dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.064
- Likes
- 6.302
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Περίεργες πολιτικές ποτοαπαγόρευσης
- Run Lola Run
- Ηρθαμε! Φεύγουμε.....
- Kuala Lumbur
- Παναγιά μου!!! Ενα AirBus 320 έρχεται κατα πάνω μας
- Αναλαμβάνουμε απεντομώσεις, καθαρισμούς κτηρίων και αποφράξεις αποχετεύσεων
- Λάος
- Αυτός, Αυτή και οι απάτες
- Για ποιόν χτυπά η εξάτμιση?
- Το στοίχημα του ευρω
- Αρχίσανε τα όργανα
- Στο άγνωστο με πούλμαν την ελπίδα
- Η Αφιξη και το πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων
- Μια γιορτή μια μπύρα και τρια δόντια
- Και ο Γκιούλι ξεσπαθώνει, ξεσπαθώνει
- Οταν ξέρεις και ταξιδεύεις με στυλ
- Θελω να κατέβω απο αυτό το λεωφορείο
- Το αγνό παρθένο σου μαλλί
- Απο την Σκύλλα στην Χαρυβδη και απο τον Αννα στον Καιάφα
- Α ρε γλέντια
- Πνομ Πενχ : η Αυτοκράτειρα με τα κουρέλια
- Η Κάθοδος και ο δρόμος προς το κολαστήριο
- Η Καμπότζη και το εργοστάσιο της κρεατομηχανής
- Οταν η σύνεση εκδιώχνεται μετά κλοτσηδόν
- In the mouth of Darkness
- Το Ιδρυμα
- Κάνε ένα μπάνιο!
- Ψάχνωντας απελπισμένα (ένα) το Ιδρυμα
- Η καλή μας αγελάδα βόσκει κάτω στην λιακάδα
- Μια οικογένεια είμαστε όλοι
Το αγνό παρθένο σου μαλλί!!!!
-550
-Συγγνώμη, προφανώς υπάρχει μια παρανόηση. Δεν θέλουμε να αγοράσουμε το αεροπλάνο και πολύ περισσότερο την αεροπορική εταιρεία. Απλά μια θέση θέλουμε σε αυτό για μια και μοναδική πτήση.
-Ναι ναι...
-Τι ναι?
-Ναι ναι...
-Αχου δεν θα βγάλουμε άκρη..
-Ναι ναι..
-Βρε άνθρωπέ μου, πόσο κοστίζει ένα αεροπορικό για Siem Reap?
-Ναι ναι..
-Αντε πάλι... Ρε Dim, για πιάσε τον χάρτη να του δείξω..
-Ορίστε. Απο εδώ έως εκεί. Πόσο?
-Είπα και πριν. 550
-Κουκιά? Μαρούλια? μουλάρια? τι 550?
-550 ναι ναι...
-Ουφ..... δολλάρια? ευρώ? κιπ? τι?
-Δολλάρια. Ενα.
-Μην με μπερδεύεις τώρα που το πιάσαμε. Τι ένα εννοείς?
-Ενα. Ναι ναι...
-πάμε να φύγουμ..
-550 δολλάρια το ένα εισιτήριο για Siem Reap. Ναι ναι
-Πολύ καλή τιμή... για να αγοράσουμε όλες τις μετοχές της εταιρείας. Καλημέρα σας.
-Ουφ... και τώρα?
-Τι τώρα?
-Τώρα ρε άνθρωπε τι κάνουμε? Μένουμε ? Φεύγουμε?
-Αντε και φεύγουμε.. να πάμε που?
-Πάμε εεεε... δεν ξέρω. Αλλού?
-Ναι. πάμε με τα πόδια μέχρι την Ινδία?
-Εγω στο μυαλό μου είχα να πάμε για μπύρες απέναντι, αλλά είναι νωρίς. Πάμε για καφέ και συζητάμε εκεί τι θα κάνουμε.
-Λοιπόν. Αεροπορικά? δεν το συζητώ. Αρα μια η λύση. ΚΤΕΛ.
-Ωχ Παναγιά μουυυυυυ.
-Κουράγιο. Δεν θα είναι τόσο άσχημα. Πόση ώρα θέλει?
-Δεν θες να ξέρεις.
-Θέλω.
-Μπαααα δεν νομ'ίζω....
-Απάντησε..
-Αναλόγως..
-Περιμένω μια σαφή απάντηση.
-12 ώρες. ίσως και 14, ίσως και κάτι παραπάνω.
-Υπάρχει πολη ενδιαμέσως να το σπάσουμε στα δύο? Μια ημέρα χαμένη. Θα "πετάξουμε" έξω τα 4000 νησιά.
-Υπάρχει. Το Kratie
-Λαμπρά! Πάμε Kratie τότε, μένουμε μια ημέρα και φεύγουμε την επόμενη.
-Δεν γίνεται.
-Γιατί δεν γίνεται?
-Εχει πέσει επιδημία χολέρας. Το διάβασα στον τοπικό τύπο πριν φύγουμε.
-Προτιμώ χολέρα παρά άλλες 12 ώρες ΚΤΕΛ. Εσύ τι λες?
-Εγω λέω ότι απέναντι έχει μαγαζί με μπύρες. Πάμε?
-Και δεν πάμε? Με μια μπύρα σκέφτομαι πάντα καλύτερα.
Γυρνοβολώντας στο Pakse έγιναν οι εξής παρατηρήσεις.
Πρόκειται για την μεγαλύτερη πόλη των νότιων συνόρων, όχι ιδιαίτερης ομορφιάς, αλλά με κάποια άποψη. Τα κτήρια και τα οικοδομικά τετράγωνα φανερώνουν την πρώην Γαλλική κατάκτηση και επιρροή και υπάρχει ένα εμπορικό κέντρο και μια φυσικά ντόπια αγορά συνηθισμένη για την Ασία. Μεγάλη ατραξιόν είναι οι ναοί προ Anghor που βρίσκονται εκτός της πόλης, και στους οποίους οργανώνονται εκδρομές, και κάποια Wat. Τριγυρισμένο απο πανέμορφα τοπία με καταρράκτες, ζούγκλες, χωριά με φυλές,αποτελεί εμπορικό και οικονομικό κέντρο της γύρω περιοχής. Στον ποταμό υπάρχουν κιόσκια που μπορείς να φας και να πιείς και εκεί διασκεδάζει κάθε βράδυ η νεολαία. Μάλλον το καλύτερο σημείο της πόλης. Πολύ φαρδείς δρόμοι, λίγα όμως αυτοκίνητα. Αν δεν έχεις σκοπό να κάνεις εκδρομή σε φυλές και ναούς , σίγουρα βρίσκεσαι εδώ ή για να περάσεις τα σύνορα με την Καμπότζη ή την Ταυλάνδη, ή γιατί κατευθύνεσαι προς τα 4000 νησιά στον ποταμό Μενκόγκ. Διαθέτει ένα αεροδρόμιο, που το ενώνει με την πρωτεύουσα , αλλά και με το Siem, Bangkok , Ho chi Minh. Τουριστικά γραφεία, εμπορικά μαγαζάκια, ανταλλακτήρια, internet cafe και κάποια εστιατόρια, ολοκληρώνουν την εικόνα της πόλης.
Το εμπορικό κέντρο είναι ένα μεγάλο κτίσμα δίπλα απο την τοπική αγορά με πολλά μαγαζάκια στο κάτω μέρος κυρίως με ρουχισμό, ενώ ηλεκτρικές σκάλες οδηγούν στον πρώτο όροφο που υπάρχει ένα Super Market δυτικών προτύπων και μια πιτσαρία που δεν λειτουργεί. Τα άλλα μαγαζιά του ορόφου δε, είναι ανενοικίαστα. Η αγορά είναι απο τις κλασσικές της Ασίας με την συνηθισμένη όψη. Ενας-δύο ακόμη εντός της πόλης ναοί -πολλοί όμορφοι- και αυτό είναι όλο. Εντύπωση κάνει στον επισκέπτη μάλλον η ησυχία που επικρατεί , παρά η ίδια η πόλη. Γενικά είναι απο αυτές που απλά μένεις ένα βράδυ και την επομένη φεύγεις.
Αφού μπαστακώθηκαν σε ένα μαγαζί και βάρεσαν τα πατροπαράδοτα μπυρόνια, πήραν την μεγάλη απόφαση. Η λύση μονόδρομος. Οδικώς και Πνομ Πενχ. Ετσι αφού έβγαλαν τα εισιτήρια για την επόμενη ημέρα (δεν προλάβαιναν να φύγουν την ίδια, κάτι που πολύ θα ήθελαν), έκαναν μια βόλτα στην πόλη να ξενερώσουν , και αφού αυτό δεν επιτεύχθει, θεώρησαν σωστό να γυρίσουν στο ξενοδοχείο μην κινδυνεύσει και η σωματική τους ακεραιότητα απο κανένα τουκ τουκ. Ααα! έκαναν και συνάλλαγμα. Βέεεεβαια. Και η Dim , έκανε στην υπάλληλο την πιο κουλή ερώτηση που -σίγουρα- θα της είχαν κάνει ποτέ. Την ρώτησε (πάνω στην παραζάλη μάλλον) αν έχει booking fee!!! Το συνάλλαγμα! Λες και έκλεινε αεροπορικά. Αλλά και στο ξενοδοχείο δεν ήταν γραφτό να ησυχάσουν. Θα ήταν 3 το μεσημέρι και χτυπά η πόρτα. Καθαρισμός.
-Πήγαινε εσύ βρε Γκιούλι να ανοίξεις. Εγώ είμαι με το βρακί.
-Τι μου λές? Εγω φοράω φράκο!! Μην ξεχνάς εγώ πληρώνω το ανέμελο, ονειρεμένο, ξεκούραστο αυτό ταξίδι. Αντε ... πήγαινε....
Και έτσι ξεχνώντας την αμφίεσή της η κυρά, ανοίγει διάπλατα την πόρτα και βρίσκεται αντιμέτωπη με 4 άτομα του προσωπικού 3 κορίτσια και 1 αγόρι να την κοιτούν κρυφογελώντας και χαχανίζωντας. Οταν τους είπε με λάγνο κοροιδευτικό ύφος "ευχαριστώ αλλά θέλω να μείνω με την βρώμα του δωματίου πάνω στο κορμί μου", αυτοί έφυγαν ξεσπώντας σε τρανταχτά γέλια. Τι ντροπή Θεε μου!! Αλλά και αυτοί!! όλο το πρωί τι έκαναν? έπαιζαν τάβλι? Βρε αι σιχτίρ! και μετά απο το κλασσικό κοπάνημα της πόρτας και το παραλίγο ξεκόλλημα αυτης απο τους μεντεσέδες βρήκαν ηρεμία. Για λίγο. Γιατί αφού ξύπνησαν ήθελαν να φάνε για βράδυ και μετά να πάνε βόλτα στο ποτάμι. Πολύ καλά. Πού? στο ξενοδοχείο. Δεν υπάρχει και τίποτα της προκοπής εδώ γύρω. Τι? μια πίτσα χωρίς αλλαντικά. Την φέρνουν. Αφού εξετάζεται οπτικώς το αντικείμενο προς βρώση διεξοδικά εντοπίζεται μια τρίχα να στρογγυλοκάθεται πάνω και μάλλον να κάνει ηλιοθεραπεία, οχι ... μια στιγμή... δυο, όχι 3 όχι, 5, όχι τι διάολο....? περούκα έχει μέσα ή κουβάρι της DMC?
-Αγάπη μου εγώ θα την γυρίσω πίσω. Εμ βέβαια! Βλέπεις, δεν είναι μία, δεν είναι δύο, δεν είναι τρείς, είναι ολόκληρη η κλωστουφαντουργία της Νάουσας! Α πα πα πα.
-Πως κάνεις έτσι? και το δικό μου φαγητό έχει, αλλά θα το φάω. Προφανώς ο μάγειρας έχει φρεσκουρευτεί. Να πάμε στην κουζίνα να του ρίξουμε φάπα
-Φάτο και καλή σου όρεξη. Αλλά να ξέρεις ότι άμα σε πιάσει τίποτα εγώ δεν σε γιατροπορεύω. Και έχουμε και γολγοθά αύριο. Χλαπάκιασε. Δεσπονίς , με γλυκό ύφος, (αδιαφορία) δεσποινίιις, με ευγένεια, (αδιαφορία) δεσποινίς , με σοβαρότητα (αδιαφορία), δεσποινίις με νεύρα (αδιαφορία), μωρήηηηη στα ελληνικά (ανταπόκριση), μπορείτε να το πάρετε πίσω? έχει μέσα 3 πουλόβερ , 6 κουβέρτες, 2 περουκίνια και 1 κασκόλ. Για να φαγωθεί μάλλον δεν κάνει, ίσως όμως πιάσει μια καλή τιμή σε εργοστάσιο παραγωγής μάλλινων ειδών. Καταλαβαίνετε... για τις πρώτες ύλες. Και να θυμάστε, πάντα Soflan!! Ευχαριστώ!
Με απορία η κοπέλλα το παίρνει και μετά απο λίγο φέρνει άλλο. Ο Γκιούλιβερ βέβαια έλεγε ότι ήταν το ίδιο με το πρώτο και απλά αλλάξαν το πιάτο, αφαίρεσαν τις τρίχες τις οποίες έστειλαν στον αργαλειό και της το πασσάρανε, αλλά η πείνα είναι κακός σύμβουλος. Φαγώθηκε. Με υποψίες μεν, με λαιμαργία δε. Για το μόνο που μετάνοιωσαν ήταν ότι στις αποσκευές δεν είχαν χώσει μαζί με τα μπουζόκλειδα και τους κάβουρες και ένα ζευγάρι βελόνες πλεξίματος. Να που έρχονται στιγμές που χρειάζονται!! Θα είχαν κάτι να κάνουν στις ατελείωτες λεωφορειοδιαδρομές και θα γυρίζαν πίσω στην Ελλάδα με ένα ωραιότατο σουβενίρ, χειροποίητο παρακαλώ!
Νυχτερινή μπαρότσαρκα στο ποτάμι τώρα! ή καλύτερα τρόμος στο ποτάμι!!!
-550
-Συγγνώμη, προφανώς υπάρχει μια παρανόηση. Δεν θέλουμε να αγοράσουμε το αεροπλάνο και πολύ περισσότερο την αεροπορική εταιρεία. Απλά μια θέση θέλουμε σε αυτό για μια και μοναδική πτήση.
-Ναι ναι...
-Τι ναι?
-Ναι ναι...
-Αχου δεν θα βγάλουμε άκρη..
-Ναι ναι..
-Βρε άνθρωπέ μου, πόσο κοστίζει ένα αεροπορικό για Siem Reap?
-Ναι ναι..
-Αντε πάλι... Ρε Dim, για πιάσε τον χάρτη να του δείξω..
-Ορίστε. Απο εδώ έως εκεί. Πόσο?
-Είπα και πριν. 550
-Κουκιά? Μαρούλια? μουλάρια? τι 550?
-550 ναι ναι...
-Ουφ..... δολλάρια? ευρώ? κιπ? τι?
-Δολλάρια. Ενα.
-Μην με μπερδεύεις τώρα που το πιάσαμε. Τι ένα εννοείς?
-Ενα. Ναι ναι...
-πάμε να φύγουμ..
-550 δολλάρια το ένα εισιτήριο για Siem Reap. Ναι ναι
-Πολύ καλή τιμή... για να αγοράσουμε όλες τις μετοχές της εταιρείας. Καλημέρα σας.
-Ουφ... και τώρα?
-Τι τώρα?
-Τώρα ρε άνθρωπε τι κάνουμε? Μένουμε ? Φεύγουμε?
-Αντε και φεύγουμε.. να πάμε που?
-Πάμε εεεε... δεν ξέρω. Αλλού?
-Ναι. πάμε με τα πόδια μέχρι την Ινδία?
-Εγω στο μυαλό μου είχα να πάμε για μπύρες απέναντι, αλλά είναι νωρίς. Πάμε για καφέ και συζητάμε εκεί τι θα κάνουμε.
-Λοιπόν. Αεροπορικά? δεν το συζητώ. Αρα μια η λύση. ΚΤΕΛ.
-Ωχ Παναγιά μουυυυυυ.
-Κουράγιο. Δεν θα είναι τόσο άσχημα. Πόση ώρα θέλει?
-Δεν θες να ξέρεις.
-Θέλω.
-Μπαααα δεν νομ'ίζω....
-Απάντησε..
-Αναλόγως..
-Περιμένω μια σαφή απάντηση.
-12 ώρες. ίσως και 14, ίσως και κάτι παραπάνω.
-Υπάρχει πολη ενδιαμέσως να το σπάσουμε στα δύο? Μια ημέρα χαμένη. Θα "πετάξουμε" έξω τα 4000 νησιά.
-Υπάρχει. Το Kratie
-Λαμπρά! Πάμε Kratie τότε, μένουμε μια ημέρα και φεύγουμε την επόμενη.
-Δεν γίνεται.
-Γιατί δεν γίνεται?
-Εχει πέσει επιδημία χολέρας. Το διάβασα στον τοπικό τύπο πριν φύγουμε.
-Προτιμώ χολέρα παρά άλλες 12 ώρες ΚΤΕΛ. Εσύ τι λες?
-Εγω λέω ότι απέναντι έχει μαγαζί με μπύρες. Πάμε?
-Και δεν πάμε? Με μια μπύρα σκέφτομαι πάντα καλύτερα.
Γυρνοβολώντας στο Pakse έγιναν οι εξής παρατηρήσεις.
Πρόκειται για την μεγαλύτερη πόλη των νότιων συνόρων, όχι ιδιαίτερης ομορφιάς, αλλά με κάποια άποψη. Τα κτήρια και τα οικοδομικά τετράγωνα φανερώνουν την πρώην Γαλλική κατάκτηση και επιρροή και υπάρχει ένα εμπορικό κέντρο και μια φυσικά ντόπια αγορά συνηθισμένη για την Ασία. Μεγάλη ατραξιόν είναι οι ναοί προ Anghor που βρίσκονται εκτός της πόλης, και στους οποίους οργανώνονται εκδρομές, και κάποια Wat. Τριγυρισμένο απο πανέμορφα τοπία με καταρράκτες, ζούγκλες, χωριά με φυλές,αποτελεί εμπορικό και οικονομικό κέντρο της γύρω περιοχής. Στον ποταμό υπάρχουν κιόσκια που μπορείς να φας και να πιείς και εκεί διασκεδάζει κάθε βράδυ η νεολαία. Μάλλον το καλύτερο σημείο της πόλης. Πολύ φαρδείς δρόμοι, λίγα όμως αυτοκίνητα. Αν δεν έχεις σκοπό να κάνεις εκδρομή σε φυλές και ναούς , σίγουρα βρίσκεσαι εδώ ή για να περάσεις τα σύνορα με την Καμπότζη ή την Ταυλάνδη, ή γιατί κατευθύνεσαι προς τα 4000 νησιά στον ποταμό Μενκόγκ. Διαθέτει ένα αεροδρόμιο, που το ενώνει με την πρωτεύουσα , αλλά και με το Siem, Bangkok , Ho chi Minh. Τουριστικά γραφεία, εμπορικά μαγαζάκια, ανταλλακτήρια, internet cafe και κάποια εστιατόρια, ολοκληρώνουν την εικόνα της πόλης.
Το εμπορικό κέντρο είναι ένα μεγάλο κτίσμα δίπλα απο την τοπική αγορά με πολλά μαγαζάκια στο κάτω μέρος κυρίως με ρουχισμό, ενώ ηλεκτρικές σκάλες οδηγούν στον πρώτο όροφο που υπάρχει ένα Super Market δυτικών προτύπων και μια πιτσαρία που δεν λειτουργεί. Τα άλλα μαγαζιά του ορόφου δε, είναι ανενοικίαστα. Η αγορά είναι απο τις κλασσικές της Ασίας με την συνηθισμένη όψη. Ενας-δύο ακόμη εντός της πόλης ναοί -πολλοί όμορφοι- και αυτό είναι όλο. Εντύπωση κάνει στον επισκέπτη μάλλον η ησυχία που επικρατεί , παρά η ίδια η πόλη. Γενικά είναι απο αυτές που απλά μένεις ένα βράδυ και την επομένη φεύγεις.
Αφού μπαστακώθηκαν σε ένα μαγαζί και βάρεσαν τα πατροπαράδοτα μπυρόνια, πήραν την μεγάλη απόφαση. Η λύση μονόδρομος. Οδικώς και Πνομ Πενχ. Ετσι αφού έβγαλαν τα εισιτήρια για την επόμενη ημέρα (δεν προλάβαιναν να φύγουν την ίδια, κάτι που πολύ θα ήθελαν), έκαναν μια βόλτα στην πόλη να ξενερώσουν , και αφού αυτό δεν επιτεύχθει, θεώρησαν σωστό να γυρίσουν στο ξενοδοχείο μην κινδυνεύσει και η σωματική τους ακεραιότητα απο κανένα τουκ τουκ. Ααα! έκαναν και συνάλλαγμα. Βέεεεβαια. Και η Dim , έκανε στην υπάλληλο την πιο κουλή ερώτηση που -σίγουρα- θα της είχαν κάνει ποτέ. Την ρώτησε (πάνω στην παραζάλη μάλλον) αν έχει booking fee!!! Το συνάλλαγμα! Λες και έκλεινε αεροπορικά. Αλλά και στο ξενοδοχείο δεν ήταν γραφτό να ησυχάσουν. Θα ήταν 3 το μεσημέρι και χτυπά η πόρτα. Καθαρισμός.
-Πήγαινε εσύ βρε Γκιούλι να ανοίξεις. Εγώ είμαι με το βρακί.
-Τι μου λές? Εγω φοράω φράκο!! Μην ξεχνάς εγώ πληρώνω το ανέμελο, ονειρεμένο, ξεκούραστο αυτό ταξίδι. Αντε ... πήγαινε....
Και έτσι ξεχνώντας την αμφίεσή της η κυρά, ανοίγει διάπλατα την πόρτα και βρίσκεται αντιμέτωπη με 4 άτομα του προσωπικού 3 κορίτσια και 1 αγόρι να την κοιτούν κρυφογελώντας και χαχανίζωντας. Οταν τους είπε με λάγνο κοροιδευτικό ύφος "ευχαριστώ αλλά θέλω να μείνω με την βρώμα του δωματίου πάνω στο κορμί μου", αυτοί έφυγαν ξεσπώντας σε τρανταχτά γέλια. Τι ντροπή Θεε μου!! Αλλά και αυτοί!! όλο το πρωί τι έκαναν? έπαιζαν τάβλι? Βρε αι σιχτίρ! και μετά απο το κλασσικό κοπάνημα της πόρτας και το παραλίγο ξεκόλλημα αυτης απο τους μεντεσέδες βρήκαν ηρεμία. Για λίγο. Γιατί αφού ξύπνησαν ήθελαν να φάνε για βράδυ και μετά να πάνε βόλτα στο ποτάμι. Πολύ καλά. Πού? στο ξενοδοχείο. Δεν υπάρχει και τίποτα της προκοπής εδώ γύρω. Τι? μια πίτσα χωρίς αλλαντικά. Την φέρνουν. Αφού εξετάζεται οπτικώς το αντικείμενο προς βρώση διεξοδικά εντοπίζεται μια τρίχα να στρογγυλοκάθεται πάνω και μάλλον να κάνει ηλιοθεραπεία, οχι ... μια στιγμή... δυο, όχι 3 όχι, 5, όχι τι διάολο....? περούκα έχει μέσα ή κουβάρι της DMC?
-Αγάπη μου εγώ θα την γυρίσω πίσω. Εμ βέβαια! Βλέπεις, δεν είναι μία, δεν είναι δύο, δεν είναι τρείς, είναι ολόκληρη η κλωστουφαντουργία της Νάουσας! Α πα πα πα.
-Πως κάνεις έτσι? και το δικό μου φαγητό έχει, αλλά θα το φάω. Προφανώς ο μάγειρας έχει φρεσκουρευτεί. Να πάμε στην κουζίνα να του ρίξουμε φάπα
-Φάτο και καλή σου όρεξη. Αλλά να ξέρεις ότι άμα σε πιάσει τίποτα εγώ δεν σε γιατροπορεύω. Και έχουμε και γολγοθά αύριο. Χλαπάκιασε. Δεσπονίς , με γλυκό ύφος, (αδιαφορία) δεσποινίιις, με ευγένεια, (αδιαφορία) δεσποινίς , με σοβαρότητα (αδιαφορία), δεσποινίις με νεύρα (αδιαφορία), μωρήηηηη στα ελληνικά (ανταπόκριση), μπορείτε να το πάρετε πίσω? έχει μέσα 3 πουλόβερ , 6 κουβέρτες, 2 περουκίνια και 1 κασκόλ. Για να φαγωθεί μάλλον δεν κάνει, ίσως όμως πιάσει μια καλή τιμή σε εργοστάσιο παραγωγής μάλλινων ειδών. Καταλαβαίνετε... για τις πρώτες ύλες. Και να θυμάστε, πάντα Soflan!! Ευχαριστώ!
Με απορία η κοπέλλα το παίρνει και μετά απο λίγο φέρνει άλλο. Ο Γκιούλιβερ βέβαια έλεγε ότι ήταν το ίδιο με το πρώτο και απλά αλλάξαν το πιάτο, αφαίρεσαν τις τρίχες τις οποίες έστειλαν στον αργαλειό και της το πασσάρανε, αλλά η πείνα είναι κακός σύμβουλος. Φαγώθηκε. Με υποψίες μεν, με λαιμαργία δε. Για το μόνο που μετάνοιωσαν ήταν ότι στις αποσκευές δεν είχαν χώσει μαζί με τα μπουζόκλειδα και τους κάβουρες και ένα ζευγάρι βελόνες πλεξίματος. Να που έρχονται στιγμές που χρειάζονται!! Θα είχαν κάτι να κάνουν στις ατελείωτες λεωφορειοδιαδρομές και θα γυρίζαν πίσω στην Ελλάδα με ένα ωραιότατο σουβενίρ, χειροποίητο παρακαλώ!
Νυχτερινή μπαρότσαρκα στο ποτάμι τώρα! ή καλύτερα τρόμος στο ποτάμι!!!
