dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.089
- Likes
- 6.682
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΔΟΥ Κορίνθου
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Περίεργες πολιτικές ποτοαπαγόρευσης
- Run Lola Run
- Ηρθαμε! Φεύγουμε.....
- Kuala Lumbur
- Παναγιά μου!!! Ενα AirBus 320 έρχεται κατα πάνω μας
- Αναλαμβάνουμε απεντομώσεις, καθαρισμούς κτηρίων και αποφράξεις αποχετεύσεων
- Λάος
- Αυτός, Αυτή και οι απάτες
- Για ποιόν χτυπά η εξάτμιση?
- Το στοίχημα του ευρω
- Αρχίσανε τα όργανα
- Στο άγνωστο με πούλμαν την ελπίδα
- Η Αφιξη και το πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων
- Μια γιορτή μια μπύρα και τρια δόντια
- Και ο Γκιούλι ξεσπαθώνει, ξεσπαθώνει
- Οταν ξέρεις και ταξιδεύεις με στυλ
- Θελω να κατέβω απο αυτό το λεωφορείο
- Το αγνό παρθένο σου μαλλί
- Απο την Σκύλλα στην Χαρυβδη και απο τον Αννα στον Καιάφα
- Α ρε γλέντια
- Πνομ Πενχ : η Αυτοκράτειρα με τα κουρέλια
- Η Κάθοδος και ο δρόμος προς το κολαστήριο
- Η Καμπότζη και το εργοστάσιο της κρεατομηχανής
- Οταν η σύνεση εκδιώχνεται μετά κλοτσηδόν
- In the mouth of Darkness
- Το Ιδρυμα
- Κάνε ένα μπάνιο!
- Ψάχνωντας απελπισμένα (ένα) το Ιδρυμα
- Η καλή μας αγελάδα βόσκει κάτω στην λιακάδα
- Μια οικογένεια είμαστε όλοι
Για ποιόν χτυπά η....... εξάτμιση?
Μετά απο -πως να το πούμε κομψά?- το "πιάσιμο" της Γκεσταπίτισας, βγαίνουν έξω στην βροχή. Και τι βροχή... Τρέχουν και βρίσκουν μια καφετέρια δυτικών προτύπων και κάθονται μέχρι να σταματήσει. Εντυπωσιακό είναι πόσο μοντέρνα μαγαζιά υπάρχουν στην Βιεντιάν. Οχι όλα φυσικά, ούτε πολλά, αλλά υπάρχουν. "Τυχερή" μέσα στην ατυχία
της η χώρα είχε αποικιοκράτες τους Γάλλους -και όχι τους Αγγλους που ως γνωστόν μόνο απομυζούσαν τις αποικίες τους χωρίς να επιστρέφουν τίποτα απο τα κέρδη με την μορφή υποδομών- , και έτσι έλαβε κληρονομιά και κάποια θετικά στοιχεία απο αυτούς, αμελητέα μεν, καθοριστικά δε.
Η μέρα κύλησε με άκρατη μπυροποσία, γεύμα σε ένα μαγαζάκι χαμηλού θα λέγαμε προφίλ, λίγα ψώνια -στα οποία δεν υπήρχε και παζάρεμα στην τιμή-, βόλτες με τουκ τουκ και τέλος βραδυνή επίσκεψη στο ποτάμι το οποίο ήταν απλά υπέροχο.
Για κάποιον που έχει περισσότερες ημέρες στην διάθεσή του, η πόλη προσφέρει κάποιες δραστηριότητες όπως επίσκεψη στο πάρκο με τους βούδες (σύγχρονοι και απο τσιμέντο βέβαια), στο εθνικό μουσείο, στην πρωινή αγορά και στους πολλούς ναούς -εκ των οποίων μερικοί χρεώνουν την είσοδο στους ξένους-. Αλλά το καλύτερο που έχει κάποιος να κάνει στην Βιεντιάν , είναι απλά να απολαύσει μια μπύρα Lao , ντόπια, κρύα, φτηνή και ποιοτική στις όχθες του ποταμού.
Απο τιμές είναι σε ικανοποιητικά επίπεδα. Οικονομική. Ενδεικτικά η μπύρα κοστίζει 1-1.5 ευρώ (αναλόγως που θα την πιείς) , ένα γεύμα σε εστιατόριο περίπου 4-5 ευρώ και μετακίνηση εντός της πόλης με τουκ-τουκ 1-2.
Αυτά.
Την επόμενη ημέρα, αφού έκαναν μια βόλτα να περάσει η ώρα, στήθηκαν στο ξενοδοχείο να περιμένουν το μίνι βαν που τους είχε τάξει η Γκεσταπίτισα.
Οι φίλοι μας είχαν φορέσει τα καλά τους, είχαν αρωματιστεί, χτενιστεί και ήταν σένιοι. Αλλωστε θα πηγαίναν με super λεωφορείο και με κλιματιζόμενο βαν, δεν θα μπορούσαν να είναι σαν λέτσοι. Τι εντύπωση θα έδιναν?. Γιατί όμως οταν έσκασε μύτη -με καθυστέρηση μισής ώρας μάλιστα- αυτό το άθλιο φορτηγάκι, σκουριασμένο, θεοβρώμικο, σκονισμένο, με κάτι σίδερα πεταμένα στο πάτωμα της καρότσας, και
εξάτμιση που ακουγόταν μέχρι το Βιετνάμ, ήρθε ο υπάλληλος και τους λέει να σηκωθούν γιατί ήρθε το μέσο τους? Περίεργα πράγματα! Βέβαιη η Dim, ότι έχει γίνει λάθος και θα πρόκειται για το μεταφορικό μέσο άλλου -φτωχομπινεδιάρη- τουρίστα, απαντά στον υπάλληλο με ύφος βαρώνης, ότι περιμένουν βαν -κλιματιζόμενο παρακαλώ- και όχι φορτηγό-ζόμπι απο το νεκροταφείο αυτοκινήτων. Αυτός απορημένος φεύγει και πάει ξανά
στον οδηγό της κουδουνίστρας. Οι φίλοι μας χαζογελάνε με το περιστατικό και σχολιάζουν
-Βρε Γκιούλιβερ, ποιος θα έμπαινε σε αυτό το έκτρωμα? Το βλέπεις πως είναι? εγώ ουτε τον σκύλο μου δεν θα άφηνα να ταξιδέψει με αυτό... χα χα
-Ελα μωρε... κανένας μπατίρης θα το έχει κλείσει που θέλει να κάνει οικονομία. Είδες τα σίδερα στο πάτωμα? χα χα. Πάντως μην γινόμαστε κακοί. Εγω λυπάμαι τον φουκαρά που θα ανέβει σε αυτό το φορ...
-Συγγνώμη κύριε, συννενοήθηκα με τον οδηγό και εσάς ήρθε να πάρει. είναι το μίνι βαν (γκουχου γκούχου) που έχετε κλείσει απο το Joy Travel.
-Μωρέ Γκιούλι , τι λέει τούτος? Τι είδους κακόγουστης πλάκας είναι αυτή?
-Τι λέει, τι λέει? δεν ακούς τι λέει? κουφάθηκες απο την εξάτμιση? Πάμε να ανέβουμε τώρα και ας ελπίσουμε ότι το πούλμαν δεν θα μετατραπεί απο super σε sakaraka. Πανάθεμά με! μίνι βαν και κουραφέξαλα! Πάντως κλιματιζόμενο είναι. Μπάζει απο παντού αέρα.
-Αμ για τούτο σημαιοστολιζόμασταν απο το πρωί? έβαλα και καθαρά ρούχα τρομάρα μου!
-Αμ εγώ ο χαζός που φόρεσα και ανοιχτόχρωμο παντελόνι? Εχω μυαλό?
-Μωρε και εσύ και εγώ είμαστε πολύ..... Αντε. Πάμε. Αδημονώ να ζήσω την χλιδή μωρό μου! Αυτό είναι να ταξιδεύεις με στυλ! Business Class!!!
Φορτώνονται λοιπόν πάνω στο "είμαι για τα σκουπίδια" φορτηγάκι, -με μεγάλη δυσκολία μάλιστα αφού η καρότσα ήταν στα 35 μέτρα απο το έδαφος - στριμώχνονται στα σίδερα με τα μπαγάζια τους, αποχαιρετούν το προσωπικό του ξενοδοχείου που είχε βγει έξω για να τους χαιρετήσει αλλά και να τους βοηθήσει να ανέβουν στο Karacoram (ισως και για να γελάσουν λίγο) και το ταξίδι μόλις αρχίζει.....
Μετά απο -πως να το πούμε κομψά?- το "πιάσιμο" της Γκεσταπίτισας, βγαίνουν έξω στην βροχή. Και τι βροχή... Τρέχουν και βρίσκουν μια καφετέρια δυτικών προτύπων και κάθονται μέχρι να σταματήσει. Εντυπωσιακό είναι πόσο μοντέρνα μαγαζιά υπάρχουν στην Βιεντιάν. Οχι όλα φυσικά, ούτε πολλά, αλλά υπάρχουν. "Τυχερή" μέσα στην ατυχία
της η χώρα είχε αποικιοκράτες τους Γάλλους -και όχι τους Αγγλους που ως γνωστόν μόνο απομυζούσαν τις αποικίες τους χωρίς να επιστρέφουν τίποτα απο τα κέρδη με την μορφή υποδομών- , και έτσι έλαβε κληρονομιά και κάποια θετικά στοιχεία απο αυτούς, αμελητέα μεν, καθοριστικά δε.
Η μέρα κύλησε με άκρατη μπυροποσία, γεύμα σε ένα μαγαζάκι χαμηλού θα λέγαμε προφίλ, λίγα ψώνια -στα οποία δεν υπήρχε και παζάρεμα στην τιμή-, βόλτες με τουκ τουκ και τέλος βραδυνή επίσκεψη στο ποτάμι το οποίο ήταν απλά υπέροχο.
Για κάποιον που έχει περισσότερες ημέρες στην διάθεσή του, η πόλη προσφέρει κάποιες δραστηριότητες όπως επίσκεψη στο πάρκο με τους βούδες (σύγχρονοι και απο τσιμέντο βέβαια), στο εθνικό μουσείο, στην πρωινή αγορά και στους πολλούς ναούς -εκ των οποίων μερικοί χρεώνουν την είσοδο στους ξένους-. Αλλά το καλύτερο που έχει κάποιος να κάνει στην Βιεντιάν , είναι απλά να απολαύσει μια μπύρα Lao , ντόπια, κρύα, φτηνή και ποιοτική στις όχθες του ποταμού.
Απο τιμές είναι σε ικανοποιητικά επίπεδα. Οικονομική. Ενδεικτικά η μπύρα κοστίζει 1-1.5 ευρώ (αναλόγως που θα την πιείς) , ένα γεύμα σε εστιατόριο περίπου 4-5 ευρώ και μετακίνηση εντός της πόλης με τουκ-τουκ 1-2.
Αυτά.
Την επόμενη ημέρα, αφού έκαναν μια βόλτα να περάσει η ώρα, στήθηκαν στο ξενοδοχείο να περιμένουν το μίνι βαν που τους είχε τάξει η Γκεσταπίτισα.
Οι φίλοι μας είχαν φορέσει τα καλά τους, είχαν αρωματιστεί, χτενιστεί και ήταν σένιοι. Αλλωστε θα πηγαίναν με super λεωφορείο και με κλιματιζόμενο βαν, δεν θα μπορούσαν να είναι σαν λέτσοι. Τι εντύπωση θα έδιναν?. Γιατί όμως οταν έσκασε μύτη -με καθυστέρηση μισής ώρας μάλιστα- αυτό το άθλιο φορτηγάκι, σκουριασμένο, θεοβρώμικο, σκονισμένο, με κάτι σίδερα πεταμένα στο πάτωμα της καρότσας, και
εξάτμιση που ακουγόταν μέχρι το Βιετνάμ, ήρθε ο υπάλληλος και τους λέει να σηκωθούν γιατί ήρθε το μέσο τους? Περίεργα πράγματα! Βέβαιη η Dim, ότι έχει γίνει λάθος και θα πρόκειται για το μεταφορικό μέσο άλλου -φτωχομπινεδιάρη- τουρίστα, απαντά στον υπάλληλο με ύφος βαρώνης, ότι περιμένουν βαν -κλιματιζόμενο παρακαλώ- και όχι φορτηγό-ζόμπι απο το νεκροταφείο αυτοκινήτων. Αυτός απορημένος φεύγει και πάει ξανά
στον οδηγό της κουδουνίστρας. Οι φίλοι μας χαζογελάνε με το περιστατικό και σχολιάζουν
-Βρε Γκιούλιβερ, ποιος θα έμπαινε σε αυτό το έκτρωμα? Το βλέπεις πως είναι? εγώ ουτε τον σκύλο μου δεν θα άφηνα να ταξιδέψει με αυτό... χα χα
-Ελα μωρε... κανένας μπατίρης θα το έχει κλείσει που θέλει να κάνει οικονομία. Είδες τα σίδερα στο πάτωμα? χα χα. Πάντως μην γινόμαστε κακοί. Εγω λυπάμαι τον φουκαρά που θα ανέβει σε αυτό το φορ...
-Συγγνώμη κύριε, συννενοήθηκα με τον οδηγό και εσάς ήρθε να πάρει. είναι το μίνι βαν (γκουχου γκούχου) που έχετε κλείσει απο το Joy Travel.
-Μωρέ Γκιούλι , τι λέει τούτος? Τι είδους κακόγουστης πλάκας είναι αυτή?
-Τι λέει, τι λέει? δεν ακούς τι λέει? κουφάθηκες απο την εξάτμιση? Πάμε να ανέβουμε τώρα και ας ελπίσουμε ότι το πούλμαν δεν θα μετατραπεί απο super σε sakaraka. Πανάθεμά με! μίνι βαν και κουραφέξαλα! Πάντως κλιματιζόμενο είναι. Μπάζει απο παντού αέρα.
-Αμ για τούτο σημαιοστολιζόμασταν απο το πρωί? έβαλα και καθαρά ρούχα τρομάρα μου!
-Αμ εγώ ο χαζός που φόρεσα και ανοιχτόχρωμο παντελόνι? Εχω μυαλό?
-Μωρε και εσύ και εγώ είμαστε πολύ..... Αντε. Πάμε. Αδημονώ να ζήσω την χλιδή μωρό μου! Αυτό είναι να ταξιδεύεις με στυλ! Business Class!!!
Φορτώνονται λοιπόν πάνω στο "είμαι για τα σκουπίδια" φορτηγάκι, -με μεγάλη δυσκολία μάλιστα αφού η καρότσα ήταν στα 35 μέτρα απο το έδαφος - στριμώχνονται στα σίδερα με τα μπαγάζια τους, αποχαιρετούν το προσωπικό του ξενοδοχείου που είχε βγει έξω για να τους χαιρετήσει αλλά και να τους βοηθήσει να ανέβουν στο Karacoram (ισως και για να γελάσουν λίγο) και το ταξίδι μόλις αρχίζει.....