travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.968
- Likes
- 17.262
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Πακιστάν, το ταξίδι ξεκινά. Πρώτη μέρα.
- Στην υπέροχη Λαχόρη. Πρώτη μέρα.
- Παρασκευή. Λαχόρη, Φρούριο Rohtas και ξανά Ισλαμαμπάντ.
- Ινδός ποταμός, φράγματα, βουνά και φαράγγια. Αρχίζει το «άλλο» Πακιστάν.
- Karakorum Highway προς το Γκιλγκίτ.
- Βουνά, παγετώνες, ποτάμια στη Χούνζα. Μέρος 1
- Βουνά, παγετώνες, ποτάμια στη Χούνζα. Μέρος 2
- Παγετώνας Χούπερ.
- Τα κάστρα στο Καριμαμπάντ.
- Στο δρόμο για το Skardu.
- Khaplu
- Shigar.
- Βίντεο
- Επιστροφή στο Τσιλάς.
- Ινδός ποταμός, checkpoints και βουνά.
- Από το Besham στο Swat
- Swat
- Από το φανατικό Swat στο φιλελεύθερο Chitral.
- Στις κοιλάδες των Καλάς. 1.
- Στις κοιλάδες των Καλάς. 2.
- Στο Πεσαβάρ.
- Γνωριμία με το Πεσαβάρ.
- Αρχαιότητες Takht i Bahi και επιστροφή στο Ισλαμαμπάντ.
- Taxila και city tour στο Ισλαμαμπάντ
- Επίλογος
Αρχαιότητες Takht i Bahi και επιστροφή στο Ισλαμαμπάντ.
Τότε πήραμε το δρόμο για το Ισλαμαμπάντ. Προηγουμένως όμως είχαμε κανονίσει να μας κάνει μία εκτός προγράμματος επίσκεψη σε ένα παλιό βουδιστικό μοναστήρι που όμως είναι πολύ σημαντικό. Σήμερα μάλιστα προστατεύεται από την Ουνέσκο ο χώρος του μοναστηριού αυτού. Είναι το μοναστήρι Takht i Bahi. Απέχει από το Πεσαβάρ περίπου 65 χιλιόμετρα που σημαίνει μιάμιση ώρα δρόμο. Όμως ουσιαστικά είναι στο δρόμο για το Ισλαμαμπάντ με μία παράκαμψη 30 περίπου χιλιομέτρων κι άλλο τόσο η επιστροφή. Δεν ήταν στο πρόγραμμα που μας είχε δώσει το πρακτορείο από την αρχή, όπως και πολλά άλλα κενά που είχε. Απορώ πως ένα τέτοιο τουριστικό γραφείο δε μας κανόνισε επίσκεψη σε ένα τέτοιου μεγέθους μνημείο. Και περνούσαμε από δίπλα! Η Ντίνα, που το είχε δει σε ένα πρόγραμμα άλλου πρακτορείου, επέμενε να πάμε να το δούμε, και τελικά ο Asif μας πήγε. Τώρα και τρεις μέρες η Ντίνα το είχε βάλει σκοπό να πάει να το δει και είχε πάρει από κοντά τον ξεναγό μας για να το κανονίσει. Ευτυχώς γιατί ήταν ίσως ο καλύτερος αρχαιολογικός χώρος που είδαμε στο Πακιστάν.
Όταν φτάσαμε εκεί πληρώσαμε τα εισιτήρια μας και είδαμε ότι όταν ξεκινούσαμε μας συνόδευαν τουλάχιστον τέσσερις αστυνομικοί με τα όπλα στη μασχάλη. Καταλάβαμε ότι η περιοχή πρέπει να είναι πολύ επικίνδυνη γιατί υπήρχαν και άλλοι αστυνομικοί γενικότερα στο χώρο. Το παλιό αυτό βουδιστικό μοναστήρι, είναι πάνω σε διάφορους λόφους. Υπάρχει ένα κεντρικό τμήμα, αλλά διάσπαρτα στους λόφους τριγύρω βλέπεις και άλλα μισογκρεμισμένα κτίρια. Τα κεντρικά κτίρια βρίσκονται σε σχετικά καλή κατάσταση αποκατεστημένα. Έχει γίνει μία πολύ καλή αναστήλωση, αν και είναι προφανές από αυτό που βλέπεις ότι σχεδόν όλα τα τμήματα είναι καινούργια.
Ήταν λίγο κουραστικό μέχρι να ανέβουμε επάνω στο πιο ψηλό σημείο, αλλά ανταμειφθήκαμε από την ομορφιά όχι μόνο του τοπίου αλλά κυρίως των κτισμάτων που βλέπαμε κοντά αλλά και μακριά μας. Εννοείται ότι βγάλαμε πολλές φωτογραφίες και με τους αστυνομικούς που μας συνόδευαν. Έβγαλαν βέβαια και εκείνοι με τα δικά τους κινητά μαζί μας. Κάποια στιγμή είδαμε στον ουρανό μαύρα σύννεφα και ακούσαμε βροντές. Ήταν ώρα μας να φύγουμε, αλλά βιαστήκαμε λίγο παραπάνω για να μη μας προλάβει η βροχή.
Αυτή τη φορά η στρατιωτικοαστυνομική συνοδεία ήταν άνευ προηγουμένου:
Και οι σχετικές φωτογραφίες απαραίτητες:
Πράγματι μόλις φύγαμε άρχισε να ψιχαλίζει και λίγο αργότερα πέσαμε σε μία τρομερή μπόρα. Παρόλα αυτά δεν συναντήσαμε πρόβλημα στην κίνηση αφού μπροστά μας είχαμε ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας που μας άνοιγε το δρόμο. Μας οδήγησε με ασφάλεια μέχρι την εθνική οδό που συνδέει το Πεσαβάρ με το Ισλαμαμπάντ. Η βροχή συνεχίστηκε μέχρι να φτάσουμε στο γνωστό ξενοδοχείο μας. Όμως η ένταση της βροχής είχε μειωθεί πάρα πολύ μέχρι που θα έλεγες ότι απλά ψιχαλίζει. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο στις 5:00 το απόγευμα. Δώσαμε ραντεβού με τον Γιάννη στις 8:00 για φαγητό και εγώ με την Ντίνα πήγαμε να ψωνίσουμε κάποια πράγματα από ένα mall που είχε εκεί κοντά. Μετά συνεχίσαμε και μία μικρή βόλτα στην περιοχή. Επιστρέψαμε στο δωμάτιο για να κάνουμε μπάνιο και να ετοιμαστούμε για το βραδινό φαγητό.
Στις 8 πήγαμε με την παρέα μας σε ένα γνωστό μας υπαίθριο μαγαζί που φτιάχνει πολύ καυτερά κεμπάπ, αλλά μπορεί και δίνει στο Γιάννη κοτόπουλο που να μην είναι καθόλου καυτερό. Βέβαια τα κεμπάπ τα οποία μας δίνει είναι καυτερά και στην Ελλάδα τουλάχιστον πολύ λίγοι θα ήταν εκείνοι που θα τα έτρωγαν. Όμως ειδικά στη Ντίνα άρεσαν πολύ. Ήταν μεγάλα και κόστιζαν 0,75 ευρώ το ένα. Με 5 ευρώ τρώνε άνετα δυο άτομα, μαζί με λίγο ψωμί και ένα μεγάλο μπουκάλι νερό για το κάψιμο. Φυσικά γλυτώναμε πολλά λεφτά που δεν μας έδιναν αλκοόλ.
Η Ντίνα με τον φρουρό στο ξενοδοχείο:
Στις 9:30 επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Εκείνη την ώρα βλέπουμε και τον Asif να έρχεται κοντά μας. Μας είπε ότι τον πήραν τηλέφωνο από το ξενοδοχείο μας να τον ρωτήσουν αν ένας από τους τουρίστες του, δηλαδή εμάς τους τέσσερις, ήταν ένας μεθυσμένος που ήταν έξω από το ξενοδοχείο. Πράγματι είχαμε δει νωρίτερα έναν κοντά στα 70 ασπρομάλλη, να τρεκλίζει έξω από το ξενοδοχείο, αλλά δεν περιμέναμε ότι θα ήταν μεθυσμένος. Ο καημένος ο Asif έτρεξε να δει αν ήταν ένας από μας αφού τον κάλεσαν. Και βέβαια δεν ήρθε από κοντινή απόσταση, γιατί μόλις είχε φτάσει στο ξενοδοχείο που θα κοιμόταν. Έτσι μιλήσαμε για λίγο αλλά ήμασταν πολύ κουρασμένοι και πήγαμε στο δωμάτιο να ξεκουραστούμε.
Και ένα βίντεο για το Πεσαβάρ:
Τότε πήραμε το δρόμο για το Ισλαμαμπάντ. Προηγουμένως όμως είχαμε κανονίσει να μας κάνει μία εκτός προγράμματος επίσκεψη σε ένα παλιό βουδιστικό μοναστήρι που όμως είναι πολύ σημαντικό. Σήμερα μάλιστα προστατεύεται από την Ουνέσκο ο χώρος του μοναστηριού αυτού. Είναι το μοναστήρι Takht i Bahi. Απέχει από το Πεσαβάρ περίπου 65 χιλιόμετρα που σημαίνει μιάμιση ώρα δρόμο. Όμως ουσιαστικά είναι στο δρόμο για το Ισλαμαμπάντ με μία παράκαμψη 30 περίπου χιλιομέτρων κι άλλο τόσο η επιστροφή. Δεν ήταν στο πρόγραμμα που μας είχε δώσει το πρακτορείο από την αρχή, όπως και πολλά άλλα κενά που είχε. Απορώ πως ένα τέτοιο τουριστικό γραφείο δε μας κανόνισε επίσκεψη σε ένα τέτοιου μεγέθους μνημείο. Και περνούσαμε από δίπλα! Η Ντίνα, που το είχε δει σε ένα πρόγραμμα άλλου πρακτορείου, επέμενε να πάμε να το δούμε, και τελικά ο Asif μας πήγε. Τώρα και τρεις μέρες η Ντίνα το είχε βάλει σκοπό να πάει να το δει και είχε πάρει από κοντά τον ξεναγό μας για να το κανονίσει. Ευτυχώς γιατί ήταν ίσως ο καλύτερος αρχαιολογικός χώρος που είδαμε στο Πακιστάν.
Όταν φτάσαμε εκεί πληρώσαμε τα εισιτήρια μας και είδαμε ότι όταν ξεκινούσαμε μας συνόδευαν τουλάχιστον τέσσερις αστυνομικοί με τα όπλα στη μασχάλη. Καταλάβαμε ότι η περιοχή πρέπει να είναι πολύ επικίνδυνη γιατί υπήρχαν και άλλοι αστυνομικοί γενικότερα στο χώρο. Το παλιό αυτό βουδιστικό μοναστήρι, είναι πάνω σε διάφορους λόφους. Υπάρχει ένα κεντρικό τμήμα, αλλά διάσπαρτα στους λόφους τριγύρω βλέπεις και άλλα μισογκρεμισμένα κτίρια. Τα κεντρικά κτίρια βρίσκονται σε σχετικά καλή κατάσταση αποκατεστημένα. Έχει γίνει μία πολύ καλή αναστήλωση, αν και είναι προφανές από αυτό που βλέπεις ότι σχεδόν όλα τα τμήματα είναι καινούργια.
Ήταν λίγο κουραστικό μέχρι να ανέβουμε επάνω στο πιο ψηλό σημείο, αλλά ανταμειφθήκαμε από την ομορφιά όχι μόνο του τοπίου αλλά κυρίως των κτισμάτων που βλέπαμε κοντά αλλά και μακριά μας. Εννοείται ότι βγάλαμε πολλές φωτογραφίες και με τους αστυνομικούς που μας συνόδευαν. Έβγαλαν βέβαια και εκείνοι με τα δικά τους κινητά μαζί μας. Κάποια στιγμή είδαμε στον ουρανό μαύρα σύννεφα και ακούσαμε βροντές. Ήταν ώρα μας να φύγουμε, αλλά βιαστήκαμε λίγο παραπάνω για να μη μας προλάβει η βροχή.
Αυτή τη φορά η στρατιωτικοαστυνομική συνοδεία ήταν άνευ προηγουμένου:
Και οι σχετικές φωτογραφίες απαραίτητες:
Πράγματι μόλις φύγαμε άρχισε να ψιχαλίζει και λίγο αργότερα πέσαμε σε μία τρομερή μπόρα. Παρόλα αυτά δεν συναντήσαμε πρόβλημα στην κίνηση αφού μπροστά μας είχαμε ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας που μας άνοιγε το δρόμο. Μας οδήγησε με ασφάλεια μέχρι την εθνική οδό που συνδέει το Πεσαβάρ με το Ισλαμαμπάντ. Η βροχή συνεχίστηκε μέχρι να φτάσουμε στο γνωστό ξενοδοχείο μας. Όμως η ένταση της βροχής είχε μειωθεί πάρα πολύ μέχρι που θα έλεγες ότι απλά ψιχαλίζει. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο στις 5:00 το απόγευμα. Δώσαμε ραντεβού με τον Γιάννη στις 8:00 για φαγητό και εγώ με την Ντίνα πήγαμε να ψωνίσουμε κάποια πράγματα από ένα mall που είχε εκεί κοντά. Μετά συνεχίσαμε και μία μικρή βόλτα στην περιοχή. Επιστρέψαμε στο δωμάτιο για να κάνουμε μπάνιο και να ετοιμαστούμε για το βραδινό φαγητό.
Στις 8 πήγαμε με την παρέα μας σε ένα γνωστό μας υπαίθριο μαγαζί που φτιάχνει πολύ καυτερά κεμπάπ, αλλά μπορεί και δίνει στο Γιάννη κοτόπουλο που να μην είναι καθόλου καυτερό. Βέβαια τα κεμπάπ τα οποία μας δίνει είναι καυτερά και στην Ελλάδα τουλάχιστον πολύ λίγοι θα ήταν εκείνοι που θα τα έτρωγαν. Όμως ειδικά στη Ντίνα άρεσαν πολύ. Ήταν μεγάλα και κόστιζαν 0,75 ευρώ το ένα. Με 5 ευρώ τρώνε άνετα δυο άτομα, μαζί με λίγο ψωμί και ένα μεγάλο μπουκάλι νερό για το κάψιμο. Φυσικά γλυτώναμε πολλά λεφτά που δεν μας έδιναν αλκοόλ.
Η Ντίνα με τον φρουρό στο ξενοδοχείο:
Στις 9:30 επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Εκείνη την ώρα βλέπουμε και τον Asif να έρχεται κοντά μας. Μας είπε ότι τον πήραν τηλέφωνο από το ξενοδοχείο μας να τον ρωτήσουν αν ένας από τους τουρίστες του, δηλαδή εμάς τους τέσσερις, ήταν ένας μεθυσμένος που ήταν έξω από το ξενοδοχείο. Πράγματι είχαμε δει νωρίτερα έναν κοντά στα 70 ασπρομάλλη, να τρεκλίζει έξω από το ξενοδοχείο, αλλά δεν περιμέναμε ότι θα ήταν μεθυσμένος. Ο καημένος ο Asif έτρεξε να δει αν ήταν ένας από μας αφού τον κάλεσαν. Και βέβαια δεν ήρθε από κοντινή απόσταση, γιατί μόλις είχε φτάσει στο ξενοδοχείο που θα κοιμόταν. Έτσι μιλήσαμε για λίγο αλλά ήμασταν πολύ κουρασμένοι και πήγαμε στο δωμάτιο να ξεκουραστούμε.
Και ένα βίντεο για το Πεσαβάρ:
Περιμένουμε τη συνέχεια!
