός ζωγράφος γεννημένος στο Μιλάνο τον 16ο αιώνα. Ήταν μια τρελή ιδιοφυΐα που έκανε καταπληκτικά έργα. Είχε αληθινά μοντέλα, ακόμα και για βιβλικές φυσιογνωμίες, τα οποία με ένα φυσικό στιλ σηματοδότησαν την αρχή της μοντέρνας τέχνης. Με τη χρήση έντονων, φωτεινών και σκοτεινών τόνων έδινε στη σκηνή ένα δραματικό αποτέλεσμα. Αυτή η τεχνική ονομάζεται chiaroscuro. Αλλά, αυτός ο πίνακας που υπάρχει μέσα στον Saint John's Co-Cathedral είναι ένα θαύμα και η ιστορία του πώς έγινε είναι γεμάτη ίντριγκα, διαφθορά και δολοφονίες. Αυτό το αριστούργημα του Caravaggio είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον όταν γνωρίζεις την ιστορία του.

Υπήρχε μια σκοτεινή πλευρά στον Michelangelo Merisi Caravaggio. Τραυμάτισε έναν αστυνομικό και τσακωνόταν συνέχεια ενώ ήταν μεθυσμένος. Στην Ιταλία σκότωσε έναν Ρωμαίο με διασυνδέσεις. Όντας επικηρυγμένος δραπέτευσε στη Μάλτα. Οι Ιππότες έπιασαν τον διάσημο ζωγράφο και τον υποδέχτηκαν στο Τάγμα του Αγίου Ιωάννη. Από καβγατζής και δολοφόνος έγινε Ιππότης. Το 1608 του ανέθεσαν να ζωγραφίσει τον μεγαλοπρεπή Καθεδρικό Ναό. Του ανέθεσαν να φτιάξει ένα έργο. Ο ζωγράφος ήταν επικηρυγμένος για φόνο συνεπώς ήταν φοβερό ότι του ζήτησαν να ζωγραφίσει τον ιερό ναό τους.

Ο πίνακας δείχνει ένα προαύλιο φυλακών όπου ένας εκτελεστής αποκεφαλίζει τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, ενώ μια κοπέλα περιμένει να πέσει το κεφάλι σε ένα χρυσό πιάτο. Οι άλλοι φυλακισμένοι κοιτούν έντρομοι. Ίσως είναι οι επόμενοι. Γνωρίζοντας τη ζωή και τη νοοτροπία του καλλιτέχνη μπορείς να αντιληφθείς τον πίνακα από μια διαφορετική σκοπιά. Δεν είναι μια απεικόνιση της Βίβλου, αλλά είναι σαν φωτογραφική απεικόνιση. Είναι ο μόνος πίνακας που υπέγραψε και το έκανε στο αίμα που βγαίνει από τον λαιμό του Ιωάννη του Βαπτιστή. Αυτό κάτι λέει για την ψυχική του κατάσταση σχετικά με το πόσο απελπισμένος ένιωθε όταν ήταν εδώ. Αφού ολοκλήρωσε το αριστούργημά του, ο φυγάς είχε ξανά προβλήματα. Συνέβη κι άλλος καυγάς. Και αυτήν τη φορά τραυματίστηκε υψηλόβαθμος Ιππότης. Το έγκλημα του καλλιτέχνη ήταν πολύ σοβαρό, οπότε τον φυλάκισαν στο Fort St. Angelo. Ο Caravaggio δεν είχε καμία πρόθεση να μείνει κλειδωμένος σε ένα υπόγειο κελί και με κάποιον άγνωστο τρόπο κατάφερε να δραπετεύσει. Βγήκε από έναν χώρο που δε γίνεται να βγεις μόνος σου, άρα πρέπει να χρημάτισε ή να εκβίασε κάποιον. Ήταν ένα πραγματικό κατόρθωμα αυτό που έκανε. Απλά εξαφανίστηκε από το κελί του και από τη Μάλτα. Οι Ιππότες έκαναν δίκη παρόλο που ο ζωγράφος δε βρισκόταν πλέον στο νησί. Έβαλαν το ένδυμά του ως συμβολισμό μπροστά στον πίνακα. Αν ήταν εδώ θα τον αποκεφάλιζαν. Του αφαίρεσαν το αξίωμα του Ιππότη.

THE BEHEADING OF ST JOHN THE BAPTIST​

Στον ναό υπάρχει και δεύτερος πίνακας του καλλιτέχνη. Ο Άγιος Ιερώνυμος ήταν το αγαπημένο του θέμα και ως ο πρώτος άνθρωπος που μετέφρασε τη Βίβλο στα Λατινικά συχνά απεικονίζεται να κάνει ακριβώς αυτό.

ST JEROME WRITING​

Δεν αφήσαμε ούτε γωνιά ανεξερεύνητη. Ανεβήκαμε και στο «θεωρείο» απ΄ όπου η θέα προς την κεντρική αίθουσα με τον πλούσιο διάκοσμο σου έκοβε την ανάσα.

Βγαίνοντας από τον συνκαθεδρικό χρειαζόμασταν επειγόντως ενυδάτωση γι΄ αυτό καθίσαμε στο Marrone Ristocafe που βγάζει τραπεζάκια ακριβώς δίπλα από την είσοδο του ναού. Και εδώ υπάρχουν ψηλά δέντρα τα οποία κάνουν φιλότιμες προσπάθειες ώστε να χαρίσουν λίγη δροσιά στους θαμώνες που επιλέγουν να καθίσουν κάτω από το πλούσιο φύλλωμά τους. Το πρώτο πράγμα που παραγγείλαμε στην ευγενική σερβιτόρα ήταν ένα μεγάλο μπουκάλι νερό. Νερό ξεροσφύρι δεν πάει οπότε το συνοδεύσαμε με μπαγκέτες και σαλάτα. Μόλις ήρθε το νερό εξαφανίστηκε στη στιγμή. Το τι νερό ήπιαμε σε αυτό το ταξίδι δεν περιγράφεται. Ποτέ και πουθενά δεν έχουμε καταναλώσει τόσο νερό όσο καταναλώσαμε στη Μάλτα. Ούτε καν στο Μεξικό δε θυμάμαι να ήπιαμε τέτοιες ποσότητες υγρών.

Απέναντί μας είχαμε το νεοκλασικό κτίριο του Δικαστηρίου της Μάλτας στη θέση του οποίου υπήρχε το Auberge d' Auvergne (Berġa ta' Alvernja) που χτίστηκε τον 16ο αιώνα για να στεγάσει τους Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη από τη γλώσσα της Auvergne. Εκείνο το κτίριο καταστράφηκε από αεροπορικούς βομβαρδισμούς κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ενώ το σημερινό χτίστηκε μεταξύ του 1965 και του 1971.

Το Δικαστικό Μέγαρο της Μάλτας (Courts of Justice building)
​

Έχοντας, πλέον, καταλαγιάσει το αίσθημα της κάψας που είχε κυριεύσει τα κορμιά μας και πίνοντας τον δεύτερο γύρο των δροσερών ροφημάτων μας η κουβέντα μας επικεντρώθηκε σε αυτό το μικρό νησί με την πλούσια ιστορία. Η στρατηγική τοποθεσία της Μάλτας στην καρδιά της Μεσογείου, μεταξύ Αφρικής και Ευρώπης, κατέστησε το νησί «το μήλον της έριδος» για το οποίο πολλοί λαοί πολέμησαν, έχυσαν το αίμα τους και έχασαν τη ζωή τους. Όλη αυτή η ομορφιά της Βαλέτας, που μόλις είχαμε-ουσιαστικά-αρχίσει να γνωρίζουμε, με τα παλάτια, με τις επιβλητικές εκκλησίες, με τα φρούρια, με τα αμυντικά τείχη και τους κήπους οφείλεται στο Τάγμα των Ιωαννιτών Ιπποτών που τη δημιούργησαν τον 16ο αιώνα.

Η πρωτεύουσα, που είναι ένα Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα υπαίθριο μουσείο. Είναι μια ζωντανή εμπειρία της μπαρόκ αρχιτεκτονικής, ένα μνημείο που δωρήθηκε από τους Ιππότες του Αγίου Ιωάννη πριν από σχεδόν πέντε αιώνες. Η επίσημη ονομασία που της δόθηκε από το Τάγμα ήταν «Η Ταπεινοτάτη Πόλη της Βαλέτας» (Città Umilissima). Όμως, με αυτήν την ιδιαίτερη, μοναδική και τόσο όμορφη αρχιτεκτονική σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να την αναγνωρίσεις σαν ταπεινή πόλη. Έτσι, οι ευγενείς της εποχής της έδωσαν την ονομασία που της άξιζε και αυτή ήταν «Λαμπροτάτη» (Superbissima). Λαμπροτάτη μάλιστα, μπορείς να την αποκαλέσεις, αφού εκτός από όλα τα ανωτέρω, είναι η πιο ηλιόλουστη πόλη της Ευρώπης. Και φυσικά δεν το λέω εγώ αυτό, αλλά η βρετανική εφημερίδα Daily Telegraph, σύμφωνα με τα δημοσιευμένα πορίσματα της οποίας, η Βαλέτα απολαμβάνει 2.957 ώρες λιακάδας τον χρόνο.

Παρακαθίσαμε όμως κι έτσι, πληρώνοντας τα 19,5 € του λογαριασμού, αναχωρήσαμε για την Εθνική Βιβλιοθήκη της Μάλτας (Bibljoteka Nazzjonali ta' Malta) η οποία στεγάζεται σε ένα νεοκλασικό κτίριο του τέλους του 18ου αιώνα στο κέντρο της πόλης, κοντά στο Ανάκτορο του Μεγάλου Μαγίστρου. Το οικοδόμημα, σχεδιασμένο από τους Πολωνο-Ιταλούς αρχιτέκτονες Στέφανο Ιτάρ (Stefano Ittar) και τον γιο του Σεμπαστιάνο (Sebastiano Ittar) χρονολογείται από το 1555, όταν ο Μέγας Μάγιστρος Claude de la Sengle διέταξε όλα τα βιβλία που ανήκαν σε αποθανόντα μέλη του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη να περάσουν στο θησαυροφυλάκιο του Τάγματος. Το κτίριο της Βιβλιοθήκης συμπεριλήφθηκε στον Κατάλογο Αρχαιοτήτων του 1925. Τώρα ταξινομείται ως Εθνικό Μνημείο 1ης τάξεως και συμπεριλαμβάνεται, επίσης, στον Εθνικό Κατάλογο Πολιτιστικής Περιουσίας των Νήσων της Μάλτας. Ένα άγαλμα της βασίλισσας Βικτώριας στέκεται μπροστά από την Εθνική Βιβλιοθήκη, στην Πλατεία Δημοκρατίας, τοποθετημένο εκεί στις 5 Αυγούστου του 1891.

Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Μάλτας (Bibljoteka Nazzjonali ta' Malta)​

Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Μάλτας (Bibljoteka Nazzjonali ta' Malta)​

Αμέσως μετά πατήσαμε τα πόδια μας στην ιστορική Misraħ San Ġorġ (St. George’s Square).

 

[Klair]

Βαλέτα (Il-Belt)
Μέρος 2o
Δευτέρα 27 Ιουνίου 2022

H Misraħ San Ġorġ (St. George’s Square) είναι η κεντρική Πλατεία που περιλαμβάνει το διάσημο Προεδρικό Μέγαρο και άλλα μπαρόκ και νεοκλασικά κτίρια. Μερικοί αδύναμοι πίδακες ενός σιντριβανιού, στο κέντρο της Πλατείας, προσπαθούσαν να σταθούν στο ύψος τους και να ορθώσουν επάξια το ανάστημά τους, αλλά δεν το κατάφερναν, υποταγμένοι και αυτοί από τη δύναμη και την ένταση του καυτού ήλιου της πρωτεύουσας. Λίγο έλειψε να χώσω το κεφάλι μου στην αδύναμη ροή τους, αλλά δεν το έκανα. Αντ΄ αυτού προτίμησα να βραχώ με λίγο εμφιαλωμένο νερό από το μπουκαλάκι μου το οποίο είχε πια θερμοκρασία κατάλληλη για ξύρισμα παρά για δροσιά.

H Misraħ San Ġorġ (St. George’s Square)​

Εδώ, όμως, ήρθαμε για να θαυμάσουμε το Παλάτι του Grandmaster (Il-Palazz tal-Granmastru) που καταλαμβάνει ένα ολόκληρο αστικό τετράγωνο στο κέντρο της Βαλέτας και είναι το μεγαλύτερο παλάτι της πόλης. Χτίστηκε μεταξύ 16ου και 18ου αιώνα ως το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη ο οποίος κυβέρνησε τη Μάλτα από το 1530 έως το 1798, και ήταν, επίσης, γνωστό ως το Magisterial Palace (Palazz Maġisterjali). Όταν οι Ιππότες εκδιώχθηκαν από τη Ναπολεόντεια Γαλλία, έγινε το Εθνικό Παλάτι. Κατά την περίοδο της βρετανικής κυριαρχίας, που ξεκίνησε το 1800, ήταν το Παλάτι του Κυβερνήτη (Palazz tal-Gvernatur). Σήμερα στεγάζει το Γραφείο του Προέδρου της Μάλτας.

Το Παλάτι του Grandmaster (Il-Palazz tal-Granmastru)​

Το Παλάτι του Grandmaster (Il-Palazz tal-Granmastru)​

Το Grandmaster Palace δεν είναι μόνο του σε αυτήν τη μεγάλη μακρόστενη Πλατεία. Καθημερινά καλημερίζεται και καληνυχτίζεται με το κτίριο της Κεντρικής Φρουράς που βρίσκεται ακριβώς απέναντί του και το οποίο, αρχικά, χτίστηκε ως φυλάκιο, το 1603, από το Τάγμα του Αγίου Ιωάννη παραμένοντας σε χρήση και μετά την κατάληψη της Μάλτας από τους Βρετανούς, το 1800. Η νεοκλασική στοά που προστέθηκε το 1814, καθώς και ένα βρετανικό οικόσημο και μια αναμνηστική επιγραφή που εγκαταστάθηκαν αργότερα πάνω από τη στοά, έχουν γίνει ένα από τα κύρια σύμβολα της βρετανικής κυριαρχίας στη Μάλτα. Στο κτίριο στεγαζόταν το γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα.

Το κτίριο της Κεντρικής Φρουράς ​

Το Μνημείο Sette Giugno (Sette Giugno Monument) στη Misraħ San Ġorġ (St. George’s Square). Είναι αφιερωμένο στις ταραχές του Sette Giugno του 1919. Εγκαινιάστηκε στις 7 Ιουνίου του 1986. Το Μνημείο διαθέτει έξι (6) γυμνούς ανδρικούς κορμούς. Δύο (2) από αυτούς στέκονται κρατώντας τη σημαία της Μάλτας, ενώ οι άλλοι τέσσερις (4) είναι εντυπωσιακές δραματικές πόζες που αναπαριστούν τα θύματα και τους τραυματίες κατά τη διάρκεια των ταραχών. Η 7η Ιουνίου είναι επίσημη αργία στη Μάλτα η οποία τιμά τα γεγονότα που έλαβαν χώρα, όταν τα βρετανικά στρατεύματα πυροβόλησαν προς ένα μεγάλο πλήθος, σκοτώνοντας έξι (6) και τραυματίζοντας πενήντα (50) Μαλτέζους.​

Εκπληκτικό κτίριο στη μια πλευρά της Misraħ San Ġorġ​

Η χαρακτηριστική στοά μεταξύ του Grandmaster Palace και της Misraħ ir-Repubblika (Republic Square)​

Ακολουθήσαμε την ατμοσφαιρική Triq tat Teatru (Old Theatre Street)

Η Triq tat Teatru (Old Theatre Street) ​

βγαίνοντας στην Triq Il-Merkanti (Merchants Street) το κέντρο της οποίας καταλαμβάνεται από τα τραπέζια και τις καρέκλες των εστιατορίων που λειτουργούν κατά μήκος της οδού, αλλά και από την πραμάτεια των καταστημάτων της ανοιχτής αγοράς την οποία οι έμποροι εκθέτουν στα μάτια των περαστικών.

Η Triq Il-Merkanti (Merchants Street) ​

Όμως, εδώ βρίσκεται το Palace Armoury (L-Armerija tal-Palazz) που στεγάζεται σε μια αίθουσα του Παλατιού του Μεγάλου Μαγίστρου και το οποίο ήταν το κύριο οπλοστάσιο του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη. Το Palace Armoury είναι μια «βιτρίνα» της χλιδής του Τάγματος.

Κυβερνώντας τα νησιά της Μάλτας από το 1530 έως το 1798, αυτοί οι Iππότες υπερασπίστηκαν την καθολική πίστη ενάντια στις επιθέσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν τις στολές πανοπλίας των Μεγάλων Μαγίστρων Alof de Wignacourt και Jean de Valette, οθωμανικές πανοπλίες και όπλα, καθώς και μια επιλογή από τεμάχια πυροβολικού. Μια επίσκεψη στη συλλογή του Armoury δείχνει πως η πανοπλία δεν ήταν απλώς ένα μέσο άμυνας του σώματος από τραυματισμούς κατά τη διάρκεια της μάχης, αλλά και ένα σύμβολο κύρους. Η πλούσια διακοσμημένη πανοπλία μερικών από τους Ιππότες απεικονίζει ξεκάθαρα αυτό.

Το Palace Armoury (L-Armerija tal-Palazz)​

Λίγο παρακάτω συναντήσαμε την Knisja tal-Ġiżwiti (Church of the Circumcision of Our Lord). H Εκκλησία της Περιτομής του Κυρίου μας, κοινώς γνωστή ως η Εκκλησία των Ιησουιτών, είναι μια από τις παλαιότερες εκκλησίες στη Βαλέτα. Όλο το σκηνικό σε προδιαθέτει να δημιουργήσεις κινηματογραφικές εικόνες με τους Ιππότες να βγαίνουν από το Οπλοστάσιο φορώντας τις πλούσια διακοσμημένες πανοπλίες τους και να μπαίνουν στην Εκκλησία των εκδιωγμένων, από τον Μεγάλο Μάγιστρο Manuel Pinto da Fonseca, Ιησουιτών.

Η Knisja tal-Ġiżwiti (Church of the Circumcision of Our Lord)​

Αλλάξαμε ρότα ακολουθώντας ξανά την Old Theatre Street. Περάσαμε έξω από το Teatru Manoel και στη συμβολή των οδών Old Theatre Street (Triq tat Teatru) και Old Mint Street (Triq Iz-Zekka) σταθήκαμε μερικά λεπτά για να θαυμάσουμε και να φωτογραφίσουμε αυτό το υπέροχο σκηνικό με τα αντικριστά αγάλματα να στολίζουν τις γωνίες του δρόμου. Και φυσικά δεν είναι τα μοναδικά αγάλματα. Παντού στη Βαλέτα, και όχι μόνο, παρόμοια αγάλματα κοσμούν τις γωνίες των κτιρίων δημιουργώντας μια μοναδική ατμόσφαιρα και μια αρχιτεκτονική ιδιαιτερότητα η οποία χαρακτηρίζει τα νησιά της Μάλτας.

Η συμβολή των οδών Old Theatre Street (Triq tat Teatru) και Old Mint Street (Triq Iz-Zekka)
​

Λίγα βήματα απέμεναν για να βρεθούμε μπροστά στην είσοδο της καθολικής εκκλησίας Bażilika Santwarju tal-Madonna tal-Karmnu (Basilica of Our Lady of Mount Carmel) με τον εντυπωσιακότατο τρούλο που πρωταγωνιστεί σε πάρα πολλές φωτογραφίες της πρωτεύουσας. Είναι μια από τις σημαντικότερες εκκλησίες της Βαλέτας και αποτελεί μέρος του Μνημείου Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO που περιλαμβάνει ολόκληρη την πόλη.

Η Bażilika Santwarju tal-Madonna tal-Karmnu (Basilica of Our Lady of Mount Carmel)​

Δεν ήταν δυνατόν να μην επισκεφθούμε το εσωτερικό ενός τέτοιου μνημείου οπότε διαβήκαμε την είσοδο και βρεθήκαμε μέσα στη Βασιλική της Παναγίας του Όρους Καρμέλ. Η σημερινή εκκλησία χτίστηκε μεταξύ του 1958 και του 1981 στη θέση μιας εκκλησίας του τέλους του 16ου αιώνα που καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το εσωτερικό της εκκλησίας σμιλεύτηκε από τον Joseph Damato για μια περίοδο 19 ετών.

Ο Προκαθεδρικός Ναός του Αγίου Παύλου (Il-Pro-Katridral ta' San Pawl ), επίσημα The Pro-Cathedral and Collegiate Church of Saint Paul ήταν το αξιοθέατο που συναντήσαμε αμέσως μετά. Είναι ένας αγγλικανικός προκαθεδρικός ναός της Επισκοπής στην Ευρώπη που βρίσκεται στην Πλατεία Ανεξαρτησίας της Βαλέτας. Ο Πύργος ορόσημο του κτιρίου, που επίσης πρωταγωνιστεί σε όλες τις φωτογραφίες της πόλης ήταν, δυστυχώς για τις δικές μας φωτογραφικές λήψεις, «φασκιωμένος» με σκαλωσιές.

The Pro-Cathedral and Collegiate Church of Saint Paul​

The Pro-Cathedral and Collegiate Church of Saint Paul
​

H Misraħ Indipendenza (Πλατεία Ανεξαρτησίας) περιβάλλεται από πανέμορφα κτίρια όπως το Auberge d' Aragon (Berġa ta' Aragona). Χτίστηκε το 1571 για να στεγάσει Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη από τη γλώσσα της Αραγονίας, της Ναβάρρας και της Καταλονίας. Είναι το μόνο σωζόμενο Auberge στη Βαλέτα που διατηρεί το αρχικό του μανιεριστικό σχέδιο. Τον 19ο και στις αρχές του 20ου αιώνα χρησιμοποιήθηκε, επίσης, ως τυπογραφείο και σχολείο. Μετατράπηκε σε νοσοκομείο κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Το Auberge d' Aragon (Berġa ta' Aragona) και η Misraħ Indipendenza (Πλατεία Ανεξαρτησίας)
​

Όμορφα κτίρια γύρω από τη Misraħ Indipendenza (Πλατεία Ανεξαρτησίας):

Εξερευνώντας αυτό το κομμάτι της πόλης παρατηρήσαμε ότι οι γύρω δρόμοι, αλλά και η Πλατεία Ανεξαρτησίας ήταν στολισμένοι με χρωματιστές γιρλάντες. Το ίδιο σκηνικό, σε ακόμα πιο έντονο βαθμό-κανονική χολιγουντιανή υπερπαραγωγή-θα έλεγα, το συναντήσαμε και σε άλλες πόλεις του νησιού. Ειδικά στη Mdina και στο Rabat νόμιζες ότι έκανες tour στα Universal Studios και μάλιστα ένα συνεργείο, μπροστά στα μάτια μας, συμπλήρωνε με ακόμα περισσότερα λάβαρα και γιρλάντες τον ήδη βαρυφορτωμένο στολισμό. Όλα αυτά θα τα δούμε στη συνέχεια της ιστορίας. Για την ώρα θα πω ότι ο πλούσιος διάκοσμος ήταν το background για τη γιορτή των Αγίων Πέτρου και Παύλου που γιορτάζεται με μεγάλη λαμπρότητα στις 29 Ιουνίου στη Μάλτα. Πως στολίζουμε και περιποιούμαστε εμείς το σπίτι μας όταν περιμένουμε καλεσμένους για τη γιορτή μας, έτσι και οι Μαλτέζοι στόλισαν το νησί τους, απ΄ άκρη σ΄ άκρη, για να χαρούν οι ίδιοι αλλά και οι καλεσμένοι τους. Ήμασταν πολύ τυχεροί που μπορέσαμε να γευτούμε αυτήν την ιδιαιτερότητα με τον τοπικό χαρακτήρα.

Κατηφορίσαμε προς τη θάλασσα.

Βαδίζοντας στη οδό San Bastjan, στα αριστερά μας απλωνόταν ο St. Elmo Bay και στο βάθος το πολυγωνικό Οχυρό Tigné (Il-Fortizza ta' Tigné) που ορθώνεται στην άκρη της χερσονήσου Tigné Point της Σλιέμα.

Ο St. Elmo Bay και το Οχυρό Tigné (Il-Fortizza ta' Tigné) στην άκρη της χερσονήσου Tigné Point της Σλιέμα​

Μπροστά μας ξεδιπλωνόταν ο συμπαγής όγκος του Φρουρίου St. Elmo.

Το Φρούριο St. Elmo​

Η παραθαλάσσια βόλτα μας ήταν σύντομη αφού υπήρχαν ακόμα κάποιες εκκρεμότητες ιστορικών κτιρίων και εκκλησιών στο εσωτερικό της πόλης. Έτσι, χωθήκαμε ξανά στα γραφικά στενά αναζητώντας το Casa Rocca Piccola. Κάθε δρομάκι αυτής της πόλης και μια αποκάλυψη, κάθε κτίριο και ένα κρυμμένο μυστικό, κάθε μπαλκόνι και μια ιστορία που τόσο αριστοτεχνικά αποτυπώνεται για πάντα στη μνήμη του περιπλανώμενου ταξιδιώτη.

Αν έλειπαν τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα θα είχες την εντύπωση ότι βρίσκεσαι στον Μεσαίωνα και ότι στο επόμενο στενό θα πέσεις πάνω σε κανέναν Ιππότη. Να, για παράδειγμα αυτός ο «Ιππότης» είχε βγάλει τον σκύλο του βόλτα σε αυτό το τόσο όμορφο δρομάκι.

Βρήκαμε το Casa Rocca Piccola, το Παλάτι του 16ου αιώνα μιας οικογένειας ευγενών της Μάλτας. Εκτός από μοναδικό αξιοθέατο στο κέντρο της Βαλέτα, το Casa Rocca Piccola, εξακολουθεί να είναι ένα ιδιόκτητο οικογενειακό σπίτι που περιέχει πάνω από 50 δωμάτια, πολλά από τα οποία είναι ανοιχτά στο κοινό. Εδώ, μπορεί κανείς να μάθει τα πάντα για τα ήθη και τα έθιμα των ευγενών της Μάλτας. Μπορεί, επίσης, να δει μια συλλογή από έπιπλα, ασήμι και πίνακες που προσθέτουν στον αισθητικό πλούτο της Μάλτας. Το Παλάτι διαθέτει, επιπλέον, καταφύγια αεροπορικών επιδρομών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που προσφέρουν μια δραματική και συναρπαστική προσθήκη στις περιηγήσεις στο εσωτερικό του.

Το Casa Rocca Piccola είναι ανοιχτό καθημερινά (εκτός Κυριακής) από τις 10:00 έως τις 17:00 (τελευταία είσοδος στις 16:00)

• Ενήλικες: 9,50 ευρώ
• Φοιτητές: 6 ευρώ
• Παιδιά έως 14 ετών: δωρεάν
• Άτομα με ειδικές ανάγκες: δωρεάν (με επίδειξη ταυτότητας)

Το Casa Rocca Piccola​

Το Casa Rocca Piccola​

Δεν παραλείψαμε να επισκεφθούμε τον ορθόδοξο ναό του Αγίου Γεωργίου που ιδρύθηκε το 1816 από Έλληνες που κατοικούσαν στη Μάλτα

Ο ναός του Αγίου Γεωργίου​

Ο ναός του Αγίου Γεωργίου​

αλλά και τη Βασιλική του Αγίου Δομίνικου [Basilica of Saint Dominic & Porto Salvo (Il-Bażilika ta' San Duminku)] την οποία βρήκαμε ανοιχτή. Διοικείται από το Δομινικανικό Τάγμα του οποίου το μοναστήρι βρίσκεται πίσω από την εκκλησία. Είναι μια από τις τρεις ενοριακές εκκλησίες της Βαλέτας. Επίσης, είναι γνωστή ως Βασιλική της Παναγίας του Ασφαλούς Καταφυγίου και του Αγίου Δομίνικου λόγω του μεγάλου αριθμού ναυτικών που συνήθιζαν να πηγαίνουν στο μικρό παρεκκλήσι που είχαν χτίσει οι Δομινικανοί πριν από την κατασκευή της μεγάλης εκκλησίας. Το κτίριο περιλαμβάνεται στον Εθνικό Κατάλογο της Πολιτιστικής Περιουσίας των Νήσων της Μάλτας.

H Basilica of Saint Dominic & Porto Salvo (Il-Bażilika ta' San Duminku)​

H Basilica of Saint Dominic & Porto Salvo (Il-Bażilika ta' San Duminku)​

H Basilica of Saint Dominic & Porto Salvo (Il-Bażilika ta' San Duminku)​

H Basilica of Saint Dominic & Porto Salvo (Il-Bażilika ta' San Duminku)​

Λίγα βήματα πιο κάτω ορθώνεται η εκκλησία του Αγίου Νικολάου (Il-Knisja ta' San Nikola) γνωστή και ως Εκκλησία όλων των ψυχών. Είναι μια ελληνική καθολική εκκλησία η οποία αρχικά χτίστηκε ως ελληνορθόδοξη το 1569.

Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου (Il-Knisja ta' San Nikola)​

Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου (Il-Knisja ta' San Nikola)​

Κι άλλα στενοσόκακα με τα φαγωμένα από την αλμύρα και ξεφτισμένα από τον χρόνο ξύλινα μπαλκόνια. Κι άλλα αγάλματα κοσμούν τα φθαρμένα, στο χρώμα της άμμου, ασβεστολιθικά κτίρια:

Η μικρή σε μέγεθος, αλλά μεγαλειώδης σε ιστορία Βαλέτα, που στην καρδιά της περιέχει έναν αυθεντικό πυρήνα μεσαιωνικής ιστορίας και αίγλης μας είχε ήδη εντυπωσιάσει. Σκαρφαλωμένη πάνω σε υψώματα, επειδή οι Ιππότες δεν είχαν καιρό να ισοπεδώσουν τη χερσόνησο που μπαίνει κάμποσα χιλιόμετρα μέσα στο μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι της Μεσογείου, χτίστηκε για να είναι απόρθητη από τους επίδοξους κατακτητές. Σήμερα, όμως, η ίδια είναι ικανότατη να κατακτήσει και να υποτάξει με την αρχοντιά της και τη μεσαιωνική ατμόσφαιρά της όλους τους επισκέπτες της. Με έναν μεγάλο αριθμό μνημείων, εκκλησιών, παλατιών και κήπων ξεδιπλώθηκε στα μάτια μας σαν ένα υπαίθριο μουσείο το οποίο δικαιολογημένα ανήκει στον Κατάλογο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Είχαμε δει μέχρι στιγμής πλατείες, παλάτια, ναούς, θέατρα, σοκάκια, γειτονιές και σκάλες με αμέτρητα σκαλιά. Έμενε να απολαύσουμε ένα ακόμα αξιοθέατο που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την πανοραμική θέα της πόλης και αυτό δεν είναι άλλο από τους περιβόητους Κάτω και Άνω Κήπους Μπαράκα. Tο ασβεστολιθικό έδαφος του νησιού δεν επιτρέπει την ύπαρξη ποταμών και λιμνών, αλλά στο νησί υπάρχει πράσινο και μάλιστα η πρωτεύουσα διαθέτει δύο οάσεις πρασίνου στις οποίες ευελπιστούσαμε να βρούμε την πολυπόθητη δροσιά που θα μας έδινε το boost για τη συνέχεια της εξερεύνησής μας. Θα τη βρίσκαμε άραγε στους Lower and Upper Barrakka Gardens?

Αφήνοντας πίσω μας την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και ακολουθώντας την ομώνυμη οδό (St. Nicolas Street) καταλήξαμε στον St. Christopher Bastion, ένα εκπληκτικό σημείο το οποίο προσφέρει ανεμπόδιστη θέα προς τις τρεις πόλεις, προς το λιμάνι, προς το Φρούριο του Αγίου Έλμου και προς την ομώνυμη Γέφυρα (Pont Sant' Elmo).

Είχαμε, ήδη, κάνει νέες προμήθειες σε νερά και χυμούς και καθίσαμε στα σκαλάκια του Μνημείου Siege Bell War Memorial για να ξεδιψάσουμε και να απολαύσουμε τη θαυμάσια θέα.

Το Siege Bell War Memorial ​

Σκαρφαλωμένο πάνω από το Grand Harbour, το Siege Bell War Memorial είναι ένα απλό Μνημείο που συμβολίζει τα δεινά των πολλών ανθρώπων που πολέμησαν και πέθαναν για τη Μάλτα κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Χτίστηκε το 1992 για τον εορτασμό της 50ης επετείου από τη στιγμή που η Μάλτα έλαβε τον Σταυρό του Γεωργίου ως επίδειξη γενναιότητας και ανδρείας κατά τις επιθέσεις στο νησί από το 1940 έως το 1942.

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Μάλτα υπέστη μια δεύτερη πολιορκία. Στην πρώτη θα αναφερθώ όταν έρθει η ώρα, στη συνέχεια της ιστορίας. Η Μάλτα ήταν Βρετανική Αποικία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και οι δυνάμεις του Άξονα προσπάθησαν να την καταλάβουν για να τη χρησιμοποιήσουν ως βάση τους. Το νησί έγινε σύντομα το πιο βομβαρδισμένο μέρος κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με περισσότερους από 7.000 στρατιώτες και πολίτες να σκοτώνονται. Στη συνέχεια, το 1942, ο βασιλιάς Γεώργιος VI απένειμε στη Μάλτα τον Σταυρό του Γεωργίου για να συμβολίσει τον ηρωισμό των υπερασπιστών και των κατοίκων.

Ο λιτός σχεδιασμός του Μνημείου ταιριάζει απόλυτα με το φυσικό περιβάλλον και τις μεγαλοπρεπείς οχυρώσεις που χτίστηκαν από τους Ιππότες του Αγίου Ιωάννη. Είδαμε τη βαριά χάλκινη καμπάνα που κρέμεται στο καμπαναριό

και ακολουθώντας μια σκάλα οδηγηθήκαμε σε ένα άλλο βάθρο απ΄ όπου αντικρίσαμε το ξαπλωμένο άγαλμα του Άγνωστου Στρατιώτη. Κάθε μέρα, το μεσημέρι, η μεγαλύτερη καμπάνα στη Μάλτα χτυπά δυνατά και ο ήχος αντηχεί πάνω από τα γαλήνια νερά του Μεγάλου Λιμανιού. Το ΄χουν στο αίμα τους οι Μαλτέζοι με τις καμπανιές και τις κανονιές κάθε μέρα.

Η απότομη ανηφόρα της Triq il-Lvant μας οδήγησε, κάθιδρους, στους Lower Barrakka Gardens (Il-Barrakka t' Isfel) οι οποίοι έχουν θέα στο Μεγάλο Λιμάνι. Ένα παγκάκι κάτω από τη σκιά των δέντρων ήταν ό,τι πολυτιμότερο μπορούσαν να μας προσφέρουν οι Κήποι εκείνη τη στιγμή. Αφήσαμε την περιήγηση, στα πυκνοφυτεμένα μονοπάτια των Κήπων, για αργότερα και πιάσαμε θέση με θέα παρακολουθώντας τα πλοία να μπαινοβγαίνουν στο Λιμάνι.

Όταν ξεκουραστήκαμε κάναμε και τη γυροβολιά μας στους Κήπους στο κέντρο των οποίων στέκεται, από το 1810, το Μνημείο του Sir Alexander Ball (Ιl-Monument ta' Sir Alexander Ball) αφιερωμένο στον Βρετανό ναύαρχο και πρώτο κυβερνήτη της Μάλτας. Παραδίπλα υπάρχει άλλο ένα μνημείο, το Μνημείο του Enea φιλοτεχνημένο από τον Ιταλό ζωγράφο και γλύπτη Ugo Attardi.

Tο Μνημείο του Sir Alexander Ball (Ιl-Monument ta' Sir Alexander Ball)​

Το Μνημείο του Enea​

Δεν υπήρχε πολυκοσμία, παρά μόνο λίγοι επισκέπτες οι οποίοι είχαν καταλάβει όποιο παγκάκι βρισκόταν σε σκιερό μέρος. Άλλος διάβαζε το βιβλίο του, άλλος αγνάντευε τη θέα και μερικά ζευγαράκια, αγκαλιασμένα, συζητούσαν χαμηλόφωνα. Τί όμορφες, ρομαντικές εικόνες! Στρέφοντας ανατολικά τον φωτογραφικό μας φακό απαθανατίσαμε το Grand Harbour και στη συνέχεια κοιτώντας νότια φυλακίσαμε, πρωτίστως στον νου μας και δευτερευόντως στη φωτογραφική μας μηχανή, το Fort St. Angelo και τις τρεις πόλεις Vittoriosa, Senglea και Cospicua.

Από εκεί ψηλά το Siege Bell War Memorial έγραφε υπέροχα στον φωτογραφικό φακό έχοντας για φόντο την καταγάλανη Μεσόγειο Θάλασσα.

Κινήσαμε για τους Upper Barraka Gardens (Il-Barrakka ta' Fuq) έχοντας τη βεβαιότητα ότι εκεί θα συναντήσουμε ένα κανονικό πανηγύρι από την πολυκοσμία αφού αποτελούν μια από τις μεγαλύτερες ατραξιόν του νησιού.

 

[Smaragda53]

Η Μάλτα δια χειρός Clair, τι καλύτερο!

 

[Klair]

Η Μάλτα δια χειρός Clair, τι καλύτερο!

Σε ευχαριστώ πολύ @Smaragda53! Η συνέχεια θα είναι πιο ενδιαφέρουσα.

 

[Klair]

Βαλέτα (Il-Belt)
Μέρος 3o
Δευτέρα 27 Ιουνίου 2022

Περπατώντας στην παραλιακή Quarry Wharf ήρθαμε σε ακόμα στενότερη οπτική επαφή με το Fort St. Angelo αλλά και με αγαπημένες, αυθεντικές εικόνες των ντόπιων οι οποίοι είχαν παρατάξει τις καρεκλίτσες τους στην άκρη του Μεγάλου Λιμανιού, ψαρεύοντας με τα καλάμια τους και φυσικά συζητώντας. Πολύ θα ήθελα να κοντοσταθώ για λίγο, να τους πλησιάσω και να στήσω αυτί για να ακούσω τη γλώσσα τους, τα Μαλτέζικα, τη μόνη σημιτική γλώσσα που γράφεται με το λατινικό αλφάβητο και συγγενεύει περισσότερο με τα αραβικά.

Όταν συναντήσαμε την ανηφορική οδό Liesse στρίψαμε δεξιά, αγκομαχώντας κάτω από τον καυτό ήλιο για να βγάλουμε την ανηφόρα.

Η ανηφορική οδός Liesse​

Μας αποζημίωσε, όμως, το θέαμα που αντικρίσαμε μετά από κάμποσα μέτρα. Σταθήκαμε, λοιπόν, για να ξελαχανιάσουμε και πιούμε μερικές γουλιές νερό μπροστα στη Victoria Gate (Il-Bieb Victoria) την παλαιότερη Πύλη της Βαλέτας. Αυτή η όμορφη, νεογοτθικού στιλ Πύλη, με τις καμάρες και το περίτεχνο οικόσημο της Μάλτας οδηγεί ανθρώπους και οχήματα στην όμορφη πρωτεύουσα. Είναι η πιο γοητευτική Πύλη της πόλης και χρονολογείται από το 1884.

Η Victoria Gate (Il-Bieb Victoria) ​

Με το παλιό βικτοριανό στιλ της Πύλης να μας συνοδεύει, ξεκινήσαμε να ανεβαίνουμε τα σκαλιά τα οποία μας οδήγησαν σε ένα γραφικό και κουκλίστικο σημείο.

Όμορφα κτίρια στο χρώμα της άμμου, ένας κόκκινος τηλεφωνικός θάλαμος ασορτί με τα κόκκινα ξύλινα μπαλκόνια, μια μικρή γεφυρoύλα-πάνω από την οδό Liesse-με βαθύ πράσινο σκαλιστό καγκελάκι, ένα bar με το όνομα «The Bridge Bar» και η πίσω όψη από το οικόσημο της Πύλης συνέθεταν μια τέλεια και αρμονική εικόνα που μας κράτησε καθηλωμένους για αρκετή ώρα.

Αυτό το σημείο μας χάρισε ακόμα πιο ατμοσφαιρικές εικόνες ένα άλλο βράδυ που περάσαμε, επί τούτου από εδώ, για να δούμε το bar σε λειτουργία με τα απλωμένα φαναράκια ολόγυρα και τα τραπεζάκια αραδιασμένα στη σειρά πάνω στη μικρή γέφυρα.

Συνεχίσαμε να ανηφορίζουμε με τις εικόνες να μας καθυστερούν και να μας υποτάσσουν.

Η ανηφοριά και κάμποσα σκαλιά μας έφεραν έξω από την είσοδο των Lascaris War Rooms. Εν τω μεταξύ, σε αυτό ακριβώς το σημείο υπάρχει δημόσιο parking αυτοκινήτων το οποίο μας βόλεψε αφάνταστα τις επόμενες φορές που χρειαστήκαμε άμεση και κοντινή πρόσβαση στην πόλη. Τα Lascaris War Rooms δεν ήταν στο πρόγραμμα για επίσκεψη γιατί είχα επιλέξει να γνωρίσουμε κάποια άλλα υπόγεια συγκροτήματα σηράγγων σε άλλες περιοχές του νησιού. Όμως, οφείλω να περιγράψω αυτό το τόσο σημαντικό αξιοθέατο. Συγχωρείστε μου τη φλυαρία αλλά, κατά την άποψή μου, όλες οι παρακάτω πληροφορίες είναι αναπόσπαστο και πολύ σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του νησιού, αφού αυτός ο θησαυρός άλλαξε τη ροή της.

Το δίκτυο από τούνελ που υπάρχει κάτω από τους Upper Barrakka Gardens, με επίκεντρο το Lascaris, επηρέασε τις ζωές όλων. Ήταν το κρυφό αρχηγείο μιας μυστικής αποστολής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, που ήταν σημείο καμπής στη μάχη για την κατεχόμενη Ευρώπη. Οι Γερμανοί ήθελαν ως έπαθλο τη Μάλτα. Μια μικρή, αλλά σημαντική βάση στη Μεσόγειο. Συνεπώς επιτέθηκαν. Οι Ιταλοί φασίστες-σύμμαχοι των Ναζί-άρχισαν να βομβαρδίζουν τη Μάλτα 24 ώρες μετά την είσοδό τους στον πόλεμο. Από το 1940 μέχρι το 1942, έπεσαν 15.000 τόνοι βομβών στο νησί. Ο παράδεισος έγινε κόλαση. Η Μάλτα έγινε το πιο βομβαρδισμένο μέρος στην Ευρώπη. Έγιναν ακόμα πολλές επιδρομές. Για άλλη μια φορά ο βράχος της Μάλτας παρείχε λύτρωση. Τα τούνελ που σκάφτηκαν, πριν τετρακόσια (400) χρόνια από τους Σταυροφόρους, επεκτάθηκαν και έγιναν καταφύγια. Οι Βρετανοί έφεραν μεταλλωρύχους και βασιλικούς μηχανικούς για να φτιάξουν ένα προσωρινό καταφύγιο για τους Μαλτέζους. Όταν τελείωσαν χωρούσαν όλο τον πληθυσμό του νησιού. Σε κάθε δωμάτιο ζούσε από μια οικογένεια. Έφτιαξαν μια υπόγεια πόλη κατ' εικόνα της υπέργειας Μάλτας. Σαν να έφτιαξαν έναν παράλληλο κόσμο.

Όταν τελείωσαν οι επιδρομές, το 1942, ο πληθυσμός της Βαλέτα είχε πέσει από τις 21.000 στις 6.000. Μπορεί οι επιδρομές να σταμάτησαν αλλά ο πόλεμος δεν είχε τελειώσει. Τον Μάιο του 1943, οι Ναζί είχαν εκδιωχθεί από τη Βόρεια Αφρική. Για τους Συμμάχους ο επόμενος στόχος ήταν η Σικελία. Από τη Σικελία θα μπορούσαν να ασκήσουν πίεση στην Ιταλία και να προχωρήσουν βόρεια. Όμως, ήξεραν ότι οι Γερμανοί θα το καταλάβαιναν. Έπρεπε να τους παραπλανήσουν. Η Σικελία ήταν τόσο προφανής στόχος που οι Βρετανοί κατέστρωσαν πολλά σχέδια, ώστε να στρέψουν την προσοχή των Γερμανών αλλού. Το πιο διάσημο σχέδιο θα έδειχνε προς τη Σαρδηνία. Έντυσαν ένα πτώμα με ρούχα του Βασιλικού Ναυτικού και έβαλαν έγγραφα που το ταυτοποιούσαν ως William Martin, έναν αξιωματικό που είχε χαθεί σε ένα φανταστικό μέρος στο Γιβραλτάρ. Μαζί του υπήρχε μια βαλίτσα με ψεύτικα έγγραφα που έδειχναν ότι μετά την Τυνησία θα εισέβαλαν στη Σαρδηνία. Οι μυστικές υπηρεσίες έβαλαν το πτώμα να βγει σε μια ισπανική παραλία, όπου θα το παρέδιδαν στους Γερμανούς. Ήταν μια τέλεια ιδέα και τέλεια ιστορία, αλλά τελικά δεν είχε αποτέλεσμα, πέρα από το να σημάνει συναγερμός και να δυσκολέψει η κατάσταση.

Με τον εχθρό να έχει επικεντρωθεί στη Σικελία, οι Σύμμαχοι ήταν υπό πίεση καθώς σχεδίαζαν την εισβολή τους. Έστειλαν στρατιώτες από τη Βρετανία στις ΗΠΑ και τον Καναδά. Ήταν μια τεράστια παγκόσμια αποστολή με το διοικητήριο στη Μάλτα. Θα το διοικούσαν από ένα δωμάτιο στα υπόγεια τούνελ. Ο ανώτατος διοικητής στρατηγός Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, ήρθε να διοικήσει από το υπόγειο δωμάτιο. Αυτό που επακολούθησε, καθώς προετοιμάζονταν, ήταν μια από τις μεγαλύτερες αμφίβιες επιχειρήσεις στην ιστορία, με περισσότερους στρατιώτες από την απόβαση στη Νορμανδία. Η Επιχείρηση Χάσκι ξεκίνησε τον Ιούλιο του 1943. Ξεκίνησε πριν την αυγή, στις 10 του μήνα. Τις επόμενες τρεις μέρες πάνω από 3.000 σκάφη που μετέφεραν 150.000 στρατιώτες, υποστηριζόμενα από 4.000 αεροσκάφη, προχώρησαν προς τη Σικελία. Ήρθαν αντιμέτωποι με 260.000 εχθρούς. Ακολούθησαν 38 μέρες σκληρών μαχών. Τελικά οι Σύμμαχοι κέρδισαν. Ο αρχηγός της Ιταλίας Μουσολίνι συνελήφθη. Ο Χίτλερ έχασε έναν σημαντικό συνεργάτη. Οι Σύμμαχοι κέρδισαν μια ευκαιρία να επανακτήσουν την Ευρώπη. Από τα Lascaris War Rooms, παρόλο τις 25.000 απώλειες, έκαναν το πρώτο μεγάλο βήμα προς την απελευθέρωση της Ευρώπης. Το αρχηγείο έγραψε ιστορία και είναι πολύτιμο. Οι επιχειρήσεις που γεννήθηκαν εδώ έσωσαν τη Μάλτα και άλλαξαν τις ζωές μας. Αυτή η ιστορία έχει έναν υπέροχο επίλογο. Η στρατηγική τοποθεσία της έθετε τους πάντες εδώ σε κίνδυνο, αλλά όλος ο πληθυσμός αντιστάθηκε ηρωικά. Και ως ανάγνωση της γενναιότητάς τους, παρόλες τις εναέριες επιθέσεις, το 1942 απονεμήθηκε ο Σταυρός του Γεωργίου σε όλο το νησί. Ήταν η υψηλότερη βράβευση της Βρετανίας για τη γενναιότητα των πολιτών και ο σταυρός βρίσκεται ραμμένος στη σημαία της Μάλτας μέχρι και σήμερα.

Πηγή: Σημαία της Μάλτας - Βικιπαίδεια​

Οι Upper Barrakka Gardens μας υποδέχτηκαν με λιγότερο κόσμο από αυτόν που φανταζόμασταν. Σκαρφαλωμένοι πάνω από το Μεγάλο Λιμάνι βρίσκονται στο ψηλότερο σημείο του St. Peter and St. Paul Bastion και προσφέρουν την καλύτερη πανοραμική θέα της πόλης προς το Grand Harbour και τις τρεις πόλεις.

Είναι ένα όμορφο πάρκο με σιντριβάνι, με παρτέρια με λουλούδια και πολλά μνημεία.

Περπατήσαμε στον διάδρομο με τις κιονοστοιχίες όπου υπήρχαν πολλά παγκάκια και απολαύσαμε με μεγάλο ενθουσιασμό το υπέροχο περιβάλλον.

Ρουφήξαμε αχόρταγα την εντυπωσιακή θέα, αλλά και την πολυπόθητη σκιά που προσέφεραν οι φοίνικες και τα υπόλοιπα ψηλόκορμα δέντρα. Σταθήκαμε στην άκρη του μπαλκονιού παρατηρώντας για ώρα την εξέδρα που βρισκόταν από κάτω μας. Εδώ υπάρχει μια μπαταρία κανονιών τα οποία προστάτευαν την πρωτεύουσα για πάνω από 500 χρόνια. Από τον 19ο αιώνα μέχρι και σήμερα, από τη Saluting Battery εκτοξεύεται καθημερινά κανονιοβολισμός, στις 12:00 και στις 16:00, και αυτό το γεγονός είναι μια από τις μεγαλύτερες ατραξιόν που λαμβάνουν χώρα στη Βαλέτα. Είπαμε…οι Μαλτέζοι έχουν τον ντόρο και τον σαματά στο αίμα τους!

Είδαμε τα μνημεία που κοσμούν τους Κήπους, είδαμε και την πίσω πλευρά του κτιρίου του Χρηματιστηρίου

και τελικά χυθήκαμε αποκαμωμένοι σε ένα παγκάκι παρατηρώντας τον κόσμο να πηγαίνει προς την καντίνα και να φεύγει κρατώντας στα χέρια του χωνάκια με παγωτό. -«Θα πάω να πάρω παγωτό, θέλεις;» μου είπε ο Α. -«Μπα, θα κάνω γύρω γύρω μια βόλτα να πάρω μερικές ακόμα φωτογραφίες. Πάρε εσύ, εγώ δε θέλω» του απάντησα. - «Καλά θα δω τι θα κάνω. Εδώ θα με βρεις, πάντως, δεν το κουνάω από το παγκάκι και από τη σκιά» τον άκουσα να λέει καθώς απομακρυνόμουν.

Ένας ανελκυστήρας συνδέει τους Κήπους, και κατ΄ επέκταση την πρωτεύουσα, με το Μεγάλο Λιμάνι. Ο ανελκυστήρας έχει ύψος 58 μέτρα, όσο και το ύψος των οχυρώσεων που έχτισαν οι Ιππότες. Η διαδρομή μετ΄ επιστροφής κοστίζει 1€, αλλά με την επίδειξη ακτοπλοϊκών εισιτηρίων από/προς τις τρεις πόλεις είναι δωρεάν. Για την ώρα η πορεία μας δεν είχε σχέση με τον ανελκυστήρα, η χρήση του όμως τις προσεχείς ημέρες θα μας έλυνε τα χέρια και θα μας γλίτωνε από κούραση και ταλαιπωρία.

Επέστρεψα στο παγκάκι και βρήκα τον σύζυγο ακριβώς όπως τον είχα αφήσει. Δεν κουνήθηκε να πάει ούτε μέχρι την καντίνα για να πάρει παγωτό. -«Είσαι έτοιμος για αναχώρηση;» τον ρώτησα. -«Άντε, σήκω, πάμε να φύγουμε» τον παρότρυνα. Ήταν περίπου 19:00 όταν αφήσαμε τους Upper Barrakka Gardens. Ήμασταν από το πρωί στους δρόμους της Βαλέτας, περπατώντας κάτω από τον καυτό ήλιο, με θερμοκρασίες από 32 έως 34 βαθμούς Κελσίου, με realfeel όμως τους 38 και 39 βαθμούς, οι οποίοι παρέα με την υψηλή υγρασία δημιουργούσαν ένα άκρως εκρηκτικό κοκτέιλ ικανό να σε αποτελειώσει. Ό,τι μας ενδιέφερε να δούμε στην πόλη το είχαμε δει. Ήταν, πλέον, επιτακτική η ανάγκη να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για μια ολική επαναφορά, ώστε να βγούμε φρεσκομπανιαρισμένοι και μοσχομυρωδάτοι για βραδινό φαγητό κάπου στη γειτονιά μας, στο St. Julian΄s.

Από την Πλατεία Καστίλλης ακολουθήσαμε την κατηφορική Triq Girolamo Cassar η οποία δεν με άφησε ούτε λεπτό να «αγιάσω». Κάθε λίγο και λιγάκι σταματούσα για φωτογραφίες.

Η Πλατεία Καστίλλης από την οποία ξεκινάει η Triq Girolamo Cassar ​

Η Triq Girolamo Cassar​

Η Triq Girolamo Cassar​

Η θέα που προσφέρει η Triq Girolamo Cassar προς το Μεγάλο Λιμάνι και τις τρεις πόλεις:

Φτάσαμε σε μια μικρή στρογγυλή πλατεία με μια μοντέρνα σύνθεση

και ακριβώς απέναντι είδαμε το Πολεμικό Μνημείο (Monument tal-Gwerra) με τον οβελίσκο το οποίο τιμά τη μνήμη των νεκρών του Α΄ και Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το Πολεμικό Μνημείο (Monument tal-Gwerra)​

Είχαμε, πια, φτάσει στη Floriana. Κοιτάζοντας στο βάθος διακρίναμε καθαρά το Μνημείο Πολεμικής Αεροπορίας Κοινοπολιτείας (Commonwealth Air Forces Memorial) αφιερωμένο στα πληρώματα των 2.298 αεροσκαφών που έχασαν τη ζωή τους στις διάφορες αεροπορικές μάχες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου γύρω από τη Μεσόγειο ενώ υπηρετούσαν στις Πολεμικές Αεροπορίες της Κοινοπολιτείας.

Το Μνημείο Πολεμικής Αεροπορίας Κοινοπολιτείας (Commonwealth Air Forces Memorial) ​

Μπροστά μας παρουσιάστηκε, ξανά, η Pjazza San Publiju με τις εργασίες για το στήσιμο της μεγάλης σκηνής να έχουν προχωρήσει. Η μεγαλόπρεπη Saint Publius Parish Church (Knisja ta 'San Publiju) έκλεψε μερικά κλικ πριν εισχωρήσουμε στο πάρκο-κήπο Il Mall.

Η Pjazza San Publiju και η Knisja ta 'San Publiju​

Ο ήλιος είχε γείρει προς τη Δύση όταν διασχίζαμε το όμορφο πάρκο. Αν και κουρασμένοι δώσαμε αρκετή προσοχή και κοντοσταθήκαμε, ουκ ολίγες φορές, για να θαυμάσουμε τα σιντριβάνια, τις κρήνες και τα μνημεία που στολίζουν την «παιδική χαρά» των Ιπποτών. Πιστεύω να θυμάστε ότι σε αυτό το μέρος έπαιζαν το δημοφιλές παιχνίδι της εποχής, το Maglio.

Βρήκαμε το αυτοκινητάκι μας να μας περιμένει, σώο και αβλαβές, στο parking της 19 Vincenzo Dimech Rd.

Ορίσαμε στον πλοηγό την τοποθεσία του ξενοδοχείου και ξεκινήσαμε για τη δεύτερη επαφή μας με την ανάποδη οδήγηση. Το άγχος επανήλθε, οι αποχαυνωμένες από την κούραση και τη ζέστη αισθήσεις τσίτωσαν πάλι και όλα κύλησαν ομαλά φτάνοντας έξω από το Alexandra Hotel στο St. Julian΄s. Ο καλός θεός των ταξιδιωτών μας λυπήθηκε και μας χάρισε μια ωραιότατη θέση parking ακριβώς μπροστά από την είσοδο του ξενοδοχείου. Υποδεχτήκαμε αυτό το δώρο με ιαχές και επιφωνήματα και διαβαίνοντας την είσοδο του καταλύματος ήρθαμε αντιμέτωποι με το πολικό ψύχος που επικρατούσε στους χώρους του.

Γύρω στις 22:00 βγήκαμε, ανανεωμένοι και πολύ πεινασμένοι, στους δρόμους της γειτονιάς. Ο κόσμος που κυκλοφορούσε παντού ήταν πάρα, μα πάρα πολύς. Στο St. Julian΄s κανείς δεν κοιμάται ποτέ και όλοι γεμίζουν ασφυκτικά κάθε είδους μαγαζί. Περπατήσαμε μέχρι την Triq Ball και εκ θαύματος βρήκαμε ελεύθερο τραπέζι στο Claudio΄s Pizzas για να γευτούμε τον έρωτα του Claudio για την παρασκευή και το σερβίρισμα της αυθεντικής ιταλικής πίτσας. Ο Ιταλός σεφ ανταποκρίθηκε πλήρως στα δικά μας γευστικά γούστα και μας έκανε πολύ χαρούμενους, αφού το φαγητό μας άρεσε πολύ χωρίς να προκαλέσει στομαχικές διαταραχές και προβλήματα στα ευαίσθητα στομάχια μας. Εύγε στον Claudio, τον προτείνω και σε εσάς αν θέλετε γευστική, εύπεπτη και σε λογικότατες τιμές πίτσα.

That's all for today, folks!

 

[Vicks]

Βαλέτα (Il-Belt)
Μέρος 2o
Δευτέρα 27 Ιουνίου 2022

H Misraħ San Ġorġ (St. George’s Square) είναι η κεντρική Πλατεία που περιλαμβάνει το διάσημο Προεδρικό Μέγαρο και άλλα μπαρόκ και νεοκλασικά κτίρια. Μερικοί αδύναμοι πίδακες ενός σιντριβανιού, στο κέντρο της Πλατείας, προσπαθούσαν να σταθούν στο ύψος τους και να ορθώσουν επάξια το ανάστημά τους, αλλά δεν το κατάφερναν, υποταγμένοι και αυτοί από τη δύναμη και την ένταση του καυτού ήλιου της πρωτεύουσας. Λίγο έλειψε να χώσω το κεφάλι μου στην αδύναμη ροή τους, αλλά δεν το έκανα. Αντ΄ αυτού προτίμησα να βραχώ με λίγο εμφιαλωμένο νερό από το μπουκαλάκι μου το οποίο είχε πια θερμοκρασία κατάλληλη για ξύρισμα παρά για δροσιά.

View attachment 429531

H Misraħ San Ġorġ (St. George’s Square)​

Εδώ, όμως, ήρθαμε για να θαυμάσουμε το Παλάτι του Grandmaster (Il-Palazz tal-Granmastru) που καταλαμβάνει ένα ολόκληρο αστικό τετράγωνο στο κέντρο της Βαλέτας και είναι το μεγαλύτερο παλάτι της πόλης. Χτίστηκε μεταξύ 16ου και 18ου αιώνα ως το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη ο οποίος κυβέρνησε τη Μάλτα από το 1530 έως το 1798, και ήταν, επίσης, γνωστό ως το Magisterial Palace (Palazz Maġisterjali). Όταν οι Ιππότες εκδιώχθηκαν από τη Ναπολεόντεια Γαλλία, έγινε το Εθνικό Παλάτι. Κατά την περίοδο της βρετανικής κυριαρχίας, που ξεκίνησε το 1800, ήταν το Παλάτι του Κυβερνήτη (Palazz tal-Gvernatur). Σήμερα στεγάζει το Γραφείο του Προέδρου της Μάλτας.

View attachment 429532

Το Παλάτι του Grandmaster (Il-Palazz tal-Granmastru)​

View attachment 429533

Το Παλάτι του Grandmaster (Il-Palazz tal-Granmastru)​

Το Grandmaster Palace δεν είναι μόνο του σε αυτήν τη μεγάλη μακρόστενη Πλατεία. Καθημερινά καλημερίζεται και καληνυχτίζεται με το κτίριο της Κεντρικής Φρουράς που βρίσκεται ακριβώς απέναντί του και το οποίο, αρχικά, χτίστηκε ως φυλάκιο, το 1603, από το Τάγμα του Αγίου Ιωάννη παραμένοντας σε χρήση και μετά την κατάληψη της Μάλτας από τους Βρετανούς, το 1800. Η νεοκλασική στοά που προστέθηκε το 1814, καθώς και ένα βρετανικό οικόσημο και μια αναμνηστική επιγραφή που εγκαταστάθηκαν αργότερα πάνω από τη στοά, έχουν γίνει ένα από τα κύρια σύμβολα της βρετανικής κυριαρχίας στη Μάλτα. Στο κτίριο στεγαζόταν το γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα.

View attachment 429530

Το κτίριο της Κεντρικής Φρουράς ​

View attachment 429534

Το Μνημείο Sette Giugno (Sette Giugno Monument) στη Misraħ San Ġorġ (St. George’s Square). Είναι αφιερωμένο στις ταραχές του Sette Giugno του 1919. Εγκαινιάστηκε στις 7 Ιουνίου του 1986. Το Μνημείο διαθέτει έξι (6) γυμνούς ανδρικούς κορμούς. Δύο (2) από αυτούς στέκονται κρατώντας τη σημαία της Μάλτας, ενώ οι άλλοι τέσσερις (4) είναι εντυπωσιακές δραματικές πόζες που αναπαριστούν τα θύματα και τους τραυματίες κατά τη διάρκεια των ταραχών. Η 7η Ιουνίου είναι επίσημη αργία στη Μάλτα η οποία τιμά τα γεγονότα που έλαβαν χώρα, όταν τα βρετανικά στρατεύματα πυροβόλησαν προς ένα μεγάλο πλήθος, σκοτώνοντας έξι (6) και τραυματίζοντας πενήντα (50) Μαλτέζους.​

View attachment 429535

Εκπληκτικό κτίριο στη μια πλευρά της Misraħ San Ġorġ​

View attachment 429591

Η χαρακτηριστική στοά μεταξύ του Grandmaster Palace και της Misraħ ir-Repubblika (Republic Square)​

Ακολουθήσαμε την ατμοσφαιρική Triq tat Teatru (Old Theatre Street)

View attachment 429536

Η Triq tat Teatru (Old Theatre Street) ​

βγαίνοντας στην Triq Il-Merkanti (Merchants Street) το κέντρο της οποίας καταλαμβάνεται από τα τραπέζια και τις καρέκλες των εστιατορίων που λειτουργούν κατά μήκος της οδού, αλλά και από την πραμάτεια των καταστημάτων της ανοιχτής αγοράς την οποία οι έμποροι εκθέτουν στα μάτια των περαστικών.

View attachment 429537

Η Triq Il-Merkanti (Merchants Street) ​

Όμως, εδώ βρίσκεται το Palace Armoury (L-Armerija tal-Palazz) που στεγάζεται σε μια αίθουσα του Παλατιού του Μεγάλου Μαγίστρου και το οποίο ήταν το κύριο οπλοστάσιο του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη. Το Palace Armoury είναι μια «βιτρίνα» της χλιδής του Τάγματος.

Κυβερνώντας τα νησιά της Μάλτας από το 1530 έως το 1798, αυτοί οι Iππότες υπερασπίστηκαν την καθολική πίστη ενάντια στις επιθέσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν τις στολές πανοπλίας των Μεγάλων Μαγίστρων Alof de Wignacourt και Jean de Valette, οθωμανικές πανοπλίες και όπλα, καθώς και μια επιλογή από τεμάχια πυροβολικού. Μια επίσκεψη στη συλλογή του Armoury δείχνει πως η πανοπλία δεν ήταν απλώς ένα μέσο άμυνας του σώματος από τραυματισμούς κατά τη διάρκεια της μάχης, αλλά και ένα σύμβολο κύρους. Η πλούσια διακοσμημένη πανοπλία μερικών από τους Ιππότες απεικονίζει ξεκάθαρα αυτό.

View attachment 429540

Το Palace Armoury (L-Armerija tal-Palazz)​

Λίγο παρακάτω συναντήσαμε την Knisja tal-Ġiżwiti (Church of the Circumcision of Our Lord). H Εκκλησία της Περιτομής του Κυρίου μας, κοινώς γνωστή ως η Εκκλησία των Ιησουιτών, είναι μια από τις παλαιότερες εκκλησίες στη Βαλέτα. Όλο το σκηνικό σε προδιαθέτει να δημιουργήσεις κινηματογραφικές εικόνες με τους Ιππότες να βγαίνουν από το Οπλοστάσιο φορώντας τις πλούσια διακοσμημένες πανοπλίες τους και να μπαίνουν στην Εκκλησία των εκδιωγμένων, από τον Μεγάλο Μάγιστρο Manuel Pinto da Fonseca, Ιησουιτών.

View attachment 429538

Η Knisja tal-Ġiżwiti (Church of the Circumcision of Our Lord)​

Αλλάξαμε ρότα ακολουθώντας ξανά την Old Theatre Street. Περάσαμε έξω από το Teatru Manoel και στη συμβολή των οδών Old Theatre Street (Triq tat Teatru) και Old Mint Street (Triq Iz-Zekka) σταθήκαμε μερικά λεπτά για να θαυμάσουμε και να φωτογραφίσουμε αυτό το υπέροχο σκηνικό με τα αντικριστά αγάλματα να στολίζουν τις γωνίες του δρόμου. Και φυσικά δεν είναι τα μοναδικά αγάλματα. Παντού στη Βαλέτα, και όχι μόνο, παρόμοια αγάλματα κοσμούν τις γωνίες των κτιρίων δημιουργώντας μια μοναδική ατμόσφαιρα και μια αρχιτεκτονική ιδιαιτερότητα η οποία χαρακτηρίζει τα νησιά της Μάλτας.

View attachment 429542

Η συμβολή των οδών Old Theatre Street (Triq tat Teatru) και Old Mint Street (Triq Iz-Zekka)
​

Λίγα βήματα απέμεναν για να βρεθούμε μπροστά στην είσοδο της καθολικής εκκλησίας Bażilika Santwarju tal-Madonna tal-Karmnu (Basilica of Our Lady of Mount Carmel) με τον εντυπωσιακότατο τρούλο που πρωταγωνιστεί σε πάρα πολλές φωτογραφίες της πρωτεύουσας. Είναι μια από τις σημαντικότερες εκκλησίες της Βαλέτας και αποτελεί μέρος του Μνημείου Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO που περιλαμβάνει ολόκληρη την πόλη.

View attachment 429543

Η Bażilika Santwarju tal-Madonna tal-Karmnu (Basilica of Our Lady of Mount Carmel)​

Δεν ήταν δυνατόν να μην επισκεφθούμε το εσωτερικό ενός τέτοιου μνημείου οπότε διαβήκαμε την είσοδο και βρεθήκαμε μέσα στη Βασιλική της Παναγίας του Όρους Καρμέλ. Η σημερινή εκκλησία χτίστηκε μεταξύ του 1958 και του 1981 στη θέση μιας εκκλησίας του τέλους του 16ου αιώνα που καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το εσωτερικό της εκκλησίας σμιλεύτηκε από τον Joseph Damato για μια περίοδο 19 ετών.

View attachment 429544


View attachment 429545

Ο Προκαθεδρικός Ναός του Αγίου Παύλου (Il-Pro-Katridral ta' San Pawl ), επίσημα The Pro-Cathedral and Collegiate Church of Saint Paul ήταν το αξιοθέατο που συναντήσαμε αμέσως μετά. Είναι ένας αγγλικανικός προκαθεδρικός ναός της Επισκοπής στην Ευρώπη που βρίσκεται στην Πλατεία Ανεξαρτησίας της Βαλέτας. Ο Πύργος ορόσημο του κτιρίου, που επίσης πρωταγωνιστεί σε όλες τις φωτογραφίες της πόλης ήταν, δυστυχώς για τις δικές μας φωτογραφικές λήψεις, «φασκιωμένος» με σκαλωσιές.

View attachment 429546

The Pro-Cathedral and Collegiate Church of Saint Paul​

View attachment 429547

The Pro-Cathedral and Collegiate Church of Saint Paul
​

H Misraħ Indipendenza (Πλατεία Ανεξαρτησίας) περιβάλλεται από πανέμορφα κτίρια όπως το Auberge d' Aragon (Berġa ta' Aragona). Χτίστηκε το 1571 για να στεγάσει Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη από τη γλώσσα της Αραγονίας, της Ναβάρρας και της Καταλονίας. Είναι το μόνο σωζόμενο Auberge στη Βαλέτα που διατηρεί το αρχικό του μανιεριστικό σχέδιο. Τον 19ο και στις αρχές του 20ου αιώνα χρησιμοποιήθηκε, επίσης, ως τυπογραφείο και σχολείο. Μετατράπηκε σε νοσοκομείο κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

View attachment 429548

Το Auberge d' Aragon (Berġa ta' Aragona) και η Misraħ Indipendenza (Πλατεία Ανεξαρτησίας)
​

Όμορφα κτίρια γύρω από τη Misraħ Indipendenza (Πλατεία Ανεξαρτησίας):

View attachment 429550


View attachment 429551

Εξερευνώντας αυτό το κομμάτι της πόλης παρατηρήσαμε ότι οι γύρω δρόμοι, αλλά και η Πλατεία Ανεξαρτησίας ήταν στολισμένοι με χρωματιστές γιρλάντες. Το ίδιο σκηνικό, σε ακόμα πιο έντονο βαθμό-κανονική χολιγουντιανή υπερπαραγωγή-θα έλεγα, το συναντήσαμε και σε άλλες πόλεις του νησιού. Ειδικά στη Mdina και στο Rabat νόμιζες ότι έκανες tour στα Universal Studios και μάλιστα ένα συνεργείο, μπροστά στα μάτια μας, συμπλήρωνε με ακόμα περισσότερα λάβαρα και γιρλάντες τον ήδη βαρυφορτωμένο στολισμό. Όλα αυτά θα τα δούμε στη συνέχεια της ιστορίας. Για την ώρα θα πω ότι ο πλούσιος διάκοσμος ήταν το background για τη γιορτή των Αγίων Πέτρου και Παύλου που γιορτάζεται με μεγάλη λαμπρότητα στις 29 Ιουνίου στη Μάλτα. Πως στολίζουμε και περιποιούμαστε εμείς το σπίτι μας όταν περιμένουμε καλεσμένους για τη γιορτή μας, έτσι και οι Μαλτέζοι στόλισαν το νησί τους, απ΄ άκρη σ΄ άκρη, για να χαρούν οι ίδιοι αλλά και οι καλεσμένοι τους. Ήμασταν πολύ τυχεροί που μπορέσαμε να γευτούμε αυτήν την ιδιαιτερότητα με τον τοπικό χαρακτήρα.

View attachment 429552


View attachment 429553


View attachment 429555


View attachment 429554

Κατηφορίσαμε προς τη θάλασσα.

View attachment 429556

Βαδίζοντας στη οδό San Bastjan, στα αριστερά μας απλωνόταν ο St. Elmo Bay και στο βάθος το πολυγωνικό Οχυρό Tigné (Il-Fortizza ta' Tigné) που ορθώνεται στην άκρη της χερσονήσου Tigné Point της Σλιέμα.

View attachment 429557

Ο St. Elmo Bay και το Οχυρό Tigné (Il-Fortizza ta' Tigné) στην άκρη της χερσονήσου Tigné Point της Σλιέμα​

Μπροστά μας ξεδιπλωνόταν ο συμπαγής όγκος του Φρουρίου St. Elmo.

View attachment 429558

Το Φρούριο St. Elmo​

Η παραθαλάσσια βόλτα μας ήταν σύντομη αφού υπήρχαν ακόμα κάποιες εκκρεμότητες ιστορικών κτιρίων και εκκλησιών στο εσωτερικό της πόλης. Έτσι, χωθήκαμε ξανά στα γραφικά στενά αναζητώντας το Casa Rocca Piccola. Κάθε δρομάκι αυτής της πόλης και μια αποκάλυψη, κάθε κτίριο και ένα κρυμμένο μυστικό, κάθε μπαλκόνι και μια ιστορία που τόσο αριστοτεχνικά αποτυπώνεται για πάντα στη μνήμη του περιπλανώμενου ταξιδιώτη.

View attachment 429559


View attachment 429561


View attachment 429560

Αν έλειπαν τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα θα είχες την εντύπωση ότι βρίσκεσαι στον Μεσαίωνα και ότι στο επόμενο στενό θα πέσεις πάνω σε κανέναν Ιππότη. Να, για παράδειγμα αυτός ο «Ιππότης» είχε βγάλει τον σκύλο του βόλτα σε αυτό το τόσο όμορφο δρομάκι.

View attachment 429562

Βρήκαμε το Casa Rocca Piccola, το Παλάτι του 16ου αιώνα μιας οικογένειας ευγενών της Μάλτας. Εκτός από μοναδικό αξιοθέατο στο κέντρο της Βαλέτα, το Casa Rocca Piccola, εξακολουθεί να είναι ένα ιδιόκτητο οικογενειακό σπίτι που περιέχει πάνω από 50 δωμάτια, πολλά από τα οποία είναι ανοιχτά στο κοινό. Εδώ, μπορεί κανείς να μάθει τα πάντα για τα ήθη και τα έθιμα των ευγενών της Μάλτας. Μπορεί, επίσης, να δει μια συλλογή από έπιπλα, ασήμι και πίνακες που προσθέτουν στον αισθητικό πλούτο της Μάλτας. Το Παλάτι διαθέτει, επιπλέον, καταφύγια αεροπορικών επιδρομών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που προσφέρουν μια δραματική και συναρπαστική προσθήκη στις περιηγήσεις στο εσωτερικό του.

Το Casa Rocca Piccola είναι ανοιχτό καθημερινά (εκτός Κυριακής) από τις 10:00 έως τις 17:00 (τελευταία είσοδος στις 16:00)

• Ενήλικες: 9,50 ευρώ
• Φοιτητές: 6 ευρώ
• Παιδιά έως 14 ετών: δωρεάν
• Άτομα με ειδικές ανάγκες: δωρεάν (με επίδειξη ταυτότητας)

View attachment 429564

Το Casa Rocca Piccola​

View attachment 429563

Το Casa Rocca Piccola​

Δεν παραλείψαμε να επισκεφθούμε τον ορθόδοξο ναό του Αγίου Γεωργίου που ιδρύθηκε το 1816 από Έλληνες που κατοικούσαν στη Μάλτα

View attachment 429566

Ο ναός του Αγίου Γεωργίου​

View attachment 429568

Ο ναός του Αγίου Γεωργίου​

αλλά και τη Βασιλική του Αγίου Δομίνικου [Basilica of Saint Dominic & Porto Salvo (Il-Bażilika ta' San Duminku)] την οποία βρήκαμε ανοιχτή. Διοικείται από το Δομινικανικό Τάγμα του οποίου το μοναστήρι βρίσκεται πίσω από την εκκλησία. Είναι μια από τις τρεις ενοριακές εκκλησίες της Βαλέτας. Επίσης, είναι γνωστή ως Βασιλική της Παναγίας του Ασφαλούς Καταφυγίου και του Αγίου Δομίνικου λόγω του μεγάλου αριθμού ναυτικών που συνήθιζαν να πηγαίνουν στο μικρό παρεκκλήσι που είχαν χτίσει οι Δομινικανοί πριν από την κατασκευή της μεγάλης εκκλησίας. Το κτίριο περιλαμβάνεται στον Εθνικό Κατάλογο της Πολιτιστικής Περιουσίας των Νήσων της Μάλτας.

View attachment 429570

Basilica of Saint Dominic & Porto Salvo (Il-Bażilika ta' San Duminku)​

View attachment 429569

Basilica of Saint Dominic & Porto Salvo (Il-Bażilika ta' San Duminku)​

View attachment 429571

Basilica of Saint Dominic & Porto Salvo (Il-Bażilika ta' San Duminku)​

View attachment 429572

Basilica of Saint Dominic & Porto Salvo (Il-Bażilika ta' San Duminku)​

Λίγα βήματα πιο κάτω ορθώνεται η εκκλησία του Αγίου Νικολάου (Il-Knisja ta' San Nikola) γνωστή και ως Εκκλησία όλων των ψυχών. Είναι μια ελληνική καθολική εκκλησία η οποία αρχικά χτίστηκε ως ελληνορθόδοξη το 1569.

View attachment 429573

Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου (Il-Knisja ta' San Nikola)​

View attachment 429574

Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου (Il-Knisja ta' San Nikola)​

Κι άλλα στενοσόκακα με τα φαγωμένα από την αλμύρα και ξεφτισμένα από τον χρόνο ξύλινα μπαλκόνια. Κι άλλα αγάλματα κοσμούν τα φθαρμένα, στο χρώμα της άμμου, ασβεστολιθικά κτίρια:

View attachment 429575

Η μικρή σε μέγεθος, αλλά μεγαλειώδης σε ιστορία Βαλέτα, που στην καρδιά της περιέχει έναν αυθεντικό πυρήνα μεσαιωνικής ιστορίας και αίγλης μας είχε ήδη εντυπωσιάσει. Σκαρφαλωμένη πάνω σε υψώματα, επειδή οι Ιππότες δεν είχαν καιρό να ισοπεδώσουν τη χερσόνησο που μπαίνει κάμποσα χιλιόμετρα μέσα στο μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι της Μεσογείου, χτίστηκε για να είναι απόρθητη από τους επίδοξους κατακτητές. Σήμερα, όμως, η ίδια είναι ικανότατη να κατακτήσει και να υποτάξει με την αρχοντιά της και τη μεσαιωνική ατμόσφαιρά της όλους τους επισκέπτες της. Με έναν μεγάλο αριθμό μνημείων, εκκλησιών, παλατιών και κήπων ξεδιπλώθηκε στα μάτια μας σαν ένα υπαίθριο μουσείο το οποίο δικαιολογημένα ανήκει στον Κατάλογο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Είχαμε δει μέχρι στιγμής πλατείες, παλάτια, ναούς, θέατρα, σοκάκια, γειτονιές και σκάλες με αμέτρητα σκαλιά. Έμενε να απολαύσουμε ένα ακόμα αξιοθέατο που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την πανοραμική θέα της πόλης και αυτό δεν είναι άλλο από τους περιβόητους Κάτω και Άνω Κήπους Μπαράκα. Tο ασβεστολιθικό έδαφος του νησιού δεν επιτρέπει την ύπαρξη ποταμών και λιμνών, αλλά στο νησί υπάρχει πράσινο και μάλιστα η πρωτεύουσα διαθέτει δύο οάσεις πρασίνου στις οποίες ευελπιστούσαμε να βρούμε την πολυπόθητη δροσιά που θα μας έδινε το boost για τη συνέχεια της εξερεύνησής μας. Θα τη βρίσκαμε άραγε στους Lower and Upper Barrakka Gardens?

Αφήνοντας πίσω μας την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και ακολουθώντας την ομώνυμη οδό (St. Nicolas Street) καταλήξαμε στον St. Christopher Bastion, ένα εκπληκτικό σημείο το οποίο προσφέρει ανεμπόδιστη θέα προς τις τρεις πόλεις, προς το λιμάνι, προς το Φρούριο του Αγίου Έλμου και προς την ομώνυμη Γέφυρα (Pont Sant' Elmo).

View attachment 429590


View attachment 429576

Είχαμε, ήδη, κάνει νέες προμήθειες σε νερά και χυμούς και καθίσαμε στα σκαλάκια του Μνημείου Siege Bell War Memorial για να ξεδιψάσουμε και να απολαύσουμε τη θαυμάσια θέα.

View attachment 429578

Το Siege Bell War Memorial ​

Σκαρφαλωμένο πάνω από το Grand Harbour, το Siege Bell War Memorial είναι ένα απλό Μνημείο που συμβολίζει τα δεινά των πολλών ανθρώπων που πολέμησαν και πέθαναν για τη Μάλτα κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Χτίστηκε το 1992 για τον εορτασμό της 50ης επετείου από τη στιγμή που η Μάλτα έλαβε τον Σταυρό του Γεωργίου ως επίδειξη γενναιότητας και ανδρείας κατά τις επιθέσεις στο νησί από το 1940 έως το 1942.

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Μάλτα υπέστη μια δεύτερη πολιορκία. Στην πρώτη θα αναφερθώ όταν έρθει η ώρα, στη συνέχεια της ιστορίας. Η Μάλτα ήταν Βρετανική Αποικία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και οι δυνάμεις του Άξονα προσπάθησαν να την καταλάβουν για να τη χρησιμοποιήσουν ως βάση τους. Το νησί έγινε σύντομα το πιο βομβαρδισμένο μέρος κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με περισσότερους από 7.000 στρατιώτες και πολίτες να σκοτώνονται. Στη συνέχεια, το 1942, ο βασιλιάς Γεώργιος VI απένειμε στη Μάλτα τον Σταυρό του Γεωργίου για να συμβολίσει τον ηρωισμό των υπερασπιστών και των κατοίκων.

Ο λιτός σχεδιασμός του Μνημείου ταιριάζει απόλυτα με το φυσικό περιβάλλον και τις μεγαλοπρεπείς οχυρώσεις που χτίστηκαν από τους Ιππότες του Αγίου Ιωάννη. Είδαμε τη βαριά χάλκινη καμπάνα που κρέμεται στο καμπαναριό

View attachment 429579

και ακολουθώντας μια σκάλα οδηγηθήκαμε σε ένα άλλο βάθρο απ΄ όπου αντικρίσαμε το ξαπλωμένο άγαλμα του Άγνωστου Στρατιώτη. Κάθε μέρα, το μεσημέρι, η μεγαλύτερη καμπάνα στη Μάλτα χτυπά δυνατά και ο ήχος αντηχεί πάνω από τα γαλήνια νερά του Μεγάλου Λιμανιού. Το ΄χουν στο αίμα τους οι Μαλτέζοι με τις καμπανιές και τις κανονιές κάθε μέρα.

View attachment 429580

Η απότομη ανηφόρα της Triq il-Lvant μας οδήγησε, κάθιδρους, στους Lower Barrakka Gardens (Il-Barrakka t' Isfel) οι οποίοι έχουν θέα στο Μεγάλο Λιμάνι. Ένα παγκάκι κάτω από τη σκιά των δέντρων ήταν ό,τι πολυτιμότερο μπορούσαν να μας προσφέρουν οι Κήποι εκείνη τη στιγμή. Αφήσαμε την περιήγηση, στα πυκνοφυτεμένα μονοπάτια των Κήπων, για αργότερα και πιάσαμε θέση με θέα παρακολουθώντας τα πλοία να μπαινοβγαίνουν στο Λιμάνι.

View attachment 429584

Όταν ξεκουραστήκαμε κάναμε και τη γυροβολιά μας στους Κήπους στο κέντρο των οποίων στέκεται, από το 1810, το Μνημείο του Sir Alexander Ball (Ιl-Monument ta' Sir Alexander Ball) αφιερωμένο στον Βρετανό ναύαρχο και πρώτο κυβερνήτη της Μάλτας. Παραδίπλα υπάρχει άλλο ένα μνημείο, το Μνημείο του Enea φιλοτεχνημένο από τον Ιταλό ζωγράφο και γλύπτη Ugo Attardi.

View attachment 429581

Tο Μνημείο του Sir Alexander Ball (Ιl-Monument ta' Sir Alexander Ball)​

View attachment 429586

Το Μνημείο του Enea​

Δεν υπήρχε πολυκοσμία, παρά μόνο λίγοι επισκέπτες οι οποίοι είχαν καταλάβει όποιο παγκάκι βρισκόταν σε σκιερό μέρος. Άλλος διάβαζε το βιβλίο του, άλλος αγνάντευε τη θέα και μερικά ζευγαράκια, αγκαλιασμένα, συζητούσαν χαμηλόφωνα. Τί όμορφες, ρομαντικές εικόνες! Στρέφοντας ανατολικά τον φωτογραφικό μας φακό απαθανατίσαμε το Grand Harbour και στη συνέχεια κοιτώντας νότια φυλακίσαμε, πρωτίστως στον νου μας και δευτερευόντως στη φωτογραφική μας μηχανή, το Fort St. Angelo και τις τρεις πόλεις Vittoriosa, Senglea και Cospicua.

View attachment 429577


View attachment 429582


View attachment 429583


View attachment 429587

Από εκεί ψηλά το Siege Bell War Memorial έγραφε υπέροχα στον φωτογραφικό φακό έχοντας για φόντο την καταγάλανη Μεσόγειο Θάλασσα.

View attachment 429588


View attachment 429589

Κινήσαμε για τους Upper Barraka Gardens (Il-Barrakka ta' Fuq) έχοντας τη βεβαιότητα ότι εκεί θα συναντήσουμε ένα κανονικό πανηγύρι από την πολυκοσμία αφού αποτελούν μια από τις μεγαλύτερες ατραξιόν του νησιού.

Καταπληκτικές φωτογραφίες. Τη λατρεύω τη Μάλτα.

 

[Klair]

Καταπληκτικές φωτογραφίες

@Vicks Σε ευχαριστώ πολύ!

Τη λατρεύω τη Μάλτα.

Είναι υπέροχη η Μάλτα. Άρεσε και σε εμάς πολύ, αλλά εμένα με δυσκόλεψε αφάνταστα η ζέστη. Εκ των υστέρων θα προτιμούσα να είχα κάνει το ταξίδι αυτό κάποια άλλη περίοδο με φιλικότερες θερμοκρασίες.

 

[Iris_90]

Πολύ όμορφες εικόνες της γοητευτικής Μάλτας , με έκανες τώρα να θέλω να φάω πίτσα , το κατάστημα του Claudio είναι στη Βαλέτα ;

 

[Klair]

Πολύ όμορφες εικόνες της γοητευτικής Μάλτας ,

@Iris_90 σε ευχαριστώ πολύ!

με έκανες τώρα να θέλω να φάω πίτσα , το κατάστημα του Claudio είναι στη Βαλέτα ;

Δεν είναι στη Βαλέτα. Είναι στο St. Julian’s, στην οδό Ball (Triq Ball). Πολύ καλή πίτσα, για τα δικά μας γευστικά γούστα, ευγενικό και εξυπηρετικό προσωπικό. Μας άρεσε τόσο πολύ το φαγητό που το τιμήσαμε και δεύτερη φορά. Θα το αναφέρω αυτό στη συνέχεια της ιστορίας, αλλά μιας και ρώτησες σκέφτηκα να το επισημάνω από τώρα.

 

[Iris_90]

@Iris_90 σε ευχαριστώ πολύ!


Δεν είναι στη Βαλέτα. Είναι στο St. Julian’s, στην οδό Ball (Triq Ball). Πολύ καλή πίτσα, για τα δικά μας γευστικά γούστα, ευγενικό και εξυπηρετικό προσωπικό. Μας άρεσε τόσο πολύ το φαγητό που το τιμήσαμε και δεύτερη φορά. Θα το αναφέρω αυτό στη συνέχεια της ιστορίας, αλλά μιας και ρώτησες σκέφτηκα να το επισημάνω από τώρα.

Σε ευχαριστώ γιατί και εγώ στο St.Julian's έμενα αλλά έφαγα τη χειρότερη πίτσα ever