zmaria
Member
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 2ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μας. Going to the airport.
- 3ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η χαρά της πολύωρης πτήσης, τα παιδικά συναισθήματα, η δυνατή Κλαίρη.
- 11ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το full moon party, το φθηνό μασάζ & η χαμογελαστή βιοπαλαίστρια μασέρ.
- 12ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Τα νευράκια, το Νational Μarine Park, το kayaking, το Mae Koh & η Talay Nai.
- 13ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το Wua Talap, η Bua Boke cave, οι περιπετειώδεις τάσεις & η καταιγίδα.
- 14ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ο αποκλεισμός, οι Ρώσοι, οι περίφημες σαγιονάρες & ολίγον από Άρλεκιν.
- 15ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η αγωνία της αδερφής, ο αρχηγός-Ποσειδώνας & η ηρεμία μετά την μπόρα.
- 16ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Τα long tails, ο παραλίγο τσακωμός & ο μίνι απολογισμός της εκδρομής.
- 17ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το παζάρι στην Chaweng, η multiethnic παρέα & ο Ιβάν το κελεπούρι.
- 18ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ H συγκίνηση της απόλυσης, η ανεμελιά στην παραλία, η Κούβα μου.
- 19ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η ρακή, το Moo Ka Ta, η Όι, το reggae bar κι οι ευγενείς Γάλλοι.
- 20ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το βάρβαρο ξύπνημα, ο παράδεισος Koh Nang Yuan, ο κλαψιάρης ουρανός.
- 21ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ To Koh Tao, οι καρχαρίες, το snorkeling. Σχετικές αναλύσεις και «αν».
- 22ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Οι απολυμένοι, το swing bar, η Lamai, τα μπουρδέλα & τα τάπας στο Barrio Latino.
- 23ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Οι τελευταίες τσάρκες στο νησί, ο Τσε & ο βασιλιάς, η Που η ταξιτζού.
- 24ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η άφιξη στην Μπανγκόκ, ο πανικός περί βαλίτσας & η ηλίθια Ελληνίδα υπάλληλος.
- 25ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Τουκ τουκ, Patpong, sex shows. Ο γλοιώδης πορνόγερος & ο πιτσιρικάς break dancer.
- 26ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το Μεγάλο Παλάτι, οι αμέτρητοι Βούδες, τα basic αξιοθέατα, η Siam & η Pratunam.
- 27ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το street food, η άθλια πορνεία, το salsa spot La Rueda, ο χορός-το βάλσαμο μου.
- 28ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το μετρό, ο Chao Phraya, η China Town, ο σεισμός της Japan & ο γυρισμός.
- 29ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Σκέψεις, συναισθήματα και γενικός απολογισμός.
Σηκωνόμαστε αρκετά πρωί, γιατί στις 9.30 θα μας παραλάβουν για την μίνι ξενάγηση στην Μπανγκόκ. ΩΧ… σαν να έχω ένα θεματάκι με το στομάχι μου.. Μου αρέσει που δεν ήθελα να φάω streetfood για να αποφύγω κάτι τέτοιο. Καλά ας συμφωνούσε η Κλαίρη και θα σου ‘λεγα εγώ τι θα σαβούριαζα πάλι.. Τώρα βρήκε να συμβεί κι αυτό. Τώρα που θα μπορούσα να φάω σαν βόιδι από ένα τεράστιο μπουφέ, όπως συνηθίζεται στα 4άστερα ξενοδοχεία, ενώ τόσες μέρες την έβγαζα με υποτυπώδες πρωινό, με μπανάνες και κρουασάν δηλαδή. Τα πράγματα δεν είναι τραγικά, αλλά μάλλον πρέπει να προσέχω -αν θέλω να έχω. Δηλαδή κατεβαίνω στο πρωινό και δεν επιδίδομαι σε κτηνώδεις καταβροχθίσματα ως συνήθως, παρά μαζεύομαι κι αντί να πάρω τα κλασσικά που συνηθίζω (ομελέτες, μπέικον, τυριά κτλ κτλ γεμάτα λιπαρά), βολεύομαι με μπόλικο….. ρυζάκι! Να και κάτι που δεν έχω ξανακάνει. Ρύζι αχνιστό για πρωινό!! Τρώω βέβαια και κάτι σφολιατοειδή γλυκά, δεν αντέχω να μην παρασυρθώ καθόλου, αλλά το ρυζάκι, ρυζάκι. Κι ο Βούδας βοηθός!
Σήμερα πρέπει να ντυθούμε συντηρητικά, θα μπούμε σε ναούς. Πέρα από τα πόδια μας (από το γόνατο και πάνω), πρέπει και οι ώμοι μας να είναι καλυμμένοι. Πράγμα δύσκολο, μιας και δεν έχουμε κάτι τέτοιο στην γκαρνταρόμπα μας, όλα είναι έξωμα ή στράπλες, οπότε παίρνουμε ζακετάκια μαζί μας παρόλο που ξέρουμε πως θα σκάσουμε από την ζέστη. Και πάλι καλά που τα έχουμε κι αυτά, τα φορούσαμε φεύγοντας από την κρύα Ελλάδα, αλλιώς δεν θα υπήρχαν στις βαλίτσες. Κατεβαίνουμε κάτω, ένας ντόπιος ξεναγός μας καλοσωρίζει φιλόξενα και μπαίνουμε νυσταγμένες (ως ταϋλανδοσυνήθως) στο βαν. Καλημερίζουμε τους υπόλοιπους και βλέπουμε πως είμαστε οι μόνες γυναίκες. Μια τριάδα full of energy παππούδων βρίσκεται στην γαλαρία (άτσα τους!) κι άλλοι τρεις σαραντάρηδες κάθονται μπροστά τους. Βολευόμαστε κι εμείς και ξεκινάμε.
Στον δρόμο ρουφάμε τις στιγμές καθημερινότητας της Μπανγκόκ, την πόλη των αγγέλων ταϋλανδιστί, όση ώρα ο φιλικός ξεναγός δίνει διάφορες πληροφορίες. Είναι από τους καλούς ξεναγούς, δεν βαριέται καθόλου και δεν σταματάει να μιλάει για την πόλη. Όταν σου τυχαίνει τέτοιος ξεναγός, σταματάς να αντιπαθείς τα γκρουπάτα. Μόνο που όλη αυτή η προσπάθεια πάει σχετικά χαμένη, μιας και πραγματικά δυσκολεύομαι πααααάρα πολύ να τον καταλάβω τι λέει, η προφορά των αγγλικών του είναι ένα μαύρο χάλι, σε αντίθεση με την πλουσιότητα της διάθεσης και των πληροφοριών του. Το βαν, δεν είναι ο ιδανικός τρόπος για να ξεναγηθείς, ειδικά σε αυτήν την μεγαλούπολη με την τόση κίνηση, αλλά αποτελεί για μας ο μοναδικός τρόπος με τις λίγες μόνο ώρες που μπορούμε να διαθέσουμε. Είναι και δωρεάν, οπότε γιατί όχι? Γενικότερα όμως είναι προτιμότερο να διανύσεις τις αποστάσεις με το skytrain ή μέσω του ποταμού Chao Phraya, αλλιώς τον Ποταμό των Βασιλέων. Τα πολλά κανάλια γύρω από τον ποταμό, αποτελούν την Βενετία της Ανατολής όπως λένε. Με αυτά τα μέσα λοιπόν, εναέρια (ας το πούμε) ή πλωτά, θα μπορέσεις να αποφύγεις κατά πολύ την τρομερή κίνηση. Και το ανυπόφορο νέφος, μην ξεχνιόμαστε. Δεν είναι τυχαίο που αρκετοί οδηγοί και κυρίως τουκτουτζήδες και μηχανόβιοι (μιλάμε για πολύ μηχανάκι, ποια Αθήνα?) που ως οι περισσότερο εκτεθειμένοι στην ατμοσφαιρική ρύπανση, κυκλοφορούν με μάσκες! Εδώ να προσθέσω πως οι περισσότεροι μηχανόβιοι φοράνε ΚΑΙ κράνος! Δεν το περίμενα!
Πλησιάζουμε το Μεγάλο Παλάτι (Grand Palace), το οποίο βρίσκεται πάνω σε ένα νησάκι του Chao Praya. Δεν δύναται ταξίδι στην Μπανγκόκ και να μην επισκεφτείς το συγκρότημα του Μεγάλου Παλατιού. Καλή η έξαλλη νυχτερινή ζωή, καλό (?)το εξευτελιστικής τιμής ψώνισμα γυναικών, ακόμα καλύτερη η υπέροχη ταϋλανδέζικη κουζίνα κι ο χαβαλές γενικότερα, αλλά εδώ κάτι υπάρχει και είναι σπουδαίο. Έχει χαρακτηριστεί μέχρι και ως το 8ο θαύμα του κόσμου. Το Μεγάλο Παλάτι αποτελείται από τρία κύρια τμήματα, την Αίθουσα του Θρόνου, την Βασιλική κατοικία και τον Ναό του Σμαραγδένιου Βούδα (Wat Phra Kaew) όπου και βρίσκεται το περίφημο, κατασκευασμένο από διαυγή νεφρίτη άγαλμα του Βούδα, ύψους 45 μέτρων. Στον ίδιο χώρο βρίσκεται το Coin Pavilion, μουσείο βασιλικών εμβλημάτων, το οποίο περιλαμβάνει ακόμα και σπουδαία συλλογή νομισμάτων της Ταϋλάνδης από τον 11ο αιώνα. Το Μεγάλο Παλάτι άρχισε να χτίζεται το 1872 και μέχρι τον 20στό αιώνα αποτελούσε τον τόπο διαμονής της βασιλικής οικογένειας. Σήμερα ζούνε στο παλάτι Chitralada. Οι εικόνες είναι όμορφες και ενδιαφέρουσες, κυρίως γιατί είναι εικόνες που τα συνηθισμένα στην Ευρώπη μάτια μας, τις κάνουν έτσι κι αλλιώς διαφορετικές. Αυτή είναι και η πρόκληση ενός ταξιδιώτη φαντάζομαι, η αναζήτηση καινούριων εικόνων και οπτικών ερεθισμάτων. Δεν αντέχω άλλους καθεδρικούς ναούς! Όχι άλλα νεοκλασσικά κτίρια! I need a break για λίγο από όλα αυτά! Εδώ στο Μεγάλο Παλάτι λοιπόν, τα πάντα είναι καινούρια και τα μάτια μας τα κοιτάνε ορθάνοιχτα και με προσμονή. Τα κτίρια είναι ταϋλανδέζικης αρχιτεκτονικής με χρυσές κορυφές και περίτεχνες πολύχρωμες στέγες, πορσελάνινες διακοσμήσεις, επίχρυσους και μαρμάρινους δράκους, κάθε ειδών Βούδες και θεότητες, υπέροχες τοιχογραφίες ενώ διάφοροι μικροί φροντισμένοι κήποι γύρω γύρω συμπληρώνουν όλη αυτή την ομορφιά με την πράσινη πινελιά τους.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Γενικά, όλοι οι χώροι του συγκροτήματος είναι εξαιρετικά περιποιημένοι και καλοδιατηρημένοι. Ένας μεγάλος αριθμός εργαζόμενων φροντίζει για όλη αυτή την καλαισθησία.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Δίπλα στο συγκρότημα βρίσκεται ο ναός του Ξαπλωμένου Βούδα (Wat Pho), κουράστηκε ο κακόμοιρος και είπε να ξαπλώσει! Οκ Ταϋλανδόπληκτοι πλάκα κάνω μην βαράτε. Φοβερά εντυπωσιακός, τεράστιος, ολόχρυσος, ύψους 15 μέτρων, μήκους 46 μέτρων και βάρους 5,5 τόνων παρακαλώ! Τον άτιμο!
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Ο ναός αυτός θεωρείται το «Πρώτο πανεπιστήμιο της Ταϋλάνδης» και συν τοις άλλοις, διδάσκεται η τέχνη του παραδοσιακού ταϋλανδέζικου μασάζ. Χμμ τέτοια μαθήματα αξίζει να τα κάνεις δώρο κάπου, στον φίλο σου ας πούμε και μετά όλο προθυμία να του προτείνεις να γίνεις το πειραματόζωό του. Μα τι σου είναι ο πρόθυμος άνθρωπος… Στο θέμα μας τώρα. Ανά διαστήματα βλέπεις διάφορους πιστούς να κάνουν ήσυχα την προσευχή τους.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Για να μπεις στους ναούς επιβάλλεται να βγάλεις τα παπούτσια σου και να τα αφήσεις σε μια μεγάλη (κάτι σαν) παπουτσοθήκη που είναι ακριβώς απ’ έξω, παραγεμισμένη από υποδήματα τουριστών και πιστών, οι οποίοι αφού τα βγάλουν, εξαφανίζονται στους ασφυκτικά γεμάτους ναούς. Ο ξεναγός παραμένει έξω φύλακας όσο εμείς περιφερόμαστε στους εκάστοτε ναούς για να φυλάει τα παπούτσια μας. Όχι πως υπάρχει κίνδυνος λέει, έτσι για να είμαστε σίγουροι. Επίσης, όπως είπα αρχικά πρέπει να είσαι κόσμια ντυμένος. Αν τυχόν δεν είσαι, σου δίνουν κάτι μακριά υφάσματα και τα φοράς. Ο ξεναγός, κάθε φορά πριν μπούμε φροντίζει να μας θυμίσει να φορέσουμε τα ζακετάκια μας, το οποίο και κάνουμε βέβαια πριν καν μας το πει. Είναι άνθρωπος που τηρεί τον σεβασμό με ευλάβεια. Ιδρώνω απίστευτα με το ζακετάκι πάνω μου, η υγρασία είναι αφόρητη, αλλά τι να κάνω πέρα από υπομονή. Μας δίνεται η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε κομμάτι από την προσευχή των μοναχών, γονατισμένες σε μια ακρούλα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Έξω από τον ένα ναό υπάρχει μια γαβάθα γεμισμένη με νερό και ξυλαράκια από τα οποία κρέμονται κάτι φρούτα σαν αχλάδια. Τα βουτάς στο νερό και ακουμπάς με αυτά το κεφάλι σου για να αποκτήσεις δύναμη και υγεία. Κάτι σαν τον δικό μας αγιασμό.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Ανά διαστήματα συναντάμε στρατιώτες που παρελαύνουν σαν κάτι καθιερωμένο κι άλλες φορές κάνουν ασκήσεις προσοχής.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Παρατηρώ μια νεαρή που μου έχει σκάσει με σορτσάκι θανάτου. Εκτός ότι δεν της πάει (κουτσομπολιό), απορώ με την ανεγκεφαλιά της. Οκ, μπορεί να είναι άσχετη και να μην ξέρει, αλλά σε ότι θεό και να πιστεύεις, όποια θρησκεία και να ασπάζεσαι ή και άθεος να είσαι ακόμα –δεκτόν- σε κανέναν ναό δεν μπορείς να μπεις ντυμένος ξέκωλο! Είμαι σίγουρη πως δεν θα την αφήσουν να μπει έστω και σκεπασμένη, αλλά κάνω λάθος. Τελικά την ντύνουν όπως όπως, αλλά οι άγριες ματιές των υπευθύνων πέφτουν σύννεφο. Οι οδηγοί το λένε ξεκάθαρα όσο αφορά την ενδυμασία, αλλά πάνω από όλα υπάρχει κι η απλή λογική, δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας!
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Παρατηρώ ακόμα τον ένα από τους τρεις παππούδες, μπορεί και να είναι στα 90, πρέπει να φοράει γεροντική πάνα, περπατάει σιγά και προσεκτικά, σχολιάζοντας συνεχώς όλα αυτά που βλέπει γύρω του με ήρεμο και μορφωμένο τρόπο. Κι εγώ αν φορούσα καπέλο, θα του το έβγαζα, το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω. Ο άνθρωπος αποτελεί παράδειγμα και έμπνευση για όλους μας. Όσο μπορεί και περπατάει, «γυρνάει». Πάνω που παραπονιόμαστε με την Κλαίρη για την ζέστη και την υγρασία, κοιτάμε τον παππού, έπειτα οι ματιές μας συναντιούνται αποδοκιμαστικά και σταματάμε την γκρίνια! Νιάτα σου λένε μετά!
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Μας πάνε και σε ένα «μουσείο» κοσμημάτων, πρώτα περνάμε από τον χώρο παραγωγής όπου συγκεντρωμένοι εργάτες κάνουν αφοσιωμένα την δουλειά τους και μετά προχωράμε στην έκθεση των ακριβών κατασκευών τους. Οι φωτογραφίες απαγορεύονται. Δεν αγοράζουμε τίποτα παρόλο που ως γυναίκες φυσικά και βρίσκουμε διάφορα να μας γυαλίσουν το μάτι αλλά no money no honey darling! Όση ώρα ξεναγούμαστε συζητάμε φιλικά με έναν κύριο που είναι μαζί μας στην ξενάγηση και κατάγεται από την Κωνσταντινούπολη. Σχολιάζουμε τα διάφορα που βλέπουμε και μιλάμε για τα ταξίδια μας ανά τον κόσμο. Είναι ωραίο να μιλάς για ταξίδια, όπως για κάθε τι που αγαπάς, ακόμα ωραιότερο είναι να μοιράζεσαι πληροφορίες με ανθρώπους διαφορετικής χώρας και νοοτροπίας από την δικιά σου. Τα ταξίδια δεν είναι μόνο τα μνημεία που είδες, αλλά κι οι άνθρωποι που συνάντησες στο διάβα σου.
Ένας ακόμα όμορφος ναός που επισκεπτόμαστε κοντά στο παλάτι Chitralada είναι ο Wat Benchamabophit γνωστός και ως ο μαρμάρινος ναός.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1899 μετά από απαίτηση του τότε βασιλιά Rama V και την είχε αναλάβει ο ετεροθαλής αδερφός του Narai. Όπως μαρτυρά και το όνομα του, ο ναός είναι φτιαγμένος από μάρμαρο (ιταλικό για την ακρίβεια), από τις κολώνες μέχρι και την αυλή, ενώ το εσωτερικό του είναι διακοσμημένο με χρυσό, όπως και με πολύτιμους πίνακες ζωγραφικής. Έχει ευρωπαϊκές επιρροές, όπως τα παράθυρα του ναού τα οποία είναι φτιαγμένα από ένα είδος βιτρό. Πέρα από τον κύριο Βούδα ο οποίος είναι ένα χρυσό άγαλμα σε μπλε φωτισμένο φόντο, 50 ακόμα χάλκινα αγάλματα Βούδων σε διάφορες μορφές και πόζες κοσμούν τον ναό.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Μπορείς να απολαύσεις από τόφαλο (εξκιούζε μουά) μέχρι και σκελετωμένο. Κάτω από το κάθε αγαλματίδιο, υπάρχει και επιγραφή με την ιστορία του κάθε Βούδα. Το 2005 ο ναός είχε τεθεί προς εξέταση ως υποψήφιο Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Τελικά δεν ξέρω τι έγινε. Αξίζει πάντως σίγουρα να τον επισκεφτεί κανείς.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Τέλος η ξενάγηση! Κρίμα που δεν πήραμε από τον ξεναγό ότι απλόχερα ήθελε να μας δώσει. Δεν τον καταλαβαίναμε όμως δυστυχώς, όση καλή διάθεση και να είχε. Στην αρχή τον ρωτούσαμε ότι δεν κατανοούσαμε, του ζητούσαμε να το ξαναπεί, αργότερα όμως νιώσαμε πως τον κουράζουμε και ίσως και να τον προσβάλουμε ζητώντας του ξανά και ξανά να τα λέει. Από ένα σημείο και μετά δεν ζητούσαμε διευκρινήσεις. Ότι πιάναμε, πιάναμε. Αυτό ήταν. Υπάρχει και το ίντερνετ. Άμα γουστάρετε κυρίες μου κοπιάστε και διαβάστε. Άλλωστε πόσα να μάθεις πια μέσα σε λίγες ώρες..
Αν έχεις μέρες, υπάρχουν άπειρα πράγματα να κάνεις και να επισκεφτείς στην Μπανγκόκ. Εμείς ως γνωστόν δεν προλαβαίνουμε, αλλά χωρίς να έχω πάει η ίδια ας σημειώσω κάποια άλλα βασικά αξιοθέατα και δραστηριότητες που διάβασα πως αξίζει να δεις και να κάνεις. Μόνο λίγες πληροφορίες και μόνο για λίγα σημεία. Από ναούς, η πρωτεύουσα της Ταϋλάνδης άλλο τίποτα (πάνω από 400) όπως και από μέρη να δεις επίσης. Για περεταίρω πληροφορίες και φωτογραφίες η «δεν μπορεί να τελειώσει την ιστορία της» σας παρακαλεί όπως χρησιμοποιήσετε τον γκούγκλη. Έχει αμέτρητα ίνφος…. Το λοιπόν:
Ο ναός της Αυγής (Wat Arun) Βρίσκεται στην δυτική όχθη του ποταμού Chao Phraya και διαγωνίως απέναντι από το Μεγάλο Παλάτι. Η κεντρική του παγόδα έχει ύψος 79 μέτρα. Είναι διακοσμημένο από πορσελάνη και μωσαϊκά, ενώ φημίζεται για την εντυπωσιακή θέα του στον ποταμό και την Μπανγκόκ.
http://www.watarun.org/index_en.html
Ο Ναός του Χρυσού Βούδα (Wat Trimitr) Βρίσκεται πολύ κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό Hua Lampong και στεγάζει τον 5 τόνων χρυσό Βούδα.
Siam ocean world Ένα από τα μεγαλύτερα ενυδρεία στην Νοτιοανατολική Ασία. Βρίσκεται στο υπόγειο του Siam Paragon mallκαι περιλαμβάνει περισσότερα από 30000 θαλάσσια ζώα.
http://www.siamoceanworld.co.th/
Ζωολογικός κήπος Dusit Είναι ο βασιλικός ζωολογικός κήπος της Μπανγκόκ και βρίσκεται πίσω από την βασιλική πλατεία. Καταλαμβάνει μια έκταση 35 στρεμμάτων και η μεγάλη συλλογή του αποτελείται από άγρια ζώα, πουλιά και ερπετά από Ασία και Αφρική.
http://www.zoothailand.org/index.php/en/the-zoological-park-organization/zoo/dusit-zoo
Vimanmek Royal Mansion Βρίσκεται πολύ κοντά στον ζωολογικό κήπο. Αρχοντικό-μουσείο της βασιλικής οικογένειας χτισμένο το 1900. Αποκαλείται αλλιώς «Κάστρο στα σύννεφα» και είναι κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από το σπάνιο χρυσό ξύλο teak.
http://www.vimanmek.com/exhibit/vimanmek.php
Εθνικό Μουσείο της Μπανγκόκ Βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά του SanamLuang. Υπάρχει από το 1874 ενώ είναι το μεγαλύτερο και με το πλουσιότερο υλικό σε ολόκληρη την Ταϋλάνδη. Διασκορπισμένο σε διάφορα κτίρια, αποκαλύπτει όλη την πολιτιστική και όχι μόνο ιστορία της χώρας.
http://www.thailandmuseum.com/thaimuseum_eng/bangkok/main.htm
Το σπίτι του Jim Thompson Βρίσκεται απέναντι από το Εθνικό Στάδιο. Ένας Αμερικάνος στρατιώτης που μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ταϋλάνδη. Πέρα από διάφορες δραστηριότητες, ασχολήθηκε πολύ με το μετάξι. Το όμορφο μέσα στο πράσινο σπίτι του με την μεγάλη προσωπική του συλλογή ταϋλανδέζικης τέχνης αποτελεί πια μουσείο. Το 1967 εξαφανίστηκε μυστηριωδώς…
http://www.jimthompsonhouse.com/life/index.asp
Ιστορικό πάρκο της Αγιουτάγια Η Αγιουτάγια, υπήρξε η πρωτεύουσα της Ταϋλάνδης προ της Μπανγκόγκ για 417 χρόνια και το ιστορικό πάρκο, η αρχαία αυτή πόλη περιλαμβάνει και διάσπαρτους ναούς του 14-18ου αιώνα. Το 1994 συμπεριλήφθηκε στα μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESKO.
http://www.ayutthaya-history.com/Historical_Sites_HistoricalPark.html
Damnuen Saduak Πλωτή αγορά, η οποία βρίσκεται 80χλμ νοτιοανατολικά της Μπανγκόκ. Αν αποφασίσεις να πας, πρέπει να ξεκινήσεις πολύ πρωί.
http://www.asiatravel.com/floating.html
Αυτό, μας «πονάει» πολύ που δεν προλαβαίνουμε να το κάνουμε.. Γενικά που δεν θα πάμε σε πλωτή αγορά, όχι μόνο την συγκεκριμένη, απλά αυτήν ξεχώρισα εγώ ψάχνοντας. Εικόνες από ντόπιους που με τις πολύχρωμες βάρκες τους και τα ψάθινα καπέλα τους να επιδίδονται σε αυτήν την ιδιαίτερη αγοραπωλησία, θα ήθελα να μπορούσα να τις δω κι από κοντά.
Κλείνει η παρένθεση με τα αξιοθέατα. Πάμε σε real χρόνο τώρα.
Σειρά έχουν οι αγορές. Να πάμε πρώτα σε ένα εμπορικό κέντρο μπας κι αποκτήσουμε κανένα φίνο ρουχαλάκι, ωραίο και οικονομικό. Δεν είμαστε και για πολλά έξοδα. Η μία είναι άνεργη κι η άλλη κάθε φορά που ταξιδεύει, το ταμείον γράφει μείον. Ζητάμε στον οδηγό του βαν να μας αφήσει στην Silom. Προορισμός μας το CentralWorld , το μεγαλύτερο shopping complex στην Μπανγκόκ και της νοτιοανατολικής Ασίας γενικότερα. Μπαίνεις μέσα κι αναρωτιέσαι πως μπορεί να υπάρχει τόση φτώχεια ακριβώς απ’ έξω, ή ακόμα πιο πολύ, πως μπορεί να υπάρχει ένας τέτοιος αγοραστικός οργασμός ανάμεσα σε τόση φτώχεια. Δεν βρίσκουμε κάτι που να μας ενθουσιάσει, ούτε περίφημες μάρκες σε πραγματικές τιμές ευκαιρίες. Να ένα κατάστημα miss sixty Κλαίρη, έχει καλύτερες τιμές σε περσινά κομμάτια, αλλά και πάλι, φτου, τίποτα το ιδιαίτερο. Αααα το zara είναι ακριβότερο από αυτό της Ελλάδας ή μου φαίνεται? Γιατί? Επειδή έρχονται από Ευρώπη? Πολλά τα μεταφορικά? Να ορίστε, τα παπούτσια τους είναι πολύ φθηνά, αλλά… Αλλά καλέ, πως είναι έτσι? Μωρ’ τι κακογουστιά είναι τούτη! Ψάχνω, ψάχνω κι ένα ζευγάρι δεν βρίσκω να αγοράσω! Πάλι αψώνιστη θα φύγω, α ρε Μαδρίτη που είσαι με τα φοβερά και φτηνά αλλά στιλάτα ρούχα σου! Ότι θυμάμαι χαίρομαι. Πάμε να φύγουμε, μην σπαταλάμε τσάμπα χρόνο, δεν είχαμε σκοπό έτσι κι αλλιώς να το γυρίσουμε όλο, μια ιδέα μας φτάνει. Ώρα τώρα να ξεχυθούμε στην πολύβουη μητρόπολη, να εξερευνήσουμε τους αμέτρητους πάγκους, να χαθούμε ανάμεσα στους ντόπιους, να παίξουμε παζαρεύοντας και να αγοράσουμε σουβενίρς. Πωωω έχουμε να πάρουμε και πολλά. Καλό μας κουράγιο.
Για πάμε στην υπαίθρια αγορά Siam, είναι και κοντά. Όσο κινείσαι στους δρόμους της Μπανγκόκ, αναπόφευκτα πεινάς, ωχ Παναγία μου τι μυρωδιές αναβλύζουν από τους πάγκους των άπειρων μικροπωλητών? Τι ψητά, τι σάλτσες, τι μπαχαρικά! Να σταματήσω λες να πάρω κάτι να τσιμπήσω? Αστο μωρέ, το στομαχάκι μου καλά τα πάει γιατί να το ταράξω? Κάνει και ζέστη, δεν θα μπορώ να κουνηθώ μετά. Αμάν, τι τα σκέφτομαι τώρα, θυμάμαι και τα κιλάκια που έχω βάλει εδώ στας Ταϋλανδας και δεν θέλω. Ούτε τα κιλά, ούτε να τα σκέφτομαι. Που να έτρωγα και όπως κανονικά θα ήθελα, βρε μπας και το Κλαιράκι για μένα δουλεύει τελικά? Και δεν πολυτρώμε γιατί δεν θέλει να παχύνω? Α ρε αδερφάκι μου και τι δεν θα ‘δινα να μου έκανες την έκπληξη και να σταματούσες ξαφνικά σε έναν μικροπωλητή για να φάμε καμιά λιχουδιά! Ναι ξέρω δεν απαγορεύεις, μεγάλη κοπέλα είμαι, ότι θέλω κάνω, ΑΛΛΟ γούστο έχει όμως να μοιράζεσαι!
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Επόμενη αγορά η Pratunam. Κι οι 2 τους δεν έχουν κάτι ιδιαίτερο, οι απομιμήσεις τους παραείναι φτηνιάρικες αλλά είναι και οι δυο η χαρά του σουβενίρ και του παζαριού! Κάθε λίγα μέτρα βλέπουμε ένα σωρό ραφτάδικα όπου διαφημίζουν πως μπορούν να σου κάνουν ακριβές αντίγραφο από όποιο συνολάκι υψηλής ραπτικής γουστάρεις και να στο έχουν έτοιμο σε 1-2 μέρες. Για τα συνολάκια που έχουν στην βιτρίνα τους ως κράχτες τι να σχολιάσω, μου θυμίζουν το γούστο τους στα παπούτσια. Κιτςςςςςςς οπότε πριτς. Στην Pratunam έχει και πολλά υφάσματα. Χάνεσαι μέσα στα γεμάτα με μαγαζιά στενά σοκάκια που με τον τόσο κόσμο που τριγυρνάει γίνονται κλειστοφοβικά και δεν ξέρεις που να πρωτοψάξεις. Γιατί προϊόντα έχει πολλά, για να βρεις κάτι καλό όμως πρέπει να ψάξεις και να ψάξεις και να ψάξεις. Και να παζαρέψεις. Όρεξη να χεις. Ααα όλα κι όλα, αν δεν κάνεις παζάρι την πάτησες. Χαζεύω κάτι ωραίες παραδοσιακές φορεσιές σαν αυτές που ήταν ντυμένες οι αεροσυνοδοί στην πτήση Αθήνα-Μπανγκόκ.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Επίσης όρεξη να χεις να κάνεις έρευνα αγορών. Βρίσκουμε κάτι φθηνό και πιο κάτω το παζαρεύουμε για ακόμα φθηνότερο. Όταν πρόκειται για ένα μόνο προϊόν, η διαφορά είναι γελοία και το ψάξιμο, χάσιμο χρόνου συν ένας έξτρα κάλος στα ήδη ταλαιπωρημένα πόδια. Όταν πρόκειται για δεκάδες όμως, η διαφορά είναι αισθητή. Άσε που έχει την πλάκα του το παζάρι, πολύ την βρίσκω! Η Μπανγκόκ σκίζει από πληθώρα υπαίθριων αγορών και ίσως η πιο σημαντική να είναι η Chatuchak Weekend Market, η οποία όμως όπως μπορείτε να καταλάβετε από το όνομα της, λειτουργεί μόνο τα Σαββατοκύριακα κι εμείς δεν θα είμαστε εδώ για να πάμε. Η συγκεκριμένη αγορά είναι τεράστια και γίνεται Ο χαμός από κόσμο! Μα πόσο πιο χαμός να γίνεται από αυτές που επισκεφτήκαμε μέχρι τώρα και δεν έπεφτε καρφίτσα? Κι όμως, πιο χαμός λένε!!!! Προς το παρόν ας χαθούμε στο αγοραστικό χάος αυτής της αγοράς!
«Να μην πάρουμε ένα χρωματιστό παραδοσιακό για την μανούλα?» «Ε, να πάρουμε, πώς να μην πάρουμε?» «Να πάρουμε και για την θεία όμως, έχει γενέθλια» «ε, ναι εννοείται, τι, με άδεια χέρια να γυρίσουμε?» «Όπα, όπα στάσου, κοίτα αυτό το απίστευτο κιμονό για την σκατοανιψούλα μας!» «Αααααχου συγκινούμαι και μόνο που την φαντάζομαι να το φοράει..» Κι αρχίζουμε να απαριθμούμε την λίστα με τα δώρα. Ευτυχώς τα μισά τα μοιραζόμαστε, είναι πολλοί οι κοινοί της λίστας, αλλά έχουμε και τους δικούς μας η καθεμιά.. Να, να μην πάρω στην σχολή μου έναν Βούδα να βρίσκεται εκεί να την φυλάει, να μας έχει έτσι πάντα στα όπα όπα? Και στα αφεντικά μου? Και στους συναδέλφους μου? Ε ναι και στις φιλενάδες μου, να μην πάρω και σ’ αυτές το κατιτίς τους? Και στον ξενιτεμένο μου στην Κούβα (αχ και βαχ), αχ αυτουνού τι να του πάρω? Άραγε αυτός τι να φέρει από την αγαπημένη? αναρωτιέμαι, αλλά δεν είναι η ώρα για τέτοια ερωτηματικά. Τι στο διάτανο, ακόμα να τελειώσει η λίστα? Και συνεχίζουμε το μέτρημα. Έχε χάρη που είναι πάμφθηνα εδώ, αγοράζεις για δέκα άτομα ότι θα έπαιρνες σε έναν. Τώρα με την κρίση θα κοπούν και τα πολλά δώρα. Σκέφτομαι πως δεν ξέρω από πού να τα πρωτοκόψω… Στεναχωριέμαι. Δεν είναι υποχρέωση, είναι χαρά μου να τους φέρνω κάτι. Την βρίσκω να ψάχνω και με τις ώρες ίσως, να βρω κάτι προσωπικό στον καθένα, κάτι που ξέρω πως θα του αρέσει, όχι απαραίτητα ακριβό. Είναι ωραίο να έχεις τόσα άτομα για τα οποία ΘΕΣ να μην γυρίσεις με άδεια χέρια πίσω. Κάτι σημαίνει για μένα, είναι καλό. Όχι μην το σκέφτεσαι τώρα Μαράκι, τώρα που μπορείς, αγόρασε. Εδώ μπορεί να κοπούν τα ίδια τα ταξίδια, τα δώρα σε μαράνανε?...
Ωχ, ωχ, ωχ τα ποδαράκια μου, τι περπάτημα κι αυτό…. Φτάνει Κλαίρη, λίγα έμειναν, στην αυριανή βόλτα τα υπόλοιπα, δεν αντέχω άλλο.. Καλά δεν θέλει και πολύ ψήσιμο, τα χει φτύσει κι αυτή. Κάτι να φάμε παιδιά, εξαντληθήκαμε, έχει πάει απόγευμα κι έχουμε να φάμε από νωρίς το πρωί, έχουμε περπατήσει χιλιόμετρα κι η ζέστη με την υγρασία συμβάλλουν με έναν όχι και τόσο ωραίο τρόπο θα έλεγα. Άντε πάμε να τσιμπήσουμε κάτι, γιατί στο τέλος θα πέσουμε κάτω έτσι όπως το πάμε. Με ένα από τα αγαπημένα μας τουκ τουκ επιστρέφουμε στην βάση μας και σε ένα μαγαζάκι κοντά στο ξενοδοχείο μας χυνόμαστε στις φθηνιάρικες καρέκλες του. Αφού πρώτα πλένουμε τα χέρια μας στις πανβρώμικες τουαλέτες του. Τρώμε κοτόπουλο με ρύζι (ναι έχουμε κοτοπουλιάσει σε αυτό το ταξίδι) και πίνω λίγο από την μπίρα της Κλαίρης για να συνοδέψω το τσιγάρο μου. Τσιγαράκι… Σκέτη απόλαυση αν έχεις να κάνεις ώρες. Εγώ δηλαδή που δεν το ευχαριστιέμαι στον δρόμο. Η Κλαίρη από την άλλη είναι στο πάφα πούφα συνεχώς. Γελάμε με τις εξαντλημένες μας φάτσες. Άιντε, γεράσαμε! Τελείωσες το φαγητό? Γρήγορα στο δωμάτιο για μια ξαπλωτική. Μην φανταστείτε για πολύ, έχει έξοδο απόψε. Εδώ δεν βάλαμε κώλο κάτω όλες τις άλλες μέρες σήμερα θα ηρεμήσουμε? Που είναι το τελευταίο μας βράδυ? Αμ δε.. Άσε που κάτι μου έχει υποσχεθεί η Κλαίρη από την Ελλάδα και στο Κο Σαμούι δεν πέτυχε. Για να δούμε στην Μπανγκόκ.
Σήμερα πρέπει να ντυθούμε συντηρητικά, θα μπούμε σε ναούς. Πέρα από τα πόδια μας (από το γόνατο και πάνω), πρέπει και οι ώμοι μας να είναι καλυμμένοι. Πράγμα δύσκολο, μιας και δεν έχουμε κάτι τέτοιο στην γκαρνταρόμπα μας, όλα είναι έξωμα ή στράπλες, οπότε παίρνουμε ζακετάκια μαζί μας παρόλο που ξέρουμε πως θα σκάσουμε από την ζέστη. Και πάλι καλά που τα έχουμε κι αυτά, τα φορούσαμε φεύγοντας από την κρύα Ελλάδα, αλλιώς δεν θα υπήρχαν στις βαλίτσες. Κατεβαίνουμε κάτω, ένας ντόπιος ξεναγός μας καλοσωρίζει φιλόξενα και μπαίνουμε νυσταγμένες (ως ταϋλανδοσυνήθως) στο βαν. Καλημερίζουμε τους υπόλοιπους και βλέπουμε πως είμαστε οι μόνες γυναίκες. Μια τριάδα full of energy παππούδων βρίσκεται στην γαλαρία (άτσα τους!) κι άλλοι τρεις σαραντάρηδες κάθονται μπροστά τους. Βολευόμαστε κι εμείς και ξεκινάμε.
Στον δρόμο ρουφάμε τις στιγμές καθημερινότητας της Μπανγκόκ, την πόλη των αγγέλων ταϋλανδιστί, όση ώρα ο φιλικός ξεναγός δίνει διάφορες πληροφορίες. Είναι από τους καλούς ξεναγούς, δεν βαριέται καθόλου και δεν σταματάει να μιλάει για την πόλη. Όταν σου τυχαίνει τέτοιος ξεναγός, σταματάς να αντιπαθείς τα γκρουπάτα. Μόνο που όλη αυτή η προσπάθεια πάει σχετικά χαμένη, μιας και πραγματικά δυσκολεύομαι πααααάρα πολύ να τον καταλάβω τι λέει, η προφορά των αγγλικών του είναι ένα μαύρο χάλι, σε αντίθεση με την πλουσιότητα της διάθεσης και των πληροφοριών του. Το βαν, δεν είναι ο ιδανικός τρόπος για να ξεναγηθείς, ειδικά σε αυτήν την μεγαλούπολη με την τόση κίνηση, αλλά αποτελεί για μας ο μοναδικός τρόπος με τις λίγες μόνο ώρες που μπορούμε να διαθέσουμε. Είναι και δωρεάν, οπότε γιατί όχι? Γενικότερα όμως είναι προτιμότερο να διανύσεις τις αποστάσεις με το skytrain ή μέσω του ποταμού Chao Phraya, αλλιώς τον Ποταμό των Βασιλέων. Τα πολλά κανάλια γύρω από τον ποταμό, αποτελούν την Βενετία της Ανατολής όπως λένε. Με αυτά τα μέσα λοιπόν, εναέρια (ας το πούμε) ή πλωτά, θα μπορέσεις να αποφύγεις κατά πολύ την τρομερή κίνηση. Και το ανυπόφορο νέφος, μην ξεχνιόμαστε. Δεν είναι τυχαίο που αρκετοί οδηγοί και κυρίως τουκτουτζήδες και μηχανόβιοι (μιλάμε για πολύ μηχανάκι, ποια Αθήνα?) που ως οι περισσότερο εκτεθειμένοι στην ατμοσφαιρική ρύπανση, κυκλοφορούν με μάσκες! Εδώ να προσθέσω πως οι περισσότεροι μηχανόβιοι φοράνε ΚΑΙ κράνος! Δεν το περίμενα!
Πλησιάζουμε το Μεγάλο Παλάτι (Grand Palace), το οποίο βρίσκεται πάνω σε ένα νησάκι του Chao Praya. Δεν δύναται ταξίδι στην Μπανγκόκ και να μην επισκεφτείς το συγκρότημα του Μεγάλου Παλατιού. Καλή η έξαλλη νυχτερινή ζωή, καλό (?)το εξευτελιστικής τιμής ψώνισμα γυναικών, ακόμα καλύτερη η υπέροχη ταϋλανδέζικη κουζίνα κι ο χαβαλές γενικότερα, αλλά εδώ κάτι υπάρχει και είναι σπουδαίο. Έχει χαρακτηριστεί μέχρι και ως το 8ο θαύμα του κόσμου. Το Μεγάλο Παλάτι αποτελείται από τρία κύρια τμήματα, την Αίθουσα του Θρόνου, την Βασιλική κατοικία και τον Ναό του Σμαραγδένιου Βούδα (Wat Phra Kaew) όπου και βρίσκεται το περίφημο, κατασκευασμένο από διαυγή νεφρίτη άγαλμα του Βούδα, ύψους 45 μέτρων. Στον ίδιο χώρο βρίσκεται το Coin Pavilion, μουσείο βασιλικών εμβλημάτων, το οποίο περιλαμβάνει ακόμα και σπουδαία συλλογή νομισμάτων της Ταϋλάνδης από τον 11ο αιώνα. Το Μεγάλο Παλάτι άρχισε να χτίζεται το 1872 και μέχρι τον 20στό αιώνα αποτελούσε τον τόπο διαμονής της βασιλικής οικογένειας. Σήμερα ζούνε στο παλάτι Chitralada. Οι εικόνες είναι όμορφες και ενδιαφέρουσες, κυρίως γιατί είναι εικόνες που τα συνηθισμένα στην Ευρώπη μάτια μας, τις κάνουν έτσι κι αλλιώς διαφορετικές. Αυτή είναι και η πρόκληση ενός ταξιδιώτη φαντάζομαι, η αναζήτηση καινούριων εικόνων και οπτικών ερεθισμάτων. Δεν αντέχω άλλους καθεδρικούς ναούς! Όχι άλλα νεοκλασσικά κτίρια! I need a break για λίγο από όλα αυτά! Εδώ στο Μεγάλο Παλάτι λοιπόν, τα πάντα είναι καινούρια και τα μάτια μας τα κοιτάνε ορθάνοιχτα και με προσμονή. Τα κτίρια είναι ταϋλανδέζικης αρχιτεκτονικής με χρυσές κορυφές και περίτεχνες πολύχρωμες στέγες, πορσελάνινες διακοσμήσεις, επίχρυσους και μαρμάρινους δράκους, κάθε ειδών Βούδες και θεότητες, υπέροχες τοιχογραφίες ενώ διάφοροι μικροί φροντισμένοι κήποι γύρω γύρω συμπληρώνουν όλη αυτή την ομορφιά με την πράσινη πινελιά τους.
Γενικά, όλοι οι χώροι του συγκροτήματος είναι εξαιρετικά περιποιημένοι και καλοδιατηρημένοι. Ένας μεγάλος αριθμός εργαζόμενων φροντίζει για όλη αυτή την καλαισθησία.
Δίπλα στο συγκρότημα βρίσκεται ο ναός του Ξαπλωμένου Βούδα (Wat Pho), κουράστηκε ο κακόμοιρος και είπε να ξαπλώσει! Οκ Ταϋλανδόπληκτοι πλάκα κάνω μην βαράτε. Φοβερά εντυπωσιακός, τεράστιος, ολόχρυσος, ύψους 15 μέτρων, μήκους 46 μέτρων και βάρους 5,5 τόνων παρακαλώ! Τον άτιμο!
Ο ναός αυτός θεωρείται το «Πρώτο πανεπιστήμιο της Ταϋλάνδης» και συν τοις άλλοις, διδάσκεται η τέχνη του παραδοσιακού ταϋλανδέζικου μασάζ. Χμμ τέτοια μαθήματα αξίζει να τα κάνεις δώρο κάπου, στον φίλο σου ας πούμε και μετά όλο προθυμία να του προτείνεις να γίνεις το πειραματόζωό του. Μα τι σου είναι ο πρόθυμος άνθρωπος… Στο θέμα μας τώρα. Ανά διαστήματα βλέπεις διάφορους πιστούς να κάνουν ήσυχα την προσευχή τους.
Για να μπεις στους ναούς επιβάλλεται να βγάλεις τα παπούτσια σου και να τα αφήσεις σε μια μεγάλη (κάτι σαν) παπουτσοθήκη που είναι ακριβώς απ’ έξω, παραγεμισμένη από υποδήματα τουριστών και πιστών, οι οποίοι αφού τα βγάλουν, εξαφανίζονται στους ασφυκτικά γεμάτους ναούς. Ο ξεναγός παραμένει έξω φύλακας όσο εμείς περιφερόμαστε στους εκάστοτε ναούς για να φυλάει τα παπούτσια μας. Όχι πως υπάρχει κίνδυνος λέει, έτσι για να είμαστε σίγουροι. Επίσης, όπως είπα αρχικά πρέπει να είσαι κόσμια ντυμένος. Αν τυχόν δεν είσαι, σου δίνουν κάτι μακριά υφάσματα και τα φοράς. Ο ξεναγός, κάθε φορά πριν μπούμε φροντίζει να μας θυμίσει να φορέσουμε τα ζακετάκια μας, το οποίο και κάνουμε βέβαια πριν καν μας το πει. Είναι άνθρωπος που τηρεί τον σεβασμό με ευλάβεια. Ιδρώνω απίστευτα με το ζακετάκι πάνω μου, η υγρασία είναι αφόρητη, αλλά τι να κάνω πέρα από υπομονή. Μας δίνεται η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε κομμάτι από την προσευχή των μοναχών, γονατισμένες σε μια ακρούλα.
Έξω από τον ένα ναό υπάρχει μια γαβάθα γεμισμένη με νερό και ξυλαράκια από τα οποία κρέμονται κάτι φρούτα σαν αχλάδια. Τα βουτάς στο νερό και ακουμπάς με αυτά το κεφάλι σου για να αποκτήσεις δύναμη και υγεία. Κάτι σαν τον δικό μας αγιασμό.
Ανά διαστήματα συναντάμε στρατιώτες που παρελαύνουν σαν κάτι καθιερωμένο κι άλλες φορές κάνουν ασκήσεις προσοχής.
Παρατηρώ μια νεαρή που μου έχει σκάσει με σορτσάκι θανάτου. Εκτός ότι δεν της πάει (κουτσομπολιό), απορώ με την ανεγκεφαλιά της. Οκ, μπορεί να είναι άσχετη και να μην ξέρει, αλλά σε ότι θεό και να πιστεύεις, όποια θρησκεία και να ασπάζεσαι ή και άθεος να είσαι ακόμα –δεκτόν- σε κανέναν ναό δεν μπορείς να μπεις ντυμένος ξέκωλο! Είμαι σίγουρη πως δεν θα την αφήσουν να μπει έστω και σκεπασμένη, αλλά κάνω λάθος. Τελικά την ντύνουν όπως όπως, αλλά οι άγριες ματιές των υπευθύνων πέφτουν σύννεφο. Οι οδηγοί το λένε ξεκάθαρα όσο αφορά την ενδυμασία, αλλά πάνω από όλα υπάρχει κι η απλή λογική, δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας!
Παρατηρώ ακόμα τον ένα από τους τρεις παππούδες, μπορεί και να είναι στα 90, πρέπει να φοράει γεροντική πάνα, περπατάει σιγά και προσεκτικά, σχολιάζοντας συνεχώς όλα αυτά που βλέπει γύρω του με ήρεμο και μορφωμένο τρόπο. Κι εγώ αν φορούσα καπέλο, θα του το έβγαζα, το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω. Ο άνθρωπος αποτελεί παράδειγμα και έμπνευση για όλους μας. Όσο μπορεί και περπατάει, «γυρνάει». Πάνω που παραπονιόμαστε με την Κλαίρη για την ζέστη και την υγρασία, κοιτάμε τον παππού, έπειτα οι ματιές μας συναντιούνται αποδοκιμαστικά και σταματάμε την γκρίνια! Νιάτα σου λένε μετά!
Μας πάνε και σε ένα «μουσείο» κοσμημάτων, πρώτα περνάμε από τον χώρο παραγωγής όπου συγκεντρωμένοι εργάτες κάνουν αφοσιωμένα την δουλειά τους και μετά προχωράμε στην έκθεση των ακριβών κατασκευών τους. Οι φωτογραφίες απαγορεύονται. Δεν αγοράζουμε τίποτα παρόλο που ως γυναίκες φυσικά και βρίσκουμε διάφορα να μας γυαλίσουν το μάτι αλλά no money no honey darling! Όση ώρα ξεναγούμαστε συζητάμε φιλικά με έναν κύριο που είναι μαζί μας στην ξενάγηση και κατάγεται από την Κωνσταντινούπολη. Σχολιάζουμε τα διάφορα που βλέπουμε και μιλάμε για τα ταξίδια μας ανά τον κόσμο. Είναι ωραίο να μιλάς για ταξίδια, όπως για κάθε τι που αγαπάς, ακόμα ωραιότερο είναι να μοιράζεσαι πληροφορίες με ανθρώπους διαφορετικής χώρας και νοοτροπίας από την δικιά σου. Τα ταξίδια δεν είναι μόνο τα μνημεία που είδες, αλλά κι οι άνθρωποι που συνάντησες στο διάβα σου.
Ένας ακόμα όμορφος ναός που επισκεπτόμαστε κοντά στο παλάτι Chitralada είναι ο Wat Benchamabophit γνωστός και ως ο μαρμάρινος ναός.
Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1899 μετά από απαίτηση του τότε βασιλιά Rama V και την είχε αναλάβει ο ετεροθαλής αδερφός του Narai. Όπως μαρτυρά και το όνομα του, ο ναός είναι φτιαγμένος από μάρμαρο (ιταλικό για την ακρίβεια), από τις κολώνες μέχρι και την αυλή, ενώ το εσωτερικό του είναι διακοσμημένο με χρυσό, όπως και με πολύτιμους πίνακες ζωγραφικής. Έχει ευρωπαϊκές επιρροές, όπως τα παράθυρα του ναού τα οποία είναι φτιαγμένα από ένα είδος βιτρό. Πέρα από τον κύριο Βούδα ο οποίος είναι ένα χρυσό άγαλμα σε μπλε φωτισμένο φόντο, 50 ακόμα χάλκινα αγάλματα Βούδων σε διάφορες μορφές και πόζες κοσμούν τον ναό.
Μπορείς να απολαύσεις από τόφαλο (εξκιούζε μουά) μέχρι και σκελετωμένο. Κάτω από το κάθε αγαλματίδιο, υπάρχει και επιγραφή με την ιστορία του κάθε Βούδα. Το 2005 ο ναός είχε τεθεί προς εξέταση ως υποψήφιο Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Τελικά δεν ξέρω τι έγινε. Αξίζει πάντως σίγουρα να τον επισκεφτεί κανείς.
Τέλος η ξενάγηση! Κρίμα που δεν πήραμε από τον ξεναγό ότι απλόχερα ήθελε να μας δώσει. Δεν τον καταλαβαίναμε όμως δυστυχώς, όση καλή διάθεση και να είχε. Στην αρχή τον ρωτούσαμε ότι δεν κατανοούσαμε, του ζητούσαμε να το ξαναπεί, αργότερα όμως νιώσαμε πως τον κουράζουμε και ίσως και να τον προσβάλουμε ζητώντας του ξανά και ξανά να τα λέει. Από ένα σημείο και μετά δεν ζητούσαμε διευκρινήσεις. Ότι πιάναμε, πιάναμε. Αυτό ήταν. Υπάρχει και το ίντερνετ. Άμα γουστάρετε κυρίες μου κοπιάστε και διαβάστε. Άλλωστε πόσα να μάθεις πια μέσα σε λίγες ώρες..
Αν έχεις μέρες, υπάρχουν άπειρα πράγματα να κάνεις και να επισκεφτείς στην Μπανγκόκ. Εμείς ως γνωστόν δεν προλαβαίνουμε, αλλά χωρίς να έχω πάει η ίδια ας σημειώσω κάποια άλλα βασικά αξιοθέατα και δραστηριότητες που διάβασα πως αξίζει να δεις και να κάνεις. Μόνο λίγες πληροφορίες και μόνο για λίγα σημεία. Από ναούς, η πρωτεύουσα της Ταϋλάνδης άλλο τίποτα (πάνω από 400) όπως και από μέρη να δεις επίσης. Για περεταίρω πληροφορίες και φωτογραφίες η «δεν μπορεί να τελειώσει την ιστορία της» σας παρακαλεί όπως χρησιμοποιήσετε τον γκούγκλη. Έχει αμέτρητα ίνφος…. Το λοιπόν:
Ο ναός της Αυγής (Wat Arun) Βρίσκεται στην δυτική όχθη του ποταμού Chao Phraya και διαγωνίως απέναντι από το Μεγάλο Παλάτι. Η κεντρική του παγόδα έχει ύψος 79 μέτρα. Είναι διακοσμημένο από πορσελάνη και μωσαϊκά, ενώ φημίζεται για την εντυπωσιακή θέα του στον ποταμό και την Μπανγκόκ.
http://www.watarun.org/index_en.html
Ο Ναός του Χρυσού Βούδα (Wat Trimitr) Βρίσκεται πολύ κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό Hua Lampong και στεγάζει τον 5 τόνων χρυσό Βούδα.
Siam ocean world Ένα από τα μεγαλύτερα ενυδρεία στην Νοτιοανατολική Ασία. Βρίσκεται στο υπόγειο του Siam Paragon mallκαι περιλαμβάνει περισσότερα από 30000 θαλάσσια ζώα.
http://www.siamoceanworld.co.th/
Ζωολογικός κήπος Dusit Είναι ο βασιλικός ζωολογικός κήπος της Μπανγκόκ και βρίσκεται πίσω από την βασιλική πλατεία. Καταλαμβάνει μια έκταση 35 στρεμμάτων και η μεγάλη συλλογή του αποτελείται από άγρια ζώα, πουλιά και ερπετά από Ασία και Αφρική.
http://www.zoothailand.org/index.php/en/the-zoological-park-organization/zoo/dusit-zoo
Vimanmek Royal Mansion Βρίσκεται πολύ κοντά στον ζωολογικό κήπο. Αρχοντικό-μουσείο της βασιλικής οικογένειας χτισμένο το 1900. Αποκαλείται αλλιώς «Κάστρο στα σύννεφα» και είναι κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από το σπάνιο χρυσό ξύλο teak.
http://www.vimanmek.com/exhibit/vimanmek.php
Εθνικό Μουσείο της Μπανγκόκ Βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά του SanamLuang. Υπάρχει από το 1874 ενώ είναι το μεγαλύτερο και με το πλουσιότερο υλικό σε ολόκληρη την Ταϋλάνδη. Διασκορπισμένο σε διάφορα κτίρια, αποκαλύπτει όλη την πολιτιστική και όχι μόνο ιστορία της χώρας.
http://www.thailandmuseum.com/thaimuseum_eng/bangkok/main.htm
Το σπίτι του Jim Thompson Βρίσκεται απέναντι από το Εθνικό Στάδιο. Ένας Αμερικάνος στρατιώτης που μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ταϋλάνδη. Πέρα από διάφορες δραστηριότητες, ασχολήθηκε πολύ με το μετάξι. Το όμορφο μέσα στο πράσινο σπίτι του με την μεγάλη προσωπική του συλλογή ταϋλανδέζικης τέχνης αποτελεί πια μουσείο. Το 1967 εξαφανίστηκε μυστηριωδώς…
http://www.jimthompsonhouse.com/life/index.asp
Ιστορικό πάρκο της Αγιουτάγια Η Αγιουτάγια, υπήρξε η πρωτεύουσα της Ταϋλάνδης προ της Μπανγκόγκ για 417 χρόνια και το ιστορικό πάρκο, η αρχαία αυτή πόλη περιλαμβάνει και διάσπαρτους ναούς του 14-18ου αιώνα. Το 1994 συμπεριλήφθηκε στα μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESKO.
http://www.ayutthaya-history.com/Historical_Sites_HistoricalPark.html
Damnuen Saduak Πλωτή αγορά, η οποία βρίσκεται 80χλμ νοτιοανατολικά της Μπανγκόκ. Αν αποφασίσεις να πας, πρέπει να ξεκινήσεις πολύ πρωί.
http://www.asiatravel.com/floating.html
Αυτό, μας «πονάει» πολύ που δεν προλαβαίνουμε να το κάνουμε.. Γενικά που δεν θα πάμε σε πλωτή αγορά, όχι μόνο την συγκεκριμένη, απλά αυτήν ξεχώρισα εγώ ψάχνοντας. Εικόνες από ντόπιους που με τις πολύχρωμες βάρκες τους και τα ψάθινα καπέλα τους να επιδίδονται σε αυτήν την ιδιαίτερη αγοραπωλησία, θα ήθελα να μπορούσα να τις δω κι από κοντά.
Κλείνει η παρένθεση με τα αξιοθέατα. Πάμε σε real χρόνο τώρα.
Σειρά έχουν οι αγορές. Να πάμε πρώτα σε ένα εμπορικό κέντρο μπας κι αποκτήσουμε κανένα φίνο ρουχαλάκι, ωραίο και οικονομικό. Δεν είμαστε και για πολλά έξοδα. Η μία είναι άνεργη κι η άλλη κάθε φορά που ταξιδεύει, το ταμείον γράφει μείον. Ζητάμε στον οδηγό του βαν να μας αφήσει στην Silom. Προορισμός μας το CentralWorld , το μεγαλύτερο shopping complex στην Μπανγκόκ και της νοτιοανατολικής Ασίας γενικότερα. Μπαίνεις μέσα κι αναρωτιέσαι πως μπορεί να υπάρχει τόση φτώχεια ακριβώς απ’ έξω, ή ακόμα πιο πολύ, πως μπορεί να υπάρχει ένας τέτοιος αγοραστικός οργασμός ανάμεσα σε τόση φτώχεια. Δεν βρίσκουμε κάτι που να μας ενθουσιάσει, ούτε περίφημες μάρκες σε πραγματικές τιμές ευκαιρίες. Να ένα κατάστημα miss sixty Κλαίρη, έχει καλύτερες τιμές σε περσινά κομμάτια, αλλά και πάλι, φτου, τίποτα το ιδιαίτερο. Αααα το zara είναι ακριβότερο από αυτό της Ελλάδας ή μου φαίνεται? Γιατί? Επειδή έρχονται από Ευρώπη? Πολλά τα μεταφορικά? Να ορίστε, τα παπούτσια τους είναι πολύ φθηνά, αλλά… Αλλά καλέ, πως είναι έτσι? Μωρ’ τι κακογουστιά είναι τούτη! Ψάχνω, ψάχνω κι ένα ζευγάρι δεν βρίσκω να αγοράσω! Πάλι αψώνιστη θα φύγω, α ρε Μαδρίτη που είσαι με τα φοβερά και φτηνά αλλά στιλάτα ρούχα σου! Ότι θυμάμαι χαίρομαι. Πάμε να φύγουμε, μην σπαταλάμε τσάμπα χρόνο, δεν είχαμε σκοπό έτσι κι αλλιώς να το γυρίσουμε όλο, μια ιδέα μας φτάνει. Ώρα τώρα να ξεχυθούμε στην πολύβουη μητρόπολη, να εξερευνήσουμε τους αμέτρητους πάγκους, να χαθούμε ανάμεσα στους ντόπιους, να παίξουμε παζαρεύοντας και να αγοράσουμε σουβενίρς. Πωωω έχουμε να πάρουμε και πολλά. Καλό μας κουράγιο.
Για πάμε στην υπαίθρια αγορά Siam, είναι και κοντά. Όσο κινείσαι στους δρόμους της Μπανγκόκ, αναπόφευκτα πεινάς, ωχ Παναγία μου τι μυρωδιές αναβλύζουν από τους πάγκους των άπειρων μικροπωλητών? Τι ψητά, τι σάλτσες, τι μπαχαρικά! Να σταματήσω λες να πάρω κάτι να τσιμπήσω? Αστο μωρέ, το στομαχάκι μου καλά τα πάει γιατί να το ταράξω? Κάνει και ζέστη, δεν θα μπορώ να κουνηθώ μετά. Αμάν, τι τα σκέφτομαι τώρα, θυμάμαι και τα κιλάκια που έχω βάλει εδώ στας Ταϋλανδας και δεν θέλω. Ούτε τα κιλά, ούτε να τα σκέφτομαι. Που να έτρωγα και όπως κανονικά θα ήθελα, βρε μπας και το Κλαιράκι για μένα δουλεύει τελικά? Και δεν πολυτρώμε γιατί δεν θέλει να παχύνω? Α ρε αδερφάκι μου και τι δεν θα ‘δινα να μου έκανες την έκπληξη και να σταματούσες ξαφνικά σε έναν μικροπωλητή για να φάμε καμιά λιχουδιά! Ναι ξέρω δεν απαγορεύεις, μεγάλη κοπέλα είμαι, ότι θέλω κάνω, ΑΛΛΟ γούστο έχει όμως να μοιράζεσαι!
Επόμενη αγορά η Pratunam. Κι οι 2 τους δεν έχουν κάτι ιδιαίτερο, οι απομιμήσεις τους παραείναι φτηνιάρικες αλλά είναι και οι δυο η χαρά του σουβενίρ και του παζαριού! Κάθε λίγα μέτρα βλέπουμε ένα σωρό ραφτάδικα όπου διαφημίζουν πως μπορούν να σου κάνουν ακριβές αντίγραφο από όποιο συνολάκι υψηλής ραπτικής γουστάρεις και να στο έχουν έτοιμο σε 1-2 μέρες. Για τα συνολάκια που έχουν στην βιτρίνα τους ως κράχτες τι να σχολιάσω, μου θυμίζουν το γούστο τους στα παπούτσια. Κιτςςςςςςς οπότε πριτς. Στην Pratunam έχει και πολλά υφάσματα. Χάνεσαι μέσα στα γεμάτα με μαγαζιά στενά σοκάκια που με τον τόσο κόσμο που τριγυρνάει γίνονται κλειστοφοβικά και δεν ξέρεις που να πρωτοψάξεις. Γιατί προϊόντα έχει πολλά, για να βρεις κάτι καλό όμως πρέπει να ψάξεις και να ψάξεις και να ψάξεις. Και να παζαρέψεις. Όρεξη να χεις. Ααα όλα κι όλα, αν δεν κάνεις παζάρι την πάτησες. Χαζεύω κάτι ωραίες παραδοσιακές φορεσιές σαν αυτές που ήταν ντυμένες οι αεροσυνοδοί στην πτήση Αθήνα-Μπανγκόκ.
Επίσης όρεξη να χεις να κάνεις έρευνα αγορών. Βρίσκουμε κάτι φθηνό και πιο κάτω το παζαρεύουμε για ακόμα φθηνότερο. Όταν πρόκειται για ένα μόνο προϊόν, η διαφορά είναι γελοία και το ψάξιμο, χάσιμο χρόνου συν ένας έξτρα κάλος στα ήδη ταλαιπωρημένα πόδια. Όταν πρόκειται για δεκάδες όμως, η διαφορά είναι αισθητή. Άσε που έχει την πλάκα του το παζάρι, πολύ την βρίσκω! Η Μπανγκόκ σκίζει από πληθώρα υπαίθριων αγορών και ίσως η πιο σημαντική να είναι η Chatuchak Weekend Market, η οποία όμως όπως μπορείτε να καταλάβετε από το όνομα της, λειτουργεί μόνο τα Σαββατοκύριακα κι εμείς δεν θα είμαστε εδώ για να πάμε. Η συγκεκριμένη αγορά είναι τεράστια και γίνεται Ο χαμός από κόσμο! Μα πόσο πιο χαμός να γίνεται από αυτές που επισκεφτήκαμε μέχρι τώρα και δεν έπεφτε καρφίτσα? Κι όμως, πιο χαμός λένε!!!! Προς το παρόν ας χαθούμε στο αγοραστικό χάος αυτής της αγοράς!
«Να μην πάρουμε ένα χρωματιστό παραδοσιακό για την μανούλα?» «Ε, να πάρουμε, πώς να μην πάρουμε?» «Να πάρουμε και για την θεία όμως, έχει γενέθλια» «ε, ναι εννοείται, τι, με άδεια χέρια να γυρίσουμε?» «Όπα, όπα στάσου, κοίτα αυτό το απίστευτο κιμονό για την σκατοανιψούλα μας!» «Αααααχου συγκινούμαι και μόνο που την φαντάζομαι να το φοράει..» Κι αρχίζουμε να απαριθμούμε την λίστα με τα δώρα. Ευτυχώς τα μισά τα μοιραζόμαστε, είναι πολλοί οι κοινοί της λίστας, αλλά έχουμε και τους δικούς μας η καθεμιά.. Να, να μην πάρω στην σχολή μου έναν Βούδα να βρίσκεται εκεί να την φυλάει, να μας έχει έτσι πάντα στα όπα όπα? Και στα αφεντικά μου? Και στους συναδέλφους μου? Ε ναι και στις φιλενάδες μου, να μην πάρω και σ’ αυτές το κατιτίς τους? Και στον ξενιτεμένο μου στην Κούβα (αχ και βαχ), αχ αυτουνού τι να του πάρω? Άραγε αυτός τι να φέρει από την αγαπημένη? αναρωτιέμαι, αλλά δεν είναι η ώρα για τέτοια ερωτηματικά. Τι στο διάτανο, ακόμα να τελειώσει η λίστα? Και συνεχίζουμε το μέτρημα. Έχε χάρη που είναι πάμφθηνα εδώ, αγοράζεις για δέκα άτομα ότι θα έπαιρνες σε έναν. Τώρα με την κρίση θα κοπούν και τα πολλά δώρα. Σκέφτομαι πως δεν ξέρω από πού να τα πρωτοκόψω… Στεναχωριέμαι. Δεν είναι υποχρέωση, είναι χαρά μου να τους φέρνω κάτι. Την βρίσκω να ψάχνω και με τις ώρες ίσως, να βρω κάτι προσωπικό στον καθένα, κάτι που ξέρω πως θα του αρέσει, όχι απαραίτητα ακριβό. Είναι ωραίο να έχεις τόσα άτομα για τα οποία ΘΕΣ να μην γυρίσεις με άδεια χέρια πίσω. Κάτι σημαίνει για μένα, είναι καλό. Όχι μην το σκέφτεσαι τώρα Μαράκι, τώρα που μπορείς, αγόρασε. Εδώ μπορεί να κοπούν τα ίδια τα ταξίδια, τα δώρα σε μαράνανε?...
Ωχ, ωχ, ωχ τα ποδαράκια μου, τι περπάτημα κι αυτό…. Φτάνει Κλαίρη, λίγα έμειναν, στην αυριανή βόλτα τα υπόλοιπα, δεν αντέχω άλλο.. Καλά δεν θέλει και πολύ ψήσιμο, τα χει φτύσει κι αυτή. Κάτι να φάμε παιδιά, εξαντληθήκαμε, έχει πάει απόγευμα κι έχουμε να φάμε από νωρίς το πρωί, έχουμε περπατήσει χιλιόμετρα κι η ζέστη με την υγρασία συμβάλλουν με έναν όχι και τόσο ωραίο τρόπο θα έλεγα. Άντε πάμε να τσιμπήσουμε κάτι, γιατί στο τέλος θα πέσουμε κάτω έτσι όπως το πάμε. Με ένα από τα αγαπημένα μας τουκ τουκ επιστρέφουμε στην βάση μας και σε ένα μαγαζάκι κοντά στο ξενοδοχείο μας χυνόμαστε στις φθηνιάρικες καρέκλες του. Αφού πρώτα πλένουμε τα χέρια μας στις πανβρώμικες τουαλέτες του. Τρώμε κοτόπουλο με ρύζι (ναι έχουμε κοτοπουλιάσει σε αυτό το ταξίδι) και πίνω λίγο από την μπίρα της Κλαίρης για να συνοδέψω το τσιγάρο μου. Τσιγαράκι… Σκέτη απόλαυση αν έχεις να κάνεις ώρες. Εγώ δηλαδή που δεν το ευχαριστιέμαι στον δρόμο. Η Κλαίρη από την άλλη είναι στο πάφα πούφα συνεχώς. Γελάμε με τις εξαντλημένες μας φάτσες. Άιντε, γεράσαμε! Τελείωσες το φαγητό? Γρήγορα στο δωμάτιο για μια ξαπλωτική. Μην φανταστείτε για πολύ, έχει έξοδο απόψε. Εδώ δεν βάλαμε κώλο κάτω όλες τις άλλες μέρες σήμερα θα ηρεμήσουμε? Που είναι το τελευταίο μας βράδυ? Αμ δε.. Άσε που κάτι μου έχει υποσχεθεί η Κλαίρη από την Ελλάδα και στο Κο Σαμούι δεν πέτυχε. Για να δούμε στην Μπανγκόκ.
Attachments
Last edited by a moderator:
καθως και εγω μια απολυμενη ειμαι...απο μια δουλεια που αγαπησα τοσο αλλα τελικα δεν αντεξε...
