Anas Tassos
Member
- Μηνύματα
- 168
- Likes
- 1.218
- Ταξίδι-Όνειρο
- Παπούα Νεα Γουινέα
Παρασκευή, 29 Νοεμβρίου
Abha και Rijal Alma
Ξεκινώ στις επτά το πρωί για την πιάτσα των ταξί κοντά στην αερογέφυρα. Εδώ κάνουν πιάτσα άτυπα ταξί με προορισμό κυρίως τη Sebya. Ρωτάω ένα τζιπ – ταξί για να με πάει στη Rijal Alma και μου ζητάει 200 SAR. Είπαμε ότι η απόσταση είναι δυο ώρες και η τιμή αυτή στέκει για μίσθωση ταξί «αγκαζέ» αλλά δε γίνεται να πληρώσω τόσα χρήματα.
Τελικά ο ταξιτζής δέχεται να με πάρει με 50 SAR ως τη διασταύρωση της Rijal Alma. Ξεκινώντας παίρνει και έναν άλλον επιβάτη που πηγαίνει Sebya.
Κατεβαίνουμε τον εντυπωσιακό δρόμο. Είναι ο ίδιος που έκανα προχθές ανεβαίνοντας. Αλλά σήμερα απολαμβάνω τη διαδρομή περισσότερο. Όχι μόνο γιατί κάθομαι μπροστά στο τζιπ, δίπλα στον οδηγό, αλλά διότι έχει βρέξει τη νύχτα και ακόμα ψιλοβρέχει. Οπότε το τοπίο μοιάζει χλωρό και πιο καθαρό, ενώ η κίνηση είναι λιγότερη. Μια όντως ωραία διαδρομή. Πίθηκοι αμαδρυάδες, ομίχλη και βροχή κατά διαστήματα.
Κατεβαίνω από το τζιπ σε μια διασταύρωση. Όπως διαπίστωσα βρίσκεται σε απόσταση 67 χιλιόμετρα μετά την πόλη Άμπχα και 29 πριν από την πόλη Ad Darb. Ενώ η Rijal Alma είναι σε απόσταση γύρω στα 60 χιλιόμετρα από έναν άλλο δρόμο. Μάλιστα εδώ στη διασταύρωση είναι τα σύνορα των επαρχιών Ασίρ και Jizan.
Η ώρα είναι λίγα λεπτά μετά τις οκτώ. Κάθομαι στην άκρη του δρόμου που πάει στην κοιλάδα της Rijal Alma και κάνω οτοστόπ στα διερχόμενα αυτοκίνητα. Μου φαίνεται δύσκολο, δε βλέπω ανταπόκριση. Και όμως, μετά ένα εικοσάλεπτο σταματάει ένα αυτοκίνητο που κάνει το ταξί. Ο οδηγός είναι ένας χοντρός μαύρος αγνώστου εθνικότητας. Έχει άλλον έναν επιβάτη. Με ρωτάει που ακριβώς θα κατέβω και του δείχνω μια εκτύπωση με τη φωτογραφία του τουριστικού χωριού της Rijal Alma. Ζητάει 20 SAR κόμιστρο. Μπράβο, απίθανα καλή τιμή.
Ο άνθρωπος με αφήνει στο μέρος που ζήτησα στις εννέα η ώρα. Ο καιρός τώρα είναι καλός. Έχει συννεφιά αλλά δε βρέχει. Το τουριστικό χωριό χτίστηκε στη σύγχρονη εποχή αλλά σύμφωνα με τις παραδοσιακές μεθόδους. Πέτρα, ξύλο και ασβέστης είναι τα υλικά, με προεξάρχουσα την πέτρα που δίνει το χρώμα και την αίσθηση του «πέτρινου χωριού». Η αρχιτεκτονική είναι παρόμοια με τη γειτονική Υεμένη. Πολυώροφα κτίρια με πολλά μικρά παράθυρα, στριμωγμένα σαν οχυροί πύργοι σε μικρή έκταση. Σήμερα το τουριστικό χωριό επεκτείνεται με νέα κτίρια που θα στεγάσουν μαγαζιά και ξενοδοχεία. Υπάρχει ήδη και ένα υπαίθριο θέατρο με 1,000 καθίσματα. Η είσοδος στο συγκρότημα κοστίζει 20 SAR. Επισκέπτομαι εσωτερικά έναν πολυώροφο πύργο που στεγάζει μουσείο.
Βέβαια οι αυθεντικοί πύργοι της κοιλάδας που χρονολογούνται από παλιότερους αιώνες βρίσκονται σε άλλες τοποθεσίες σε δυσπρόσιτες πλευρικές κοιλάδες που δεν έχω τρόπο να μεταβώ. Όμως και αυτό το χωριό είναι αξιόλογο. Βγάζω πολλές φωτογραφίες.
Οι επισκέπτες είναι Σαουδάραβες, εκτός από νεαρό ζευγάρι από την Ευρώπη που ταξιδεύει με οδηγό – ξεναγό από το Ριάντ, ενώ εδώ ξεναγείται από ντόπιο ξεναγό. Εγώ επισκέπτομαι τους χώρους μόνος μου, δε νομίζω ότι χρειάζομαι άλλη βοήθεια.
Κάνω πάντως τη γνωριμία του ξεναγού από το Ριάντ. Είναι ο Φαουάζ που δείχνει πραγματικό ενδιαφέρον να με βοηθήσει με πληροφορίες. Επίσης γνωρίστηκα με μια παρέα τεσσάρων νεαρών Σαουδαράβων που είναι όλοι στρατιωτικοί, βγάλαμε και μερικές φωτογραφίες μαζί.
Φωτογραφίες από τη Rijal Alma
Υπάρχει και ένα μουσείο σε μικρή απόσταση, γύρω στα 500 μέτρα. Λέγεται «Μουσείο Τούρσι» όπως και το ωραίο τζαμί δίπλα του. Τα έχτισε ο γηραιός σήμερα Μοχάμεντ Τούρσι (Turshi), αλλά δυστυχώς τα βρίσκω κλειστά.
Τώρα είναι ώρα να αφήσω την κοιλάδα και να επιστρέψω στην Άμπχα. Ο Φαουάζ μου υποδεικνύει να κάνω οτοστόπ προς τα ανάντη, όχι από το δρόμο που ήρθα αλλά σε εκείνον που ανεβαίνει απότομα στα βουνά Sawda.
Όπερ και προσπαθώ. Πάλι απελπίζομαι, αυτή τη φορά έχει κατέβει ομίχλη και κάποιος περαστικός μου λέει ότι δεν είναι καιρός για ανάβαση σε τέτοιο δρόμο. Και όμως μετά από 15 λεπτά σταματάει ένας ντόπιος με ΙΧ που κάνει και το ταξί. O περιστασιακός ταξιτζής πηγαίνει στη δουλειά του, στην πόλη Χαμίς Μουσάιτ, όπου έχει κάποιο εμπορικό μαγαζί. Πραγματοποιώ έτσι την πολύ ανηφορική και θεαματική διαδρομή. Περνάμε από το μέρος που χθες με πήγε ο Χασάν με το ΙΧ και ο «ταξιτζής» με αφήνει στο ξενοδοχείο μου αμειβόμενος με 60 SAR. Πολύ καλά τα κατάφερα με λίγα χρήματα και έχω τελειώσει ενώ η ώρα είναι μόλις δώδεκα το μεσημέρι.
Το απόγευμα (μεταξύ 16,30 και 18) κάνω μια τελευταία βόλτα στο κέντρο της πόλης Άμπχα, στο «Μπαλάντ». Φυσικά με «ταξί». Γύρω από το κέντρο που κάνω μια βόλτα παρακολουθώ τους πωλητές του miswak. Αυτά τα κλαδάκια προέρχονται από το δένδρο με την επιστημονική ονομασία salvadora persica που οι Άραβες το ονομάζουν arāk. Τα «μισουάκ» χρησιμεύουν συγχρόνως ως οδοντόβουρτσα και οδοντόπαστα, καθώς περιέχουν ουσίες με ιατρικές ιδιότητες που προστατεύουν από τα βακτηρίδια.
Μίλησα με δυο ηλικιωμένους πωλητές. Είχαν την ευγένεια να με φιλοδωρήσουν με δυο κλαδάκια μισουάκ και με άφησαν να βγάλω φωτογραφίες. Μου εξήγησαν ότι τα φέρνουν από την επαρχία Jizan όπου τα μαζεύουν, εδώ στο Ασίρ δε φυτρώνει το δένδρο που τα παράγει.
Όσον αφορά τα αξιοθέατα μπόρεσα να δω το ιδιωτικό μουσείο Al-Muftaha. Ήταν εν μέρει ανοικτό (εισιτήριο 10 SAR) αλλά το βρήκα ενδιαφέρον. Έχει πολλά αντικείμενα από την ιστορία και την κουλτούρα της περιοχής. Από τα πιο εντυπωσιακά εκθέματα είναι τα kiswah. Πρόκειται για καλύμματα της Ka`aba. Κάθε χρόνο ένα καινούργιο χειροποίητο κάλυμμα κεντημένο σε ύφασμα από μετάξι με κόμπους από χρυσάφι τοποθετείται στο ιερό της Ka`aba στη Μέκκα και το παλιό κόβεται σε κομμάτια που δίνονται σε σημαντικές προσωπικότητες του ισλαμικού κόσμου.
Σήμερα πάω για ύπνο στις εννέα το βράδυ. Αύριο θα φύγω με λεωφορείο για τη Τζέντα, όσο πιο νωρίς μπορέσω.
Abha και Rijal Alma
Ξεκινώ στις επτά το πρωί για την πιάτσα των ταξί κοντά στην αερογέφυρα. Εδώ κάνουν πιάτσα άτυπα ταξί με προορισμό κυρίως τη Sebya. Ρωτάω ένα τζιπ – ταξί για να με πάει στη Rijal Alma και μου ζητάει 200 SAR. Είπαμε ότι η απόσταση είναι δυο ώρες και η τιμή αυτή στέκει για μίσθωση ταξί «αγκαζέ» αλλά δε γίνεται να πληρώσω τόσα χρήματα.
Τελικά ο ταξιτζής δέχεται να με πάρει με 50 SAR ως τη διασταύρωση της Rijal Alma. Ξεκινώντας παίρνει και έναν άλλον επιβάτη που πηγαίνει Sebya.
Κατεβαίνουμε τον εντυπωσιακό δρόμο. Είναι ο ίδιος που έκανα προχθές ανεβαίνοντας. Αλλά σήμερα απολαμβάνω τη διαδρομή περισσότερο. Όχι μόνο γιατί κάθομαι μπροστά στο τζιπ, δίπλα στον οδηγό, αλλά διότι έχει βρέξει τη νύχτα και ακόμα ψιλοβρέχει. Οπότε το τοπίο μοιάζει χλωρό και πιο καθαρό, ενώ η κίνηση είναι λιγότερη. Μια όντως ωραία διαδρομή. Πίθηκοι αμαδρυάδες, ομίχλη και βροχή κατά διαστήματα.
Κατεβαίνω από το τζιπ σε μια διασταύρωση. Όπως διαπίστωσα βρίσκεται σε απόσταση 67 χιλιόμετρα μετά την πόλη Άμπχα και 29 πριν από την πόλη Ad Darb. Ενώ η Rijal Alma είναι σε απόσταση γύρω στα 60 χιλιόμετρα από έναν άλλο δρόμο. Μάλιστα εδώ στη διασταύρωση είναι τα σύνορα των επαρχιών Ασίρ και Jizan.
Η ώρα είναι λίγα λεπτά μετά τις οκτώ. Κάθομαι στην άκρη του δρόμου που πάει στην κοιλάδα της Rijal Alma και κάνω οτοστόπ στα διερχόμενα αυτοκίνητα. Μου φαίνεται δύσκολο, δε βλέπω ανταπόκριση. Και όμως, μετά ένα εικοσάλεπτο σταματάει ένα αυτοκίνητο που κάνει το ταξί. Ο οδηγός είναι ένας χοντρός μαύρος αγνώστου εθνικότητας. Έχει άλλον έναν επιβάτη. Με ρωτάει που ακριβώς θα κατέβω και του δείχνω μια εκτύπωση με τη φωτογραφία του τουριστικού χωριού της Rijal Alma. Ζητάει 20 SAR κόμιστρο. Μπράβο, απίθανα καλή τιμή.
Ο άνθρωπος με αφήνει στο μέρος που ζήτησα στις εννέα η ώρα. Ο καιρός τώρα είναι καλός. Έχει συννεφιά αλλά δε βρέχει. Το τουριστικό χωριό χτίστηκε στη σύγχρονη εποχή αλλά σύμφωνα με τις παραδοσιακές μεθόδους. Πέτρα, ξύλο και ασβέστης είναι τα υλικά, με προεξάρχουσα την πέτρα που δίνει το χρώμα και την αίσθηση του «πέτρινου χωριού». Η αρχιτεκτονική είναι παρόμοια με τη γειτονική Υεμένη. Πολυώροφα κτίρια με πολλά μικρά παράθυρα, στριμωγμένα σαν οχυροί πύργοι σε μικρή έκταση. Σήμερα το τουριστικό χωριό επεκτείνεται με νέα κτίρια που θα στεγάσουν μαγαζιά και ξενοδοχεία. Υπάρχει ήδη και ένα υπαίθριο θέατρο με 1,000 καθίσματα. Η είσοδος στο συγκρότημα κοστίζει 20 SAR. Επισκέπτομαι εσωτερικά έναν πολυώροφο πύργο που στεγάζει μουσείο.
Βέβαια οι αυθεντικοί πύργοι της κοιλάδας που χρονολογούνται από παλιότερους αιώνες βρίσκονται σε άλλες τοποθεσίες σε δυσπρόσιτες πλευρικές κοιλάδες που δεν έχω τρόπο να μεταβώ. Όμως και αυτό το χωριό είναι αξιόλογο. Βγάζω πολλές φωτογραφίες.
Οι επισκέπτες είναι Σαουδάραβες, εκτός από νεαρό ζευγάρι από την Ευρώπη που ταξιδεύει με οδηγό – ξεναγό από το Ριάντ, ενώ εδώ ξεναγείται από ντόπιο ξεναγό. Εγώ επισκέπτομαι τους χώρους μόνος μου, δε νομίζω ότι χρειάζομαι άλλη βοήθεια.
Κάνω πάντως τη γνωριμία του ξεναγού από το Ριάντ. Είναι ο Φαουάζ που δείχνει πραγματικό ενδιαφέρον να με βοηθήσει με πληροφορίες. Επίσης γνωρίστηκα με μια παρέα τεσσάρων νεαρών Σαουδαράβων που είναι όλοι στρατιωτικοί, βγάλαμε και μερικές φωτογραφίες μαζί.
Φωτογραφίες από τη Rijal Alma
Υπάρχει και ένα μουσείο σε μικρή απόσταση, γύρω στα 500 μέτρα. Λέγεται «Μουσείο Τούρσι» όπως και το ωραίο τζαμί δίπλα του. Τα έχτισε ο γηραιός σήμερα Μοχάμεντ Τούρσι (Turshi), αλλά δυστυχώς τα βρίσκω κλειστά.
Τώρα είναι ώρα να αφήσω την κοιλάδα και να επιστρέψω στην Άμπχα. Ο Φαουάζ μου υποδεικνύει να κάνω οτοστόπ προς τα ανάντη, όχι από το δρόμο που ήρθα αλλά σε εκείνον που ανεβαίνει απότομα στα βουνά Sawda.
Όπερ και προσπαθώ. Πάλι απελπίζομαι, αυτή τη φορά έχει κατέβει ομίχλη και κάποιος περαστικός μου λέει ότι δεν είναι καιρός για ανάβαση σε τέτοιο δρόμο. Και όμως μετά από 15 λεπτά σταματάει ένας ντόπιος με ΙΧ που κάνει και το ταξί. O περιστασιακός ταξιτζής πηγαίνει στη δουλειά του, στην πόλη Χαμίς Μουσάιτ, όπου έχει κάποιο εμπορικό μαγαζί. Πραγματοποιώ έτσι την πολύ ανηφορική και θεαματική διαδρομή. Περνάμε από το μέρος που χθες με πήγε ο Χασάν με το ΙΧ και ο «ταξιτζής» με αφήνει στο ξενοδοχείο μου αμειβόμενος με 60 SAR. Πολύ καλά τα κατάφερα με λίγα χρήματα και έχω τελειώσει ενώ η ώρα είναι μόλις δώδεκα το μεσημέρι.
Το απόγευμα (μεταξύ 16,30 και 18) κάνω μια τελευταία βόλτα στο κέντρο της πόλης Άμπχα, στο «Μπαλάντ». Φυσικά με «ταξί». Γύρω από το κέντρο που κάνω μια βόλτα παρακολουθώ τους πωλητές του miswak. Αυτά τα κλαδάκια προέρχονται από το δένδρο με την επιστημονική ονομασία salvadora persica που οι Άραβες το ονομάζουν arāk. Τα «μισουάκ» χρησιμεύουν συγχρόνως ως οδοντόβουρτσα και οδοντόπαστα, καθώς περιέχουν ουσίες με ιατρικές ιδιότητες που προστατεύουν από τα βακτηρίδια.
Μίλησα με δυο ηλικιωμένους πωλητές. Είχαν την ευγένεια να με φιλοδωρήσουν με δυο κλαδάκια μισουάκ και με άφησαν να βγάλω φωτογραφίες. Μου εξήγησαν ότι τα φέρνουν από την επαρχία Jizan όπου τα μαζεύουν, εδώ στο Ασίρ δε φυτρώνει το δένδρο που τα παράγει.
Όσον αφορά τα αξιοθέατα μπόρεσα να δω το ιδιωτικό μουσείο Al-Muftaha. Ήταν εν μέρει ανοικτό (εισιτήριο 10 SAR) αλλά το βρήκα ενδιαφέρον. Έχει πολλά αντικείμενα από την ιστορία και την κουλτούρα της περιοχής. Από τα πιο εντυπωσιακά εκθέματα είναι τα kiswah. Πρόκειται για καλύμματα της Ka`aba. Κάθε χρόνο ένα καινούργιο χειροποίητο κάλυμμα κεντημένο σε ύφασμα από μετάξι με κόμπους από χρυσάφι τοποθετείται στο ιερό της Ka`aba στη Μέκκα και το παλιό κόβεται σε κομμάτια που δίνονται σε σημαντικές προσωπικότητες του ισλαμικού κόσμου.
Σήμερα πάω για ύπνο στις εννέα το βράδυ. Αύριο θα φύγω με λεωφορείο για τη Τζέντα, όσο πιο νωρίς μπορέσω.
Attachments
Last edited:
Φιλικά την επόμενη φορά αν μπορέσεις να την "σπάσεις" σε κεφάλαια και να βάλεις τις φωτογραφίες ανάμεσα στο κείμενο θα ήταν τέλεια.
