travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.968
- Likes
- 17.262
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Πακιστάν, το ταξίδι ξεκινά. Πρώτη μέρα.
- Στην υπέροχη Λαχόρη. Πρώτη μέρα.
- Παρασκευή. Λαχόρη, Φρούριο Rohtas και ξανά Ισλαμαμπάντ.
- Ινδός ποταμός, φράγματα, βουνά και φαράγγια. Αρχίζει το «άλλο» Πακιστάν.
- Karakorum Highway προς το Γκιλγκίτ.
- Βουνά, παγετώνες, ποτάμια στη Χούνζα. Μέρος 1
- Βουνά, παγετώνες, ποτάμια στη Χούνζα. Μέρος 2
- Παγετώνας Χούπερ.
- Τα κάστρα στο Καριμαμπάντ.
- Στο δρόμο για το Skardu.
- Khaplu
- Shigar.
- Βίντεο
- Επιστροφή στο Τσιλάς.
- Ινδός ποταμός, checkpoints και βουνά.
- Από το Besham στο Swat
- Swat
- Από το φανατικό Swat στο φιλελεύθερο Chitral.
- Στις κοιλάδες των Καλάς. 1.
- Στις κοιλάδες των Καλάς. 2.
- Στο Πεσαβάρ.
- Γνωριμία με το Πεσαβάρ.
- Αρχαιότητες Takht i Bahi και επιστροφή στο Ισλαμαμπάντ.
- Taxila και city tour στο Ισλαμαμπάντ
- Επίλογος
Στο Πεσαβάρ.
Στο ωραίο ξενοδοχείο που μείναμε στο Αγιούν για να είμαστε κοντά στους Καλάς, συναντήσαμε και δύο Αυστραλούς. Εγώ δεν μίλησα μαζί τους, αλλά αυτό που θέλω να σημειώσω είναι ότι κυκλοφορούσαν στο Πακιστάν με δύο μοτοσυκλέτες, μικρού κυβισμού σχετικά, τις οποίες είχαν προφανώς νοικιάσει από το Ισλαμαμπάντ, όπως είδα και έγραφαν στις πινακίδες τους. Μαζί τους είχαν και έναν άλλον που ήταν Πακιστανός, με μηχανή και αυτός, και έτσι ταξίδευαν στο Πακιστάν. Άρα μπορεί να υπάρξει στο Πακιστάν και τουρισμός με μοτοσυκλέτα, την οποία θα νοικιάσεις σε κάποια πόλη ή πιθανώς και να αγοράσεις. Θα νοικιάσεις επίσης και έναν οδηγό-ξεναγό ταυτόχρονα (πιστεύω υποχρεωτικά) για να σε βοηθήσει στις διαδρομές που θέλεις να κάνεις. Τους είδαμε όταν πηγαίναμε στους Καλάς να ακολουθούν την ίδια διαδρομή με μας μέχρι κάποιο σημείο και να σταματούν για φωτογραφίσεις όπου ήθελαν.
Το Google maps δίνει την απόσταση ανάμεσα στο ξενοδοχείο που μείναμε στο Ayun και σε εκείνο στο Πεσαβάρ, Peshawar, 340 χιλιόμετρα και χρόνο οδήγησης περίπου 7,5 ώρες. Σύμφωνα με το πρόγραμμα η σημερινή μέρα περιελάμβανε μόνο αυτή τη μετακίνηση. Και μάλιστα τα δύο τρίτα της διαδρομής ήταν γνωστά από προηγούμενες μέρες. Μόνο το τελευταίο κομμάτι λίγο πάνω από τα 100 χιλιόμετρα πριν φτάσουνε στο Πεσαβάρ δεν το είχαμε ξανακάνει. Αλλά και αυτό δεν είχε σχεδόν κανένα ενδιαφέρον, αφού πλέον είχαμε φύγει από τα βουνά και μάλιστα είχαμε μπει σε ένα μεγάλο αυτοκινητόδρομο με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Τελικά ήταν η πιο βαρετή μέρα αυτού του ταξιδιού. Είχαμε και άλλες ημερήσιες μετακινήσεις με πολλές ώρες οδήγησης, αλλά είχαμε και κάτι ενδιαφέρον να δούμε. Τη σημερινή μέρα τα πράγματα ήταν δύσκολα. Αρχικά έκανε δροσιά, αλλά όταν πέρασε η ώρα και ο ήλιος σηκώθηκε λίγο πιο ψηλά, η ζέστη δυνάμωσε και όταν φτάναμε στο Πεσαβάρ, η θερμοκρασία ξεπέρασε άνετα τους 40 βαθμούς. Τουλάχιστον η αίσθηση ήταν τέτοια, αφού είχε και μεγάλη υγρασία. Σε όλη τη διαδρομή κάναμε δυο τρεις στάσεις για τον οδηγό, κι άλλες τόσες για να τραβήξουμε φωτογραφίες. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο στις έξι το απόγευμα.
Η ζέστη ήταν αφόρητη και αν είχαμε κάποια ιδέα για να βγούμε εκτός ξενοδοχείου την εγκαταλείψαμε γι’ αυτό το λόγο πολύ σύντομα. Φυσικά και έξω από το ξενοδοχείο δεν προσφερόταν το μέρος για βόλτες, αφού δεν υπήρχε κάτι ενδιαφέρον. Ήταν έξω από την πόλη, δίπλα στον αυτοκινητόδρομο από τον οποίο πήγαμε. Έτσι μείναμε στα δωμάτια και κατά τις 8 πήγαμε να φάμε στο εστιατόριο λίγο φαγητό. Και λέω λίγο γιατί είχαμε αγοράσει μάνγκο και ροδάκινα και επειδή πεινούσαμε όταν φτάσαμε, φάγαμε αρκετά από αυτά.
Έτσι για τη σημερινή ημέρα δεν έχω και πολλά να πω και δεν τραβήξαμε περισσότερες από 30 φωτογραφίες.
Στις 14 Αυγούστου, που ήταν η σημερινή μέρα, οι Πακιστανοί έχουν την εθνική τους γιορτή. Γιορτάζουν δηλαδή τη μέρα της εθνικής τους ανεξαρτησίας και το χωρισμό τους από την Ινδία. Γιορτάζουν αυτή τη μέρα με ιδιαίτερο τρόπο, βγαίνοντας έξω στους δρόμους πανηγυρίζοντας. Έτσι οι δρόμοι ήταν γεμάτοι αυτοκίνητα και μηχανές, και σχεδόν όλοι είχαν από μία ή και περισσότερες σημαίες του Πακιστάν και οι άνθρωποι έκαναν πολύ φασαρία με ντουντούκες. Πολλά αυτοκίνητα που είχαν καρότσα ήταν γεμάτα με κόσμο σε αυτήν. Ο ξεναγός μου είπε ότι είναι γνωστοί και φίλοι ή συγγενείς. Εγώ νόμισα κάποια στιγμή ότι μπορεί να κάνουν ένα τύπου οτοστόπ και να γεμίζουν έτσι τα αυτοκίνητα με διάφορους ανθρώπους. Ήμασταν τυχεροί που η συντριπτική πλειοψηφία των οχημάτων είχε αντίθετη κατεύθυνση από τη δική μας. Αυτό ήταν καλό γιατί στη δική μας κατεύθυνση δεν υπήρχαν παρά ελάχιστα αυτοκίνητα. Θεωρητικά όλοι αυτοί που πανηγύριζαν πήγαιναν κάπου να είναι ψηλά και δροσερά, ώστε να γιορτάσουν την ιδιαίτερη μέρα τους. Η φασαρία στους δρόμους ήταν υπερβολική αλλά αυτοί οι άνθρωποι δεν νομίζω ότι έχουν πολλές ευκαιρίες για διασκέδαση.
Οι δρόμοι είχαν επίσης και πολλούς πεζούς, ειδικά μέσα ή λίγο έξω από τα χωριά. Τις πιο πολλές φορές καταλάβαινες τι έκαναν, αλλά κάποιες άλλες δεν μπορούσα να αντιληφθώ που πήγαιναν μέσα στις ερημιές. Επίσης επειδή συνήθως στο Πακιστάν όπου και να πηγαίναμε είχαμε δίπλα μας και ένα ποτάμι, ειδικά αυτή τη μέρα βλέπαμε πολύ κόσμο που κολυμπούσε. Και δεν ήταν μόνο παιδιά 12 ή 15 ετών, αλλά και μεγαλύτεροι άνθρωποι. Αλλά μη φανταστεί κανείς ότι ήταν και κανένας πάνω από τα 30, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις. Δεν είδαμε φυσικά καμία γυναίκα να κολυμπάει και οι άνδρες και τα παιδιά που κολυμπούσαν συνήθως φορούσαν τα κανονικά τους ρούχα. Δηλαδή μακρύ παντελόνι και από πάνω μπλούζα μέχρι τα γόνατα. Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. Η θρησκεία πιστεύω τους έχει κάνει να υποφέρουν χωρίς λόγο ακόμα και οι άντρες.
Στη διαδρομή περιμέναμε από κάποιο σημείο και μετά να συνοδευόμασταν από αστυνομικά οχήματα. Όμως αυτό δεν έγινε σε καμία περίπτωση. Ο Asif μας είπε ότι όταν μιλούσε με αστυνομικούς ζητούσε να μην έχει συνοδεία γιατί δεν υπήρχε πρόβλημα. Αυτό μας το έλεγε και τις προηγούμενες μέρες, μας το είπε και αυτή τη μέρα. Δεν ξέρω αν αυτός ήταν πράγματι ο λόγος, αλλά εμείς είχαμε σήμερα την ησυχία μας.
Σε αυτό το ταξίδι, ήμασταν αρκετά τυχεροί για διάφορους λόγους. Ένας λόγος ήταν ότι δεν μας έβρεξε σχεδόν καθόλου. Μπορεί σε ελάχιστες διαδρομές να συναντήσαμε βροχή, αλλά όταν ήμασταν έξω από το αυτοκίνητο ποτέ δεν έβρεχε. Μόνο μια φορά για λίγο στο Καριμαμπάντ. Ομπρέλες δηλαδή δεν χρειαστήκαμε σε καμία περίπτωση. Μια άλλη τύχη που είχαμε είναι ότι δεν συναντήσαμε κατολισθήσεις που θα μας εμπότιζαν το δρόμο και θα είχαμε καθυστερήσεις. Και σε αυτή τη χώρα βρέχει πάρα πολύ και η βροχή προκαλεί την πτώση είτε βράχων είτε χώματος. Εμείς είδαμε κατολισθήσεις που είχαν γίνει πρόσφατα, αλλά είχε ήδη καθαριστεί ο δρόμος όταν περνούσαμε. Επίσης δεν συναντήσαμε χαλασμένα γεφύρια. Τη σημερινή ημέρα μόνο σε ένα σημείο είχε μεγάλο μποτιλιάρισμα μέχρι που φτάσαμε σε ένα γεφύρι και είδαμε ότι το μισό είχε πέσει στο ποτάμι. Ευτυχώς από τα άλλο μισό μπορούσε ένα αυτοκίνητο τη φορά να περνάει.
Το ξενοδοχείο στο Peshawar ήταν αρκετά καλό και το δωμάτιο εξαιρετικό και ως προς το μέγεθος και ως προς την καθαριότητα.
Στο ωραίο ξενοδοχείο που μείναμε στο Αγιούν για να είμαστε κοντά στους Καλάς, συναντήσαμε και δύο Αυστραλούς. Εγώ δεν μίλησα μαζί τους, αλλά αυτό που θέλω να σημειώσω είναι ότι κυκλοφορούσαν στο Πακιστάν με δύο μοτοσυκλέτες, μικρού κυβισμού σχετικά, τις οποίες είχαν προφανώς νοικιάσει από το Ισλαμαμπάντ, όπως είδα και έγραφαν στις πινακίδες τους. Μαζί τους είχαν και έναν άλλον που ήταν Πακιστανός, με μηχανή και αυτός, και έτσι ταξίδευαν στο Πακιστάν. Άρα μπορεί να υπάρξει στο Πακιστάν και τουρισμός με μοτοσυκλέτα, την οποία θα νοικιάσεις σε κάποια πόλη ή πιθανώς και να αγοράσεις. Θα νοικιάσεις επίσης και έναν οδηγό-ξεναγό ταυτόχρονα (πιστεύω υποχρεωτικά) για να σε βοηθήσει στις διαδρομές που θέλεις να κάνεις. Τους είδαμε όταν πηγαίναμε στους Καλάς να ακολουθούν την ίδια διαδρομή με μας μέχρι κάποιο σημείο και να σταματούν για φωτογραφίσεις όπου ήθελαν.
Το Google maps δίνει την απόσταση ανάμεσα στο ξενοδοχείο που μείναμε στο Ayun και σε εκείνο στο Πεσαβάρ, Peshawar, 340 χιλιόμετρα και χρόνο οδήγησης περίπου 7,5 ώρες. Σύμφωνα με το πρόγραμμα η σημερινή μέρα περιελάμβανε μόνο αυτή τη μετακίνηση. Και μάλιστα τα δύο τρίτα της διαδρομής ήταν γνωστά από προηγούμενες μέρες. Μόνο το τελευταίο κομμάτι λίγο πάνω από τα 100 χιλιόμετρα πριν φτάσουνε στο Πεσαβάρ δεν το είχαμε ξανακάνει. Αλλά και αυτό δεν είχε σχεδόν κανένα ενδιαφέρον, αφού πλέον είχαμε φύγει από τα βουνά και μάλιστα είχαμε μπει σε ένα μεγάλο αυτοκινητόδρομο με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Τελικά ήταν η πιο βαρετή μέρα αυτού του ταξιδιού. Είχαμε και άλλες ημερήσιες μετακινήσεις με πολλές ώρες οδήγησης, αλλά είχαμε και κάτι ενδιαφέρον να δούμε. Τη σημερινή μέρα τα πράγματα ήταν δύσκολα. Αρχικά έκανε δροσιά, αλλά όταν πέρασε η ώρα και ο ήλιος σηκώθηκε λίγο πιο ψηλά, η ζέστη δυνάμωσε και όταν φτάναμε στο Πεσαβάρ, η θερμοκρασία ξεπέρασε άνετα τους 40 βαθμούς. Τουλάχιστον η αίσθηση ήταν τέτοια, αφού είχε και μεγάλη υγρασία. Σε όλη τη διαδρομή κάναμε δυο τρεις στάσεις για τον οδηγό, κι άλλες τόσες για να τραβήξουμε φωτογραφίες. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο στις έξι το απόγευμα.
Η ζέστη ήταν αφόρητη και αν είχαμε κάποια ιδέα για να βγούμε εκτός ξενοδοχείου την εγκαταλείψαμε γι’ αυτό το λόγο πολύ σύντομα. Φυσικά και έξω από το ξενοδοχείο δεν προσφερόταν το μέρος για βόλτες, αφού δεν υπήρχε κάτι ενδιαφέρον. Ήταν έξω από την πόλη, δίπλα στον αυτοκινητόδρομο από τον οποίο πήγαμε. Έτσι μείναμε στα δωμάτια και κατά τις 8 πήγαμε να φάμε στο εστιατόριο λίγο φαγητό. Και λέω λίγο γιατί είχαμε αγοράσει μάνγκο και ροδάκινα και επειδή πεινούσαμε όταν φτάσαμε, φάγαμε αρκετά από αυτά.
Έτσι για τη σημερινή ημέρα δεν έχω και πολλά να πω και δεν τραβήξαμε περισσότερες από 30 φωτογραφίες.
Στις 14 Αυγούστου, που ήταν η σημερινή μέρα, οι Πακιστανοί έχουν την εθνική τους γιορτή. Γιορτάζουν δηλαδή τη μέρα της εθνικής τους ανεξαρτησίας και το χωρισμό τους από την Ινδία. Γιορτάζουν αυτή τη μέρα με ιδιαίτερο τρόπο, βγαίνοντας έξω στους δρόμους πανηγυρίζοντας. Έτσι οι δρόμοι ήταν γεμάτοι αυτοκίνητα και μηχανές, και σχεδόν όλοι είχαν από μία ή και περισσότερες σημαίες του Πακιστάν και οι άνθρωποι έκαναν πολύ φασαρία με ντουντούκες. Πολλά αυτοκίνητα που είχαν καρότσα ήταν γεμάτα με κόσμο σε αυτήν. Ο ξεναγός μου είπε ότι είναι γνωστοί και φίλοι ή συγγενείς. Εγώ νόμισα κάποια στιγμή ότι μπορεί να κάνουν ένα τύπου οτοστόπ και να γεμίζουν έτσι τα αυτοκίνητα με διάφορους ανθρώπους. Ήμασταν τυχεροί που η συντριπτική πλειοψηφία των οχημάτων είχε αντίθετη κατεύθυνση από τη δική μας. Αυτό ήταν καλό γιατί στη δική μας κατεύθυνση δεν υπήρχαν παρά ελάχιστα αυτοκίνητα. Θεωρητικά όλοι αυτοί που πανηγύριζαν πήγαιναν κάπου να είναι ψηλά και δροσερά, ώστε να γιορτάσουν την ιδιαίτερη μέρα τους. Η φασαρία στους δρόμους ήταν υπερβολική αλλά αυτοί οι άνθρωποι δεν νομίζω ότι έχουν πολλές ευκαιρίες για διασκέδαση.
Οι δρόμοι είχαν επίσης και πολλούς πεζούς, ειδικά μέσα ή λίγο έξω από τα χωριά. Τις πιο πολλές φορές καταλάβαινες τι έκαναν, αλλά κάποιες άλλες δεν μπορούσα να αντιληφθώ που πήγαιναν μέσα στις ερημιές. Επίσης επειδή συνήθως στο Πακιστάν όπου και να πηγαίναμε είχαμε δίπλα μας και ένα ποτάμι, ειδικά αυτή τη μέρα βλέπαμε πολύ κόσμο που κολυμπούσε. Και δεν ήταν μόνο παιδιά 12 ή 15 ετών, αλλά και μεγαλύτεροι άνθρωποι. Αλλά μη φανταστεί κανείς ότι ήταν και κανένας πάνω από τα 30, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις. Δεν είδαμε φυσικά καμία γυναίκα να κολυμπάει και οι άνδρες και τα παιδιά που κολυμπούσαν συνήθως φορούσαν τα κανονικά τους ρούχα. Δηλαδή μακρύ παντελόνι και από πάνω μπλούζα μέχρι τα γόνατα. Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. Η θρησκεία πιστεύω τους έχει κάνει να υποφέρουν χωρίς λόγο ακόμα και οι άντρες.
Στη διαδρομή περιμέναμε από κάποιο σημείο και μετά να συνοδευόμασταν από αστυνομικά οχήματα. Όμως αυτό δεν έγινε σε καμία περίπτωση. Ο Asif μας είπε ότι όταν μιλούσε με αστυνομικούς ζητούσε να μην έχει συνοδεία γιατί δεν υπήρχε πρόβλημα. Αυτό μας το έλεγε και τις προηγούμενες μέρες, μας το είπε και αυτή τη μέρα. Δεν ξέρω αν αυτός ήταν πράγματι ο λόγος, αλλά εμείς είχαμε σήμερα την ησυχία μας.
Σε αυτό το ταξίδι, ήμασταν αρκετά τυχεροί για διάφορους λόγους. Ένας λόγος ήταν ότι δεν μας έβρεξε σχεδόν καθόλου. Μπορεί σε ελάχιστες διαδρομές να συναντήσαμε βροχή, αλλά όταν ήμασταν έξω από το αυτοκίνητο ποτέ δεν έβρεχε. Μόνο μια φορά για λίγο στο Καριμαμπάντ. Ομπρέλες δηλαδή δεν χρειαστήκαμε σε καμία περίπτωση. Μια άλλη τύχη που είχαμε είναι ότι δεν συναντήσαμε κατολισθήσεις που θα μας εμπότιζαν το δρόμο και θα είχαμε καθυστερήσεις. Και σε αυτή τη χώρα βρέχει πάρα πολύ και η βροχή προκαλεί την πτώση είτε βράχων είτε χώματος. Εμείς είδαμε κατολισθήσεις που είχαν γίνει πρόσφατα, αλλά είχε ήδη καθαριστεί ο δρόμος όταν περνούσαμε. Επίσης δεν συναντήσαμε χαλασμένα γεφύρια. Τη σημερινή ημέρα μόνο σε ένα σημείο είχε μεγάλο μποτιλιάρισμα μέχρι που φτάσαμε σε ένα γεφύρι και είδαμε ότι το μισό είχε πέσει στο ποτάμι. Ευτυχώς από τα άλλο μισό μπορούσε ένα αυτοκίνητο τη φορά να περνάει.
Το ξενοδοχείο στο Peshawar ήταν αρκετά καλό και το δωμάτιο εξαιρετικό και ως προς το μέγεθος και ως προς την καθαριότητα.
Περιμένουμε τη συνέχεια!
