dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.064
- Likes
- 6.302
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Περίεργες πολιτικές ποτοαπαγόρευσης
- Run Lola Run
- Ηρθαμε! Φεύγουμε.....
- Kuala Lumbur
- Παναγιά μου!!! Ενα AirBus 320 έρχεται κατα πάνω μας
- Αναλαμβάνουμε απεντομώσεις, καθαρισμούς κτηρίων και αποφράξεις αποχετεύσεων
- Λάος
- Αυτός, Αυτή και οι απάτες
- Για ποιόν χτυπά η εξάτμιση?
- Το στοίχημα του ευρω
- Αρχίσανε τα όργανα
- Στο άγνωστο με πούλμαν την ελπίδα
- Η Αφιξη και το πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων
- Μια γιορτή μια μπύρα και τρια δόντια
- Και ο Γκιούλι ξεσπαθώνει, ξεσπαθώνει
- Οταν ξέρεις και ταξιδεύεις με στυλ
- Θελω να κατέβω απο αυτό το λεωφορείο
- Το αγνό παρθένο σου μαλλί
- Απο την Σκύλλα στην Χαρυβδη και απο τον Αννα στον Καιάφα
- Α ρε γλέντια
- Πνομ Πενχ : η Αυτοκράτειρα με τα κουρέλια
- Η Κάθοδος και ο δρόμος προς το κολαστήριο
- Η Καμπότζη και το εργοστάσιο της κρεατομηχανής
- Οταν η σύνεση εκδιώχνεται μετά κλοτσηδόν
- In the mouth of Darkness
- Το Ιδρυμα
- Κάνε ένα μπάνιο!
- Ψάχνωντας απελπισμένα (ένα) το Ιδρυμα
- Η καλή μας αγελάδα βόσκει κάτω στην λιακάδα
- Μια οικογένεια είμαστε όλοι
Και ο Γκιούλι ξεσπαθώνει, ξεσπαθώνει......
Τις 2 ημέρες που έμειναν στο Thakek οι δυό φίλοι μας θα πρέπει να πούμε, ότι επειδή δεν είχαν ρολόι ή κινητό μαζί τους, είχαν βασιστεί στην ώρα που έλεγε το τηλεχειριστήριο του κλιματιστικού του δωματίου τους. Τώρα βέβαια θα ρωτήσετε, και που ήξεραν ότι δείχνει την πραγματική ώρα? Πολύ σωστά! Δεν το ήξεραν. Αλλά έτσι νόμιζαν.
Το βράδυ λοιπόν, μετά απο μια διονυσιακή μπυροποσία , ρώτησαν σε μια στιγμή πνευματικής διαύγειας -μεταξύ του 5ου και του 6ου μπουκαλιού- θυμήθηκαν να ρωτήσουν στην ρεσεψιον για λεωφορεία και τους είπαν "......αύριο έχει το "καλό" πούλμαν στις 9.30 το πρωί. Οχι δεν μπορούν να τους βγάλουν εισιτήρια, θα πρέπει να πάνε οι ίδιοι στον σταθμό λίγο πιο πριν, μπλα μπλα.....". Πολύ καλά, ξυπνήστε μας στις 7. Και σύρθηκαν μέχρι το δωμάτιο για να πλύνουν τα δοντια τους για 7η φορά και να κοιμηθούν. Την επομένη θα έφευγαν. Το είχαν αποφασίσει. Αρκετό πολύτιμο χρόνο είχαν χάσει μέχρι τώρα.
Στις 5 τα χαράματα (σύμφωνα με το ρολόι του κλιματιστικού) κατσικώθηκαν. Εφτιαξαν τα πράγματα σαν καλοί νοικοκυραίοι και κατά τις 7 (πάλι σύμφωνα με το ρολόι του κλιματιστικού) κατέβηκαν για έναν καφέ. Πολύ μουντάδα βρε παιδί μου, αναρωτιούνταν... ακόμα να ξημερώσει για τα καλά? Και αυτοί στο ξενοδοχείο γιατί δεν μας ξύπνησαν? Δεν είναι να τους έχεις εμπιστοσύνη τελικά.....
Κάθησαν έξω και χάζευαν τους μοναχούς που σχημάτιζαν μια σειρά , ο ένας πίσω απο τον άλλο με τα πιατάκια τους στα χέρια να κατευθύνονται προς το βάθος της πόλης για να πάρουν το φαγητό τους απο τους κατοίκους όπως συνηθίζεται
Λίγο πριν τις 8 και αφού είχαν πιεί το καφεδάκι τους παίρνουν ένα τουκ τουκ απο την πλατεία για τον σταθμό. Αφού φτάνουν , πάνε στο γκισέ και ρωτάνε για VIP λεωφορείο. Ερχεται η πρώτη τουβλιά. Δεν υπάρχει VIP για το Pakse. Η αμέσως καλύτερη λύση είναι κάτι μεταξύ VIP και Local. Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε στους υποψήφιους επισκέπτες της χώρας, ότι ενώ όλοι οι οδηγοί αναφέρουν ότι υπάρχουν δυο είδη λεωφορείων (VIP και Local), η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχουν για ορισμένα δρομολόγια 3 είδη. Τα πολυτελείας, τα τοπικά και "κάτι" ανάμεσα σε αυτά τα δύο. Στην ουσία τα μεσαίας κατηγορίας λεωφορεία , είναι παλιά VIP που πλέον έχουν ξεχαρβαλιάσει και τα ρίχνουν στην μεσαία κατηγορία.
Αυτού του είδους λοιπόν έκλεισαν οι δυο ταξιδιώτες και περίμεναν ήσυχα ήσυχα την ώρα να περάσει για να επιβιβαστούν. Το ρολόι του σταθμού έδεχνε ότι ήταν 7 και 15. Μπα??? Λάθος πάει. 8.15 πρέπει να είναι. Μα ρολόι σταθμού και να μην το φτιάχνουν? Απαράδεκτοι! Περιμένουν. Η ώρα πάει και μισή. Παρά τέταρτο. Από το δρόμο σκάει μύτη ένα πούλμαν πολύ σένιο. Ολοκαίνουργιο , γυαλισμένο, πραγματικά άριστο. Ε.. σκέφτονται τα φιλαράκια μας, αυτό θα είναι. Και σηκώνονται. Και ξανακάθονται. Πάει Βιεντιάν.
Ξαφνικά όλους τους ήχους του σταθμού καλύπτει ένας υπόκωφος ήχος, που έρχεται απο μακρυά, μαζί με ένα σύννεφο σκόνης. Τι διάολο είναι αυτό , που κάνει τέτοιο σαματά? Γυρνάν δεξιά και βλέπουν ένα αξιοπρεπέστατο πούλμαν. Τι στο καλό γίνεται? Αυτό βγάζει αυτούς τους αποτρόπαιους ήχους? Δεν είναι δυνατόν. Μα εκείνη την στιγμή το συμπαθητικό πούλμαν παίρνει εμπρός, κάνει λίγα μέτρα πιο μπροστά και αποκαλύπτεται πίσω του το πιο άθλιο οδικό τερατούργημα που μπορεί να κατασκευάσει ποτέ άνθρωπος. Σκουριασμένο, ξεχαρβαλωμένο, με μπροστινά φλάς παρμένα απο σκουτεράκι να μισοστηρίζονται με σύρμα, δεκάδες ξεθωριασμένα αυτοκόλλητα, απροσδιόριστο χρώμα, ξύλινο τάκο για χειρόφρενο (!!!!), σπασμένοι καθρέφτες, να μην τα πολυλογούμε δεν βλεπόταν. Φυσικά δεν δίνουν σημασία. Είναι φανερό ότι πρόκειται για το Local. Δεν τους αφορά. Οταν όμως βγαίνει ο εισπράκτορας αρχίζει και φωνάζει για Pakse Pakseeee.
Καμμία αντίδραση. Συνεχίζουν και καπνίζουν αδιάφορα χαζεύοντας τους περαστικούς.
Ο εισπράκτορας πλησιάζει και τους λέει Pakse? του δείχνουν τα εισιτήρια και προσπαθούν με νοήματα να του πουν ότι θα ταξιδέψουν με το άλλο, το πιό καλό. Αυτός κουνάει αρνητικά το κεφάλι πέρα δώθε , τους δείχνει το θαύμα της αυτοκινητοβιομηχανίας και τους κάνει νόημα μπείτε, μπείτε, ενώ ταυτόχρονα τους βουτάει τις αποσκευές απο τα χέρια πηγαίνει στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου και απο το ανοιχτό παράθυρο τις πετάει με δύναμη μέσα στις θέσεις που κάποτε ήταν η γαλαρία!!
Μπαίνουν. Καλέ? Αυτό μέσα είναι χειρότερο απο ότι απέξω!
Κάθονται διστακτικά και μαζεμένα σε μια θέση που στο κάτω μέρος του παραθύρου στο σασί, έχει τρύπα και είναι κλεισμένη με κόντρα πλακέ και αμέσως μετά φτάνει ένας τύπος και με νοήματα δίνει να καταλάβει ο Γκιούλιβερ ότι κάτι τον θέλει ο υπάλληλος στο γκισέ. Περίεργα πράγματα. Φεύγει ο Γκιούλι για να πάει προς εκαθάριση της υπόθεσης και η Dim αναστενάζει ανακουφισμένη, πιστεύοντας ότι θα του πει κατεβείτε ζωντόβολα, δεν είναι αυτό το δικό σας, θα έρθει άλλο...και εσείς μην δείτε λεωφορείο, αμέσως να μπουκάρετε, μπλα μπλα ....
Μετά απο 1 λεπτό ο Γκιούλι γυρνάει, κάθεται, χαμογελά και με συγκαταβατικό ύφος ρωτά διστακτικά την συμβία του
-Αγάπη μου έχω καλά νέα και κακά νέα. Απο ποιά θέλεις να αρχίσω?
-Απο τα κακά άρχισε, έτσι για αλλάγη. Με έχεις ταράξει στο καλό νέο τόσες ημέρες.... πες μου και κάτι κακό!
-Ωραία. Θα σου πω. Λοιπόν. Εχουμε και λέμε. Και μην συγχυστείς γιατί εσύ είσαι που λες ότι......
-Πές μου χριστιανέ μου...... α πα πα πα τι κακό και αυτό με εσένα! Μίλα! Χωρίς περιστροφές...
- Τα καλά νέα είναι ότι αυτό, ΔΕΝ είναι το λεωφορείο μας , αλλά το τοπικό ΚΤΕΛ.
-Ουφφφφ.... ωραία. Ξεκουμπιζόμαστε! Και πετιέται σαν ελατήριο για να φύγει η κυρά μας, βιαστική και ανακουφισμένη.
-Περίμενε.... της λέει ο κακός Γκιούλι και την σταματάει πιάνωντάς την απο τον καρπό καθίζοντάς την ξανά κάτω...... δεν τελείωσα. Δεν θέλεις να ακούσεις και τα κακά νέα?
-Οχι! Δεν θέλω! Φοβάμαι η δόλια, τι θα μου ξεστομίσεις. Νισάφι πιά! Βαρέθηκα! Και λέγοντας αυτά, κλείνει με τις παλάμες της τα αυτιά της τραγουδώντας ταυτόχρονα τριαλαλα- τριαλαλό με όλη την δύναμη της φωνής της, για να του δείξει πόσο ανένδοτη και αποφασισμένη είναι να μην ακούσει αυτά που ήδη εχει αρχίσει ο Γκιούλι να της λέει,
-Τριαλά λάααα Τριαλαλόοο θέλω να φύγω απο το λεωφορείο αυτόοοοοο...
-Λοιπόν. Το λεωφορείο δεν είναι αυτό, αλλά το δικό μας χάλασε ερχόμενο απο Βιεντιάν.....
-Τριαλαλάααα , τριαλαλόοοοοο
-Και ως εκ τούτου, ο τύπος μου έβγαλε εισητήριο με το τοπικό ΚΤΕΛ, -δηλαδή αυτό που είμαστε τώρα- , αφού πρώτα μου επέστρεψε την διαφορά. Ακόμα το ρολόι του σταθμού πάει μια χαρά. ......
-Τριαλαλά ααααα τριαλαλόοοο ..
-Εμείς επί δύο ημέρες είχαμε λάθος αντίληψη επί της ώρας. Και μάντεψε... έχουμε ακόμα μπόλικη ώρα στην διάθεση μας γιατί το δρομολόγιο είναι....
-Τριαλαλόοοο τριαλαλάααα
-Σε 2 ώρες ακόμα!!! Εδω! Στον σταθμό. Δηλαδή εμείς σήμερα ξύπνήσαμε στις 4 τα ξημερώματα για να προλάβουμε ένα λεωφορείο των ......
-Τριαλαλάαα, τριαλαλόοοο
- 10.30 που πιθανόν να ξεκινήσει στις 11 ή ακόμα -δεν το αποκλείω- και στις 12! Τραγούδα τώρα μις Τριαλαλά τριαλαλό. Σου τα 'πα και ξεμπέρδεψα. Αμαρτία δεν έχω. Κατεβαίνω για τσιγάρο. Εσύ κάτσε και πες άσματα! Αν μη τι άλλο , έχεις μπόλικο χρόνο στην διάθεσή σου! Ααα! και κάτι άλλο τώρα που το θυμήθηκα. Μέσα στα πράγματα που περιμένουν να φορτωθούν στο όχημα, είδα και ένα τσουβάλι με δυο κότες. Υπομονή. Ξέρω την αντιπάθειά σου προς αυτό το είδος του ζωικού βασιλείου. Θα σε συμβούλευα να μην δείξεις φόβο. 10 ωρίτσες μωρέ είναι μόνο , ΑΝ φυσικά δεν χαλάσει στο δρόμο. Θα αντέξεις! Πάω για τσιγάρο....εσύ σοφά θα έπραττες να καθόσουν εδώ να μας κρατήσεις θέσεις, γιατί προβλέπω σε λίγη ώρα να γίνεται το αδιαχώρητο. Δεν θέλεις να ταξιδέψεις όρθια 10 ώρες ε αγάπη μου? θέλεις? Και λέγωντας αυτά ο Γκιούλι ,δίνει γελώντας ένα φιλί στο μάγουλο στην αποσβολωμένη σύντροφό του που είχε την όψη ανθρώπου σε καταστολή και χρώμα το εκρού του νεκρού, και κατεβαίνει απο το πούλμαν με το ένα χέρι στην τσέπη, σιγοτραγουδώντας άνετος τριαλαλα τριαλαλό.........
Τις 2 ημέρες που έμειναν στο Thakek οι δυό φίλοι μας θα πρέπει να πούμε, ότι επειδή δεν είχαν ρολόι ή κινητό μαζί τους, είχαν βασιστεί στην ώρα που έλεγε το τηλεχειριστήριο του κλιματιστικού του δωματίου τους. Τώρα βέβαια θα ρωτήσετε, και που ήξεραν ότι δείχνει την πραγματική ώρα? Πολύ σωστά! Δεν το ήξεραν. Αλλά έτσι νόμιζαν.
Το βράδυ λοιπόν, μετά απο μια διονυσιακή μπυροποσία , ρώτησαν σε μια στιγμή πνευματικής διαύγειας -μεταξύ του 5ου και του 6ου μπουκαλιού- θυμήθηκαν να ρωτήσουν στην ρεσεψιον για λεωφορεία και τους είπαν "......αύριο έχει το "καλό" πούλμαν στις 9.30 το πρωί. Οχι δεν μπορούν να τους βγάλουν εισιτήρια, θα πρέπει να πάνε οι ίδιοι στον σταθμό λίγο πιο πριν, μπλα μπλα.....". Πολύ καλά, ξυπνήστε μας στις 7. Και σύρθηκαν μέχρι το δωμάτιο για να πλύνουν τα δοντια τους για 7η φορά και να κοιμηθούν. Την επομένη θα έφευγαν. Το είχαν αποφασίσει. Αρκετό πολύτιμο χρόνο είχαν χάσει μέχρι τώρα.
Στις 5 τα χαράματα (σύμφωνα με το ρολόι του κλιματιστικού) κατσικώθηκαν. Εφτιαξαν τα πράγματα σαν καλοί νοικοκυραίοι και κατά τις 7 (πάλι σύμφωνα με το ρολόι του κλιματιστικού) κατέβηκαν για έναν καφέ. Πολύ μουντάδα βρε παιδί μου, αναρωτιούνταν... ακόμα να ξημερώσει για τα καλά? Και αυτοί στο ξενοδοχείο γιατί δεν μας ξύπνησαν? Δεν είναι να τους έχεις εμπιστοσύνη τελικά.....
Κάθησαν έξω και χάζευαν τους μοναχούς που σχημάτιζαν μια σειρά , ο ένας πίσω απο τον άλλο με τα πιατάκια τους στα χέρια να κατευθύνονται προς το βάθος της πόλης για να πάρουν το φαγητό τους απο τους κατοίκους όπως συνηθίζεται
Λίγο πριν τις 8 και αφού είχαν πιεί το καφεδάκι τους παίρνουν ένα τουκ τουκ απο την πλατεία για τον σταθμό. Αφού φτάνουν , πάνε στο γκισέ και ρωτάνε για VIP λεωφορείο. Ερχεται η πρώτη τουβλιά. Δεν υπάρχει VIP για το Pakse. Η αμέσως καλύτερη λύση είναι κάτι μεταξύ VIP και Local. Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε στους υποψήφιους επισκέπτες της χώρας, ότι ενώ όλοι οι οδηγοί αναφέρουν ότι υπάρχουν δυο είδη λεωφορείων (VIP και Local), η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχουν για ορισμένα δρομολόγια 3 είδη. Τα πολυτελείας, τα τοπικά και "κάτι" ανάμεσα σε αυτά τα δύο. Στην ουσία τα μεσαίας κατηγορίας λεωφορεία , είναι παλιά VIP που πλέον έχουν ξεχαρβαλιάσει και τα ρίχνουν στην μεσαία κατηγορία.
Αυτού του είδους λοιπόν έκλεισαν οι δυο ταξιδιώτες και περίμεναν ήσυχα ήσυχα την ώρα να περάσει για να επιβιβαστούν. Το ρολόι του σταθμού έδεχνε ότι ήταν 7 και 15. Μπα??? Λάθος πάει. 8.15 πρέπει να είναι. Μα ρολόι σταθμού και να μην το φτιάχνουν? Απαράδεκτοι! Περιμένουν. Η ώρα πάει και μισή. Παρά τέταρτο. Από το δρόμο σκάει μύτη ένα πούλμαν πολύ σένιο. Ολοκαίνουργιο , γυαλισμένο, πραγματικά άριστο. Ε.. σκέφτονται τα φιλαράκια μας, αυτό θα είναι. Και σηκώνονται. Και ξανακάθονται. Πάει Βιεντιάν.
Ξαφνικά όλους τους ήχους του σταθμού καλύπτει ένας υπόκωφος ήχος, που έρχεται απο μακρυά, μαζί με ένα σύννεφο σκόνης. Τι διάολο είναι αυτό , που κάνει τέτοιο σαματά? Γυρνάν δεξιά και βλέπουν ένα αξιοπρεπέστατο πούλμαν. Τι στο καλό γίνεται? Αυτό βγάζει αυτούς τους αποτρόπαιους ήχους? Δεν είναι δυνατόν. Μα εκείνη την στιγμή το συμπαθητικό πούλμαν παίρνει εμπρός, κάνει λίγα μέτρα πιο μπροστά και αποκαλύπτεται πίσω του το πιο άθλιο οδικό τερατούργημα που μπορεί να κατασκευάσει ποτέ άνθρωπος. Σκουριασμένο, ξεχαρβαλωμένο, με μπροστινά φλάς παρμένα απο σκουτεράκι να μισοστηρίζονται με σύρμα, δεκάδες ξεθωριασμένα αυτοκόλλητα, απροσδιόριστο χρώμα, ξύλινο τάκο για χειρόφρενο (!!!!), σπασμένοι καθρέφτες, να μην τα πολυλογούμε δεν βλεπόταν. Φυσικά δεν δίνουν σημασία. Είναι φανερό ότι πρόκειται για το Local. Δεν τους αφορά. Οταν όμως βγαίνει ο εισπράκτορας αρχίζει και φωνάζει για Pakse Pakseeee.
Καμμία αντίδραση. Συνεχίζουν και καπνίζουν αδιάφορα χαζεύοντας τους περαστικούς.
Ο εισπράκτορας πλησιάζει και τους λέει Pakse? του δείχνουν τα εισιτήρια και προσπαθούν με νοήματα να του πουν ότι θα ταξιδέψουν με το άλλο, το πιό καλό. Αυτός κουνάει αρνητικά το κεφάλι πέρα δώθε , τους δείχνει το θαύμα της αυτοκινητοβιομηχανίας και τους κάνει νόημα μπείτε, μπείτε, ενώ ταυτόχρονα τους βουτάει τις αποσκευές απο τα χέρια πηγαίνει στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου και απο το ανοιχτό παράθυρο τις πετάει με δύναμη μέσα στις θέσεις που κάποτε ήταν η γαλαρία!!
Μπαίνουν. Καλέ? Αυτό μέσα είναι χειρότερο απο ότι απέξω!
Κάθονται διστακτικά και μαζεμένα σε μια θέση που στο κάτω μέρος του παραθύρου στο σασί, έχει τρύπα και είναι κλεισμένη με κόντρα πλακέ και αμέσως μετά φτάνει ένας τύπος και με νοήματα δίνει να καταλάβει ο Γκιούλιβερ ότι κάτι τον θέλει ο υπάλληλος στο γκισέ. Περίεργα πράγματα. Φεύγει ο Γκιούλι για να πάει προς εκαθάριση της υπόθεσης και η Dim αναστενάζει ανακουφισμένη, πιστεύοντας ότι θα του πει κατεβείτε ζωντόβολα, δεν είναι αυτό το δικό σας, θα έρθει άλλο...και εσείς μην δείτε λεωφορείο, αμέσως να μπουκάρετε, μπλα μπλα ....
Μετά απο 1 λεπτό ο Γκιούλι γυρνάει, κάθεται, χαμογελά και με συγκαταβατικό ύφος ρωτά διστακτικά την συμβία του
-Αγάπη μου έχω καλά νέα και κακά νέα. Απο ποιά θέλεις να αρχίσω?
-Απο τα κακά άρχισε, έτσι για αλλάγη. Με έχεις ταράξει στο καλό νέο τόσες ημέρες.... πες μου και κάτι κακό!
-Ωραία. Θα σου πω. Λοιπόν. Εχουμε και λέμε. Και μην συγχυστείς γιατί εσύ είσαι που λες ότι......
-Πές μου χριστιανέ μου...... α πα πα πα τι κακό και αυτό με εσένα! Μίλα! Χωρίς περιστροφές...
- Τα καλά νέα είναι ότι αυτό, ΔΕΝ είναι το λεωφορείο μας , αλλά το τοπικό ΚΤΕΛ.
-Ουφφφφ.... ωραία. Ξεκουμπιζόμαστε! Και πετιέται σαν ελατήριο για να φύγει η κυρά μας, βιαστική και ανακουφισμένη.
-Περίμενε.... της λέει ο κακός Γκιούλι και την σταματάει πιάνωντάς την απο τον καρπό καθίζοντάς την ξανά κάτω...... δεν τελείωσα. Δεν θέλεις να ακούσεις και τα κακά νέα?
-Οχι! Δεν θέλω! Φοβάμαι η δόλια, τι θα μου ξεστομίσεις. Νισάφι πιά! Βαρέθηκα! Και λέγοντας αυτά, κλείνει με τις παλάμες της τα αυτιά της τραγουδώντας ταυτόχρονα τριαλαλα- τριαλαλό με όλη την δύναμη της φωνής της, για να του δείξει πόσο ανένδοτη και αποφασισμένη είναι να μην ακούσει αυτά που ήδη εχει αρχίσει ο Γκιούλι να της λέει,
-Τριαλά λάααα Τριαλαλόοο θέλω να φύγω απο το λεωφορείο αυτόοοοοο...
-Λοιπόν. Το λεωφορείο δεν είναι αυτό, αλλά το δικό μας χάλασε ερχόμενο απο Βιεντιάν.....
-Τριαλαλάααα , τριαλαλόοοοοο
-Και ως εκ τούτου, ο τύπος μου έβγαλε εισητήριο με το τοπικό ΚΤΕΛ, -δηλαδή αυτό που είμαστε τώρα- , αφού πρώτα μου επέστρεψε την διαφορά. Ακόμα το ρολόι του σταθμού πάει μια χαρά. ......
-Τριαλαλά ααααα τριαλαλόοοο ..
-Εμείς επί δύο ημέρες είχαμε λάθος αντίληψη επί της ώρας. Και μάντεψε... έχουμε ακόμα μπόλικη ώρα στην διάθεση μας γιατί το δρομολόγιο είναι....
-Τριαλαλόοοο τριαλαλάααα
-Σε 2 ώρες ακόμα!!! Εδω! Στον σταθμό. Δηλαδή εμείς σήμερα ξύπνήσαμε στις 4 τα ξημερώματα για να προλάβουμε ένα λεωφορείο των ......
-Τριαλαλάαα, τριαλαλόοοο
- 10.30 που πιθανόν να ξεκινήσει στις 11 ή ακόμα -δεν το αποκλείω- και στις 12! Τραγούδα τώρα μις Τριαλαλά τριαλαλό. Σου τα 'πα και ξεμπέρδεψα. Αμαρτία δεν έχω. Κατεβαίνω για τσιγάρο. Εσύ κάτσε και πες άσματα! Αν μη τι άλλο , έχεις μπόλικο χρόνο στην διάθεσή σου! Ααα! και κάτι άλλο τώρα που το θυμήθηκα. Μέσα στα πράγματα που περιμένουν να φορτωθούν στο όχημα, είδα και ένα τσουβάλι με δυο κότες. Υπομονή. Ξέρω την αντιπάθειά σου προς αυτό το είδος του ζωικού βασιλείου. Θα σε συμβούλευα να μην δείξεις φόβο. 10 ωρίτσες μωρέ είναι μόνο , ΑΝ φυσικά δεν χαλάσει στο δρόμο. Θα αντέξεις! Πάω για τσιγάρο....εσύ σοφά θα έπραττες να καθόσουν εδώ να μας κρατήσεις θέσεις, γιατί προβλέπω σε λίγη ώρα να γίνεται το αδιαχώρητο. Δεν θέλεις να ταξιδέψεις όρθια 10 ώρες ε αγάπη μου? θέλεις? Και λέγωντας αυτά ο Γκιούλι ,δίνει γελώντας ένα φιλί στο μάγουλο στην αποσβολωμένη σύντροφό του που είχε την όψη ανθρώπου σε καταστολή και χρώμα το εκρού του νεκρού, και κατεβαίνει απο το πούλμαν με το ένα χέρι στην τσέπη, σιγοτραγουδώντας άνετος τριαλαλα τριαλαλό.........
