Anas Tassos
Member
- Μηνύματα
- 168
- Likes
- 1.218
- Ταξίδι-Όνειρο
- Παπούα Νεα Γουινέα
Σάββατο, 7 Δεκεμβρίου
Ταξίδι στο Χάιλ.
Προβλέπεται άλλη μια «παθητική» ημέρα. Το πρόγραμμα είναι να πάω στην πόλη Ḥā'il, που βρίσκεται σε απόσταση 640 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Ριάντ. Ως εκ τούτου το ταξίδι με το λεωφορείο SAPTCO θα μου φάει όλη την ημέρα.
Το καλό στο πρωινό ξεκίνημα είναι ότι ο νεαρός Πακιστανός ταξιτζής ζητάει και παίρνει μόνο 20 SAR για να με πάει στο σταθμό λεωφορείων στην El Aziziya. Πού τα εκατό που ζητούσαν όταν έφθασα! Η απόσταση είναι περίπου δέκα χιλιόμετρα.
Στο σταθμό μου άρεσε μια μαντήλα και την αγόρασα. Είναι καλύτερη από αυτή που πήρα στη Τζέντα και πιο ακριβή, την πλήρωσα 50 SAR. Όμως και αυτή φαίνεται ότι προέρχεται από την Ινδία.
Αν θυμάμαι καλά η αναχώρηση του λεωφορείου ήταν για τις εννέα η ώρα αλλά φύγαμε με μισή ώρα καθυστέρηση. Η μεγαλύτερη πόλη στη διαδρομή ως το Ḥā'il είναι η Μπουράιντα, στην οποία μπαίνουμε στρίβοντας λίγο από τον κεντρικό δρόμο. Είναι μεγάλη πόλη, με πάνω από εξακόσιες χιλιάδες κατοίκους και μοιάζει πλούσια. Είναι πρωτεύουσα της επαρχίας – εμιράτου Κασίμ (Qassim) και έχει την απαίσια φήμη ότι είναι η πιο συντηρητική περιοχή της χώρας και ότι εδώ ο ισλαμικός νόμος εφαρμόζεται με τη μεγαλύτερη αυστηρότητα με αποτέλεσμα να επιβάλλεται εύκολα η θανατική ποινή.
Λίγα χιλιόμετρα μετά τη Μπουράιντα κάνουμε στάση για φαγητό, τη μοναδική στη διαδρομή μας. Κατά τα άλλα το ταξίδι δεν έχει κάτι άξιο να αναφερθεί.
Φθάνουμε στη Ḥā'il νύχτα, λίγο πριν τις επτά. Ο σταθμός της SAPTCO βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και απέναντί του βλέπω φωτισμένο το κάστρο Quishlah.
Το δυσάρεστο που διαπιστώνω στο σταθμό είναι πως αύριο το πρώτο λεωφορείο για την πόλη Σακάκα (επόμενο προορισμό μου) αναχωρεί στις έξι το απόγευμα! Απίστευτο αυτό, οι δυο πόλεις είναι επαρχιακές πρωτεύουσες, συνδέονται με αυτοκινητόδρομο και η δημόσια συγκοινωνία είναι μόνο δυο λεωφορεία αργά το βράδυ. Τόσο ελλιπής είναι η δημόσια συγκοινωνία στη Σαουδική Αραβία. Κατά τα άλλα κατασκευάζουν σύγχρονο σιδηροδρομικό δίκτυο. Η σιδηροδρομική γραμμή από το Ριάντ ως το Χάυλ έχει ολοκληρωθεί αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχουν ακόμα δρομολόγια για επιβάτες.
Να δω τι θα κάνω αύριο όλη την ημέρα εδώ.
Τώρα παίρνω ένα ταξί (πληρώνω 20 SAR αντί των 30 που ζήτησε) και με πηγαίνει στο ξενοδοχείο που έχω κλείσει δωμάτιο. Είναι το “Wafi” που βρίσκεται σε απόσταση πεντέξι χιλιόμετρα. Αυτό είναι ένα πρόβλημα αλλά το δωμάτιο που μου δίνουν (με χρέωση 29,19 ευρώ στην προπληρωμένη κάρτα μου) είναι πολύ καλό. Το προσωπικό είναι πολύ φιλικό και μου υποσχέθηκαν ότι θα μπορέσω να μείνω ως αύριο το απόγευμα στις τέσσερες, καθώς τους εξήγησα το πρόβλημα με τη συγκοινωνία για τη Σακάκα. Μπράβο τους.
Κυριακή, 8 Δεκεμβρίου
Επίσκεψη στο Χάιλ και ταξίδι στη Σακάκα.
Η πόλη Χάυλ είναι πρωτεύουσα ομώνυμης επαρχίας που θεωρείται σημαντική αγροτική περιοχή, με παραγωγή σιτηρών, χουρμάδων και φρούτων.
Η ίδια η πόλη είναι αρκετά μεγάλη. Αλλά όπως συμβαίνει με τη Σαουδική Αραβία οι αριθμοί που γράφουν δεν είναι αξιόπιστοι. Αλλού γράφουν για 450,000 αλλού για 1,200,000 κατοίκους!
Το σημαντικό είναι ότι η πόλη έχει αξιόλογη ιστορία. Συγκέντρωσε πλούτο ως εμπορικό κέντρο και σταθμός καραβανιών με προσκυνητές καθοδόν προς τη Μέκκα. Υπήρξε πρωτεύουσα ενός μεγάλου Εμιράτου από το 1836 έως το 1921 που το κατέλαβε η δυναστεία των Σαούντ. Μέχρι τότε κυβερνούσε η τοπική δυναστεία των Ρασίντ με έδρα την πόλη Χάυλ. Το 1890 οι Ρασίντ νίκησαν τους Σαούντ που κατέφυγαν στην εξορία, καταλαμβάνοντας και το Ριάντ. Η επιστροφή των Σαούντ έγινε το 1902 με την ανακατάληψη του Ριάντ. Οι πόλεμοι ανάμεσα στις δυο δυναστείες τελείωσαν το 1921 με την πλήρη επικράτηση των Σαούντ και την ενσωμάτωση της Χάυλ στο Σαουδαραβικό Βασίλειο. Το παλάτι Barzan που ήταν έδρα των Ρασίντ κατεδαφίστηκε και όλα σχεδόν τα μέλη της ηττημένης δυναστείας κατέφυγαν εξόριστοι στο εξωτερικό.
Ξεκινώ από το ξενοδοχείο μου για επίσκεψη της πόλης περίπου στις οκτώ το πρωί. Το πάω με τα πόδια, δεν είναι τόσο μακριά αλλά δυστυχώς δεν ξέρω το δρόμο. Μετά κάποιο σταυροδρόμι αναγκάζομαι να κάνω οτοστόπ. Σταματάει και με παίρνει ένα μεγάλο αμάξι με οδηγό έναν φιλικό Αιγύπτιο. Είναι μηχανικός και δουλεύει σε κατασκευή έργων οδοποιίας στην επαρχία. Με αφήνει στο σταθμό των λεωφορείων (δωρεάν βέβαια).
Γυρίζω το κέντρο της πόλης. Το κάστρο Κίσλα (Quishlah) που είναι το πιο αξιόλογο μνημείο, βρίσκεται στο πιο κεντρικό σημείο. Βρίσκεται και αυτό υπό επισκευή αλλά ένας εργαζόμενος που δουλεύει μηχάνημα στην είσοδό του μου κάνει νόημα να περάσω μέσα. Πράγματι περνάω και το βλέπω και εσωτερικά.
Είναι ένα εντυπωσιακό θέαμα τόσο εξωτερικά όσο και μέσα από την αυλή που μπήκα. Η ονομασία Quishlah προέρχεται από την Τούρκικη λέξη που αναφέρεται σε στρατόπεδο ή οχυρό. Το σημερινό κάστρο χτίστηκε μετά το 1940 όταν την επαρχία κυβερνούσε ο πρίγκιπας Abdul-Aziz bin Musa`ad Al Saud.
Φωτογραφίες από τα τρία κάστρα της πόλης Χάιλ.
Ο σκοπός του κάστρου ήταν να προστατεύει τη βόρεια περιοχή του βασιλείου. Αργότερα το χρησιμοποίησαν ως φυλακή μέχρις ότου το μετέτρεψαν σε ιστορικό αξιοθέατο.
Είναι ένα διώροφο παλάτι χτισμένο με ωμοπλίνθους. Οι πόρτες είναι ξύλινες. Οι εξωτερικοί του τοίχοι έχουν ύψος 8,5 μέτρα και μήκος 140 μέτρα. Κατά μήκος των τοίχων υψώνονται οκτώ αμυντικοί πύργοι. Στο εσωτερικό υπάρχει μια μεγάλη αυλή.
Διασχίζω την αγορά της πόλης, που παρά τα όσα έχω διαβάσει δε μου προκαλεί ενδιαφέρον. Φαίνεται πως μόνο η εβδομαδιαία αγορά, που λαμβάνει χώρα κάθε Παρασκευή αξίζει τον κόπο. Ρωτώντας φθάνω στην τοποθεσία «αγορά Μπαρζάν». Εδώ ήταν το παλάτι της δυναστείας Ρασίντ που άρχισαν να το κτίζουν στα 1808. Ήταν ένα μεγαλειώδες τριώροφο παλάτι που κάλυπτε έκταση 300 στρεμμάτων. Το ισόγειο είχε αίθουσες υποδοχής, μαγειρεία και κήπους. Ο 1ος όροφος φιλοξενούσε ξένους απεσταλμένους ενώ στο δεύτερο ήταν τα βασιλικά διαμερίσματα.
Αρκετοί Ευρωπαίοι περιηγητές το επισκέφθηκαν και το περιέγραψαν με θαυμασμό στα ημερολόγια των ταξιδιών τους. Για παράδειγμα η Βρετανίδα Getrude Bell έμεινε στο Χάυλ έντεκα ημέρες το έτος 1914.
Οι Σαούντ διέταξαν να κατεδαφιστεί το παλάτι Barzan και σώζεται πλέον ένας μοναχικός πύργος, και αυτός εγκαταλειμμένος, δίπλα στα μαγαζιά.
Κάνω ένα μικρό διάλειμμα για φαγητό. Τρώω σάντουιτς σε ένα μικρό τούρκικο σουβλατζίδικο. Η ώρα είναι ακόμα νωρίς και δεν έχουν βγάλει γύρο. Μάλιστα είναι η ώρα της μεσημεριανής προσευχής. Το προσωπικό κλείνει το μαγαζί όπως είναι υποχρεωμένο, αλλά εγώ (ο γείτονας όπως με είπαν οι Τουρκοι) μένω μέσα και τρώω κανονικά.
Ύστερα κάνω περίπατο ως το άλλο κάστρο της πόλης το Airif. Βρίσκεται σε ένα λόφο στην περίμετρο της πόλης. Τον ανεβαίνω και μπαίνω μέσα στο κάστρο που άλλη μια φορά είναι ένα συγκρότημα υπό επισκευή. Εργάζονται μερικοί εργάτες από το Μπανγκλαντές που με αφήνουν να τριγυρίσω ελεύθερα.
Είναι και αυτό κτισμένο από ωμές πλίνθους. Χρονολογείται εδώ και 200 χρόνια. Χρησίμευε ως οχυρό αλλά και πύργος παρατήρησης. Εκτός από τους αμυντικούς πύργους και τα παράθυρα για παρατήρηση και σκόπευση, απέκτησε σταδιακά χώρους κατοικίας, λουτρά, τζαμί, αποθήκες και όλα τα απαραίτητα προσκτίσματα. Η θέα της πόλης από εδώ επάνω είναι πολύ όμορφη.
Επιστρέφω στο κέντρο και βγάζω εισιτήριο για τη Σακάκα με το λεωφορείο. Ως ώρα αναχώρησης αναγράφεται 18,18. Που τη βρίσκουν τέτοια ακρίβεια!
Η όλη βόλτα μου για την επίσκεψη της πόλης Χάυλ κράτησε δυο ώρες και έγινε με αργό ρυθμό. Σε σύντομο ρυθμό μπορούσα να την τελειώσω σε μια ώρα. Μάλλον έπρεπε να είχα κανονίσει την παραμονή μου στην πόλη ως διερχόμενος και όχι να διαθέσω ολόκληρο 24ωρο. Επιστρέφω (15 SAR) στο ξενοδοχείο μου για μεσημεριανή ξεκούραση.
Το απόγευμα κατά τις τέσσερες ζητάω από τον νεαρό ρεσεψιονίστα να μου βρει ταξί για το σταθμό. Δυστυχώς ο νεαρός δεν τα καταφέρνει να χρησιμοποιήσει την εφαρμογή του uber στο κινητό του. Αναγκάζομαι να ξεκινήσω με τα πόδια. Ένας άτυπος ταξιτζής με βλέπει και επιβιβάζομαι στο τζιπ του που ήδη έχει άλλους δυο πελάτες. Γυρίζει να αφήσει τους άλλους και στο τέλος με πάει και εμένα στο σταθμό, αφού τον πλήρωσα 20 SAR.
Το λεωφορείο μας αναχωρεί με μισή ώρα καθυστέρηση. Δέκα λεπτά της καθυστέρησης οφείλονται στο πρόβλημα που δημιούργησε ένας ηλικιωμένος Σαουδάραβας. Είχε καθίσει στο κάθισμα πριν την πόρτα στη μέση του οχήματος. Ο οδηγός του έκανε παρατήρηση να πάει πίσω με τους άνδρες γιατί εκεί κάθονται μόνο οικογένειες και κυρίες.
Ο ηλικιωμένος Σαουδάραβας αρνιόταν ισχυριζόμενος ότι υπάρχει αρκετός χώρος για κυρίες επειδή δεν ήθελε να στριμωχθεί στα πίσω καθίσματα. Μέχρι και αστυνομικός ήλθε για να του αλλάξει γνώμη. Τελικά συμμορφώθηκε αφού είδε ότι πράγματι υπήρχαν τόσες γυναίκες που δεν έφθαναν τα μπροστά από αυτόν καθίσματα να τις χωρέσουν.
Εννοείται ότι το ταξίδι μας είναι νυκτερινό. Κάνουμε μια στάση στην πόλη Dumat al-Jandal. Όταν κατεβαίνω στην πόλη Σακάκα η ώρα είναι 23,50 ήτοι μεσάνυχτα. Το ξενοδοχείο μου λέγεται Lavina και βρίσκεται σε μικρή απόσταση, ως 1,500 μέτρα.
Αλλά ο ταξιτζής που έχει ένα ημιφορτηγό ζητάει 20 SAR. Ληστεία είναι αλλά θα του τα δώσω, τέτοια ώρα τι μπορώ να κάνω.
Στο ξενοδοχείο μου δίνουν ένα μεγάλο δωμάτιο. Το κρεβάτι είναι πολύ μεγάλο αλλά δε λειτουργεί ο λεβιές στο καζανάκι ούτε στο ντους, ενώ έχει καεί το φως στον καθρέφτη. Είναι και εσωτερικό. Μου υπόσχονται ότι αύριο θα μου δώσουν καλύτερο δωμάτιο. Θα μείνω εδώ δυο νύκτες. Το συνολικό κόστος που χρεώθηκα με την προπληρωμένη κάρτα είναι 67,10 ευρώ, που καλύπτουν την αξία 273 SAR.
Ταξίδι στο Χάιλ.
Προβλέπεται άλλη μια «παθητική» ημέρα. Το πρόγραμμα είναι να πάω στην πόλη Ḥā'il, που βρίσκεται σε απόσταση 640 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Ριάντ. Ως εκ τούτου το ταξίδι με το λεωφορείο SAPTCO θα μου φάει όλη την ημέρα.
Το καλό στο πρωινό ξεκίνημα είναι ότι ο νεαρός Πακιστανός ταξιτζής ζητάει και παίρνει μόνο 20 SAR για να με πάει στο σταθμό λεωφορείων στην El Aziziya. Πού τα εκατό που ζητούσαν όταν έφθασα! Η απόσταση είναι περίπου δέκα χιλιόμετρα.
Στο σταθμό μου άρεσε μια μαντήλα και την αγόρασα. Είναι καλύτερη από αυτή που πήρα στη Τζέντα και πιο ακριβή, την πλήρωσα 50 SAR. Όμως και αυτή φαίνεται ότι προέρχεται από την Ινδία.
Αν θυμάμαι καλά η αναχώρηση του λεωφορείου ήταν για τις εννέα η ώρα αλλά φύγαμε με μισή ώρα καθυστέρηση. Η μεγαλύτερη πόλη στη διαδρομή ως το Ḥā'il είναι η Μπουράιντα, στην οποία μπαίνουμε στρίβοντας λίγο από τον κεντρικό δρόμο. Είναι μεγάλη πόλη, με πάνω από εξακόσιες χιλιάδες κατοίκους και μοιάζει πλούσια. Είναι πρωτεύουσα της επαρχίας – εμιράτου Κασίμ (Qassim) και έχει την απαίσια φήμη ότι είναι η πιο συντηρητική περιοχή της χώρας και ότι εδώ ο ισλαμικός νόμος εφαρμόζεται με τη μεγαλύτερη αυστηρότητα με αποτέλεσμα να επιβάλλεται εύκολα η θανατική ποινή.
Λίγα χιλιόμετρα μετά τη Μπουράιντα κάνουμε στάση για φαγητό, τη μοναδική στη διαδρομή μας. Κατά τα άλλα το ταξίδι δεν έχει κάτι άξιο να αναφερθεί.
Φθάνουμε στη Ḥā'il νύχτα, λίγο πριν τις επτά. Ο σταθμός της SAPTCO βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και απέναντί του βλέπω φωτισμένο το κάστρο Quishlah.
Το δυσάρεστο που διαπιστώνω στο σταθμό είναι πως αύριο το πρώτο λεωφορείο για την πόλη Σακάκα (επόμενο προορισμό μου) αναχωρεί στις έξι το απόγευμα! Απίστευτο αυτό, οι δυο πόλεις είναι επαρχιακές πρωτεύουσες, συνδέονται με αυτοκινητόδρομο και η δημόσια συγκοινωνία είναι μόνο δυο λεωφορεία αργά το βράδυ. Τόσο ελλιπής είναι η δημόσια συγκοινωνία στη Σαουδική Αραβία. Κατά τα άλλα κατασκευάζουν σύγχρονο σιδηροδρομικό δίκτυο. Η σιδηροδρομική γραμμή από το Ριάντ ως το Χάυλ έχει ολοκληρωθεί αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχουν ακόμα δρομολόγια για επιβάτες.
Να δω τι θα κάνω αύριο όλη την ημέρα εδώ.
Τώρα παίρνω ένα ταξί (πληρώνω 20 SAR αντί των 30 που ζήτησε) και με πηγαίνει στο ξενοδοχείο που έχω κλείσει δωμάτιο. Είναι το “Wafi” που βρίσκεται σε απόσταση πεντέξι χιλιόμετρα. Αυτό είναι ένα πρόβλημα αλλά το δωμάτιο που μου δίνουν (με χρέωση 29,19 ευρώ στην προπληρωμένη κάρτα μου) είναι πολύ καλό. Το προσωπικό είναι πολύ φιλικό και μου υποσχέθηκαν ότι θα μπορέσω να μείνω ως αύριο το απόγευμα στις τέσσερες, καθώς τους εξήγησα το πρόβλημα με τη συγκοινωνία για τη Σακάκα. Μπράβο τους.
Κυριακή, 8 Δεκεμβρίου
Επίσκεψη στο Χάιλ και ταξίδι στη Σακάκα.
Η πόλη Χάυλ είναι πρωτεύουσα ομώνυμης επαρχίας που θεωρείται σημαντική αγροτική περιοχή, με παραγωγή σιτηρών, χουρμάδων και φρούτων.
Η ίδια η πόλη είναι αρκετά μεγάλη. Αλλά όπως συμβαίνει με τη Σαουδική Αραβία οι αριθμοί που γράφουν δεν είναι αξιόπιστοι. Αλλού γράφουν για 450,000 αλλού για 1,200,000 κατοίκους!
Το σημαντικό είναι ότι η πόλη έχει αξιόλογη ιστορία. Συγκέντρωσε πλούτο ως εμπορικό κέντρο και σταθμός καραβανιών με προσκυνητές καθοδόν προς τη Μέκκα. Υπήρξε πρωτεύουσα ενός μεγάλου Εμιράτου από το 1836 έως το 1921 που το κατέλαβε η δυναστεία των Σαούντ. Μέχρι τότε κυβερνούσε η τοπική δυναστεία των Ρασίντ με έδρα την πόλη Χάυλ. Το 1890 οι Ρασίντ νίκησαν τους Σαούντ που κατέφυγαν στην εξορία, καταλαμβάνοντας και το Ριάντ. Η επιστροφή των Σαούντ έγινε το 1902 με την ανακατάληψη του Ριάντ. Οι πόλεμοι ανάμεσα στις δυο δυναστείες τελείωσαν το 1921 με την πλήρη επικράτηση των Σαούντ και την ενσωμάτωση της Χάυλ στο Σαουδαραβικό Βασίλειο. Το παλάτι Barzan που ήταν έδρα των Ρασίντ κατεδαφίστηκε και όλα σχεδόν τα μέλη της ηττημένης δυναστείας κατέφυγαν εξόριστοι στο εξωτερικό.
Ξεκινώ από το ξενοδοχείο μου για επίσκεψη της πόλης περίπου στις οκτώ το πρωί. Το πάω με τα πόδια, δεν είναι τόσο μακριά αλλά δυστυχώς δεν ξέρω το δρόμο. Μετά κάποιο σταυροδρόμι αναγκάζομαι να κάνω οτοστόπ. Σταματάει και με παίρνει ένα μεγάλο αμάξι με οδηγό έναν φιλικό Αιγύπτιο. Είναι μηχανικός και δουλεύει σε κατασκευή έργων οδοποιίας στην επαρχία. Με αφήνει στο σταθμό των λεωφορείων (δωρεάν βέβαια).
Γυρίζω το κέντρο της πόλης. Το κάστρο Κίσλα (Quishlah) που είναι το πιο αξιόλογο μνημείο, βρίσκεται στο πιο κεντρικό σημείο. Βρίσκεται και αυτό υπό επισκευή αλλά ένας εργαζόμενος που δουλεύει μηχάνημα στην είσοδό του μου κάνει νόημα να περάσω μέσα. Πράγματι περνάω και το βλέπω και εσωτερικά.
Είναι ένα εντυπωσιακό θέαμα τόσο εξωτερικά όσο και μέσα από την αυλή που μπήκα. Η ονομασία Quishlah προέρχεται από την Τούρκικη λέξη που αναφέρεται σε στρατόπεδο ή οχυρό. Το σημερινό κάστρο χτίστηκε μετά το 1940 όταν την επαρχία κυβερνούσε ο πρίγκιπας Abdul-Aziz bin Musa`ad Al Saud.
Φωτογραφίες από τα τρία κάστρα της πόλης Χάιλ.
Ο σκοπός του κάστρου ήταν να προστατεύει τη βόρεια περιοχή του βασιλείου. Αργότερα το χρησιμοποίησαν ως φυλακή μέχρις ότου το μετέτρεψαν σε ιστορικό αξιοθέατο.
Είναι ένα διώροφο παλάτι χτισμένο με ωμοπλίνθους. Οι πόρτες είναι ξύλινες. Οι εξωτερικοί του τοίχοι έχουν ύψος 8,5 μέτρα και μήκος 140 μέτρα. Κατά μήκος των τοίχων υψώνονται οκτώ αμυντικοί πύργοι. Στο εσωτερικό υπάρχει μια μεγάλη αυλή.
Διασχίζω την αγορά της πόλης, που παρά τα όσα έχω διαβάσει δε μου προκαλεί ενδιαφέρον. Φαίνεται πως μόνο η εβδομαδιαία αγορά, που λαμβάνει χώρα κάθε Παρασκευή αξίζει τον κόπο. Ρωτώντας φθάνω στην τοποθεσία «αγορά Μπαρζάν». Εδώ ήταν το παλάτι της δυναστείας Ρασίντ που άρχισαν να το κτίζουν στα 1808. Ήταν ένα μεγαλειώδες τριώροφο παλάτι που κάλυπτε έκταση 300 στρεμμάτων. Το ισόγειο είχε αίθουσες υποδοχής, μαγειρεία και κήπους. Ο 1ος όροφος φιλοξενούσε ξένους απεσταλμένους ενώ στο δεύτερο ήταν τα βασιλικά διαμερίσματα.
Αρκετοί Ευρωπαίοι περιηγητές το επισκέφθηκαν και το περιέγραψαν με θαυμασμό στα ημερολόγια των ταξιδιών τους. Για παράδειγμα η Βρετανίδα Getrude Bell έμεινε στο Χάυλ έντεκα ημέρες το έτος 1914.
Οι Σαούντ διέταξαν να κατεδαφιστεί το παλάτι Barzan και σώζεται πλέον ένας μοναχικός πύργος, και αυτός εγκαταλειμμένος, δίπλα στα μαγαζιά.
Κάνω ένα μικρό διάλειμμα για φαγητό. Τρώω σάντουιτς σε ένα μικρό τούρκικο σουβλατζίδικο. Η ώρα είναι ακόμα νωρίς και δεν έχουν βγάλει γύρο. Μάλιστα είναι η ώρα της μεσημεριανής προσευχής. Το προσωπικό κλείνει το μαγαζί όπως είναι υποχρεωμένο, αλλά εγώ (ο γείτονας όπως με είπαν οι Τουρκοι) μένω μέσα και τρώω κανονικά.
Ύστερα κάνω περίπατο ως το άλλο κάστρο της πόλης το Airif. Βρίσκεται σε ένα λόφο στην περίμετρο της πόλης. Τον ανεβαίνω και μπαίνω μέσα στο κάστρο που άλλη μια φορά είναι ένα συγκρότημα υπό επισκευή. Εργάζονται μερικοί εργάτες από το Μπανγκλαντές που με αφήνουν να τριγυρίσω ελεύθερα.
Είναι και αυτό κτισμένο από ωμές πλίνθους. Χρονολογείται εδώ και 200 χρόνια. Χρησίμευε ως οχυρό αλλά και πύργος παρατήρησης. Εκτός από τους αμυντικούς πύργους και τα παράθυρα για παρατήρηση και σκόπευση, απέκτησε σταδιακά χώρους κατοικίας, λουτρά, τζαμί, αποθήκες και όλα τα απαραίτητα προσκτίσματα. Η θέα της πόλης από εδώ επάνω είναι πολύ όμορφη.
Επιστρέφω στο κέντρο και βγάζω εισιτήριο για τη Σακάκα με το λεωφορείο. Ως ώρα αναχώρησης αναγράφεται 18,18. Που τη βρίσκουν τέτοια ακρίβεια!
Η όλη βόλτα μου για την επίσκεψη της πόλης Χάυλ κράτησε δυο ώρες και έγινε με αργό ρυθμό. Σε σύντομο ρυθμό μπορούσα να την τελειώσω σε μια ώρα. Μάλλον έπρεπε να είχα κανονίσει την παραμονή μου στην πόλη ως διερχόμενος και όχι να διαθέσω ολόκληρο 24ωρο. Επιστρέφω (15 SAR) στο ξενοδοχείο μου για μεσημεριανή ξεκούραση.
Το απόγευμα κατά τις τέσσερες ζητάω από τον νεαρό ρεσεψιονίστα να μου βρει ταξί για το σταθμό. Δυστυχώς ο νεαρός δεν τα καταφέρνει να χρησιμοποιήσει την εφαρμογή του uber στο κινητό του. Αναγκάζομαι να ξεκινήσω με τα πόδια. Ένας άτυπος ταξιτζής με βλέπει και επιβιβάζομαι στο τζιπ του που ήδη έχει άλλους δυο πελάτες. Γυρίζει να αφήσει τους άλλους και στο τέλος με πάει και εμένα στο σταθμό, αφού τον πλήρωσα 20 SAR.
Το λεωφορείο μας αναχωρεί με μισή ώρα καθυστέρηση. Δέκα λεπτά της καθυστέρησης οφείλονται στο πρόβλημα που δημιούργησε ένας ηλικιωμένος Σαουδάραβας. Είχε καθίσει στο κάθισμα πριν την πόρτα στη μέση του οχήματος. Ο οδηγός του έκανε παρατήρηση να πάει πίσω με τους άνδρες γιατί εκεί κάθονται μόνο οικογένειες και κυρίες.
Ο ηλικιωμένος Σαουδάραβας αρνιόταν ισχυριζόμενος ότι υπάρχει αρκετός χώρος για κυρίες επειδή δεν ήθελε να στριμωχθεί στα πίσω καθίσματα. Μέχρι και αστυνομικός ήλθε για να του αλλάξει γνώμη. Τελικά συμμορφώθηκε αφού είδε ότι πράγματι υπήρχαν τόσες γυναίκες που δεν έφθαναν τα μπροστά από αυτόν καθίσματα να τις χωρέσουν.
Εννοείται ότι το ταξίδι μας είναι νυκτερινό. Κάνουμε μια στάση στην πόλη Dumat al-Jandal. Όταν κατεβαίνω στην πόλη Σακάκα η ώρα είναι 23,50 ήτοι μεσάνυχτα. Το ξενοδοχείο μου λέγεται Lavina και βρίσκεται σε μικρή απόσταση, ως 1,500 μέτρα.
Αλλά ο ταξιτζής που έχει ένα ημιφορτηγό ζητάει 20 SAR. Ληστεία είναι αλλά θα του τα δώσω, τέτοια ώρα τι μπορώ να κάνω.
Στο ξενοδοχείο μου δίνουν ένα μεγάλο δωμάτιο. Το κρεβάτι είναι πολύ μεγάλο αλλά δε λειτουργεί ο λεβιές στο καζανάκι ούτε στο ντους, ενώ έχει καεί το φως στον καθρέφτη. Είναι και εσωτερικό. Μου υπόσχονται ότι αύριο θα μου δώσουν καλύτερο δωμάτιο. Θα μείνω εδώ δυο νύκτες. Το συνολικό κόστος που χρεώθηκα με την προπληρωμένη κάρτα είναι 67,10 ευρώ, που καλύπτουν την αξία 273 SAR.
Attachments
Last edited:
Φιλικά την επόμενη φορά αν μπορέσεις να την "σπάσεις" σε κεφάλαια και να βάλεις τις φωτογραφίες ανάμεσα στο κείμενο θα ήταν τέλεια.
