zmaria
Member
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 2ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μας. Going to the airport.
- 3ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η χαρά της πολύωρης πτήσης, τα παιδικά συναισθήματα, η δυνατή Κλαίρη.
- 11ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το full moon party, το φθηνό μασάζ & η χαμογελαστή βιοπαλαίστρια μασέρ.
- 12ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Τα νευράκια, το Νational Μarine Park, το kayaking, το Mae Koh & η Talay Nai.
- 13ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το Wua Talap, η Bua Boke cave, οι περιπετειώδεις τάσεις & η καταιγίδα.
- 14ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ο αποκλεισμός, οι Ρώσοι, οι περίφημες σαγιονάρες & ολίγον από Άρλεκιν.
- 15ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η αγωνία της αδερφής, ο αρχηγός-Ποσειδώνας & η ηρεμία μετά την μπόρα.
- 16ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Τα long tails, ο παραλίγο τσακωμός & ο μίνι απολογισμός της εκδρομής.
- 17ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το παζάρι στην Chaweng, η multiethnic παρέα & ο Ιβάν το κελεπούρι.
- 18ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ H συγκίνηση της απόλυσης, η ανεμελιά στην παραλία, η Κούβα μου.
- 19ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η ρακή, το Moo Ka Ta, η Όι, το reggae bar κι οι ευγενείς Γάλλοι.
- 20ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το βάρβαρο ξύπνημα, ο παράδεισος Koh Nang Yuan, ο κλαψιάρης ουρανός.
- 21ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ To Koh Tao, οι καρχαρίες, το snorkeling. Σχετικές αναλύσεις και «αν».
- 22ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Οι απολυμένοι, το swing bar, η Lamai, τα μπουρδέλα & τα τάπας στο Barrio Latino.
- 23ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Οι τελευταίες τσάρκες στο νησί, ο Τσε & ο βασιλιάς, η Που η ταξιτζού.
- 24ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η άφιξη στην Μπανγκόκ, ο πανικός περί βαλίτσας & η ηλίθια Ελληνίδα υπάλληλος.
- 25ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Τουκ τουκ, Patpong, sex shows. Ο γλοιώδης πορνόγερος & ο πιτσιρικάς break dancer.
- 26ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το Μεγάλο Παλάτι, οι αμέτρητοι Βούδες, τα basic αξιοθέατα, η Siam & η Pratunam.
- 27ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το street food, η άθλια πορνεία, το salsa spot La Rueda, ο χορός-το βάλσαμο μου.
- 28ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το μετρό, ο Chao Phraya, η China Town, ο σεισμός της Japan & ο γυρισμός.
- 29ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Σκέψεις, συναισθήματα και γενικός απολογισμός.
Και μετά ξύπνησες. Φυσικά και κάνω πλάκα! Από πότε αρλεκινίστικα σενάρια υπάρχουν στην πραγματική ζωή? Και δη σε μένα? Θα πρεπε να ξεφορτωθώ μπόλικο κυνισμό και να προσθέσω ολίγον περισσότερη ελπίδα ρομαντισμού μέσα για να μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο. Άραγες έρχονται τελικά από κει που δεν τα περιμένεις?... Κι αν σου κάτσει που λένε? Στην προκειμένη ο Ιβάν είναι συμπαθέστατος, μου φέρεται όντως ευγενέστατα, αλλά δεν τον λες και ομορφόπαιδο. Το μόνο που δεν μου βγάζει είναι ερωτική διάθεση. Ωχ! Και τώρα? Εγώ πότε θα ζήσω το καλοκαιρινό love story μου?
Χιλιοευχαριστώ τον Ιβάν για την βοήθεια του και ψάχνω γρήγορα να βρω την αδερφή μου. Από μακριά μπορώ να διακρίνω την ανακούφιση στο πρόσωπο της, όταν επιτέλους με βλέπει σώα και αβλαβή. «Δεν μπορείς να φανταστείς ΠΟΣΟ ανησύχησα» μου λέει. «Εν τω μεταξύ, σε παίρνω τηλέφωνο και τίποτα, καθόλου σήμα. Ρωτάω τον αρχηγό μπας και με καθησυχάσει και κάνει το ακριβώς αντίθετο. Μου λέει πως είναι πολύ επικίνδυνα εκεί πάνω τώρα που βρέχει. Καλά, και τώρα μας το λες?» Η αλήθεια είναι πως είναι απαράδεκτο να προτείνει στο γκρουπ να επισκεπτεί την σπηλιά, χωρίς να ενημερώσει για τον βαθμό δυσκολίας. Στο γκρουπ μας είναι και μεγάλης ηλικίας άνθρωποι. Κι αν ξεκινούσαν να έρθουν προς τα κει? Προφανώς θα σταματούσαν όταν θα άρχιζαν τα δύσκολα αλλά και πάλι το θεωρώ ανευθυνότητα και επικίνδυνο. Τρέχα γύρευε πόσο επικίνδυνο είναι και το view point το οποίο είναι και τέρμα Θεού. Όσο αφορά κι αυτό, απλά το ανέφερε, δεν έδωσε καμιά άλλη λεπτομέρεια. Με πλησιάζει ο αρχηγός και με ρωτάει πως μου φάνηκε. Τώρα που δεν έχω γκρεμοτσακιστεί και “πατάω στεριά”, είμαι πολύ ανεβασμένη. Φυσική κατάληξη της αδρεναλίνης. Υπέροχα του λέω, το καταδιασκέδασα! Πιάνουμε κουβέντα και ενθουσιάζεται που είμαστε από την Ελλάδα. Πετάει μερικές ελληνικές λέξεις ενώ βγάζει την μπλούζα του για να επιδείξει περήφανος το μεγάλο tatoo στο μπράτσο του. Δεν είναι άλλο από την μορφή του Ποσειδώνα. Εμ, κοτζάμ θαλασσοπόρος βλέπεις. Είναι ο θεός της θάλασσας μας λέει. Σώπα!
Πλησιάζουμε το μπαράκι, πίνω λαίμαργα νερό και η Κλαίρη έχει πάρει ήδη μια καρύδα για να πιούμε τον φυσικό χυμό της. Η διαδικασία είναι απλή. Κόβουν ένα κομμάτι από το πάνω μέρος, βάζουν μέσα ένα καλαμάκι και τσουπ, έτοιμος ο φυσικός χυμός!
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Παίρνουμε τις πετσέτες μας και 2 μάσκες από το κιόσκι και πάμε βουρ στην παραλία. Επιτέλους θα κάνω μπάνιο! Επιτέλους! Σχεδόν τρέχοντας ορμάμε στην θάλασσα λες και δεν έχουμε κολυμπήσει ποτέ. Βάζουμε τις μάσκες αν και σιχαινόμαστε λίγο, ποιος ξέρει πόσοι τις έχουν φορέσει. Τουλάχιστον λέμε ας μην χρησιμοποιήσουμε τους αναπνευστήρες. Αυτοί κι αν μπορεί να είναι γεμάτοι μικρόβια! Παίζουμε με την αδερφή μου στην θάλασσα σαν να είμαστε μικρά παιδιά. Σαν τότε που μας πήγαιναν οι γονείς μας και δεν ξεκολλούσαμε από την θάλασσα. Ώρα μας ήταν.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Η φάτσα της Κλαίρης έχει ηρεμήσει πια. Ειδικά από την στιγμή που κατέβηκα από την σπηλιά. Μα πως να μην ηρεμήσεις όμως σε έναν τέτοιο παράδεισο! Όλο το τοπίο είναι πεντάμορφο μόνο που τα νερά της θάλασσας με απογοητεύουν για άλλη μια φορά. Είναι πολύ θολά! Μ’ αρέσει που σου προτείνουν να κάνεις και σνόρκελινγκ! Εδώ δεν μπορείς να δεις την μύτη σου από την θολούρα! Επιχειρούμε να βγάλουμε υποβρύχιες φωτογραφίες αλλά είναι απογοητευτικές, δεν πολυφαινόμαστε. Για εμφάνιση τροπικών ψαριών ούτε λόγος!! Για την ακρίβεια δεν υπάρχουν καθόλου ψάρια. Ίσως να φταίει η βροχή πάλι τι να πω. Τι να γράψω actually.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Βγαίνουμε έξω και επιδιδόμαστε στο τρομακτικά “κουραστικό” σπορ της ηλιοθεραπείας. Φοράω τα γυαλιά ηλίου και ριλαξάρω πίνοντας τον απίθανο χυμό καρύδας που είχα άχτι από χτες το βράδυ! Οι λιγοστοί επισκέπτες του νησιού δεν καταφέρνουν ευτυχώς να χαλάσουν την ηρεμία της φύσης. Αυτή είναι ζωή!!!
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Σκέφτομαι πόσο ωραία θα ήταν να μην χρειάζεται να επιστρέψουμε στο Κο Σαμούι, στην Τσαβένγκ, να μέναμε εδώ, σ’ αυτήν την ηρεμία, σ΄αυτό το γεμάτο φοίνικες νησί και να πίνουμε κοκτέηλς στο γραφικό όμορφο μπαράκι μέχρι το πρωί. Αμπελοφιλοσοφώντας ή γνωρίζοντας νέους ανθρώπους διαφορετικής εθνικότητας. Αυτό δεν πρόκειται όμως να γίνει, τουλάχιστον σε αυτό το ταξίδι, οπότε απολαμβάνουμε τον χρόνο που μας απομένει σε αυτόν τον επίγειο παράδεισο. Μου αρέσει τόσο πολύ εδώ που καταφέρνω να αψηφίσω την θολούρα της θάλασσας. Αγαπώ τα καθαρά νερά για αυτό και τις θάλασσες της Ελλάδας δεν τις αλλάζω με τίποτα. Περνάει ο Ιβάν από μπροστά μας και τον συστήνω στην Κλαίρη ως τον σωτήρα μου. Χαμογελάει αυτάρεσκα και φεύγει. Σε λίγο τον ακούω να με φωνάζει από μακριά με την γλυκά αστεία προφορά του. «Mariaaaaa, Mariaaaaaa, come, you should see that!». Βαριέμαι πάρα πολύ να σηκωθώ, αλλά δεν θέλω να τον αγνοήσω μετά την πολύτιμη βοήθεια που μου προσέφερε νωρίτερα. Στέκεται στο βάθος της παραλίας κάτω από κάτι φοινικόδεντρα και μου δείχνει να κοιτάξω ψηλά. Εκεί πάνω στα δέντρα, βρίσκονται διασκορπισμένες καμιά δεκαριά μαϊμούδες να κοιτάζουν τους παράξενους επισκέπτες που τα παρατηρούν! Τι όμορφες που είναι! Επιστρέφω στην πετσέτα μου και στην χαλάρωση μου. Αυτή είναι ζωή! Το πα?
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Χιλιοευχαριστώ τον Ιβάν για την βοήθεια του και ψάχνω γρήγορα να βρω την αδερφή μου. Από μακριά μπορώ να διακρίνω την ανακούφιση στο πρόσωπο της, όταν επιτέλους με βλέπει σώα και αβλαβή. «Δεν μπορείς να φανταστείς ΠΟΣΟ ανησύχησα» μου λέει. «Εν τω μεταξύ, σε παίρνω τηλέφωνο και τίποτα, καθόλου σήμα. Ρωτάω τον αρχηγό μπας και με καθησυχάσει και κάνει το ακριβώς αντίθετο. Μου λέει πως είναι πολύ επικίνδυνα εκεί πάνω τώρα που βρέχει. Καλά, και τώρα μας το λες?» Η αλήθεια είναι πως είναι απαράδεκτο να προτείνει στο γκρουπ να επισκεπτεί την σπηλιά, χωρίς να ενημερώσει για τον βαθμό δυσκολίας. Στο γκρουπ μας είναι και μεγάλης ηλικίας άνθρωποι. Κι αν ξεκινούσαν να έρθουν προς τα κει? Προφανώς θα σταματούσαν όταν θα άρχιζαν τα δύσκολα αλλά και πάλι το θεωρώ ανευθυνότητα και επικίνδυνο. Τρέχα γύρευε πόσο επικίνδυνο είναι και το view point το οποίο είναι και τέρμα Θεού. Όσο αφορά κι αυτό, απλά το ανέφερε, δεν έδωσε καμιά άλλη λεπτομέρεια. Με πλησιάζει ο αρχηγός και με ρωτάει πως μου φάνηκε. Τώρα που δεν έχω γκρεμοτσακιστεί και “πατάω στεριά”, είμαι πολύ ανεβασμένη. Φυσική κατάληξη της αδρεναλίνης. Υπέροχα του λέω, το καταδιασκέδασα! Πιάνουμε κουβέντα και ενθουσιάζεται που είμαστε από την Ελλάδα. Πετάει μερικές ελληνικές λέξεις ενώ βγάζει την μπλούζα του για να επιδείξει περήφανος το μεγάλο tatoo στο μπράτσο του. Δεν είναι άλλο από την μορφή του Ποσειδώνα. Εμ, κοτζάμ θαλασσοπόρος βλέπεις. Είναι ο θεός της θάλασσας μας λέει. Σώπα!
Πλησιάζουμε το μπαράκι, πίνω λαίμαργα νερό και η Κλαίρη έχει πάρει ήδη μια καρύδα για να πιούμε τον φυσικό χυμό της. Η διαδικασία είναι απλή. Κόβουν ένα κομμάτι από το πάνω μέρος, βάζουν μέσα ένα καλαμάκι και τσουπ, έτοιμος ο φυσικός χυμός!
Παίρνουμε τις πετσέτες μας και 2 μάσκες από το κιόσκι και πάμε βουρ στην παραλία. Επιτέλους θα κάνω μπάνιο! Επιτέλους! Σχεδόν τρέχοντας ορμάμε στην θάλασσα λες και δεν έχουμε κολυμπήσει ποτέ. Βάζουμε τις μάσκες αν και σιχαινόμαστε λίγο, ποιος ξέρει πόσοι τις έχουν φορέσει. Τουλάχιστον λέμε ας μην χρησιμοποιήσουμε τους αναπνευστήρες. Αυτοί κι αν μπορεί να είναι γεμάτοι μικρόβια! Παίζουμε με την αδερφή μου στην θάλασσα σαν να είμαστε μικρά παιδιά. Σαν τότε που μας πήγαιναν οι γονείς μας και δεν ξεκολλούσαμε από την θάλασσα. Ώρα μας ήταν.
Η φάτσα της Κλαίρης έχει ηρεμήσει πια. Ειδικά από την στιγμή που κατέβηκα από την σπηλιά. Μα πως να μην ηρεμήσεις όμως σε έναν τέτοιο παράδεισο! Όλο το τοπίο είναι πεντάμορφο μόνο που τα νερά της θάλασσας με απογοητεύουν για άλλη μια φορά. Είναι πολύ θολά! Μ’ αρέσει που σου προτείνουν να κάνεις και σνόρκελινγκ! Εδώ δεν μπορείς να δεις την μύτη σου από την θολούρα! Επιχειρούμε να βγάλουμε υποβρύχιες φωτογραφίες αλλά είναι απογοητευτικές, δεν πολυφαινόμαστε. Για εμφάνιση τροπικών ψαριών ούτε λόγος!! Για την ακρίβεια δεν υπάρχουν καθόλου ψάρια. Ίσως να φταίει η βροχή πάλι τι να πω. Τι να γράψω actually.
Βγαίνουμε έξω και επιδιδόμαστε στο τρομακτικά “κουραστικό” σπορ της ηλιοθεραπείας. Φοράω τα γυαλιά ηλίου και ριλαξάρω πίνοντας τον απίθανο χυμό καρύδας που είχα άχτι από χτες το βράδυ! Οι λιγοστοί επισκέπτες του νησιού δεν καταφέρνουν ευτυχώς να χαλάσουν την ηρεμία της φύσης. Αυτή είναι ζωή!!!
Σκέφτομαι πόσο ωραία θα ήταν να μην χρειάζεται να επιστρέψουμε στο Κο Σαμούι, στην Τσαβένγκ, να μέναμε εδώ, σ’ αυτήν την ηρεμία, σ΄αυτό το γεμάτο φοίνικες νησί και να πίνουμε κοκτέηλς στο γραφικό όμορφο μπαράκι μέχρι το πρωί. Αμπελοφιλοσοφώντας ή γνωρίζοντας νέους ανθρώπους διαφορετικής εθνικότητας. Αυτό δεν πρόκειται όμως να γίνει, τουλάχιστον σε αυτό το ταξίδι, οπότε απολαμβάνουμε τον χρόνο που μας απομένει σε αυτόν τον επίγειο παράδεισο. Μου αρέσει τόσο πολύ εδώ που καταφέρνω να αψηφίσω την θολούρα της θάλασσας. Αγαπώ τα καθαρά νερά για αυτό και τις θάλασσες της Ελλάδας δεν τις αλλάζω με τίποτα. Περνάει ο Ιβάν από μπροστά μας και τον συστήνω στην Κλαίρη ως τον σωτήρα μου. Χαμογελάει αυτάρεσκα και φεύγει. Σε λίγο τον ακούω να με φωνάζει από μακριά με την γλυκά αστεία προφορά του. «Mariaaaaa, Mariaaaaaa, come, you should see that!». Βαριέμαι πάρα πολύ να σηκωθώ, αλλά δεν θέλω να τον αγνοήσω μετά την πολύτιμη βοήθεια που μου προσέφερε νωρίτερα. Στέκεται στο βάθος της παραλίας κάτω από κάτι φοινικόδεντρα και μου δείχνει να κοιτάξω ψηλά. Εκεί πάνω στα δέντρα, βρίσκονται διασκορπισμένες καμιά δεκαριά μαϊμούδες να κοιτάζουν τους παράξενους επισκέπτες που τα παρατηρούν! Τι όμορφες που είναι! Επιστρέφω στην πετσέτα μου και στην χαλάρωση μου. Αυτή είναι ζωή! Το πα?
Attachments
Last edited by a moderator:
καθως και εγω μια απολυμενη ειμαι...απο μια δουλεια που αγαπησα τοσο αλλα τελικα δεν αντεξε...
