zmaria
Member
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 2ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μας. Going to the airport.
- 3ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η χαρά της πολύωρης πτήσης, τα παιδικά συναισθήματα, η δυνατή Κλαίρη.
- 11ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το full moon party, το φθηνό μασάζ & η χαμογελαστή βιοπαλαίστρια μασέρ.
- 12ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Τα νευράκια, το Νational Μarine Park, το kayaking, το Mae Koh & η Talay Nai.
- 13ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το Wua Talap, η Bua Boke cave, οι περιπετειώδεις τάσεις & η καταιγίδα.
- 14ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ο αποκλεισμός, οι Ρώσοι, οι περίφημες σαγιονάρες & ολίγον από Άρλεκιν.
- 15ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η αγωνία της αδερφής, ο αρχηγός-Ποσειδώνας & η ηρεμία μετά την μπόρα.
- 16ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Τα long tails, ο παραλίγο τσακωμός & ο μίνι απολογισμός της εκδρομής.
- 17ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το παζάρι στην Chaweng, η multiethnic παρέα & ο Ιβάν το κελεπούρι.
- 18ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ H συγκίνηση της απόλυσης, η ανεμελιά στην παραλία, η Κούβα μου.
- 19ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η ρακή, το Moo Ka Ta, η Όι, το reggae bar κι οι ευγενείς Γάλλοι.
- 20ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το βάρβαρο ξύπνημα, ο παράδεισος Koh Nang Yuan, ο κλαψιάρης ουρανός.
- 21ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ To Koh Tao, οι καρχαρίες, το snorkeling. Σχετικές αναλύσεις και «αν».
- 22ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Οι απολυμένοι, το swing bar, η Lamai, τα μπουρδέλα & τα τάπας στο Barrio Latino.
- 23ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Οι τελευταίες τσάρκες στο νησί, ο Τσε & ο βασιλιάς, η Που η ταξιτζού.
- 24ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η άφιξη στην Μπανγκόκ, ο πανικός περί βαλίτσας & η ηλίθια Ελληνίδα υπάλληλος.
- 25ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Τουκ τουκ, Patpong, sex shows. Ο γλοιώδης πορνόγερος & ο πιτσιρικάς break dancer.
- 26ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το Μεγάλο Παλάτι, οι αμέτρητοι Βούδες, τα basic αξιοθέατα, η Siam & η Pratunam.
- 27ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το street food, η άθλια πορνεία, το salsa spot La Rueda, ο χορός-το βάλσαμο μου.
- 28ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Το μετρό, ο Chao Phraya, η China Town, ο σεισμός της Japan & ο γυρισμός.
- 29ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Σκέψεις, συναισθήματα και γενικός απολογισμός.
Σηκωνόμαστε το πρωί κι ετοιμάζουμε επιτέλους τα πράγματα μας. Μέχρι να φύγουμε από το σπίτι έχω τσεκάρει πάνω από δέκα φορές αν έχω πάρει μαζί το διαβατήριο, την φωτογραφική μηχανή και φυσικά χρήματα. Όσες φορές το τσεκάρω ρωτάω συγχρόνως και την αδερφή μου αν τα έχει πάρει κι η ίδια μέχρι που μου ρίχνει μια δολοφονική ματιά και σταματάω. Έχω μια σχιζοφρενική συνήθεια κάθε φορά που ταξιδεύω και μέχρι να φτάσω στο αεροδρόμιο, μην σου πω και να μπω μέσα στο αεροπλάνο, να ελέγχω συνέχεια αν τα χω πάρει αυτά τα τρία πραγματάκια μαζί μου. Πάντα όμως. Πόσο μάλλον τώρα που για πρώτη φορά ενόψει ταξιδιού ετοιμάζω τα πράγματα μου την ίδια μέρα της αναχώρησης. Πριν φύγω από το σπίτι δεν ξεχνώ να φορέσω το χαμόγελο μου. Αν πέρασα εγώ μια αναστάτωση αυτές τις μέρες το αδερφάκι μου έχει δει την ζωή του να βγαίνει εντελώς εκτός προγράμματος. Upsidedown. Η ζωή όμως συνεχίζεται. Τα πάντα είναι περαστικά.
Μας πάει ο πατήρ στο αεροδρόμιο και χαίρομαι όπως πάντα όταν μπαίνω μέσα και αντικρίζω τις ίδιες παρόμοιες κάθε φορά εικόνες. Τον πίνακα ανακοινώσεων πτήσεων, τα εκδοτήρια, τον κόσμο που γυρνοβολά με τις βαλίτσες του, τους ξένους τουρίστες που είτε έρχονται στην Ελλάδα είτε επιστρέφουν στην χώρα τους,οι αγκαλιές και τα φιλιά αποχαιρετισμού ή και αντάμωσης,όλη αυτή η ατμόσφαιρα με γεμίζει χαρά κι ανυπομονησία. Το τηλέφωνο της Κλαίρης έχει πάρει φωτιά από φίλους και συγγενείς που ενδιαφέρονται να μάθουν τις εξελίξεις κι εγώ παίρνω τηλέφωνο στην δουλειά μου να ξαναχαιρετήσω τους συνάδελφούς μου και τα αφεντικά μου που είναι όλοι και φίλοι μου πέρα από συνεργάτες. Για κάποιο λόγο που έχει να κάνει όμως σίγουρα με την απόλυση της Κλαίρης, μ’ έχει πιάσει ένας έντονος συναισθηματισμός όσο αφορά την δουλειά μου και τα άτομα που περιβάλλουν αυτήν και νιώθω την ανάγκη να τον εκφράσω. Δεν τους λέω κάτι τέτοιο αλλά σίγουρα παραξενεύονται που τους παίρνω τηλέφωνο λίγο πριν πετάξω. Σε άλλη φάση, από την στιγμή που ξεκινάει η άδεια μου μην την είδατε την Μαρία. Τους στέλνω φιλιά και όλη μου την αγάπη κι ανεβαίνω στο μεγαλύτερο αεροπλάνο που έχω ανέβει μέχρι τώρα. Λογικό, είναι το πρώτο μου υπερατλαντικό ταξίδι. Είναι της Thai.
Μας πάει ο πατήρ στο αεροδρόμιο και χαίρομαι όπως πάντα όταν μπαίνω μέσα και αντικρίζω τις ίδιες παρόμοιες κάθε φορά εικόνες. Τον πίνακα ανακοινώσεων πτήσεων, τα εκδοτήρια, τον κόσμο που γυρνοβολά με τις βαλίτσες του, τους ξένους τουρίστες που είτε έρχονται στην Ελλάδα είτε επιστρέφουν στην χώρα τους,οι αγκαλιές και τα φιλιά αποχαιρετισμού ή και αντάμωσης,όλη αυτή η ατμόσφαιρα με γεμίζει χαρά κι ανυπομονησία. Το τηλέφωνο της Κλαίρης έχει πάρει φωτιά από φίλους και συγγενείς που ενδιαφέρονται να μάθουν τις εξελίξεις κι εγώ παίρνω τηλέφωνο στην δουλειά μου να ξαναχαιρετήσω τους συνάδελφούς μου και τα αφεντικά μου που είναι όλοι και φίλοι μου πέρα από συνεργάτες. Για κάποιο λόγο που έχει να κάνει όμως σίγουρα με την απόλυση της Κλαίρης, μ’ έχει πιάσει ένας έντονος συναισθηματισμός όσο αφορά την δουλειά μου και τα άτομα που περιβάλλουν αυτήν και νιώθω την ανάγκη να τον εκφράσω. Δεν τους λέω κάτι τέτοιο αλλά σίγουρα παραξενεύονται που τους παίρνω τηλέφωνο λίγο πριν πετάξω. Σε άλλη φάση, από την στιγμή που ξεκινάει η άδεια μου μην την είδατε την Μαρία. Τους στέλνω φιλιά και όλη μου την αγάπη κι ανεβαίνω στο μεγαλύτερο αεροπλάνο που έχω ανέβει μέχρι τώρα. Λογικό, είναι το πρώτο μου υπερατλαντικό ταξίδι. Είναι της Thai.
Attachments
Last edited by a moderator:
καθως και εγω μια απολυμενη ειμαι...απο μια δουλεια που αγαπησα τοσο αλλα τελικα δεν αντεξε...
