dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.064
- Likes
- 6.302
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Περίεργες πολιτικές ποτοαπαγόρευσης
- Run Lola Run
- Ηρθαμε! Φεύγουμε.....
- Kuala Lumbur
- Παναγιά μου!!! Ενα AirBus 320 έρχεται κατα πάνω μας
- Αναλαμβάνουμε απεντομώσεις, καθαρισμούς κτηρίων και αποφράξεις αποχετεύσεων
- Λάος
- Αυτός, Αυτή και οι απάτες
- Για ποιόν χτυπά η εξάτμιση?
- Το στοίχημα του ευρω
- Αρχίσανε τα όργανα
- Στο άγνωστο με πούλμαν την ελπίδα
- Η Αφιξη και το πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων
- Μια γιορτή μια μπύρα και τρια δόντια
- Και ο Γκιούλι ξεσπαθώνει, ξεσπαθώνει
- Οταν ξέρεις και ταξιδεύεις με στυλ
- Θελω να κατέβω απο αυτό το λεωφορείο
- Το αγνό παρθένο σου μαλλί
- Απο την Σκύλλα στην Χαρυβδη και απο τον Αννα στον Καιάφα
- Α ρε γλέντια
- Πνομ Πενχ : η Αυτοκράτειρα με τα κουρέλια
- Η Κάθοδος και ο δρόμος προς το κολαστήριο
- Η Καμπότζη και το εργοστάσιο της κρεατομηχανής
- Οταν η σύνεση εκδιώχνεται μετά κλοτσηδόν
- In the mouth of Darkness
- Το Ιδρυμα
- Κάνε ένα μπάνιο!
- Ψάχνωντας απελπισμένα (ένα) το Ιδρυμα
- Η καλή μας αγελάδα βόσκει κάτω στην λιακάδα
- Μια οικογένεια είμαστε όλοι
Ψάχνωντας απελπισμένα (ένα) το Ιδρυμα
Siem Reap. Ολο το ενδιαφέρον εστιάζεται -πού αλλού?- στα ερείπια του Ανκορ. Ανακαλύφθηκε τυχαία μέσα στην ζούγκλα και απο τότε θεωρείται ενα απο τα κορυφαία αξιοθέατα του κόσμου. Οχι αδικως βέβαια. Η πόλη "φτιαγμένη" με τουριστικες υποδομές για να μπορέσει να δεχτεί τον τεράστιο όγκο επισκεπτών που καταφτάνει κάθε χρόνο. Λεπτομέρειες και περιγραφή αργότερα. Μην είστε ανυπόμονοι. Ας περάσουμε στην πεζή καθημερινότητα πρώτα.
Οι φίλοι μας λοιπόν, αφού έφυγαν απο το κελί τους -το οποίο δεν ήταν τελικά όπως αποδειχτηκε στην πορεία και τόσο "κελί"-, πήγαν με τα πόδια στην περίφημη pub street , στην οποία βρίσκονται όλα τα εστιατόρια.
-Περπατάμε, περπατάμε, περπατάμε κι ακόμα να βρεθούμε στο κέντρο, ήταν που βρισκόταν "δίπλα" απο την πόλη σύμφωνα με το site. Καλά να πάθω όμως. Μου άξιζε. Την επόμενη φορά που θα σου πω ότι ανακάλυψα το Κοχινορ των ξενοδοχείων να θυμηθείς να με πλακώσεις στο ξύλο για παραδειγματισμό. Ουφ.... Και σταμάτα να ξύνεσαι. Μου σπάς τα νεύρα. Θα νομίζουν ότι έχεις ψωρίαση, λέπρα ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο.....
-Μωρε άσε με κάτω να ξυστώ. Δε φτάνει που συρθήκαμε σαν τα κορόιδα στο Ιδρυμα Παραφρόνων και ψυχικά ασθενών με τις καταπληκτικές ιδέες σου, δεν φτάνει που περπατάμε κάτω απο το λιοπύρι στον χωματόδρομο και πόλη δεν βλέπουμε, θα μου απαγορέψεις τώρα και να ξυστώ? Κάνε και εσύ ένα μπάνιο στην χαλυβουργική ΑΕ και μετά έλα να μου πεις. Αντε..... γιατί σου τα έχω μαζεμένα.
-Εγω να κάνω μπάνιο? Χα! Οχι χρυσό μου. Ενα πράγμα θα σου πω. Αγόρασε μανταλάκια. Θα σου χρειαστούν στο μέλλον. Να την ακούς την θεία Dim. Οσο για το Ασυλο μην γκρινιάζεις.... και εσύ συναίνεσες. Ας το καταχωρήσουμε ως μια άτυχη στιγμή του ταξιδιού και ας ελπίσουμε ότι στο μελ....
Η Dim σταμάτησε απότομα μετά την αιμοβόρα ματιά που της έριξε ο Γκιούλι. Καλά έκανε. Αν συνέχιζε ίσως να χάλαγε το "ειδυλλιακό" του ταξιδιού και ήταν κρίμα. Τα είχαν περάσει υπερβολικά ρομαντικά τόσες ημέρες, με τα ΚΤΕΛ τους, με τις δισκοπάθειες, με τις ρίξεις σπλήνας, με τις μετατοπίσεις σπονδύλων, με τα όλα τους, που θα ήταν κρίμα να χαλάσει αυτή η ωραία ατμόσφαιρα με στείρες, ανούσιες και -προπάντων- ανεδαφικές αντιπαραθέσεις με πιθανό αποτέλεσμα να χαλάσει η τόσο χαλαρωτική αυτή εκδρομή.
Μετά απο 5 λεπτά.
-Ορίστε! τι γκρινιάζεις? φτάσαμε. Μόλις (!!) 15 λεπτά περπάτημα ήταν.
Η πόλη είναι απλωμένη με απουσία πολυόροφων κτηρίων, άπειρα τουκ τουκ, εστιατόρια, τουρίστες, ΑΤΜ, ιντερνετ καφέ, ταξιδιωτικά γραφεία, και γενικά ότι θέλεις το βρίσκεις. Επίσης δίπλα απο το κέντρο υπάρχει η ρώσικη αγορά η οποία είναι χωρισμένη σε δυο μέρη. Το πρώτο μέρος πουλάει αγαθά -τρόφιμα κυρίως- για τους ντόπιους και το άλλο κομμάτι έχει κυρίως σουβενίρ για τους τουρίστες. Για βρώση δε, άπειρα εστιατόρια με δυτική κουζίνα και μερικά μπαρ. Περιττό να αναφέρουμε βέβαια ότι οι φίλοι μας μπαστακώθηκαν σε ένα μαγαζί ήπιαν και έφαγαν μέχρι αναισθησίας και αργά το βράδυ ξεκίνησαν να γυρίσουν στο Ιδρυμα. Δυστυχώς όμως, επειδή είχε πέσει σκοτάδι και ήταν η πρώτη ημέρα τους στην πόλη ...χαθήκαν.
-Ποιός να μου το λεγε, ότι θα ερχόταν η στιγμή να ψάχνω απελπισμένος το Ιδρυμα? Ποιός? Ποιός? Κάποιος εκεί ψηλά μας κάνει πλάκα!!!
-Τι να σου πω? Μάλλον πάντως απο εδώ πρέπει να είναι... λασπουριά βλέπω, ερημιά βλέπω, σκοτάδια βλέπω, ψυχή ζώσα ΔΕΝ βλέπω, άρα μάλλον είμαστε στον σωστό δρόμο. Πάντως δεν μπορείς να πεις..... καταπληκτική θέση! Βουκολικότατη!!! Ωχ! πρόσεχε χριστιανέ μου το χαντάκι! Θα πέσεις μέσα και εγώ αμφιβάλω αν μπω στον κόπο να σε βγάλω... ...
Αφού γνώρισαν όλα τα γύρω χωράφια, ορυζώνες, μαντριά, κοτέτσια και κόντεψαν δυο φορές να πέσουν νυχτιάτικα μέσα σε ένα αυλάκι με βρωμόνερα με τον Γκιούλι να ουρλιάζει "χτύπα κι άλλο, αντέχω", και την παρέα του να απαντά "εγώ όμως όχι", έφτασαν επιτέλους κατάκοποι στο Ιδρυμα. Το σχέδιο ήταν την επομένη να επισκέπτονταν τα κοντινά σημεία ενδιαφέροντος με τουκ τουκ και μετά θα αφιέρωναν το απόγευμα τους σε έναν απο τους 3 λόγους για τους οποίους είχαν έρθει Καμπότζη. Ο πρώτος ήταν το S21. Ok με αυτό. Ο 2ος τα ερείπια του Ανκορ. Προγραμματισμένο την μεθεπόμενη. Ο 3ος όμως? Ποιός ήταν ο 3ος λόγος κυρίες , κύριοι, δεσποινίδες, δεσποτάδες, και υπεραιωνόβιοι? Ποιόοοοοος? Μαντέψτε!
Siem Reap. Ολο το ενδιαφέρον εστιάζεται -πού αλλού?- στα ερείπια του Ανκορ. Ανακαλύφθηκε τυχαία μέσα στην ζούγκλα και απο τότε θεωρείται ενα απο τα κορυφαία αξιοθέατα του κόσμου. Οχι αδικως βέβαια. Η πόλη "φτιαγμένη" με τουριστικες υποδομές για να μπορέσει να δεχτεί τον τεράστιο όγκο επισκεπτών που καταφτάνει κάθε χρόνο. Λεπτομέρειες και περιγραφή αργότερα. Μην είστε ανυπόμονοι. Ας περάσουμε στην πεζή καθημερινότητα πρώτα.
Οι φίλοι μας λοιπόν, αφού έφυγαν απο το κελί τους -το οποίο δεν ήταν τελικά όπως αποδειχτηκε στην πορεία και τόσο "κελί"-, πήγαν με τα πόδια στην περίφημη pub street , στην οποία βρίσκονται όλα τα εστιατόρια.
-Περπατάμε, περπατάμε, περπατάμε κι ακόμα να βρεθούμε στο κέντρο, ήταν που βρισκόταν "δίπλα" απο την πόλη σύμφωνα με το site. Καλά να πάθω όμως. Μου άξιζε. Την επόμενη φορά που θα σου πω ότι ανακάλυψα το Κοχινορ των ξενοδοχείων να θυμηθείς να με πλακώσεις στο ξύλο για παραδειγματισμό. Ουφ.... Και σταμάτα να ξύνεσαι. Μου σπάς τα νεύρα. Θα νομίζουν ότι έχεις ψωρίαση, λέπρα ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο.....
-Μωρε άσε με κάτω να ξυστώ. Δε φτάνει που συρθήκαμε σαν τα κορόιδα στο Ιδρυμα Παραφρόνων και ψυχικά ασθενών με τις καταπληκτικές ιδέες σου, δεν φτάνει που περπατάμε κάτω απο το λιοπύρι στον χωματόδρομο και πόλη δεν βλέπουμε, θα μου απαγορέψεις τώρα και να ξυστώ? Κάνε και εσύ ένα μπάνιο στην χαλυβουργική ΑΕ και μετά έλα να μου πεις. Αντε..... γιατί σου τα έχω μαζεμένα.
-Εγω να κάνω μπάνιο? Χα! Οχι χρυσό μου. Ενα πράγμα θα σου πω. Αγόρασε μανταλάκια. Θα σου χρειαστούν στο μέλλον. Να την ακούς την θεία Dim. Οσο για το Ασυλο μην γκρινιάζεις.... και εσύ συναίνεσες. Ας το καταχωρήσουμε ως μια άτυχη στιγμή του ταξιδιού και ας ελπίσουμε ότι στο μελ....
Η Dim σταμάτησε απότομα μετά την αιμοβόρα ματιά που της έριξε ο Γκιούλι. Καλά έκανε. Αν συνέχιζε ίσως να χάλαγε το "ειδυλλιακό" του ταξιδιού και ήταν κρίμα. Τα είχαν περάσει υπερβολικά ρομαντικά τόσες ημέρες, με τα ΚΤΕΛ τους, με τις δισκοπάθειες, με τις ρίξεις σπλήνας, με τις μετατοπίσεις σπονδύλων, με τα όλα τους, που θα ήταν κρίμα να χαλάσει αυτή η ωραία ατμόσφαιρα με στείρες, ανούσιες και -προπάντων- ανεδαφικές αντιπαραθέσεις με πιθανό αποτέλεσμα να χαλάσει η τόσο χαλαρωτική αυτή εκδρομή.
Μετά απο 5 λεπτά.
-Ορίστε! τι γκρινιάζεις? φτάσαμε. Μόλις (!!) 15 λεπτά περπάτημα ήταν.
Η πόλη είναι απλωμένη με απουσία πολυόροφων κτηρίων, άπειρα τουκ τουκ, εστιατόρια, τουρίστες, ΑΤΜ, ιντερνετ καφέ, ταξιδιωτικά γραφεία, και γενικά ότι θέλεις το βρίσκεις. Επίσης δίπλα απο το κέντρο υπάρχει η ρώσικη αγορά η οποία είναι χωρισμένη σε δυο μέρη. Το πρώτο μέρος πουλάει αγαθά -τρόφιμα κυρίως- για τους ντόπιους και το άλλο κομμάτι έχει κυρίως σουβενίρ για τους τουρίστες. Για βρώση δε, άπειρα εστιατόρια με δυτική κουζίνα και μερικά μπαρ. Περιττό να αναφέρουμε βέβαια ότι οι φίλοι μας μπαστακώθηκαν σε ένα μαγαζί ήπιαν και έφαγαν μέχρι αναισθησίας και αργά το βράδυ ξεκίνησαν να γυρίσουν στο Ιδρυμα. Δυστυχώς όμως, επειδή είχε πέσει σκοτάδι και ήταν η πρώτη ημέρα τους στην πόλη ...χαθήκαν.
-Ποιός να μου το λεγε, ότι θα ερχόταν η στιγμή να ψάχνω απελπισμένος το Ιδρυμα? Ποιός? Ποιός? Κάποιος εκεί ψηλά μας κάνει πλάκα!!!
-Τι να σου πω? Μάλλον πάντως απο εδώ πρέπει να είναι... λασπουριά βλέπω, ερημιά βλέπω, σκοτάδια βλέπω, ψυχή ζώσα ΔΕΝ βλέπω, άρα μάλλον είμαστε στον σωστό δρόμο. Πάντως δεν μπορείς να πεις..... καταπληκτική θέση! Βουκολικότατη!!! Ωχ! πρόσεχε χριστιανέ μου το χαντάκι! Θα πέσεις μέσα και εγώ αμφιβάλω αν μπω στον κόπο να σε βγάλω... ...
Αφού γνώρισαν όλα τα γύρω χωράφια, ορυζώνες, μαντριά, κοτέτσια και κόντεψαν δυο φορές να πέσουν νυχτιάτικα μέσα σε ένα αυλάκι με βρωμόνερα με τον Γκιούλι να ουρλιάζει "χτύπα κι άλλο, αντέχω", και την παρέα του να απαντά "εγώ όμως όχι", έφτασαν επιτέλους κατάκοποι στο Ιδρυμα. Το σχέδιο ήταν την επομένη να επισκέπτονταν τα κοντινά σημεία ενδιαφέροντος με τουκ τουκ και μετά θα αφιέρωναν το απόγευμα τους σε έναν απο τους 3 λόγους για τους οποίους είχαν έρθει Καμπότζη. Ο πρώτος ήταν το S21. Ok με αυτό. Ο 2ος τα ερείπια του Ανκορ. Προγραμματισμένο την μεθεπόμενη. Ο 3ος όμως? Ποιός ήταν ο 3ος λόγος κυρίες , κύριοι, δεσποινίδες, δεσποτάδες, και υπεραιωνόβιοι? Ποιόοοοοος? Μαντέψτε!
