travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.968
- Likes
- 17.262
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Πακιστάν, το ταξίδι ξεκινά. Πρώτη μέρα.
- Στην υπέροχη Λαχόρη. Πρώτη μέρα.
- Παρασκευή. Λαχόρη, Φρούριο Rohtas και ξανά Ισλαμαμπάντ.
- Ινδός ποταμός, φράγματα, βουνά και φαράγγια. Αρχίζει το «άλλο» Πακιστάν.
- Karakorum Highway προς το Γκιλγκίτ.
- Βουνά, παγετώνες, ποτάμια στη Χούνζα. Μέρος 1
- Βουνά, παγετώνες, ποτάμια στη Χούνζα. Μέρος 2
- Παγετώνας Χούπερ.
- Τα κάστρα στο Καριμαμπάντ.
- Στο δρόμο για το Skardu.
- Khaplu
- Shigar.
- Βίντεο
- Επιστροφή στο Τσιλάς.
- Ινδός ποταμός, checkpoints και βουνά.
- Από το Besham στο Swat
- Swat
- Από το φανατικό Swat στο φιλελεύθερο Chitral.
- Στις κοιλάδες των Καλάς. 1.
- Στις κοιλάδες των Καλάς. 2.
- Στο Πεσαβάρ.
- Γνωριμία με το Πεσαβάρ.
- Αρχαιότητες Takht i Bahi και επιστροφή στο Ισλαμαμπάντ.
- Taxila και city tour στο Ισλαμαμπάντ
- Επίλογος
Στις κοιλάδες των Καλάς. 2.
Καθίσαμε λίγο να ξεκουραστούμε σε ένα καφενείο και συζητώντας με τον Asif τον ρωτήσαμε αν μπορούσαμε να πάμε σε μία δεύτερη περιοχή που έχει και εκεί ένα χωριό των Καλάς και δεν βρισκόταν μακριά. Η περιοχή αυτή βρίσκεται στην κοιλάδα Rumbur. Μια τρίτη περιοχή είναι στην κοιλάδα Birir, πού βρίσκεται αρκετά πιο μακριά αλλά έχει και το λιγότερο ενδιαφέρον. Ο Asif λοιπόν μας είπε ότι επειδή οι κοιλάδα Ρουμπούρ δεν ήταν στο πρόγραμμα θα έπρεπε να την πληρώσουμε extra. Εγώ βέβαια διαμαρτυρήθηκα λίγο γιατί το πρόγραμμα ήταν ολοήμερο και εμείς θα είχαμε τελειώσει από τις δύο και θα βρισκόμασταν στο ξενοδοχείο. Όμως εκείνος έβαλε ως πρόφαση τα επιπλέον χιλιόμετρα και τον κακό δρόμο και έτσι είπε ότι θα μας κάνει μία καλή τιμή για να μας πάει. Εμείς βέβαια θέλαμε να πάμε γιατί δεν είχαμε και τι να κάνουμε και όσα και να ζητούσε θα του τα δίναμε, κατά πάσα πιθανότητα. Εκείνος έκανε την πονηράδα και δεν μας ζήτησε κατευθείαν τα λεφτά γιατί δήθεν δεν ήξερε το κόστος, αλλά μας εγγυήθηκε ότι δεν θα ήταν μεγάλο. Το βράδυ που έμαθε το κόστος μας ζήτησε 50 δολάρια από όλους μαζί. Εμείς φυσικά του τα δώσαμε και η αλήθεια είναι ότι θα χάναμε εάν δεν είχαμε πάει. Μπορεί το ξενοδοχείο μας να έχει όμορφος κήπους και να το ευχαριστιόμασταν αν είχαμε γυρίσει νωρίς, αλλά δεν είναι στόχος του ταξιδιού η ωραίοι κήποι και τα ξενοδοχεία.
Όπως φύγαμε το πρωί από το ξενοδοχείο για να πάμε στην πρώτη περιοχή, αφού οδηγήσαμε περίπου μία ώρα, φτάσαμε στο γεφύρι ενός ποταμού και στρίψαμε αριστερά, δηλαδή δυτικά, πολύ κοντά προς το Αφγανιστάν. Για την κοιλάδα Ρουμπούρ που πήγαμε, μετά από το γεφύρι στρίψαμε δεξιά και μετά από μισή ώρα είχαμε φτάσει στο χωριό. Εκεί είδαμε ωραίες εικόνες στο ποτάμι με τα παιδιά να κάνουν μπάνιο και τις γυναίκες να πλένουν τα μαλλιά τους. Οι γυναίκες ήταν ντυμένες, απλά δύο, δύο έπλεναν τα μαλλιά τους και η μία χτένιζε την άλλη.
Κάναμε βόλτα και στο χωριό, όπου ανεβήκαμε πάλι μία ανηφόρα. Εκεί ήταν μια μικρή πλατεία και υπήρχαν κάποιες γυναίκες, ντυμένες φυσικά με τις παραδοσιακές στολές. Με αυτές πιάσαμε λίγο μία υποτυπώδη κουβέντα. Εκεί ήρθε ένας άνδρας και μου ζήτησε να μου δώσει το δικό του παραδοσιακό καπέλο για να πάρει το δικό μου. Έτσι κάναμε μία τίμια ανταλλαγή. Η αλήθεια είναι ότι εγώ ήθελα να έχω ένα από τα όμορφα καπέλα αυτών των ανθρώπων που δεν είναι μόνο για τους Καλάς αλλά γενικότερα του βορείου Πακιστάν τα καπέλα. Δεν είναι τα κλασικά φέσια που φορούν αλλού και που ξέρουμε από τους τούρκους στην Ελλάδα, αλλά ένα πράγμα σαν μπερές που έχει και ένα φτερό μπροστά να προεξέχει. Τελικά το καπέλο το πέταξα όταν γύρισα στην Ελλάδα, γιατί είχα την υποψία ότι μπορεί να είχε ψύλλους ή κοριούς. Κάποιοι πιστεύουν ότι αυτά τα καπέλα είχαν και οι Μακεδόνες του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Πολύ μάγκας η τύπισσα:
Πιο πάνω ήταν ένας ιερός βράχος στον οποίο ανέβηκα και απόλαυσα τη θέα του χωριού:
Στο χωριό αυτό μείναμε αρκετή ώρα και είδαμε επιτέλους και κάποιους άλλους τουρίστες, οι οποίοι όμως ήταν ντόπιοι από την περιοχή Γκιλκγκίτ που είχαμε πάει αρκετές μέρες πριν.
Η Ντίνα δεν έχανε ευκαιρία να ποζάρει με κορίτσια:
Στο ξενοδοχείο γυρίσαμε περίπου στις 6, και μέχρι τις 8 που φάγαμε, απολαύσαμε τους κήπους με την καταπληκτική θέα στην κοιλάδα του ποταμού Chitral. Γενικώς οι κήποι δεν είναι ότι ήταν μόνο όμορφοι και περιποιημένοι με διάφορα καθίσματα για να μπορέσεις να τους απολαύσεις, αλλά είχαν και πολύ όμορφη θέα στην κοιλάδα και στα βουνά. Και όταν λέμε βουνά μιλάμε για κάποια που πλησιάζουν τα 5 χιλιόμετρα σε υψόμετρο. Το περίεργο βέβαια είναι ότι δεν είχαν καθόλου χιόνι αυτή την εποχή. Και γενικώς παρότι το υψόμετρο ήταν κοντά στα 1500 μέτρα δεν πρέπει να έχει πολύ χιόνι το χειμώνα. Μας το έλεγαν και οι Καλάς που είχαμε πάει το μεσημέρι. Οι θερμοκρασίες αυτή την περίοδο, Αύγουστος, το μεσημέρι ήταν γύρω στους 30 βαθμούς, αλλά έκανε ζέστη λόγω του ότι ο ήλιος ήταν πολύ δυνατός στο υψόμετρο των δύο περίπου χιλιομέτρων που βρίσκεται η περιοχή των Καλάς. Όμως όταν βραδιάσει καθώς και μέχρι το πρωί οι θερμοκρασίες είναι πολύ όμορφες αφού μπορείς να είσαι με το κοντομάνικο έξω χωρίς κανένα πρόβλημα.
Στις 8 πήγαμε για να φάμε πίτσα που είχαμε παραγγείλει πάλι από νωρίς. Είχαμε παραγγείλει δύο ίδιες πίτσες και εμείς και οι φίλοι μας, με μέγεθος 10 ιντσών. Όμως η δικιά μας ήταν τουλάχιστον 12, ενώ των άλλων ήταν 11 ίντσες (τις μετρήσαμε και ήμασταν σίγουροι). Έτσι ενώ θέλαμε να φάμε λίγο φάγαμε πάλι αρκετά. Γι’ άλλη μία φορά φάνηκε ότι αυτοί εδώ οι Πακιστανοί στα ξενοδοχεία έχουν λίγο μεσάνυχτα από παραγγελίες. Άλλα τους λες δηλαδή και άλλα σου φέρνουν. Για Πακιστάν η πίτσα βέβαια που μας έφεραν ήταν σχετικά ακριβή, αφού έκανε περίπου 12€. Τέτοιες πίτσες τρώγαμε σε άλλες περιοχές με περίπου τα μισά χρήματα. Μετά το φαγητό καθίσαμε λίγο στην αυλή και μιλάγαμε με όλη την παρέα. Εκείνος που απείχε ήταν ο οδηγός μας, ο οποίος είχε ξεκουραστεί όλη τη μέρα στο ξενοδοχείο, αλλά αυτός έτσι κι αλλιώς δεν ξέρει καλά αγγλικά, συν το ότι μιλά συνέχεια στο τηλέφωνο.
Οι μικρές σημερινές διαδρομές μας στις δυο κοιλάδες των Καλάς:
Ορίστε και το σχετικό μας βίντεο:
Καθίσαμε λίγο να ξεκουραστούμε σε ένα καφενείο και συζητώντας με τον Asif τον ρωτήσαμε αν μπορούσαμε να πάμε σε μία δεύτερη περιοχή που έχει και εκεί ένα χωριό των Καλάς και δεν βρισκόταν μακριά. Η περιοχή αυτή βρίσκεται στην κοιλάδα Rumbur. Μια τρίτη περιοχή είναι στην κοιλάδα Birir, πού βρίσκεται αρκετά πιο μακριά αλλά έχει και το λιγότερο ενδιαφέρον. Ο Asif λοιπόν μας είπε ότι επειδή οι κοιλάδα Ρουμπούρ δεν ήταν στο πρόγραμμα θα έπρεπε να την πληρώσουμε extra. Εγώ βέβαια διαμαρτυρήθηκα λίγο γιατί το πρόγραμμα ήταν ολοήμερο και εμείς θα είχαμε τελειώσει από τις δύο και θα βρισκόμασταν στο ξενοδοχείο. Όμως εκείνος έβαλε ως πρόφαση τα επιπλέον χιλιόμετρα και τον κακό δρόμο και έτσι είπε ότι θα μας κάνει μία καλή τιμή για να μας πάει. Εμείς βέβαια θέλαμε να πάμε γιατί δεν είχαμε και τι να κάνουμε και όσα και να ζητούσε θα του τα δίναμε, κατά πάσα πιθανότητα. Εκείνος έκανε την πονηράδα και δεν μας ζήτησε κατευθείαν τα λεφτά γιατί δήθεν δεν ήξερε το κόστος, αλλά μας εγγυήθηκε ότι δεν θα ήταν μεγάλο. Το βράδυ που έμαθε το κόστος μας ζήτησε 50 δολάρια από όλους μαζί. Εμείς φυσικά του τα δώσαμε και η αλήθεια είναι ότι θα χάναμε εάν δεν είχαμε πάει. Μπορεί το ξενοδοχείο μας να έχει όμορφος κήπους και να το ευχαριστιόμασταν αν είχαμε γυρίσει νωρίς, αλλά δεν είναι στόχος του ταξιδιού η ωραίοι κήποι και τα ξενοδοχεία.
Όπως φύγαμε το πρωί από το ξενοδοχείο για να πάμε στην πρώτη περιοχή, αφού οδηγήσαμε περίπου μία ώρα, φτάσαμε στο γεφύρι ενός ποταμού και στρίψαμε αριστερά, δηλαδή δυτικά, πολύ κοντά προς το Αφγανιστάν. Για την κοιλάδα Ρουμπούρ που πήγαμε, μετά από το γεφύρι στρίψαμε δεξιά και μετά από μισή ώρα είχαμε φτάσει στο χωριό. Εκεί είδαμε ωραίες εικόνες στο ποτάμι με τα παιδιά να κάνουν μπάνιο και τις γυναίκες να πλένουν τα μαλλιά τους. Οι γυναίκες ήταν ντυμένες, απλά δύο, δύο έπλεναν τα μαλλιά τους και η μία χτένιζε την άλλη.
Κάναμε βόλτα και στο χωριό, όπου ανεβήκαμε πάλι μία ανηφόρα. Εκεί ήταν μια μικρή πλατεία και υπήρχαν κάποιες γυναίκες, ντυμένες φυσικά με τις παραδοσιακές στολές. Με αυτές πιάσαμε λίγο μία υποτυπώδη κουβέντα. Εκεί ήρθε ένας άνδρας και μου ζήτησε να μου δώσει το δικό του παραδοσιακό καπέλο για να πάρει το δικό μου. Έτσι κάναμε μία τίμια ανταλλαγή. Η αλήθεια είναι ότι εγώ ήθελα να έχω ένα από τα όμορφα καπέλα αυτών των ανθρώπων που δεν είναι μόνο για τους Καλάς αλλά γενικότερα του βορείου Πακιστάν τα καπέλα. Δεν είναι τα κλασικά φέσια που φορούν αλλού και που ξέρουμε από τους τούρκους στην Ελλάδα, αλλά ένα πράγμα σαν μπερές που έχει και ένα φτερό μπροστά να προεξέχει. Τελικά το καπέλο το πέταξα όταν γύρισα στην Ελλάδα, γιατί είχα την υποψία ότι μπορεί να είχε ψύλλους ή κοριούς. Κάποιοι πιστεύουν ότι αυτά τα καπέλα είχαν και οι Μακεδόνες του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Πολύ μάγκας η τύπισσα:
Πιο πάνω ήταν ένας ιερός βράχος στον οποίο ανέβηκα και απόλαυσα τη θέα του χωριού:
Στο χωριό αυτό μείναμε αρκετή ώρα και είδαμε επιτέλους και κάποιους άλλους τουρίστες, οι οποίοι όμως ήταν ντόπιοι από την περιοχή Γκιλκγκίτ που είχαμε πάει αρκετές μέρες πριν.
Η Ντίνα δεν έχανε ευκαιρία να ποζάρει με κορίτσια:
Στο ξενοδοχείο γυρίσαμε περίπου στις 6, και μέχρι τις 8 που φάγαμε, απολαύσαμε τους κήπους με την καταπληκτική θέα στην κοιλάδα του ποταμού Chitral. Γενικώς οι κήποι δεν είναι ότι ήταν μόνο όμορφοι και περιποιημένοι με διάφορα καθίσματα για να μπορέσεις να τους απολαύσεις, αλλά είχαν και πολύ όμορφη θέα στην κοιλάδα και στα βουνά. Και όταν λέμε βουνά μιλάμε για κάποια που πλησιάζουν τα 5 χιλιόμετρα σε υψόμετρο. Το περίεργο βέβαια είναι ότι δεν είχαν καθόλου χιόνι αυτή την εποχή. Και γενικώς παρότι το υψόμετρο ήταν κοντά στα 1500 μέτρα δεν πρέπει να έχει πολύ χιόνι το χειμώνα. Μας το έλεγαν και οι Καλάς που είχαμε πάει το μεσημέρι. Οι θερμοκρασίες αυτή την περίοδο, Αύγουστος, το μεσημέρι ήταν γύρω στους 30 βαθμούς, αλλά έκανε ζέστη λόγω του ότι ο ήλιος ήταν πολύ δυνατός στο υψόμετρο των δύο περίπου χιλιομέτρων που βρίσκεται η περιοχή των Καλάς. Όμως όταν βραδιάσει καθώς και μέχρι το πρωί οι θερμοκρασίες είναι πολύ όμορφες αφού μπορείς να είσαι με το κοντομάνικο έξω χωρίς κανένα πρόβλημα.
Στις 8 πήγαμε για να φάμε πίτσα που είχαμε παραγγείλει πάλι από νωρίς. Είχαμε παραγγείλει δύο ίδιες πίτσες και εμείς και οι φίλοι μας, με μέγεθος 10 ιντσών. Όμως η δικιά μας ήταν τουλάχιστον 12, ενώ των άλλων ήταν 11 ίντσες (τις μετρήσαμε και ήμασταν σίγουροι). Έτσι ενώ θέλαμε να φάμε λίγο φάγαμε πάλι αρκετά. Γι’ άλλη μία φορά φάνηκε ότι αυτοί εδώ οι Πακιστανοί στα ξενοδοχεία έχουν λίγο μεσάνυχτα από παραγγελίες. Άλλα τους λες δηλαδή και άλλα σου φέρνουν. Για Πακιστάν η πίτσα βέβαια που μας έφεραν ήταν σχετικά ακριβή, αφού έκανε περίπου 12€. Τέτοιες πίτσες τρώγαμε σε άλλες περιοχές με περίπου τα μισά χρήματα. Μετά το φαγητό καθίσαμε λίγο στην αυλή και μιλάγαμε με όλη την παρέα. Εκείνος που απείχε ήταν ο οδηγός μας, ο οποίος είχε ξεκουραστεί όλη τη μέρα στο ξενοδοχείο, αλλά αυτός έτσι κι αλλιώς δεν ξέρει καλά αγγλικά, συν το ότι μιλά συνέχεια στο τηλέφωνο.
Οι μικρές σημερινές διαδρομές μας στις δυο κοιλάδες των Καλάς:
Ορίστε και το σχετικό μας βίντεο:
Περιμένουμε τη συνέχεια!
