travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.968
- Likes
- 17.262
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Πακιστάν, το ταξίδι ξεκινά. Πρώτη μέρα.
- Στην υπέροχη Λαχόρη. Πρώτη μέρα.
- Παρασκευή. Λαχόρη, Φρούριο Rohtas και ξανά Ισλαμαμπάντ.
- Ινδός ποταμός, φράγματα, βουνά και φαράγγια. Αρχίζει το «άλλο» Πακιστάν.
- Karakorum Highway προς το Γκιλγκίτ.
- Βουνά, παγετώνες, ποτάμια στη Χούνζα. Μέρος 1
- Βουνά, παγετώνες, ποτάμια στη Χούνζα. Μέρος 2
- Παγετώνας Χούπερ.
- Τα κάστρα στο Καριμαμπάντ.
- Στο δρόμο για το Skardu.
- Khaplu
- Shigar.
- Βίντεο
- Επιστροφή στο Τσιλάς.
- Ινδός ποταμός, checkpoints και βουνά.
- Από το Besham στο Swat
- Swat
- Από το φανατικό Swat στο φιλελεύθερο Chitral.
- Στις κοιλάδες των Καλάς. 1.
- Στις κοιλάδες των Καλάς. 2.
- Στο Πεσαβάρ.
- Γνωριμία με το Πεσαβάρ.
- Αρχαιότητες Takht i Bahi και επιστροφή στο Ισλαμαμπάντ.
- Taxila και city tour στο Ισλαμαμπάντ
- Επίλογος
Shigar.
Κανονικά στο πρόγραμμα αυτής της ημέρας ήταν μόνο η επίσκεψη στο χωριό Khaplu. Όμως σύμφωνα με ένα αρχικό πρόγραμμα που μου είχε δώσει ο Shahid, κανονικά θα διανυκτερεύαμε στην περιοχή Shigar. Το Shigar είναι ένα άλλο χωριό περίπου 30 χιλιόμετρα από το Σκαρντού και είναι πρωτεύουσα μιας άλλης επαρχίας από τις 10 μικρές ανεξάρτητες που υπάρχουν στο βόρειο Πακιστάν και είναι σχεδόν αυτόνομες. Όμως μας άλλαξε ξενοδοχείο και μας μετέφερε στο Σκαρντού. Ίσως γι’ αυτό ο ξεναγός μας ένιωθε υποχρεωμένος να μας πάει εκεί μία μικρή επίσκεψη που κανονικά θα γινόταν αν μέναμε στο Shigar.
Επιστρέφοντας από το Khaplu όταν πλησιάζαμε στο Σκαρντού, στρίψαμε δεξιά περνώντας μία μεγάλη γέφυρα για να μπούμε στην επαρχία αυτή. Με το που περνούσες την γέφυρα συναντούσες κάτι που έμοιαζε με έρημο, Sarfaranga Sand Dunes, και έχει μεγάλο τουριστικό ενδιαφέρον. Όχι τόσο για την ομορφιά της ως έρημος, αλλά για τη μοναδικότητά της στην περιοχή. Επίσης προσφέρει πολλές δραστηριότητες. Πράγματι υπήρχε πολύς κόσμος σε κάποια σημεία για να κάνει διάφορα. Έκαναν για παράδειγμα βόλτες με 4x4 πάνω στην άμμο ή με μοτοσυκλέτες. Επίσης έκαναν βόλτα με άλογα. Σε μία άλλη περιοχή έκαναν πτήσεις με διάφορα ελαφρά μηχανήματα. Εμείς προσπεράσαμε την έρημο και προχωρήσαμε για να πάμε στο χωριό Shigar. Εκεί αφήσαμε το αυτοκίνητο και περπατήσαμε λίγο μέχρι να φτάσουμε πάλι σε ένα κάστρο, το οποίο όπως και το άλλο στο Khaplu ήταν κατά το ήμισυ και ξενοδοχείο. Ήταν, θα μπορούσα να πω, πανομοιότυπο με εκείνο. Ένας νεαρός μας έκανε μία μικρή ξενάγηση, αφού ήμασταν βιαστικοί. Μετά μας πήρε ο Αsif και μας πήγε σε δύο μικρά παλιά τζαμιά. Πάλι δεν μας άφησαν να μπούμε μέσα και ήταν στο στυλ των προηγούμενων. Ξύλινα δηλαδή και απλές κατασκευές.
Από την έρημο που πήγαμε αργότερα:
Υπήρχαν και ατυχήματα:
Στο Shigar:
Η ώρα είχε φτάσει σχεδόν 6 και έπρεπε να φύγουμε για να πάμε στην έρημο, όπου θεωρητικά θα βλέπαμε το ηλιοβασίλεμα. Βέβαια το ηλιοβασίλεμα είχε γίνει αρκετή ώρα πριν, αφού με τα βουνά που έχει η περιοχή ο ήλιος κρύβεται σχετικά νωρίς πίσω από αυτά. Όμως ήταν όμορφα που καθίσαμε εκεί μέχρι που βράδιασε. Εκεί μαζευόταν πολύς κόσμος για βόλτα, εκτός από εκείνους που έκαναν τις δραστηριότητες που έλεγα πριν. Και ήταν άνθρωποι όλων των ηλικιών. Βέβαια οι νεότεροι ανέβαιναν πιο ψηλά στους λόφους για φωτογραφίες και βόλτα. Και η παρέα μας άραξε κάπου να περάσει η ώρα σε ένα ωραίο περιβάλλον.
Πολλές φωτογραφίες είναι κόντρα στον ήλιο:
Μετρήστε φουρκέτες.
Αφού βράδιασε αποφασίσαμε να φύγουμε για να πάμε πια στο ξενοδοχείο για φαγητό και ξεκούραση. Όμως κάπου στο δρόμο ο οδηγός και ο ξεναγός ήθελαν να φάνε φθηνά και σταμάτησαν. Έτσι βρήκαμε κι εμείς την ευκαιρία να φάμε έξω και όχι στο ξενοδοχείο. Φάγαμε πάλι από μία τεράστια πίτσα κάθε ζευγάρι. Όμως πληρώσαμε ακριβώς όσο είχαμε πληρώσει για όλο το φαγητό το προηγούμενο βράδυ στο πολυτελές ξενοδοχείο που μέναμε. Και φυσικά το φαγητό στο ξενοδοχείο ήταν ποιοτικά καλύτερο. Δεν ξέρω γιατί, αλλά οι πίτσες στο Πακιστάν ήταν αναλογικά πιο ακριβές σε σχέση με τα άλλα φαγητά. Μήπως επειδή είναι νέο είδος και θεωρείται πολυτέλεια; Ή μήπως επειδή βάζουν πολύ τυρί και είναι ακριβό; Δεν ξέρω.
Κάπως έτσι πέρασε η σημερινή μέρα που σίγουρα είχε αρκετό ενδιαφέρον, ιδιαίτερα λόγω της διαδρομής προς το Khaplu.
Να και οι σημερινές διαδρομές:
Κανονικά στο πρόγραμμα αυτής της ημέρας ήταν μόνο η επίσκεψη στο χωριό Khaplu. Όμως σύμφωνα με ένα αρχικό πρόγραμμα που μου είχε δώσει ο Shahid, κανονικά θα διανυκτερεύαμε στην περιοχή Shigar. Το Shigar είναι ένα άλλο χωριό περίπου 30 χιλιόμετρα από το Σκαρντού και είναι πρωτεύουσα μιας άλλης επαρχίας από τις 10 μικρές ανεξάρτητες που υπάρχουν στο βόρειο Πακιστάν και είναι σχεδόν αυτόνομες. Όμως μας άλλαξε ξενοδοχείο και μας μετέφερε στο Σκαρντού. Ίσως γι’ αυτό ο ξεναγός μας ένιωθε υποχρεωμένος να μας πάει εκεί μία μικρή επίσκεψη που κανονικά θα γινόταν αν μέναμε στο Shigar.
Επιστρέφοντας από το Khaplu όταν πλησιάζαμε στο Σκαρντού, στρίψαμε δεξιά περνώντας μία μεγάλη γέφυρα για να μπούμε στην επαρχία αυτή. Με το που περνούσες την γέφυρα συναντούσες κάτι που έμοιαζε με έρημο, Sarfaranga Sand Dunes, και έχει μεγάλο τουριστικό ενδιαφέρον. Όχι τόσο για την ομορφιά της ως έρημος, αλλά για τη μοναδικότητά της στην περιοχή. Επίσης προσφέρει πολλές δραστηριότητες. Πράγματι υπήρχε πολύς κόσμος σε κάποια σημεία για να κάνει διάφορα. Έκαναν για παράδειγμα βόλτες με 4x4 πάνω στην άμμο ή με μοτοσυκλέτες. Επίσης έκαναν βόλτα με άλογα. Σε μία άλλη περιοχή έκαναν πτήσεις με διάφορα ελαφρά μηχανήματα. Εμείς προσπεράσαμε την έρημο και προχωρήσαμε για να πάμε στο χωριό Shigar. Εκεί αφήσαμε το αυτοκίνητο και περπατήσαμε λίγο μέχρι να φτάσουμε πάλι σε ένα κάστρο, το οποίο όπως και το άλλο στο Khaplu ήταν κατά το ήμισυ και ξενοδοχείο. Ήταν, θα μπορούσα να πω, πανομοιότυπο με εκείνο. Ένας νεαρός μας έκανε μία μικρή ξενάγηση, αφού ήμασταν βιαστικοί. Μετά μας πήρε ο Αsif και μας πήγε σε δύο μικρά παλιά τζαμιά. Πάλι δεν μας άφησαν να μπούμε μέσα και ήταν στο στυλ των προηγούμενων. Ξύλινα δηλαδή και απλές κατασκευές.
Από την έρημο που πήγαμε αργότερα:
Υπήρχαν και ατυχήματα:
Στο Shigar:
Η ώρα είχε φτάσει σχεδόν 6 και έπρεπε να φύγουμε για να πάμε στην έρημο, όπου θεωρητικά θα βλέπαμε το ηλιοβασίλεμα. Βέβαια το ηλιοβασίλεμα είχε γίνει αρκετή ώρα πριν, αφού με τα βουνά που έχει η περιοχή ο ήλιος κρύβεται σχετικά νωρίς πίσω από αυτά. Όμως ήταν όμορφα που καθίσαμε εκεί μέχρι που βράδιασε. Εκεί μαζευόταν πολύς κόσμος για βόλτα, εκτός από εκείνους που έκαναν τις δραστηριότητες που έλεγα πριν. Και ήταν άνθρωποι όλων των ηλικιών. Βέβαια οι νεότεροι ανέβαιναν πιο ψηλά στους λόφους για φωτογραφίες και βόλτα. Και η παρέα μας άραξε κάπου να περάσει η ώρα σε ένα ωραίο περιβάλλον.
Πολλές φωτογραφίες είναι κόντρα στον ήλιο:
Μετρήστε φουρκέτες.
Αφού βράδιασε αποφασίσαμε να φύγουμε για να πάμε πια στο ξενοδοχείο για φαγητό και ξεκούραση. Όμως κάπου στο δρόμο ο οδηγός και ο ξεναγός ήθελαν να φάνε φθηνά και σταμάτησαν. Έτσι βρήκαμε κι εμείς την ευκαιρία να φάμε έξω και όχι στο ξενοδοχείο. Φάγαμε πάλι από μία τεράστια πίτσα κάθε ζευγάρι. Όμως πληρώσαμε ακριβώς όσο είχαμε πληρώσει για όλο το φαγητό το προηγούμενο βράδυ στο πολυτελές ξενοδοχείο που μέναμε. Και φυσικά το φαγητό στο ξενοδοχείο ήταν ποιοτικά καλύτερο. Δεν ξέρω γιατί, αλλά οι πίτσες στο Πακιστάν ήταν αναλογικά πιο ακριβές σε σχέση με τα άλλα φαγητά. Μήπως επειδή είναι νέο είδος και θεωρείται πολυτέλεια; Ή μήπως επειδή βάζουν πολύ τυρί και είναι ακριβό; Δεν ξέρω.
Κάπως έτσι πέρασε η σημερινή μέρα που σίγουρα είχε αρκετό ενδιαφέρον, ιδιαίτερα λόγω της διαδρομής προς το Khaplu.
Να και οι σημερινές διαδρομές:
Περιμένουμε τη συνέχεια!
