Anas Tassos
Member
- Μηνύματα
- 168
- Likes
- 1.259
- Ταξίδι-Όνειρο
- Παπούα Νεα Γουινέα
Οφειλόμενες ευχαριστίες και αποχαιρετισμός Με Νί.
Αγαπητά παλαίμαχα και νεότερα μέλη αυτή είναι η πρώτη μου ταξιδιωτική ιστορία που δημοσίευσα. Το ταξίδι μου στη Σαουδική Αραβία το θεωρώ επιτυχημένο. Και ενόψει των δυσκολιών που υπάρχουν, ελλιπείς συγκοινωνίες, μονόφυλη κοινωνία με πουριτανικούς νόμους, ακρίβεια και μουσεία κλειστά κατά το μέγιστο μέρος, μπορώ να το πω πολύ επιτυχημένο.
Και για να το κάνω λιανά ότι η χώρα ναι μεν δέχεται τουρίστες αλλά υπό όρους.
Πρώτον οι ιστορικές και ιερές πόλεις Μέκκα και Μεδίνα που σίγουρα έχουν ενδιαφέρον παραμένουν απαγορευμένες για τους "άπιστους".
Δεύτερον η Al Ula που θεωρείται το σημαντικότερο αξιοθέατο είναι ακόμα κλειστή λόγω έργων. Και παραμένει καταραμένη για τους μουσουλμάνους.
Τρίτον η Abha που είναι επίσης ένα αξιόλογο μέρος, αποτελεί για τα Σαουδαραβικά γούστα τόπο θερινών διακοπών. Οπότε αν πάτε χειμώνα μάλλον θα βρείτε (όπως και εγώ) εκτός λειτουργίας τα θεαματικά τελεφερίκ.
Τέταρτον επειδή έγραψα κάτι για τα season. Αυτά είναι event, σα να λέμε φεστιβάλ, που πάλι οργανώνονται σύμφωνα με τα Σαουδαραβικά γούστα. Μουσικούλα, φαγητό και αγορές. Και διοργανωτές Ευρωπαίοι που επίσης δε νοιώθουν την έλξη για την τοπική αρχιτεκτονική και πολιτιστική κληρονομιά. Έτσι ενώ λογικά το event μοιάζει ελκυστικό στην πραγματικότητα είναι κάτι που μάλλον πρέπει να αποφύγετε. Διότι τα αρχαία και παραδοσιακά τα κλείνουν για να πουλήσουν και να αναδείξουν το event! Είναι σα να πάτε στην Ακρόπολη και να τη βρείτε ενοικιασμένη για επίδειξη μόδας!
Όπως καταλάβατε όταν μιλώ για επιτυχημένο ταξίδι το εννοώ σχετικά με τις υπάρχουσες δυνατότητες.
Μέρος της επιτυχίας του ταξιδιού οφείλεται σε ανθρώπους που οφείλω να ευχαριστήσω. Διότι πολλοί ήταν εκείνοι που συνάντησα στο δρόμο μου και οφείλω να αναγνωρίσω ότι αυτό είναι ένα θετικό ταξιδιωτικό κεφάλαιο. Έχω διαβάσει ιστορίες για πανέμορφα τοπία π.χ της Σκανδιναβίας, στα οποία δεν εμφανίζεται ούτε μια ανθρώπινη επαφή. Εδώ, ευτυχώς για εμένα, συνέβη το αντίθετο.
Λόγω του προορισμού αλλά και της ημέρας, σήμερα το βράδυ (Σάβατο 23 Μάη) τελειώνει ο επίπονος μήνας του ραμαζανιού, θα αρχίσω από τους μουσουλμάνους φίλους που συνάντησα στη διαδρομή μου.
Ολόψυχα τους ευχαριστώ αν και δε μπορώ να τους θυμηθώ όλους.
Τους Σαουδάραβες όπως τον αξιωματικό που μου χάρισε δυο μαντήλες, το δάσκαλο από τη Ντουμάτ που με κάλεσε για φαί και ύπνο στο σπιτικό του, το συντοπίτη του πιλότο που με πήρε στο τζιπ του ως τη Σακάκα. Το Μανσούρ στο Taif και τόσους άλλους που με μετέφεραν δωρεάν σε μικρότερες αποστάσεις.
Το νεαρό Νάσερ από την εταιρία υδάτων στο Τζιζάν, που μου ζητούσε συνέχεια να του στείλω τις φωτογραφίες που βγάλαμε μαζί (το έκανα όταν επέστρεψα).
Τους πωλητές των μισουάκ στην Άμπχα, που με φίλεψαν μερικά ξυλάκια.
Να μην ξεχάσω το γλυκύτατο μανάβη από το νησί Φαραζάν που του ζήτησα μια φωτογραφία και εκείνος που προσέφερε ολόκληρο πεπόνι. Έχουν και προβλήματα τα Αραβικά μου!
Τον Αιγύπτιο φαρμακοποιό στην Άμπχα, που με αντιμετώπισε σαν να ήμουν καλεσμένος του. Και τόσους άλλους Αιγύπτιους (φελάχους και Σαϊντι) που με βοήθησαν άπαντες στους σταθμούς των λεωφορείων, κερνώντας με από πίτες με φαλάφελ και πίκλες μέχρι δεδομένα κινητού.
Τον Αιγύπτιο ντεκορατέρ με το Φιλιππινέζο συνεργάτη του που γνωριστήκαμε στο φέριμποτ κατά την επιστροφή από το νησί Φαραζάν και μου ανέπτυξε το θέμα του συνδυασμού παραδοσιακού ντεκόρ και σύγχρονης τεχνολογίας. Αυτά τα έσβησα θεωρώντας τα περιττά. Εσείς στην Αττική έχετε το σχετικό θέμα έτοιμο από τον περιφερειάρχη σας.
Τους Τούρκους στο ρεστοράν τού Χάιλ, που με σερβίριζαν πίσω από κλειστές πόρτες, εν ώρα προσευχής.
Τους Πακιστανούς και Μπανγκλαντέσι εργάτες που με έμπασαν μέσα στα κλειστά λόγω επισκευών αξιοθέατα.
Τους Υεμενίτες ιδιαίτερα στο Μπαλάντ της Τζέντα, που με γέμισαν κεράσματα.
Τους Σουδανούς που δεν χρειάζονται συστάσεις (αξιαγάπητος λαός, συμφωνώ με τον hydronetta!).
Τους κάθε εθνικότητας ταξιτζήδες που στην πλειοψηφία τους (πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις) ήταν εξυπηρετικοί. Ομοίως τους ρεσεψιονίστες, αρχαιολόγους, φύλακες μουσείων, αστυνομικούς, εμπόρους και απλούς ανθρώπους.
Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες πάσης εθνικότητας της Αραβικής χερσονήσου, σας εύχομαι ολόψυχα eid Mubarak.
Πάντως ευχαριστώ και τους ομόθρησκους. Όπως τους πέντε Φιλιπινέζους Μηχανικούς που έτρεξαν να κάνουν χώρο στο τραπέζι στο κατάμεστο Φιλιππινέζικο ρεστοράν στο Ριάντ.
Και το φίλο Γιάννη που φρόντιζε το αρχαίο μου αυτοκίνητο στην Αθήνα όσο ταξίδευα.
Και τους ετερόδοξους Ινδουιστές, βουδιστές και τους πάσης άλλης ομολογίας.
Αυτό το πολυεθνικό το έχει η Σαουδική Αραβία. Σίγουρα θα υπάρχουν κάπου και Έλληνες. Αλλά δεν τους συνάντησα και πώς άραγε θα μπορούσε να γίνει αυτό; Ο Έλλην το χρειάζεται το 4Χ4 ακόμα και στο Κολωνάκι, εδώ που το χρειαζόμουν ακόμα και εγώ, κακά τα ψέματα, δεν θα έμπαινε με τίποτα σε λεωφορείο.
Και με αυτή τη διαπίστωση σας αποχαιρετώ και κλείνω αυτήν την ιστορία βάζοντας στο τέλος την πινακίδα που χρησιμοποιούσα πριν 40 χρόνια, που ήμουν νέος οδηγός.
ΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝ
Αγαπητά παλαίμαχα και νεότερα μέλη αυτή είναι η πρώτη μου ταξιδιωτική ιστορία που δημοσίευσα. Το ταξίδι μου στη Σαουδική Αραβία το θεωρώ επιτυχημένο. Και ενόψει των δυσκολιών που υπάρχουν, ελλιπείς συγκοινωνίες, μονόφυλη κοινωνία με πουριτανικούς νόμους, ακρίβεια και μουσεία κλειστά κατά το μέγιστο μέρος, μπορώ να το πω πολύ επιτυχημένο.
Και για να το κάνω λιανά ότι η χώρα ναι μεν δέχεται τουρίστες αλλά υπό όρους.
Πρώτον οι ιστορικές και ιερές πόλεις Μέκκα και Μεδίνα που σίγουρα έχουν ενδιαφέρον παραμένουν απαγορευμένες για τους "άπιστους".
Δεύτερον η Al Ula που θεωρείται το σημαντικότερο αξιοθέατο είναι ακόμα κλειστή λόγω έργων. Και παραμένει καταραμένη για τους μουσουλμάνους.
Τρίτον η Abha που είναι επίσης ένα αξιόλογο μέρος, αποτελεί για τα Σαουδαραβικά γούστα τόπο θερινών διακοπών. Οπότε αν πάτε χειμώνα μάλλον θα βρείτε (όπως και εγώ) εκτός λειτουργίας τα θεαματικά τελεφερίκ.
Τέταρτον επειδή έγραψα κάτι για τα season. Αυτά είναι event, σα να λέμε φεστιβάλ, που πάλι οργανώνονται σύμφωνα με τα Σαουδαραβικά γούστα. Μουσικούλα, φαγητό και αγορές. Και διοργανωτές Ευρωπαίοι που επίσης δε νοιώθουν την έλξη για την τοπική αρχιτεκτονική και πολιτιστική κληρονομιά. Έτσι ενώ λογικά το event μοιάζει ελκυστικό στην πραγματικότητα είναι κάτι που μάλλον πρέπει να αποφύγετε. Διότι τα αρχαία και παραδοσιακά τα κλείνουν για να πουλήσουν και να αναδείξουν το event! Είναι σα να πάτε στην Ακρόπολη και να τη βρείτε ενοικιασμένη για επίδειξη μόδας!
Όπως καταλάβατε όταν μιλώ για επιτυχημένο ταξίδι το εννοώ σχετικά με τις υπάρχουσες δυνατότητες.
Μέρος της επιτυχίας του ταξιδιού οφείλεται σε ανθρώπους που οφείλω να ευχαριστήσω. Διότι πολλοί ήταν εκείνοι που συνάντησα στο δρόμο μου και οφείλω να αναγνωρίσω ότι αυτό είναι ένα θετικό ταξιδιωτικό κεφάλαιο. Έχω διαβάσει ιστορίες για πανέμορφα τοπία π.χ της Σκανδιναβίας, στα οποία δεν εμφανίζεται ούτε μια ανθρώπινη επαφή. Εδώ, ευτυχώς για εμένα, συνέβη το αντίθετο.
Λόγω του προορισμού αλλά και της ημέρας, σήμερα το βράδυ (Σάβατο 23 Μάη) τελειώνει ο επίπονος μήνας του ραμαζανιού, θα αρχίσω από τους μουσουλμάνους φίλους που συνάντησα στη διαδρομή μου.
Ολόψυχα τους ευχαριστώ αν και δε μπορώ να τους θυμηθώ όλους.
Τους Σαουδάραβες όπως τον αξιωματικό που μου χάρισε δυο μαντήλες, το δάσκαλο από τη Ντουμάτ που με κάλεσε για φαί και ύπνο στο σπιτικό του, το συντοπίτη του πιλότο που με πήρε στο τζιπ του ως τη Σακάκα. Το Μανσούρ στο Taif και τόσους άλλους που με μετέφεραν δωρεάν σε μικρότερες αποστάσεις.
Το νεαρό Νάσερ από την εταιρία υδάτων στο Τζιζάν, που μου ζητούσε συνέχεια να του στείλω τις φωτογραφίες που βγάλαμε μαζί (το έκανα όταν επέστρεψα).
Τους πωλητές των μισουάκ στην Άμπχα, που με φίλεψαν μερικά ξυλάκια.
Να μην ξεχάσω το γλυκύτατο μανάβη από το νησί Φαραζάν που του ζήτησα μια φωτογραφία και εκείνος που προσέφερε ολόκληρο πεπόνι. Έχουν και προβλήματα τα Αραβικά μου!
Τον Αιγύπτιο φαρμακοποιό στην Άμπχα, που με αντιμετώπισε σαν να ήμουν καλεσμένος του. Και τόσους άλλους Αιγύπτιους (φελάχους και Σαϊντι) που με βοήθησαν άπαντες στους σταθμούς των λεωφορείων, κερνώντας με από πίτες με φαλάφελ και πίκλες μέχρι δεδομένα κινητού.
Τον Αιγύπτιο ντεκορατέρ με το Φιλιππινέζο συνεργάτη του που γνωριστήκαμε στο φέριμποτ κατά την επιστροφή από το νησί Φαραζάν και μου ανέπτυξε το θέμα του συνδυασμού παραδοσιακού ντεκόρ και σύγχρονης τεχνολογίας. Αυτά τα έσβησα θεωρώντας τα περιττά. Εσείς στην Αττική έχετε το σχετικό θέμα έτοιμο από τον περιφερειάρχη σας.
Τους Τούρκους στο ρεστοράν τού Χάιλ, που με σερβίριζαν πίσω από κλειστές πόρτες, εν ώρα προσευχής.
Τους Πακιστανούς και Μπανγκλαντέσι εργάτες που με έμπασαν μέσα στα κλειστά λόγω επισκευών αξιοθέατα.
Τους Υεμενίτες ιδιαίτερα στο Μπαλάντ της Τζέντα, που με γέμισαν κεράσματα.
Τους Σουδανούς που δεν χρειάζονται συστάσεις (αξιαγάπητος λαός, συμφωνώ με τον hydronetta!).
Τους κάθε εθνικότητας ταξιτζήδες που στην πλειοψηφία τους (πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις) ήταν εξυπηρετικοί. Ομοίως τους ρεσεψιονίστες, αρχαιολόγους, φύλακες μουσείων, αστυνομικούς, εμπόρους και απλούς ανθρώπους.
Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες πάσης εθνικότητας της Αραβικής χερσονήσου, σας εύχομαι ολόψυχα eid Mubarak.
Πάντως ευχαριστώ και τους ομόθρησκους. Όπως τους πέντε Φιλιπινέζους Μηχανικούς που έτρεξαν να κάνουν χώρο στο τραπέζι στο κατάμεστο Φιλιππινέζικο ρεστοράν στο Ριάντ.
Και το φίλο Γιάννη που φρόντιζε το αρχαίο μου αυτοκίνητο στην Αθήνα όσο ταξίδευα.
Και τους ετερόδοξους Ινδουιστές, βουδιστές και τους πάσης άλλης ομολογίας.
Αυτό το πολυεθνικό το έχει η Σαουδική Αραβία. Σίγουρα θα υπάρχουν κάπου και Έλληνες. Αλλά δεν τους συνάντησα και πώς άραγε θα μπορούσε να γίνει αυτό; Ο Έλλην το χρειάζεται το 4Χ4 ακόμα και στο Κολωνάκι, εδώ που το χρειαζόμουν ακόμα και εγώ, κακά τα ψέματα, δεν θα έμπαινε με τίποτα σε λεωφορείο.
Και με αυτή τη διαπίστωση σας αποχαιρετώ και κλείνω αυτήν την ιστορία βάζοντας στο τέλος την πινακίδα που χρησιμοποιούσα πριν 40 χρόνια, που ήμουν νέος οδηγός.
ΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝ
Attachments
Last edited:
Φιλικά την επόμενη φορά αν μπορέσεις να την "σπάσεις" σε κεφάλαια και να βάλεις τις φωτογραφίες ανάμεσα στο κείμενο θα ήταν τέλεια.
