dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.064
- Likes
- 6.302
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Περίεργες πολιτικές ποτοαπαγόρευσης
- Run Lola Run
- Ηρθαμε! Φεύγουμε.....
- Kuala Lumbur
- Παναγιά μου!!! Ενα AirBus 320 έρχεται κατα πάνω μας
- Αναλαμβάνουμε απεντομώσεις, καθαρισμούς κτηρίων και αποφράξεις αποχετεύσεων
- Λάος
- Αυτός, Αυτή και οι απάτες
- Για ποιόν χτυπά η εξάτμιση?
- Το στοίχημα του ευρω
- Αρχίσανε τα όργανα
- Στο άγνωστο με πούλμαν την ελπίδα
- Η Αφιξη και το πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων
- Μια γιορτή μια μπύρα και τρια δόντια
- Και ο Γκιούλι ξεσπαθώνει, ξεσπαθώνει
- Οταν ξέρεις και ταξιδεύεις με στυλ
- Θελω να κατέβω απο αυτό το λεωφορείο
- Το αγνό παρθένο σου μαλλί
- Απο την Σκύλλα στην Χαρυβδη και απο τον Αννα στον Καιάφα
- Α ρε γλέντια
- Πνομ Πενχ : η Αυτοκράτειρα με τα κουρέλια
- Η Κάθοδος και ο δρόμος προς το κολαστήριο
- Η Καμπότζη και το εργοστάσιο της κρεατομηχανής
- Οταν η σύνεση εκδιώχνεται μετά κλοτσηδόν
- In the mouth of Darkness
- Το Ιδρυμα
- Κάνε ένα μπάνιο!
- Ψάχνωντας απελπισμένα (ένα) το Ιδρυμα
- Η καλή μας αγελάδα βόσκει κάτω στην λιακάδα
- Μια οικογένεια είμαστε όλοι
Το Ιδρυμα!!!!
Οταν οι τουρίστες μας πρωτοαντίκρυσαν το οίκημα που θα τους φιλοξενούσε τις επόμενες 4 νύχτες, δεν πίστευαν στα μάτια τους. Αυτό ήταν ένα παλάτι!!! Αρχιτεκτονική άψογη, καλαίσθητοι κήποι, υπέροχοι χρωματισμοί, όμορφα μονοπάτια, αριστοκρατικά μπαλκόνια, μεγάλα παράθυρα, πολυελαίοι στην είσοδο.... απερίγραπτο...
Καλά....καλά..... ένα αστείο έκανα αναγνώστη μου, μια μικρή πλακίτσα. Συγγνώμη. Συνεχίζω.
Οταν οι τουρίστες μας πρωτοαντίκρυσαν το οίκημα που θα τους φιλοξενούσε τις επόμενες 4 νύχτες, δεν πίστευαν στα μάτια τους. Αυτό ήταν ένα ίδρυμα για ψυχοπαθείς και μάλιστα επικίνδυνους ψυχοπαθείς. Αρχιτεκτονική που ακολουθούσε τα πρώτυπα της φυλακής υψίστης ασφαλείας, μια αυλή που οι κότες έκοβαν βόλτες ακολουθούμενες απο κάτι κοτοπουλάκια, λάσπες, λακούβες, χαντάκι στα δεξιά με αγριόχορτα, τα παράθυρα με σκουριασμένα κάγκελα, και ότι πιο κιτς σε στολίδια ατάκτως ερριμένα, που "συνδύαζαν" διακοσμητικά στυλ απο όλο τον κόσμο, απο το Μπαλί μέχρι το Μάλι της Αφρικής. Στην είσοδο διέκριναν -εκτός απο την σκόνη και την βρώμα- περίπου 30 ζευγάρια παπούτσια και σαγιονάρες που σχημάτιζαν ένα βουναλάκι και δίπλα μια γούρνα απο τσιμέντο που μέσα σε πράσινο νερό κολυμπούσαν ψάρια (προφανώς ιβριδιακής προελέυσεως για να αντέχουν την μόλυνση). Απο βοτανολογικής απόψεως είχε κάτι μπανανιές άσχετα φυτεμένες, -δηλαδή όπου να ναι- , κάτι μπαμπού τόσο πυκνά που νόμιζες ότι ξεχώριζες μέσα απο τα φυλλώματα τον Ράμπο με το μπαζούκας του να τους καθαρίζει όλους, και κάτι άσχημα φυτά που είχαν να δουν κηπουρο -αν είχαν δει ποτέ τους- απο την εποχή που η Μαλάμω είχε όλα της τα δόντια. Ακριβώς πριν την μεγαλοπρεπή είσοδο υπήρχε χαλίκι σκεπασμένο με κοτσιλιές. Δεξιά υπήρχε το ... εστιατόριο. Ενα βδέλυγμα με μια αχυροσκεπή που σου θύμιζε το παραμύθι με τα 3 γουρουνάκια, η οποία στηριζόταν σε 4 σκωροφαγωμένες , γυρτές ξύλινες κολώνες, κάτι ετερόκλητα έπιπλα, κάτι πολυθρόνες με τρύπια μαξιλάρια, και μια ξύλινη κατασκευή που εκτελούσε χρέη μπαρ , αν είχες βέβαια πολύυυυυ μεγάλη φαντασία.
Ο Γκιούλι σαν άντρας που είναι και όπως να το κάνουμε, πιο γεννναίος και ανδρείος αφού έχει πάει και φαντάρος, κατέβηκε πρώτος απο το τουκ τουκ. Η Dim, ζαρωσε στο όχημα και κοίταγε γύρω τρομαγμένη.
-Ελα κατέβα.... τι κάθεσαι?
-Με δουλεύεις? Ανέβα να φύγουμε....
-Δεν είσαι με τα καλά σου....
-Εχει κότες... δεν τις μπορώ. Με είχε τσιμπήσει μια όταν ήμουν μικρή και έχω ψυχολογικό τραύμα.
-Οι κότες δεν τσιμπανε... κατέβα...
-Οχι.
-Κατέβα λέμε..
-Οχι.
-Καλά. Μείνε εκεί.
Ο Γκιούλι πληρώνει και κατευθύνεται στο ίδρυμα. Ο οδηγός γυρίζει, κοιτάει την επιβάτισσα του με απορία σαν να της λέει "άντε κυρά μου.. τι στρογγυλοκάθεσαι? Ξεκουβάλα! έχω 4 στόματα να θρέψω. Με εσένα θα ασχολούμαι?".
Αφού είδε και απόειδε η κακομοίρα, βουτάει τα μπαγάζια και οπλισμένη με θάρρος κατεβαίνει. Πάνε να μπουν μέσα και βγαίνει ένας και τους κάνει νόημα να βγάλουν τα παπούτσια τους, για να μην λερώσουν προφανώς τα πανάκριβα περσικά χαλιά. Τα βγάζουν και εισβάλουν στον χώρο της ρεσεψιόν.
Κοιτάγονται και είναι έτοιμοι να φύγουν τρέχωντας, εν ενάγκη ακόμα και ξυπόλητοι. Εκείνη την ώρα όμως απο το πουθενά πετιέται ένας γλίτσας και τους λέει καλώς ήρθατε ..μπλα μπλα...
Τους δείχνει ένα χαρτί με τα ονόματά τους και τους ρωτά αν είναι αυτοί. Αν υπήρχε λίιιγη σύνεση θα έλεγαν όχι, θα ζήταγαν δωμάτιο , θα τους το έδειχνε θα του έλεγαν συγγνώμη λυπούμεθα δεν μας αρέσει και θα έφευγαν. Αλλά είπαν ναι.
Τους βάζει και κάθονται σε ένα ξύλινο σαλονάκι απο αυτά τα καρακιτσάτα σκαλιστά που είναι τόσο διεδομένα σε αυτές τις χώρες. Δεν υπάρχει ούτε ενα τετραγωνικό ασκάλιστου ξύλου. Δίπλα απο την πόρτα υπάρχει ένας παμπάλαιος Η/Υ με ένα σακί κάρβουνο δίπλα του για να αυξάνει πιθανώς την ταχύτητα. Στην γωνία ένα βάζο Σατσούμα της δυναστείας των Μινγκ με ξεθωριασμένα πλαστικά λουλούδια μέσα, τόσο μεγάλο που αν διέθετε κάποιος 5-6 απο δαύτα θα μπορούσε να χτίσει σπίτι με 2 υπνοδωματια, μπάνιο, κουζίνα και σπιτάκι κηπουρού. Στο βάθος μια ποικιλόχρωμη θιβετιανή κουρτίνα-μπερντες μισοέκρυβε έναν διάδρομο , σκοτεινό και στενό, με λευκές/γκρι πόρτες δεξιά και αριστερά που σου θύμιζε τρελάδικο, ίδρυμα για ψυχοπαθείς, αναμορφωτήριο, σανατόριο, ή έστω και στην καλύτερη περίπτωση νοσοκομείο της δεκαετίας του 50.
Ο γλίτσαςς τους αρχίζει τις τσιριμόνιες. Τους ζητάει συγγνώμη υπάρχει ένα πρόβλημα με την κράτηση.
Ελπίδα!!!!! Τελικά υπάρχει Θεός. Αλλά δεν...
Το θεματάκι που είχε προκύψει ήταν ότι "αν και είχαν κάνει κράτηση για ένα δωμάτιο double κάποια γυναίκα χτύπησε και δεν μπορεί να φύγει και θα τους δώσει twin, και συγγνώμη και θα είναι μόνο για 1 νύχτα, και τι να κάνουμε? δεν μπορούμε να πετάξουμε χτυπημένη γυναίκα μπλα μπλά μπλα...." δικαιολογία της δεκάρας που την έχουν ξανακούσει κι άλλες φορές. Εχετε πρόβλημα αν θα κοιμηθείτε ΜΟΝΟ για μια νύχτα σε 2 κρεββάτια? τους ρωτά με γλοιώδη τρόπο. Ο χιουμορίστας της παρέας απαντά "οχι, κανένα πρόβλημα, ευκαιρία είναι να κοιμηθώ σαν άνθρωπος και εγω μια φορά γιατί μουγκανίζει και κλωτσάει στο ύπνο της σαν μουλάρι" και άρχισαν και οι δυο , Γκιούλι και γλίτσας, τα χάχανα σαν χαζοί. Το αντικείμενο του χλευασμού βέβαια δεν το θεώρησε αστείο, και για να επιβεβαιώσει την παρομοίωση μουγκάνισε και κλώτσησε με δύναμη τον συντροφό της, όχι μόνο προς απόδειξη των όσων λέει, αλλά και προς μελλοντική του συμμόρφωση, ενώ ταυτόχρονα του χάριζε ένα μακιαβελικό χαμόγελο όλο δόντια και ρεβανσιστικές υποσχέσεις.
Ο γλίτσας, ξερόβηξε, σοβαρεύτηκε και τους ζήτησε διαβατήρια. Του τα δίνουν και έρχεται μια κοπέλα, μικροκαμωμένη και τα παιρνει. Γνωρίζοντας απο την κράτηση την χώρα της προέλευσης τους ρωτά, για να κάνει επίδειξη και να αποδείξει στο αφεντικό της την αξία της ως ρεσεψιονιστ, αλλά και ότι δίκαια κατέχει την θέση, ίσως ευελπιστώντας σε κάποια αύξηση "Ααα... Ελλάδα! Στην Λατινική Αμερική είναι...".
Οι δυο τουρίστες το διασκεδάζουν και έτσι έρχεται η απάντηση
-Ναι. Λατινική Αμερική. Δίπλα απο τον Καναδά και το Σουδάν. Πρωτεύουσα το Τατζικιστάν. Ξέρετε καλή γεωγραφία.....
-Πρώτη φορά έχουμε έλληνες πελάτες.
Και σίγουρα και η τελευταία, ήταν έτοιμη να προσθέσει η Dim. Aλλά εκείνη την ώρα πετάχτηκε ο Γκιούλιβερ και απάντησε
-Εεε... δεν ξέρουν όλο να εκτιμούν το καλό το πράγμα. Και εμείς το ψάξαμε πολύ για να το ανακαλύψουμε. Στο τέλος σταθήκαμε τυχεροί. Κρυμμένος θησαυρός το ξενοδοχείο σας! Διαμάντι!!!
Αυτή όλο καμάρι, απομακρύνεται μαζί με τον γλίτσα που πάει να τους φέρει το ποτό καλως ορίσματος (μεγαλεία!!!).
-Νομίζω ότι είμαι πρωταγωνίστρια στην μαύρη κωμωδία "Το Ιδρυμα".
-Εγω το καταδιασκεδάζω. Αυτό είναι χειρότερο και απο το Κο-Τσανγκ!!!
-Να του βρούμε μια δικαιολογ.... σσσσ σύρμα, έρχεται ο Γλίτσας...
-Αν θέλετε πιείτε τον χυμό σας να σας πάω στο δωμάτιο. Εχω μερικά πράγματα να σας πω.
Μπα... δεν διψάμε και είμαστε κουρασμένοι να μας πάτε στο δωμάτιο καλύτερα. Ο Γκιούλι σηκώνεται , παίρνει τα πράγματα του και πηγαίνει προς τις σκάλες. Η συμβία του τον ακολουθεί. Ο Γλίτσας της φωνάζει "μαντάμ , μαντάμ η τσάντα σας, και σκύβει και πιάνει το λουρί απο τον σάκο για να τον ανεβάσει πάνω. Το ωραίο και ασθενές φύλο βλέπετε. "Τουλάχιστον είναι περιποιητικός" σκέφτεται αναθαρρώντας η Dim. Και τότε ο Γλίτσας την πλησιάζει, της κρεμάει την τσάντα στον ώμο και απομακρύνεται αφηνωντάς την να αναρωτιέται "καλά είσαι χαζή? περίμενες να στον κουβαλήσει κιόλας? Που νομίζεις ότι βρίσκεσαι?".
Ο πρώτος όροφος είναι τουλάχιστον φωτεινός. Φτάνουν μπροστά σε μια πόρτα του διαδρόμου. Ο Γλίτσας ανοίγει όλο έπαρση. Τώρα τι να λέμε.....
Αφού τους λέει ότι σοβαροφανή παπάρα του κατεβαίνει στην γκλάβα, τους ευχεται καλή διαμονή και να μην αφήνουν πολύτιμα αντικειμενα στο δωμάτιο (κάτι θα ξέρει) , τους δίνει το κλειδί και ξεκουμπίζεται.
Το δωμάτιο ήταν ικανοποιητικό απο άποψη μεγέθους και φωτεινό. Αυτό. Τίποτα άλλο θετικό. Ολα τα υπόλοιπα αρνητικά. Σεντόνια? Πλισέ και βρώμικα. Οι τοίχοι? απεικόνιζαν τον άτλαντα σε κλίμακα 1/1000 απο τα σκοτωμένα κουνούπια και το αίμα τους. Πάτωμα? Χωματουργικές εργασίες "Το Μπάζο". Και άλλα πολλά. Τα οποία τα ανακάλυψαν στην πορεία της φανταστικής διαμονής τους.......
-Εγω λέω να παω να κάνω ένα μπάνιο. Μήπως θες εσύ να πας πρώτη?
-Να μου λείπει! Ποιος ξέρει τι κουσούρι θα έχει και το μπάνιο. Δεν είμαι τόσο ηρωίδα. Να πας εσύ πρώτος να μου πεις και εμένα για να πάρω τα μέτρα μου. Ξέρεις. Κάσκα, σκάφανδρο και τα σχετικά.....
-Καλά... πάω. Αλλώστε ένα μπάνιο είναι αυτό. Τι μπορεί να τυχει? Το πολύ πολύ να μην έχει ζεστο νερό.
-Εδω που ήρθαμε, θα απορήσω αν ΕΧΕΙ καν νερό. Τέλος πάντων.... άντε... κάνε κουράγιο, θυμήσου τις ηρωικές ρίζες σου και όρμα. Θα σε περιμένω εδώ.
Η Dim, σαν καλή νοικοκυρά άνοιξε μια τσαντα και έβγαλε μια άπλυτη μπλούζα την οποία έστρωσε στο κρεβάτι για να μπορεί να ξαπλώσει με σιγουρία. Καθόταν ανέμελη και κάπνιζε ξαπλωμένη, με το ένα χέρι ανάμεσα στο κεφάλι της και το μαξιλάρι και χάζευε το ταβάνι και τον καπνό απο το τσιγάρο.
Το κλιματιστικό ήταν σβηστό. Ο ανεμιστήρας στην οροφή όμως γύρναγε αργά και ανακάτευε τον ζεστό αέρα. Νερά ακούγοταν απο το μπάνιο. Στην γωνία του ψηλοτάβανου δωματίου σε μια περίεργη και ανοίκεια θέση κρεμόταν απο μια ξύλινη κρεμάστρα ένα διακοσμητικό ύφασμα με παραδοσιακό κέντημα. Το είχαν δει και πριν αλλά δεν είχαν δώσει ιδιαίτερη σημασία. Ποιός ξέρει? Μπορεί ο διακοσμητής του δωματίου να είχε καινοτόμες αντιλήψεις περί της τέχνης του. Ξαφνικά, ο αέρας απο τον ανεμιστήρα σήκωσε το ύφασμα απο την θέση του κάνωντας την τουρίστρια να γουρλώσει τα μάτια της απο την έκπληξη. Αμάν αμάν αμάν!!! Τι είναι αυτό που βλέπουν τα ματάκια μου? Δεν είναι δυνατόν!!! σκέφτεται η νεοαφιχθείσα ένοικος. Αν και μια φωνή της ψιθύριζε στο αυτί "κι ομως είναι!! 9 ευρώ το πληρώσατε. Δυνατόν και αναμενόμενο".
Τρέχει στο μπάνιο για να προλάβει τα κακά μαντάτα, και εκείνη την ώρα έβγαινε απο αυτό ο Γκιούλι . Οταν τον είδε τα ξέχασε όλα. Ο Γκιούλι είχε πάρει μια πετσέτα και τριβόταν μανιασμένα ενω ταυτόχρονια έβγαζε άναρθρες κραυγές "Μπρρρ Μπρρρ... οοοοιιιιιιι...φςςςςς".
-Αγάπη μου. Τι έγινε?
-Ασε με , άσε με, μην πω καμμιά κουβέντα και θα είναι και βαριά.. το νερό, το νερό... γμτ.... εσύ τι σκούζεις?
-Ο Τοίχος......Ο ΤΟΙΧΟΣΣΣΣΣ...........
Οταν οι τουρίστες μας πρωτοαντίκρυσαν το οίκημα που θα τους φιλοξενούσε τις επόμενες 4 νύχτες, δεν πίστευαν στα μάτια τους. Αυτό ήταν ένα παλάτι!!! Αρχιτεκτονική άψογη, καλαίσθητοι κήποι, υπέροχοι χρωματισμοί, όμορφα μονοπάτια, αριστοκρατικά μπαλκόνια, μεγάλα παράθυρα, πολυελαίοι στην είσοδο.... απερίγραπτο...
Καλά....καλά..... ένα αστείο έκανα αναγνώστη μου, μια μικρή πλακίτσα. Συγγνώμη. Συνεχίζω.
Οταν οι τουρίστες μας πρωτοαντίκρυσαν το οίκημα που θα τους φιλοξενούσε τις επόμενες 4 νύχτες, δεν πίστευαν στα μάτια τους. Αυτό ήταν ένα ίδρυμα για ψυχοπαθείς και μάλιστα επικίνδυνους ψυχοπαθείς. Αρχιτεκτονική που ακολουθούσε τα πρώτυπα της φυλακής υψίστης ασφαλείας, μια αυλή που οι κότες έκοβαν βόλτες ακολουθούμενες απο κάτι κοτοπουλάκια, λάσπες, λακούβες, χαντάκι στα δεξιά με αγριόχορτα, τα παράθυρα με σκουριασμένα κάγκελα, και ότι πιο κιτς σε στολίδια ατάκτως ερριμένα, που "συνδύαζαν" διακοσμητικά στυλ απο όλο τον κόσμο, απο το Μπαλί μέχρι το Μάλι της Αφρικής. Στην είσοδο διέκριναν -εκτός απο την σκόνη και την βρώμα- περίπου 30 ζευγάρια παπούτσια και σαγιονάρες που σχημάτιζαν ένα βουναλάκι και δίπλα μια γούρνα απο τσιμέντο που μέσα σε πράσινο νερό κολυμπούσαν ψάρια (προφανώς ιβριδιακής προελέυσεως για να αντέχουν την μόλυνση). Απο βοτανολογικής απόψεως είχε κάτι μπανανιές άσχετα φυτεμένες, -δηλαδή όπου να ναι- , κάτι μπαμπού τόσο πυκνά που νόμιζες ότι ξεχώριζες μέσα απο τα φυλλώματα τον Ράμπο με το μπαζούκας του να τους καθαρίζει όλους, και κάτι άσχημα φυτά που είχαν να δουν κηπουρο -αν είχαν δει ποτέ τους- απο την εποχή που η Μαλάμω είχε όλα της τα δόντια. Ακριβώς πριν την μεγαλοπρεπή είσοδο υπήρχε χαλίκι σκεπασμένο με κοτσιλιές. Δεξιά υπήρχε το ... εστιατόριο. Ενα βδέλυγμα με μια αχυροσκεπή που σου θύμιζε το παραμύθι με τα 3 γουρουνάκια, η οποία στηριζόταν σε 4 σκωροφαγωμένες , γυρτές ξύλινες κολώνες, κάτι ετερόκλητα έπιπλα, κάτι πολυθρόνες με τρύπια μαξιλάρια, και μια ξύλινη κατασκευή που εκτελούσε χρέη μπαρ , αν είχες βέβαια πολύυυυυ μεγάλη φαντασία.
Ο Γκιούλι σαν άντρας που είναι και όπως να το κάνουμε, πιο γεννναίος και ανδρείος αφού έχει πάει και φαντάρος, κατέβηκε πρώτος απο το τουκ τουκ. Η Dim, ζαρωσε στο όχημα και κοίταγε γύρω τρομαγμένη.
-Ελα κατέβα.... τι κάθεσαι?
-Με δουλεύεις? Ανέβα να φύγουμε....
-Δεν είσαι με τα καλά σου....
-Εχει κότες... δεν τις μπορώ. Με είχε τσιμπήσει μια όταν ήμουν μικρή και έχω ψυχολογικό τραύμα.
-Οι κότες δεν τσιμπανε... κατέβα...
-Οχι.
-Κατέβα λέμε..
-Οχι.
-Καλά. Μείνε εκεί.
Ο Γκιούλι πληρώνει και κατευθύνεται στο ίδρυμα. Ο οδηγός γυρίζει, κοιτάει την επιβάτισσα του με απορία σαν να της λέει "άντε κυρά μου.. τι στρογγυλοκάθεσαι? Ξεκουβάλα! έχω 4 στόματα να θρέψω. Με εσένα θα ασχολούμαι?".
Αφού είδε και απόειδε η κακομοίρα, βουτάει τα μπαγάζια και οπλισμένη με θάρρος κατεβαίνει. Πάνε να μπουν μέσα και βγαίνει ένας και τους κάνει νόημα να βγάλουν τα παπούτσια τους, για να μην λερώσουν προφανώς τα πανάκριβα περσικά χαλιά. Τα βγάζουν και εισβάλουν στον χώρο της ρεσεψιόν.
Κοιτάγονται και είναι έτοιμοι να φύγουν τρέχωντας, εν ενάγκη ακόμα και ξυπόλητοι. Εκείνη την ώρα όμως απο το πουθενά πετιέται ένας γλίτσας και τους λέει καλώς ήρθατε ..μπλα μπλα...
Τους δείχνει ένα χαρτί με τα ονόματά τους και τους ρωτά αν είναι αυτοί. Αν υπήρχε λίιιγη σύνεση θα έλεγαν όχι, θα ζήταγαν δωμάτιο , θα τους το έδειχνε θα του έλεγαν συγγνώμη λυπούμεθα δεν μας αρέσει και θα έφευγαν. Αλλά είπαν ναι.
Τους βάζει και κάθονται σε ένα ξύλινο σαλονάκι απο αυτά τα καρακιτσάτα σκαλιστά που είναι τόσο διεδομένα σε αυτές τις χώρες. Δεν υπάρχει ούτε ενα τετραγωνικό ασκάλιστου ξύλου. Δίπλα απο την πόρτα υπάρχει ένας παμπάλαιος Η/Υ με ένα σακί κάρβουνο δίπλα του για να αυξάνει πιθανώς την ταχύτητα. Στην γωνία ένα βάζο Σατσούμα της δυναστείας των Μινγκ με ξεθωριασμένα πλαστικά λουλούδια μέσα, τόσο μεγάλο που αν διέθετε κάποιος 5-6 απο δαύτα θα μπορούσε να χτίσει σπίτι με 2 υπνοδωματια, μπάνιο, κουζίνα και σπιτάκι κηπουρού. Στο βάθος μια ποικιλόχρωμη θιβετιανή κουρτίνα-μπερντες μισοέκρυβε έναν διάδρομο , σκοτεινό και στενό, με λευκές/γκρι πόρτες δεξιά και αριστερά που σου θύμιζε τρελάδικο, ίδρυμα για ψυχοπαθείς, αναμορφωτήριο, σανατόριο, ή έστω και στην καλύτερη περίπτωση νοσοκομείο της δεκαετίας του 50.
Ο γλίτσαςς τους αρχίζει τις τσιριμόνιες. Τους ζητάει συγγνώμη υπάρχει ένα πρόβλημα με την κράτηση.
Ελπίδα!!!!! Τελικά υπάρχει Θεός. Αλλά δεν...
Το θεματάκι που είχε προκύψει ήταν ότι "αν και είχαν κάνει κράτηση για ένα δωμάτιο double κάποια γυναίκα χτύπησε και δεν μπορεί να φύγει και θα τους δώσει twin, και συγγνώμη και θα είναι μόνο για 1 νύχτα, και τι να κάνουμε? δεν μπορούμε να πετάξουμε χτυπημένη γυναίκα μπλα μπλά μπλα...." δικαιολογία της δεκάρας που την έχουν ξανακούσει κι άλλες φορές. Εχετε πρόβλημα αν θα κοιμηθείτε ΜΟΝΟ για μια νύχτα σε 2 κρεββάτια? τους ρωτά με γλοιώδη τρόπο. Ο χιουμορίστας της παρέας απαντά "οχι, κανένα πρόβλημα, ευκαιρία είναι να κοιμηθώ σαν άνθρωπος και εγω μια φορά γιατί μουγκανίζει και κλωτσάει στο ύπνο της σαν μουλάρι" και άρχισαν και οι δυο , Γκιούλι και γλίτσας, τα χάχανα σαν χαζοί. Το αντικείμενο του χλευασμού βέβαια δεν το θεώρησε αστείο, και για να επιβεβαιώσει την παρομοίωση μουγκάνισε και κλώτσησε με δύναμη τον συντροφό της, όχι μόνο προς απόδειξη των όσων λέει, αλλά και προς μελλοντική του συμμόρφωση, ενώ ταυτόχρονα του χάριζε ένα μακιαβελικό χαμόγελο όλο δόντια και ρεβανσιστικές υποσχέσεις.
Ο γλίτσας, ξερόβηξε, σοβαρεύτηκε και τους ζήτησε διαβατήρια. Του τα δίνουν και έρχεται μια κοπέλα, μικροκαμωμένη και τα παιρνει. Γνωρίζοντας απο την κράτηση την χώρα της προέλευσης τους ρωτά, για να κάνει επίδειξη και να αποδείξει στο αφεντικό της την αξία της ως ρεσεψιονιστ, αλλά και ότι δίκαια κατέχει την θέση, ίσως ευελπιστώντας σε κάποια αύξηση "Ααα... Ελλάδα! Στην Λατινική Αμερική είναι...".
Οι δυο τουρίστες το διασκεδάζουν και έτσι έρχεται η απάντηση
-Ναι. Λατινική Αμερική. Δίπλα απο τον Καναδά και το Σουδάν. Πρωτεύουσα το Τατζικιστάν. Ξέρετε καλή γεωγραφία.....
-Πρώτη φορά έχουμε έλληνες πελάτες.
Και σίγουρα και η τελευταία, ήταν έτοιμη να προσθέσει η Dim. Aλλά εκείνη την ώρα πετάχτηκε ο Γκιούλιβερ και απάντησε
-Εεε... δεν ξέρουν όλο να εκτιμούν το καλό το πράγμα. Και εμείς το ψάξαμε πολύ για να το ανακαλύψουμε. Στο τέλος σταθήκαμε τυχεροί. Κρυμμένος θησαυρός το ξενοδοχείο σας! Διαμάντι!!!
Αυτή όλο καμάρι, απομακρύνεται μαζί με τον γλίτσα που πάει να τους φέρει το ποτό καλως ορίσματος (μεγαλεία!!!).
-Νομίζω ότι είμαι πρωταγωνίστρια στην μαύρη κωμωδία "Το Ιδρυμα".
-Εγω το καταδιασκεδάζω. Αυτό είναι χειρότερο και απο το Κο-Τσανγκ!!!
-Να του βρούμε μια δικαιολογ.... σσσσ σύρμα, έρχεται ο Γλίτσας...
-Αν θέλετε πιείτε τον χυμό σας να σας πάω στο δωμάτιο. Εχω μερικά πράγματα να σας πω.
Μπα... δεν διψάμε και είμαστε κουρασμένοι να μας πάτε στο δωμάτιο καλύτερα. Ο Γκιούλι σηκώνεται , παίρνει τα πράγματα του και πηγαίνει προς τις σκάλες. Η συμβία του τον ακολουθεί. Ο Γλίτσας της φωνάζει "μαντάμ , μαντάμ η τσάντα σας, και σκύβει και πιάνει το λουρί απο τον σάκο για να τον ανεβάσει πάνω. Το ωραίο και ασθενές φύλο βλέπετε. "Τουλάχιστον είναι περιποιητικός" σκέφτεται αναθαρρώντας η Dim. Και τότε ο Γλίτσας την πλησιάζει, της κρεμάει την τσάντα στον ώμο και απομακρύνεται αφηνωντάς την να αναρωτιέται "καλά είσαι χαζή? περίμενες να στον κουβαλήσει κιόλας? Που νομίζεις ότι βρίσκεσαι?".
Ο πρώτος όροφος είναι τουλάχιστον φωτεινός. Φτάνουν μπροστά σε μια πόρτα του διαδρόμου. Ο Γλίτσας ανοίγει όλο έπαρση. Τώρα τι να λέμε.....
Αφού τους λέει ότι σοβαροφανή παπάρα του κατεβαίνει στην γκλάβα, τους ευχεται καλή διαμονή και να μην αφήνουν πολύτιμα αντικειμενα στο δωμάτιο (κάτι θα ξέρει) , τους δίνει το κλειδί και ξεκουμπίζεται.
Το δωμάτιο ήταν ικανοποιητικό απο άποψη μεγέθους και φωτεινό. Αυτό. Τίποτα άλλο θετικό. Ολα τα υπόλοιπα αρνητικά. Σεντόνια? Πλισέ και βρώμικα. Οι τοίχοι? απεικόνιζαν τον άτλαντα σε κλίμακα 1/1000 απο τα σκοτωμένα κουνούπια και το αίμα τους. Πάτωμα? Χωματουργικές εργασίες "Το Μπάζο". Και άλλα πολλά. Τα οποία τα ανακάλυψαν στην πορεία της φανταστικής διαμονής τους.......
-Εγω λέω να παω να κάνω ένα μπάνιο. Μήπως θες εσύ να πας πρώτη?
-Να μου λείπει! Ποιος ξέρει τι κουσούρι θα έχει και το μπάνιο. Δεν είμαι τόσο ηρωίδα. Να πας εσύ πρώτος να μου πεις και εμένα για να πάρω τα μέτρα μου. Ξέρεις. Κάσκα, σκάφανδρο και τα σχετικά.....
-Καλά... πάω. Αλλώστε ένα μπάνιο είναι αυτό. Τι μπορεί να τυχει? Το πολύ πολύ να μην έχει ζεστο νερό.
-Εδω που ήρθαμε, θα απορήσω αν ΕΧΕΙ καν νερό. Τέλος πάντων.... άντε... κάνε κουράγιο, θυμήσου τις ηρωικές ρίζες σου και όρμα. Θα σε περιμένω εδώ.
Η Dim, σαν καλή νοικοκυρά άνοιξε μια τσαντα και έβγαλε μια άπλυτη μπλούζα την οποία έστρωσε στο κρεβάτι για να μπορεί να ξαπλώσει με σιγουρία. Καθόταν ανέμελη και κάπνιζε ξαπλωμένη, με το ένα χέρι ανάμεσα στο κεφάλι της και το μαξιλάρι και χάζευε το ταβάνι και τον καπνό απο το τσιγάρο.
Το κλιματιστικό ήταν σβηστό. Ο ανεμιστήρας στην οροφή όμως γύρναγε αργά και ανακάτευε τον ζεστό αέρα. Νερά ακούγοταν απο το μπάνιο. Στην γωνία του ψηλοτάβανου δωματίου σε μια περίεργη και ανοίκεια θέση κρεμόταν απο μια ξύλινη κρεμάστρα ένα διακοσμητικό ύφασμα με παραδοσιακό κέντημα. Το είχαν δει και πριν αλλά δεν είχαν δώσει ιδιαίτερη σημασία. Ποιός ξέρει? Μπορεί ο διακοσμητής του δωματίου να είχε καινοτόμες αντιλήψεις περί της τέχνης του. Ξαφνικά, ο αέρας απο τον ανεμιστήρα σήκωσε το ύφασμα απο την θέση του κάνωντας την τουρίστρια να γουρλώσει τα μάτια της απο την έκπληξη. Αμάν αμάν αμάν!!! Τι είναι αυτό που βλέπουν τα ματάκια μου? Δεν είναι δυνατόν!!! σκέφτεται η νεοαφιχθείσα ένοικος. Αν και μια φωνή της ψιθύριζε στο αυτί "κι ομως είναι!! 9 ευρώ το πληρώσατε. Δυνατόν και αναμενόμενο".
Τρέχει στο μπάνιο για να προλάβει τα κακά μαντάτα, και εκείνη την ώρα έβγαινε απο αυτό ο Γκιούλι . Οταν τον είδε τα ξέχασε όλα. Ο Γκιούλι είχε πάρει μια πετσέτα και τριβόταν μανιασμένα ενω ταυτόχρονια έβγαζε άναρθρες κραυγές "Μπρρρ Μπρρρ... οοοοιιιιιιι...φςςςςς".
-Αγάπη μου. Τι έγινε?
-Ασε με , άσε με, μην πω καμμιά κουβέντα και θα είναι και βαριά.. το νερό, το νερό... γμτ.... εσύ τι σκούζεις?
-Ο Τοίχος......Ο ΤΟΙΧΟΣΣΣΣΣ...........
