dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.089
- Likes
- 6.682
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΔΟΥ Κορίνθου
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Περίεργες πολιτικές ποτοαπαγόρευσης
- Run Lola Run
- Ηρθαμε! Φεύγουμε.....
- Kuala Lumbur
- Παναγιά μου!!! Ενα AirBus 320 έρχεται κατα πάνω μας
- Αναλαμβάνουμε απεντομώσεις, καθαρισμούς κτηρίων και αποφράξεις αποχετεύσεων
- Λάος
- Αυτός, Αυτή και οι απάτες
- Για ποιόν χτυπά η εξάτμιση?
- Το στοίχημα του ευρω
- Αρχίσανε τα όργανα
- Στο άγνωστο με πούλμαν την ελπίδα
- Η Αφιξη και το πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων
- Μια γιορτή μια μπύρα και τρια δόντια
- Και ο Γκιούλι ξεσπαθώνει, ξεσπαθώνει
- Οταν ξέρεις και ταξιδεύεις με στυλ
- Θελω να κατέβω απο αυτό το λεωφορείο
- Το αγνό παρθένο σου μαλλί
- Απο την Σκύλλα στην Χαρυβδη και απο τον Αννα στον Καιάφα
- Α ρε γλέντια
- Πνομ Πενχ : η Αυτοκράτειρα με τα κουρέλια
- Η Κάθοδος και ο δρόμος προς το κολαστήριο
- Η Καμπότζη και το εργοστάσιο της κρεατομηχανής
- Οταν η σύνεση εκδιώχνεται μετά κλοτσηδόν
- In the mouth of Darkness
- Το Ιδρυμα
- Κάνε ένα μπάνιο!
- Ψάχνωντας απελπισμένα (ένα) το Ιδρυμα
- Η καλή μας αγελάδα βόσκει κάτω στην λιακάδα
- Μια οικογένεια είμαστε όλοι
Η Κάθοδος και ο δρόμος προς το κολαστήριο
Φτάνουν νύχτα στις 10. Ο σταθμός παντελώς άδειος. Μόνο ένα αρρωστιάρικο κίτρινο φως και ένα τουκ τούκ με έναν χοντρό οδηγό.
Επειδή έχουμε αναφέρει ότι το ταξίδι έχει σχεδιαστεί με την παραμικρή λεπτομέρεια , οι φίλοι μας φυσικά ξέρουν που θα μείνουν.
-Αντε.. βγάλε το χαρτάκι με το όνομα του ξενοδοχείου να πουμε του οδηγού που θέλουμε να μας πάει.
-Εεε ναι. Ξέρεις...
-Οχι. Δεν ξέρω! Βγάλε το χαρτί..
Η Dim βγάζει ένα τσαλακωμένο χαρτί απο την τσέπη της και λέει το όνομα του ξενοδοχείου του οδηγού.
-Πες του και διεύθυνση, γιατί είναι καινούργιο και μπορεί να μην το ξέρει...
-Ελα μωρέ... τι να την κάνεις την παλιοδιευθυνση? Αλλώστε... ξέρεις... δηλαδή... να μωρε.. καταλαβαίνεις..
-Οχι δεν καταλαβαίνω. Τι έκανες πάλι? Δεν σημείωσεις άμυαλη την διεύθυνση?
-Για να λέμε και την αλήθεια, όχι. Δεν το βρήκα απαραίτητο και βαριόμουν λιγάκι. Υπέθεσα ότι θα το ξέρει ο τουκτουκατζής.
-Αχ! Θα με ξεκάνεις. Κανόνισε λοιπόν εσύ. Εγω απέχω.
-Με το μπαρδόν κύριε ξέρετε το ξενοδοχείο Blue Tonge cafe?
-Που είναι?
-Τι πάει να πει που είναι? Εμας ρωτάτε?
-Ξέρω ένα με αυτό το όνομα, αλλά δεν είμαι σίγουρος. Είναι στην τάδε περιοχή?
-Ε. Τώρα τι του λες ρε Γκιούλι? Τον σφάζεις ή δεν το σφάζεις?
Μετά απο τα πολλά και με αδικαιολόγητη χρέωση 5 δολλαρίων για απόσταση 5 λεπτών, φτάνουν στο ξενοδοχείο. Ευτυχώς ήταν αυτό που είχαν βάλει στο μάτι.
Η περιοχή είναι αυτή με τα μπαρ. Κακόφημη.
Μέχρι να κάνουν chek in άκουγαν φωνές μεθυσμένων, ήχους απο μπουκάλια να σπάνε, στριγγλιές, γέλια, μουσικές και άλλα πολλά ενδιαφέροντα που εδραίωναν τον χαρακτηρισμό "κακόφημη" για την θέση του ξενοδοχείου. Δεν πειράζει.. έχουν μείνει και σε χειρότερα.
Ενα γρήγορο φαγητό, μπάνιο και ύπνο.
Η επόμενη ημέρα είχε πρωινή αφύπνηση και επίσκεψη στο κολαστήριο S21. Αυτός άλλωστε ήταν και ο μοναδικός λόγος που έβαλαν και την Πνομ Πενχ στο πρόγραμμά τους. Να δουν το σφαγείο απο κοντά..............
** Το επόμενο κείμενο θα είναι σκληρό, με βίαιες φωτογραφίες, φρικιαστικό περιεχόμενο και ακατάλληλο για άτομα με ευαίσθητο ψυχισμό. Συγγνώμη λοιπόν εκ των προτέρων
Φτάνουν νύχτα στις 10. Ο σταθμός παντελώς άδειος. Μόνο ένα αρρωστιάρικο κίτρινο φως και ένα τουκ τούκ με έναν χοντρό οδηγό.
Επειδή έχουμε αναφέρει ότι το ταξίδι έχει σχεδιαστεί με την παραμικρή λεπτομέρεια , οι φίλοι μας φυσικά ξέρουν που θα μείνουν.
-Αντε.. βγάλε το χαρτάκι με το όνομα του ξενοδοχείου να πουμε του οδηγού που θέλουμε να μας πάει.
-Εεε ναι. Ξέρεις...
-Οχι. Δεν ξέρω! Βγάλε το χαρτί..
Η Dim βγάζει ένα τσαλακωμένο χαρτί απο την τσέπη της και λέει το όνομα του ξενοδοχείου του οδηγού.
-Πες του και διεύθυνση, γιατί είναι καινούργιο και μπορεί να μην το ξέρει...
-Ελα μωρέ... τι να την κάνεις την παλιοδιευθυνση? Αλλώστε... ξέρεις... δηλαδή... να μωρε.. καταλαβαίνεις..
-Οχι δεν καταλαβαίνω. Τι έκανες πάλι? Δεν σημείωσεις άμυαλη την διεύθυνση?
-Για να λέμε και την αλήθεια, όχι. Δεν το βρήκα απαραίτητο και βαριόμουν λιγάκι. Υπέθεσα ότι θα το ξέρει ο τουκτουκατζής.
-Αχ! Θα με ξεκάνεις. Κανόνισε λοιπόν εσύ. Εγω απέχω.
-Με το μπαρδόν κύριε ξέρετε το ξενοδοχείο Blue Tonge cafe?
-Που είναι?
-Τι πάει να πει που είναι? Εμας ρωτάτε?
-Ξέρω ένα με αυτό το όνομα, αλλά δεν είμαι σίγουρος. Είναι στην τάδε περιοχή?
-Ε. Τώρα τι του λες ρε Γκιούλι? Τον σφάζεις ή δεν το σφάζεις?
Μετά απο τα πολλά και με αδικαιολόγητη χρέωση 5 δολλαρίων για απόσταση 5 λεπτών, φτάνουν στο ξενοδοχείο. Ευτυχώς ήταν αυτό που είχαν βάλει στο μάτι.
Η περιοχή είναι αυτή με τα μπαρ. Κακόφημη.
Μέχρι να κάνουν chek in άκουγαν φωνές μεθυσμένων, ήχους απο μπουκάλια να σπάνε, στριγγλιές, γέλια, μουσικές και άλλα πολλά ενδιαφέροντα που εδραίωναν τον χαρακτηρισμό "κακόφημη" για την θέση του ξενοδοχείου. Δεν πειράζει.. έχουν μείνει και σε χειρότερα.
Ενα γρήγορο φαγητό, μπάνιο και ύπνο.
Η επόμενη ημέρα είχε πρωινή αφύπνηση και επίσκεψη στο κολαστήριο S21. Αυτός άλλωστε ήταν και ο μοναδικός λόγος που έβαλαν και την Πνομ Πενχ στο πρόγραμμά τους. Να δουν το σφαγείο απο κοντά..............
** Το επόμενο κείμενο θα είναι σκληρό, με βίαιες φωτογραφίες, φρικιαστικό περιεχόμενο και ακατάλληλο για άτομα με ευαίσθητο ψυχισμό. Συγγνώμη λοιπόν εκ των προτέρων