Anas Tassos
Member
- Μηνύματα
- 168
- Likes
- 1.259
- Ταξίδι-Όνειρο
- Παπούα Νεα Γουινέα
Τρίτη, 10 Δεκεμβρίου
Πρωί στη Σακάκα και ταξίδι ως το Ταμπούκ.
Σήμερα έχω προγραμματίσει να μεταβώ στο Ταμπούκ. Αλλά καθώς το λεωφορείο της SAPTCO θα φύγει μετά τις έντεκα, έχω ελεύθερες τις πρωινές ώρες. Έτσι αποφασίζω να πάω ως το κάστρο της Σακάκα. Ξεκινώ με τα πόδια, η απόσταση φαίνεται βατή σε καμιά ώρα αλλά μετά πάνω από μισή ώρα δρόμο κάπου χάνω τον προσανατολισμό μου και ρωτάω τον κόσμο. Ένας ευγενικός Σουδανός που ρώτησα, αν και αρχικά δεν το ήξερε, αναλαμβάνει να με πάει με το αυτοκίνητό του, άλλωστε εδώ που έφθασα δεν είναι και μακριά. Κάτω από το κάστρο βρίσκεται ένα ωραίο καφεστιατόριο μέσα σε κήπο με δέντρα και ένα μεγάλο πηγάδι. Υπάρχουν ήδη κάποιοι ντόπιοι που έχουν πιάσει τραπέζια με τις οικογένειές τους. Εγώ όμως θέλω να ανέβω στο κάστρο που υψώνεται πάνω από το καφέ. Παίρνω το δρόμο και πάω στην πίσω πλευρά όπου ένας δρόμος ανεβαίνει ως την περίφραξη του κάστρου. Η σιδερένια πόρτα μοιάζει κλειστή και προς στιγμήν απελπίζομαι αλλά ψάχνοντάς το βρίσκω ότι έχουν αφήσει ένα λουκέτο ανοικτό και μπαίνω μέσα. Περπατώ ανεβαίνοντας σκαλοπάτια ως την κορυφή του κάστρου.
Διαπιστώνω με έκπληξη ότι πρόκειται για κάτι που παρουσιάζει ενδιαφέρον. Καλά που πρόλαβα να το δω, ενώ είμαι και μόνος. Οι ντόπιοι δεν έχουν σκοπό να αφήσουν το τσάι στον κήπο για να σκαρφαλώσουν στα αρχαία.
Το κάστρο λέγεται Qasr Zaba’al. Είναι μικρό αλλά βρίσκεται σε ωραία τοποθεσία, πάνω σε ένα βραχώδες βουνό που το καθιστά παρατηρητήριο και αμυντικό οχυρό. Η κατασκευή του αποτελείται από τοίχο στην περίμετρο του γηπέδου, στην κορυφή του βραχώδους λόφου, με κάποιους αμυντικούς πύργους. Έχει σπουδαία θέα σε όλη την περιοχή, τόσο στην κοντινή παλιά πόλη όσο και τη νέα πόλη καθώς και στην όαση με τις χουρμαδιές. Τα σημερινό συγκρότημα είναι μικρό και χρονολογείται πριν δυο ή τρεις αιώνες αλλά οι αρχαιολόγοι έχουν βρει σημάδια ότι έχει κτισθεί πάνω σε παλαιότερο κάστρο των Ναβαταίων, που το χρονολογούν μεταξύ 1ου αιώνα π.Χ και 1ου αιώνα μ.Χ.
Στο κέντρο της περιτειχισμένου γηπέδου υπάρχει ένα μικρό κτίσμα σε σχήμα κυλινδρικού κουτιού. Επίσης αυτή η εσωτερική πλατεία είναι διαμορφωμένη έτσι που το νερό της βροχής μαζεύεται σε ένα μέρος από το οποίο έτρεχε σε μια δεξαμενή.
Στη ευρύτερη γύρω περιοχή έχουν βρει βραχογραφίες και ένα πηγάδι της εποχής των Ναβαταίων, που δυστυχώς έτσι που βρίσκομαι μόνος στην ερημιά δε μπορώ να επισκεφθώ.
Υπάρχει εξάλλου και έλλειψη χρόνου. Για να επιστρέψω στο ξενοδοχείο αναζητώ ταξί και δεν είναι τόσο εύκολο να βρω. Βαδίζω ποδαρόδρομο αλλά σε κάποιο σημείο βρίσκεται ένας Ινδός που με βοηθάει. Με παίρνει στο αυτοκίνητό του και με πηγαίνει ένα – δυο χιλιόμετρα πιο κάτω όπου κάνουν πιάτσα κάμποσοι Ινδοί με άτυπα «ταξί». Ανεβαίνω σε ένα από αυτά δίνοντας τη διεύθυνση του ξενοδοχείου Lavina, που δυστυχώς κανείς τους δεν το γνωρίζει. Το «ταξί» που ανέβηκα είναι ένα σαράβαλο ημιφορτηγό. Ο Ινδός οδηγός δε μιλάει αγγλικά και δεν έχει σύνδεση στο ιντερνέτ ή δε γνωρίζει πώς να τη χρησιμοποιήσει για να βρει το ξενοδοχείο Lavina. Δυστυχώς είναι και μπουμπουνοκέφαλος. Του λέω να γκουγκλάρει το ξενοδοχείο και αυτός παίρνει τηλέφωνο κάποιον και τον ρωτάει «που είναι το Ξενοδοχείο γκουγκλ»! Χάνω την ψυχραιμία μου και εκνευρίζομαι. Τον παρατάω, χωρίς βέβαια να πληρώσω.
Κρίμα είναι το ξενοδοχείο βρίσκεται επί της οδού που τον άφησα σε απόσταση 200 μέτρα μόνο. Ένας Αιγύπτιος καταστηματάρχης που ρώτησα το γνωρίζει και λέει στο γιό του να πάρει το αμάξι του και να με αφήσει εκεί.
Η ώρα είναι πλέον δέκα. Κάνω τσεκ άουτ και αναχωρώ για το σταθμό των λεωφορείων. Κάπου στη μέση της απόστασης με βλέπει κάποιος και με ρωτάει αν πηγαίνω στη SAPTCO. Με παίρνει στο αμάξι του και παρότι είναι ταξιτζής μου λέει ότι δε θα μου πάρει χρήματα. Πολύ κοντά ήταν, μια απόσταση περίπου 600 μέτρα. Έτσι λοιπόν με κάπως περιπετειώδη τρόπο μετακίνησης τελειώνω την επίσκεψη της Σακάκα.
Στο σταθμό των λεωφορείων οι δυο Αιγύπτιοι υπάλληλοι με υποδέχονται πλέον ως γνωστό και φίλο. Τους αφηγούμαι ότι χθες επέστρεψα από τη Dumat χωρίς να χρησιμοποιήσω το εισιτήριο επιστροφής και μου κάνουν ακύρωση και επιστροφή ποσού 9 SAR, το όλο εισιτήριο ήταν 14 αλλά η SAPTCO χρεώνει 5 SAR ακυρωτικά.
Το λεωφορείο για το Tabuk φεύγει στις 11,40 ενώ στο εισιτήριο αναγραφόταν ώρα αναχώρησης 11,08. Η όλη απόσταση είναι 460 χιλιόμετρα. Περνάμε πρώτα από την πόλη Dumat Al-Jandal. Μετά τη Dumat υπάρχει παντού έρημος. Είναι η έρημος Νεφούντ που οριοθετείται από τις πόλεις Χάυλ, Tabuk και Dumat Al-Jandal.
Κάναμε μια στάση για φαγητό. Δε θέλω να φάω και οι Σουδανοί οδηγοί (ίσως νομίζουν ότι δε διαθέτω χρήματα) καθώς και δυο άλλοι της παρέας τους με προσκαλούν επίμονα να μοιραστώ το φαγητό τους. Όμως εγώ αρνούμαι, γιατί πραγματικά δε θέλω να φάω.
Φθάνουμε στο σταθμό της SAPTCO στο Tabuk στις έξι και τέταρτο το βράδυ.
Καθυστερώ λίγο για να βγάλω εισιτήριο για την επόμενη μετακίνηση. Θα πάω αύριο στην πόλη Tayma. Για το εισιτήριο πλήρωσα 53 SAR μετρητά, στον εδώ σταθμό δε διαθέτουν μηχάνημα για να πάρουν χρήματα από κάρτες.
Ύστερα παίρνω ταξί για το ξενοδοχείο μου. Ονομάζεται Τζαουχράτ αλ Μουάσεμ. Βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά της πόλης, κοντά στην «πόλη των στρατιωτικών». Αυτό είναι και το αρνητικό του στοιχείο. Κατά τα άλλα με ικανοποιεί. Το δωμάτιο είναι εντάξει και με καθιστή τουαλέτα και το προσωπικό πολύ εξυπηρετικό. Γίναμε φίλοι αμέσως. Ενώ εδώ γύρω έχει μικρά μαγαζιά για καφέ, γύρο και σάντουιτς καθώς και σουπερμάρκετ. Η τιμή για τη διανυκτέρευση στο δωμάτιο είναι 96 SAR.
Πρωί στη Σακάκα και ταξίδι ως το Ταμπούκ.
Σήμερα έχω προγραμματίσει να μεταβώ στο Ταμπούκ. Αλλά καθώς το λεωφορείο της SAPTCO θα φύγει μετά τις έντεκα, έχω ελεύθερες τις πρωινές ώρες. Έτσι αποφασίζω να πάω ως το κάστρο της Σακάκα. Ξεκινώ με τα πόδια, η απόσταση φαίνεται βατή σε καμιά ώρα αλλά μετά πάνω από μισή ώρα δρόμο κάπου χάνω τον προσανατολισμό μου και ρωτάω τον κόσμο. Ένας ευγενικός Σουδανός που ρώτησα, αν και αρχικά δεν το ήξερε, αναλαμβάνει να με πάει με το αυτοκίνητό του, άλλωστε εδώ που έφθασα δεν είναι και μακριά. Κάτω από το κάστρο βρίσκεται ένα ωραίο καφεστιατόριο μέσα σε κήπο με δέντρα και ένα μεγάλο πηγάδι. Υπάρχουν ήδη κάποιοι ντόπιοι που έχουν πιάσει τραπέζια με τις οικογένειές τους. Εγώ όμως θέλω να ανέβω στο κάστρο που υψώνεται πάνω από το καφέ. Παίρνω το δρόμο και πάω στην πίσω πλευρά όπου ένας δρόμος ανεβαίνει ως την περίφραξη του κάστρου. Η σιδερένια πόρτα μοιάζει κλειστή και προς στιγμήν απελπίζομαι αλλά ψάχνοντάς το βρίσκω ότι έχουν αφήσει ένα λουκέτο ανοικτό και μπαίνω μέσα. Περπατώ ανεβαίνοντας σκαλοπάτια ως την κορυφή του κάστρου.
Διαπιστώνω με έκπληξη ότι πρόκειται για κάτι που παρουσιάζει ενδιαφέρον. Καλά που πρόλαβα να το δω, ενώ είμαι και μόνος. Οι ντόπιοι δεν έχουν σκοπό να αφήσουν το τσάι στον κήπο για να σκαρφαλώσουν στα αρχαία.
Το κάστρο λέγεται Qasr Zaba’al. Είναι μικρό αλλά βρίσκεται σε ωραία τοποθεσία, πάνω σε ένα βραχώδες βουνό που το καθιστά παρατηρητήριο και αμυντικό οχυρό. Η κατασκευή του αποτελείται από τοίχο στην περίμετρο του γηπέδου, στην κορυφή του βραχώδους λόφου, με κάποιους αμυντικούς πύργους. Έχει σπουδαία θέα σε όλη την περιοχή, τόσο στην κοντινή παλιά πόλη όσο και τη νέα πόλη καθώς και στην όαση με τις χουρμαδιές. Τα σημερινό συγκρότημα είναι μικρό και χρονολογείται πριν δυο ή τρεις αιώνες αλλά οι αρχαιολόγοι έχουν βρει σημάδια ότι έχει κτισθεί πάνω σε παλαιότερο κάστρο των Ναβαταίων, που το χρονολογούν μεταξύ 1ου αιώνα π.Χ και 1ου αιώνα μ.Χ.
Στο κέντρο της περιτειχισμένου γηπέδου υπάρχει ένα μικρό κτίσμα σε σχήμα κυλινδρικού κουτιού. Επίσης αυτή η εσωτερική πλατεία είναι διαμορφωμένη έτσι που το νερό της βροχής μαζεύεται σε ένα μέρος από το οποίο έτρεχε σε μια δεξαμενή.
Στη ευρύτερη γύρω περιοχή έχουν βρει βραχογραφίες και ένα πηγάδι της εποχής των Ναβαταίων, που δυστυχώς έτσι που βρίσκομαι μόνος στην ερημιά δε μπορώ να επισκεφθώ.
Υπάρχει εξάλλου και έλλειψη χρόνου. Για να επιστρέψω στο ξενοδοχείο αναζητώ ταξί και δεν είναι τόσο εύκολο να βρω. Βαδίζω ποδαρόδρομο αλλά σε κάποιο σημείο βρίσκεται ένας Ινδός που με βοηθάει. Με παίρνει στο αυτοκίνητό του και με πηγαίνει ένα – δυο χιλιόμετρα πιο κάτω όπου κάνουν πιάτσα κάμποσοι Ινδοί με άτυπα «ταξί». Ανεβαίνω σε ένα από αυτά δίνοντας τη διεύθυνση του ξενοδοχείου Lavina, που δυστυχώς κανείς τους δεν το γνωρίζει. Το «ταξί» που ανέβηκα είναι ένα σαράβαλο ημιφορτηγό. Ο Ινδός οδηγός δε μιλάει αγγλικά και δεν έχει σύνδεση στο ιντερνέτ ή δε γνωρίζει πώς να τη χρησιμοποιήσει για να βρει το ξενοδοχείο Lavina. Δυστυχώς είναι και μπουμπουνοκέφαλος. Του λέω να γκουγκλάρει το ξενοδοχείο και αυτός παίρνει τηλέφωνο κάποιον και τον ρωτάει «που είναι το Ξενοδοχείο γκουγκλ»! Χάνω την ψυχραιμία μου και εκνευρίζομαι. Τον παρατάω, χωρίς βέβαια να πληρώσω.
Κρίμα είναι το ξενοδοχείο βρίσκεται επί της οδού που τον άφησα σε απόσταση 200 μέτρα μόνο. Ένας Αιγύπτιος καταστηματάρχης που ρώτησα το γνωρίζει και λέει στο γιό του να πάρει το αμάξι του και να με αφήσει εκεί.
Η ώρα είναι πλέον δέκα. Κάνω τσεκ άουτ και αναχωρώ για το σταθμό των λεωφορείων. Κάπου στη μέση της απόστασης με βλέπει κάποιος και με ρωτάει αν πηγαίνω στη SAPTCO. Με παίρνει στο αμάξι του και παρότι είναι ταξιτζής μου λέει ότι δε θα μου πάρει χρήματα. Πολύ κοντά ήταν, μια απόσταση περίπου 600 μέτρα. Έτσι λοιπόν με κάπως περιπετειώδη τρόπο μετακίνησης τελειώνω την επίσκεψη της Σακάκα.
Στο σταθμό των λεωφορείων οι δυο Αιγύπτιοι υπάλληλοι με υποδέχονται πλέον ως γνωστό και φίλο. Τους αφηγούμαι ότι χθες επέστρεψα από τη Dumat χωρίς να χρησιμοποιήσω το εισιτήριο επιστροφής και μου κάνουν ακύρωση και επιστροφή ποσού 9 SAR, το όλο εισιτήριο ήταν 14 αλλά η SAPTCO χρεώνει 5 SAR ακυρωτικά.
Το λεωφορείο για το Tabuk φεύγει στις 11,40 ενώ στο εισιτήριο αναγραφόταν ώρα αναχώρησης 11,08. Η όλη απόσταση είναι 460 χιλιόμετρα. Περνάμε πρώτα από την πόλη Dumat Al-Jandal. Μετά τη Dumat υπάρχει παντού έρημος. Είναι η έρημος Νεφούντ που οριοθετείται από τις πόλεις Χάυλ, Tabuk και Dumat Al-Jandal.
Κάναμε μια στάση για φαγητό. Δε θέλω να φάω και οι Σουδανοί οδηγοί (ίσως νομίζουν ότι δε διαθέτω χρήματα) καθώς και δυο άλλοι της παρέας τους με προσκαλούν επίμονα να μοιραστώ το φαγητό τους. Όμως εγώ αρνούμαι, γιατί πραγματικά δε θέλω να φάω.
Φθάνουμε στο σταθμό της SAPTCO στο Tabuk στις έξι και τέταρτο το βράδυ.
Καθυστερώ λίγο για να βγάλω εισιτήριο για την επόμενη μετακίνηση. Θα πάω αύριο στην πόλη Tayma. Για το εισιτήριο πλήρωσα 53 SAR μετρητά, στον εδώ σταθμό δε διαθέτουν μηχάνημα για να πάρουν χρήματα από κάρτες.
Ύστερα παίρνω ταξί για το ξενοδοχείο μου. Ονομάζεται Τζαουχράτ αλ Μουάσεμ. Βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά της πόλης, κοντά στην «πόλη των στρατιωτικών». Αυτό είναι και το αρνητικό του στοιχείο. Κατά τα άλλα με ικανοποιεί. Το δωμάτιο είναι εντάξει και με καθιστή τουαλέτα και το προσωπικό πολύ εξυπηρετικό. Γίναμε φίλοι αμέσως. Ενώ εδώ γύρω έχει μικρά μαγαζιά για καφέ, γύρο και σάντουιτς καθώς και σουπερμάρκετ. Η τιμή για τη διανυκτέρευση στο δωμάτιο είναι 96 SAR.
Attachments
Last edited:
Φιλικά την επόμενη φορά αν μπορέσεις να την "σπάσεις" σε κεφάλαια και να βάλεις τις φωτογραφίες ανάμεσα στο κείμενο θα ήταν τέλεια.
