Anas Tassos
Member
- Μηνύματα
- 168
- Likes
- 1.218
- Ταξίδι-Όνειρο
- Παπούα Νεα Γουινέα
Τετάρτη, 27 Νοεμβρίου
Ταξίδι ως την Abha
Το σημερινό μου πρόγραμμα προβλέπει να μεταβώ στην πόλη Abha (Άμπχα). Η μετακίνηση θα γίνει με λεωφορείο. Η κρατική εταιρία λεωφορείων της Σαουδικής Αραβίας λέγεται SAPTCO. Δυστυχώς οι δημόσιες συγκοινωνίες δεν είναι ανεπτυγμένες, εδώ ο κόσμος μετακινείται με ΙΧ. Ενώ σε μεγαλύτερες αποστάσεις χρησιμοποιούνται και ταξί που αναχωρούν μόλις γεμίσουν όλα τα καθίσματα.
Εγώ θα μείνω πιστός στη SAPTCO σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού στη χώρα. Όπως μου είπαν στη ρεσεψιόν υπάρχουν πολλά δρομολόγια από το Jizan στην Abha. Περίπου κάθε μια ώρα, με πρώτο στις έξι το πρωί.
Φεύγω από το ξενοδοχείο στις πεντέμισι το πρωί και με ταξί (10 SAR) από το γειτονικό βενζινάδικο πηγαίνω στο σταθμό της SAPTCO.
Εδώ με αναμένει μια δυσάρεστη έκπληξη. Μαθαίνω ότι το πρώτο λεωφορείο για την Abha αναχωρεί στις εννέα. Πως μπορούν κάποιοι ντόπιοι να λένε τόσες ανακρίβειες στους επισκέπτες; Κρίμα τον ύπνο που έχασα. Τι να κάνω, τώρα θα περάσω τρεις ώρες στο σταθμό. Ευτυχώς ο Αιγύπτιος ταμίας στα εκδοτήρια με συμπάθησε και μου έδωσε αυτοβούλως σύνδεση με τα δεδομένα του κινητού του ώστε να έχω ιντερνέτ. Νάναι καλά το παιδί. Ένα πράγμα που πρόσεξα και στο υπόλοιπο ταξίδι μου είναι ότι οι περισσότεροι ταμίες της SAPTCO είναι Αιγύπτιοι. Άγνωστο γιατί.
Φεύγουμε στις εννέα. Το λεωφορείο είναι πολύ καλό. Ο τελικός προορισμός του είναι η πόλη Khamis Mushait (Χαμίς Μουσάιτ), 40 χιλιόμετρα μετά την Abha, όπου πρέπει να κατέβω. Οι γυναίκες κάθονται στο εμπρός μέρος του λεωφορείου. Οι άνδρες καθόμαστε στο πίσω μέρος εκτός αν κάποιος είναι παντρεμένος οπότε κάθεται με τη γυναίκα και τα παιδιά του μπροστά. Ο οδηγός φροντίζει να υπάρχει απόσταση τουλάχιστον δυο σειρές καθίσματα ανάμεσα στις γυναίκες και τους άνδρες επιβάτες. Θα δω αυτή την πρακτική να τηρείται σε όλα τα λεωφορεία που θα ταξιδέψω.
Η διαδρομή είναι περίπου διακόσια χιλιόμετρα. Περνάμε τις πόλεις Sabya, Baich και Darb. Εκεί στο Darb, που είναι οδικός κόμβος, αφήνουμε αριστερά μας το δρόμο που πηγαίνει παράλληλα στην ακτή της Ερυθράς Θάλασσας και παίρνουμε το δρόμο δεξιά που ανεβαίνει σε υψόμετρο, ακολουθώντας τη βαθειά κοιλάδα ενός ποταμού. Μετά το Darb μπαίνουμε στην ορεινή περιοχή του Ασίρ και το τοπίο αλλάζει απότομα. Είναι πράγματι αξιοθέατο να βλέπει κανείς αυτήν την κοιλάδα, κλεισμένη ανάμεσα σε απότομες πλαγιές, ειδικά τώρα που το ποτάμι, λόγω χθεσινής βροχής, έχει κάμποσο νερό. Αυτά τα φαράγγια λέγονται «ουάντι» και είναι κοίτες ξεροπόταμων που σπάνια τρέχει νερό.
Στην παρόδια περιοχή βλέπω και ένα γκρουπ από πιθήκους. Είναι ιθαγενείς μπαμπουίνοι του είδους Αμαδρυάς (Papio hamadryas).
Το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής είναι το πιο θεαματικό. Ο δρόμος ανεβαίνει με πιο απότομη κλίση και πολλούς ελιγμούς. Για την κατασκευή του υπάρχουν πολλές ημιγέφυρες που στηρίζονται εξωτερικά σε κολώνες από μπετόν.
Φθάνοντας στην πόλη Abha (Άμπχα) το λεωφορείο σταματάει σε ένα βενζινάδικο όπου κατεβαίνουμε όσοι έχουμε προορισμό αυτή την πόλη. Δυσκολεύομαι να προσανατολιστώ. Ταξί δεν υπάρχουν. Αλλά ένας ντόπιος σταματάει και με παίρνει στο επιβατηγό του αυτοκίνητο. Ψάχνουμε να βρούμε το ξενοδοχείο μου αλλά κάνουμε κύκλους χωρίς να το εντοπίσουμε. Τελικά χάρις σε τηλεφωνική επικοινωνία ο οδηγός μου το βρίσκει. Και που ήταν; Σε απόσταση εκατό μέτρα από το βενζινάδικο που κατέβηκα! Ευχαριστώ θερμά τον οδηγό που με πήρε δωρεάν, είναι ένας ντόπιος με κάποια σκελετική αναπηρία.
Στο ξενοδοχείο «Αλ Ταουφίκ Άμπχα επιπλωμένα διαμερίσματα» μου δίνουν αμέσως ένα πολύ καλό δωμάτιο. Η τιμή πολύ καλή, 326 SAR για τρεις διανυκτερεύσεις. Ο ρεσεψιονίστας είναι ένας πενηντάρης Αιγύπτιος που μιλάει μόνο Αραβικά. Τον λένε Μοχάμεντ, αν και τον αποκαλούν συνήθως Αμπού Ιμπραχίμ.
Το δυστύχημα είναι ότι όπως με ενημερώνει ο ρεσεψιονίστας στην πόλη Άμπχα δεν υφίστανται δημόσιες συγκοινωνίες. Το μόνο που υπάρχει είναι να βγω στο δρόμο και κάποιοι που κάνουν παράτυπα τον ταξιτζή μπορούν να με πάρουν αφού συμφωνήσω το κόμιστρο. Εκνευριστικό είναι.
Όμως λέει ότι έχει φίλο έναν Αιγύπτιο «δόκτορα» στο διπλανό φαρμακείο, με τον οποίο αργότερα θα μιλήσω στα Αγγλικά και θα με βοηθήσει.
Εν τω μεταξύ εγώ πηγαίνω για φαγητό. Σε απόσταση που γίνεται εύκολα με τα πόδια, στην οδό Βασιλέως Faisal, είναι κάμποσα συνεχόμενα εστιατόρια. Καλά είναι εδώ, βρίσκω ένα εστιατόριο όπου τρώω κοτόπουλο ψημένο στα κάρβουνα με ρύζι. Εγώ κάθομαι σε καρέκλα με τραπέζι. Ενώ όλοι σχεδόν οι άλλοι κάθονται τριγύρω, πάνω σε χώρο που ανεβαίνει κανείς ένα σκαλοπάτι. Κάθονται σταυροπόδι και τρώνε με τα χέρια. Στο τέλος πλένουμε τα χέρια μας σε νιπτήρες.
Επιστρέφω στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση.
Στις 4,30 το απόγευμα ο Αιγύπτιος ρεσεψιονίστας με γνωρίζει στο φαρμακοποιό που δουλεύει το γειτονικό φαρμακείο. Είναι Αιγύπτιος και ζει πολλά χρόνια στη Σαουδική Αραβία μαζί με την οικογένειά του. Δουλεύει το φαρμακείο από το μεσημέρι ως τα μεσάνυχτα. Με αντιμετωπίζει ως φιλοξενούμενό του.
Κάνουμε συζήτηση και αργότερα με πάει βόλτα με το αυτοκίνητό του. Περνάμε από το «πράσινο βουνό». Είναι ένας λόφος που επίσημα ονομάζεται Jabal Thera. Η κοινή ονομασία «πράσινο βουνό» οφείλεται στο γεγονός ότι το έχουν στολίσει με πράσινα φώτα που τα ανάβουν τη νύχτα. Δυστυχώς όμως ο λόφος είναι κλειστός σε αναμονή νέας σύμβασης παραχώρησής του προς εκμετάλλευση. Δε λειτουργεί ούτε το τελεφερίκ που ανεβαίνει στην κορυφή του. Στη συνέχεια πηγαίνουμε λίγο έξω από την πόλη, σε ένα σημείο θέας που βρίσκεται επάνω στο δρόμο από τον οποίο ήρθα το πρωί με το λεωφορείο.
Στο μεταξύ νυχτώνει και επιστρέφουμε στο φαρμακείο. Η Άμπχα βρίσκεται σε ωραία τοποθεσία σε υψόμετρο άνω των 2,000 μέτρων πάνω σε λόφους. Κάνει λίγο κρύο τώρα το βράδυ. Λέμε δεν αξίζει να γυρίζουμε τέτοια ώρα στα βουνά. Αλλά ο Χάνι μου υπόσχεται ότι αύριο το πρωί θα δώσει το αυτοκίνητό του στο Χασάν, ένα νεαρό Αιγύπτιο φίλο του, προκειμένου να με πάει βόλτα εκείνος.
Το βράδυ τρώμε μαζί, ο Χάνι, ο Χασάν, εγώ και ένας γνωστός τους Υεμενίτης, φαγητό από ντελίβερι στο φαρμακείο.
Κλείνω ραντεβού με το Χασάν για αύριο ώρα οκτώμισι το πρωί. Για να δούμε πως θα πάει.
Στο κέντρο της Άμπχα, επαρχιακό μουσείο (κλειστό!) και τζαμί.
Θα μείνω τρεις συνολικά ημέρες εδώ στην Άμπχα. Όπως έγραψα η πόλη βρίσκεται σε μεγάλο υψόμετρο, αναγράφεται ως μέσο ύψος της τα 2,270 μέτρα. Αλλά γύρω της υπάρχουν βουνοκορφές που εγγίζουν τα 3,000 μέτρα.
Σήμερα είναι μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας με περίπου 500,000 κατοίκους. Είναι πρωτεύουσα της επαρχίας Ασίρ.
Στα αραβικά ασίρ σημαίνει κάτι δύσκολο ή σκληρό. Προφανώς η ονομασία οφείλεται στα βουνά που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της επαρχίας.
Όντας μια παραγωγική περιοχή λόγω κλίματος, που δεν είναι μόνο πιο δροσερό αλλά και πιο υγρό από τις άλλες περιοχές της Αραβικής χερσονήσου και καταλαμβάνοντας τα βόρεια εδάφη της χώρας που ονομαζόταν στα Ελληνορωμαϊκά χρόνια Arabia Felix ή «Ευδαίμων Αραβία», το Ασίρ και η πρωτεύουσά του πόλη Άμπχα έχουν μια μεγάλη ιστορία.
Για πολλά χρόνια εδώ παραγόταν καφές, δημητριακά, μέλι και θυμιάματα. Η γεωργική παράδοση είναι ακόμα ζωντανή αλλά έχει αναπτυχθεί και ο εσωτερικός τουρισμός με πολλούς κατοίκους της χώρας να καταφεύγουν στα δροσερά μέρη του Ασίρ τη θερινή περίοδο.
Στην πραγματικότητα τα βουνά είναι το νοτιότερο και υψηλότερο τμήμα μιας οροσειράς που εκτείνεται παράλληλα προς την ακτή της Ερυθράς Θάλασσας από τα σύνορα της Ιορδανίας ως την Υεμένη.
Το υγρό κλίμα οφείλεται και στο γεγονός ότι το Ασίρ εκτός από τις χειμερινές βροχές (Μάρτιος με Μάιο), έχει και μια δεύτερη περίοδο βροχών τους θερινούς μήνες Ιούλιο και Αύγουστο, που καταφθάνει στο νότο της Αραβικής χερσονήσου ο μουσώνας από την Ινδική χερσόνησο.
Στο απώτερο παρελθόν για χίλια και πλέον χρόνια το Ασίρ βρισκόταν στο δρόμο των καραβανιών που πήγαιναν στην Ευδαίμονα Αραβία για να προμηθευτούν από εκεί τα πολύτιμα θυμιάματα.
Από αρχαίες επιγραφές γνωρίζουμε ότι το έτος 25 π.Χ. πέρασε από το Ασίρ ένα Ρωμαϊκό εκστρατευτικό σώμα με επί κεφαλής τον έπαρχο της Αιγύπτου Aellius Gallus, που είχε στόχο την κατάληψη της περιοχής που παραγόντουσαν τα θυμιάματα. Αν και οι Ρωμαίοι στρατιώτες έφθασαν ως την πόλη Μαρίμπ της Υεμένης, που ήταν τότε η το κέντρο του εμπορίου των θυμιαμάτων, η εκστρατεία λογίζεται ως αποτυχία διότι οι Ρωμαίοι δε μπόρεσαν να κρατήσουν την περιοχή υπό τον έλεγχό τους.
Αργότερα, τον 5ο και 6ο αιώνα το Ασίρ υπέστη εισβολή από το Νότο. Οι Βασιλείς των Χιμιαριτών (Himyarites) αφού κατέκτησαν όλη την Υεμένη προσπάθησαν να καταλάβουν και το Ασίρ καθώς την ιερή πόλη της Μέκκας. Η πιο γνωστή εκστρατεία είναι εκείνη που είχε ως προφυλακή του στρατού των Χιμιαριτών εισβολείς που ήταν καβάλα σε ελέφαντες. Η επική εκστρατεία χρονολογείται στο 570, έτος γέννησης του Προφήτη Μωάμεθ. Οι Χιμιαρίτες απέτυχαν να καταλάβουν τη Μέκκα. Τα γεγονότα αυτά αφηγείται και το Κοράνι που τους περιγράφει ως το «Λαό των Ελεφάντων».
Στις αρχές του 20ου αιώνα το Ασίρ ήταν ένα Εμιράτο που διατηρούσε μια εύθραυστη ανεξαρτησία υπό την πίεση των τριών μεγαλύτερων χωρών της Αραβικής χερσονήσου, της Νάζντ, τη Χετζάζης και της Υεμένης. Όταν ο Ιμπν Σαούντ, Βασιλιάς αρχικά της Νάζντ κατέλαβε το 1925 το Βασίλειο της Χετζάζης από τους Χασεμίτες, ιδρύθηκε το κράτος της Σαουδικής Αραβίας.
Ο Εμίρης του Ασίρ έχοντας διαμάχη με τον ανεξάρτητο Ιμάμη Yahya της Υεμένης επέλεξε το 1926 να θέσει το Ασίρ υπό την υψηλή κυριαρχία της Σαουδικής Αραβίας.
Έτσι το νέο Βασίλειο άρχισε να μεγαλώνει σε βάρος της Υεμένης ενσωματώνοντας τόσο το Ασίρ όσο και δυο άλλες αυτόνομες επαρχίες που ιστορικά ήταν υποτελείς στην Υεμένη, την Al-Baha και το Jizan.
Όταν ο Εμίρης του Jizan που είχε υπογράψει συμμαχία με τους Σαουδάραβες άλλαξε αργότερα στρατόπεδο και κατέφυγε στον Ιμάμη Yahya Muhammad Hamid ed-Din που ήταν Βασιλιάς της Υεμένης, ξέσπασε πόλεμος ανάμεσα στη Σαουδική Αραβία και την Υεμένη.
Μια συνθήκη ειρήνης υπογράφηκε το 1931 αλλά το 1933 οι Υεμενίτες προήλασαν ως την πόλη Najran. Μια αντιπροσωπεία που έστειλε ο Ιμπν Σαούντ, με επί κεφαλής ένα γιό του, κλείστηκε στη φυλακή από τον ιμάμη Yahya που λέγεται ότι είπε τότε την περίφημη φράση «ποιος είναι αυτός ο Βεδουίνος που έρχεται να αμφισβητήσει τα 900 χρόνια βασιλείας της οικογένειάς μου;».
Στις 20 Μαρτίου του 1934 οι Σαουδάραβες κήρυξαν τον πόλεμο. Στις στρατιωτικές συγκρούσεις που ακολούθησαν κατήγαγαν περιφανή νίκη. Στις 12 Μαΐου άρχισαν οι διαπραγματεύσεις και στις 14 Ιουνίου 1934 υπεγράφη η συνθήκη ειρήνης. Με τη συνθήκη η Υεμένη υποχρεώθηκε να παραχωρήσει στη Σαουδική Αραβία τέσσερες διαφιλονικούμενες επαρχίες: Το Ασίρ, την Al-Baha, το Jizan και τη Najran. Ιστορικά και οι τέσσερες ήταν πιο πολύ συνδεδεμένες με την Υεμένη αλλά ενσωματώθηκαν πλέον στο νέο Σαουδικό Βασίλειο.
Τα σύνορα των δύο χωρών παρέμειναν διαφιλονικούμενα και χωρίς χάραξη επί του εδάφους μέχρι το έτος 2000. Τότε υπεγράφη η «Συνθήκη της Τζέντα» με την οποία λύθηκαν οι μεθοριακές διαφορές. Οι Σαουδάραβες άρχισαν να κατασκευάζουν φράγμα στη μεθόριο από το 2003. Η κυβέρνηση της Υεμένης διαμαρτυρήθηκε με την αιτιολογία ότι εμποδίζει τη συμπεφωνημένη στη Τζέντα ελεύθερη μετακίνηση του πληθυσμού αλλά οι Σαουδάραβες, αφού σταμάτησαν πρόσκαιρα, αργότερα συνέχισαν επικαλούμενοι λόγους ασφαλείας κατά τρομοκρατικών επιθέσεων αλλά και ελέγχου της παράνομης μετανάστευσης καθώς χιλιάδες Υεμενίτες περνούσαν τα σύνορα για να βρουν καλύτερες συνθήκες απασχόλησης στη Σαουδική Αραβία.
Από τα τέλη του 2009 η εξέγερση των Houthis στην Υεμένη επεκτάθηκε και στη παραμεθόριο περιοχή της Σαουδικής Αραβίας. Η τελευταία ανέπτυξε ένοπλες δυνάμεις στην περιοχή αλλά τα αποτελέσματα δεν υπήρξαν ευνοϊκά για τους Σαουδάραβες. Οι αντάρτες προκάλεσαν βαριές απώλειες στις δυνάμεις τους. Τουλάχιστον 133 Σαουδάραβες στρατιώτες σκοτώθηκα σε τρεις μήνες συγκρούσεων.
Από το 2015 η Σαουδική Αραβία ενεπλάκη πλήρως στον εμφύλιο πόλεμο της Υεμένης συνεπικουρούμενη από τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα. Από την άλλη πλευρά οι αντάρτες Houthis υποστηρίζονται κυρίως από το Ιράν. Ο πόλεμος συνεχίζεται ως σήμερα και η κατάσταση που επικρατεί στην Υεμένη χαρακτηρίζεται από τον ΟΗΕ ως ανθρωπιστική καταστροφή. Οι Houthis έχουν πραγματοποιήσει και επιθέσεις με ρουκέτες εντός της Σαουδικής Αραβίας. Ανάμεσα σε αυτές περιλαμβάνονται τρεις επιθέσεις κατά του αεροδρομίου της Άμπχα τον Ιούνιο και Ιούλιο του τρέχοντος έτους, με πάνω από 50 τραυματίες.
Πολλά ξένα κράτη έχουν εκδώσει ταξιδιωτικές οδηγίες με τις οποίες αποτρέπουν τους υπηκόους του σε επίσκεψη των περιοχών Najran, Jizan, Abha και Khamis Mushayt. Εγώ πάντως το πενθήμερο που έμεινα στο Jizan και την Άμπχα δεν ένιωσα καμιά απειλή.
Ταξίδι ως την Abha
Το σημερινό μου πρόγραμμα προβλέπει να μεταβώ στην πόλη Abha (Άμπχα). Η μετακίνηση θα γίνει με λεωφορείο. Η κρατική εταιρία λεωφορείων της Σαουδικής Αραβίας λέγεται SAPTCO. Δυστυχώς οι δημόσιες συγκοινωνίες δεν είναι ανεπτυγμένες, εδώ ο κόσμος μετακινείται με ΙΧ. Ενώ σε μεγαλύτερες αποστάσεις χρησιμοποιούνται και ταξί που αναχωρούν μόλις γεμίσουν όλα τα καθίσματα.
Εγώ θα μείνω πιστός στη SAPTCO σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού στη χώρα. Όπως μου είπαν στη ρεσεψιόν υπάρχουν πολλά δρομολόγια από το Jizan στην Abha. Περίπου κάθε μια ώρα, με πρώτο στις έξι το πρωί.
Φεύγω από το ξενοδοχείο στις πεντέμισι το πρωί και με ταξί (10 SAR) από το γειτονικό βενζινάδικο πηγαίνω στο σταθμό της SAPTCO.
Εδώ με αναμένει μια δυσάρεστη έκπληξη. Μαθαίνω ότι το πρώτο λεωφορείο για την Abha αναχωρεί στις εννέα. Πως μπορούν κάποιοι ντόπιοι να λένε τόσες ανακρίβειες στους επισκέπτες; Κρίμα τον ύπνο που έχασα. Τι να κάνω, τώρα θα περάσω τρεις ώρες στο σταθμό. Ευτυχώς ο Αιγύπτιος ταμίας στα εκδοτήρια με συμπάθησε και μου έδωσε αυτοβούλως σύνδεση με τα δεδομένα του κινητού του ώστε να έχω ιντερνέτ. Νάναι καλά το παιδί. Ένα πράγμα που πρόσεξα και στο υπόλοιπο ταξίδι μου είναι ότι οι περισσότεροι ταμίες της SAPTCO είναι Αιγύπτιοι. Άγνωστο γιατί.
Φεύγουμε στις εννέα. Το λεωφορείο είναι πολύ καλό. Ο τελικός προορισμός του είναι η πόλη Khamis Mushait (Χαμίς Μουσάιτ), 40 χιλιόμετρα μετά την Abha, όπου πρέπει να κατέβω. Οι γυναίκες κάθονται στο εμπρός μέρος του λεωφορείου. Οι άνδρες καθόμαστε στο πίσω μέρος εκτός αν κάποιος είναι παντρεμένος οπότε κάθεται με τη γυναίκα και τα παιδιά του μπροστά. Ο οδηγός φροντίζει να υπάρχει απόσταση τουλάχιστον δυο σειρές καθίσματα ανάμεσα στις γυναίκες και τους άνδρες επιβάτες. Θα δω αυτή την πρακτική να τηρείται σε όλα τα λεωφορεία που θα ταξιδέψω.
Η διαδρομή είναι περίπου διακόσια χιλιόμετρα. Περνάμε τις πόλεις Sabya, Baich και Darb. Εκεί στο Darb, που είναι οδικός κόμβος, αφήνουμε αριστερά μας το δρόμο που πηγαίνει παράλληλα στην ακτή της Ερυθράς Θάλασσας και παίρνουμε το δρόμο δεξιά που ανεβαίνει σε υψόμετρο, ακολουθώντας τη βαθειά κοιλάδα ενός ποταμού. Μετά το Darb μπαίνουμε στην ορεινή περιοχή του Ασίρ και το τοπίο αλλάζει απότομα. Είναι πράγματι αξιοθέατο να βλέπει κανείς αυτήν την κοιλάδα, κλεισμένη ανάμεσα σε απότομες πλαγιές, ειδικά τώρα που το ποτάμι, λόγω χθεσινής βροχής, έχει κάμποσο νερό. Αυτά τα φαράγγια λέγονται «ουάντι» και είναι κοίτες ξεροπόταμων που σπάνια τρέχει νερό.
Στην παρόδια περιοχή βλέπω και ένα γκρουπ από πιθήκους. Είναι ιθαγενείς μπαμπουίνοι του είδους Αμαδρυάς (Papio hamadryas).
Το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής είναι το πιο θεαματικό. Ο δρόμος ανεβαίνει με πιο απότομη κλίση και πολλούς ελιγμούς. Για την κατασκευή του υπάρχουν πολλές ημιγέφυρες που στηρίζονται εξωτερικά σε κολώνες από μπετόν.
Φθάνοντας στην πόλη Abha (Άμπχα) το λεωφορείο σταματάει σε ένα βενζινάδικο όπου κατεβαίνουμε όσοι έχουμε προορισμό αυτή την πόλη. Δυσκολεύομαι να προσανατολιστώ. Ταξί δεν υπάρχουν. Αλλά ένας ντόπιος σταματάει και με παίρνει στο επιβατηγό του αυτοκίνητο. Ψάχνουμε να βρούμε το ξενοδοχείο μου αλλά κάνουμε κύκλους χωρίς να το εντοπίσουμε. Τελικά χάρις σε τηλεφωνική επικοινωνία ο οδηγός μου το βρίσκει. Και που ήταν; Σε απόσταση εκατό μέτρα από το βενζινάδικο που κατέβηκα! Ευχαριστώ θερμά τον οδηγό που με πήρε δωρεάν, είναι ένας ντόπιος με κάποια σκελετική αναπηρία.
Στο ξενοδοχείο «Αλ Ταουφίκ Άμπχα επιπλωμένα διαμερίσματα» μου δίνουν αμέσως ένα πολύ καλό δωμάτιο. Η τιμή πολύ καλή, 326 SAR για τρεις διανυκτερεύσεις. Ο ρεσεψιονίστας είναι ένας πενηντάρης Αιγύπτιος που μιλάει μόνο Αραβικά. Τον λένε Μοχάμεντ, αν και τον αποκαλούν συνήθως Αμπού Ιμπραχίμ.
Το δυστύχημα είναι ότι όπως με ενημερώνει ο ρεσεψιονίστας στην πόλη Άμπχα δεν υφίστανται δημόσιες συγκοινωνίες. Το μόνο που υπάρχει είναι να βγω στο δρόμο και κάποιοι που κάνουν παράτυπα τον ταξιτζή μπορούν να με πάρουν αφού συμφωνήσω το κόμιστρο. Εκνευριστικό είναι.
Όμως λέει ότι έχει φίλο έναν Αιγύπτιο «δόκτορα» στο διπλανό φαρμακείο, με τον οποίο αργότερα θα μιλήσω στα Αγγλικά και θα με βοηθήσει.
Εν τω μεταξύ εγώ πηγαίνω για φαγητό. Σε απόσταση που γίνεται εύκολα με τα πόδια, στην οδό Βασιλέως Faisal, είναι κάμποσα συνεχόμενα εστιατόρια. Καλά είναι εδώ, βρίσκω ένα εστιατόριο όπου τρώω κοτόπουλο ψημένο στα κάρβουνα με ρύζι. Εγώ κάθομαι σε καρέκλα με τραπέζι. Ενώ όλοι σχεδόν οι άλλοι κάθονται τριγύρω, πάνω σε χώρο που ανεβαίνει κανείς ένα σκαλοπάτι. Κάθονται σταυροπόδι και τρώνε με τα χέρια. Στο τέλος πλένουμε τα χέρια μας σε νιπτήρες.
Επιστρέφω στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση.
Στις 4,30 το απόγευμα ο Αιγύπτιος ρεσεψιονίστας με γνωρίζει στο φαρμακοποιό που δουλεύει το γειτονικό φαρμακείο. Είναι Αιγύπτιος και ζει πολλά χρόνια στη Σαουδική Αραβία μαζί με την οικογένειά του. Δουλεύει το φαρμακείο από το μεσημέρι ως τα μεσάνυχτα. Με αντιμετωπίζει ως φιλοξενούμενό του.
Κάνουμε συζήτηση και αργότερα με πάει βόλτα με το αυτοκίνητό του. Περνάμε από το «πράσινο βουνό». Είναι ένας λόφος που επίσημα ονομάζεται Jabal Thera. Η κοινή ονομασία «πράσινο βουνό» οφείλεται στο γεγονός ότι το έχουν στολίσει με πράσινα φώτα που τα ανάβουν τη νύχτα. Δυστυχώς όμως ο λόφος είναι κλειστός σε αναμονή νέας σύμβασης παραχώρησής του προς εκμετάλλευση. Δε λειτουργεί ούτε το τελεφερίκ που ανεβαίνει στην κορυφή του. Στη συνέχεια πηγαίνουμε λίγο έξω από την πόλη, σε ένα σημείο θέας που βρίσκεται επάνω στο δρόμο από τον οποίο ήρθα το πρωί με το λεωφορείο.
Στο μεταξύ νυχτώνει και επιστρέφουμε στο φαρμακείο. Η Άμπχα βρίσκεται σε ωραία τοποθεσία σε υψόμετρο άνω των 2,000 μέτρων πάνω σε λόφους. Κάνει λίγο κρύο τώρα το βράδυ. Λέμε δεν αξίζει να γυρίζουμε τέτοια ώρα στα βουνά. Αλλά ο Χάνι μου υπόσχεται ότι αύριο το πρωί θα δώσει το αυτοκίνητό του στο Χασάν, ένα νεαρό Αιγύπτιο φίλο του, προκειμένου να με πάει βόλτα εκείνος.
Το βράδυ τρώμε μαζί, ο Χάνι, ο Χασάν, εγώ και ένας γνωστός τους Υεμενίτης, φαγητό από ντελίβερι στο φαρμακείο.
Κλείνω ραντεβού με το Χασάν για αύριο ώρα οκτώμισι το πρωί. Για να δούμε πως θα πάει.
Στο κέντρο της Άμπχα, επαρχιακό μουσείο (κλειστό!) και τζαμί.
Θα μείνω τρεις συνολικά ημέρες εδώ στην Άμπχα. Όπως έγραψα η πόλη βρίσκεται σε μεγάλο υψόμετρο, αναγράφεται ως μέσο ύψος της τα 2,270 μέτρα. Αλλά γύρω της υπάρχουν βουνοκορφές που εγγίζουν τα 3,000 μέτρα.
Σήμερα είναι μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας με περίπου 500,000 κατοίκους. Είναι πρωτεύουσα της επαρχίας Ασίρ.
Στα αραβικά ασίρ σημαίνει κάτι δύσκολο ή σκληρό. Προφανώς η ονομασία οφείλεται στα βουνά που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της επαρχίας.
Όντας μια παραγωγική περιοχή λόγω κλίματος, που δεν είναι μόνο πιο δροσερό αλλά και πιο υγρό από τις άλλες περιοχές της Αραβικής χερσονήσου και καταλαμβάνοντας τα βόρεια εδάφη της χώρας που ονομαζόταν στα Ελληνορωμαϊκά χρόνια Arabia Felix ή «Ευδαίμων Αραβία», το Ασίρ και η πρωτεύουσά του πόλη Άμπχα έχουν μια μεγάλη ιστορία.
Για πολλά χρόνια εδώ παραγόταν καφές, δημητριακά, μέλι και θυμιάματα. Η γεωργική παράδοση είναι ακόμα ζωντανή αλλά έχει αναπτυχθεί και ο εσωτερικός τουρισμός με πολλούς κατοίκους της χώρας να καταφεύγουν στα δροσερά μέρη του Ασίρ τη θερινή περίοδο.
Στην πραγματικότητα τα βουνά είναι το νοτιότερο και υψηλότερο τμήμα μιας οροσειράς που εκτείνεται παράλληλα προς την ακτή της Ερυθράς Θάλασσας από τα σύνορα της Ιορδανίας ως την Υεμένη.
Το υγρό κλίμα οφείλεται και στο γεγονός ότι το Ασίρ εκτός από τις χειμερινές βροχές (Μάρτιος με Μάιο), έχει και μια δεύτερη περίοδο βροχών τους θερινούς μήνες Ιούλιο και Αύγουστο, που καταφθάνει στο νότο της Αραβικής χερσονήσου ο μουσώνας από την Ινδική χερσόνησο.
Στο απώτερο παρελθόν για χίλια και πλέον χρόνια το Ασίρ βρισκόταν στο δρόμο των καραβανιών που πήγαιναν στην Ευδαίμονα Αραβία για να προμηθευτούν από εκεί τα πολύτιμα θυμιάματα.
Από αρχαίες επιγραφές γνωρίζουμε ότι το έτος 25 π.Χ. πέρασε από το Ασίρ ένα Ρωμαϊκό εκστρατευτικό σώμα με επί κεφαλής τον έπαρχο της Αιγύπτου Aellius Gallus, που είχε στόχο την κατάληψη της περιοχής που παραγόντουσαν τα θυμιάματα. Αν και οι Ρωμαίοι στρατιώτες έφθασαν ως την πόλη Μαρίμπ της Υεμένης, που ήταν τότε η το κέντρο του εμπορίου των θυμιαμάτων, η εκστρατεία λογίζεται ως αποτυχία διότι οι Ρωμαίοι δε μπόρεσαν να κρατήσουν την περιοχή υπό τον έλεγχό τους.
Αργότερα, τον 5ο και 6ο αιώνα το Ασίρ υπέστη εισβολή από το Νότο. Οι Βασιλείς των Χιμιαριτών (Himyarites) αφού κατέκτησαν όλη την Υεμένη προσπάθησαν να καταλάβουν και το Ασίρ καθώς την ιερή πόλη της Μέκκας. Η πιο γνωστή εκστρατεία είναι εκείνη που είχε ως προφυλακή του στρατού των Χιμιαριτών εισβολείς που ήταν καβάλα σε ελέφαντες. Η επική εκστρατεία χρονολογείται στο 570, έτος γέννησης του Προφήτη Μωάμεθ. Οι Χιμιαρίτες απέτυχαν να καταλάβουν τη Μέκκα. Τα γεγονότα αυτά αφηγείται και το Κοράνι που τους περιγράφει ως το «Λαό των Ελεφάντων».
Στις αρχές του 20ου αιώνα το Ασίρ ήταν ένα Εμιράτο που διατηρούσε μια εύθραυστη ανεξαρτησία υπό την πίεση των τριών μεγαλύτερων χωρών της Αραβικής χερσονήσου, της Νάζντ, τη Χετζάζης και της Υεμένης. Όταν ο Ιμπν Σαούντ, Βασιλιάς αρχικά της Νάζντ κατέλαβε το 1925 το Βασίλειο της Χετζάζης από τους Χασεμίτες, ιδρύθηκε το κράτος της Σαουδικής Αραβίας.
Ο Εμίρης του Ασίρ έχοντας διαμάχη με τον ανεξάρτητο Ιμάμη Yahya της Υεμένης επέλεξε το 1926 να θέσει το Ασίρ υπό την υψηλή κυριαρχία της Σαουδικής Αραβίας.
Έτσι το νέο Βασίλειο άρχισε να μεγαλώνει σε βάρος της Υεμένης ενσωματώνοντας τόσο το Ασίρ όσο και δυο άλλες αυτόνομες επαρχίες που ιστορικά ήταν υποτελείς στην Υεμένη, την Al-Baha και το Jizan.
Όταν ο Εμίρης του Jizan που είχε υπογράψει συμμαχία με τους Σαουδάραβες άλλαξε αργότερα στρατόπεδο και κατέφυγε στον Ιμάμη Yahya Muhammad Hamid ed-Din που ήταν Βασιλιάς της Υεμένης, ξέσπασε πόλεμος ανάμεσα στη Σαουδική Αραβία και την Υεμένη.
Μια συνθήκη ειρήνης υπογράφηκε το 1931 αλλά το 1933 οι Υεμενίτες προήλασαν ως την πόλη Najran. Μια αντιπροσωπεία που έστειλε ο Ιμπν Σαούντ, με επί κεφαλής ένα γιό του, κλείστηκε στη φυλακή από τον ιμάμη Yahya που λέγεται ότι είπε τότε την περίφημη φράση «ποιος είναι αυτός ο Βεδουίνος που έρχεται να αμφισβητήσει τα 900 χρόνια βασιλείας της οικογένειάς μου;».
Στις 20 Μαρτίου του 1934 οι Σαουδάραβες κήρυξαν τον πόλεμο. Στις στρατιωτικές συγκρούσεις που ακολούθησαν κατήγαγαν περιφανή νίκη. Στις 12 Μαΐου άρχισαν οι διαπραγματεύσεις και στις 14 Ιουνίου 1934 υπεγράφη η συνθήκη ειρήνης. Με τη συνθήκη η Υεμένη υποχρεώθηκε να παραχωρήσει στη Σαουδική Αραβία τέσσερες διαφιλονικούμενες επαρχίες: Το Ασίρ, την Al-Baha, το Jizan και τη Najran. Ιστορικά και οι τέσσερες ήταν πιο πολύ συνδεδεμένες με την Υεμένη αλλά ενσωματώθηκαν πλέον στο νέο Σαουδικό Βασίλειο.
Τα σύνορα των δύο χωρών παρέμειναν διαφιλονικούμενα και χωρίς χάραξη επί του εδάφους μέχρι το έτος 2000. Τότε υπεγράφη η «Συνθήκη της Τζέντα» με την οποία λύθηκαν οι μεθοριακές διαφορές. Οι Σαουδάραβες άρχισαν να κατασκευάζουν φράγμα στη μεθόριο από το 2003. Η κυβέρνηση της Υεμένης διαμαρτυρήθηκε με την αιτιολογία ότι εμποδίζει τη συμπεφωνημένη στη Τζέντα ελεύθερη μετακίνηση του πληθυσμού αλλά οι Σαουδάραβες, αφού σταμάτησαν πρόσκαιρα, αργότερα συνέχισαν επικαλούμενοι λόγους ασφαλείας κατά τρομοκρατικών επιθέσεων αλλά και ελέγχου της παράνομης μετανάστευσης καθώς χιλιάδες Υεμενίτες περνούσαν τα σύνορα για να βρουν καλύτερες συνθήκες απασχόλησης στη Σαουδική Αραβία.
Από τα τέλη του 2009 η εξέγερση των Houthis στην Υεμένη επεκτάθηκε και στη παραμεθόριο περιοχή της Σαουδικής Αραβίας. Η τελευταία ανέπτυξε ένοπλες δυνάμεις στην περιοχή αλλά τα αποτελέσματα δεν υπήρξαν ευνοϊκά για τους Σαουδάραβες. Οι αντάρτες προκάλεσαν βαριές απώλειες στις δυνάμεις τους. Τουλάχιστον 133 Σαουδάραβες στρατιώτες σκοτώθηκα σε τρεις μήνες συγκρούσεων.
Από το 2015 η Σαουδική Αραβία ενεπλάκη πλήρως στον εμφύλιο πόλεμο της Υεμένης συνεπικουρούμενη από τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα. Από την άλλη πλευρά οι αντάρτες Houthis υποστηρίζονται κυρίως από το Ιράν. Ο πόλεμος συνεχίζεται ως σήμερα και η κατάσταση που επικρατεί στην Υεμένη χαρακτηρίζεται από τον ΟΗΕ ως ανθρωπιστική καταστροφή. Οι Houthis έχουν πραγματοποιήσει και επιθέσεις με ρουκέτες εντός της Σαουδικής Αραβίας. Ανάμεσα σε αυτές περιλαμβάνονται τρεις επιθέσεις κατά του αεροδρομίου της Άμπχα τον Ιούνιο και Ιούλιο του τρέχοντος έτους, με πάνω από 50 τραυματίες.
Πολλά ξένα κράτη έχουν εκδώσει ταξιδιωτικές οδηγίες με τις οποίες αποτρέπουν τους υπηκόους του σε επίσκεψη των περιοχών Najran, Jizan, Abha και Khamis Mushayt. Εγώ πάντως το πενθήμερο που έμεινα στο Jizan και την Άμπχα δεν ένιωσα καμιά απειλή.
Attachments
Last edited:
Φιλικά την επόμενη φορά αν μπορέσεις να την "σπάσεις" σε κεφάλαια και να βάλεις τις φωτογραφίες ανάμεσα στο κείμενο θα ήταν τέλεια.
