zmaria
Member
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 2ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μας. Going to the airport.
- 3ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η χαρά της πολύωρης πτήσης, τα παιδικά συναισθήματα, η δυνατή Κλαίρη.
- 11ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το full moon party, το φθηνό μασάζ & η χαμογελαστή βιοπαλαίστρια μασέρ.
- 12ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Τα νευράκια, το Νational Μarine Park, το kayaking, το Mae Koh & η Talay Nai.
- 13ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το Wua Talap, η Bua Boke cave, οι περιπετειώδεις τάσεις & η καταιγίδα.
- 14ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ο αποκλεισμός, οι Ρώσοι, οι περίφημες σαγιονάρες & ολίγον από Άρλεκιν.
- 15ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η αγωνία της αδερφής, ο αρχηγός-Ποσειδώνας & η ηρεμία μετά την μπόρα.
- 16ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Τα long tails, ο παραλίγο τσακωμός & ο μίνι απολογισμός της εκδρομής.
- 17ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το παζάρι στην Chaweng, η multiethnic παρέα & ο Ιβάν το κελεπούρι.
- 18ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ H συγκίνηση της απόλυσης, η ανεμελιά στην παραλία, η Κούβα μου.
- 19ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η ρακή, το Moo Ka Ta, η Όι, το reggae bar κι οι ευγενείς Γάλλοι.
- 20ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το βάρβαρο ξύπνημα, ο παράδεισος Koh Nang Yuan, ο κλαψιάρης ουρανός.
- 21ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ To Koh Tao, οι καρχαρίες, το snorkeling. Σχετικές αναλύσεις και «αν».
- 22ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Οι απολυμένοι, το swing bar, η Lamai, τα μπουρδέλα & τα τάπας στο Barrio Latino.
- 23ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Οι τελευταίες τσάρκες στο νησί, ο Τσε & ο βασιλιάς, η Που η ταξιτζού.
- 24ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η άφιξη στην Μπανγκόκ, ο πανικός περί βαλίτσας & η ηλίθια Ελληνίδα υπάλληλος.
- 25ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Τουκ τουκ, Patpong, sex shows. Ο γλοιώδης πορνόγερος & ο πιτσιρικάς break dancer.
- 26ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το Μεγάλο Παλάτι, οι αμέτρητοι Βούδες, τα basic αξιοθέατα, η Siam & η Pratunam.
- 27ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το street food, η άθλια πορνεία, το salsa spot La Rueda, ο χορός-το βάλσαμο μου.
- 28ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το μετρό, ο Chao Phraya, η China Town, ο σεισμός της Japan & ο γυρισμός.
- 29ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Σκέψεις, συναισθήματα και γενικός απολογισμός.
Σχεδόν ανανεωμένες μετά από ένα υπερ-απαραίτητο μπανάκι, φεύγουμε από το ξενοδοχείο και οδεύουμε προς τον κεντρικό δρόμο Sukhumvit, όπου θα αναζητήσουμε ένα από τα ξακουστά τουκ τουκ. Ο μικρός πεζόδρομος που περνάμε για να φτάσουμε ως εκεί είναι γεμάτος με κωλόμπαρα όπου πόρνες στέκονται ανέμελα περιμένοντας πελάτες. Η απόλυτη αντίθεση. Από την μία η χλίδα (το ξενοδοχείο) κι από κάτω ακριβώς η φτώχεια. Λίγοι πελάτες βρίσκονται σε κάποια από αυτά τα μαγαζιά πίνοντας ήσυχα την μπίρα τους (πως πάνε οι μπάρμπες στα καφενεία? ένα τέτοιο πράμα). Βρίσκουμε άμεσα ένα τουκ τουκ (δεκάδες έχει στην σειρά) και ζητάμε στον οδηγό (απαραίτητη η συμφωνία ποσού πριν ανέβουμε τελικά) να μας πάει στην Patpong. Νυχτερινή αγορά και παράλληλα red light district. Ο τουκτουτζής μας κάνει τον ξύπνιο και μας ζητάει 250 μπατ. Η τιμή κατεβαίνει στα 150 θέλει δεν θέλει και μετά από μια ωραία βόλτα με το συμπαθητικό τρίκυκλο φτάνουμε στην αγορά. Βρίσκεται ανάμεσα από τους δρόμους Silom και Surawong, πολύ κοντά στο skytrain, στάση Sala Daeng,
Ένας μεγάλος δρόμος είναι γεμάτος με πάγκους πώλησης προϊόντων και στις δυο πλευρές, ενώ ακριβώς πίσω από τους πάγκους (και των δυο πλευρών) υπάρχουν αμέτρητα, τα περισσότερα άδεια (τόσα πολλά που είναι) μπουρδελομάγαζα, όπου μέσα βρίσκονται πολλά ημίγυμνα (και κάποια τσίτσιδα) κορίτσια. Μερικά χορεύουν ήδη πάνω σε στύλους και κάποια άλλα πειράζονται προκλητικά μεταξύ τους. ΚΟΡΜΑΡΕΣ! Τόσα μαζεμένα στριπτιτζάδικα με τόση προσφορά νεανικών κορμιών προς σεξουαλική πώληση δεν έχω δει ποτέ και πιθανόν ούτε πρόκειται. Όση ώρα χαζεύουμε την αγορά, πέρα από τους κράχτες των μαγαζιών που μας φωνάζουν να μπούμε μέσα, διάφοροι Ταϋλανδοί μας παίρνουν στο κατόπι και επιμένουν να μας δώσουν κάτι μικρά φυλλάδια. Σε κάποια φάση σταματάω αφενός από περιέργεια για να δω τι γράφουν, αφετέρου γιατί σχεδόν με το ζόρι μου το βάζει στο χέρι. Λίστα με καμιά εικοσαριά υπηρεσίες που προσφέρουν τα μαγαζιά. Ένα που θυμάμαι? Ping pong pussy show. Αηδιάζω και το δίνω πίσω στον Ταϋλανδό, ο οποίος εξακολουθεί να μας έχει πάρει από πίσω και να προσπαθεί να μας πείσει να επισκεφτούμε τα σπέσιαλ πολύ ωραία όπως επιμένει σόου, καταντώντας κάτι παραπάνω από κουραστικός. Τι το θελα κι εγώ να σταματήσω? Αηδία, όχι γιατί ήρθα από μοναστήρι και δεν ξέρω που βρέθηκα, σοκ όχι για τον τύπο υπηρεσιών που στο κάτω κάτω ανήκουν στο αρχαιότερο επάγγελμα, αλλά για την ποσότητα που κινείται όλο αυτό! Η πορνεία στην Ταϋλάνδη είναι τραγικά μεγάλη, είναι απολύτως φυσιολογικό να υπάρχει στο μέγεθος που υπάρχει κι ο σεξοτουρισμός καλά κρατεί. Κανένας ταξιδιώτης δεν πρέπει να επιμένει πως αυτοί που πάνε για σεξοτουρισμό είναι λιγότεροι από όσους την επισκέπτονται για τις ομορφιές της. Δεν είναι έτσι δυστυχώς. Είχαμε σκοπό να πάμε σε ένα από αυτά τα σεξ σόου, όπως και στα άλλα με τις τραβεστί, έτσι για εμπειρία μιας και βρεθήκαμε εδώ, αλλά δεν μας βγαίνει. Γιατί να πάμε? Για να λέμε πως πήγαμε στην Ταϋλάνδη και wow εκεί γίνεται αυτό κι αυτό?
Κατά τα άλλα η κοσμοσυρροή στην αγορά βαίνει κανονικά, χωρίς να επηρεάζεται καθόλου από την ξεδιάντροπη πορνεία που βρίσκεται μια ανάσα από αυτούς, το πλήθος είναι ασφυκτικό και ακατάλληλο για κλειστοφοβικούς ενώ τα απαραίτητα παζάρια όπως σε κάθε αγορά δίνουν και παίρνουν. Ντόπιοι, τουρίστες, οικογένειες, μοιάζουμε σφιχταγκαλιασμένοι έτσι κοντά που είμαστε ο ένας με τον άλλον. Προσοχή σε πορτοφολάδες, το μέρος είναι τόσο crowded που είναι εύκολο να γίνει η ζημιά, αν και γενικά η περιοχή θεωρείται ασφαλής. Η αγορά είναι ανάξια λόγου, πέρα από διάφορα σουβενίρ όλα παραμοιάζουν φθηνά (τσάντες, ρολόγια κοκ μαϊμούδες) και τίποτα δεν μας κάνει κούκου για να αγοράσουμε. Να την κάνουμε από δω Κλαιράκι, τσάμπα περιφερόμαστε σαν τις άδικες κατάρες.
Βολτάρουμε με τα πόδια συνεχίζοντας την πρώτη μας γνωριμία με την πόλη, μέχρι να καταλήξουμε κάπου για φαγητό. Θα ήθελα πολύ να πειραματιστούμε σε κάποιον από τους άπειρους πάγκους μικροπωλητών που είναι γεμάτοι με street food αλλά με την Κλαίρη παρέα, δεν το λέω καν. Άσε που μας έχει πιάσει η γκαντεμιά στην Ταϋλάνδη και το τελευταίο που θα ήθελα είναι να περάσω τα επόμενα δύο και μοναδικά εικοσιτετράωρα αγκαλιά με την τουαλέτα. Πολλοί από τους πάγκους συνοδεύονται κι από μικρούς χώρους με πλαστικές καρέκλες και τραπέζια όπου είναι γεμάτοι με ντόπιους κυρίως πελάτες κι οι οποίοι μοιάζουν να καταευχαριστιούνται το φαγητό τους. Οι μυρωδιές είναι ξεσηκωτικές…. Μου έχουν σπάσει την μύτη! Πεινααααάω! Εντυπωσιάζομαι από την ποικιλία και την ποσότητα των τουκ τουκ, κάποια είναι παμπάλαια αλλά στολισμένα ενώ αρκετοί, κυρίως νεαροί τα έχουν πολύχρωμα, μοντέρνα και πολύ φροντισμένα. Πέρα από κάποιες προσωπικές πινελιές που προσθέτουν οι οδηγοί, τα περισσότερα έχουν διάφορες φωτογραφίες της βασιλικής οικογένειας όπως και διάφορα θρησκευτικά σύμβολα πέρα από τα κλασσικά μικρά ομοιώματα Βούδων. Τα ταξί είναι κι αυτά πολύχρωμα, πρασινοκίτρινα, μπλε, πορτοκαλί, φούξια! Φούξια ταξί έχετε ξαναδει? Η Κλαίρη ενθουσιάζεται! Ταξί δεν θα πάρουμε καθόλου όσο θα είμαστε εδώ. Τουκ τουκ με τα μπούνια! Η Μπανγκόκ είναι ένα χάος, περισσότερη κίνηση δεν έχω δει πουθενά, ούτε και τόσο νέφος. Η Αθήνα φαντάζει συμπαθητική σε σχέση με την κυκλοφοριακή τρέλα αυτής της μεγαλούπολης. Η ατμόσφαιρα μοιάζει με κάτι παραπάνω από μολυσμένη, ενώ η υγρασία είναι εκνευριστική.
Περπατάμε, περπατάμε, περπατάμε… Ούτε κι εγώ δεν ξέρω πόση ώρα. Δεν σταματάμε επιτέλους? Καταλήγουμε σε ένα εστιατόριο (τρόπος του λέγειν) που δεν συγκρατώ το όνομα του (τέτοια ώρα –τέτοια κούραση- τέτοια λόγια) και είναι σχεδόν γεμάτο με κόσμο. Περισσότεροι ντόπιοι και αρκετοί όμως τουρίστες τρώνε εδώ και όλοι μοιάζουν κεφάτοι.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Καθόμαστε σε ένα ακριανό τραπεζάκι όπου μπορούμε να χαζεύουμε την πολύβουη κίνηση και συγχρόνως να βλέπουμε όλο το μαγαζί και τις παρέες του. Παραγγέλνουμε το λιτό μας δείπνο το οποίο αποτελείται από τηγανητό κοτόπουλο και τηγανητό ρύζι και το συνοδεύουμε με δυο μπίρες. Ε ναι μπίρα θα πιω κι εγώ, τι να πάρω εδώ, χύμα κρασί(!) ή μήπως κοκτέηλ! Το φαγητό είναι συμπαθητικό και γρήγορα υφίσταται εξαφανιζόλ. Μια ταλαίπωρη Ταϋλανδή γιαγιά βολτάρει πάνω κάτω προσπαθώντας να πουλήσει κάτι φορετά υφάσματα, τα οποία όταν τα βάλεις στα χέρια σου φαίνεται λες κι έχεις κάνει tattoo όλο το χέρι. Αντίστοιχα είχα δει σε ένα χορευτικό σόου και μου άρεσαν ως τρικ. Ψηνόμαστε να αγοράσουμε για να κάνουμε πλάκα backhome (εγώ στην δουλειά μου, ικανή θα με είχαν), είναι φθηνότατα (μπορεί κι ένα ευρώ) αλλά η γιαγιά δεν κατεβάζει την τιμή και μας έχει σπάσει τα νεύρα με την επιμονή της. Αποφασίζω παρά τις διαμαρτυρίες της Κλαίρης πως θα αγοράσουμε από αλλού. Παρασύρεσαι με το παζάρι, την βλέπεις εγωιστικά, πεισμώνεις και δεν αντιλαμβάνεσαι την αξία της τιμής. Όταν αργότερα αντιλαμβάνομαι σε τι εξευτελιστικό ποσό έκανα παζάρι στην κακομοίρα γιαγιά ξενερώνω πολύ με την πάρτη μου…. Αν είχα καθρέφτη μπροστά μου θα με έφτυνα..
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Προς τα μέσα του μαγαζιού, απέναντι και πολύ κοντά μας, κάθεται μια τετραμελή, δυτικής προέλευσης, παρέα η οποία αποτελείται από 2 γυναίκες (η μία είναι αρκετά παχουλή και ροδοκόκκινη), έναν ήσυχο νεαρό κι έναν μεγαλύτερο άντρα με άσπρα μαλλιά (όσα του έχουν απομείνει τέλος πάντων), ο οποίος μοιάζει με τον αρχηγό της παρέας και είναι ταμάλα αντιπαθητικός. Γνήσια φάτσα πορνόγερου, κάτοχος ενός περήφανου άσπρου μουστακιού και του πιο χυδαίου χαμόγελου που έχω δει ποτέ μου. Όση ώρα είμαστε εκεί στέκεται όρθιος, με το ένα του πόδι ανεβασμένο μάγκικα σε μια καρέκλα, λικνίζεται με ένα πονηρό ύφος που μου μοιάζει πως θαρρεί ότι είναι και σέξι (έλα Παναγία μου!) και κάθε φορά που περνάνε οι σερβιτόρες, άλλοτε τις πειράζει λεκτικά κι άλλοτε τις χουφτώνει κανονικά. Αυτές δεν κάνουν κιχ, παρά σκάνε χαμόγελα. Προτρέπει τις τριγύρω γυναίκες να σηκωθούν και να χορέψουν σε ένα κάτι σαν στύλο που βρίσκεται εκεί και δυο τρεις τσιμπάνε και επιδίδονται άτεχνα στο σπορ χωρίς να βγάλουν τα ρούχα τους βέβαια. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά πως είναι όλες πόρνες, αλλά είναι πολύ πιθανόν. Μια από αυτές (που είναι σίγουρα), κάθεται δίπλα σε μια παρέα που απαρτίζεται από αυτήν, μια άλλη κοπελιά και έναν άντρα που βρίσκεται ανάμεσα τους να χαίρει τα χαϊδολογήματα και των δυο. Ο πορνόγερος συνεχίζει να ασχολείται με όλο το μαγαζί και παρόλο που επίτηδες δεν τον κοιτάμε καθόλου, δεν ξεφεύγουμε της προσοχής του. Μας κοιτάει συνέχεια, μας χαμογελάει με αυτό το γλοιώδες χυδαίο χαμόγελο, κάποια στιγμή σηκώνει την μπίρα του να κάνουμε cheers και μας λέει κάτι σαν lighten up girls! και καλά χαλαρώστε. Χορέψτε με μας. Μετά από ένα ξεπαγιαστικά κρύο χαμόγελο ως απάντηση ξενερώνει που δεν έπιασε η γοητεία του (!!!!!!!!!!!!) και μάλλον μας κράζει με την παρέα του ότι είμαστε σνομπ, ψηλομύτες και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Το σίχαμα..
Παρόλο τον εκνευρισμό μου με τον γέρο και γενικότερα με όλο αυτό που κυριαρχεί στην πόλη (σε ΟΛΗ την πόλη, δεν ψάχνουμε για να βρούμε πόρνες ή σεξουαλικά όργια με την επωνυμία shows, υπάρχουν ΠΑΝΤΟΥ, μου αρέσει που δυσανασχετούσα με το Σαμούι, εδώ η κατάσταση δεν συγκρίνεται) φτάνει η ώρα που θα ηρεμήσω. Ένας πιτσιρικάς μικροπωλητής στέκεται στο πεζοδρόμιο, αφήνει την λιγοστή πραμάτειά του στην άκρη και με την παρότρυνση των γύρω (φαντάζομαι πως είναι γνωστός στην περιοχή) αρχίζει να χορεύει break dance αφήνοντας με κατάπληκτη. Κατάπληκτη γιατί είναι πολύ μικρός (7-8 χρόνων) και επιδίδεται σε τόσες πολλές φιγούρες, τις οποίες ποιος ξέρει από που τις έχει ξετρυπώσει! Μοιάζει να χει περάσει πολλές ώρες κάνοντας προπόνηση, προφανώς τις ώρες που δεν κάνει τον βιοπαλαιστή. Κι έχει και στυλ το σκασμένο πέρα από το ότι είναι κουκλί! Είναι πανέμορφος, έχει μεγάλα αθώα μάτια, όμορφα χειλάκια και όλο του το πρόσωπο βγάζει καλοσύνη και ευγένεια.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Φοβάμαι για αυτόν την ώρα που βάζει το κεφάλι στο έδαφος και επιχειρεί να κάνει σβούρες έτσι κι αυτό είναι παραπάνω από επικίνδυνο, συνήθως φοράς κράνος για να κάνεις κάτι τέτοιο και δεν θέλει πολύ, παρά ένα τσακ για να ξεφύγει από τα «χέρια» σου η κατάσταση και να σπάσει ο λαιμός σου. Για πλάκα μπορεί να γίνει. Τέλος καλό όλα καλά, ο λαιμός του είναι στην θέση του (μαζί και η καρδιά μου) μαζεύει ένα σωρό χρήματα από τους θαυμαστές του (κι από μας φυσικά) που τόση ώρα έχουν στραμμένη την προσοχή τους πάνω του, (δέχεται τα χρήματα με απίστευτη ταπεινότητα) ενώ ξεσπάνε σε χειροκροτήματα και κραυγές ενθουσιασμού στο τέλος της «παράστασης» και πηγαίνει στην ευχή του Βούδα. Εύχομαι να έχει ένα καλύτερο μέλλον γαμώτο. Γιατί να υπάρχουν παιδιά-βιοπαλαιστές? Ποιος τα ρώτησε?
Πληρώνουμε λίγα μπατ και σηκωνόμαστε να φύγουμε την ίδια ώρα που ο πορνόγερος δεν ξεχνά να μας καληνυχτίσει. Τα νεύρα μου, τα χάπια μου κι ένα τουκ τουκ να φύγω! Παίρνουμε ένα που εύκολα βρίσκουμε μπροστά μας και γυρνάμε κουρασμένες (τι πρωτότυπο) στο ξενοδοχείο μας.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Πέφτω για ύπνο νιώθοντας ευγνώμων που είμαι γυναίκα και ζω σε μια χώρα που έχει τα στραβά της, αλλά μου δίνει το δικαίωμα να ΖΩ ελεύθερη και η σεξουαλική μου ζωή να μην είναι προδικασμένη αλλά να την χειρίζομαι όπως γουστάρω ΕΓΩ. Μου δίνει το δικαίωμα, να μην αφήνω κανέναν ούτε να μου φέρεται σαν ζώο, αλλά ούτε και να το θεωρώ ως κάτι φυσιολογικό.
Ένας μεγάλος δρόμος είναι γεμάτος με πάγκους πώλησης προϊόντων και στις δυο πλευρές, ενώ ακριβώς πίσω από τους πάγκους (και των δυο πλευρών) υπάρχουν αμέτρητα, τα περισσότερα άδεια (τόσα πολλά που είναι) μπουρδελομάγαζα, όπου μέσα βρίσκονται πολλά ημίγυμνα (και κάποια τσίτσιδα) κορίτσια. Μερικά χορεύουν ήδη πάνω σε στύλους και κάποια άλλα πειράζονται προκλητικά μεταξύ τους. ΚΟΡΜΑΡΕΣ! Τόσα μαζεμένα στριπτιτζάδικα με τόση προσφορά νεανικών κορμιών προς σεξουαλική πώληση δεν έχω δει ποτέ και πιθανόν ούτε πρόκειται. Όση ώρα χαζεύουμε την αγορά, πέρα από τους κράχτες των μαγαζιών που μας φωνάζουν να μπούμε μέσα, διάφοροι Ταϋλανδοί μας παίρνουν στο κατόπι και επιμένουν να μας δώσουν κάτι μικρά φυλλάδια. Σε κάποια φάση σταματάω αφενός από περιέργεια για να δω τι γράφουν, αφετέρου γιατί σχεδόν με το ζόρι μου το βάζει στο χέρι. Λίστα με καμιά εικοσαριά υπηρεσίες που προσφέρουν τα μαγαζιά. Ένα που θυμάμαι? Ping pong pussy show. Αηδιάζω και το δίνω πίσω στον Ταϋλανδό, ο οποίος εξακολουθεί να μας έχει πάρει από πίσω και να προσπαθεί να μας πείσει να επισκεφτούμε τα σπέσιαλ πολύ ωραία όπως επιμένει σόου, καταντώντας κάτι παραπάνω από κουραστικός. Τι το θελα κι εγώ να σταματήσω? Αηδία, όχι γιατί ήρθα από μοναστήρι και δεν ξέρω που βρέθηκα, σοκ όχι για τον τύπο υπηρεσιών που στο κάτω κάτω ανήκουν στο αρχαιότερο επάγγελμα, αλλά για την ποσότητα που κινείται όλο αυτό! Η πορνεία στην Ταϋλάνδη είναι τραγικά μεγάλη, είναι απολύτως φυσιολογικό να υπάρχει στο μέγεθος που υπάρχει κι ο σεξοτουρισμός καλά κρατεί. Κανένας ταξιδιώτης δεν πρέπει να επιμένει πως αυτοί που πάνε για σεξοτουρισμό είναι λιγότεροι από όσους την επισκέπτονται για τις ομορφιές της. Δεν είναι έτσι δυστυχώς. Είχαμε σκοπό να πάμε σε ένα από αυτά τα σεξ σόου, όπως και στα άλλα με τις τραβεστί, έτσι για εμπειρία μιας και βρεθήκαμε εδώ, αλλά δεν μας βγαίνει. Γιατί να πάμε? Για να λέμε πως πήγαμε στην Ταϋλάνδη και wow εκεί γίνεται αυτό κι αυτό?
Κατά τα άλλα η κοσμοσυρροή στην αγορά βαίνει κανονικά, χωρίς να επηρεάζεται καθόλου από την ξεδιάντροπη πορνεία που βρίσκεται μια ανάσα από αυτούς, το πλήθος είναι ασφυκτικό και ακατάλληλο για κλειστοφοβικούς ενώ τα απαραίτητα παζάρια όπως σε κάθε αγορά δίνουν και παίρνουν. Ντόπιοι, τουρίστες, οικογένειες, μοιάζουμε σφιχταγκαλιασμένοι έτσι κοντά που είμαστε ο ένας με τον άλλον. Προσοχή σε πορτοφολάδες, το μέρος είναι τόσο crowded που είναι εύκολο να γίνει η ζημιά, αν και γενικά η περιοχή θεωρείται ασφαλής. Η αγορά είναι ανάξια λόγου, πέρα από διάφορα σουβενίρ όλα παραμοιάζουν φθηνά (τσάντες, ρολόγια κοκ μαϊμούδες) και τίποτα δεν μας κάνει κούκου για να αγοράσουμε. Να την κάνουμε από δω Κλαιράκι, τσάμπα περιφερόμαστε σαν τις άδικες κατάρες.
Βολτάρουμε με τα πόδια συνεχίζοντας την πρώτη μας γνωριμία με την πόλη, μέχρι να καταλήξουμε κάπου για φαγητό. Θα ήθελα πολύ να πειραματιστούμε σε κάποιον από τους άπειρους πάγκους μικροπωλητών που είναι γεμάτοι με street food αλλά με την Κλαίρη παρέα, δεν το λέω καν. Άσε που μας έχει πιάσει η γκαντεμιά στην Ταϋλάνδη και το τελευταίο που θα ήθελα είναι να περάσω τα επόμενα δύο και μοναδικά εικοσιτετράωρα αγκαλιά με την τουαλέτα. Πολλοί από τους πάγκους συνοδεύονται κι από μικρούς χώρους με πλαστικές καρέκλες και τραπέζια όπου είναι γεμάτοι με ντόπιους κυρίως πελάτες κι οι οποίοι μοιάζουν να καταευχαριστιούνται το φαγητό τους. Οι μυρωδιές είναι ξεσηκωτικές…. Μου έχουν σπάσει την μύτη! Πεινααααάω! Εντυπωσιάζομαι από την ποικιλία και την ποσότητα των τουκ τουκ, κάποια είναι παμπάλαια αλλά στολισμένα ενώ αρκετοί, κυρίως νεαροί τα έχουν πολύχρωμα, μοντέρνα και πολύ φροντισμένα. Πέρα από κάποιες προσωπικές πινελιές που προσθέτουν οι οδηγοί, τα περισσότερα έχουν διάφορες φωτογραφίες της βασιλικής οικογένειας όπως και διάφορα θρησκευτικά σύμβολα πέρα από τα κλασσικά μικρά ομοιώματα Βούδων. Τα ταξί είναι κι αυτά πολύχρωμα, πρασινοκίτρινα, μπλε, πορτοκαλί, φούξια! Φούξια ταξί έχετε ξαναδει? Η Κλαίρη ενθουσιάζεται! Ταξί δεν θα πάρουμε καθόλου όσο θα είμαστε εδώ. Τουκ τουκ με τα μπούνια! Η Μπανγκόκ είναι ένα χάος, περισσότερη κίνηση δεν έχω δει πουθενά, ούτε και τόσο νέφος. Η Αθήνα φαντάζει συμπαθητική σε σχέση με την κυκλοφοριακή τρέλα αυτής της μεγαλούπολης. Η ατμόσφαιρα μοιάζει με κάτι παραπάνω από μολυσμένη, ενώ η υγρασία είναι εκνευριστική.
Περπατάμε, περπατάμε, περπατάμε… Ούτε κι εγώ δεν ξέρω πόση ώρα. Δεν σταματάμε επιτέλους? Καταλήγουμε σε ένα εστιατόριο (τρόπος του λέγειν) που δεν συγκρατώ το όνομα του (τέτοια ώρα –τέτοια κούραση- τέτοια λόγια) και είναι σχεδόν γεμάτο με κόσμο. Περισσότεροι ντόπιοι και αρκετοί όμως τουρίστες τρώνε εδώ και όλοι μοιάζουν κεφάτοι.
Καθόμαστε σε ένα ακριανό τραπεζάκι όπου μπορούμε να χαζεύουμε την πολύβουη κίνηση και συγχρόνως να βλέπουμε όλο το μαγαζί και τις παρέες του. Παραγγέλνουμε το λιτό μας δείπνο το οποίο αποτελείται από τηγανητό κοτόπουλο και τηγανητό ρύζι και το συνοδεύουμε με δυο μπίρες. Ε ναι μπίρα θα πιω κι εγώ, τι να πάρω εδώ, χύμα κρασί(!) ή μήπως κοκτέηλ! Το φαγητό είναι συμπαθητικό και γρήγορα υφίσταται εξαφανιζόλ. Μια ταλαίπωρη Ταϋλανδή γιαγιά βολτάρει πάνω κάτω προσπαθώντας να πουλήσει κάτι φορετά υφάσματα, τα οποία όταν τα βάλεις στα χέρια σου φαίνεται λες κι έχεις κάνει tattoo όλο το χέρι. Αντίστοιχα είχα δει σε ένα χορευτικό σόου και μου άρεσαν ως τρικ. Ψηνόμαστε να αγοράσουμε για να κάνουμε πλάκα backhome (εγώ στην δουλειά μου, ικανή θα με είχαν), είναι φθηνότατα (μπορεί κι ένα ευρώ) αλλά η γιαγιά δεν κατεβάζει την τιμή και μας έχει σπάσει τα νεύρα με την επιμονή της. Αποφασίζω παρά τις διαμαρτυρίες της Κλαίρης πως θα αγοράσουμε από αλλού. Παρασύρεσαι με το παζάρι, την βλέπεις εγωιστικά, πεισμώνεις και δεν αντιλαμβάνεσαι την αξία της τιμής. Όταν αργότερα αντιλαμβάνομαι σε τι εξευτελιστικό ποσό έκανα παζάρι στην κακομοίρα γιαγιά ξενερώνω πολύ με την πάρτη μου…. Αν είχα καθρέφτη μπροστά μου θα με έφτυνα..
Προς τα μέσα του μαγαζιού, απέναντι και πολύ κοντά μας, κάθεται μια τετραμελή, δυτικής προέλευσης, παρέα η οποία αποτελείται από 2 γυναίκες (η μία είναι αρκετά παχουλή και ροδοκόκκινη), έναν ήσυχο νεαρό κι έναν μεγαλύτερο άντρα με άσπρα μαλλιά (όσα του έχουν απομείνει τέλος πάντων), ο οποίος μοιάζει με τον αρχηγό της παρέας και είναι ταμάλα αντιπαθητικός. Γνήσια φάτσα πορνόγερου, κάτοχος ενός περήφανου άσπρου μουστακιού και του πιο χυδαίου χαμόγελου που έχω δει ποτέ μου. Όση ώρα είμαστε εκεί στέκεται όρθιος, με το ένα του πόδι ανεβασμένο μάγκικα σε μια καρέκλα, λικνίζεται με ένα πονηρό ύφος που μου μοιάζει πως θαρρεί ότι είναι και σέξι (έλα Παναγία μου!) και κάθε φορά που περνάνε οι σερβιτόρες, άλλοτε τις πειράζει λεκτικά κι άλλοτε τις χουφτώνει κανονικά. Αυτές δεν κάνουν κιχ, παρά σκάνε χαμόγελα. Προτρέπει τις τριγύρω γυναίκες να σηκωθούν και να χορέψουν σε ένα κάτι σαν στύλο που βρίσκεται εκεί και δυο τρεις τσιμπάνε και επιδίδονται άτεχνα στο σπορ χωρίς να βγάλουν τα ρούχα τους βέβαια. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά πως είναι όλες πόρνες, αλλά είναι πολύ πιθανόν. Μια από αυτές (που είναι σίγουρα), κάθεται δίπλα σε μια παρέα που απαρτίζεται από αυτήν, μια άλλη κοπελιά και έναν άντρα που βρίσκεται ανάμεσα τους να χαίρει τα χαϊδολογήματα και των δυο. Ο πορνόγερος συνεχίζει να ασχολείται με όλο το μαγαζί και παρόλο που επίτηδες δεν τον κοιτάμε καθόλου, δεν ξεφεύγουμε της προσοχής του. Μας κοιτάει συνέχεια, μας χαμογελάει με αυτό το γλοιώδες χυδαίο χαμόγελο, κάποια στιγμή σηκώνει την μπίρα του να κάνουμε cheers και μας λέει κάτι σαν lighten up girls! και καλά χαλαρώστε. Χορέψτε με μας. Μετά από ένα ξεπαγιαστικά κρύο χαμόγελο ως απάντηση ξενερώνει που δεν έπιασε η γοητεία του (!!!!!!!!!!!!) και μάλλον μας κράζει με την παρέα του ότι είμαστε σνομπ, ψηλομύτες και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Το σίχαμα..
Παρόλο τον εκνευρισμό μου με τον γέρο και γενικότερα με όλο αυτό που κυριαρχεί στην πόλη (σε ΟΛΗ την πόλη, δεν ψάχνουμε για να βρούμε πόρνες ή σεξουαλικά όργια με την επωνυμία shows, υπάρχουν ΠΑΝΤΟΥ, μου αρέσει που δυσανασχετούσα με το Σαμούι, εδώ η κατάσταση δεν συγκρίνεται) φτάνει η ώρα που θα ηρεμήσω. Ένας πιτσιρικάς μικροπωλητής στέκεται στο πεζοδρόμιο, αφήνει την λιγοστή πραμάτειά του στην άκρη και με την παρότρυνση των γύρω (φαντάζομαι πως είναι γνωστός στην περιοχή) αρχίζει να χορεύει break dance αφήνοντας με κατάπληκτη. Κατάπληκτη γιατί είναι πολύ μικρός (7-8 χρόνων) και επιδίδεται σε τόσες πολλές φιγούρες, τις οποίες ποιος ξέρει από που τις έχει ξετρυπώσει! Μοιάζει να χει περάσει πολλές ώρες κάνοντας προπόνηση, προφανώς τις ώρες που δεν κάνει τον βιοπαλαιστή. Κι έχει και στυλ το σκασμένο πέρα από το ότι είναι κουκλί! Είναι πανέμορφος, έχει μεγάλα αθώα μάτια, όμορφα χειλάκια και όλο του το πρόσωπο βγάζει καλοσύνη και ευγένεια.
Φοβάμαι για αυτόν την ώρα που βάζει το κεφάλι στο έδαφος και επιχειρεί να κάνει σβούρες έτσι κι αυτό είναι παραπάνω από επικίνδυνο, συνήθως φοράς κράνος για να κάνεις κάτι τέτοιο και δεν θέλει πολύ, παρά ένα τσακ για να ξεφύγει από τα «χέρια» σου η κατάσταση και να σπάσει ο λαιμός σου. Για πλάκα μπορεί να γίνει. Τέλος καλό όλα καλά, ο λαιμός του είναι στην θέση του (μαζί και η καρδιά μου) μαζεύει ένα σωρό χρήματα από τους θαυμαστές του (κι από μας φυσικά) που τόση ώρα έχουν στραμμένη την προσοχή τους πάνω του, (δέχεται τα χρήματα με απίστευτη ταπεινότητα) ενώ ξεσπάνε σε χειροκροτήματα και κραυγές ενθουσιασμού στο τέλος της «παράστασης» και πηγαίνει στην ευχή του Βούδα. Εύχομαι να έχει ένα καλύτερο μέλλον γαμώτο. Γιατί να υπάρχουν παιδιά-βιοπαλαιστές? Ποιος τα ρώτησε?
Πληρώνουμε λίγα μπατ και σηκωνόμαστε να φύγουμε την ίδια ώρα που ο πορνόγερος δεν ξεχνά να μας καληνυχτίσει. Τα νεύρα μου, τα χάπια μου κι ένα τουκ τουκ να φύγω! Παίρνουμε ένα που εύκολα βρίσκουμε μπροστά μας και γυρνάμε κουρασμένες (τι πρωτότυπο) στο ξενοδοχείο μας.
Πέφτω για ύπνο νιώθοντας ευγνώμων που είμαι γυναίκα και ζω σε μια χώρα που έχει τα στραβά της, αλλά μου δίνει το δικαίωμα να ΖΩ ελεύθερη και η σεξουαλική μου ζωή να μην είναι προδικασμένη αλλά να την χειρίζομαι όπως γουστάρω ΕΓΩ. Μου δίνει το δικαίωμα, να μην αφήνω κανέναν ούτε να μου φέρεται σαν ζώο, αλλά ούτε και να το θεωρώ ως κάτι φυσιολογικό.
Attachments
Last edited by a moderator:
καθως και εγω μια απολυμενη ειμαι...απο μια δουλεια που αγαπησα τοσο αλλα τελικα δεν αντεξε...
