Anas Tassos
Member
- Μηνύματα
- 168
- Likes
- 1.218
- Ταξίδι-Όνειρο
- Παπούα Νεα Γουινέα
Νησιά Φαραζάν
Τρίτη, 26 Νοεμβρίου
Πρωινό ξύπνημα κατά τις τέσσερες. Στις πέντε και τέταρτο παίρνω ταξί που με κόστος 20 SAR με πηγαίνει στο λιμάνι. Η πύλη εισόδου στο χώρο του λιμανιού είναι ακόμα κλειστή και ο φύλακας μου λέει να περιμένω. Σε λίγο έρχεται ένα επιβατηγό όχημα του λιμανιού που με παίρνει και με μεταφέρει, δωρεάν εννοείται, στο μέρος που είναι η αίθουσα αναμονής για την επιβίβαση στο φέριμποτ. Περιμένω, πίνω και έναν καφέ. Εδώ βλέπω κάτι που θα επαναλαμβάνεται παντού στη Σαουδική Αραβία. Οι γυναίκες περιμένουν σε χωριστή αίθουσα αναμονής, κλειστή με τοίχους που δεν αφήνουν δυνατότητα να τις δει άνδρας.
Κατά τις έξι και κάτι, με σχολαστικό έλεγχο εγγράφων, επιβιβάζομαι στο πλοίο. Παρά το γεγονός ότι ταξιδεύουμε σε ακραίο σημείο της χώρας πολλοί επιβάτες είναι αλλοδαποί εργαζόμενοι, ιδίως από το Μπανγκλαντές. Υπάρχουν και λιγοστές λευκές φάτσες. Ενώ διαπιστώνω ότι κακώς φοβήθηκα να πάρω ένα κοντομάνικο πουκάμισο. Δεν είναι πια τόσο αυστηρός ο ενδυματολογικός κώδικας του βασιλείου. Υπάρχουν κάμποσοι που φορούν κοντομάνικα, η ζέστη υποφέρεται έτσι καλύτερα.
Το σαλόνι του πλοίου είναι κλειστό, δεν υπάρχει δυνατότητα να βγει κανείς στο κατάστρωμα. Η είσοδος του λιμανιού φράζεται από μια αλυσίδα με πλωτά εμπόδια. Τη μαζεύουν κάθε φορά που περνάει ένα καράβι. Αποπλέουμε από το Jizan στις 7,25. Μετά μια ώρα και κάτι, στις οκτώμισι περίπου, είμαστε στο λιμάνι του νησιού Φαρασάν.
Η πόλη του νησιού βρίσκεται 11 χιλιόμετρα μακριά από τη «μίνα», δηλαδή το λιμάνι. Για να πάω ως εκεί μπαίνω μαζί με άλλους επιβάτες σε ένα μινιβάν που εκτελεί συγκοινωνία ως ταξί. Το εισιτήριο υποτίθεται ότι είναι 10 SAR αλλά ο ταξιτζής κάτι άλλο έχει στη σκέψη του. Γυρίζει κατεβάζοντας όλους τους άλλους στον προορισμό τους, πεντέξι ήταν, και εμένα με αφήνει τελευταίο.
Μου κάνει την πρόταση να με γυρίσει στο νησί. Θα με πάει σε κάποια αξιοθέατα και στις δύο το μεσημέρι θα με μεταφέρει στο λιμάνι για το πλοίο της επιστροφής. Ζητάει 300 SAR, το διαπραγματεύομαι και συμφωνούμε στα 200. Σε ευρώ αντιστοιχούν 50 ευρώ. Δεν είναι και λίγα αλλά θα έχω κάποια σημαντική εξυπηρέτηση για να δω το μέρος.
Τα Νησιά Φαραζάν ή Φαρασάν, βρίσκονται στην νότια Ερυθρά Θάλασσα και απέχουν περίπου 50 χιλ. από την πόλη Jizan.
Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα κοραλλιογενών νησιών, που αποτελείται από περισσότερα από 80 νησιά. Το μεγαλύτερο από αυτά είναι το Μεγάλο Φαρασάν, από το οποίο έχει πάρει το όνομά του όλο το αρχιπέλαγος. Δεν είμαι σίγουρος πόσο μεγάλο είναι. Κάπου διάβασα 686 km2, αλλού μόνο 400. Ίσως 686 να είναι η συνολική έκταση του Αρχιπελάγους. Το δεύτερο σε μέγεθος νησί Sajid συνδέεται με γέφυρα με το Μεγάλο Φαρασάν.
Ο σημερινός πληθυσμός ανέρχεται σε περίπου είκοσι χιλιάδες. Μόνο τρία νησιά κατοικούνται μόνιμα. Παραδοσιακά οι κάτοικοι ήταν αλιείς μαργαριταριών, όπως άλλως τε και στο Jizan που ήταν και το κέντρο εμπορίας των μαργαριταριών. Εδώ και εκατό περίπου χρόνια η δραστηριότητα αυτή μετακόμισε αλλού, προς την Υεμένη. Σήμερα το αρχιπέλαγος έχει βασική οικονομική δραστηριότητα τον τουρισμό και την αλιεία. Είναι δύσκολο να σκεφθεί κανείς πως θα μπορούσε να διατηρηθεί κάτι από την παράδοση της αλιείας μαργαριταριών.
Το νησί έχει σχήμα ακανόνιστο με πολύ στενό κεντρικό κορμό χαμηλού ύψους, που περιβάλλεται από τη θάλασσα και μαγκρόβια δάση. Στη θάλασσα γύρω από τα νησιά ζουν σαλάχια μάντα, λευκοί καρχαρίες, διάφορα είδη θαλάσσιων χελωνών, ντουγκόνγκ (θαλάσσιες αγελάδες) και διάφορα είδη από δελφίνια και φάλαινες. Στην περιοχή γύρω από το αρχιπέλαγος έχει κηρυχθεί το «Θαλάσσιο Πάρκο των νησιών Φαρασάν» με στόχο τη διάσωση της βιοποικιλότητας.
Το αρχιπέλαγος βρίσκεται σε στρατηγική γεωγραφική τοποθεσία, κοντά στην είσοδο της Ερυθράς Θάλασσας. Τα αρχαία χρόνια ήταν σημαντικός σταθμός και στο θαλάσσιο δρόμο προς τα Βασίλεια της Ευδαίμονος Αραβίας (στη σημερινή Υεμένη) καθώς και της Αξώμης στην Αιθιοπία. Το δεύτερο αιώνα μ.Χ. οι Ρωμαίοι εγκατέστησαν μια στρατιωτική βάση, όπως προκύπτει από σωζόμενη επιγραφή στα Λατινικά που χρονολογείται από το 144 μ.Χ. και η οποία πιστοποιεί την ύπαρξη ρωμαϊκής φρουράς στο Portus Ferresanus.
Αξουμίτες, Άραβες και Οθωμανοί άφησαν επίσης σημάδια της παρουσίας τους.
Ο γύρος του νησιού με το μινιβάν ξεκινάει από το χωριό Quseir. Γνωστό και ως Al Qassar το χωριό θεωρείται ως το αρχαιότερο κατοικημένο σημείο του νησιού. Λένε ότι χρονολογείται από την εποχή των Ρωμαίων αλλά στις ημέρες μας το χωριό είναι σχεδόν εξολοκλήρου ανακατασκευασμένο με σκοπό να δείξουν στους επισκέπτες ποιος ήταν ο παραδοσιακός τρόπος ζωής στο νησί.
Τα σπίτια είναι κτισμένα με κοραλλόπετρα. Οι είσοδοι είναι διάδρομοι με τεθλασμένη διαδρομή. Οι αυλές στα λιγοστά κατοικημένα σπίτια είναι πολύ προσεγμένες, πλακοστρωμένες και με λουλούδια. Λάμπες θυέλλης είναι τοποθετημένες παντού για το φωτισμό. Γύρω από το μικρό οικισμό απλώνεται ένας φοινικώνας. Τούτες οι χουρμαδιές αποτελούν μια όαση στο κατά το μεγαλύτερο μέρος γυμνό και ξερό έδαφος του νησιού.
Μετά το Quseir ανεβαίνουμε στο χωριό, ας πούμε στην «πόλη Φαρασάν».
Το πιο σημαντικό αξιοθέατο είναι η οικία Αλ Ριφάι. Χρονολογείται από το 1922. Την έχτισε ένας από τους πλουσιότερους εμπόρους του νησιού ο Αλ Ριφάι. Θεωρείται το κορυφαίο δημιούργημα της αρχιτεκτονικής των νησιών. Η οικία είναι στην πραγματικότητα ένα συγκρότημα. Είναι κτισμένη με κοραλλόπετρα και διακοσμημένη με γύψινη διακόσμηση τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Ειδικά τα παράθυρα και οι πόρτες περιβάλλονται από ωραία γύψινα γεωμετρικά σχέδια. Δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος του συγκροτήματος βρίσκεται σε κατάσταση ερειπιώνα. Στο σωζόμενο σπίτι έχει ένα μεγάλο ισόγειο χώρο με οροφή ξύλινη βαμμένη γαλάζια. Οι τοίχοι γύρω φέρουν πολυάριθμες κόγχες με γύψινη διακόσμηση.
Ένα άλλο αξιόλογο κτίριο στην πόλη είναι το τζαμί που επισκέφθηκα. Έχει όμορφη διακόσμηση με πολύχρωμες γεωμετρικές ζωγραφιές στους θόλους του και πολλές κολώνες στο εσωτερικό του.
Σε ένα λόφο, έξω από την μικρή πόλη φαίνεται το Οθωμανικό κάστρο. Χρονολογείται από το 18ο αιώνα αλλά βρίσκεται μέσα σε μια περιφραγμένη έκταση.
Για μένα οι πολλοί φράκτες, που υπάρχουν εδώ γύρω, είναι μια ασχήμια.
Στο κέντρο της πόλης βρίσκεται η ψαραγορά. Ζητάω από το Μοχάμεντ, τον οδηγό, να περάσω για μια επίσκεψη. Τα ψάρια είναι λιγοστά και δεν βρίσκω να παρουσιάζουν ενδιαφέρον.
Όμως πουλάνε και φρούτα. Μου κάνουν εντύπωση τα αλλιώτικα πεπόνια του νησιού. Ένας γέρος μανάβης με κερνάει ένα πεπόνι. Έφαγα το μισό, ωραίο ήταν και ο γέρος δε δέχθηκε να πληρώσω. Μου λένε ότι είναι προϊόντα του νησιού που είναι νόστιμα γιατί εδώ βρέχει.
Στη συνέχεια μαζί με το Μοχάμεντ πάμε για φαγητό σε ένα μικρό εστιατόριο. Το φαγητό είναι ψάρι (νομίζω τόνος) μαγειρεμένος στην κατσαρόλα με λαχανικά. Ωραίο φαγητό και δε με άφησε ο Μοχάμεντ να πληρώσω. Τελειώνοντας το φαγητό με πάει στην παραλία.
Φωτογραφίες από το νησί
Αυτή η παραλία βρίσκεται δίπλα στο κτιριακό συγκρότημα Farasan Park. Η ώρα είναι εντεκάμισι και ο Μοχάμεντ με αφήνει εδώ μόνο μου. Τώρα μού ξεφούρνισε ότι πρέπει να φύγει γατί έχει πέντε παιδιά στο σχολείο και πρέπει να πάει να τα παραλάβει στο σχόλασμα. Θα επιστρέψει στις δυο η ώρα για να με πάει στο λιμάνι.
Εγώ κάνω μπάνιο. Τα νερά είναι ζεστά αλλά έχουν φυτά που έχει φέρει το κύμα και ο βυθός έχει πέτρες. Μέτρια δηλαδή παραλία αλλά δεν πειράζει, καλά είναι τέτοια εποχή. Απολαμβάνω τα νερά της Ερυθράς Θάλασσας, με μοναδική παρέα κάμποσα θαλασσοπούλια, ως τις μία το μεσημέρι που ντύνομαι, υπάρχει μια τουαλέτα εδώ κοντά στην παραλία.
Περιμένω τον Μοχάμεντ και αδημονώ διότι καθυστερεί κάπως. Έρχεται στις δύο και δέκα. Τον πληρώνω 200 SAR. Μου δωρίζει και ένα καρπούζι, σκουροπράσινο και στρογγυλό, όπως αυτά που τρώγαμε στην Ελλάδα πριν πενήντα και πλέον χρόνια. Πάμε στο λιμάνι.
Η αναχώρηση γίνεται τρεισήμισι και περίπου σε μια ώρα αποβιβάζομαι στο Jizan.
Αφού δεν είχα δει το Οθωμανικό κάστρο του Τζιζάν και δεδομένου ότι τώρα η ώρα είναι πιο κατάλληλη από ότι χθες που ξεκίνησα μετά τις πέντε, αποφασίζω να πάω αμέσως τώρα. Όπως έχω βρει είναι κάπως κοντά εδώ στο λιμάνι. Αλλά αν και ρωτάω αρκετούς κανένας δεν το ξέρει. Όμως εγώ έχω δει κάποια στιγμή που είναι το κάστρο και το πλησιάζω περπατώντας. Στο τέλος βρίσκεται ένας νεαρός που το γνωρίζει και μου λέει περίμενε να πάμε μαζί. Ο νεαρός ονομάζεται Νάσερ και είναι υπάλληλος της ύδρευσης της πόλης. Μένει κοντά στο κάστρο ενώ εδώ δίπλα βρίσκεται και η δεξαμενή νερού που υδρεύει την πόλη. Ο δρόμος ως την κορυφή του λόφου είναι ανήφορος, χωματόδρομος. Κάθε εμπόδιο για καλό, όπως λένε. Το ταξί χθες δε θα μπορούσε να ανέβει εδώ και η ώρα ήταν περασμένη, σκοτάδια θα έβλεπα. Ενώ τώρα θα έχω μια ωραία θέα. Μαζί μας έρχεται σε λίγο άλλος ένας 20χρονο νεαρό γειτονόπουλο.
Το κάστρο τελεί υπό επισκευή και είναι κλειστό. Εκείνο που αξίζει όμως είναι η θέα της πόλης Jizan από το λόφο. Σε λίγο παρακολουθούμε το ηλιοβασίλεμα. Μετά αποχαιρετώ τους δυο νεαρούς, βγαίνω στο δρόμο και βρίσκω ένα ταξί που με 10 SAR με πηγαίνει στο ξενοδοχείο μου.
Τρίτη, 26 Νοεμβρίου
Πρωινό ξύπνημα κατά τις τέσσερες. Στις πέντε και τέταρτο παίρνω ταξί που με κόστος 20 SAR με πηγαίνει στο λιμάνι. Η πύλη εισόδου στο χώρο του λιμανιού είναι ακόμα κλειστή και ο φύλακας μου λέει να περιμένω. Σε λίγο έρχεται ένα επιβατηγό όχημα του λιμανιού που με παίρνει και με μεταφέρει, δωρεάν εννοείται, στο μέρος που είναι η αίθουσα αναμονής για την επιβίβαση στο φέριμποτ. Περιμένω, πίνω και έναν καφέ. Εδώ βλέπω κάτι που θα επαναλαμβάνεται παντού στη Σαουδική Αραβία. Οι γυναίκες περιμένουν σε χωριστή αίθουσα αναμονής, κλειστή με τοίχους που δεν αφήνουν δυνατότητα να τις δει άνδρας.
Κατά τις έξι και κάτι, με σχολαστικό έλεγχο εγγράφων, επιβιβάζομαι στο πλοίο. Παρά το γεγονός ότι ταξιδεύουμε σε ακραίο σημείο της χώρας πολλοί επιβάτες είναι αλλοδαποί εργαζόμενοι, ιδίως από το Μπανγκλαντές. Υπάρχουν και λιγοστές λευκές φάτσες. Ενώ διαπιστώνω ότι κακώς φοβήθηκα να πάρω ένα κοντομάνικο πουκάμισο. Δεν είναι πια τόσο αυστηρός ο ενδυματολογικός κώδικας του βασιλείου. Υπάρχουν κάμποσοι που φορούν κοντομάνικα, η ζέστη υποφέρεται έτσι καλύτερα.
Το σαλόνι του πλοίου είναι κλειστό, δεν υπάρχει δυνατότητα να βγει κανείς στο κατάστρωμα. Η είσοδος του λιμανιού φράζεται από μια αλυσίδα με πλωτά εμπόδια. Τη μαζεύουν κάθε φορά που περνάει ένα καράβι. Αποπλέουμε από το Jizan στις 7,25. Μετά μια ώρα και κάτι, στις οκτώμισι περίπου, είμαστε στο λιμάνι του νησιού Φαρασάν.
Η πόλη του νησιού βρίσκεται 11 χιλιόμετρα μακριά από τη «μίνα», δηλαδή το λιμάνι. Για να πάω ως εκεί μπαίνω μαζί με άλλους επιβάτες σε ένα μινιβάν που εκτελεί συγκοινωνία ως ταξί. Το εισιτήριο υποτίθεται ότι είναι 10 SAR αλλά ο ταξιτζής κάτι άλλο έχει στη σκέψη του. Γυρίζει κατεβάζοντας όλους τους άλλους στον προορισμό τους, πεντέξι ήταν, και εμένα με αφήνει τελευταίο.
Μου κάνει την πρόταση να με γυρίσει στο νησί. Θα με πάει σε κάποια αξιοθέατα και στις δύο το μεσημέρι θα με μεταφέρει στο λιμάνι για το πλοίο της επιστροφής. Ζητάει 300 SAR, το διαπραγματεύομαι και συμφωνούμε στα 200. Σε ευρώ αντιστοιχούν 50 ευρώ. Δεν είναι και λίγα αλλά θα έχω κάποια σημαντική εξυπηρέτηση για να δω το μέρος.
Τα Νησιά Φαραζάν ή Φαρασάν, βρίσκονται στην νότια Ερυθρά Θάλασσα και απέχουν περίπου 50 χιλ. από την πόλη Jizan.
Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα κοραλλιογενών νησιών, που αποτελείται από περισσότερα από 80 νησιά. Το μεγαλύτερο από αυτά είναι το Μεγάλο Φαρασάν, από το οποίο έχει πάρει το όνομά του όλο το αρχιπέλαγος. Δεν είμαι σίγουρος πόσο μεγάλο είναι. Κάπου διάβασα 686 km2, αλλού μόνο 400. Ίσως 686 να είναι η συνολική έκταση του Αρχιπελάγους. Το δεύτερο σε μέγεθος νησί Sajid συνδέεται με γέφυρα με το Μεγάλο Φαρασάν.
Ο σημερινός πληθυσμός ανέρχεται σε περίπου είκοσι χιλιάδες. Μόνο τρία νησιά κατοικούνται μόνιμα. Παραδοσιακά οι κάτοικοι ήταν αλιείς μαργαριταριών, όπως άλλως τε και στο Jizan που ήταν και το κέντρο εμπορίας των μαργαριταριών. Εδώ και εκατό περίπου χρόνια η δραστηριότητα αυτή μετακόμισε αλλού, προς την Υεμένη. Σήμερα το αρχιπέλαγος έχει βασική οικονομική δραστηριότητα τον τουρισμό και την αλιεία. Είναι δύσκολο να σκεφθεί κανείς πως θα μπορούσε να διατηρηθεί κάτι από την παράδοση της αλιείας μαργαριταριών.
Το νησί έχει σχήμα ακανόνιστο με πολύ στενό κεντρικό κορμό χαμηλού ύψους, που περιβάλλεται από τη θάλασσα και μαγκρόβια δάση. Στη θάλασσα γύρω από τα νησιά ζουν σαλάχια μάντα, λευκοί καρχαρίες, διάφορα είδη θαλάσσιων χελωνών, ντουγκόνγκ (θαλάσσιες αγελάδες) και διάφορα είδη από δελφίνια και φάλαινες. Στην περιοχή γύρω από το αρχιπέλαγος έχει κηρυχθεί το «Θαλάσσιο Πάρκο των νησιών Φαρασάν» με στόχο τη διάσωση της βιοποικιλότητας.
Το αρχιπέλαγος βρίσκεται σε στρατηγική γεωγραφική τοποθεσία, κοντά στην είσοδο της Ερυθράς Θάλασσας. Τα αρχαία χρόνια ήταν σημαντικός σταθμός και στο θαλάσσιο δρόμο προς τα Βασίλεια της Ευδαίμονος Αραβίας (στη σημερινή Υεμένη) καθώς και της Αξώμης στην Αιθιοπία. Το δεύτερο αιώνα μ.Χ. οι Ρωμαίοι εγκατέστησαν μια στρατιωτική βάση, όπως προκύπτει από σωζόμενη επιγραφή στα Λατινικά που χρονολογείται από το 144 μ.Χ. και η οποία πιστοποιεί την ύπαρξη ρωμαϊκής φρουράς στο Portus Ferresanus.
Αξουμίτες, Άραβες και Οθωμανοί άφησαν επίσης σημάδια της παρουσίας τους.
Ο γύρος του νησιού με το μινιβάν ξεκινάει από το χωριό Quseir. Γνωστό και ως Al Qassar το χωριό θεωρείται ως το αρχαιότερο κατοικημένο σημείο του νησιού. Λένε ότι χρονολογείται από την εποχή των Ρωμαίων αλλά στις ημέρες μας το χωριό είναι σχεδόν εξολοκλήρου ανακατασκευασμένο με σκοπό να δείξουν στους επισκέπτες ποιος ήταν ο παραδοσιακός τρόπος ζωής στο νησί.
Τα σπίτια είναι κτισμένα με κοραλλόπετρα. Οι είσοδοι είναι διάδρομοι με τεθλασμένη διαδρομή. Οι αυλές στα λιγοστά κατοικημένα σπίτια είναι πολύ προσεγμένες, πλακοστρωμένες και με λουλούδια. Λάμπες θυέλλης είναι τοποθετημένες παντού για το φωτισμό. Γύρω από το μικρό οικισμό απλώνεται ένας φοινικώνας. Τούτες οι χουρμαδιές αποτελούν μια όαση στο κατά το μεγαλύτερο μέρος γυμνό και ξερό έδαφος του νησιού.
Μετά το Quseir ανεβαίνουμε στο χωριό, ας πούμε στην «πόλη Φαρασάν».
Το πιο σημαντικό αξιοθέατο είναι η οικία Αλ Ριφάι. Χρονολογείται από το 1922. Την έχτισε ένας από τους πλουσιότερους εμπόρους του νησιού ο Αλ Ριφάι. Θεωρείται το κορυφαίο δημιούργημα της αρχιτεκτονικής των νησιών. Η οικία είναι στην πραγματικότητα ένα συγκρότημα. Είναι κτισμένη με κοραλλόπετρα και διακοσμημένη με γύψινη διακόσμηση τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Ειδικά τα παράθυρα και οι πόρτες περιβάλλονται από ωραία γύψινα γεωμετρικά σχέδια. Δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος του συγκροτήματος βρίσκεται σε κατάσταση ερειπιώνα. Στο σωζόμενο σπίτι έχει ένα μεγάλο ισόγειο χώρο με οροφή ξύλινη βαμμένη γαλάζια. Οι τοίχοι γύρω φέρουν πολυάριθμες κόγχες με γύψινη διακόσμηση.
Ένα άλλο αξιόλογο κτίριο στην πόλη είναι το τζαμί που επισκέφθηκα. Έχει όμορφη διακόσμηση με πολύχρωμες γεωμετρικές ζωγραφιές στους θόλους του και πολλές κολώνες στο εσωτερικό του.
Σε ένα λόφο, έξω από την μικρή πόλη φαίνεται το Οθωμανικό κάστρο. Χρονολογείται από το 18ο αιώνα αλλά βρίσκεται μέσα σε μια περιφραγμένη έκταση.
Για μένα οι πολλοί φράκτες, που υπάρχουν εδώ γύρω, είναι μια ασχήμια.
Στο κέντρο της πόλης βρίσκεται η ψαραγορά. Ζητάω από το Μοχάμεντ, τον οδηγό, να περάσω για μια επίσκεψη. Τα ψάρια είναι λιγοστά και δεν βρίσκω να παρουσιάζουν ενδιαφέρον.
Όμως πουλάνε και φρούτα. Μου κάνουν εντύπωση τα αλλιώτικα πεπόνια του νησιού. Ένας γέρος μανάβης με κερνάει ένα πεπόνι. Έφαγα το μισό, ωραίο ήταν και ο γέρος δε δέχθηκε να πληρώσω. Μου λένε ότι είναι προϊόντα του νησιού που είναι νόστιμα γιατί εδώ βρέχει.
Στη συνέχεια μαζί με το Μοχάμεντ πάμε για φαγητό σε ένα μικρό εστιατόριο. Το φαγητό είναι ψάρι (νομίζω τόνος) μαγειρεμένος στην κατσαρόλα με λαχανικά. Ωραίο φαγητό και δε με άφησε ο Μοχάμεντ να πληρώσω. Τελειώνοντας το φαγητό με πάει στην παραλία.
Φωτογραφίες από το νησί
Αυτή η παραλία βρίσκεται δίπλα στο κτιριακό συγκρότημα Farasan Park. Η ώρα είναι εντεκάμισι και ο Μοχάμεντ με αφήνει εδώ μόνο μου. Τώρα μού ξεφούρνισε ότι πρέπει να φύγει γατί έχει πέντε παιδιά στο σχολείο και πρέπει να πάει να τα παραλάβει στο σχόλασμα. Θα επιστρέψει στις δυο η ώρα για να με πάει στο λιμάνι.
Εγώ κάνω μπάνιο. Τα νερά είναι ζεστά αλλά έχουν φυτά που έχει φέρει το κύμα και ο βυθός έχει πέτρες. Μέτρια δηλαδή παραλία αλλά δεν πειράζει, καλά είναι τέτοια εποχή. Απολαμβάνω τα νερά της Ερυθράς Θάλασσας, με μοναδική παρέα κάμποσα θαλασσοπούλια, ως τις μία το μεσημέρι που ντύνομαι, υπάρχει μια τουαλέτα εδώ κοντά στην παραλία.
Περιμένω τον Μοχάμεντ και αδημονώ διότι καθυστερεί κάπως. Έρχεται στις δύο και δέκα. Τον πληρώνω 200 SAR. Μου δωρίζει και ένα καρπούζι, σκουροπράσινο και στρογγυλό, όπως αυτά που τρώγαμε στην Ελλάδα πριν πενήντα και πλέον χρόνια. Πάμε στο λιμάνι.
Η αναχώρηση γίνεται τρεισήμισι και περίπου σε μια ώρα αποβιβάζομαι στο Jizan.
Αφού δεν είχα δει το Οθωμανικό κάστρο του Τζιζάν και δεδομένου ότι τώρα η ώρα είναι πιο κατάλληλη από ότι χθες που ξεκίνησα μετά τις πέντε, αποφασίζω να πάω αμέσως τώρα. Όπως έχω βρει είναι κάπως κοντά εδώ στο λιμάνι. Αλλά αν και ρωτάω αρκετούς κανένας δεν το ξέρει. Όμως εγώ έχω δει κάποια στιγμή που είναι το κάστρο και το πλησιάζω περπατώντας. Στο τέλος βρίσκεται ένας νεαρός που το γνωρίζει και μου λέει περίμενε να πάμε μαζί. Ο νεαρός ονομάζεται Νάσερ και είναι υπάλληλος της ύδρευσης της πόλης. Μένει κοντά στο κάστρο ενώ εδώ δίπλα βρίσκεται και η δεξαμενή νερού που υδρεύει την πόλη. Ο δρόμος ως την κορυφή του λόφου είναι ανήφορος, χωματόδρομος. Κάθε εμπόδιο για καλό, όπως λένε. Το ταξί χθες δε θα μπορούσε να ανέβει εδώ και η ώρα ήταν περασμένη, σκοτάδια θα έβλεπα. Ενώ τώρα θα έχω μια ωραία θέα. Μαζί μας έρχεται σε λίγο άλλος ένας 20χρονο νεαρό γειτονόπουλο.
Το κάστρο τελεί υπό επισκευή και είναι κλειστό. Εκείνο που αξίζει όμως είναι η θέα της πόλης Jizan από το λόφο. Σε λίγο παρακολουθούμε το ηλιοβασίλεμα. Μετά αποχαιρετώ τους δυο νεαρούς, βγαίνω στο δρόμο και βρίσκω ένα ταξί που με 10 SAR με πηγαίνει στο ξενοδοχείο μου.
Attachments
Last edited:
Φιλικά την επόμενη φορά αν μπορέσεις να την "σπάσεις" σε κεφάλαια και να βάλεις τις φωτογραφίες ανάμεσα στο κείμενο θα ήταν τέλεια.
