dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.064
- Likes
- 6.302
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Περίεργες πολιτικές ποτοαπαγόρευσης
- Run Lola Run
- Ηρθαμε! Φεύγουμε.....
- Kuala Lumbur
- Παναγιά μου!!! Ενα AirBus 320 έρχεται κατα πάνω μας
- Αναλαμβάνουμε απεντομώσεις, καθαρισμούς κτηρίων και αποφράξεις αποχετεύσεων
- Λάος
- Αυτός, Αυτή και οι απάτες
- Για ποιόν χτυπά η εξάτμιση?
- Το στοίχημα του ευρω
- Αρχίσανε τα όργανα
- Στο άγνωστο με πούλμαν την ελπίδα
- Η Αφιξη και το πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων
- Μια γιορτή μια μπύρα και τρια δόντια
- Και ο Γκιούλι ξεσπαθώνει, ξεσπαθώνει
- Οταν ξέρεις και ταξιδεύεις με στυλ
- Θελω να κατέβω απο αυτό το λεωφορείο
- Το αγνό παρθένο σου μαλλί
- Απο την Σκύλλα στην Χαρυβδη και απο τον Αννα στον Καιάφα
- Α ρε γλέντια
- Πνομ Πενχ : η Αυτοκράτειρα με τα κουρέλια
- Η Κάθοδος και ο δρόμος προς το κολαστήριο
- Η Καμπότζη και το εργοστάσιο της κρεατομηχανής
- Οταν η σύνεση εκδιώχνεται μετά κλοτσηδόν
- In the mouth of Darkness
- Το Ιδρυμα
- Κάνε ένα μπάνιο!
- Ψάχνωντας απελπισμένα (ένα) το Ιδρυμα
- Η καλή μας αγελάδα βόσκει κάτω στην λιακάδα
- Μια οικογένεια είμαστε όλοι
Μια γιορτή, μια μπύρα και τρια δόντια
Η πατέντα ηταν -φυσικά- το μπάνιο. Αφου στην αρχή το πέρασαν για ανελκυστήρα, μετά για ντουλάπια και στο τέλος κατέληξαν στην χρήση του, άφησαν τα πράγματα, κατέβηκαν κάτω και ήρθε η ώρα να παραγγείλουν. Ηπιαν μπύρα και για φαγητό τους έφεραν να φάνε καμπάρι. Ναι , ναι καλά ακούσατε , καμπάρι. Με πάγο. Αυτό άκουσαν
οι σερβιτόροι, αυτό έφεραν!
Στο Thakek τα πάντα κλείνουν στις 11. Ετσι, αφού δεν υπήρχε ενδιαφέρον, οι δυο Ελληνες ταβλιάστηκαν μέχρι το πρωί.
Το Thakek, -μετά απο μια επιτόπια ερευνα που έγινε- είναι μια σχετικά μικρή πόλη, που διαθέτει εναν πολύ όμορφο δρόμο παράλληλα με το ποτάμι και που απέναντι φαίνεται η ταυλάνδη, ενώ οι συγκοινωνίες μεταξύ των δύο χωρών γίνονται με ένα φέρυ.
Ρυμοτόμηση πολύ καλή, ένας ναός που φιλοξενεί και νεαρούς μοναχούς, εστιατόρια (της πλάκας), κάτι ξενοδοχεία τεραστίων διαστάσεων κακόγουστα και αφημένα στην τύχη τους με ξεφλουδισμένους τοίχους απο την υγρασία και πλαστικές καρέκλες στην ρεσεψιόν, ένα ΑΤΜ, κάτι φτωχές πανσιόν, τεράστια δέντρα κατά μήκος του ποταμού,
πολύχρωμα εμπορικά, όμορφα κινέζικα παλιά ξύλινα σπίτια , ράθυμος κόσμος, ωπ! αναφέρθηκε ράθυμος ο κόσμος? Οχι! Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο λάθος. Ο κόσμος του Thakek δεν είναι καθόλου ράθυμος. Μα καθόλου!! Η ευκαιρία να το διαπιστώσουν, δώθηκε εντελώς τυχαία, και σίγουρα αποτελεί τον κρυφό καυμό κάθε τουρίστα. Ας αναλύσουμε λοιπόν τι εννοούμε.
Το πρωί αποφάσισαν ότι δεν είχαν τα κουράγια για μια ακόμα λεωφοριοδιαδρομή ή αν θέλετε για ένα ακόμη ξεπάτωμα συνεχόμενο, και έτσι ενημέρωσαν ότι θα καθήσουν μια ακόμη νύχτα, αν και ο χρόνος τους πίεζε αμείλικτα.
Αφου περιηγήθηκαν στην πόλη ψάχνωντας τουριστικό γραφείο να κλείσουν εισιτήρια για την άλλη μεγάλη πόλη των συνόρων Pakse, και αφού φυσικά δεν βρήκαν τίποτα, και έφαγαν και μια βροχή στην
ξεροκεφάλα τους, κάθησαν να φάνε και να πιούνε γιατί είναι άνθρωποι που τηρούν τις παραδόσεις. Μετά απο χλαπάκιασμα και κατανάλωση 4 μπυρών έκαστος, ζαβλακωμένοι έκαναν μια βόλτα στα πέριξ και εντόπισαν -τυχαία- μια πομπή στον δρόμο δίπλα απο το ποτάμι.
Υπήρχαν κάτοικοι ντυμένοι με παραδοσιακές στολές, στρατιώτες , μια μπάντα που έπαιζε μουσική με ηχεία φορτωμένα πάνω σε ένα άθλιο καροτσάκι, κόσμος που χόρευε, ομπρέλες, παιδιά, κέφι. Επεσαν λοιπόν πάνω σε μια ντόπια γιορτή.
Το όλο πράγμα, ουτε οι ίδιοι δεν θυμούνται πως άρχισε. Αφού χαζέψαν λίγο, ξεκίνησαν να φύγουν. Τότε μια γυναίκα πιάνει την Dim απο το μπράτσο και την βάζει κάτω απο την ομπρέλα της, είχε αρχίσει να ψιχαλίζει.
Εντάξει, σκέφθηκε, θα προχωρήσω λίγο για να μην την προσβάλλω και μετά θα φύγω. Ο Γκιούλιβερ ήταν πίσω με την κάμερα. Μετα απο ένα λεπτό, ντόπιες γυναίκες περικυκλώνουν την Dim και αρχίζουν και της δείχνους πως χορεύουν. Την τραβολογάει η μία, την τραβολογάει η άλλη, την τραβολογάει και μια τρίτη, όλες διεκδικώντας τον ρόλο της δασκάλας χορού. Τελικά επικράτησε μια πιο ηλικιωμένη με 3 δόντια.
Την τράβηξε απο την μέση βίαια και την οδήγησε μπροστά στην μπάντα, εν μέσω χειροκροτημάτων και αλαλαγμών. Η βροχή είχε δυναμώσει, το κέφι
-αφού είχε παρειφρήσει και μια αλλοπρόσαλλη δυτική άσχετη απο χορό- είχε φτάσει στο ζενιθ , μαζί με την καταιγίδα. Ο ουρανός μπορεί να ήταν πιο μαύρος και απο τον έβεννο, αλλά σίγουρα, το χρώμα που προδιόριζε την διάθεση των ανθρώπων ήταν το κόκκινο της χαράς.
Χέρια απλώνονταν απο παντού πάνω στην Dim (την διεκδικούσαν καμμιά 20αρία) και της έδειχναν, την σπρώχναν, την προκαλούσαν , την ζάλιζαν , την τράβαγαν... Ο δρόμος γλιστερός. Το φόρεμα μούσκεμα και καθότι και μακρύ εως τον αστράγαλο κόντεψε πατώντας το να πέσει 2-3 φορές και να σωριαστεί στο έδαφος. Η γριά με τα 3 δόντια , την πλησιάζει και κάτι της λέει στα Λαοτιανά, γελώντας σαρδόνια.
Εξαφανίζεται και εμφανίζεται μετά απο 1-2 λεπτά με ..... μια μπύρα στα χέρια και ένα ποτήρι με πάγο. Αχ κυρούλα μου καλή και να ξερες σε ποιόν απευθύνεσαι.... Ρίχνει μπύρα, πίνει η ίδια και της ΄δινει να πιεί και αυτή χορεύοντας ταυτόχρονα.
Σας έχω πει πόοοοοσο σιχαίνονται οι ήρωές μας? Ξέρετε επίσης πως είναι να σας παρακολουθεί ένα πλήθος κόσμου, περιμένωντας απο εσας να κάνετε κάτι συγκεκριμένο?
Γνωρίζεται επίσης ότι υπάρχουν μερικοί λαοί που προσβάλονται ιδιαίτερα όταν αρνηθείς το κέρασμά τους?
Οι σκέψεις της Dim είναι οι εξής
Χριστέ μου! Πρέπει να πιω μπύρα απο το ίδιο ποτήρι με την γιαγιά με τα 3 δόντια? Α πα πα πα πα.... τι να της πω τώρα? άλλαξε μου το ποτήρι βρε γιαγιούλα, καθότι είμαι και λίγο σιχασιάρα? Που είναι αυτός? που είναι αυτός? α! νάτος εκεί με την κάμερα χασκογελάει. Ααα τον αναίσθητο!! Τι να κάνω? και είναι και μπύρα παναθεμά με. Αν ήταν κρασί θα ήταν πιο
εύκολα τα πράγματα. Ουφ! Καλά θα κάνω πως πίνω λίγο, έτσι μωρέ για να την ξεγελάσω και θα της το δώσω πίσω. Κοίτα θράσος!!! Ο άλλος μου κάνει νόημα να το πιώ! Δεν πάει καλά ο άνθρωπος! Κάτσε να του φωνάξω
-Γκιούλιβεεεερ .. Γκιούλιβεεερ, τι να κάνω?
-Ασπρο πάτοοοοο!! Ασπρο πάτοοοο!!!
Μπλιάχ!
Η Dim πίνει λίγο, ελάχιστα για να ξεγελάσει την γιαγιά, επιστρέφει το ποτήρι στην τρια δόντια, λέει και ένα ευχαριστώ και πάει βιαστικάνα φύγει, γιατί το μάτι της πιάνει στον ορίζοντα κι άλλες μπύρες να έρχονται. Αλλά η γιαγιά είναι πεισματάρα. Της κάνει νόημα να το πιεί όλο. Για όποιον δεν έχει τέτοια κολλήματα, αυτό μπορεί να μην είναι πρόβλημα, αλλά για κάποιον που σιχαίνεται ακόμα και το ίδιο του το πιρούνι, είναι
σημαντικό, μην πούμε και αποτρόπαιο.
Το πλήθος με κομμένη την ανάσα -κυρίως γυναίκες- παρακολουθεί την αλλοδαπή και περιμένει την κίνηση ματ, σκεπτόμενο προφανώς "καλά τι θέλει αυτή , παρακάλια?". Το μεγαλύτερο δίλλημα στην ιστορία , να πιεί κανείς ή να μην πιεί? ιδού η απορία!
Αλλά προσβλητικός δεν πρέπει να είσαι με κανέναν. Και μετά απο ολιγόλεπτο δισταγμό και άνιση πάλη με τον εσωτερικό κόσμο, τα πρέπει, τις συνήθειες και καταπατώντας βασικούς κανόνες υγιεινής, κάτω απο το βλέμμα το φιλοθεάμονος κοινού πίνουν. Και οι δύο. Γιατί μετά απο την Dim, είχε έρθει η σειρά του Γκιούλιβερ να γευτεί και της συμβίας του να του φωνάζει "άσπρο πάτο" με ξεκάθαρο ρεβανσισμό.
Κόσμος είχε βγει στα πεζοδρόμια, τους φωτογράφιζε, τους φώναζε, τους χειροκροτούσε, μέχρι και απο το ξενοδοχείο τους ο ρεσεψιονίστ, όταν περάσαν απο μπροστά έβγαζε φωτογραφίες και τους έκανε νοήματα έχωντας σκάσει στα γέλια. Ενα ζευγάρι τουριστών τους κοίταγε με ανοιχτό στόμα, ένας απο την μπάντα είχε ξεφύγει και κόλλαγε την καραμούζα του στα αυτια τους, γυναίκες τους αγκάλιαζαν και προσπαθούσαν να τους
δείξουν πως να κουνηθούν και άλλος χορός, και άλλη βροχή και , και άλλες βροντές, και άλλη μουσική και άλλες διεκδικήσεις και άλλη μπύρα ενώ η γιαγιά με τα 3 δόντια είχε πάρει απο το μπράτσο την Dim, κρατώντας την σφιχτά, καθιστώντας σαφές στις άλλες διεκδικήτρες του επάθλου, ότι κάντε πίσω αυτή η χαζοτουρίστρια είναι δικιά μου.
Μια γυναίκα γύρω στα 50 την άρπαξε σε μια στιγμή χαλάρωσης, την βάζει κάτω απο την ομπρέλα, και τότε ορμά μια τρίτη και πάνω στην παραζάλη της και στην μάχη που ακολούθησε, κόντεψε να βρεθεί φαρδυά πλατυά η κακομοίρα κάτω στο έδαφος, ενώ ο Γκιούλιβερ παρασυρόμενος απο το πλήθος 10 μέτρα περίπου πιο πέρα έστεκε ανίκανος να βοηθήσει παλεύοντας και αυτός με τον τύπο με την καραμούζα, ο οποίος έκανε
φιλότιμες προσπάθειες ή να τον καταστήσει κουφό ή να του βγάλει κανά μάτι και να το κάνει να μοιάζει με τον πολύφημο.
Ααα αυτό πάει πολύ! Και έτσι με ύπουλο τρόπο κατάφεραν -μετά απο 2-3 αποτυχημένες προσπάθειες- με νοήματα να συννενοηθούν απο μακρυά , αφού η μουσική ήταν εκωφαντική και οι βροντές που ακούγονταν κάθε 1 λεπτό ακύρωναν την αίσθηση της ακοής, να δραπετεύσουν απο το πλήθος και να βρούν καταφύγιο τρέχοντας μαλλιοκούβαρα , και μουσκεμένοι στο ξενοδοχείο.
Για την ιστορία, μένει άγνωστος ο λόγος της γιορτής η οποία κράτησε μέχρι αργά την νύχτα. Το παρακολούθησαν ασφαλείς απο το μπαλκόνι του δωματίου τους, φτύνοντας άξεστα συνέχεια σαν Ινδοί, ενώ τα δόντια πλύθηκαν γύρω στις 5 φορές. Ηταν όμως μια καταπληκτική εμπειρία. Την ευχαριστήθηκαν όσο τίποτα άλλο στο Λάος και σίγουρα θα αργήσουν πολύ να το ξεχάσουν. Μια ανεπιτήδευτη, αυθεντική, εμπειρία σε μια πόλη
ξεχασμένη απο τον χρόνο, με ανθρώπους απλούς που το μόνο που προσδοκούσαν ήταν να διασκεδάσουν και να χαρούν. Οπως και να το κάνουμε δεν συμβαίνει κάθε ημέρα να γίνεσαι το μήλο της έριδας σε μια ντόπια λαοτιανή γιορτή. Χάρισαν γέλιο απλόχερα και έδωσαν θέαμα στο λαό, ο οποίος σίγουρα εκείνη την ημέρα διασκέδασε πολύ με τους
δύο ξέμπαρκους δυτικούς που ξεσύρθηκαν για άγνωστους λόγους μέχρι την πόλη τους.
Κανείς δεν τους είδε ποτέ ξανά......... (και ούτε πρόκειται εδώ που τα λέμε). Την επόμενη ημέρα νωρίς το πρωί εγκατέλειψαν την πόλη, συνεχίζοντας ακόμα πιο νότια, δίνοντας μάχη με τον χρόνο να βρεθούν στα σύνορα έγκαιρα, αλλά και με.......... τα "Κτελ-Ωχ Τα Παϊδια μου", του Λαος..... συνεχιζεται
Η πατέντα ηταν -φυσικά- το μπάνιο. Αφου στην αρχή το πέρασαν για ανελκυστήρα, μετά για ντουλάπια και στο τέλος κατέληξαν στην χρήση του, άφησαν τα πράγματα, κατέβηκαν κάτω και ήρθε η ώρα να παραγγείλουν. Ηπιαν μπύρα και για φαγητό τους έφεραν να φάνε καμπάρι. Ναι , ναι καλά ακούσατε , καμπάρι. Με πάγο. Αυτό άκουσαν
οι σερβιτόροι, αυτό έφεραν!
Στο Thakek τα πάντα κλείνουν στις 11. Ετσι, αφού δεν υπήρχε ενδιαφέρον, οι δυο Ελληνες ταβλιάστηκαν μέχρι το πρωί.
Το Thakek, -μετά απο μια επιτόπια ερευνα που έγινε- είναι μια σχετικά μικρή πόλη, που διαθέτει εναν πολύ όμορφο δρόμο παράλληλα με το ποτάμι και που απέναντι φαίνεται η ταυλάνδη, ενώ οι συγκοινωνίες μεταξύ των δύο χωρών γίνονται με ένα φέρυ.
Ρυμοτόμηση πολύ καλή, ένας ναός που φιλοξενεί και νεαρούς μοναχούς, εστιατόρια (της πλάκας), κάτι ξενοδοχεία τεραστίων διαστάσεων κακόγουστα και αφημένα στην τύχη τους με ξεφλουδισμένους τοίχους απο την υγρασία και πλαστικές καρέκλες στην ρεσεψιόν, ένα ΑΤΜ, κάτι φτωχές πανσιόν, τεράστια δέντρα κατά μήκος του ποταμού,
πολύχρωμα εμπορικά, όμορφα κινέζικα παλιά ξύλινα σπίτια , ράθυμος κόσμος, ωπ! αναφέρθηκε ράθυμος ο κόσμος? Οχι! Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο λάθος. Ο κόσμος του Thakek δεν είναι καθόλου ράθυμος. Μα καθόλου!! Η ευκαιρία να το διαπιστώσουν, δώθηκε εντελώς τυχαία, και σίγουρα αποτελεί τον κρυφό καυμό κάθε τουρίστα. Ας αναλύσουμε λοιπόν τι εννοούμε.
Το πρωί αποφάσισαν ότι δεν είχαν τα κουράγια για μια ακόμα λεωφοριοδιαδρομή ή αν θέλετε για ένα ακόμη ξεπάτωμα συνεχόμενο, και έτσι ενημέρωσαν ότι θα καθήσουν μια ακόμη νύχτα, αν και ο χρόνος τους πίεζε αμείλικτα.
Αφου περιηγήθηκαν στην πόλη ψάχνωντας τουριστικό γραφείο να κλείσουν εισιτήρια για την άλλη μεγάλη πόλη των συνόρων Pakse, και αφού φυσικά δεν βρήκαν τίποτα, και έφαγαν και μια βροχή στην
ξεροκεφάλα τους, κάθησαν να φάνε και να πιούνε γιατί είναι άνθρωποι που τηρούν τις παραδόσεις. Μετά απο χλαπάκιασμα και κατανάλωση 4 μπυρών έκαστος, ζαβλακωμένοι έκαναν μια βόλτα στα πέριξ και εντόπισαν -τυχαία- μια πομπή στον δρόμο δίπλα απο το ποτάμι.
Υπήρχαν κάτοικοι ντυμένοι με παραδοσιακές στολές, στρατιώτες , μια μπάντα που έπαιζε μουσική με ηχεία φορτωμένα πάνω σε ένα άθλιο καροτσάκι, κόσμος που χόρευε, ομπρέλες, παιδιά, κέφι. Επεσαν λοιπόν πάνω σε μια ντόπια γιορτή.
Το όλο πράγμα, ουτε οι ίδιοι δεν θυμούνται πως άρχισε. Αφού χαζέψαν λίγο, ξεκίνησαν να φύγουν. Τότε μια γυναίκα πιάνει την Dim απο το μπράτσο και την βάζει κάτω απο την ομπρέλα της, είχε αρχίσει να ψιχαλίζει.
Εντάξει, σκέφθηκε, θα προχωρήσω λίγο για να μην την προσβάλλω και μετά θα φύγω. Ο Γκιούλιβερ ήταν πίσω με την κάμερα. Μετα απο ένα λεπτό, ντόπιες γυναίκες περικυκλώνουν την Dim και αρχίζουν και της δείχνους πως χορεύουν. Την τραβολογάει η μία, την τραβολογάει η άλλη, την τραβολογάει και μια τρίτη, όλες διεκδικώντας τον ρόλο της δασκάλας χορού. Τελικά επικράτησε μια πιο ηλικιωμένη με 3 δόντια.
Την τράβηξε απο την μέση βίαια και την οδήγησε μπροστά στην μπάντα, εν μέσω χειροκροτημάτων και αλαλαγμών. Η βροχή είχε δυναμώσει, το κέφι
-αφού είχε παρειφρήσει και μια αλλοπρόσαλλη δυτική άσχετη απο χορό- είχε φτάσει στο ζενιθ , μαζί με την καταιγίδα. Ο ουρανός μπορεί να ήταν πιο μαύρος και απο τον έβεννο, αλλά σίγουρα, το χρώμα που προδιόριζε την διάθεση των ανθρώπων ήταν το κόκκινο της χαράς.
Χέρια απλώνονταν απο παντού πάνω στην Dim (την διεκδικούσαν καμμιά 20αρία) και της έδειχναν, την σπρώχναν, την προκαλούσαν , την ζάλιζαν , την τράβαγαν... Ο δρόμος γλιστερός. Το φόρεμα μούσκεμα και καθότι και μακρύ εως τον αστράγαλο κόντεψε πατώντας το να πέσει 2-3 φορές και να σωριαστεί στο έδαφος. Η γριά με τα 3 δόντια , την πλησιάζει και κάτι της λέει στα Λαοτιανά, γελώντας σαρδόνια.
Εξαφανίζεται και εμφανίζεται μετά απο 1-2 λεπτά με ..... μια μπύρα στα χέρια και ένα ποτήρι με πάγο. Αχ κυρούλα μου καλή και να ξερες σε ποιόν απευθύνεσαι.... Ρίχνει μπύρα, πίνει η ίδια και της ΄δινει να πιεί και αυτή χορεύοντας ταυτόχρονα.
Σας έχω πει πόοοοοσο σιχαίνονται οι ήρωές μας? Ξέρετε επίσης πως είναι να σας παρακολουθεί ένα πλήθος κόσμου, περιμένωντας απο εσας να κάνετε κάτι συγκεκριμένο?
Γνωρίζεται επίσης ότι υπάρχουν μερικοί λαοί που προσβάλονται ιδιαίτερα όταν αρνηθείς το κέρασμά τους?
Οι σκέψεις της Dim είναι οι εξής
Χριστέ μου! Πρέπει να πιω μπύρα απο το ίδιο ποτήρι με την γιαγιά με τα 3 δόντια? Α πα πα πα πα.... τι να της πω τώρα? άλλαξε μου το ποτήρι βρε γιαγιούλα, καθότι είμαι και λίγο σιχασιάρα? Που είναι αυτός? που είναι αυτός? α! νάτος εκεί με την κάμερα χασκογελάει. Ααα τον αναίσθητο!! Τι να κάνω? και είναι και μπύρα παναθεμά με. Αν ήταν κρασί θα ήταν πιο
εύκολα τα πράγματα. Ουφ! Καλά θα κάνω πως πίνω λίγο, έτσι μωρέ για να την ξεγελάσω και θα της το δώσω πίσω. Κοίτα θράσος!!! Ο άλλος μου κάνει νόημα να το πιώ! Δεν πάει καλά ο άνθρωπος! Κάτσε να του φωνάξω
-Γκιούλιβεεεερ .. Γκιούλιβεεερ, τι να κάνω?
-Ασπρο πάτοοοοο!! Ασπρο πάτοοοο!!!
Μπλιάχ!
Η Dim πίνει λίγο, ελάχιστα για να ξεγελάσει την γιαγιά, επιστρέφει το ποτήρι στην τρια δόντια, λέει και ένα ευχαριστώ και πάει βιαστικάνα φύγει, γιατί το μάτι της πιάνει στον ορίζοντα κι άλλες μπύρες να έρχονται. Αλλά η γιαγιά είναι πεισματάρα. Της κάνει νόημα να το πιεί όλο. Για όποιον δεν έχει τέτοια κολλήματα, αυτό μπορεί να μην είναι πρόβλημα, αλλά για κάποιον που σιχαίνεται ακόμα και το ίδιο του το πιρούνι, είναι
σημαντικό, μην πούμε και αποτρόπαιο.
Το πλήθος με κομμένη την ανάσα -κυρίως γυναίκες- παρακολουθεί την αλλοδαπή και περιμένει την κίνηση ματ, σκεπτόμενο προφανώς "καλά τι θέλει αυτή , παρακάλια?". Το μεγαλύτερο δίλλημα στην ιστορία , να πιεί κανείς ή να μην πιεί? ιδού η απορία!
Αλλά προσβλητικός δεν πρέπει να είσαι με κανέναν. Και μετά απο ολιγόλεπτο δισταγμό και άνιση πάλη με τον εσωτερικό κόσμο, τα πρέπει, τις συνήθειες και καταπατώντας βασικούς κανόνες υγιεινής, κάτω απο το βλέμμα το φιλοθεάμονος κοινού πίνουν. Και οι δύο. Γιατί μετά απο την Dim, είχε έρθει η σειρά του Γκιούλιβερ να γευτεί και της συμβίας του να του φωνάζει "άσπρο πάτο" με ξεκάθαρο ρεβανσισμό.
Κόσμος είχε βγει στα πεζοδρόμια, τους φωτογράφιζε, τους φώναζε, τους χειροκροτούσε, μέχρι και απο το ξενοδοχείο τους ο ρεσεψιονίστ, όταν περάσαν απο μπροστά έβγαζε φωτογραφίες και τους έκανε νοήματα έχωντας σκάσει στα γέλια. Ενα ζευγάρι τουριστών τους κοίταγε με ανοιχτό στόμα, ένας απο την μπάντα είχε ξεφύγει και κόλλαγε την καραμούζα του στα αυτια τους, γυναίκες τους αγκάλιαζαν και προσπαθούσαν να τους
δείξουν πως να κουνηθούν και άλλος χορός, και άλλη βροχή και , και άλλες βροντές, και άλλη μουσική και άλλες διεκδικήσεις και άλλη μπύρα ενώ η γιαγιά με τα 3 δόντια είχε πάρει απο το μπράτσο την Dim, κρατώντας την σφιχτά, καθιστώντας σαφές στις άλλες διεκδικήτρες του επάθλου, ότι κάντε πίσω αυτή η χαζοτουρίστρια είναι δικιά μου.
Μια γυναίκα γύρω στα 50 την άρπαξε σε μια στιγμή χαλάρωσης, την βάζει κάτω απο την ομπρέλα, και τότε ορμά μια τρίτη και πάνω στην παραζάλη της και στην μάχη που ακολούθησε, κόντεψε να βρεθεί φαρδυά πλατυά η κακομοίρα κάτω στο έδαφος, ενώ ο Γκιούλιβερ παρασυρόμενος απο το πλήθος 10 μέτρα περίπου πιο πέρα έστεκε ανίκανος να βοηθήσει παλεύοντας και αυτός με τον τύπο με την καραμούζα, ο οποίος έκανε
φιλότιμες προσπάθειες ή να τον καταστήσει κουφό ή να του βγάλει κανά μάτι και να το κάνει να μοιάζει με τον πολύφημο.
Ααα αυτό πάει πολύ! Και έτσι με ύπουλο τρόπο κατάφεραν -μετά απο 2-3 αποτυχημένες προσπάθειες- με νοήματα να συννενοηθούν απο μακρυά , αφού η μουσική ήταν εκωφαντική και οι βροντές που ακούγονταν κάθε 1 λεπτό ακύρωναν την αίσθηση της ακοής, να δραπετεύσουν απο το πλήθος και να βρούν καταφύγιο τρέχοντας μαλλιοκούβαρα , και μουσκεμένοι στο ξενοδοχείο.
Για την ιστορία, μένει άγνωστος ο λόγος της γιορτής η οποία κράτησε μέχρι αργά την νύχτα. Το παρακολούθησαν ασφαλείς απο το μπαλκόνι του δωματίου τους, φτύνοντας άξεστα συνέχεια σαν Ινδοί, ενώ τα δόντια πλύθηκαν γύρω στις 5 φορές. Ηταν όμως μια καταπληκτική εμπειρία. Την ευχαριστήθηκαν όσο τίποτα άλλο στο Λάος και σίγουρα θα αργήσουν πολύ να το ξεχάσουν. Μια ανεπιτήδευτη, αυθεντική, εμπειρία σε μια πόλη
ξεχασμένη απο τον χρόνο, με ανθρώπους απλούς που το μόνο που προσδοκούσαν ήταν να διασκεδάσουν και να χαρούν. Οπως και να το κάνουμε δεν συμβαίνει κάθε ημέρα να γίνεσαι το μήλο της έριδας σε μια ντόπια λαοτιανή γιορτή. Χάρισαν γέλιο απλόχερα και έδωσαν θέαμα στο λαό, ο οποίος σίγουρα εκείνη την ημέρα διασκέδασε πολύ με τους
δύο ξέμπαρκους δυτικούς που ξεσύρθηκαν για άγνωστους λόγους μέχρι την πόλη τους.
Κανείς δεν τους είδε ποτέ ξανά......... (και ούτε πρόκειται εδώ που τα λέμε). Την επόμενη ημέρα νωρίς το πρωί εγκατέλειψαν την πόλη, συνεχίζοντας ακόμα πιο νότια, δίνοντας μάχη με τον χρόνο να βρεθούν στα σύνορα έγκαιρα, αλλά και με.......... τα "Κτελ-Ωχ Τα Παϊδια μου", του Λαος..... συνεχιζεται
