Anas Tassos
Member
- Μηνύματα
- 168
- Likes
- 1.259
- Ταξίδι-Όνειρο
- Παπούα Νεα Γουινέα
Σάββατο, 30 Νοεμβρίου
Ταξίδι ως τη Τζέντα
Όπως έχω βρει στο διαδίκτυο το πρώτο λεωφορείο για τη Τζέντα αναχωρεί στις έξι το πρωί. Για να το προλάβω ξυπνώ από τις πέντε. Ετοιμάζομαι και βγαίνω έξω στο δρόμο από τις πεντέμισι ψάχνοντας για ταξί. Έρχεται ένα αμάξι με δυο νεαρούς Σαουδάραβες και με παίρνει. Τους λέω θα πάρετε 10 SAR για να με πάτε στο σταθμό της SAPTCO. Τα παιδιά λένε πάμε. Με πάνε στο σταθμό και δε δέχονται χρήματα. Το κάναμε λένε για να σε καλωσορίσουμε στη Σαουδική Αραβία.
Το πρόβλημα όμως είναι πως ο σταθμός είναι κλειστός. Τα δρομολόγια ξεκινούν από την πόλη Khamis Mushait (Χαμίς Μουσάιτ), όπου υπάρχει και ο κανονικός σταθμός της SAPTCO, ενώ εδώ στην Άμπχα υπάρχει ένα μικρό γραφείο – παράρτημα, που είναι άγνωστο πότε θα ανοίξει.
Εδώ δίπλα κάνουν πιάτσα μερικά άτυπα ταξί. Καθώς πίνω έναν καφέ οι ταξιτζήδες μου λένε ότι πρέπει να πάω στη Khamis Mushait, διαφορετικά εδώ θα περιμένω να ανοίξουν μετά τις οκτώ. Διαπραγματεύομαι σκληρά και τελικά με παίρνει ένα ταξί με κόστος 50 SAR.
Η απόσταση είναι πάνω από 40 χιλιόμετρα. Ταξιδεύουμε στο λιγοστό φως ενώ ξημερώνει. Η ανάπτυξη των δυο πόλεων, κυρίως όμως της Khamis, έχει κάνει τα 40 χιλιόμετρα της απόστασης να μοιάζουν με αναπτυξιακή και εμπορική ζώνη γεμάτη αποθήκες εμπορευμάτων, εκθέσεις αυτοκινήτων και άλλα οικοδομήματα.
Η Khamis Mushait ήταν ως τη δεκαετία του 1970 μια πόλη με λιγότερους από 50,000 κατοίκους. Ήταν κέντρο μιας περιοχής με αγροτική παραγωγή και αγορά κάθε Πέμπτη, εξ ου και το όνομα (Χαμίς σημαίνει Πέμπτη). Και ξαφνικά έγινε η οικονομική και πληθυσμιακή έκρηξη. Η πόλη έγινε πύλη εισόδου κάθε είδους αγαθών, που τώρα έρχονται κυρίως από την Κίνα. Ο σημερινός πληθυσμός της αναφέρεται από 700,000 έως 1,353,000 κατοίκους, δυστυχώς οι Σαουδαραβικές στατιστικές είναι ασαφείς. Πάντως τείνει να επισκιάσει την ιστορική Άμπχα, που παραμένει πρωτεύουσα της επαρχίας Ασίρ.
Μπαίνουμε στην πόλη και περνάμε από την κεντρική της αγορά, το «σουκ», που οι εικόνες της παραπέμπουν στο Κάιρο. Πολλά μαγαζιά ακατάστατα και οι εργάτες μοιάζουν όλοι αλλοδαποί μετανάστες.
Στο σταθμό των λεωφορείων εννοείται ότι δεν προλαβαίνω το λεωφορείο των έξι. Αλλά ούτε στο επόμενο λεωφορείο για Τζέντα μου βγάζουν εισιτήριο. Το εισιτήριό μου (κόστος 142 SAR) είναι για το λεωφορείο που αναχωρεί στις οκτώ. Κρίμα το πολύ πρωινό ξύπνημα.
Η διαδρομή ως τη Τζέντα είναι 700 χιλιόμετρα περίπου. Περνάμε από την Άμπχα στις 8,30. Ο σταθμός τώρα είναι ανοικτός. Στη συνέχεια κατευθυνόμαστε Βορειοδυτικά. Ο δρόμος είναι πολύ θεαματικός. Πάμπολλες σήραγγες στο δρόμο μας τρυπάνε τα ψηλά βουνά που περνάμε. Τα βουνά είναι γυμνά από βλάστηση και το χρώμα τους είναι μαυριδερό, ενώ στις βαθιές κοιλάδες ανάμεσά τους καλλιεργείται η λιγοστή παραγωγική γη που βρίσκεται στην κοίτη ξεροπόταμων.
Ογδόντα χιλιόμετρα μετά την Άμπχα βρίσκεται η πόλη Muhayil. Από το Muhayil συνεχίζουμε προς Βορρά. Μπαίνουμε στην επαρχία Al Bahah, τη μικρότερη της χώρας. Κάπου είδα έναν πύργο. Αυτοί οι πύργοι που εδώ λέγονται «κάσμπα» είναι λιθόκτιστοι και βρίσκονται επάνω σε βουνοκορφές. Φαίνεται πως είναι οχυρωματικά έργα, βίγλες ή σκοπιές παρατήρησης ενός αμυντικού συστήματος που λειτούργησαν την Οθωμανική περίοδο. Αποτελούν τα εμβληματικά αξιοθέατα της επαρχίας που προσελκύει ντόπιο τουρισμό κυρίως λόγω υψομέτρου. Η ίδια η πόλη Al Bahah έχει υψόμετρο 2,155 μέτρα.
Αλλά το λεωφορείο μας δε θα περάσει από εκεί. Στρίβουμε δυτικά και κατεβαίνουμε προς την ακτή της Ερυθράς Θάλασσας. Στο Almuzailif, που είναι ένας οδικός κόμβος επί του αυτοκινητόδρομου που ξετυλίγεται παράλληλα προς την ακτή, κάνουμε τη βασική στάση της διαδρομής. Είναι μια χούφτα εστιατόρια και μαγαζιά με βενζινάδικο και το απαραίτητο τζαμί. Υπάρχει πολλή κίνηση. Αλλά εγώ αποφάσισα να μη φάω τίποτα. Όσο για τουαλέτες τα εστιατόρια δε διαθέτουν, ούτε ένα από αυτά. Οι σωματικές ανάγκες γίνονται στις τουαλέτες του τζαμιού.
Η στάση κράτησε πάνω από μισή ώρα. Μετά συνεχίζουμε στο δρόμο που τρέχει παράλληλα προς την ακτή της Ερυθράς. Η θάλασσα όμως δε φαίνεται. Αντίθετα βλέπω την έρημο. Απλώνεται αμμουδερή και απέραντη με σκηνές και καλύβες βοσκών που φροντίζουν κοπάδια από πρόβατα, μοσχάρια και καμήλες.
Φθάνουμε στον προορισμό της ημέρας, στο σταθμό της SAPTCO στη Τζέντα στις πεντέμισι το απόγευμα. Το ξενοδοχείο μου βρίσκεται στην οδό Χιρά. Για να πάω εκεί παίρνω ταξί. Ευτυχώς εδώ στη Τζέντα κυκλοφορεί πλήθος κανονικών ταξί. Το κόμιστρο που μου ζήτησαν είναι 40 SAR. Αν και μου φάνηκαν πολλά ωστόσο δεν είναι. Η απόσταση ως το ξενοδοχείο είναι 20 και πλέον χιλιόμετρα.
Το δωμάτιο που έχω κλείσει βρίσκεται στο «αρένα σουίτες» στην οδό Χιρά (Hira). Καθώς προσαρμόστηκα στις Σαουδικές συνήθειες όταν θα παίρνω ταξί δε θα δείχνω τη διεύθυνσή του, αλλά θα ζητώ να με πάνε στο πλησιέστερο εμπορικό κέντρο, το οποίο είναι το «Danube της οδού Χιρά».
Πάντως το δωμάτιό μου καλό είναι. Το κόστος του 300 SAR για τρεις νύχτες που θα μείνω στη Τζέντα. Φθηνά μεν αλλά θα ξοδέψω κάμποσα χρήματα για ταξί, δεδομένης της απόστασης από το κέντρο.
Ενώ εδώ γύρω υπάρχει μια τοπική αγορά με πολλά μαγαζιά και εστιατόρια. Τρώω για βράδυ σε ένα από αυτά και παραμένω εδώ απόψε.
Ταξίδι ως τη Τζέντα
Όπως έχω βρει στο διαδίκτυο το πρώτο λεωφορείο για τη Τζέντα αναχωρεί στις έξι το πρωί. Για να το προλάβω ξυπνώ από τις πέντε. Ετοιμάζομαι και βγαίνω έξω στο δρόμο από τις πεντέμισι ψάχνοντας για ταξί. Έρχεται ένα αμάξι με δυο νεαρούς Σαουδάραβες και με παίρνει. Τους λέω θα πάρετε 10 SAR για να με πάτε στο σταθμό της SAPTCO. Τα παιδιά λένε πάμε. Με πάνε στο σταθμό και δε δέχονται χρήματα. Το κάναμε λένε για να σε καλωσορίσουμε στη Σαουδική Αραβία.
Το πρόβλημα όμως είναι πως ο σταθμός είναι κλειστός. Τα δρομολόγια ξεκινούν από την πόλη Khamis Mushait (Χαμίς Μουσάιτ), όπου υπάρχει και ο κανονικός σταθμός της SAPTCO, ενώ εδώ στην Άμπχα υπάρχει ένα μικρό γραφείο – παράρτημα, που είναι άγνωστο πότε θα ανοίξει.
Εδώ δίπλα κάνουν πιάτσα μερικά άτυπα ταξί. Καθώς πίνω έναν καφέ οι ταξιτζήδες μου λένε ότι πρέπει να πάω στη Khamis Mushait, διαφορετικά εδώ θα περιμένω να ανοίξουν μετά τις οκτώ. Διαπραγματεύομαι σκληρά και τελικά με παίρνει ένα ταξί με κόστος 50 SAR.
Η απόσταση είναι πάνω από 40 χιλιόμετρα. Ταξιδεύουμε στο λιγοστό φως ενώ ξημερώνει. Η ανάπτυξη των δυο πόλεων, κυρίως όμως της Khamis, έχει κάνει τα 40 χιλιόμετρα της απόστασης να μοιάζουν με αναπτυξιακή και εμπορική ζώνη γεμάτη αποθήκες εμπορευμάτων, εκθέσεις αυτοκινήτων και άλλα οικοδομήματα.
Η Khamis Mushait ήταν ως τη δεκαετία του 1970 μια πόλη με λιγότερους από 50,000 κατοίκους. Ήταν κέντρο μιας περιοχής με αγροτική παραγωγή και αγορά κάθε Πέμπτη, εξ ου και το όνομα (Χαμίς σημαίνει Πέμπτη). Και ξαφνικά έγινε η οικονομική και πληθυσμιακή έκρηξη. Η πόλη έγινε πύλη εισόδου κάθε είδους αγαθών, που τώρα έρχονται κυρίως από την Κίνα. Ο σημερινός πληθυσμός της αναφέρεται από 700,000 έως 1,353,000 κατοίκους, δυστυχώς οι Σαουδαραβικές στατιστικές είναι ασαφείς. Πάντως τείνει να επισκιάσει την ιστορική Άμπχα, που παραμένει πρωτεύουσα της επαρχίας Ασίρ.
Μπαίνουμε στην πόλη και περνάμε από την κεντρική της αγορά, το «σουκ», που οι εικόνες της παραπέμπουν στο Κάιρο. Πολλά μαγαζιά ακατάστατα και οι εργάτες μοιάζουν όλοι αλλοδαποί μετανάστες.
Στο σταθμό των λεωφορείων εννοείται ότι δεν προλαβαίνω το λεωφορείο των έξι. Αλλά ούτε στο επόμενο λεωφορείο για Τζέντα μου βγάζουν εισιτήριο. Το εισιτήριό μου (κόστος 142 SAR) είναι για το λεωφορείο που αναχωρεί στις οκτώ. Κρίμα το πολύ πρωινό ξύπνημα.
Η διαδρομή ως τη Τζέντα είναι 700 χιλιόμετρα περίπου. Περνάμε από την Άμπχα στις 8,30. Ο σταθμός τώρα είναι ανοικτός. Στη συνέχεια κατευθυνόμαστε Βορειοδυτικά. Ο δρόμος είναι πολύ θεαματικός. Πάμπολλες σήραγγες στο δρόμο μας τρυπάνε τα ψηλά βουνά που περνάμε. Τα βουνά είναι γυμνά από βλάστηση και το χρώμα τους είναι μαυριδερό, ενώ στις βαθιές κοιλάδες ανάμεσά τους καλλιεργείται η λιγοστή παραγωγική γη που βρίσκεται στην κοίτη ξεροπόταμων.
Ογδόντα χιλιόμετρα μετά την Άμπχα βρίσκεται η πόλη Muhayil. Από το Muhayil συνεχίζουμε προς Βορρά. Μπαίνουμε στην επαρχία Al Bahah, τη μικρότερη της χώρας. Κάπου είδα έναν πύργο. Αυτοί οι πύργοι που εδώ λέγονται «κάσμπα» είναι λιθόκτιστοι και βρίσκονται επάνω σε βουνοκορφές. Φαίνεται πως είναι οχυρωματικά έργα, βίγλες ή σκοπιές παρατήρησης ενός αμυντικού συστήματος που λειτούργησαν την Οθωμανική περίοδο. Αποτελούν τα εμβληματικά αξιοθέατα της επαρχίας που προσελκύει ντόπιο τουρισμό κυρίως λόγω υψομέτρου. Η ίδια η πόλη Al Bahah έχει υψόμετρο 2,155 μέτρα.
Αλλά το λεωφορείο μας δε θα περάσει από εκεί. Στρίβουμε δυτικά και κατεβαίνουμε προς την ακτή της Ερυθράς Θάλασσας. Στο Almuzailif, που είναι ένας οδικός κόμβος επί του αυτοκινητόδρομου που ξετυλίγεται παράλληλα προς την ακτή, κάνουμε τη βασική στάση της διαδρομής. Είναι μια χούφτα εστιατόρια και μαγαζιά με βενζινάδικο και το απαραίτητο τζαμί. Υπάρχει πολλή κίνηση. Αλλά εγώ αποφάσισα να μη φάω τίποτα. Όσο για τουαλέτες τα εστιατόρια δε διαθέτουν, ούτε ένα από αυτά. Οι σωματικές ανάγκες γίνονται στις τουαλέτες του τζαμιού.
Η στάση κράτησε πάνω από μισή ώρα. Μετά συνεχίζουμε στο δρόμο που τρέχει παράλληλα προς την ακτή της Ερυθράς. Η θάλασσα όμως δε φαίνεται. Αντίθετα βλέπω την έρημο. Απλώνεται αμμουδερή και απέραντη με σκηνές και καλύβες βοσκών που φροντίζουν κοπάδια από πρόβατα, μοσχάρια και καμήλες.
Φθάνουμε στον προορισμό της ημέρας, στο σταθμό της SAPTCO στη Τζέντα στις πεντέμισι το απόγευμα. Το ξενοδοχείο μου βρίσκεται στην οδό Χιρά. Για να πάω εκεί παίρνω ταξί. Ευτυχώς εδώ στη Τζέντα κυκλοφορεί πλήθος κανονικών ταξί. Το κόμιστρο που μου ζήτησαν είναι 40 SAR. Αν και μου φάνηκαν πολλά ωστόσο δεν είναι. Η απόσταση ως το ξενοδοχείο είναι 20 και πλέον χιλιόμετρα.
Το δωμάτιο που έχω κλείσει βρίσκεται στο «αρένα σουίτες» στην οδό Χιρά (Hira). Καθώς προσαρμόστηκα στις Σαουδικές συνήθειες όταν θα παίρνω ταξί δε θα δείχνω τη διεύθυνσή του, αλλά θα ζητώ να με πάνε στο πλησιέστερο εμπορικό κέντρο, το οποίο είναι το «Danube της οδού Χιρά».
Πάντως το δωμάτιό μου καλό είναι. Το κόστος του 300 SAR για τρεις νύχτες που θα μείνω στη Τζέντα. Φθηνά μεν αλλά θα ξοδέψω κάμποσα χρήματα για ταξί, δεδομένης της απόστασης από το κέντρο.
Ενώ εδώ γύρω υπάρχει μια τοπική αγορά με πολλά μαγαζιά και εστιατόρια. Τρώω για βράδυ σε ένα από αυτά και παραμένω εδώ απόψε.
Attachments
Last edited:
Φιλικά την επόμενη φορά αν μπορέσεις να την "σπάσεις" σε κεφάλαια και να βάλεις τις φωτογραφίες ανάμεσα στο κείμενο θα ήταν τέλεια.
